ตอนที่ 14

ชิวชิ่งเฉิงผ่าตัดเอา Port A Cath ออกจากตัวเฉินซินอวี๋ การผ่าตัดเป็นไปด้วยความลำบากและต้องแข่งกับเวลา เฉินซินอวี๋มีเลือดออกมาก บางจุดก็อยู่ลึกเข้าไป ทำให้มองไม่ถนัด ขณะที่กำลังผ่าตัด หัวหน้าพยาบาลประจำห้องผ่าตัดก็เข้ามาบอกว่าถังกว๋อไท่ให้ชิวชิ่งเฉิงออกไปพบด่วนที่ห้องพักผ่อนหน้าห้องผ่าตัด ชิวชิ่งเฉิงบอกว่าคนไข้เลือดออกมาก เขาปลีกตัวไปไม่ได้ หัวหน้าพยาบาลก็แนะนำให้ออกไปสักครู่ เพราะนอกจากถังกว๋อไท่แล้ว ที่ห้องพักผ่อนยังมีผอ. โรงพยาบาล เจ้า สวีต้าหมิง เลขาหวังประจำทำเนียบประธานาธิบดีอยู่ด้วย ส่วนประธานาธิบดีก็กำลังจะมาถึง หัวหน้าพยาบาลพูดยังไม่ทันจบ ถังกว๋อไท่ก็พูดผ่านโทรศัพท์มาออกไมค์ในห้องผ่าตัดว่า ชิวชิ่งเฉิงอยู่รึเปล่า หัวหน้าพยาบาลก็รายงานว่ากำลังทำการผ่าตัดอยู่ ถังกว๋อไท่สั่งให้ชิวชิ่งเฉิงหยุดและส่งคนไข้กลับไปห้องพัก ชิวชิ่งเฉิงก็บอกว่าเขาผ่าเอา Port A Cath ออกเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้กำลังห้ามเลือดอยู่

ถังกว๋อไท่ก็โกรธมาวางสาย และบุกเข้ามาในห้องผ่าตัด ด่าชิวชิ่งเฉิงใหญ่ หมอกับพยาบาลห้องผ่าตัดข้างๆ ได้ยินเสียงโวยวายก็มามุงดูกัน ชิวชิ่งเฉิงไม่รู้จะพูดอะไร ก็เลยยังคงก้มหน้าตั้งใจห้ามเลือดต่อไป ถังกว๋อไท่เห็นชิวชิ่งเฉิงไม่มีปฏิกืริยาก็ยิ่งโมโห ถอดรองเท้าออกมาเขวี้ยงเฉียดหัวชิวชิ่งเฉิงไปโดนกิ่งไฟเอ๊กซเรย์ หลอดไฟแตกกระจายลงพื้น หัวหน้าพยาบาลก็เข้ามาไกล่เกลี่ยว่าชิวชิ่งเฉิงตอนนี้ทำการผ่าตัดอยู่ ยังไงก็เป็นลูกศิษย์ ผ่าตัดเสร็จค่อยด่าก็ได้ ถังกว๋อไท่กลับพูดประกาศตัดสัมพันธ์ศิษย์อาจารย์ แล้วก็เดินกลับออกไป ด่าไปไม่หยุด
-------------------------------------------
เฉินซินอวี๋ยังอยู่ในห้องพักฟื้นดูอาการ ยังไม่ได้ถูกส่งตัวกลับไปที่ห้องพัก ชิวชิ่งเฉิงก็แวบออกมาทานอาหารฟาสฟู้ด ก็เจอกวานซินก็เลยทานไปคุยกันไป ชิวชิ่งเฉิงรู้ดีว่าเขาไม่มีทางเลือก ต้องดูแลเฉินซินอวี๋อย่างดีที่สุด เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้น ถังกว๋อไท่ก็ต้องให้เขารับผิดชอบเต็มๆ  ชิวชิ่งเฉิงกับกวานซินก็คุยปรับทุกข์กันว่าสถานการณ์ของใครแย่กว่าใคร ชิวชิ่งเฉิงบอกว่าของเขาแย่เพราะมีความสัมพันธ์ศิษย์อาจารย์ซึ่งเป็นเป็นเรื่องที่ถือมากในแผนกศัลยกรรมเพราะศิษย์แต่ละคนก็เรียกได้ว่าได้รับการจับมือสอนมาตั้งแต่การเย็บเข็มแรก แถมเรื่องนี้ยังเกี่ยวข้องกับผู้หลักผู้ใหญ่อีกส่วนกวานซินก็เล่าเรื่องบ้านเธอโดนรื้อ ชิวชิ่งเฉิงบอกกวานซินว่ากวานซินยังมีทางออก ถ้าญาติยอมขอให้ผ่าชันสูตรศพ ก็จะรู้ว่าใครผิดใครถูก กวานซินก็บอกว่าทำไมทีแรกชิวชิ่งเฉิงเกลี้ยกล่อมให้เธอยอมจ่ายเงินชดเชย ทำไมตอนนี้กลับมาแนะให้เธอบอกญาติผู้ตายให้ขอผ่าชันสูตรศพ

ชิวชิ่งเฉิงก็บอกว่าใช่ แล้วก็พูดถึงเรื่องสมัยก่อนว่าเห็นอาจารย์หมอพวกนี้สวมชุดขาวดูสง่างามมีคุณธรรม แต่สิบกว่าปีมานี้ถึงได้รู้ความจริง กวานซินก็บอกว่าอย่าได้มองโลกแง่ร้ายขนาดนั้น แล้วกวานซินก็พูดถึงคำพูดที่ชิวชิ่งเฉิงเคยบอกเธอว่าต่อไปต้องพึ่งตัวเอง อย่าเชื่อใจใครอีก เธอเห็นด้วยว่ามีเหตุผลมาก เธอคิดว่าชิวชิ่งเฉิงน่าจะมองอะไรๆ ได้แตกมากกว่าเธอ แต่ชิวชิ่งเฉิงกลับบอกว่า คนเรามักจะมองเรื่องของคนอื่นได้กระจ่างกว่า แล้วชิวชิ่งเฉิงก็บอกกวานซินว่าเขาขอแนะนำด้วยใจจริงว่าให้กวานซินพยายามเกลี้ยกล่อมให้ญาติผู้ตายทำเรื่องขอผ่าชันสูตรศพ มีแต่ความจริงเท่านั้นที่จะช่วยกวานซินได้ อย่าได้รับเงินหรือถูกสวีไข่หยวนหลอก อย่าเชื่อใจใคร พวกเขาไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องทำดีกับกวานซิน ในโลกนี้ไม่มีอะไรได้เปล่า คนพวกนี้ถ้าวันนี้ยอมให้เท่านี้ วันหน้าต้องเรียกร้องกลับคืนเป็นสองเท่า แล้วชิวชิ่งเฉิงก็บอกว่าต้องไปแล้ว กวานซินก็บอกว่าเธอก็ขอแนะนำเขาด้วยใจจริงอย่างหนึ่งคือ เขาต้องดูแลเฉินซินอวี๋ให้ดี เขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

จบตอนที่ 14
------------------------------
ตอนที่ 15

ตอนบ่าย เติ้งเนี่ยนเหว่ยเอาเอกสารเกี่ยวกับการรับมรดกมา เนื่องจากจูฮุ่ยอิงไม่มีบุตร และก็ไม่ได้ทำพินัยกรรมใดไว้ เติ้งเนี่ยนเหว่ยซึ่งเป็นสามีและจูมามาแม่ของจูฮุ่ยอิงจึงมีสิทธิรับมรดกของเธอคนละครึ่งหนึ่ง  จูมามาต่อว่าเติ้งเนี่ยนเหว่ยว่าทำตัวเป็นมาเฟีย  จ้างคนไปรื้อบ้านกวานซิน เติ้งเนี่ยนเหว่ยก็ว่าพวกหมอว่าเลือดเย็น เขาก็เลยต้องแกล้งให้กลัว จูมามาถามถึงว่าจะทำยังไงต่อไป เติ้งเนี่ยนเหว่ยก็บอกว่าพรุ่งนี้เขาจะแบกโลงไปที่ห้องโถงโรงพยาบาล เขาคิดว่าพวกหมอน่าจะยอมจ่ายเงินชดเชยให้ จูมามาก็ต่อว่าเติ้งเนี่ยนเหว่ยว่าเติ้งเนี่ยนเหว่ยก็ได้รับมรดกไปไม่น้อย เงินชดเชยพวกนี้มันยังสำคัญอีกเหรอ แต่เติ้งเนี่ยนเหว่ยบอกว่ามันไม่ใช่ปัญหาเรื่องเงินอย่างเดียว เขาไม่อยากทะเลาะ เขาขอแค่พรุ่งนี้ ทุกอยางก็จะจบแล้ว แล้วเขาก็เอาเอกสารขอรับศพกลับมาให้จูมามาเซ็นชื่อ แต่จูมามาบอกว่าขอคิดดูอีกทีแล้วถึงจะเซ็นให้
-----------------------------
กวานซินเอาดอกไม้มาเคารพป้ายวิญญาณจูฮุ่ยอิง จูมามาไม่พอใจไม่รับดอกไม้ ถามกวานซินว่ามาเพื่ออะไร กวานซินก็บอกว่าอยากให้จูมามาทำเรื่องขอผ่าชันสูตรศพ จูมามาถามว่าทำแบบนี้แล้วกวานซินจะได้ผลดีอะไร แล้วสองคนก็ถกเถียงกันเรื่องสิ่งที่ทางจูมามากำลังทำอยู่ เช่นการประท้วง การไปรื้อบ้านเธอ ซึ่งก็ไม่ได้มีผลดีกับใคร แล้วกวานซินก็เกลี้ยกล่อมให้จูมามาทำเรื่องขอผ่าชันสูตรศพ เพื่อให้รู้ว่าใครผิด ใครถูก ถ้าทางหมอผิด เรื่องจ่ายเงินชดเชยเธอก็ไม่มีปัญหา แต่ไม่ควรปล่อยให้จูฮุ่ยอิงตายอย่างไร้สาเหตุ และทำให้อาจเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับคนไข้คนอื่นอีก จูมามาบอกว่าลูกเธอตายแล้ว เธอไม่สนใจอะไรแล้ว กวานซินก็พยายามเกลี้ยกล่อมให้เห็นแก่แม่คนอื่นๆ ที่อาจจะต้องมาเสียใจแบบนี้อีก จูมามาก็บอกว่ากวานซินยังไม่แต่งงาน ไม่เคยสูญเสียลูก กวานซินไม่มีวันเข้าใจ

กวานซินก็เลยเล่าเรื่องแม่เธอให้ฟังว่า เมื่อไม่กี่ปีก่อน เธอต้องพี่สาวเธอตายด้วยโรคมะเร็ง หลังจากทรมานอยู่นาน แม่เธอเสียใจแทบไม่เป็นผู้เป็นคน แต่เธอจำได้ว่ามีอยู่วันหนึ่งหลังจากที่พี่สาวเธอเสียชีวิต จู่ๆ แม่เธอก็มาบอกเธอว่า พี่สาวเธอได้ตายไปแล้ว พวกเราต้องยอมรับปล่อยให้เธอจากไปเสียที แล้วก็ขอให้เธอพาไปเที่ยวภาคตะวันออก การท่องเที่ยวครั้งนั้นเป็นการท่องเที่ยวที่งดงามมาก เธอกับแม่เธอได้คุยกันหลายเรื่องที่ไม่เคยคุยกัน ได้หัวเราะเล่าเรื่องตลกกัน   คิดแล้วเธอรู้สึกว่ามันน่าขำที่ต่างฝ่ายต่างคิดว่าเข้าในและรู้จักอีกฝ่ายหนึ่งดี แต่กลับเหมือนคนแปลกหน้าที่อยู่ร่วมกันมานาน หลังจากครั้งนั้น แม่เธอได้กอดเธอและบอกว่าแม่เธอไม่ได้รู้สึกว่าสูญเสียอะไรไป ลูกสาวเธอยังอยู่ในใจเธอชั่วนิรันดร์ไม่มีวันสูญสลาย กวานซินเองก็ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด หลังจากการท่องเที่ยวครั้งนั้นเธอรู้สึกว่าแม่เธอได้ยอมรับแล้วว่าพี่สาวเธอได้จากไปแล้ว แล้วกวานซินก็บอกให้จูมามาต้องยอมรับความจริงว่าจูฮุ่ยอิงตายไปแล้ว ไม่ว่าจะประท้วงยังไง ได้เงินชดเชยเท่าไหร่ ก็เปลี่ยนแปลงความจริงนี้ไม่ได้ มีเพียงการยอมรับว่าเธอได้จากไปแล้วเท่านั้น เธอถึงจะอยู่ในใจของจูมามาตลอดไปได้ จูมามาก็ได้แต่บอกว่าเธอเข้าใจ แล้วก็ร้องไห้

หลังจากกวานซินเดินจากไป จูมามาก็ขอเข้าไปดูศพของจูฮุ่ยอิงในห้องเย็นเก็บศพ พอเธอดูหน้าลูกสาวก็รู้สึกราวกับไม่ใช่ลูกสาวเธอ พออกมาเธอก็เดินผ่านระเบียง บันได เหมือนกับกำลังตามหาอะไรอยู่โดยไม่รู้ตัว เดินจนมาถึงร้านขายสินค้า คนต่อรองราคาซื้อของกัน เธอเดินมาถึงร้านตัดเสื้อ เห็นเสื้อโชว์อยู่บนตัวหุ่น ก็คิดถึงลูกสาวแล้วก็นั่งร้องไห้ที่พื้น มีคนผ่านไปมาถามว่าจะให้ช่วยอะไรหรือไม่ เธอก็ปฏิเสธ พอเธอร้องไห้จนพอ เธอก็ลุกขึ้นยืน

กวานซินอยู่ที่ห้องทำงานได้รับโทรศัพท์จากจูมามา บอกว่ากวานซินพูดถูก ตอนนี้เธอคิดตกแล้วว่าลูกสาวเธอตายไปแล้ว ให้กวานซินเอาจดหมายขอให้ผ่าชันสูตรศพมาให้เธอเซ็นชื่อได้

จบตอนที่ 15

ขอสงวนสิทธิ์ในข้อความข้างต้น ห้ามมิให้นำไปทำซ้ำหรือเผยแพร่ในสื่อใดๆ ในเชิงพาณิชย์ โดยไม่ได้รับอนุญาต

----------------------------------------

ถ้าคืนนี้แปลทันจะเอาตอนที่ 16 มาแปะกระทู้นี้นะคะ

แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 48 22:44:56

แก้ไขเมื่อ 02 ก.ค. 48 20:38:18