PANTIP.COM : C3066375 กว่าจะมาเป็น Concert For George [The Beatles]

ความคิดเห็นที่ 13

การถ่ายทอดเหตุการณ์แห่งค่ำคืนนั้นออกมาเป็นแผ่นฟิล์มถือว่าทำได้ค่อนข้างปราณีต มีมุมกล้องอันหลากหลายโดยเฉพาะมุมที่ออกมาจากกลุ่มผู้ชมทั้งด้านบนและด้านล่าง ที่ทำได้น่าประทับใจเป็นพิเศษคือในเพลงปิดท้ายที่เราเห็นกระดาษสีชิ้นเล็กๆโปรยลงจากมุมสูง อย่างไรก็ตาม การเก็บภาพบนเวทีดูจะมีปัญหาเล็กน้อย เหมือนตากล้องรู้ไม่ทันนักดนตรี หลายครั้งเมื่อเราได้ยินท่อนโซโลกีตาร์หรือเสียงร้องนำซึ่งโดยสัญชาติญาณเราจะสอดส่องมองหาเจ้าของเสียงโดยเฉพาะเมื่อเป็นท่อนสำคัญ อย่างเช่นท่อนสไลด์กีตาร์เพลง My Sweet Lord ปรากฏว่ากล้องไม่สามารถจับภาพนักดนตรีผู้นั้นได้ หรือในเพลง Wah-Wah ที่กล้องมัวไปจับภาพเอริคในท่อนโซโล แต่ไม่สามารถถ่ายมือของเขาได้เนื่องจากถูกบัง และที่น่าเศร้ากว่านั้นคือมือโซโลตัวจริงกลับเป็นอีกคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังแล้วกล้องไม่ได้สนใจเขาเลย อีกกรณีหนึ่งที่ผมประหลาดใจมากคือการที่งานนี้ได้ศิลปินระดับทอม แฮงค์ส มาร่วมถือว่าเป็นเซอร์ไพร์สที่ไม่ธรรมดา แต่กล้องกลับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้และไม่เคยซูมเข้าไปให้เห็นแบบถนัดตาแม้แต่น้อยนิด ผู้กำกับ David Leland ที่มีผลงานภาพยนตร์ Band Of Brothers อาจลืมไปว่าแฮงค์สเป็นหนึ่งในโปรดิวสเซอร์ของเรื่องดังกล่าวด้วย

จอร์จ แฮริสัน ในยุคของ The Beatles ถูกรัศมีของจอห์น เลนนอนและพอล แม๊คคาร์ทนีย์บดบังมาตลอด จนกระทั่งมาเปล่งประกายเจิดจรัสบนลำแข้งตัวเองอย่างแท้จริงกับผลงาน (เพลงร้อง) เดี่ยวชุดแรกคือ All Things Must Pass (1970) ที่มีซิงเกิลฮิตอันดับหนึ่งคือ My Sweet Lord ตลอดช่วงชีวิตศิลปินของเขาแวดล้อมไปด้วยเพื่อนๆในวงการมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเอริค แคลปตัน เพื่อนรักตั้งแต่ยุค The Beatles ที่แม้จะเคยเป็นศัตรูทางหัวใจแต่ก็ยังกลมเกลียวจนถึงวาระสุดท้าย, ราวี ชังการ์ ศิลปินอินเดียที่เป็นเหมือนเพื่อนสนิทจากการที่จอร์จให้ความสนใจต่อดนตรีและปรัชญาของอินเดียอย่างลึกซึ้ง, เหล่านักดนตรีที่ร่วมบันทึกเสียงในอัลบัมชุดแรกๆของเขาและผู้ร่วมเวทีมหกรรมคอนเสิร์ตการกุศลครั้งแรกของโลก Concert For Bangladesh, เจฟฟ์ ลินน์ แฟนตัวยงของ The Beatles ผู้รับตำแหน่งโปรดิวสเซอร์ให้กับผลงานชุด Cloud Nine (1987) ที่เป็นการคืนสู่วงการครั้งสำคัญของจอร์จ รวมถึงชุด Brainwashed (2002) อัลบัมที่คลอดหลังการจากไปของเขา หรือศิลปินที่ร่วมกับเขาก่อตั้งวงเฉพาะกิจ The Traveling Wilburys เป็นต้น Concert For George จึงไม่ใช่มหกรรมการแสดงดนตรีที่เต็มไปด้วยศิลปินระดับท๊อปฮิตติดชาร์ตมากหน้าหลายตา แต่เป็นการชุมนุมครั้งสำคัญของคนแค่กลุ่มกระทัดรัด อย่างที่จอร์จเคยกล่าวไว้ว่า หากมีโอกาสได้จัดงานพิเศษสักงาน ก็จะขอมีแค่ไม่กี่คนที่มีความหมายกับเขาจริงๆ ดังนั้น สิ่งหนึ่งที่ถือเป็นสเน่ห์ประการหนึ่งในการชมดีวีดีชุดนี้คือการได้เห็นหน้าตาของเพื่อนๆของจอร์จทั้งหลายที่ปรากฏตัวในงานนี้ แล้วค้นหาว่าเป็นใคร มีความเกี่ยวพันกับจอร์จอย่างไร หลายๆคนอย่าง โจ บราวน์หรือบิลลี เพรสตันนั้น เราหาคำตอบได้จากช่วงสัมภาษณ์ของดีวีดีชุดนี้ แต่ที่เหลืออย่าง แกรี บรูคเกอร์นั้นเป็นอดีตนักร้องนำและมือคีย์บอร์ดวง Procal Harum เจ้าของเพลงฮิต A Whiter Shade Of Pale ในปี 1967 เขามาเกี่ยวข้องกับจอร์จจากการเป็นหนึ่งในกองทัพนักดนตรีที่ไปร่วมบันทึกเสียงอัลบัม All Things Must Pass นั่นเอง หรือแซม บราวน์ นอกจากเป็นลูกสาวของโจแล้ว ยังเคยไปร้องแบ๊คอัพให้จอร์จในเพลง My Sweet Lord เวอร์ชันปี 2000 กับในอัลบัม Brainwashed ด้วย (เธอเคยมีผลงานเดี่ยวออกมาเหมือนกัน เท่าที่นึกออกคือ Stop ในปี 1988 โดยมีเพลงไตเติลแทร็กที่ฮิตพอประมาณ) ที่น่าสนใจเป็นพิเศษก็คือ Klaus Voormann คุณลุงผมขาวโพลนที่เล่นเบสอยู่ด้านหลังในเพลง All Things Must Pass เขาคือผู้ที่รู้จักมักคุ้นกับ The Beatles ตั้งแต่แรกเริ่ม นอกจากได้เล่นเบสในอัลบัมเดี่ยวชุดแรกๆของจอห์น เลนนอนและจอร์จแล้ว เขายังเป็นผู้ออกแบบ / วาดภาพปกอัลบัม Revolver (1966) อันลือลั่นและ Anthology (1995-96) ของ The Beatles ทั้ง 3 ชุดอีกด้วย

นอกจากนี้ การคอยสังเกตพฤติกรรมของศิลปินแต่ละรายก็ช่วยให้การชมออกรสออกชาติมากขึ้น เอริคจะมีท่าทีเคร่งขรึมตลอดเวลาที่เล่นดนตรี และจะคอยทำตัวเป็นครูใหญ่คอยคุมลูกวงอายุรวมกันพันปี เจฟฟ์ ลินน์ยืนเล่นกีตาร์ด้วยลีลาสุดแน่วนิ่งพอๆกับใบหน้าที่ถูกบดบังเกือบหมด ไม่ต่างจากเสียงร้องที่ไร้อารมณ์ นี่หากไม่ใช่เส้นใหญ่ก็คงไม่ได้โควตามากขนาดนี้ แซม บราวน์แม้จะมีน้ำเสียงทรงพลัง แต่ลีลากระโดดโลดเต้นของเธอเหมือนฟ้องว่าเพิ่งได้ออกงานใหญ่ครั้งแรก (และอาจเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็ได้) เรย์ คูเปอร์ มือเพอร์คัชชันที่ลีลาของเขามักขโมยซีนมือกลองอยู่เสมอไม่ว่าจะเวทีใด และที่ต้องพาดพิงเป็นกรณีพิเศษก็คือเซอร์พอล แม๊คคาร์ทนีย์ เราคงทราบกันอยู่ว่าช่วงปลายของเดอะ บีเทิลส์นั้น พอลกับจอร์จมีปากมีเสียงกัน หลังจากนั้นทั้งคู่ก็แทบไม่มีการไปมาหาสู่ ยกเว้นในกิจกรรมขายของเก่ากินจากยุคบีเทิลส์ และการที่พอลไปช่วยจอร์จร้องแบ๊คอัพในเพลง All Those Years Ago เท่านั้น จะสังเกตได้ว่าพอลไม่ได้มาร่วมซักซ้อมดนตรีกับคนอื่น และไม่มีการให้สัมภาษณ์ในงานนี้ (อาจเป็นเพราะติดออกทัวร์อยู่ในอเมริกา) นอกจากนี้คำพูดของดาห์นีถึงเพือนๆสนิทของพ่อก็ไม่มีชื่อของพอลหลุดออกจากปาก งานนี้เหมือนเขาจะรู้ตัวว่ามาเป็นแค่ตัวประกอบ บนเวทีเขาสุขุมกว่าที่เราคุ้นตา (ความจริงแอบได้ยินมาว่าตั้งแต่ตอนก้าวขึ้นเวที พอลกล่าวแซวเอริคที่เขินจัดในตอนเปิดงานถึงกับแนะนำดาห์นนีว่าเป็นภรรยาของจอร์จ แต่ทั้ง 2 ตอนกลับถูกตัดออกจากดีวีดีชุดนี้) หลังจบเพลง While My Guitar…พอลก็นั่งสงบเสงี่ยมหลังเปียโนจนงานเลิก แต่ก็ไม่วายชี้มือชี้ไม้เมื่อมีโอกาสตามอุปนิสัยที่ไม่ชินกับบทบาทใหม่ แถมยังวิ่งไปชิงไมค์ตัดหน้าโจ บราวน์แล้วปล่อยมุขว่าเมื่อดาห์นนีอยู่บนเวทีทำให้เหมือนจอร์จยังคงเป็นหนุ่มแต่คนอื่นเหี่ยวกันถ้วนหน้า ทำเอาคนฮากันครืน กลายเป็นหนึ่งบรรยากาศเคล้าเสียงหัวเราะที่มีน้อยนิดในงานนี้ ส่วนหนุ่มน้อยดาห์นีเป็นเหมือนเด็กฝึกงานที่ได้ยืนแถวหน้าตลอดทั้งงาน ทั้งร้องประสานทั้งเล่นกีตาร์แถมกล้องยังให้ความสำคัญเป็นอันมาก แต่ทางผู้ผลิตคงรู้อยู่แก่ใจว่าแม้เราจะไม่ได้ยินเสียงอะไรที่ดาห์นีเล่นเลยก็คงไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายแต่อย่างใด

# # #

จากคุณ : Sam (SamOfSound) - [ 14 ต.ค. 47 18:03:57 ]