Post by SumYee from jerryyan.org
เจอเรื่องน่ารักมาก ๆ เอามาฝากนะคะ แปลคร่าว ๆ นะคะ จากแฟนไต้หวันชื่อ misumeil เวลา 25/01/2005
ฉันได้พูดบ๊ายบายกับเจอร์รี่และกั๋วจง ( ในที่สุดเจอร์รี่ก็ไปหาหมอแล้ว )
อากาศที่ไทเปหนาวมาก รวมทั้งได้ปิดเทอมหน้าหนาวพอดี สองวันก่อนฉันรู้สึกเซ็ง ๆ ก็เลยชวนเพื่อนไปเที่ยวภูเขาหยางหมิงโดยไม่เกรงกลัวความหนาว ทำเอาฉันน้ำมูกไหลอยู่ตลอด ( จมูกกลายเป็นสีแดงไปหมด ) เมื่อวานนี้รู้ข่าวจากเพื่อนของอาซวี่ว่าเจ้าชายน้อยที่หล่อเหลาของพวกเราก็เป็นหวัดเหมือนกัน ในใจรู้สึกเป็นห่วง ( แต่...ก็ยังคิดแบบผิดปกติเล็ก ๆ ว่า....นึกไม่ถึงจริง ๆ ว่าฉันจะได้เป็นหวัดเหมือนกับเจ้าชายน้อยด้วย อิ อิ ) ตอนเช้าแม่ของฉันพาฉันไป Bo Ren general hospital ประมาณ 10 โมงกว่า ๆ ขณะที่รออยู่ที่แผนกอายุรศาสตร์คนไข้นอก รอ ๆๆๆๆๆ จนถึงใกล้ ๆ 10 : 57 นาที ( ฉันได้ตรวจสอบเวลาอย่างละเอียดแล้วนะ) ( เขา ) ก็ปรากฏกาย คนที่อยู่ข้างกายคือกั๋วจง ( เขา ) สวมหมวก ( หมวกดึงลงมาต่ำมาก..ต่ำมาก ๆ แต่ว่าคนที่โดดเด่นเช่นคุณ ถึงจะดึงหมวกให้ต่ำแค่ไหนใครก็จำได้ว่าคุณเป็นใคร ) ใส่กางเกงผ้าร่มสวมเสื้อคลุมสีดำที่มีหมวกขนมิ้งค์ (เขา ) มีอาการไอเป็นพัก ๆ น้ำเสียงเหมือนคนเป็นหวัดเล็กน้อย เขาพูดเสียงเบามาก ฉันพยายามแล้วพยายามอีกที่จะแอบฟังว่าเค้าคุยอะไรกับกั๋วจง...แต่ทว่า ฉันฟังไม่ได้ยินจริง ๆ ได้ยินแต่กั๋วจงที่ถาม ( เขา ) ว่าตอนบ่ายจะกลับบ้านหรือเปล่า ( เสียงพูดของกั๋วจงฉันไม่จำเป็นต้องแอบฟังก็ได้ยินอย่างชัดเจน)
เมื่อฉันหาหมอเรียบร้อยแล้วเตรียมจะกลับบ้าน คนที่ใช้ไม่ได้อย่างฉันก็ขอร้องแม่ว่าให้ไปพูดอะไรกับ ( เขา ) หน่อย ( เพราะฉันเริ่มรู้สึกว่าหัวใจของฉันเต้นไม่เป็นปกติซะแล้ว )
แม่ฉันถามว่า : อยากจะให้พูดอะไร?
แฟนเพลง : พูดอะไรก็ได้ทั้งนั้น
แต่แม่ฉันกลับบอกว่า : แต่แม่อายน่ะ...
แฟนเพลง : ( ไม่หล่ะมั้งแม่.... อายุตั้งเท่าไหร่แล้ว..... ยังจะใช้มุขนี้อีกเหรอแม่ )
เมื่อจะไปเบิกยา แม่ฉันก็เดินไปหาเหยียนเฉิงซวี่อย่างไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น ไม่คิดว่าเจ้าชายน้อยของเราตอนแรกก็นั่งอยู่ดี ๆ รีบลุกขึ้นยืนทันที ( เหมือนกับเด็กน้อย น่ารักจริง ๆ ) แม่ฉันพูดกับเจ้าชายน้อยว่าอากาศเปลี่ยนแปลงต้องสวมเสื้อให้หนาหน่อยนะ กินผลไม้ให้มาก ๆ หน่อย พักผ่อนให้มากหน่อย จำไว้ว่าต้องกินข้าว.......ฉันจำได้แต่เพียงว่าเจ้าชายน้อยพูดกับแม่ของฉันว่า...ครับ...ครับ...ครับ....(ห่าว..ห่าว..ห่าว..) ผมทราบครับ... แล้วฉันก็เห็นกั๋วจงที่ยืนอยู่ข้างเอาแต่ยิ้มและยิ้ม
ตอนที่จะจากกันนั้น ฉันพูดกับเจอร์รี่และกั๋วจงว่าบ๊ายบาย (ไจ้เจี้ยน ) เจอร์รี่ยังพูดกับฉันว่า เธอก็ต้องดูแลตัวเองนะ ( โอ้! พระเจ้า ฉันทราบแล้วค่ะ.....ไข้หวัดของฉันหายแล้ว... หายแล้วจริง ๆ )
เจอร์รี่เป็นหวัดหายรึยังคะ...ต้องดูแลตัวเองด้วยนะ ^o^
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด อิจฉาจังเลยยยยคร๊าบบบบ เจ้าชายน้อยเหรอ นามนี้ท่านได้แต่ใดมาอีกหล่ะนี่ แต่เรียกอีกอย่างว่าอ๋องน้อยก็ได้นะคับ เป่าหลินว่าอ๋องน้อยก็เพราะดีนะคะ แว๊บมาแปลแล้วก็ขอยืมเครื่องมาแปะ เพราะอยากให้บรรดาแฟน ๆ คุณย่า คุณยาย
และแฟน ๆ ทั้งหลายสบายใจว่าอ๋องน้อยของเราไปหาหมอเรียบร้อยแล้วครับ ส่วนข้าน้อยก็ต้องไปทำงานต่อเหมืองกังคร๊าบบบบ
จากคุณ :
Baolinyan 
- [
25 ม.ค. 48 19:41:52
]
ฉันได้พูดบ๊ายบายกับเจอร์รี่และกั๋วจง ( ในที่สุดเจอร์รี่ก็ไปหาหมอแล้ว )
คุณชายขา ทานยาตามหมอสั่ง พักผ่อนเยอะ ๆ ทานข้าวเยอะ ๆ นะค่ะ 555555
