เคยมีความรู้สึกแบบนี้กันบ้างมั้ย เวลาที่อินกับเพลงหวานแหวว สิบซ้อง สิบสอง ฮิตกันทั่วบ้านทั่วเมือง เดินไปมุมไหนก็ต้องเจอ จนกลายเป็นเหมือนเพลงไร้รสนิยม เพลงโลวเทสต์ จะฟังทีก้อต้องแอบๆ กลัวโดนค่อนขอด 
เรื่องนี้มีเพื่อนคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่าเขาเกิดอาการแบบเนี้ย คือชอบเพลงที่มันเพราะ มันหวาน แล้วมันก็ดังมากจนดูเฝือ กลายเป็นว่าใครฟังเพลงนี้แล้วจะเป็นพวกโลวเทสต์ เลยไม่กล้าฟังต่อหน้าเพื่อนฝูง ต้องไปแอบฟังในห้องอยู่คนเดียว แล้วก็เกิดความน้อยเนื้อต่ำใจว่าเพลงนี้มันไม่เห็นจะเลวร้ายตรงไหน มันก็ออกจะไพเราะเพราะพริ้ง ทำไมคนต้องเหยียดหยามว่ามันเป็นเพลงไร้รสนิยม เพลงโลวเทสต์ด้วย 
แฮ่ๆ ถามว่าเพลงอะไร พอเขาบอกก็อ๋อ เป็นเหมือนกัน แต่ไม่รุนแรงขนาดนั้น แค่มีความรู้สึกว่า วุ้ย เพลงอารัยฝะ เพราะอิบอ๋าย ดันมาชอบเพลงนี้กับเขาด้วยเสียศูนย์สาวร็อคอย่างเราโม้ด เวลาผ่านไปแผงเทปไหนเจอจะต้องขอหยุดฟังก่อน ถ้ามีเพื่อนๆ ไปด้วยก็จะโดนค่อนขอดเล็กๆ แบบประมาณหนุกๆ นะ ไม่ได้เป็นจิงเป็นจัง 
อะมาลองฟังเพลงที่ว่ากันดูดีกว่า คุ้นเคยกันดีแน่นอน
ใครมีความรู้สึกเหมือนหรือแตกต่างยังไงกับเพลงนี้มาเล่าสู่กันฟังหน่อย 
ท่อนอินโทรหวานแหวว
ไฟล์เสียง
จากคุณ :
Together In 80s Dream 
- [
22 เม.ย. 48 13:48:52
]
เพลงไร้รสนิยม เพลงโลวเทสต์ จะฟังก็ต้องแอบๆ แต่มาฟังตอนนี้แล้วมันเพราะจับใจ
