ความคิดเห็นที่ 1 BEATLEMANIA REVISiTED CHAPTER II THE YOUNG LENNON (1) ไอ้หนูเลนนอน (1) By Winston & Raymond Interview by David Thisbe จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:06:08 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมไม่ใช่แฟนตัวจริงหรือแฟนพันธุ์แท้ของบีเทิลส์ โอเค ผมอาจจะฟังเพลงของพวกเขามาก มีซีดีของพวกเขาเกือบทุกแผ่น มีหนังสือประวัติอะไรต่อมิอะไรของพวกเขาอยู่ก็สามสี่เล่ม แต่ผมก็ไม่ได้รู้อะไรลึกซึ้งมากมายเกี่ยวกับวงดนตรีวงนี้ ดังนั้นเมื่อท่านบรรณาธิการบังคับแกมบังคับให้ผมมาทำหน้าที่”สัมภาษณ์” คุณวินสตันกับคุณเรย์มอนด์ ตั้งแต่บทที่ 2 ของคอลัมน์ ‘Beatlemania Revisited’ เป็นต้นไป ผมจึงไม่ลังเลที่จะตอบปฏิเสธไปในทันที     “คุณเป็นคนที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อมทุกประการ เราต้องการคนที่รู้ครึ่งๆกลางๆอย่างคุณนี่แหละ มาชงคำถามให้พี่ๆสองคนนั้น” ทั่นบอกอใช้น้ำเสียงนุ่มละมุนโลมเล้าหมายให้ผมใจอ่อน “ผมอ่านในตอนที่ 1 ของคอลัมน์นี้ ก็ดูๆพี่ๆเค้าก็คุยกันมันส์ระเบิดกันเองอยู่แล้วนี่ครับ ไฉนผมถึงต้องเอาคานเข้าไปสอดด้วยล่ะครับ?” ผมยังไม่หลงคารมง่ายๆ “คุณเคยอ่าน เชอร์ล็อค โฮลมส์ ไหม? ถ้าไม่มีด็อกเตอร์ วัตสัน คอยชงคำถามให้ โฮล์มส์ก็คงไม่อาจเล่าอะไรให้ผู้อ่านฟังได้เป็นคุ้งเป็นแควได้ขนาดนั้น และการที่ผมจะให้คุณทำตัวเป็นคานเข้าไปสอดนี่ ก็เป็นความประสงค์ของสองคนนั้น และเขาก็ระบุมาเลยว่าต้องเป็นคุณ จากรายชื่อที่ผมส่งให้เขาดูทั้งหมด” “ทั่นส่งรายชื่อไปกี่คนล่ะครับ” “สามคน นอกจากคุณอีกคนเสียชีวิตไปแล้ว” “อีกคนยังไม่เกิด...ใช่ไหม” ถึงตอนนี้ผมคิดว่าไม่น่าจะรอดเงื้อมมือของทั่นบอกอเสียแล้ว ผมลืมถามไปว่านอกจากหน้าที่ชงคำถามแล้วผมยังต้องชงกาแฟหรือชาให้ผู้ให้สัมภาษณ์ด้วยหรือไม่ จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:06:52 ]

ความคิดเห็นที่ 3 รวบรัดตัดตอนมาว่า ผมรับงานนี้มาด้วยความยินดีในที่สุด แน่นอนในฐานะผู้สัมภาษณ์ที่ดี (แม้จะเป็นการสัมภาษณ์ครั้งแรกในชีวิตของผม) ก็ต้องทำการบ้านกันหน่อย ดีที่ผมรู้ว่า scope ของการสัมภาษณ์ในวันนี้จะอยู่แค่ชีวิตของจอห์น เลนนอน ในช่วง16ปีแรก แต่นั่นก็ทำเอาผมนอนดึกดื่นไปหลายวัน ไปไหนมาไหนก็ต้องหอบหนังสือประวัติจอห์นไปด้วยตลอดจนเพื่อนฝูงเริ่มทักว่าเตรียมตัวจะย้ายบ้านไปอยู่ใกล้ๆจอห์นหรือไงกัน แต่กลับบ้านมาผมไม่เปิดเพลงจอห์นเลยสักแอะ มีแต่แผ่นเสียงของ เอลวิส บัดดี้ ฮอลลี่ โมทาวน์เก่าๆ แฟท โดมิโนส์ และอื่นๆ ที่เป็นเพลงโปรดของจอห์นในวัยนั้น เป็นไงครับ ผมสร้างบรรยากาศได้เข้าท่าไหม เท่านั้นอาจจะยังอธิบายความทุ่มเทของผมไม่พอ เช้าวันหนึ่ง ผมถึงกับเผลอเรียกคุณแม่แท้ๆของผมที่โต๊ะอาหารเช้าว่า “เติมข้าวหน่อยไหมครับ..มิมี่...”    ผมได้มีโอกาสโทรคุยกับคุณวินสตันก่อนนัดสัมภาษณ์จริง เราคุยกันเหมือนรู้จักกันมานาน ซึ่งคุณวินส์ยืนยันว่าเขาเป็นอย่างนี้กับแฟนบีเทิลส์ทุกคน ก่อนวางหู ผมถามเขาว่า เราจะเริ่มเรื่องของจอห์นกันที่ตรงไหนดี ตอนเกิด,ตอนตาย หรือ ตอนที่เขาต้องตัดสินใจเลือกระหว่างพ่อกับแม่? “สองอันแรกมันธรรมดาไป ผมเลือกอีกอัน” วินสตันตอบ และเราก็ไม่ได้คุยกันอีกจนกระทั่งถึงวันนัดสัมภาษณ์ จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:07:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สก็อตช์กับโค้กอุ่นๆ เป็นเครื่องดื่มประจำวงสี่เต่าทองในยุคที่พวกเขาออกทัวร์กัน แต่สำหรับหมอวินส์เขาต้อง กระทิงแดงเย็นๆ ผสมกาแฟร้อนๆเท่านั้น เป็นรสนิยมการดื่มที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ส่วนเรย์มอนด์ ยังไม่จิบชาเขียวที่เขาถนัด เพราะเขายังรับประทานข้าวไข่เจียวอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ “ไม่กลัวไข้หวัดนกหรือครับ” ผมถามเป็นคำถามแรก “คุณต้องเข้าใจก่อนว่าความร้อนที่ใช้ในการเจียวไข่ กับความสามารถในการดำรงชีวิตในอุณหภูมิสูงๆของไวรัสตัวนี้มันมีความสัมพันธ์กันยังไง” เรย์มอนด์กลืนข้าวคำสุดท้ายลงคอพร้อมๆกับจบประโยค เราไม่ได้คุยกันเรื่องนี้อีก     “คุณคงเอาเทปคาสเซ็ทที่อัดได้มาด้วย” วินส์ถามขึ้น ก่อนหน้านี้ทั้งสองยืนยันจะไม่ใช้อุปกรณ์ดิจิตอลในการบันทึกการสัมภาษณ์ แม้ว่าในบทที่แล้วพวกเขาจะใช้มินิดิสก์เครื่องใหม่เอี่ยมของเรย์มอนด์ก็ตาม ผมพยักหน้าและรีบควักวอลค์แมนรุ่นอัดได้เก่าๆที่ผมใช้มาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยขึ้นมา เทปเปล่าทีดีเคยาว90นาทีนอนสงบนิ่งเตรียมพร้อมที่จะเป็นพยานปากเอกให้กับการสัมภาษณ์ของเราแล้ว     “นั่น... ต้องอย่างนี้สิ-- เอ็มดีมันก็ดีล่ะนะ.... แต่แหม นี่เรากำลังจะคุยกันเรื่อง Beatlemania Revisited นะ Come on! ขอ Analog feeling หน่อยดีกว่า!!!” เรย์มอนด์พูดเสียงใสอย่างอารมณ์ดีเป็นพิเศษ อาจเป็นเพราะความอิ่มอร่อยจากข้าวไข่เจียวจานเมื่อครู่ แต่ดูวินสตันยังสงสัยอยู่ว่าทำไมอยู่ดีๆคุณเรย์มอนด์ถึงกลับลำมาใช้เทปคาสเซ็ทเอาดื้อๆ เขาถามว่าแล้วเอ็มดีตัวนั้นตอนนี้ไปอยู่ที่ไหนแล้วล่ะ เรย์มอนด์สารภาพว่าความจริงคือลูกสาวของเขาเอาไปมิกซ์เพลงฮิพฮอพเล่นกับเพื่อนๆน่ะ “สงสัยเธอจะอยากดังแบบ นายดีเจหนู นั่น” (DJ Mouse เป็นดีเจที่เพิ่งสร้างชื่อเสียงให้กับตัวเองด้วยการจับเอางานคลาสสิก White Album ของ Beatles มาผสมพันธุ์กับ Black Album ของแร็พเพอร์แฟนสวย Jay-Z แล้วตั้งชื่อใหม่ตามสีที่ออกมาว่า Grey Album กลายเป็นงานที่สร้างความอื้อฉาวโกลาหลไปทั้งวงการเมื่อประมาณ 2-3เดือนก่อน ผมฟังแล้วก็รู้สึกว่าบางเพลงทำได้เข้าท่าทีเดียว โดยเฉพาะเพลงที่เอาท่อนริฟฟ์ของ Helter Skelter มาแซมพลิง อ้อ,อัลบั้มนี้ไม่มีขายครับ Download only!) วินสตันมองไปที่เทปของผม เขาบอกผมอย่างจริงใจว่าเขาหลงใหลการอัดเทปมาก มันมีเสน่ห์ของความผิดพลาดและยืดหยุ่นอยู่ในตัวมันเอง ไม่จืดชืดไร้ชีวิตเหมือนดิจิทัลเรคอร์ดที่อะไรก็ง่ายๆไปซะหมด “ผมชอบอะไรที่ดิ้นได้” แต่น่าเสียดายที่....”คุณน่าจะเอาเทป 4 แทร็คมาอัดมากกว่า” เขาทำให้ผมงงว่าจะมาไม้ไหน “เผื่อพี่เรย์มอนด์เขาจะได้ดับเบิลแทร็คเสียงสัมภาษณ์ตัวเองมั่ง” เรย์มอนด์ยิ้มแรงๆหนึ่งที ก่อนเตือนออกมาลอยๆว่ากรุณางดมุขวงในหรือไม่ก็น้อยๆหน่อย ปกติผมจะใช้ computer notebook ในการทำงานเสมอ แต่วันนี้ เพื่อเป็นการเอาใจผู้ให้สัมภาษณ์ที่ดูเหมือนจะหลุดออกมาจากยุค 60-70’s ผมกลับเก็บมันไว้ที่บ้านและหันมาใช้สมุดฉีกราคาถูกๆกับดินสอปลายแหลมอีกสองแท่งแทน หวังว่าจะถูกใจพวกเขา “เริ่มกันได้เลย แหม นี่ถ้ามี notebook สักตัวก็คงจะสนุกกว่านี้ จะได้ search อะไรสนุกๆใน rec.music.beatles เว็บโปรดผมไปด้วย” เรย์มอนด์กล่าวเปิดงาน ร้านกาแฟนี้เป็นร้านเดิมที่พวกเขาเคยนั่งกันเป็นประจำเวลาจะมาถกกันเรื่องดนตรี เสียงเอริก แคลปตันและผองเพื่อนร้อยบรรเลง ‘They’re Red Hot’ จากอัลบั้มใหม่ของเขาที่อุทิศให้กับซาตานบลูส์-โรเบิร์ต จอห์นสัน ดังละล่องมา ทำนองบลูส์แบบสนุกเร้าใจ ดูไม่เข้ากับเรื่องราวของเราสักนิด แต่จะให้ทุกอย่างได้บรรยากาศไปหมดก็ดูจะคาดหวังมากไปหน่อย (ผมได้ยินเขาสองคนคุยกันเบาๆว่าจิตกรของปกอัลบั้มนี้คือ Peter Blake) จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:08:32 ]

ความคิดเห็นที่ 5 Blackpool 1946 “จอห์น, ลูกต้องตัดสินใจนะ ว่าลูกจะอยู่กับพ่อ หรือว่ากับแม่?” เฟรด เลนนอน โยนภาระอันปวดร้าวที่เขาไม่อาจตกลงกับภรรยาไปให้ลูกชายคนเดียววัย 5 ขวบ “ผมจะอยู่กับพ่อครับ” จอห์นตอบทั้งน้ำตา จูเลียแทรกขึ้นมา “เอาล่ะ จอห์น ลูกแน่ใจนะที่พูดออกมาอย่างนั้นน่ะ? ลูกอยากจะตะลอนไปประเทศอื่นๆกับเค้า หรือว่าลูกอยากจะอยู่กับแม่ที่นี่?” “กับพ่อ” จอห์นสะอื้น น้ำตาพรากแก้ม เฟรดดี้ยิ้มอย่างผู้มีชัย จริงๆเขาอยากจะได้จูเลียผู้ยังคงเป็นภรรยาของเขาทางนิตินัยกลับมาใช้ชีวิตกับเขาอีกครั้งด้วยซ้ำ เขายังคิดว่าเธอยังรักเขาอยู่ แต่เธอปฏิเสธข้อเสนอนี้ไม่มีเยื่อใย “นั่นก็คงจะพอแล้วนะจูเลีย เธอคงได้ยินคำตอบแล้ว ทำตามใจเด็กเถอะ” แม้ความปวดร้าวและน้ำตาจะเอ่อล้นท่วมอยู่ในใจเธอ แต่จูเลียก็ตัดสินใจแล้วว่ามันคงจะต้องจบลงอย่างนี้ เธอหันหลังให้ผู้ชายทั้งสองและเดินออกประตูไป จูเลียสูญเสียลูกชายคนเดียวของเธอไปแล้ว เมื่อประตูปิดลง ภาพสุดท้ายแห่งการลาจากของมารดา บวกกับความไม่แน่นอนในอนาคตของผู้เป็นพ่อดูจะหนักหนาสาหัสกว่าที่จอห์นจะทานทน เขาวิ่งตามแม่ออกไป ร่ำไห้อย่างไม่อาจหยุดยั้ง และในที่สุดเขาก็ตามเจอเธอบนถนน “แม่! แม่! อย่าไป อย่าไป...” ภาพที่ผู้คนบนถนน Blackpool วันนั้นได้เห็นก็คือ เด็กชายอายุประมาณ 5-6 ขวบ ร้องไห้นัยน์ตาแดงก่ำยืนกอดกับหญิงสาวผมแดงร่างเล็กโปร่งบาง แนบแน่น ราวกับว่าถ้าทั้งสองปล่อยอ้อมแขนออกจากกันแล้วจะมีอะไรมาพรากพวกเขาไปอีก และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ เฟรด เลนนอน ได้เห็นหรือได้ยินข่าวอะไรจากลูกชายของเขาอีก จนกระทั่ง จอห์นได้กลายมาเป็น Beatle -------------------------------------- หมอวินส์เริ่มเรื่องของเลนนอนน้อยในแบบที่เขาต้องการ เรย์มอนด์เอ่ยขึ้นเบาๆ “เฟรดเองเล่าว่า คืนนั้นหลังจากที่เขาเสียจอห์นไปแล้ว เขาเข้าไปในผับเชอรี่ทรีในแบล็คพูล ร้องเพลง ‘Little Pal’ ของ Al Jolson แต่เปลี่ยนเนื้อเพลงเป็น ‘Little John’ ด้วยน้ำตาเอ่อคลอเบ้า” -------------------- “อะไรที่สร้างความเป็นอัจฉริยะให้จอห์น?” หมอวินส์บอกผมว่าเขาชอบที่จะตอบว่า “นอกจากกรรมพันธุ์ศิลปิน, สิ่งแวดล้อมดีๆ เช่นหนังสือชั้นยอดในตู้หนังสือของป้ามิมี่ ดนตรี เพื่อนฝูง และญาติพี่น้องแล้ว สิ่งหนึ่งที่มีผลต่อสภาพจิตและความประพฤติของจอห์นในอนาคตมากๆก็คือผมแห่งความเจ็บปวดในเรื่องพ่อ-แม่นี่แหละครับ” “จอห์นแทบไม่เคยเจอพ่อเขามาก่อนเลย เพราะตั้งแต่เขาเกิดมา เฟรดก็ออกเรือเดินสมุทรตลอด จนกระทั่งเขากลับมาลิเวอร์พูลเมื่อจอห์นปาเข้าไปห้าขวบกว่าแล้ว การที่เฟรดแวะมาพาจอห์นไปเที่ยวเล่นที่แบล็คพูลเป็นเวลาหลายสัปดาห์นั้นทำให้พ่อ-ลูกได้มีโอกาสสนิทสนมกันเป็นครั้งแรก ถึงเวลานั้นผมคิดว่าจอห์นย่อมตั้งการทั้งพ่อและแม่ การที่เขาต้องเลือกว่าจะอยู่กับใครเพียงคนเดียว ถือเป็นโศกนาฏกรรมทางจิตใจของเด็กวัยนั้นแท้ๆ” หมอวินส์วิเคราะห์ปมอัจฉริยะก้าวร้าวของจอห์น “แต่ก็เป็นโศกนาฏกรรมที่มีส่วนสร้างความเป็นศิลปินในแบบของจอห์น เลนนอน ถ้าเขาไม่มีเมมโมรี่อันปวดร้าว จอห์นย่อมไม่เป็นจอห์นอย่างที่จอห์นเป็น” เรย์มอนด์สรุปแบบเซ็นๆ ผมกับหมอวินส์พยักหน้าพร้อมกันราวกับซ้อมมา “ประวัติศาสตร์ส่วนมากมักจะโยนความรับผิดชอบไปที่ Freddy ที่ไม่อยู่บ้านดูแลครอบครัว เอาแต่ตะลอนๆออกทะเล ซึ่งก็มีเหตุผลอยู่ แต่อย่าลืมว่านั่นเป็นอาชีพของเขา และถ้ามองอย่างเป็นกลาง สิ่งที่จูเลียทำกับจอห์นนั้นก็ฝากรอยแผลไว้ในใจเด็กน้อยไม่น้อยเช่นกัน จอห์นเองก็เคยพูดไว้อย่างนี้ในปี 1967 ” วินส์เสริม ที่แย่ไปกว่านั้นคือ ถึงแม้ว่าเขาจะเลือกที่จะอยู่กับแม่ แต่ผลสุดท้ายก็คือ เขาไม่ได้ทั้งพ่อและแม่ พ่อและแม่มีเขา... แต่เขาไม่เคยมีพ่อ ไม่เคยมีแม่.... (Mother, 1970) แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 48 04:25:29 แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 48 04:24:37 แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 48 04:23:54 จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:09:16 ]

ความคิดเห็นที่ 6 "ไม่เคยมีใครต้องการผมจริงๆสักคน เหตุผมเดียวที่ทำให้ผมเป็นดาราขึ้นมาได้ ก็คือความต่ำต้อยด้อยค่าในตัวเองของผม จะไม่มีอะไรผลักดันผมมาถึงจุดนี้ ถ้าผม"ปกติ""-JOHN LENNON I was never really wanted. The only reason I am a star is because of my repression. Nothing would have driven me through all that if I was ‘normal’. - John Lennon 1971 จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:09:40 ]

ความคิดเห็นที่ 7 Liverpool 1938 ผมถามคุณเรย์มอนด์ว่าการที่เราจะศึกษาชีวิตของจอห์น เลนนอน นั้น มีความจำเป็นแค่ไหนที่จะต้องทราบเรื่องราวของบรรพบุรุษของเขา “จำเป็นสิ แต่คงไม่ต้องสืบสาวไปถึงปู่ทวด เรามาเล่าตอนที่เฟรดกับจูเลีย พ่อแม่ของจอห์นมาพบรักกันดีไหม เรื่องนี้ออกจะนิยายไปนิด...อ้อ...วินส์ช่วยกรุณาสั่งเครื่องดื่มให้ผมที คอแห้งล่วงหน้าแล้ว” อากาศวันนั้นระอุเป็นไฟ ภาพที่มองออกไปนอกกระจกสั่นระริกไปกับไอแดด ผมนึกขอบคุณที่พวกเขาเลือกนั่งในห้องติดเครื่องปรับอากาศ (ร้านนี้มีโซนรับลมสุริยะด้วย) ก่อนที่เรย์มอนด์จะเล่าเรื่องบรรพบุรุษของจอห์นให้เราฟัง เขาเตือนเราว่า ข้อมูลเหล่านี้บางอย่างเชื่อถือไม่ได้100% เพราะเป็นประวัติศาสตร์ที่มาจากหลายมุมมอง โดยเฉพาะชีวิตของอัลเฟรด เลนนอนที่มักจะถูกวาดภาพให้เป็น”ผู้ร้าย”อยู่เสมอ แม้แต่ในหนังสือ The Beatles ของ Hunter Davies แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 48 04:27:32 จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:11:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 “Alfred Lennon หรือที่เพื่อนๆเรียกเขาว่าเฟรด มีอาชีพเป็นสจ๊วตในเรือเดินสมุทร เขาเป็นคนโรแมนติก ร่าเริง และดูไม่แคร์อะไรในชีวิต เฟรดเกิดเมื่อ 14 ธันวาคม 1912 เขามีพี่น้องด้วยกันหกคน ตอนเขาอายุได้ 7 ขวบ พ่อของเขาก็เสียชีวิตลงและคุณแม่ของเฟรดก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากส่งเฟรดกับพี่สาวอีกคนไปเข้าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเพื่อลดค่าใช้จ่ายในครอบครัวเฟรดอยู่ที่นั่นจนอายุ 15 ปี” “Julia Stanley ครอบครัวเธอเรียกกันว่า Juliet เกิดเมื่อ 12 มีนาคม 1914 เธอเป็นลูกสาวคนสุดท้องของ George และ Annie Stanley อ้อ ครอบครัวนี้มีลูกสาวห้าคนรวดเลยนะ จูเลียเป็นคนที่มีนิสัยไม่เหมือนพี่น้องแสตนลีย์คนอื่นๆที่ออกจะเป็นหญิงเหล็ก (ไม่ใช่สตรีเหล็ก)และมีแนวชีวิตที่ค่อนข้างอนุรักษ์นิยม แต่จูเลียกลับเป็นพวกเฮฮา สนุกสนานกับชีวิต และดูเหมือนจะไม่จริงจังอะไรกับชีวิต-คุ้นๆไหมประโยคนี้ มันเป็นลักษณะที่มีส่วนคล้ายกับเฟรดดี้ ของเรา การที่สองคนนี้มาเจอกันจะว่าไปก็ถือเป็นการแมทช์คู่ที่เหมาะเจาะในด้านนิสัย แต่มันก็ทำให้ชีวิตคู่ของพวกเขาในเวลาต่อมาประสบความล้มเหลวโดยสิ้นเชิง” “อาชีพที่เธอทำอยู่ก่อนแต่งงานก็คือเป็นพนักงานต้อนรับในโรงภาพยนตร์ เธอแต่งกับเฟรดดี้ในวันที่ 3 ธันวาคม 1938” เรย์มอนด์จิบชาเขียว (ที่ผมคาดว่า) เย็นเจี้ยบที่เพิ่งถูกนำมาวาง เขาปฏิเสธการใช้หลอดดูด แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 48 04:36:04 จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:11:24 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แล้วพระเอกนางเอกเรามาเจอกันได้ยังไง?   เรย์มอนด์ดูยังจะสนุกกับการดูด เอ๊ย จิบชาของเขาอยู่ วินส์จึงอาสาตอบแทน “ก็ง่ายๆ แต่ก็น่ารักดี สัปดาห์แรกหลังจากออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า หนุ่มเฟรดในวัยแค่ 15 ปีของเรากำลังนั่งเม้าท์กับเพื่อนๆอยู่ใน Sefton Park วันนั้นพ่อเฟรดเพิ่งไปซื้อกล่องบุหรี่กับหมวกใบใหม่เอี่ยม (ที่เขาคิดว่า) สุดเท่มา และเขาก็ได้ไปบังเอิญปิ้งกับแม่สาวคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในพาร์คนั้น เฟรดโฉบผ่านเข้าไป เขายื่นบุหรี่วู้ดไบน์ให้ จูเลียซึ่งตอนนั้นก็เพิ่ง 14 ปฏิเสธและเอ่ยขึ้นว่า “คุณดูน่าขันจัง” เฟรดสวนกลับ “คุณดูน่ารักจัง” และเขาก็หย่อนก้นลงนั่งข้างๆเธอโดยไม่ได้ขออนุญาต” โอว คารมของท่านเฟรดนี่ไม่เบาจริงๆ ผมคงต้องจำไปใช้บ้าง ‘You look silly.’ มา ‘You look lovely’ ไป พอๆกับถูกตบแล้วลากมาจูบเลย... “จูเลียบอกว่า ถ้าเฟรดต้องการมานั่งข้างๆเธอล่ะก็ ต้องถอดไอ้ silly hat นี่ออกซะก่อน ...อ๋อขำหมวกนี่เอง... เฟรดไม่รีรอ ถอดหมวกนั่นแล้วร่อนมันทิ้งไปในทะเลสาบโดยพลัน และเขาก็ไม่เคยสวมหมวกใดๆอีกเลยนับแต่นั้น” เป็นบทเรียนว่าถ้าสาวที่เราเจอด้วยเป็นครั้งแรกสั่งให้เราถอดอะไรก็ต้องรีบทำตามโดยพลัน! แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 48 04:36:43 จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:11:40 ]

ความคิดเห็นที่ 10 “ทั้งคู่เริ่มมีเดทกัน แม้ว่าครอบครัวแสตนลีย์ของนางเอกจะไม่ชอบหน้าพระเอกของเราเสียเลย ด้วยบุคลิกแบบไม่มีแรงเหยียบให้ขี้ไก่ฝ่อติดดินได้อย่างนั้น สามปีต่อมาเฟรดก็ได้งานเป็น bell boy ในเรือเดินสมุทรตั้งแต่เดือนมีนาคม 1930 เขาจะกลับมาพบจูเลียทุกครั้งที่กลับจากทะเล จูเลียก็ไม่เคยพบเพื่อนชายคนอื่น ความสัมพันธ์นี้ดำเนินไปอีกแปดปี-ย้ำ-แปดปีเชียวนะ แต่แล้ววันหนึ่งจูเลียก็เอ่ยปากชวนเฟรดไป”อยู่ด้วยกันที่อื่น” เถอะ เฟรดยืนยันว่าเขาต้องการมีการแต่งงานเป็นเรื่องเป็นราว จูเลียออกจะขำและไม่คิดว่าเฟรดจะเอาจริง เรื่องก็เลยจบลงที่การแต่งงานกันเงียบๆแบบไม่มีญาติไปกันสักคน แม้แต่ตัวเจ้าสาวเองยังสายไปหลายชั่วโมง จนเจ้าบ่าวที่เกือบเป็นพ่อสายบัวต้องแจ้นไปลากตัวเจ้าสาวมาจากที่ทำงาน สงสัยเธอจะยังคิดว่าเฟรดพูดเล่น” “คืนนั้นพวกเขาฮันนี่มูนกันในโรงหนังนั่นแหละ โรแมนติกไหมล่ะครับท่าน หลังจากนั้นคู่บ่าวสาวก็เดินทางกลับบ้านตัวเองตามปกติ  และในวันรุ่งขึ้นเฟรดก็ขึ้นเรือออกเดินทางไป West Indies ทันที” “เขาหายไป 3 เดือนเต็ม พอกลับมาอีกที ทั้งคู่ก็พากันออกไปหาบ้านเช่าข้างนอกอยู่กัน และเรียกว่าเรือยังไม่ทันจะหายเปียก เฟรดก็ออกทะเลไปอีก ไม่รู้แกจะวิญญาณกลาสีอะไรนักหนา โดยไม่ทราบว่าขณะนั้นจูเลียตั้งครรภ์อ่อนๆแล้ว” จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:12:06 ]

ความคิดเห็นที่ 11 “จอห์น เลนนอน อยู่ในนั้น” เรย์มอนด์คงกลัวท่านผู้อ่านไม่ทราบ “นั่นเป็นฤดูร้อนของปี 1940 และกองทัพฮิตเลอร์ก็กำลังประเคนระเบิดใส่ลิเวอร์พูลอย่างไม่เสียดายของ ตอนนั้นไม่มีใครในลิเวอร์พูลทราบว่า ยอดชายนายเฟรด ไปอยู่ ณ หนใด “ อีกไม่กี่เดือนจอห์นก็จะเกิดแล้ว “เราควรจะให้จอห์นเกิดได้แล้วล่ะเฮียเรย์ ก่อนที่นี่จะกลายเป็น “เรื่องราวของอัลเฟรโดและจูเลียท” ไปเสียก่อน” วินส์กล่าว สงสัยเหมือนกันว่าทำไมพวกเขาถึงให้เวลากับเรื่องของพ่อแม่จอห์นมากมายขนาดนี้ ผมคลำมือขยึกขยักไปที่เป้ยีนส์ที่วางอยู่บนเก้าอี้ข้างๆ ไม่เป็นไร เรายังมีเทป ซีหกสิบอีกม้วน จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:12:28 ]

ความคิดเห็นที่ 12 Liverpool 1940 "ผมใส่แว่น เกิดเมื่อ 9 ตุลาคม 1940 ผมไม่ใช่บีทเทิลคนแรกของโลก ริงโก้ต่างหาก เขาเกิด7 กรกฎาคม 1940 แม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นบีทเทิลจริงๆ จนกระทั้งเวลาผ่านไปนานกว่าพวกเราซะอีก"-JOHN LENNON I wear glasses, Being born on 9th October 1940, I wasn’t the first Beatle to happen. Ringo, being born on 7th July 1940, was. Although he didn’t happen as a Beatle until much later than the rest of us. –John Lennon 1980 แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 48 04:28:01 จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:12:52 ]

ความคิดเห็นที่ 13 John Winston Lennon เกิดเมื่อ 18:30 นาฬิกาของวันที่ 9 ตุลาคม 1940 ที่โรงพยาบาล Oxford Maternity, Liverpool ชื่อ John มาจากชื่อปู่ของเขา Winston มาจาก Winston Churchill นายกฯของชาวอังกฤษในช่วงสงคราม และ Lennon เป็น anglicized version (ทำให้ดูเป็นชื่ออังกฤษ) ของชื่อสกุลดั้งเดิมที่มาจากไอริช ‘O’ Leannain” “ถ้าคุณอ่านชีวประวัติของจอห์นหรือบีเทิลส์ที่ออกมาในยุคแรกๆ ทุกเล่มจะพูดตรงกันหมดว่าจอห์นเกิดในช่วงที่ฮิตเลอร์กำลังบอมบ์ลิเวอร์พูลขนาดหนัก บางเล่มถึงกับบรรยายว่าป้ามิมี่วิ่งฝ่าระเบิดไปโรงพยาบาลเพื่อไปดูหน้าหลานเกิดใหม่” เรย์มอนด์ทำท่าคุณป้าวิ่งเลิ่กลั่กหัวซุนให้พวกเราดูประกอบคำบรรยาย “แต่ถ้าข้อมูลใหม่ๆ จะมีการไปค้นคว้าประวัติศาสตร์และพบว่าในวันที่จอห์นเกิด—ไม่มีการบอมบ์อะไรแต่อย่างใด” จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:14:13 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ป้ามิมี่คือพี่สาวแท้ๆของจูเลีย เธอมีชื่อเต็มว่า Mary Elizabeth Smith แต่ใครๆก็เรียกเธอว่า มิมี่ เธอแต่งงานกับ “ลุงจอร์จ” จอร์จ สมิธหลังงานแต่งของเฟรดกับจูเลียได้ไม่ถึงปี แต่เธอกับจอร์จไม่มีลูกด้วยกัน นั่นอาจทำให้ป้ามิมี่ใส่ใจในตัวหลานคนที่จะเกิดใหม่นี้เป็นพิเศษ หลายปีผ่านไป ไม่ว่าคุณจะถามอะไรเธอเกี่ยวกับจอห์น ดูเหมือนเธอจะจดจำไว้ได้ทุกสเต็ป ตั้งแต่วันที่จอห์นเกิด เขาเป็นเด็กคลอดหลังกำหนด (กำหนดจริงๆคือปลายเดือนกันยายน) จนคุณหมอเกือบตัดสินใจทำ Caesarean section (ผ่าออก) อยู่แล้ว เย็นวันนั้น มิมี่กังวลใจเดินเป็นหนูติดจั่นอยู่ที่บ้าน โทรศัพท์ไปโรงพยาบาลทุกห้านาที จนกระทั่งหกโมงครึ่ง นางพยาบาลก็ให้คำตอบที่ทำให้มิมี่สุดปลื้ม “คุณนายเลนนอนเพิ่งให้กำเนิดบุตรชายค่ะ” ทำไมมิมี่ต้องดีใจมากมายขนาดนั้น? วินสตันให้เหตุผลว่า “ก็เพราะว่าจอห์นเป็นผู้ชายน่ะสิ, อย่าลืมว่าครอบครัวสแตนลีย์มีแค่ผู้หญิงล้วนๆ5คนมา generation หนึ่งแล้ว มีของแปลกเข้ามาก็ต้องเฮกันหน่อย แต่คุณเคยเห็นรูปจอห์นตอนเด็กๆไหมล่ะ น่ารักเป็นบ้า! ถึงตอนนี้นี่เองที่มีตำนานว่าป้ามิมี่วิ่งฝ่าระเบิดเยอรมันไปที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนั้นเลย” ผมบอกพวกเขาว่า บางทีก็ไม่น่าจะไปเปลี่ยนตำนานนะ ถึงแม้จะรู้ว่าโม้ แต่มันก็ดรามาติกดี “ใช่, บางทีความจริงก็จืดสนิทและทำให้หมดสีสันของชีวิต เหมือนเรื่องบั้งไฟพญานาคของบ้านเราน่ะ....” โยงกันเข้ามาจนได้ เฮียเรย์มอนด์ จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:14:50 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มิมี่ร่ำระลักบอกแม่ (ยายจอห์น) “แม่! แม่! ได้ลูกชาย! , ลูกชาย!” ก่อนที่จะวิ่งตะบึงไม่คิดชีวิตไปที่โรงพยาบาล เด็กน้อยน่ารักน้ำหนักกำลังดีนอนตาแป๋วอยู่ภายใต้ผ้าห่มของโรงพยาบาล มิมี่โชว์ฟอร์มเก๋าใส่นางพยาบาลทันที “นี่...เอาผ้าห่มนี่ออกไปจากหน้าเขาหน่อยได้ไหม... มันหยาบเกินไป” คืนนั้นมิมี่กลับมาเล่าให้ที่บ้านฟังด้วยความชื่นชมผสมเห่อถึงหลานชายคนใหม่ จนพ่อ(ตาของจอห์น) ต้องเบรคว่า เด็กเกิดใหม่ก็เห่อกันว่าน่ารักอย่างนี้กันทุกราย แต่มิมี่ยืนยันว่า ไม่จริง จอห์นนั้นเยี่ยมกว่าใคร เด็กอื่นๆเกิดมาก็มีแต่ตัวเหี่ยวๆ แต่จอห์นนี่สิ สุกปลั่งมาเลย (อาจเป็นเพราะเขาโตมากแล้ว เพราะอยู่ในท้องแม่เกิน 9 เดือน) ไม่ถึงสัปดาห์ต่อมา จอห์นก็ได้กลับบ้าน.... ที่ 9 Newcastle Road, Wavertree จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:15:19 ]

ความคิดเห็นที่ 16 Liverpool 1944 จอห์นอายุได้ 18 เดือน มีข่าวว่า เฟรด เลนนอน พ่อของเขาไปติดคุกอยู่ที่ไหนสักแห่ง. เขาไม่ได้ส่งเงินมาให้จูเลียอีก (จากที่เคยส่งมาเป็นประจำ) “จูเลียยังสาวสวยรวยเสน่ห์ ไม่มีเหตุผลใดๆในโลกสำหรับเธอ ในการที่จะต้องนั่งรอคอยนายเฟรดที่ขาดการติดต่อไปนานแล้ว ในปี 1944 เธอได้พบกับชายคนใหม่ John Dykins (แต่จอห์นชอบเรียกเขาว่า ‘Twitchy’-จากการที่ไดกินส์มีนิสัยชอบใช้นิ้วดันจมูกไปด้านหลังอยู่เสมอๆ อาจเป็นเพราะจมูกของเขาออกจะผิดรูป) และ...” เรย์มอนด์เล่ายังกับว่านินทาเพื่อนบ้านอยู่ ในจังหวะที่วินส์ขัดขึ้นมากลางลำ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 48 04:28:30 จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:15:43 ]

ความคิดเห็นที่ 17 “โอ้ ขอโทษนะ ขัดนิดนึง” วินส์ชูมือ เรย์มอนด์เลิกคิ้วอนุญาต “ก่อนหน้าที่จูเลียจะมาพบกับทวิชชี่ มีบางข้อมูลบอกว่าเธอไปมีลูกกับทหารหนุ่มอีกคนมาก่อน จริงหรือเปล่า?” “เอ้อ, จริงครับ ขอบคุณที่เตือน ชื่อของเขาคือ Taffy Williams ตอนนั้นจูเลียทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟอยู่ที่คาเฟ่แห่งหนึ่งใน Penny Lane เธอได้มีความสัมพันธ์กับนายทหารคนนี้ในช่วงสั้นๆ ,ตั้งครรภ์, คุณพ่อกลับเข้าไปเป็นทหาร และก็ไม่ได้ข่าวคราวอะไรอีกเลย เป็นอีกครั้งที่จูเลียได้มาแต่ลูก ลูกคนนี้มีชื่อว่า Victoria Elizabeth และว่ากันว่าคุณพ่อของจูเลียเป็นคนจัดการส่งต่อไปให้ญาติทางนอร์เวย์เลี้ยงดู...” เรย์มอนด์เล่าเรื่องที่แฟนบีเทิลส์หลายคนอาจจะไม่ทราบมาก่อน “และเผลอๆ วิคตอเรีย (คงไม่ใช่อดัมส์) ก็อาจจะไม่รู้ตัวจนทุกวันนี้... ถ้าเธอยังไม่ตาย... ว่าเธอเป็นพี่น้องร่วมมารดากับจอห์น เลนนอน” “จูเลียในช่วงสี่ปีแรกของจอห์นนี้เป็นช่วงที่เธอ “ใจแตก” จริงๆ บางข้อมูลบอกว่าเธอเริ่มที่จะออกเที่ยวกลางคืน เต้นรำ ร่ำสุราจนเมามายทุกคืน-ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยทำมาก่อน เริ่มมีความสัมพันธ์กับชายอื่น เฟรดเองก็ทราบ แต่เขาก็ไม่รู้จะห้ามอย่างไร จนในที่สุดเขาก็ถึงกับบอกให้เธอหาความสุขกับตัวเองให้เต็มที่เถิดในช่วงที่เขาไม่อยู่” วินสตันเสริม จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:15:58 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กลับมาที่เรื่องของจูเลียกับจอห์น “ทวิชชี่” ไดกินส์ การเข้ามาในชีวิตสองแม่ลูกของไดกินส์ถือเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตจอห์น เลนนอน เนื่องจากกฎหมายทางสังคมของลิเวอร์พูลในยุคนั้นระบุว่า เด็กขนาดจอห์นต้องมีห้องนอนเป็นของตัวเองในกรณีอย่างนี้ แต่ขณะนั้นทั้งสามคนต้องนอนห้องเดียวกัน นั่นแปลว่าจอห์น ต้องออกไปอยู่ที่อื่น จนกว่าจูเลียจะหาแฟล็ทที่ใหญ่กว่าเดิมได้ และแม้ว่าจะไม่ปรากฎว่าไดกินส์และจอห์นจะมีปัญหากันนักอย่างที่พ่อเลี้ยงกับเด็กมักจะเป็น แต่ก็มีข้อมูลหลายแหล่งยืนยันว่าเขาไม่เคยที่จะต้องการจริงๆจังในการที่จะเลี้ยงดู “ลูกของคนอื่น” ไว้ในความปกครอง ต่อมาจูเลียและไดกินส์ก็ลูกสาวของตัวเองด้วยกันสองคน คือ จูเลียและ แจ็กกี้ทั้งสองไม่เคยแต่งงานกันอย่างเป็นทางการ นั่นก็เลยเข้าทางป้ามิมี่ใช่ไหม? จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:16:52 ]

ความคิดเห็นที่ 19 “ยินดีต้อนรับสู่ ‘Mendips’ 251 Menlove Avenue, Woolton!” วินสตันอ่านแอดเดรสของลุงจอร์จและป้ามิมี่ที่จอห์นต้องย้ายเข้ามาอยู่เสียงดังลั่นร้าน ขณะที่ลูกค้าคนอื่นกำลังเคลิ้มไปกับบทเพลงชวนฝันของ Air จากอัลบั้ม Talkie Walkie เล่นเอาแขกหลายคนสะดุ้งเฮือก “ผมอยากจะบอกว่าจริงๆแล้ว จูเลียก็คงไม่อยากให้จอห์นมาอยู่กับมิมี่นักหรอก แต่ป้าแกคงทนเห็นความอนาถของสภาพความเป็นอยู่ของหลานไม่ไหว ดูเหมือนว่าทั้งสามคนจะต้องนอนเตียงเดียวกันด้วยซ้ำไม่ใช่แค่ห้องเดียวกัน และจอห์นก็โตพอสมควรแล้วนะตอนนั้น” วินสตันบรรยาย ผมกับเรย์มอนด์นั่งเงียบไปครู่ใหญ่ คิดว่าเขาคงกำลังนึกภาพตามเหมือนผม จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:17:10 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เราสามคนดูจะเหนื่อยกันไม่น้อยกับการพูดคุยตลอด 1 ชั่วโมงกว่าๆที่ผ่านมา เจ้าของร้านปิดซีดีของแอร์ (ผมชอบนะ เย็นใส เหมาะกับหน้าร้อน) และหันไปหยิบไวนีลจากชั้นวางข้างๆ ร้านนี้มีเจ้าของเป็นลุงอายุสัก 50 กว่าๆกับภรรยาง่วนทำกันอยู่สองคน ผมคาดว่าคงมีกุ๊กซ่อนอยู่ในครัวอยู่อีกสักคน แต่วินส์บอกว่าไม่มี ทั้งสองคนพอมีโอกาสว่างก็จะมาทำหน้าที่ดีเจ คุณลุงบรรจงวางเข็มอันบอบบางลงบนแผ่นไวนีลสีดำเงาที่กำลังหมุนด้วยความเร็วสม่ำเสมอนาทีละ 33 รอบกับอีกหนึ่งในสามรอบ อึดในต่อมาเสียงเพลง ‘Desperado’ ก็ดังขึ้น ไม่ใช่เสียงแหบซึ้งของ ดอน เฮนเล่ย์ แห่งอีเกิ้ลส์ แต่เป็นเสียงหวานขึ้นจมูกของสาวเซ็กซี่แห่งเซเวนตี้ส์-ลินดา รอนสตัดท์ เรย์มอนด์รีบบอกพวกเราว่าเธอคือศิลปินคนโปรดของเขา (หนึ่งในหลายร้อย) วินส์เสริมว่าอัลบั้มนี้โปรดิวซ์โดยคนที่เกือบจะได้เป็นน้องเมียของพอล แมคคาร์ทนี่ย์ ปีเตอร์ แอสเชอร์ ดูเหมือนว่าพวกแฟนสี่เต่าทองนี่จะมีสามารถในการหาความเกี่ยวข้องในแบบนี้ได้เสมอๆ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 48 04:46:22 จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:17:26 ]

ความคิดเห็นที่ 21 Liverpool 1945 ผมให้โอกาสสองหนุ่มใหญ่ฟังลินดาครวญ Desperado จนจบ ปุ่มสีแดงบนวอล์คแมนของผมก็ผลุบเข้าไปอีกครั้ง “เอาล่ะ, เดวิด ตอนนี้จอห์นก็หกขวบแล้ว เขามาอยู่กับป้ามิมี่และลุงจอร์จอย่างถาวร จอห์นแวะไปเยี่ยมแม่และสามีใหม่บ้าง น่าแปลกที่เขากับจอห์นเข้ากันได้ค่อนข้างดี” วินสตันสรุปให้ผมฟัง ผมถามหมอวินส์ว่า ป้ามิมี่เคยเล่าให้จอห์นฟังไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อ-แม่ของเขา “จอห์นเคยถามเหมือนกัน มิมี่ก็เล่าแค่ว่า เขาหมดรักกัน และพ่อก็หัวใจสลายจึงไม่อาจกลับมาหาได้อีก มิมี่ไม่กล้าเล่าความจริงทั้งหมดในตอนนั้น เพราะเธอไม่อยากไปทำลายความสุขของจอห์น และจอห์นก็ค่อยๆลืมพ่อไป มันเหมือนกับเขาตายไปแล้ว เขาได้เจอแม่บ้างเป็นครั้งคราว และไม่เคยลืมเธอตลอดเวลา จอห์นคิดว่าจูเลียอยู่ห่างออกไปมาก ทั้งที่จริงๆบ้านของทั้งสองอยู่ห่างกันไม่กี่ไมล์เท่านั้น” แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 48 04:29:02 จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:17:43 ]

ความคิดเห็นที่ 22 Mendips ชื่อบ้านของมิมี่และจอร์จ สมิธที่จอห์นย้ายเข้าไปอยู่ด้วยในปี 1945 ชื่อของมันได้มาจากภูเขาในเวลส์ มันตั้งอยู่ที่ 251 ถนน Menlove ชานเมืองวูลตัน ห่างจากตัวเมืองลิเวอร์พูลสามไมล์ มันเป็นบ้านที่น่ารักน่าอยู่ สร้างขึ้นมาตั้งแต่ยุค 30’s มีหน้าต่างบานใหญ่และระเบียงหน้าบ้านอันเป็นที่ๆจอห์น(ถูกไล่)ชอบออกมาฝึกกีต้าร์และร้องเพลง เมื่อมองออกไปนอกบ้านจะเห็นถนนเมนเลิฟอันพลุกพล่าน เมนดิปส์ยังมีสวนหย่อมเล็กๆหน้าบ้านอีกด้วย จอห์นอยู่ที่นี่จนกระทั่งเขาไปเช่าแฟล็ทอยู่ชั่วคราวกับ รอด เมอรี่ย์ และสตู ซัทคลิฟฟ์ในอีกหลายปีต่อมา จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:18:02 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ชีวิตของจอห์นที่บ้านลุงป้า.... “จอร์จกับมิมี่นี่ก็เป็นอะไรที่สมดุลกันดี กล่าวคือ ป้ามิมี่นี่จะเป็นพวกระเบียบจัดจ้าน ตั้งแต่การแต่งตัว,อาหารการกิน ,การนอน ,งานอดิเรก, การคบเพื่อนฝูง การเรียน ดูแกจะเอาตายไปเสียทุกอย่าง แม้ว่าทุกอย่างแกจะทำไปด้วยความรักในตัวจอห์นอย่างสุดชีวิต ตรงข้าม จอร์จเป็นคุณลุงใจดี คอยปลอบจอห์นเวลาป้าดุ, ซื้อขนมมาซ่อนไว้ให้ใต้หมอน จอร์จเป็นคนสอนให้จอห์นหัดอ่านและเขียนตั้งแต่สี่ขวบครึ่ง ทุกๆคืนจอร์จจะให้จอห์นอ่านพาดหัวหนังสือพิมพ์ให้ฟัง นี่อาจจะเป็นการสร้างนิสัยรักการอ่านหนังสือพิมพ์ให้จอห์นติดตัวไปจนโต (เพลงหลายเพลงของจอห์นก็ได้ที่มาจากหนังสือพิมพ์)” “จอห์นเป็นเด็กที่ไม่มีของเล่น ที่น่าจะเรียกว่าใกล้เคียงของเล่นที่สุดก็เห็นจะเป็นเป็ดพลาสติกตัวหนึ่งที่เขาเล่นในอ่างอาบน้ำ... บางทีจอร์จก็มาเล่นด้วย แต่มิมี่ไม่เคย สำหรับ”ของเล่น”จริงๆของจอห์น น่าจะเป็น หนังสือ มากกว่า” วินสตันกรอกเสียงลงไปในเทป แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาจะลืมๆไปแล้วว่ากำลังอัดเทปกันอยู่ เหมือนเขาเล่าให้ผมฟังมากกว่า ผมถามเขาว่า หนังสืออะไรที่จอห์นชอบอ่านในวัยนั้น เผื่อผมจะได้หามาอ่านบ้าง? “เรื่องที่จอห์นโปรดปรานก็มี ‘Just William’ ของ Richmal Crompton, Alice In Wonderland และ Through The Looking Glass ของ Lewis Carroll ป้ามิมี่ยังอ้างอีกด้วยว่าเขาชอบอ่านเรื่องของ Balzac “ จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:18:26 ]

ความคิดเห็นที่ 24 “จอห์นเล่าว่าเขาหลงใหลในเรื่อง Alice In Wonderland  มาก เคยนั่งวาดรูปตัวละครทุกตัวในเรื่อง แต่งกลอนในสไตล์เล่นคำกำกวม (jabberwocky) อย่างในหนังสือ เมื่อเขาจะแต่งกลอนที่มีเนื้อหาซีเรียส จอห์นจะใช้ลายมือแบบเข้ารหัส ซึ่งทำให้ป้ามิมี่อ่านไม่ออก เรื่องเบาๆที่เขาชอบก็คือ Wind In The Willows จอห์นชอบที่จะอ่านหนังสือที่เขาโปรดปรานซ้ำแล้วซ้ำอีก และนี่อาจจะเป็นสาเหตุหนึ่งที่เขาต้องพยายามทำตัวเป็นหัวหน้าแก๊งค์ในโรงเรียน –เพื่อที่จะให้ทุกคนเล่นเกมอย่างที่เขาต้องการ ตามหนังสือเล่มที่เขาเพิ่งอ่านจบมา” กิจกรรม 3 อย่างที่เด็กชายจอห์นเลนนอนโปรดปราน จากคำบอกเล่าของมิมี่ 1.วาดรูปและระบายสีบนเตียง โดยเฉพาะตอนเป็นหวัดออกไปไหนไม่ได้ 2.เล่นกับเพื่อนๆวัยเดียวกัน 3.อ่านหนังสือ จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:19:10 ]

ความคิดเห็นที่ 25 บทเพลงของ John Lennon ในนาม The Beatles ที่ได้รับอิทธิพลมาจาก Lewis Carroll และหนังสือ Alice In Wonderland และ Through The Looking Glass โดยตรงคือ I Am The Walrus (จากบทกวี The Walrus And The Carpenter ที่ปรากฏอยู่ใน Through The Looking Glass, และเสียง Goo Goo G’Joob ของ walrus ได้มาจากเสียงสุดท้ายของ Humpty Dumpty ใน Alice In Wonderland) และ Lucy In The Sky With Diamonds (ฉากที่ The Queen กลายร่างไปเป็นแกะ และ Alice ล่องเรือไปกับเธอใน Through The Looking Glass) ส่วนเพลงอื่นๆที่อาจจะได้รูปแบบการเขียนแบบ nonsense words มาจากสไตล์ของคารอลล์อิทธิพลอื่นๆจากหนังสือของเขาก็มี ‘Glass Onion’, ‘Come Together’ และท่อนสุดท้ายของ ‘Sun King’ รายละเอียดของแต่ละเพลงจะกล่าวถึงในบทต่อๆไป จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:19:30 ]

ความคิดเห็นที่ 26 "ผมแสบตั้งแต่อนุบาลแล้ว ผมมันไม่เหมือนชาวบ้าน แตกต่างมาตลอดชีวิต มันไม่ใช่เรื่องทำนองว่า "เขากินยานั่นเข้าไป แล้วก็ตื่นขึ้นมา.." (เป็นดารา) ทุกๆอย่างมีความสำคัญเท่าๆกันกับสิ่งอื่นๆ สิ่งที่มีอิทธิพลต่อผมนั้นกว้างขวางมาก ตั้งแต่ Lewis Carroll จนถึง Oscar Wilde แม้กระทั่งพวกเด็กเลวจอมก้าวร้าวข้างๆบ้านผม (ซึ่งตอนหลังจบลงที่คุก) ปัญหาของผมมักจะเป็นเรื่องเดิม ตั้งแต่ห้าขวบเป็นต้นมา : ‘มีอะไรไม่ชอบมาพากลในตัวเราแน่ๆ เพราะดูเหมือนว่าเราจะเห็นอะไรในสิ่งที่คนอื่นไม่เห็น’"-JOHN LENNON I was hip in kindergarten. I was different from others. I was different all my life. It’s not case of ‘then he took the acid and woke up.’ . Everything is as important as everything else. My influences are tremendous, from Lewis Carroll to Oscar Wilde to tough little kids that used to live near me who ended up in prison, It’s that same problem I had when I was five: ‘There is something wrong with me because I seem to see things other people don’t see. –John Lennon 1980 จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:19:49 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เด็กวัยนี้ก็คงต้องเข้าโรงเรียนกันแล้ว จอห์นเริ่มเข้าโรงเรียนตั้งแต่เมื่อไหร่ และว่ากันว่าเขาเริ่มทำตัวป่วนตั้งแต่อนุบาลเลย...จริงเหรอ? “เรื่องการศึกษานี่ผมถนัด” เรย์มอนด์อาสาตอบ ผมได้ยินมาว่าเขาเคยใช้ชีวิตช่วงหนึ่งเป็นครูโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง “โรงเรียนแรกของจอห์นก็คือ Mosspits County ที่อยู่ที่ Mosspits Lane จอห์นเข้าไปตอนห้าขวบนิดๆเมื่อเดือนพฤศจิกายน 1945 แต่ 5 เดือนต่อมาเขาก็ย้ายไปอยู่ที่ Dovedale Primary ซึ่งอยู่ห่างจาก Penny Lane ไปนิดเดียว บางข้อมูลบอกว่าจอห์นถูกเชิญออกจากมอสพิทส์ด้วยข้อหา “ความประพฤติไม่เหมาะสม” ตอนนั้นจอห์นเพิ่งห้าขวบครึ่ง!” บางข้อมูลบอกว่าที่จอห์นต้องย้ายโรงเรียนเป็นเพราะที่ใหม่นี้ใกล้บ้านใหม่ของเขามากกว่า จอห์นเพิ่งย้ายจาก Newcastle road มาอยู่ที่ Menlove Avenue กับป้ามิมี่ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 48 04:48:49 จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:20:04 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ที่ Dovedale นี้เองที่ครูใหญ่บอกมิมี่ในการประชุมผู้ปกครองครั้งแรกเมื่อวันที่ 6 พ.ค. 1946ว่า.... “ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงสำหรับเขา เขาเฉียบแหลมราวกับปลายเข็ม แต่เขาจะไม่ทำอะไรก็ตามที่เขาไม่อยากทำ” “There’s no need to worry about him. He’s as sharp as a needle. But he won’t do anything he doesn’t want to do.” “จอห์นฉายแววออกมา 2 อย่างที่ Dovedale หนึ่งคือความทะโมนไพรที่เป็นที่ยอมรับกันทั้งโรงเรียน ไอ้เรื่องที่จะเล่นไม้ลื่น หรือนั่งดีดลูกหินอย่างเพื่อนๆนั้นไม่มีเสียล่ะ แต่ถ้าเป็นการชกต่อยต่อสู้ หรือทำอะไรห่ามห้าวเนี่ยขอให้บอก อีกเรื่องหนึ่งที่จอห์นแสดงออกมาคือความสามารถเชิงศิลปะ โดยเฉพาะการ drawing” แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 48 04:29:36 จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:20:33 ]

ความคิดเห็นที่ 29 “จอห์นเริ่มอ่านออกเขียนได้หลังจากเข้าโรงเรียนนี้ไปได้แค่ห้าเดือน แม้ว่าเขาจะมีปัญหาในการสะกดอยู่เรื่อยๆ Chicken pox ก็จะกลายเป็น Chicken pots มิมี่เล่าว่าจอห์นเคยไปฮอลิเดย์กับป้าอีกคนที่เอดินเบอร์ก และส่งไปรษณียบัตรมาให้เธอมีข้อความว่า Funs are getting low ” “คุณคงเดาได้ว่ามิมี่น่ะอยากจะไปส่งจอห์นไปโรงเรียนทุกวัน แต่จอห์นเองไม่ชอบ พอวันที่สาม มิมี่เลยต้องใช้วิธีสะกดรอยตามไปห่างๆ เพราะกลัวว่าหลานจะรู้สึกเสียหน้า” “ปีเตอร์ แฮริสัน พี่ชายของจอร์จ แฮริสันก็อยู่ในชั้นเดียวกับจอห์นในโรงเรียนนี้ด้วย ส่วนจอร์จเองก็ตามมาอยู่เหมือนกัน แต่เขาตามหลังจอห์นอยู่สามปี” เล่าเรื่องความทะโมนของจอห์นในตอนนั้นให้ฟังหน่อยสิ? “มิมี่เล่าว่าเวลาเล่นกันกับเด็กอื่นๆ จอห์นจะเป็นหัวโจกเสมอ มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เธอเดินเข้ามาใน Penny Lane และเห็นเด็กปอนๆสองคนกำลังต่อยกันนัวเนียท่ามกลางเสียงเชียร์ของเด็กอื่นๆที่ล้อมวงกันอยู่ เธอคิดในใจว่า ทำยังกะพวกเด็กข้างถนนแถว Rose Lane ไปได้ไอ้เด็กพวกนี้ (เธอหมายถึงเด็กโรงเรียนอื่น ไม่ใช่ของจอห์น) แต่พอแยกออกมา กลายเป็นว่าเด็กคนนึงที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ยออกมาจากการชกนั้น—คือนายจอห์นหลานรักของแกนั่นเอง! “ จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:20:57 ]

ความคิดเห็นที่ 30 “จอห์นเล่าเองว่า เขามักจะคบกับเด็กทุกระดับ ที่มิมี่ไม่พอใจอย่างหนัก อาทิเช่นพวกลูกของหญิงกึ่งโสเภณีที่ตอนหลังต้องไปอยู่ในคุก เขาชอบที่จะออก”ปล้น”กับเด็กคนนี้เสมอๆ อาทิ ปล้นแอปเปิ้ล ขึ้นรถบัสไม่จ่ายตังค์เป็นกิโลๆ แอบรูดกางเกงในเด็กผู้หญิงลง—pulling girl’s knickers down เวลาความแตกขึ้นมาและทุกคนถูกจับได้ จอห์นจะเป็นคนที่รอดเสมอ พ่อแม่เด็กคนอื่นๆพากันเหม็นหน้าจอห์นกันถ้วนหน้า มีแต่มิมี่คนเดียวที่ไม่รู้เรื่อง พวกครูงี้เกลียดจอห์นยังกะขี้...ขอโทษนะ ที่ไม่สุภาพ เขาใช้คำนี้จริงๆ เวลาผ่านไปจอห์นขโมยของเป็นล่ำเป็นสันขึ้น จากขนมเล็กๆน้อยๆ มาถึงขั้นเปิดกิจการเอาของพวกนี้ไปขายต่อได้ เช่นพวกบุหรี่เป็นต้น เรื่องการชกต่อยเขาก็ขึ้นชื่อว่าเป็นอันดับ 1 ของโรงเรียน เขามีแก้งค์ของตัวเอง โดยมีผู้ช่วยคนสำคัญคือ ไอแวน วอห์น และ พีท ช็อททัน ซึ่งเป็นเพื่อนสองคนที่มิมี่ค่อนข้างจะยอมรับ ถ้าคู่ต่อสู้คนไหนดูแล้วตัวใหญ่กว่าจอห์นก็จะใช้วาจาเชือดเฉือนจนพวกมันล่าถอยไปเองด้วยความกลัว บางทีเขาก็ท้า”ปล้ำ”แทนที่จะต่อย ” ตอนนั้นจอห์นเริ่มสนใจดนตรีหรือยัง? “เขาเคยร้องเพลงในโบสถ์ St. Peter’s Woolton อยู่บ้าง มิมี่เล่าว่าเขาเป็นเด็กเสียงดี คงไม่มีใครเถียงแกแน่ เพลงโปรดของจอห์นในตอนเด็กก็คือ ‘Let Him Go, Let Him, Tarry’ และ ‘Wee Willy Winkie’ พวกคุณเคยฟังไหม?” “ถ้าหาได้ ขอผมด้วยนะเฮีย” วินสตันส่ายหัวดิก ส่วนผมเองไม่เคยได้ยินชื่อเพลงเหล่านี้มาก่อนด้วยซ้ำ จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:21:13 ]

ความคิดเห็นที่ 31 จอห์นเริ่มที่จะเขียนหนังสือเล่มเล็กๆของตัวเองตั้งแต่อายุเจ็ดขวบ ซีรีส์แรกของเขามีชื่อว่า ‘Sports, Speed and Illustrated. Edited and Illustrated by J.W. Lennon’ มันเต็มไปด้วยเรื่องโจ๊ก การ์ตูน ภาพวาด ภาพตัดแปะของดาราหนังและนักฟุตบอล ในนั้นยังมีเรื่องยาวซึ่งในแต่ละสัปดาห์จะจบลงด้วยประโยค “ถ้าคุณชอบมัน สัปดาห์หน้ามาอีกสิ มันจะเจ๋งไปกว่านี้อีก” “If you liked this, come again next week, it’ll be better.” จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:21:54 ]

ความคิดเห็นที่ 32 Liverpool 1946 เรย์มอนด์เล่ามาถึงตอนนี้ วินส์ก็ขอให้ย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์ที่เราคุยกันตอนแรกที่แบล็คพูลอีกครั้ง เขาบอกว่าตอนนี้เรื่องที่เราเล่ามาบรรจบกับตอนต้นแล้ว นั่นคือการโผล่กลับเข้ามาของ เฟรด เลนนอน ในเดือนกรกฎาคม 1946 เมื่อเฟรดมาขอตัวจอห์นไปเที่ยวพักผ่อนที่แบล็คพูลนั้น แม้ว่ามิมี่จะไม่อยากให้ไปแค่ไหน แต่ด้วยความที่เขาเป็นพ่อลูกกัน เธอก็ไม่มีสิทธิ์ห้าม “วันหนึ่งที่ชายหาดแบล็คพูล เฟรดถามลูกชายว่า โตขึ้นอยากเป็นอะไร? จอห์นตอบว่า ถ้าไม่ได้เป็นนายกฯก็ขออยู่บนเวที” “ผมไม่แน่ใจว่าเฟรดวางแผนไว้ก่อนหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆคือเพื่อนของเฟรดเจ้าของบ้านที่แบล็คพูลที่สองพ่อลูกไปอาศัยพำนักอยู่ด้วย มีโครงการจะอพยพไปอยู่นิวซีแลนด์ และเฟรดซึ่งเป็นคนไร้รากอยู่เป็นทุนแล้ว ก็ไม่ต้องคิดอะไรมากนัก ในการที่จะตัดสินใจย้ายตามเพื่อนไป เขาวางแผนจะเอาจอห์นไปด้วย แต่แผนทั้งหมดก็พังครืน เมื่อจูเลียตามมาปรากฏอยู่ที่ประตูหน้าบ้าน” เรย์มอนด์วิเคราะห์ “แต่สุดท้ายเธอก็เอาจอห์นกับไปให้มิมี่เลี้ยงอยู่ดี บางครั้งผมก็สงสัยว่าจูเลียรักจอห์นสักแค่ไหนกันเชียว เผลอๆที่มาตามลูกนี่ก็อาจเป็นเพราะมิมี่บังคับให้มาด้วยซ้ำ” วินสตันเสนอ “คนเราก็อย่างนี้แหละ อยู่ด้วยกันก็เฉยๆ พอจะเสียไปก็โหยหา Don’t know what you got till it’s gone .” “แต่ถ้าจอห์นไปกับเฟรดในวันนั้น โลกนี้ก็คงไม่มีบีเทิลส์?” ผมถามขึ้นมา “ใครจะไปรู้...” ภายหลังวินสตันแอบบอกผมว่า นี่เป็นประโยคติดปากเรย์มอนด์ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 48 21:45:50 แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 48 04:30:10 จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:22:17 ]

ความคิดเห็นที่ 33 Liverpool 1951 พวกเราอึ้งกันไปหลายวินาที ผมเองก็เริ่มงงว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหนแล้ว จนกระทั่งวินาทีที่หก เรย์มอนด์จึงดึงพวกเรากลับสู่ Dovedale “สมัยนั้นเวลาเรียนจบประถมต้องมีการสอบขึ้นมัธยม เรียกว่าการสอบ 11-Plus ซึ่งว่ากันว่าโหดไม่น้อย คงจะเหมือนๆ สอบเอ็นทีของเรามั้ง จอห์นสอบผ่านข้อสอบนี้ไปได้อย่างไม่ยากเย็น และไม่มีข่าวว่าข้อสอบรั่วแต่อย่างใด ท่ามกลางความโล่งใจระคนปลาบปลื้มปิติของสองลุงป้า” “จอห์นฉลองความสำเร็จนี้ด้วยการควบจักรยาน Raleigh Lenton คันใหม่สีเขียวมรกตที่ลุงจอร์จเพิ่งซื้อให้ ออกไปโชว์เด็กอื่นๆที่ Strawberry Field ใน   Woolton มิมี่ชอบพาเขามาเที่ยวเล่นที่”สวนสตอร์เบอรี่”แห่งนี้” Raymond และ Winston สัญญากับเราว่าจะเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับ Strawberry Field ให้ฟังในอนาคตว่ามันเป็นความหลังฝังใจจอห์นอะไรนักถึงกับกลายมาเป็นชื่อเพลงอมตะของเขาในปี 1967 ‘Strawberry Fields Forever’ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 48 04:30:43 จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:22:38 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เทปทีดีเคของผมหยุดทำงาน เพราะอัดมาจนหมดสองหน้าแล้ว ผมดีดมันออก และกำลังจะยัดม้วนใหม่ลงไป “เดวิด” เรย์มอนด์เรียก “ช่วงชีวิตต่อไปของจอห์นจะสนุกไปกว่านี้อีก เขาอายุ 12 แล้ว และกำลังจะไปเข้าโรงเรียนใหม่ Quarry Bank High School เรายังมีพฤติกรรมมันส์ๆและห่ามเกินห้ามใจของจอห์นกับเพื่อนคู่หู Pete Shotton มาเล่าให้ฟังอีกเยอะ” “เฮียเหนื่อยแล้วสิท่า--งั้นส่วนที่เหลือขอกั๊กไว้เล่มหน้า?” วินสตันถามและสรุปไปในตัว เรย์มอนด์ไม่ตอบแต่ทำท่าคนชราหอบแฮ่กๆให้เราดูแทน วินสตันควักยาดมท่านเจ้าคุณออกมาจ่อจมูก”เฮีย” ทุกคนหัวเราะออกมา ผมเก็บเทปลงเป้อย่างเดิม เรายังนั่งคุยกันต่ออีกร่วมชั่วโมงหลังจากนั้น แต่ไม่มีเรื่องของเดอะ บีเทิลส์เลย.... อ้อ อาจจะมีบ้าง... พวกแฟนสี่เต่าทองนี้เผลอเป็นไม่ได้ “If you liked this, come again next month, it’ll be better.” จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:22:55 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เพิ่มเติมเกี่ยวกับประสบการณ์ทางดนตรีของ Young Lennon 1.เขาชอบนอนฟังวิทยุอยู่บนเตียงในห้องของเขาที่ Mendips โดยลำโพงจะโยงสายมาจากชั้นล่าง เมื่อต้องการจะเปลี่ยนสถานีเขาจะตะโกนลงมาสั่งให้มิมี่จัดการให้ 2.จอห์นจำได้ว่าแม่ของเขาชอบเล่นแบนโจและร้องเพลงให้ฟังตอนเขาเด็กๆ เขาบอกว่าเธอเสียงดี และทำเสียงเหมือน Key Starr ได้ เพลงหนึ่งที่จอห์นจำได้ว่าแม่ชอบร้องให้ฟังตอนเขาได้สักสองสามขวบคือ “I’m Wishing’ จากหนังเรื่องสโนว์ไวท์กับคนแคระทั้งเจ็ดของดิสนีย์ 3.มีอยู่ครั้งหนึ่งที่จอห์นนั่งรถบัสไปเยี่ยมป้าที่ Edinburgh จอห์นเล่นหีบเพลงปากไปตลอดทาง คนขับรถดูจะถูกใจมาก และเมื่อไปถึงที่ คนขับรถก็หาหีบเพลงชั้นเยี่ยมให้เขาอีกอัน (ไม่ทราบเป็นเพราะทนเสียงตัวเก่าของจอห์นไม่ไหวหรือเปล่า) จอห์นชอบใจมาก 4.ก่อนหน้านี้เขามี Accordian อยู่ตัวหนึ่งก่อนแล้ว แต่จอห์นเล่นโดยใช้มือขวาข้างเดียว 5.จอห์นเล่าว่าเพลงที่เขาชอบเป่าหีบเพลงและเล่นแอคคอร์เดียนในตอนนั้นคือ ‘Swedish Rhapsody’, ‘Moulin Rouge’ และ ‘Greensleeves’ (เพลงหลังสุดภายหลังมาปรากฎเป็นส่วนหนึ่งใน ‘All You Need Is Love’) 6.จอห์นจำไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงเลือกหยิบหีบเพลงปากมาเล่น แต่เขาคิดว่าตัวแรกๆที่เขาเล่นคงต้องเป็นแบบถูกมากๆ เขาจำได้ว่ามีเด็กนักเรียนเคยท้าเขาว่า จะซื้อหีบเพลงปากให้ ถ้าพรุ่งนี้ตอนเช้า จอห์นเล่นเป็นเพลงให้ฟังได้หนึ่งเพลง จอห์นบอกว่า เช้าวันรุ่งขึ้น เขาเล่นซะสองเพลง ตอนนั้นจอห์นน่าจะอยู่ในช่วงอายุประมาณ 8-12 ปี เพราะเขาจำได้ว่ายังนุ่งขาสั้นอยู่ เพิ่มเติมเกี่ยวกับการสอบ ‘Eleven Plus’ จอห์นเล่าว่าก่อนที่จะสอบครั้งยิ่งใหญ่นี้ เขาถูกขู่ซะไม่มีดี ว่าถ้าสอบไม่ผ่าน ชีวิตนี้จบแน่ และนั่นเป็นเหตุผลว่า ทำไมนี่เป็นการสอบใหญ่ครั้งเดียวที่จอห์นผ่านมาได้ในชีวิต เพราะว่าเขากลัวสุดๆนั่นเอง หลังการสอบนี้ผ่านไปครูบอกว่าจะทำอะไรก็ได้ตามใจ –จอห์นวาดรูปแหลกลาญ เพิ่มเติมเกี่ยวกับ Liverpool   Liverpool is where Irish came when they ran out of potatoes, and it’s where black people were left or worked as slaves or whatever. We were a great amount of Irish descent and Blacks and Chinamen, all sorts.   It was going poor, a very poor city, and tough. But people have a sense of humour because they are in so much pain, so they are always cracking jokes. They are very witty. And we talk through our noses. I suppose it’s adenoids. -John Lennon 1970,1964 แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 48 04:55:15 แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 48 04:41:04 จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:38:00 ]

ความคิดเห็นที่ 36 THROUGH THE LOOKING GLASS -ในบท Looking –glass animals ฉากที่อลิซนั่งอยู่ในรถไฟมีการบรรยายว่ามี ‘a Beetle’ นั่งอยู่ข้างๆ ‘A Goat’ ที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอ -ในบท The White Queen ราชินีสีขาวบรรยายถึงการใช้ชีวิตแบบย้อนหลัง (live backward) ในโลกของ looking-glassให้อลิซฟัง เช่น King’s Messenger ตอนนี้อยู่ในคุก แต่เขายังไม่ได้ทำอะไรผิด อาชญากรรมที่เขาทำจะเกิดขึ้นหลังจากนี้มาก หรือตัวราชินีเองอยู่ดีๆก็ร้องกรี้ดขึ้นมาและมีเลือดออกจากนิ้ว สักครู่จึงถูกปิ่นปักผมตำมือเข้าให้ แต่คราวนี้เธอไม่ร้อง เพราะว่าเธอ“ร้องไปแล้ว” นี่อาจจะมีส่วนสัมพันธ์กับความหลงใหลในการเล่นกับ backward recording ของจอห์นในช่วงยุคกลางซิกซ์ตี้ก็เป็นได้...... -ในเพลง I Am The Walrus จอห์นเคยให้สัมภาษณ์ภายหลังว่าเขาน่าจะเลือกเป็น Carpenter มากกว่า Walrus เพราะว่าเขามาพบทีหลังว่า Walrus เป็นคนเลว (หลอกกิน oysters) และจอห์นคิดว่าCarpenter เป็นคนดี...แต่เมื่อมาอ่านดูดีๆกลับพบว่า Carpenter ก็ไม่ใช่เล่น แม้ว่าเขาจะกิน oysters น้อยกว่า แต่นั่นเป็นเพราะเขากินช้ากว่า แต่เขาก็กินเต็มที่เท่าที่เขาจะมีปัญญายัดลงไปได้   (The Walrus and The Carpenter เป็นโคลงกลอนที่ Tweedledum และ Tweedledee เล่าให้อลิซฟัง เนื้อหาเกี่ยวกับวอลรัสและช่างไม้ที่หลังจากเดินมาด้วยกันประมาณ 1 ไมล์ก็มาหยุดพักบนโขดหินและทำท่าจะเล่าเรื่องราวพิลึกพิลั่นต่างๆเกี่ยวกับทะเลเดือ,หมูมีปีก..ฯลฯ อะไรให้พวก Oysters ที่เรียงแถวกันมาคอยฟัง [waited in a row] แต่สุดท้ายก็ถูกสองคนนั่นจับกินหมด บางคนยังบอกว่าโคลงนี้เป็นการวิพากษ์ Socialism และ Capitalism ด้วย) แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 48 21:44:10 จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:40:06 ]

ความคิดเห็นที่ 37 จบครับ.... จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 04:53:42 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เข้ามาปรบมือให้ก่อน..ว่าง ๆ จะกลับมาอ่านให้หมด ยอดมากครับ.. จากคุณ : abba - [ 19 พ.ค. 48 10:20:04 ]

ความคิดเห็นที่ 39 save จากคุณ : เด๊บบี้ - [ 19 พ.ค. 48 10:50:25 ]

ความคิดเห็นที่ 40 น่าเสียดายแทนสตาร์พิคส์ ลีลาการเขียนที่ยังกะเรื่องแปลนี่ ไม่ว่าจะตั้งใจหรือติดมา น่าทึ่งมาก จากคุณ : Vivid in Disguise - [ 19 พ.ค. 48 11:41:57 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ไม่ได้ตั้งใจแน่ๆครับป๋า.... ผมก็เสียดายเหมือนกัน ถ้าบทนี้ได้ลง ไม่แน่ป่านนี้เราอาจไปถึงบทลึกๆของ Beatlemania Revisited แล้วก็ได้.... จากคุณ : winston - [ 19 พ.ค. 48 12:07:24 ]

ความคิดเห็นที่ 42 Thanks for Bring It To Life (again)! จากคุณ : SOS - [ 19 พ.ค. 48 13:33:43 A:58.11.33.44 X: ]

ความคิดเห็นที่ 43 แปะๆๆๆๆ จากคุณ : คอราซอน - [ 19 พ.ค. 48 17:18:15 A:58.8.247.247 X: ]

ความคิดเห็นที่ 44 Fabulous...!!! จากคุณ : yellow dog - [ 20 พ.ค. 48 16:07:37 ]

ความคิดเห็นที่ 45 save... จากคุณ : ฉาน - [ 20 พ.ค. 48 18:25:29 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เซฟไว้แล้วอย่าลืมอ่านนะครับ ขอบคุณคร้าบ.... จากคุณ : winston - [ 21 พ.ค. 48 00:05:33 ]

ความคิดเห็นที่ 47 สุดยอดเช่นเดิม จากคุณ : FingerPie - [ 23 พ.ค. 48 10:37:35 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ขอบคุณครับ............ จากคุณ : Magu - [ 23 พ.ค. 48 14:07:27 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ข้อมูลเบื้องลึก อย่างที่อาหมอบอกถ้าได้ลงต่อ ตอนต่อ ๆ มายิ่งมันส์แน่นอน จากคุณ : fab4 - [ 24 พ.ค. 48 23:02:52 ]