ฉันลงเรือ อันมีนาม ความปรารถนา
โล้เร่ล่อง มหา ชลาศัย
ว้าเหว่ เหน็บหนาว ร้าวหฤทัย
บรรลุสัจ ธรรมใน รตีนาม
เห็นรัง สีรุ้ง เลื่อมเรืองรอง
ร่ำร้อง และสงสัย จึงไต่ถาม
ความรักที่ บริสุทธิ์ และงดงาม
มีแวววาม ในรุ้งบ้าง หรืออย่างไร..
อยากถาม รัชนีกร กระจ่างเพ็ญ
มีความรัก ลึกเร้น อยู่บ้างใหม
ฉันรอนแรม มากลาง หนทางไกล
เปิดทุกห้อง หัวใจ ให้ความรัก
เมฆน้อย ลอยเคว้งคว้าง เหมือนอย่างฉัน
ฉันรอรัก แห่งนิรันดร์ ร้าวใจหนัก
ถวิลเรือน รักจริง ไว้พิงพัก
พบเจ้าแจ้ง ให้ประจักษ์ แก่ดวงใจ
สายลม ผู้เป็น นักเดินทาง
พบรัก อยู่ระหว่าง ทางผ่านใหม
ช่วยชี้ทาง ให้ฉัน ฉันจะไป
เสาะหารัก มาสู่ใน หัวใจตน
บุปผชาติ ดาษพฤกษ์ สะพรั่งไพร
ส่งกลิ่นหอม ไปใน โพยมหน
พานรักแล้ว กลิ่นละมุน จงหมุนวน
มาเตือนฉัน ฉันจะค้น หนทางไป
ขุนเขา เขียวคล้ำ ง้ำตระหง่าน
ยั่งยืน มานับนาน กาลสมัย
เคยเห็นความ รักบ้าง แต่ปางใด
ช่วยบอกฉัน ฉันใคร่ จะได้พบ
สรรพสิ่งใน จักรวาล อันเวิ้งว้าง
มีหนทาง กว้างไกล ไม่รู้จบ
ฉันเหนื่อยโทรม ซมเศร้า และเซาซบ
เรือปรารถนา ฉันเจียนลบ และล่มเลือน......
อันนี้ผลงานจากปลายปากกาของคุณวาณิช จรุงกิจอนันต์ครับ
ผมรักมากเลย ท่องได้ขึ้นใจ คือ ลักษณะบทกวีที่เป็นบุคลาธิษฐานอย่างนี้ผมชอบอยู่แล้ว ยิ่งได้สัมผัสระดับเซียนอย่างนี้อีก โอ้... ขอฝากไว้ที่นี่ด้วยนะครับ
แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 48 00:26:06
แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 48 00:36:54
แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 48 00:25:11
แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 48 00:20:26
แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 48 00:15:47