วันนี้เป็นวันแรกที่ Oldboy เข้าครับ
มีฉายสองโรงที่โรงหนังสยาม และเมเจอร์เอกมัย....

เป็นหนังเกาหลีกระหึ่มคานส์ที่พูดได้คำเดียวว่า "ถ้าพลาดแล้วจะเสียใจ" แน่ๆ
-------------------
ขี้เกียจเล่าใหม่ ขอก็อบที่เขียนไว้ (ชุ่ยๆ) มาให้ลองอ่าน ประกอบการตัดสินใจดูนะครับ

หนังเกาหลีกระหึ่มคานส์ฝีมือการกำกับอันลือลั่นของปักชันวุกเรื่องนี้ ผมไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกหลังจากดูจบอย่างไร มันมีความสมบูรณ์แบบทุกๆ ด้านเลยครับ ทั้งตัวนักแสดง, การกำกับ, บท, การถ่ายภาพ มีสไตล์มากๆครับ ดูไปยังไม่จบเรื่องก็รู้สึกอย่างปรบมือให้หนังเรื่องนี้ดังๆ เลย

ตัวเรื่องย่อคงไม่ต้องบอกอะไรมากมายมั้งครับ โอแดซู ถูกจับไปขังในห้องเล็กๆ ห้องหนึ่งเป็นเวลากว่า 15 ปี เค้าพยายามทุกวิถีทางที่จะออกมาจากห้องนั้นให้ได้ และในที่สุด...เค้าก็ได้ออกมาจากห้องนั้นจนได้ โดยโดนจับใส่ชุดใหม่ แล้วโยนทิ้งไว้ยังดาดฟ้าอพาร์ทเม้นต์ –--- และเรื่องราวหลังจากนี้ก็เป็นเรื่องของ “การแก้แค้น” และการตามล่าหาความจริงครับ ว่าใครกันที่ขังเขาไว้???

ท่ามกลางสภาวะที่ถูกกักขังไว้ ผู้กำกับแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกของโอแดซู ณ ขณะนั้นได้เป็นอย่างดีครับ, วันๆ มีเพียงแค่ทีวีเพียงเครื่องเดียวเท่านั้น มันเต็มไปด้วยความกลัว ความเครียด กดดัน ต้องการอิสรภาพเป็นอย่างมากครับ อีกทั้งยังแฝงไปด้วยคำถามมากมาย ว่า... ใคร? ทำไม? เพราะเหตุใดจึงจับเขามา???

ผมว่าถ้าใครต้องทนอยู่ในสภาพแบบนี้ ต้องบ้าตายเป็นแน่ และพอเค้าออกมาได้ หนังก็สะท้อนให้เห็นว่า คนที่ถูกกักขัง และขาดปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นนานๆ แล้ว (แม้จะดูทีวีทุกวันก็ตาม) จะเป็นอย่างไร, โอแดซู มีพฤติกรรมแปลกๆ น่าหวาดเสียว (กินปลาหมึกเป็นๆ ผมยังจำภาพนั้นได้ติดตาเลยครับ ปลาหมึกยังดิ้นพราดๆ อยู่เลย) พูดจาแปลกๆ (สงสัยดูแต่ช่องมีสาระ ไม่ยักกะเหมือนเราที่ดูแต่ช่องบันเทิง) แถมยังมีฝีมือการต่อสู้ที่ไฮโซเหลือเกิน....(ไม่เสียแรงที่ฝึกมานาน ฮา! )

นอกจากจะสะท้อนและสำรวจสภาพทางจิตแล้ว หนังเรื่องนี้ยังมีพล็อตที่น่าติดตามเป็นอย่างมากครับ, เป็นหนังที่เน้นทั้งพล็อต และอารมณ์ความรู้สึกจริงๆ (และตัวผู้กำกับก็ทำได้ดีทั้งคู่ด้วยสิ) พล็อตเรื่องตอนแรกนึกว่าจะไม่หวือหวามากนัก กลับผิดคาดครับ เพราะตอนไคลแมกซ์ (สาเหตุของการขังโอแดซู) ถึงกับทำให้ผม “อึ้ง” ไปกับพล็อตเรื่องจริงๆ

นอกจากนี้เรื่องราวหลังจากที่ได้ทุกอย่างได้คลี่คลายลงไปแล้วนั้น  ยังสามารถทำให้ผมได้ "อึ้ง ทึ่ง เสียว" อีกหลายตลบเลยทีเดียว   ......สิ่งที่เห็นและเป็นไปนั้นมีอะไรมากกว่าที่คิด   เงื่อนงำต่างๆ ถูกซ่อนมาเป็นอย่างดี   เป็นการเล่นกับ พล็อตเก๋บาดใจ ได้อย่างถูกที่ ถูกทางจริงๆ

ยังไม่หมด... เพราะมีอีกหลายสิ่งที่หนังเรื่องนี้มีดี ทั้งการถ่ายภาพ การดำเนินเรื่อง ที่มีเอกลักษณ์เป็นอย่างมาก (มุมกล้องแปลกๆ ดี แต่สวยและโดดเด่นนะ) ,บทสนทนา ที่แอบฮา และมีสไตล์มาก (พวก I can, I can’t นี่เจ๋งดีครับ นอกจากนี้ยังมีคำพูดเก๋ๆ อีกมากมาย ไม่ว่าจะเป็น "ไม่ว่าจะเป็นกรวดหรือเม็ดทราย สุดท้ายมันก็ต้องจมน้ำเหมือนกันหมดแหละว้า...")

และที่สำคัญเป็นอย่างมากอีกสิ่งหนึ่งคือ ฉากโหดๆ ที่อดหวาดเสียวแทนไม่ได้ (ไม่ได้มีภาพพวกนี้มากนักครับ แต่...แต่ละครั้งที่มีฉากพวกนี้ ก็ถึงกับอึ้ง+เหวอไปเลยครับ) อย่างฉากกินปลาหมึกสดอันสุดแสนจะฮือฮา(ที่ได้กล่าวไปตอนต้นแล้ว) หรือจะเป็นฉากถอนฟันที่ถึงกับทำให้ผมเสียวฟันแทนตัวนักแสดงเลย

ไม่รู้จะพูดอะไรไปมากกว่านี้แล้ว นอกจาก “ชอบมากๆครับ” จบลงที่ประโยคที่พูดไปแล้วดีกว่า -- หนังเรื่องนี้เด่นทั้งพล็อต (Plot) และอารมณ์ความรู้สึกจริงๆ (Emotional)

ป.ล. เกือบลืม ดูเรื่องนี้ไป ก็อดเปรียบเทียบความคิดของตัวละครเรื่องนี้กับ The Sea Inside ไม่ได้ เรื่องนึง ตัวละครเอกอยากจะตายเหลือเกิน, แต่เรื่องนี้ กลับแสดงให้เห็นความต้องการมีชีวิตอยู่ของคน (มีประโยคนึงที่โดนมากครับ ที่พูดประมาณว่า -- Even though I'm not a beast, Don't I have the right to live ) คนเรา ช่างแปลกจริงหนอ....
------------
แวะเวียนมาเยี่ยมกันบ้างนะครับ
http://unit-maxx.bloggang.com

แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 48 11:40:19

แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 48 11:37:30

แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 48 11:35:21