ความคิดเห็นที่ 1 รถมันติดถ้ายิ่งคิดจะติดหนัก ถึงคราวพักลองนั่งเล่นเป็นเฉยเฉย คิดแต่งกลอนวอนอย่าเบื่อเชื่อเถิดเอย อยู่กรุงเทพฯของมันเคย เหมือนติดยา ออกจากบ้านรีบบึ่งให้ถึงที่ รังจะมีแต่หงุดหงิดนะคุณขา เพลงเบาๆ แอร์เย็นๆ เช่น  "สปา" ขาดแต่ว่าบริกรผู้อ่อนวัย ว่าแต่ท่านขยันขับเสียจริงหนอ ทั่วกรุงเทพฯหรือยัง ฉันสงสัย บ่นผู้ว่าตรงนี้ได้อะไร เข้าเว็บไปกอทอมอขอบอกกัน เคยไปแล้วเชิญเลือกบ่นตามใจชอบ มีทุกหน่วยทุกรอบขอบเขตขัณฑ์ เคยไปบ่นกับ ณัฐนนท์ คนสำคัญ สักสองวันดูมีแววเห็นแนวดี เบื่อรถติดคิดสบายไปใต้ดิน หรือจะบิน บีทีเอส ก็สูสี แต่ขอเตือนไว้หน่อยค่อยพาที ทำประกันไว้ก็ดี ก่อนมีภัย จบแล้วจ้า ผู้น้อยขอคำแนะนำด้วย จากคุณ : ป้าเขียม - [ 14 ก.พ. 48 22:54:17 ]

ความคิดเห็นที่ 2 กลอนของพี่ เมื่อไรจะได้ออกจาก บริเวณนั้นละครับ เห็น วนไปวนมา หาทางออกไม่เจอ จากคุณ : ยักษ์สีเงิน - [ 14 ก.พ. 48 23:27:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขับรถเก๋งยังมีหน้ามาหงุดหงิด.... แค่รถติดยิกยุกทุกถนน.... คนรถเมล์ทรหดเขาอดทน.................... ยืนโหนจนตาปิดไม่หงิดเลย.............. .รถจะติดก็ต้องเรื่องของรถ....... ไม่เก็บกด ตดเหม็นยังเห็นเฉย........ สูดขี้เต่าด้วยกันเพราะมันเคย........ คนจนเอ้ย คนจน ทนกันจริง จากคุณ : P.New York - [ 15 ก.พ. 48 15:16:27 A:207.38.181.133 X: TicketID:084009 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมขับวน ขับเวียน เปลี่ยนวิถี หาทางที่ รถไถล มองไม่เห็น ต้องขับขับ หาหา เช้าและเย็น จนเส้นเอ็น ปูดพอง สมองโต ถึงมีรถ งดงาม อร่ามหรู ช่วยเชิดชู หน้านัก ได้อักโข แต่รถติด ผิดกาเล ขอ say no ให้โมโห ฉุนเฉียว เขียวหัวใจ เลยมานั่ง ลองประชด รถไฟฟ้า ลอยเวหา น่าชม สมสมัย แต่ไม่ถึง รังสิต ผิดกันไกล ต้องลงแล้ว เดินไป ขึ้นรถเมล์ เจ้าประคุณ ขับขยาด ให้หวานหวั่น หัวอกสั่น มันบ้า นึกว่าเท่ห์ เดี๋ยวปาดซ้าย ย้ายขวา กล้าเกเร มีหวังเฮ เทกระจาด ถึงฆาตครัน เคยไปแล้ว รถใต้ดิน ยินว่าด่วน ทุกขบวน เร็วจี๋ ขมีขมัน พอลองนั่ง เข้าที่ ไม่กี่วัน รถก็ดัน มาชน ให้จนใจ เลยต้องกลับ ขับเก๋ง เซ็งจริงหนอ จะนั่ง ฮ. หวอหวอ ก็ไม่ไหว เผชิญกรรม ลำบาก ยากเพียงใด โปรดเห็นห้วงหฤทัยคนใช้รถ ป้าเขียมสอน กลวิธี ดีจริงครับ เทพกร ยอมรับ ทำมาหมด หาทางใหม่ ช่วยกัน ไม่รันทด เป็นแบบบท ลดปัญหา จราจร ที่ขับไป ขับมา หาถนน ใช่ชอบกล ยักษ์สีเงิน เชิญสั่งสอน ทำแผนที่ รถประชิด ติดทุกตอน ทั่วนคร กรุงเทพฯ ทั้งกรุงธน หาทางออก ไม่ได้ คือเรื่องใหญ่ หาทางไป ไม่ได้ ให้สับสน หาทางเบี่ยง เลี่ยงก็ขับ ให้อับจน หาถนน ร้าวรอน สุดอ่อนใจ ไหงคุณพี นิวยอร์ก มาบอกว่า นั่งรถเมล์ ดีกว่า จะหาไหน เทพกร นั่งทุกสาย หน่ายหทัย เป็นอย่างไร ใครก็รู้ ใช่ผู้เดียว บ้างก็อัด ยัดทะนาน สะท้านจิต บ้างก็คิด หายอด จอดประเดี๋ยว บ้างก็ขับ ลากประจำ ช้ำจริงเจียว บ้างก็เลี้ยว อุตลุด ไม่ตรงทาง บ้างก็เก็บ เงินเกิน ทำเมินหน้า บ้างก็ว่า ด่าชัด สัตว์มีหาง บ้างก็ขับ จนไฟท่วม หม้อน้ำบาง บ้างก็ว่าง แต่ไม่จอด ยอดรถเมล์ นี่แหละครับ กรรมเวร ที่ได้ก่อ เลยต้องถ่อ รถเก๋ง ที่ว่าเก๋ ขับไปติด ต่อต่อ เป็นตังเม คงยันเต เช่นนี้ ตลอดไป อย่าอิจฉา ว่าคน มีรถขับ มันระดับ เดียวกับคุณ บอกให้ได้ เขาเก็บเงิน ซื้อรถ ดาวน์เท่าไร แล้วเป็นไง ทุบรถ ประชดเลย ใช้ชีวิต ติดติด กันต่อต่อ แต่รุ่นพ่อ รุ่นลูก หลานเหลนเอ๋ย กลับบ้านนา ป่าดอน แต่ก่อนเคย นั่งเสบย หลังควาย สบายดี จากคุณ : เทพกร บวรศิลป์ - [ 15 ก.พ. 48 20:01:05 ]