ความคิดเห็นที่ 1 ยังไม่ไ้ด้อ่านเลยค่ะพี่ Younger Pat {(อ.โดม FC) FC} แถวรังสิตหาซื้อยากน่าดู  ต้องสมัครสมาิชิกแล้วหล่ะ แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 48 22:28:34 จากคุณ : อ.โดม FC (pka) - [ 28 ก.พ. 48 21:40:46 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อัจฉริยะกับคนบ้าเปนของคู่กันคับ เอ้ยไม่ใช่และ รึว่าใช่ดี... พูดถึง Song X นี่ซื้อมาสองสามวันแรกๆนี่งงเลยนะเนี่ย เฮ้ยอะไรมันจะวุ่นวายขนาดนั้น ค่อยมาตั้งใจฟังดีดี ฟังๆไปชักชอบแฮะ เจ๋งมากๆเลย เมื่อสองวันก่อนเอาไปเปิดในรถพ่อเล่นๆ ตอนนี้แผ่นนี้โดนคุณพ่อแบนห้ามเปิดในรถละคับ จากคุณ : Marit E. Larsen - [ 28 ก.พ. 48 21:54:13 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จริง ๆ แล้วไม่ค่อยเห็นด้วยเลย เพราะหลังจากขุด โคลเทรนอิมพัลมาฟัง ตอนนี้รู้สึกเหมือนกับว่าเป็นช่วงที่โคลเทรนเห็นทางสว่างจริง ๆ Meditations เนี่ย ลึกล้ำมาก ๆ เช่นเดียวกันกับไม่เห็นด้วยว่า Song X เป็นใบเบิกทางที่ดีสำหรับงาน Coleman แต่งานดี ๆ ของโคลเมนน่าจะใบใบเบิกทางสำหรับ Song X เสียมากกว่า จากคุณ : nattapong - [ 1 มี.ค. 48 01:58:42 A:203.107.159.198 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ความเห็นเรื่อง A Love Supreme ของคุณอาร์มทำให้ผมพยายามมองลุงเทรนแกใหม่ แต่สุดท้ายผมก็รู้สึกว่าลุงเทรนแกเสียสติในช่วงอิมพัลส์ครับ หากชีวิตคือความยุ่งเหยิงเคร่งเครียดกับชีวิตประจำวันพอแรงอยู่แล้ว ทำไมเราต้องใช้ดนตรีบำบัดตน(จริงหรือ?) โดยการปลดปล่อยอารมณ์พลุ่งพล่านมันเสียขนาดนั้น ในเชิงพุทธ..เรากลับต้องสงบสติ สัมปชัญญะเพื่อครองความเป็นปกติของร่างกายและจิตใจไว้ เพื่อรับกับสถานการณ์เครียดๆในชีวิตมิใช่หรือ... สงสัยผมจะคิดและรู้สึกคนละแบบกับลุงเทรนแกอ่ะ... จากคุณ : (อ.โดม FC) FC - [ 1 มี.ค. 48 11:21:41 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ฮ่ะๆ ปัญหาโลกแตก จากคุณ : Marit E. Larsen - [ 1 มี.ค. 48 11:37:33 ]

ความคิดเห็นที่ 6 "ไม่เห็นด้วยว่า Song X เป็นใบเบิกทางที่ดีสำหรับงาน Coleman แต่งานดี ๆ ของโคลเมนน่าจะใบใบเบิกทางสำหรับ Song X เสียมากกว่า" จากคุณอาร์ม ---------------------------------- อันนี้เห็นด้วยครับ แต่บังเอิญว่าผมเป็นแฟนประจำของเฮียแพทแก เลยเริ่มแตกกิ่งแตกหน่อทาง(การฟัง)ดนตรีจากงานของแพทกรุ๊ฟและแพทเดี่ยว... นี่ก็กะลังลองฟัง sign of 4 ของแพทและเบรี่อยู่ ทำไมช่างชอบสร้างงานเข้าถึงยากกันก็ไม่รู้ แต่ลึกๆแล้วผมก็คิดว่ามันท้าทายและได้ทัศนะอะไรใหม่ๆจากการฟังงานประหลาดๆพวกนี้แหละ... เหมือนครั้งหนึ่งที่ผมรู้สึกว่า song x มันทั้งบ้าและประหลาดเหลือหลาย แต่ตอนนี้ก็กลายเป็นงานที่น่าสนใจที่สุดของผมไปแล้วในช่วงนี้ พอกลับไปฟังบ็อกเซ็ตลุงออร์เน็ต เลยรู้สึกว่าคุ้นเคยมาก จากคุณ : Younger Pat - [ 1 มี.ค. 48 11:43:36 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 อยากฟังทัศนะในเรื่องนี้จาก "ชายผู้หลงรักตัวเลข" อย่าง จารย์เชอร์ หรือ "ทนายหนุ่มผู้คลั่งรักสาวแจ๊ส" อย่าง คุณอภิสนธ์บ้าง และทัศนะของ "มือกีต้าร์แจ๊สประจำห้องเรา" อย่างคุณพีท ล่ะครับ คิดในเรื่องนี้กันอย่างไรเอ่ย.... คนอื่นๆช่วยออกทัศนะความเห็นด้วยนะครับ... กระทู้นี้ไม่ซีเรียส แต่อยากได้ความคิดเห็นจริงจังจากทุกท่าน (เออ...เอากะมัน...) จากคุณ : Younger Pat - [ 1 มี.ค. 48 12:03:26 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าความคิดแปลกประหลาดพิศดารนั้น สามารถ นำมาใช้ให้เกิดประโยชน์กับ " คนส่วนใหญ่" ได้ เราเรียกว่า อัจฉริยะ แต่ถ้าทำไม่ได้ เราเรียกว่า คนบ้า อย่างไรก็ตาม อัจฉริยะ มักจะไม่เรียกตัวเองว่า อัจฉริยะ และคนบ้า ก็มักจะไม่เรียกตัวเองว่า คนบ้า ทั้ง 2 อย่าง เป็นคำที่ " คนทั่วไป" คิดขึ้นมาเพื่อใช้เรียกคนที่มีความแตกต่างจากตัวเอง เท่านั้นเอง จากคุณ : Mr.Tea - [ 1 มี.ค. 48 14:29:17 A:61.91.35.28 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่แปลกครับที่อัลบั้ม A Love Supreme ออกมาเอ๊าท์แบบนั้น เพราะเขาทำให้พระเจ้าฟังครับ เพราะในช่วงบั้นปลายชีวิตแกดื่มด่ำกับการสัมผัสจากพระเจ้า(ซึ่งนี่เป็นความเชื่อของคริสเตียนนะครับ) เพราะศิลปินผิวสีที่เล่นแจ๊ซส่วนใหญ่มีพื้นเพมาจากการเล่นดนตรีในโบสถ์ทั้งนั้นครับ ไม่ว่าจะเป็นนิกาย Baptist, Methodist ซึ่งสืบสาวราวเรื่องให้ดีมันเป็นรางเหง้าของ African-American ที่สืบทอดความเชื่อในพระเจ้าเช่นนั้น และสิ่งนี้เองที่เป็นแรงผลักดันให้งานดนตรีคนดำมีอะไรที่น่าสนใจอยู่เสมอเพราะมันออกมาจากใจ ไม่ใช่ความคิดเพราะต้องยอมรับว่าความคิดคนเรามันจะมีวันตัน แต่หากไม่ได้คิดแต่ใช้ใจที่นบนอบรับบัญชาจากเบื้องบน มันจะรู้สึกมีแรงขับดันบางอย่างที่ยากจะอธิบาย แต่ด้วยเหตุผลทางธุรกิจมันไม่สามารถทำงานดนตรีลักษณะนี้ได้ หากไม่ดังจนเป็นที่ยอมรับเสียก่อน และสังเกตให้ดีจะมีงานที่เขาเรียกกันว่า Spiritual Music ของศิลปินครูในวงการแจ๊ซในช่วงบั้นปลายชีวิตเสมอ เพราะผมค่อนข้างติดตามงานในลักษณะนี้(เหตุเพราะเป็นคริสเตียนเหมือนกัน) เช่น Duke Ellington, Albert Ayler, Ella, Nat King Cole, Charles Gayle, David Murray, Billy Harper, Keith Jarrett และอีกหลายๆคน หรือจะเป็นฝั่งมุสลิม เช่น McCoy Tyner, Randy Weston, Abdullah Ibrahim ก็มีงานลักษณะนี้สอดแทรกอยู่เช่นกัน ดังนั้นงานดนตรีมันถึงรู้สึกแปลกแยก อึกทึกครึกโครม แต่มันเต็มไปด้วยพลังที่แฝงเร้น ที่หากไม่สนใจกันจริงๆจะไม่เข้าใจ ถึงขั้นอึดอัดเอาเลย อยากลองฟังว่างานลักษณะนี้เป็นไง ที่ร้านผมก็พอมีอยู่บ้างนะครับ มาฟังเล่นๆก็ได้ จากคุณ : apison@prointered.com - [ 1 มี.ค. 48 16:00:42 A:202.57.156.157 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณ Younger Pat เชื้อเชิญให้ผมออกความเห็น จริงๆผมคงไม่อยู่ในวิสัยที่จะแสดงทัศนะเรื่องนี้ได้ คำทั้งสองเป็นคำที่คนส่วนใหญ่ใช้เรียกคนที่แตกต่างจากตัวเอง อัจฉริยะก็คือผู้ที่มีความสามารถอะไรบางอย่างที่คนส่วนใหญ่ไม่มี คนบ้าคือคนที่ไม่สามารถปฏิบัติตัวให้อยู่ในกรอบที่สังคมยอมรับได้ ซึ่งอาจมาจากการเลือกเป็นแบบนั้นเอง หรืออาจมาจากจิตใต้สำนึกภายในที่ไม่สามารถควบคุมได้ ทั้งสองประเภทมีสิ่งร่วมกันอย่างหนึ่งคือ ทั้งสองกลุ่มคิดนอกกรอบจากสิ่งที่สังคมกำหนดซึ่งคนทั่วไปไม่สามารถเข้าถึงได้โดยปราศจากความพยายาม เราสามารถเข้าใจคนบ้าได้ถ้าเราพยายามคิดอย่างเขา เช่นพวกพยาบาลที่ทำงานโรงพยาบาลที่รักษาคนเหล่านั้น เราอาจเข้าใจความเป็นอัจฉริยภาพได้โดยการใช้เวลาและความพยายามในการศึกษาผลงานหรือแนวความคิดของเขาจนเป็นที่ยอมรับแพร่หลายกันทั่วไป สุดท้ายมันก็คงแบ่งแยกลำบากครับว่าใครเป็นอัจฉริยะหรือคนบ้าในทัศนะของคนทั่วไปที่ยังไม่สามารถคิดได้อย่างเขาผู้นั้น สำหรับมนุษย์เดินดินกินข้าวแกง ไอคิวพอประมาณอย่างผม ยังไม่ได้ดิ้นรนถึงขนาดต้องไปพยายามเข้าใจผลงานของคนบ้าหรืออัจฉริยะขนาดนั้น เพราะผมเองยังยึดติดกับโลกแห่งสามัญชนคนส่วนใหญ่อยู่ สรุปก็คือ ผมเคยได้ฟังงานของ Coltrane ในยุคหลัง A Love Supreme อยู่บ้าง ซึ่งก็ไม่เข้าใจ และยังไม่ได้พยายามจะเข้าใจให้มากขึ้นครับ (แต่ต้องยอมรับว่าฟังแล้วเหมือนเปรตที่ร้องโหยหวนขอส่วนบุญจริงๆ บรื๋อ) จากคุณ : Cherokee - [ 1 มี.ค. 48 17:25:23 A:161.200.126.122 X:161.200.255.161 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อัจฉริยะคณิตศาสตร์และเศรษศาสตร์.....เอ่อจริงๆแล้ว nash เป็นนักคณิตศาสตร์นะเจ้าคะ แต่เพียงมีคนเอาทฤษฎีเขาไปใช้ในเรื่องเศษศาสตร์ เขาเลยได้รับรางวัล....งงม้ยน้อ.... ส่วนเรื่องเพลงของ Coltrane อันนี้ไม่เคยฟังนะเจ้าคะ แต่เท่าที่อ่าน สงสัยคงพอๆกับงานของโมเดิร์นด็อก ชุด3กระมัง ที่ออกมาแล้วก็โดนจวกเละ ว่าออกมาให้ใครฟัง...ซึ่งอิชั้นฟังเองก็มึนเองเหมือนกันนะ จากคุณ : นู๋หวึ่ง - [ 1 มี.ค. 48 22:16:18 ]

ความคิดเห็นที่ 12 หลังจากโพสต์ไปคราวก่อน ทำให้นึกถึงเรื่องของ Vincent Van Gogh ศิลปินนักวาดภาพชาวดัทช์ ซึ่งสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่คนส่วนใหญ่ก็หาว่าเขาบ้า จนเมื่อตายไปถึงได้รับการยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะ Don Mclean ได้แต่งเพลง Vincent อุทิศให้กับเขา ผมยกเนื้อท่อนที่เกี่ยวข้องกับประเด็นมาให้อ่านนะครับ Now I think I know What you tried to say to me And how you suffered for your sanity And how you tried to set them free They would not listen, they're not listening still Perhaps they never will จากคุณ : Cherokee - [ 1 มี.ค. 48 23:20:29 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่รู้นอกเรื่องหรือเปล่า แต่ j.nash เนี่ยเค้าก็เป็นสถาปนิกที่ดีคนหนึ่งนะครับ สรุปว่า บ้าของคนดีอาจจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับคนบ้า เช่นเดียวกัน สิ่งที่ดีสำหรับคนบ้า อาจจะกลายเป็นสิ่งที่บ้าสำหรับคนดีก็ได้ แต่อะไรล่ะคื่อคนบ้า และคนดี ครับ จากคุณ : The warrior - [ 2 มี.ค. 48 01:06:53 A:202.5.88.148 X: TicketID:089972 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แต่ผมกลับไม่รู้สึกถึงความบ้าคลั่งในยุคอิมพัลเลยนะครับ กลับรู้สึกถึงการ meditation ซึ่งโดยความเห็นแล้วการ meditate ไม่จำเป็นต้องช้า เบา เรื่อยเปื่อยอย่างที่คิด แต่การโยน feeling แบบไม่มี tension หรือการสร้าง สิ่งที่ผมอยากเรียกว่าเป็น phsudo-tension โยนเหมือนโยกเยกอย่างช่วงอิมพัลนั้นทำให้เกิดสิ่งที่เราเรียกว่าผวังค์ได้โดยง่าย เพียงแต่เราทำจิตใจให้นิ่งและอยู่กับดนตรีโดยไม่ต้องสนใจว่าเขากำลังเสนออะไร เพียงแค่ฟังเสียงเฉย ๆ เท่านั้น ผมแทบไม่เห็นความบ้าคลั่งแม้แต่นิดเดียวเลยครับ เห็นแต่ความสงบความลุ่มลึกและเยือกเย็น จริงอยู่เสียง cymbal นั้นค่อนข้างเสียดหูและไม่สื่อถึงความสงัดงัน แต่ถ้าเราลองเดินทางไปในที่ต่าง ๆ ในโลกก็มีหลายแห่งไม่ใช่เหรอครับที่มีการตีฆ้องร้องป่าวในการทำ meditaition แต่ยังไงก็ต่างจิตต่างใจครับ ไมลส์ เดวิส ยังรับไม่ได้เลย มันก็ไม่แปลกอะไรที่ใครในที่นี้จะรับมันไม่ได้ด้วย อ้อ ส่วนเรื่อง Song X ที่ผมพูดก็คือว่า Song X มันฟังยากมาก ๆ มากกว่าหลาย ๆ งานของ Coleman นะครับ ผมยังมีปัญหากับ Song X อยู่เลย ยากจริง ๆ ขนาดว่าผมเปิดฟังเป็นอาทิตย์เลยก็ช่วยได้ไม่มาก ได้แค่ไม่รู้สึกหนวกหูแต่ก้ยังไม่ค่อยเข้าใจอยู่ดี จากคุณ : nattapong - [ 2 มี.ค. 48 02:28:13 A:203.107.159.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 เอิ๊ก.. อย่าพูดถึง Song X เพราะผมกำลังจะกลายเป็นบ้าไปจริงๆแล้ว.... จะว่าไปเป็นบ้าก็ดีเหมือนกันครับจะได้กลายเป็นอัจฉริยะไปโดยปริยาย โฮะๆๆ.... จากคุณ : pop ellington(ขี้เกียจล็อคอิน) - [ 2 มี.ค. 48 02:46:04 A:202.183.158.97 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 อ่า มาด้านไมล์สครับ ผมฟังไมล์สในช่วงแรก เขาคืออัจฉริยะ ครับ คิดนอกกรอบ แสดงตัวตน ของตน เสนอแนวคิด (ไมล์สเท่าที่ผมเคยได้ยินมา คือ King of Silence ครับ ทุึกครั้งที่เขาหยุดเล่น จะมีความไพเราะวาบออกมาในวินาทีแห่งความเงียบนั้น) ฟังแล้วจะรู้สึก Stress and Release ครับ ส่วนยุคหลังๆ ผมให้แกเป็นกระจกเงา ครับ งานช่วงหลังๆ บางคนว่าไมล์สเป็นพาณิชย์มากเกินไป แต่สำหรับผม มันเหมือนกับอัลบั้มรูปที่เก็บภาพในยุคนั้นๆ ขึ้นมาครับ ผมฟัง Doo Bop อยู่หลายรอบมาก จนพอนึกออกครับ ว่า "เสียงของเมือง" ที่ไมล์สสื่อ ออกมาเป็นอย่างไร จากคุณ : ลุงปลาทองสีน้ำเงิน (platong_trumpet) - [ 2 มี.ค. 48 13:28:19 ]