PANTIP.COM : C3420994 ทรัพย์สินของ Beatles แต่ละคน [The Beatles]

ความคิดเห็นที่ 3

ยังไม่มีเวลาเปิดตำรา เลยไม่ทราบตัวเลขนะครับ แต่เอาเท่าที่นึกออกตอนนี้ก่อน

แต่ละคนมีหุ้นใน Northern Song ซึ่งถูกขายไปหลายมืออย่างที่เราคุยกันหลายครั้งแล้ว ทีนี้จอห์นกับพอลเดิมถือเยอะที่สุดเท่าๆกัน จอร์จน้อยลงมา และริงโกน้อยที่สุด พอถูกขายไป พวกเขายังได้เงินอยู่บ้าง แต่นับเป็นเปอร์เซนต์แล้วน้อยมาก ทีนี้พอโดนขายไป พวกเขายังได้ถือส่วนเล็กน้อยของเล็กน้อยอยู่ตามรายละเอียดของสัญญา แต่พอจอห์นตาย ตามกฏหมายให้โอนส่วนของจอห์นกลับมาให้ผู้รับมรดกหลังจากประมาณ20ปี ซึ่งกำลังทยอยโอนคือมาให้ผู้รับ ก็คือโยโกะ จึงถือว่าทรัพย์สินส่วนนี้ จอห์น พอล จอร์จ ริงโก มีเยอะน้อยตามลำดับ รายได้ส่วนนี้กินกี่ชาติก็ไม่หมด เพราะมาเรื่อยๆ แม้จะไม่มากเท่าที่ควร

ส่วนที่เป็นแอปเปิล เข้าใจว่าถือเท่าๆกันตามสัญญาลูกผู้ชาย แต่พอบริษัทกลายรูปมาเป็นปัจจุบันสัดส่วนเป็นอย่างไรก็ไม่รู้แล้ว

ทรัพย์สินส่วนตัว เริ่มจากจอห์นกะโยโกะก่อนดีกว่า นอกเหนือจากเพลงของเขาเองแล้ว พวกเขาเคยกวาดซื้อที่ดินแถบตะวันตกของอเมริกาซึ่งไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้ขายไปหรือยัง เล่นของโบราณ (และโยโกะก็หันไปเล่นคนขายของโบราณด้วย) และมีธุรกิจขายยี่ห้อจอห์นหลังจากจอห์นตายกว้างไกลทั่วโลก ทั้งการ์ตูนตุ๊กตุ่นตุ๊กตา เสื้อยืด ของทีระลึก ขายสิทธิ์ทำกีตาร์ มีพิพิธภัณฑ์ที่ญี่ปุ่น (ทำเป็นเล่นไป ค่าเข้าก็หลายตังค์แล้ว) รายได้เหล่านี้มากพอที่จะเอามาถมใส่ box set รวมเพลงที่ไม่มีวันขายออกของโยโกะได้ตลอดชาติ (อ้อ หาซื้อได้ที่พิพิธภัณฑ์จอห์น เลนนอน ถ้าคุณกล้าพอและเงินเหลือเยอะ)

ส่วนพอลเป็นคนรวยที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย เขามี real estate จำนวนมากตั้งแต่ยังไม่แตกวง ยังไม่นับว่าเป็นคนที่ออกอัลบั้มเยอะอย่างบ้าเลือดที่สุดคนหนึ่ง แต่รายได้ที่ดีที่สุดน่าจะเป็นจากลิขสิทธิ์เพลงของคนอื่นที่เขากว้านซื้อไว้จากบทเรียนการโดนชิงลิขสิทธิ์เพลงตัวเองไป บางคนว่าเป็นคำแนะนำของอีสต์แมนพ่อตาเขาที่เคยเป็นเรื่องนั่นแหละ พอลต่อรองค่าสัญญากับค่ายเพลงเป็นลิขสิทธิ์เพลงต่างๆแทนรูปตัวเงิน นับเป็นเรื่องที่ฉลาดมากไม่ว่าจะเป็นคำแนะนำของใคร เพราะนอกจากนอนกินได้ทั้งชาติ ยังไม่เสียภาษีอัตรามหาโหดของอังกฤษอีกด้วย ลิขสิทธิ์ที่ว่านี้กินรวบตั้งแต่เพลงประเพณี เพลงเชียร์กีฬา เพลงของ Buddy Holly และนักร้องในอดีตอื่นๆ โปรดอย่างมองข้ามลิขสิทธิ์เพลงเหล่านี้เพราะเพลงเชยๆอย่างเพลงประเพณี(เช่นเพลงปีใหม่) หรือเพลงเชียร์กีฬาขายได้ทุกปี เป็นร้อยๆปีจนกว่าประเพณีนั้นหรือmatch กีฬาหรือมหาวิทยาลัยที่ร้องเพลงเชียร์นั้นจะหายไปจากโลก เขามีลิขสิทธิ์เพลงแบบนี้กว่า 3000 เพลง ยังไม่นับรายได้จากคอนเสริ์ทซึ่งทำรายได้เป็นร้อยล้านเหรียญ(สหรัฐ)ในแต่ละปี และในตลาดต่างประเทศนับวันจะเป็นรายได้ที่สำคัญขึ้นเรื่อยๆสำหรับศิลปิน เนื่องจากไม่ต้องถูกหักจากค่ายเพลง และในโลกที่ mp3 แพร่หลายขึ้นเรื่อยๆ รายได้จากการขายแผ่นก็ดูจะลดลงทุกที ยังไม่นับกิจการอื่นๆที่พอลไปยุ่งด้วยเช่นทำการ์ตูน ตำราอาหารมังสวิรัติ ที่ถือเป็นค่าน้ำเลี้ยงเด็กยกไฟเท่านั้น

ของจอร์จเคยมีบริษัทสร้างหนังที่ไม่ active แล้ว แต่ยังมีรายได้จากหนังเหล่านั้นอยู่ หลายเรื่องคนถือว่าเป็นหนังคลาสสิคและขายได้เรื่อยๆเช่นชุดของ Monty Python ลิขสิทธิ์เพลงตัวเองอีกพอสมควร มีลิขสิทธิ์เพลงคนอื่นบ้าง โดยเฉพาอย่างยิ่งของ Chiffon ที่เคยฟ้องร้องกันเรื่อง My Sweet Lord จนสุดท้ายเขาเลยซื้อเอาไว้ทั้ง catalog ซะเลย มีปราสาทกว้างขวางที่ Frair Park นับเป็นหลายเอเคอร์ ได้ยินแว่วๆว่าจะขาย ยังไม่นับรถยนต์ที่แกสะสม สำหรับคนสมถะอย่างจอร์จนับว่าเกินพอ แกมีช่วงขัดสนอยู่บ้างเนื่องจาก Handmade Film มีช่วงขาดทุน ว่ากันว่าช่วงขัดสนนี้เป็นตัวจุดชนวนให้เกิด Anthology ออกมาปั๊มเงิน จริงเท็จอย่างไร ยังไม่มีใครยืนยันได้ครับ

ริงโกดูจะจนที่สุด คำว่าจนในที่นี้คือมีแค่รายได้จากบีทเทิลส์ จากอัลบั้มที่ขายแฟนพันธ์แท้ของแก จากคอนเสริ์ทที่แม้จะไม่มากเท่าพอล แต่ก็เยอะพอจะเดินสายทัวร์ได้ทุกปี โดยเฉพาะฝรั่งแก่ๆจะชอบมากเพราะตีตั๋วไม่แพงแต่ได้ดูนักดนตรีฝีมือดีตั้งหลายคน นอกจากนี้มีบ้านอยู่ในคาลิฟอร์เนียกับอังกฤษ มีค่าสิทธิ์จากการใช้ชื่อริงโกบนไม้กลอง และเป็นบีทเทิลส์คนเดียวที่ไปเป็น presenter โฆษณา แกเสียเงินไปเยอะในยุค 80 เพราะติดเหล้า ฯลฯ เลยทำให้มีเงินน้อยลงกว่าที่ควรนิดหน่อยครับ จนจริงจริ๊ง

จากคุณ : FingerPie - [ 19 เม.ย. 48 23:00:52 ]