ความคิดเห็นที่ 1
ขอย้อนความเดิมครับ เพื่อความกระชับและเข้าใจสำหรับเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านครั้งแรก
ข้อมูลเบื้องต้นที่เกี่ยวข้องกับนิตยาสารใต้ดิน
1. บุคลิกภาพของนิตยาสารเป็นอย่างไร 2. กลุ่มเป้าหมายคือใครบ้าง 3. เนื้อหาเกี่ยวกับอะไรมีอะไรบ้าง 4. ผู้จัดทำมีใครบ้าง 5. ค่าใช้จ่ายที่เป็นต้นทุนเท่าไหร 6. ชื่อนิตยาสารคือ 7. วิธีการทำงาน 8. ปัญหาที่คาดว่าจะเจอ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ตอบคำถามดังนี้
1. บุคลิกภาพของนิตยาสารเป็นอย่างไร? อันนี้จากหลักการต้นทุนต่ำ-คุณภาพสูงทำให้รูปลักษณะออกมาเป็น - ขาว-ดำ (มีสีบ้าง) - ใช้กระดาษกรุ๊ฟแบบA3 ตัดครึ่งหรือ1/2ของหนังสือพิมพ์ - จำนวนหน้า10-12 หน้า (3คู่) - หยิบจับสะดวกอ่านพับเก็บง่าย - ฟรีครับ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 2. กลุ่มเป้าหมายคือใคร? ถ้าให้ตอบแบบกวน Teen หน่อยๆคงต้องบอกว่าใครก็ได้ที่อ่านภาษาไทยได้ (ล้อเล่นครับ) จริงๆแล้วมนุยษ์เราเป็นสัตว์สังคมชอบอยู่แบบรวมกลุ่มเป็นหลักแหล่งแล้วก็พูดคุยกันติดต่อสื่อสารกันไปมาหาสู่ นั้นและครับคือภาพโดยรวมๆที่เราจะหยิบยกมาเสนอ การวางเป้าไปที่วัยๆหนึ่งหรือกลุ่มๆหนึ่งจะทำให้สังคมมันแคบเกินไปครับเช่นบอกว่าคนอ่านเฉพาะผู้หญิง หรือเป็นนิตสารวัยรุ่นการทำเช่นนั้นจะไปบีบเนื้อหามันก็ไม่สนุกอีกนั้นแหละ ต้องพูดว่าเป้าหมายของนิตยสารใต้ดินนี้คือทุกเพศทุกวัย เพราะเป็นการเขียนจากพื้นฐานสามัญชนไปถึงมือสามัญชนที่เป็นผู้อ่านและผ้อ่านก็กลับมาเป็นผู้เขียน หรืออีกอย่างถ้ามีคนถามว่ามองเป้าหมายไว้ที่ชื่อเสียงเงินทองหรือเปล่า คำตอบง่ายๆผมว่าเป็นไปไม่ได้เลยครับเพราะผมว่าพวกเราก็ไม่ได้ต้องการให้ไปถึงขนาดนั้น อยากให้เป็นเพียงแค่สื่อความคิด บ่มเพาะก่อสุมแนวทางชีวิต ติตำหนิสิ่งไม่ดีรอบๆตัวเรา ฯลฯ และท้ายสุดหวังว่านิตยสารมันอยู่ได้ด้วยลำแข้งของมันเองโดยกลไกแนวทางของมัน - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
3. เนื้อหามีอะไรบ้าง เมื่อเราไม่กำหมดเป้าหมายทำให้เห็นภาพกว้างขึ้น แต่ภาพที่กว้างเกิดไปจะไม่มีเนื้อหาที่แน่นอนที่จะเป็นตัวดึงดูดเพราะฉนั้นเนื้อหาจะว่าด้วยภาพกว้างจนไปแคบๆเช่น การว่าด้วยสังคม วัฒนธรรม ศิลปการแสดงและดนตรี สังคมของเราคือข่าว วัฒนธรรมคือเรื่องราวที่บอกเล่าถึงความเป็นมาเป็นไปของสังคม ศิลปะกับการแสดงคือ เครื่องมือที่บอกถึงคุณค่าผ่านคู่ไปกับวัฒนธรรมนั้นๆ และดนตรีก็เช่นเดียวกัน ถ้าจะขยายความให้ชัดเจนศิลปการแสดงและดนตรี เป็นความบันเทิงของสังคมที่ยกระดับชั้นขึ้นมาแล้ว เนื้อหาของนิตยสารจึงมีความหมายที่จะต้องบอกกล่าวเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นและกำลังจะเกิดขึ้น ให้กับสังคมนั้นเอง เป็นการบันทึกและบอกเล่าผ่านกระดาษ เพื่อสร้างความบันเทิงทางจิตใจอีกระดับหนึ่ง จึงมีความจำเป็นที่จะต้องรักษาระดับและลำดับความเป็นไปโดย เรามาลงลึกไปเนื้อหาหนักๆภายในจะได้เห็นภาพที่ชัดเจนยิ่งขึ้น ทั้งนี้ถ้าไม่คุมไม่ครอบเราจะหาทิศทางไม่เจอเพราะมันกว้างเกิดไปมาดูกันเลยครับ สารบรรณเนื้อหา 1. ข่าว 1.1 ข่าวสังคม 1.2 ข่าววัฒนธรรม 1.3 ข่าวศิลปะและการแสดง 1.4 ข่าวดนตรี 2. เนื้อหาเฉพาะด้าน 2.1 เนื้อหาเฉพาะด้านสังคม (พูด-เขียนโดยเพื่อนจากทั่วสารทิศ คนในเมือง คนนอกเมือง คนชนบท คนอยู่ต่างประเทศ) ข้อมูลเฉพาะเป็นอยู่เป็นไป การทำมาหากิน ใช้ชีวิตฯลฯ 2.2 ศิลปะและการแสดง ในทิศทางที่ควรจะกล่าวถึงและความเป็นไป การเข้าถึง การเข้าใจ ฯลฯ 2.3 ดนตรี จะกล่าวถึงในทุกๆแง่มุมเท่าที่โอการจะอื้ออำนวยและความถนัดของแต่ละคน 2.4 พาเที่ยว-พากิน เที่ยวเอง ทำกินเอง โดยเพื่อนทุกท่านจะต้องแสดงฝีไม้ฝีมืออย่างใดอย่างหนึ่งออกมาด้วยความชอบหรือรสนิยมส่วนตัวขึ้นอยู่กับความถนัดเช่นกันครับบางท่านชอบเที่ยว บางท่านกิน บางท่านทำเอง ฯลฯ 2.5 นำเสนอวัฒนธรรมต่างๆในแง่มุมที่เป็น Unseen 3. สัมภาษณ์ประจำเดือนถ้าทำได้ สัมภาษณ์นี่ไม่ได้จำกัดว่าเป็นคนดังหรือคนเด่นอะไรนะครับ แต่ผมอยากให้แนวคิดลองนึกถึงคนกวาดขยะข้างถนนว่าเขาก็มีจิตใจ มีความคิด มีความโลบ มีความต้องการสังคมเช่นเดียวกัน เขายังฟังเพลงร้องเพลง ดูงานศิลปะ ฯลฯ 4. ถ้าเป็นไปได้ผมอยากให้มีพวก - หมอ - ทนาย - นักกีฬา - นักการเงิน - ฯลฯ เข้ามาเป็นสมาชิกแล้วช่วยกันเขียนคนละนิดคนละหน่อย ตามความถนัดของแต่ละคนจะเห็นได้ว่า นิตยสารนี้เป็นนิตยสารต้นทุนต่ำ-คุณภาพสูงมากเลยใช่ไหมครับ 5. เรื่องที่ไม่อยากให้เขียนคงเป็นพวกการพนันขันแข่ง นินทากาเล และพวกโหราศาสตร์ ฯ จริงๆแล้วเนื้อหาโดยหลักและเป็นไปได้สูงและมากคงจะเป็นพวกศิลปะการแสดงและดนตรีโดยเฉพาะดนตรีนั้นพวกเราคงทำได้มากเพราะมีผู้มีวิชาความรู้อยู่หลายๆท่านเลยทีเดียว แต่ผมไม่อยากให้เอาดนตรีแจ๊ซเข้าไปใส่เยอะเกินไปเพราะบ้านเรายังเป็นสังคมไม่ไม่ตื่นตัวไม่แสดงออกและอีกอย่างดนตรีแจ๊ซไม่ได้เป็นพื้นฐานของสังคมบ้านเราจึงมีความจำเป็นที่ค่อยๆสอดใส่ ต่อเติมทีละนิดละน้อยแต่ผมอาจจะออกเป็นหนังสือรวมเล่มออกมาจะดีไหมครับสำหรับแจ๊ซ สำหรับศิลปะ ฯลฯโดยนักเขียนเก่งๆที่เรามีอยู่นี้แหละ สรุปว่ามีกี่หัวข้อกี่คอลัมน์กันแน่ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 4. ผู้จัดทำมีใครบ้าง อย่างที่เห็นๆกันอยู่นั้นแหละครับคุณและผม รวมกันเรียกว่าเพื่อนๆเพราะผมเข้ามาในห้องแจ๊ซแล้วก็จุดประกายแนวความคิดออกไปคนแรกสุดที่ผมให้เครดิตคือ คุณนัฐ เพราะหลังจากที่ผมพูดออกไปผมก็ได้เขามาเสริมแนวคิดให้ผมต่อยอดออกมาเป็นฉากๆเป็นรูปเป็นร่าง คนถัดมาคือเพื่อนๆทุกท่านในห้องแจ๊ซทุกๆท่านเลยที่ให้กำลังใจและกำลังสมองต่อเติมความสมบรูณ์ของนิตยสารที่จะเกิดขึ้นในอนาคต เท่าที่พอนึกออก นัฐ, น้องแป้ง,เจ้าคุณท่าน , นายสามัญฯ, คุณอภิสนธ์, คุณPussyJazz , คุณเอ๋ (pka) ,คุณmr.sak , คุณลุงปลาทองสีน้ำเงิน , คุณKoPoK , คุณM12 , คุณlate_jazz , Sunset&Swing , Doggy_n'_Bebop Younger Pat , ตุ้ม แม็คฯ, Cherokee , wizard3d, แดดอุ่น, กลางวัน, mic , udomdog , pop ellington , UnDeRMiLeS dAvIs ฯลฯ จำได้ไม่หมดครับแต่ยังไม่ได้แบ่งหน้าที่กันอย่างจริงๆจังๆ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 5. หัวข้อสำคัญที่จะไม่พูดไม่ได้นั้นคือ ค่าใช้จ่ายหรือต้นทุน ผมอยากให้เพื่อนๆยึดประโยคนี้ไว้ให้มั่นครับ ต้นทุนต่ำ-คุณภาพสูง ไม่ว่าจะเกิดกรณีใด้ถ้ามีค่าใช้จ่ายขึ้นมาขอให้เป็นค่าใช้จ่ายที่ต่ำที่สุด เพื่อให้งานออกมาดีที่สุดเท่าที่ทำได้ เรามาดูว่าเรามีค่าใช้จ่ายอะไรบ้าง 5.1 ค่าบทความ ไม่ต้องจ่าย 5.2 ค่าใช้จ่ายเดินทาง ไม่มีเพราะยังไม่ได้ไปไหน 5.3 ค่าไฟฟ้าส่งงานของแต่ละท่าน คงไม่ต้องเพราะสมัครใจ ที่เห็นๆก็มีค่าโรงพิมพ์ครับเท่าที่ผมคุย 10,000 20,000 บาทครับต่อการพิมพ์2000 ฉบับในแต่ละครั้ง เขาจะรวมค่าเพรท ค่าสีที่ใช้พิมพ์ในบางครั้ง คนจัดลำดับคอลั้มและตัวอักษร อีกอย่างคือถ้าเป็นโรงพิมพ์ที่ไม่รู้จักทุกขั้นตอนจะมีค่าใช้จ่ายทั้งนั้นเลยครับ แต่ราคาที่ผมบอกมานั้นผมวางกรอบไว้เต็มที่เพื่อป้องกันหลายๆอย่าง ถ้าเป็นไปได้ด้วยดีและผลตอนกลับมาดีมาก เราก็เพิ่มยอดจากเริ่มที่ 2000 อาจจะถึง 10000 ฉบับก็เป็นไปได้ครับ ตานี้เรามาคุยถึงเรื่องเงินๆทองๆกันดีกว่าครับ ต้นทุนเราก็ทราบกันแล้วเราจะหาเงินทุนเข้ามายังไงผมมีวิธีการอย่าเพิ่งตกใจไปครับ ผมว่าในสายตานายทุนหรือคนมีเงิน 1-3 หมื่นบาทเรื่องเล็กมากเลยครับแต่ผมไม่อยากให้พวกเราเป็นกังวนว่าจะทำได้ไงลองตามดูวิธีการของผมดูนะครับ 1. หาทุนเข้ามาในรูปโฆษณาโดยเพื่อนๆต้องใช้วิธีการปากต่อปาก(พูดเล่าคนต่อคน) ไม่ควรให้ใครคนใดคนหนึ่งทำเพราะจะทำให้เกิดความล้าช้าและมีผลเสียเยอะเพราะเรายังไม่มีหลักฐานไม่มีอำนาจในการต่อรอง 2. หาทุนเป็นก้อนโดยนายทุนสนับสนุน เช่นบริษัทขายน้ำปลายี่ห้อหนึ่ง หรือพวกโซนี ซัมซุง หรือมือถือค่ายดัง AIS DTAC เป็นลักษณะนายทุนเจ้าใหญ่แบบเจ้าเดียวหรือสอง 3. ระดมเงินทุนโดยสมาชิกทำกันเองลองดูไอเดียแบบนี้ครับ ระดมทุนแบบนี้คืออะไรคือการหา สมาชิกที่เป็นเจ้าของร่วม เปิดซื้อหุ้นทุน หุ้นละ 100 บาทซื้อขายไม่เกิน20 หุ้นก็2000 บาท ทั้งนี้เพื่อป้องกันการเป็นเจ้าของโดยอำนาจทุนที่เยอะกว่าจะทำให้เสียรูปมวยของหนังสือ 4. หรืออีกแบบคือเอาหนังสือไปแขวนกับองค์กรขนาดใหญ่อย่างพวกรถไฟลอยฟ้าหรือรถไฟใต้ดิน พวกนี้จะมีงบประมาณโฆษณาน่าดูชมเลยทีเดียวครับ 5. หรือว่าท่านอื่นมีแนวคิดที่ต่างออกไปบอกด้วยครับ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 6. ชื่อหนังสือ
.? ข้อนี้เพื่อนๆต้องช่วยกันครับ ใจจริงผมเพิ่งนึกได้ชื่อหนึ่ง เป็นคำทักทราย คำอุทานเน้นย้ำ ฯลฯ คำนั้นคือ Hello!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 7. วิธีการทำงาน ผมเองได้รับอิทธิพลหลายๆอย่างทำให้รูปแบบความเป็นตัวเองค่อนข้างจะเด่นชัดมากๆนั้นคือเรื่องๆหนึ่งที่เราทำอยู่เราสนุกกับมันอยู่หรือเปล่า ผมเป็นคนเชื่อเรื่องความสนุก ถ้ายังรักษาคงมั่นคงและต่อเนื่องมันก็จะเป็นความรู้สึกว่าสิ่งๆนั้นเราทำอยู่นั้นมันไม่อาจจะละทิ้งไปได้เลย ความสนุกจะเป็นตัวช่วยผลักดันให้อุปสรรคต่างๆเป็นเรื่องเล็กน้อย เพราะผมเองก็ไม่ได้มุ่งหวังว่าการทำนิตยสารเล็กๆครั้งนี่มันจะประสบความสำเร็จมากมาย ได้ชื่อเสียงเงินทองผมเองไม่ได้วางเป้าไว้ว่าจะไปถึงขนาดนั้นแค่อยากให้เกิดความสนุกสนาน เคารพในขบวนการความคิดที่กลั่นออกมาจากสมองไม่ใช้หลุดออกมาจากปาก - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 9. ปัญหาที่คาดว่าจะเจอ ปัญหาที่คาดว่าเจอแน่นอนคือเรื่องวิธีการทำงานที่ไม่มีมาตรฐาน (คำว่าไม่มีมาตรฐานคืออะไร)ในที่นี่ผมหมายถึง 1. การทำงานที่ไม่ได้ทำแบบรวมกลุ่ม 2. ระยะเวลาที่กำหนดในแต่ละหัวข้อ 3. การบริหารและการจัดการระบบเงินรายรับและรายจ่ายที่เกิดขึ้นจริง 4. ผู้ที่มีหน้าที่รับผิดชอบแต่ละงานโดยตรง 5. ฯลฯ คิดไม่ออกแล้วช่วยที
จากคุณ :
นายสามัญฯ
- [
วันฉัตรมงคล 22:38:53
A:203.107.203.156 X:
]
|
|
|