ย้อนไปเมื่อสัก 20 ปีก่อน เพื่อนคนหนึ่งชื่อไอ้ทัด (ที่ตอนนี้มันเป็นนายแพทย์สุทัศน์ไปแล้ว) ที่ผมพักอยู่กับมัน..ได้ยื่นงานเพลงชุดหนึ่ง (เป็นเทปยี่ห้อลิขสิทธิ์จ๋า..แฮะๆ ของพีค็อก) ชื่อ Crises ที่หน้าปกเขียวๆแสนจะอ้างว้าง มีรูปตึกกำลังจะจมน้ำ..และเงาตึกทะมึนๆแช่ในเวิ้งทะเลกว้างสุดตา เงาทะมึนนั้นก็มีที่มาจากดวงจันทร์กลมใหญ่เบ่อเริ่มด้านหลังที่ส่องแสงนวลๆ แต่ดูทั้งลึกลับและการ์ตูนๆ พร้อมๆกัน
นับแต่นั้นผมก็เริ่มรู้ว่า นอกจากร็อคหนักกระโหลกที่ผมชอบฟังในตอนนั้นอย่าง number of the beast ของ iron maiden แล้ว ก็ยังมีงานร็อคภาคบรรเลง ที่เล่นเพลงเดียวกินความยาวไปหน้านึงของตัวเทปเลย และนั่นก็คือ สำเนียกแรกแห่งโปรเกรสสีฟร็อคที่โสตทัสนะของผม..มีบุญได้ยลสำเนียงของมัน
ปกติ ผมจะเป็นแฟนประจำของรายการ เที่ยงวันอาทิตย์ (ที่ตอนหลังเปลี่ยนเป็น บันเทิงคดี) ของคุณมาโนช... ช่อง 5 ถ้าจำไม่ผิด มาก่อนรายการโลกดนตรีที่เฮียเสกสรร พิธีกรหน้าเบ๋อเหรอเป็นคนจัด ผมจำได้ว่า พยายามจะรอชมว่า คุณมาโนช ผู้จัดคนโปรดของผมจะเอา มิวสิควีดีโอหรือภาพงานแสดงสดจากเพลง Moonlight Shadow หรือ Shadow On the Wall มาให้ผมชมเมื่อไหร่ แต่จนแล้วจนรอด ผมก็ไม่เคยได้เห็นหน้าตา maggie reilly หรือ simon phillips เสียที ส่วนหน้าตาของ Mike กับ jon anderson นั้นผมเห็นบ่อยแล้ว (บนปกเทป)
ผมอยากเห็นไมค์โซโล่กีต้าร์กลางเพลง moonlight shadow เสียจริงๆ แต่เฮียมาโนชไม่เคยเอามาให้ดูเสียที จนกระทั่งเมื่อวันเสาร์นี้ ผมเดินไปเจอดีวีดีของ มิวสิคฯบทเพลงเก่าๆอย่าง Blue Peter, Wonderful Land, Five Miles Out, To France, Crime of Passions, Trick of the Light, Etude แน่นอน มีงานเพลงอย่าง Moonlight Shadow และ Shadow On the Wall ด้วย
ผมก็คว้าหมับแบบไม่ต้องคิด แม้พักหลังๆผมมาหลงเสน่ห์ดนตรีแจ๊ส ทำให้รู้สึกว่างานโปรฯร็อคมันแข็งๆทื่อๆ แต่เพลงป็อพร็อค..สไตล์ลายเซ็นไมค์ โอลฟิลด์ เป็นอะไรที่พิเศษมากสำหรับผม เสียงกีต้าร์โซโล่ที่เราฟังเพียงแค่สองสามวลีแรกของท่อนโซโล่ทั้งหมด เราก็สามารถร้องอ๋อว่า ใช่เขาแน่.. อันนี้ไม่ได้สร้างกันง่ายๆครับ เสียงมันมีเสน่ห์แบบ exotic ที่หาคนเลียนแบบได้ยาก ในความรู้สึกของผม มันก็พอๆกับการที่มีคนพยายามเล่นกีต้าร์ให้ได้สำเนียงแบบ mark knopfler แต่ก็ไม่สามารถจะเลียนแบบเขาได้จริงๆนั่นแหละครับ
ความดีของเทคโนโลยีสมัยนี้ ทำให้เราสามารถไปตามเก็บฝันในวันเก่าๆได้เยอะแยะ มันเหมือนกับเราอยากจะมีช่วงเวลาในชีวิตเริ่มๆกลางคนของเรา..เพื่อกลับไปสัมผัสสำเนียกเก่าๆ..คืนวันวานที่ยังก้องกังวานหวานแว่วจากเสียงของระฆังรูปหลอดที่ยังสั่นอยู่ในรูหู... ใครที่เป็นแฟนของไมค์ไม่น่าพลาดงานชุดนี้ครับ the best of MIKE OLDFIELD ดีวีดี
ก่อนหน้านี้ผมก็ได้ซื้อ ดีวีดีแสดงสดของไมค์ในเยอรมันไว้แล้ว แต่ชุดนี้พิเศษกว่าครับ นักดนตรีแต่งตัวแบบยุค 80 เชยๆ แต่กลับขลังในความรู้สึกของผม ภาพวันเก่าๆมันโลดแล่นกระฉูดออกมาจากซีรีบั้ม...ยุคสมัยที่ดนตรีและการแต่งกายของไมค์และเพื่อนๆ อยู่กึ่งกลางระหว่าง Boy George หรือ Duran Duran กับ เฮฟวี่ เมทัลหนักกระโหลกสมัยนั้น ผมว่า เฮฟวี่สมัยนั้นเล่นได้คลาสสิคกว่าสมัยนี้ที่เอาหนักไว้ก่อนอย่างเดธ หรือติดกลิ่นฮิพฮอพแบบนู-เมทัล
งานชุดนี้สร้างบรรยากาศเก่าๆแบบ วันวานยังหวานอยู่ ให้กับผมได้ดีเหลือเกิน นั่น เจ๊-อรพัน ฟันเหยิน เอ้ย..อรพรรณ ฟันกระต่าย ยังยืนยันเลย...
แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 48 23:26:19
แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 48 23:22:46
แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 48 22:55:05
the best of MIKE OLDFIELD: เมื่อความทรงจำและความประทับใจในอดีตถูกเติมเต็ม
