ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 31 หม่าอี้เฟินไปคลินิกสูตินรีเวชของหมอผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคลินิกข้างถนนที่เป็นที่จอดรถ จริงๆ เธอรู้จักหมอสูติฯ หลายคนแต่เรื่องแบบนี้เธอคงบอกใครไม่ได้ หมอผู้หญิงอายุ 40 กว่าปี สวมแว่นกรอบสีดำ หลังจากเธอตรวจดูแล้ว เธอบอกว่าหม่าอี้เฟินท้องได้ประมาณ 8 สัปดาห์ ครรภ์แข็งแรงดี หม่าอี้เฟินบอกว่าต้องการทำแท้ง แต่พอหมอรู้ว่าเป็นท้องแรก ก็แนะนำให้คิดดูอีกที เพราะถ้าทำแท้งตั้งแต่ท้องแรก อาจมีผลกระทบกับสุขภาพ แล้วก็ถามว่าสามีเห็นด้วยรึเปล่า หม่าอี้เฟินตอบว่าเธอยังไม่ได้แต่งงาน หมอเลยบอกว่าถ้าเป็นอย่างนี้ก็คงไม่มีทางอื่น แล้วก็แจ้งเรื่องราคากับเวลา หม่าอี้เฟินอยากจะทำเลย แต่หมอบอกว่าต้องอดอาหารก่อนทำเป็นเวลา 8 ชม. มิฉะนั้นจะเป็นอันตรายตอนวางยา แต่บังเอิญหม่าอี้เฟินเพิ่งทานข้าวมื้อเย็นมา ก็เลยทำไม่ได้ ก็เลยนัดเป็นบ่าย 3 โมงวันรุ่งขึ้น หม่าอี้เฟินถามว่าใช้เวลานานเท่าไร หมอบอกว่า 20-30 นาทีก็เสร็จ รวมเวลาพักฟื้นจากการวางยา ค่ำๆ ก็น่าจะกลับบ้านได้ แล้วหมอก็พูดรายละเอียดให้ฟัง และให้หม่าอี้เฟินเซ็นหนังสือยินยอม พร้อมจ่ายเงินล่วงหน้า 6,500 เหรียญ หมอบอกหม่าอี้เฟินว่าถ้าคิดเสียใจภายหลังแล้วเปลี่ยนใจ ก็ไม่มีการคืนเงิน แล้วก็ให้นามบัตรหม่าอี้เฟิน หม่าอี้เฟินออกจากคลินิก กำลังจะโทรศัพท์ที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะ ก็คิดถึงท่าทีของหมอผู้หญิงเมื่อสักครู่ แล้วก็รู้สึกอึดอัด เพราะสายตาที่เย็นชาของหมอ ทั้งที่สิ่งที่หมอพูดหรือวิธีการที่หมอพูดก็ดูระวังรอบคอบตามปกติของหมอคลินิก หม่าอี้เฟินลองคิดดูว่าหมอพูดอะไรที่ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด พอคิดดูการที่หมอนิ่งเงียบต่างหากที่ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด โดยเฉพาะการนิ่งเงียบไปในช่วงเวลาแค่สั้นๆ ตอนที่หม่าอี้เฟินบอกว่าเธอยังไม่ได้แต่งงาน หม่าอี้เฟินไม่เข้าใจตัวเองงว่าทำไมต้องแคร์การนิ่งเงียบของหมอ ว่าเป็นเพราะว่าเธออายุขนาดนี้แล้วยังไม่ได้แต่งงาน หรือว่า ยังไม่ได้แต่งงานแต่กลับท้อง หรือว่า ท้องแล้ว แต่ไม่มีผู้ชายตามมาด้วย หรือการแสดงออกที่นิ่งเงียบแบบนั้นเป็นการดูถูกเหยียดหยามของหญิงที่มีอาวุโสทีมีต่อสาววัยรุ่นอย่างไม่รู้ตัว หรือว่าเป็นอาการเหนื่อยหน่ายจากประสบการณ์ที่เห็นเรื่องแบบนี้มามาก หม่าอี้เฟินไม่รู้ว่าตัวเองที่แท้แล้วกำลังกลัวอะไรอยู่ ยิ่งคำพูดที่ว่าถ้าเธอคิดเสียใจภายหลังแล้วเปลี่ยนใจ จะไม่มีการคืนเงิน หรือว่าเธอแสดงอะไรออกไปที่ทำให้หมอคิดว่ามีความน่าจะเป็นที่จะเกิดเหตุการณ์แบบนี้  แต่เธอคิดไม่ออกว่ามันคืออะไร หม่าอี้เฟินดูรถที่ผ่านไปมา จู่ๆ ก้รู้สึกเหงาหงอย แล้วเธอก็เริ่มกดโทรศัพท์โทรหาชิวชิ่งเฉิง ชิวชิ่งเฉิงมารับโทรศัพท์ “ทำไมคุณโทรมาที่นี่ตอนนี้” ชิวชิ่งเฉิงตกใจมากอย่างเห็นได้ชัด “ฉันต้องการพบคุณ” “แต่ว่า ตอนนี้มัน 5 ทุ่มแล้วนะ” “ฉันนัดเวลาผ่าตัดกับหมอสูติฯ เรียบร้อยแล้ว” “คุณบอกเวลากับสถานที่ผมมา” “ฉันเปลี่ยนใจแล้ว” “อะไรนะ” “ฉันต้องการพบคุณ” หม่าอี้เฟินพูดซ้ำ เสียงจากโทรศัพท์เงียบหายไปครู่หนึ่ง แล้วชิวชิ่งเฉิงก็ถอนหายใจ “อีกครึ่งชั่วโมง มาเจอกันที่ซูเปอร์มาร์เก็ตปากซอยบ้านผม” ชิวชิ่งเฉิงก้มหน้า กำลังครุ่นคิด มองไม่ให้เห็นสีหน้าของเขา พวกเขายืนอยู่ที่ทางเข้าซูเปอร์มาร์เก็ต มีคนเดินเข้าเดินออกตลอดเวลา ประตูอัตโนมัติก็เปิดๆ ปิดๆ นานทีเดียวกว่าชิวชิ่งเฉิงจะเงยหน้าขึ้นมามองหม่าอี้เฟิน ถามเธอว่า “ตกลงคุณอยากจะให้ผมทำยังไงกันแน่” “ฉันเพียงแค่บอกให้คุณรู้เท่านั้น ไม่ได้หวังให้คุณทำอะไร” “คุณเคยคิดถึงผลของการให้เด็กเกิดมาไม๊” เขาถาม “ฉันไม่แคร์” หม่าอี้เฟินยิ้มอย่างทำอะไรอื่นไม่ได้ “ก็ถือว่าเป็นของที่ระลึกแล้วกัน” “ไม่ใช่ว่าคุณจะไม่รู้สถานการณ์ของผมตอนนี้ แต่คุณก็ยังจะต้องมาเลือกเวลานี้เปลี่ยนใจอีก” “คุณบอกซิว่าฉันมีทางเลือกหรือ” “ผมจำได้ว่าพวกเราเคยตกลงกันว่า รอให้ผมได้เป็นผู้อำนวยการ คุณได้เป็นผู้ประกาศข่าว วันนั้นเราจะมาฉลองด้วยกัน” ชิวชิ่งเฉิงพูดอย่างทำอะไรอื่นไม่ได้ “ความปรารถนานั้นคงยากที่จะเป็นจริงแล้ว” หม่าอี้เฟินมองเขาเงียบๆ ไม่ได้ตอบอะไร “คุณเคยพูดไม่ใช่เหรอว่าขอเพียงพวกเราได้อยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นยังไงคุณก็ไม่สนใจ” “พวกเราสามารถอยู่ด้วยกันได้รึเปล่า คุณสนใจด้วยเหรอ” หม่าอี้เฟินถาม “อย่าทำเป็นเด็กน่า คุณเคยคิดไม๊ว่า ถ้าคุณให้เด็กเกิดมาจริงๆ ระหว่างเราจะทำยังไง พวกเรายังอยากจะอยู่ด้วยกันไม๊ พวกเราจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง พวกเราอาศัยอะไรมาอยู่ด้วยกัน” “ฉันไม่รู้” หม่าอี้เฟินส่ายหัวแล้วหลับตาลง “ฟังผมนะ เอาเด็กออกซะ” เขาเดินมานั่งข้างๆ หม่าอี้เฟิน “อย่าลืมสิ พวกเรายังจะต้องมาฉลองด้วยกัน” “พรุ่งนี้ผมจะไปกับคุณ” ชิวชิ่งเฉิงเอาสมุดโน้ตออกมา จดเวลาและสถานที่ของการผ่าตัด “ผมต้องไปแล้ว ผมออกมานานมากไม่ได้” ชิวชิ่งเฉิงเดินเข้าไปในซูเปอร์มาร์เก็ตซื้อหนังสือพิมพ์ฉบับค่ำมา 1 ฉบับ แล้วเดินออกมา โบกมือลาหม่าอี้เฟิน หม่าอี้เฟินมองเขาเดินจากไปช้าๆ จนลับหายไป เธออดคิดไม่ได้ถึงชายคนนี้ที่สวมชุดอยู่บ้าน พอกลับเข้าไปในบ้าน ก็ส่งลูกเข้านอน เปลี่ยนชุดนอน กอดภรรยาหลับอย่างสบาย แล้วน้ำตาเธอก็ไหลนองหน้าอย่างไม่รู้ตัว ชิวชิ่งเฉิงอยู่ในห้องรับแขก ก็อ่านหนังสือพิพม์ฉบับค่ำอย่างลุกลี้ลุกลน ภรรยาเขาเหม่ยเชี่ยนเพิ่งกล่อมลูกสาวเสี่ยวหมิ่นหลับไป ก็ออกมาเปิดโทรทัศน์ดู เธอก็ถามว่าทำไมไม่ดูข่าวทีวี กลับไปซื้อนสพ. มาอ่าน ในทีวี กำลังเสนอข่าวเกี่ยวกับนายตำรวจที่บริจาคอวัยวะ ในข่าวรายงานว่าตอนนี้ทางโรงพยาบาลประกาศครั้งแรกว่าสมองตายแล้ว กำลังจะประกาศยืนยันอีกครั้ง การผ่าตัดเปลี่ยนถ่ายอวัยวะครั้งใหญ่ที่สุดใน 2-3 ปีที่ผ่านมากำลังจะเริ่มแล้ว เหม่ยเชี่ยนถามอย่างอยากรู้ว่านี่มันเป็นเรื่องของแผนกศัลยกรรมของชิวชิ่งเฉิงนี่ ชิวชิ่งเฉิงไม่ตอบอะไร ค่อยๆ วางนสพ. ลง มองรายงานข่าวในทีวีนิ่ง คิดถึงสมรภูมิรบที่กำลังรอเขาอยู่ไกลๆ จบตอนที่ 31 ----------------------------------------------- ขอสงวนสิทธิ์ในข้อความข้างต้น ห้ามมิให้นำไปทำซ้ำหรือเผยแพร่ในสื่อใดๆ ในเชิงพาณิชย์ โดยไม่ได้รับอนุญาต แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 48 00:25:17 แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 48 00:25:00 จากคุณ : Bam (Wen Wen) - [ วันเข้าพรรษา 21:42:09 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณจ้า...แบม..จ้า... จากคุณ : jimmy_jerry - [ วันเข้าพรรษา 21:58:37 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : คุณย่าแอบ - [ วันเข้าพรรษา 23:13:03 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณค่ะ...ตอนนี้เริ่มเข้มข้นแล้ววว... จากคุณ : lew_lovingjerry - [ วันเข้าพรรษา 23:50:20 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณค่ะ คุณแบม จากคุณ : Honey_Jerry - [ 23 ก.ค. 48 09:09:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณมากค่ะ คุณแบม จากคุณ : The Boro - [ 23 ก.ค. 48 13:31:53 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณค่ะคุณแบม จากคุณ : sci'sthea - [ 23 ก.ค. 48 13:35:26 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณค่ะ คุณแบม ดีจัง  คุณหมอซู มีบทบาทมากขึ้น.....ชวนติดตาม อ่านไปก็จินตนาการไปว่า.....คุณหมอซูมีลีลาตอนไหน....แสดงแบบไหน....... แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 48 14:52:01 จากคุณ : AnnaJBC - [ 23 ก.ค. 48 14:44:49 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ป่องซะแล้ว หม่าอี้เฟิน ขอบคุณค่ะน้องแบม เมื่อคืนดู GTO ด้วยแหล่ะ ภาพเก๊าเก่า kris จากคุณ : sammykris (SAMMYKRIS) - [ 23 ก.ค. 48 15:59:47 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณมากค่ะ คุณแบม   นับถือคนแต่ง จริงเลย   คุณแบมกรุณาบอกที่มาของละครเรื่องนี้อีกทีได้ไหมคะ เป็นของนักประพันธ์ท่านใด  ชาติใด  และเป็นนวนิยายมาก่อน  หรือเขียนเป็นบทละครชุดทางทีวีเลยคะ ชีวิตจริงของนักแสดงบางคน มีเนื้อเรื่องสนุก ตื่นเต้น เร้าใจ กว่า นิยายอีกน้า แต่ไม่ว่าจะเรื่องแนวไหน ขอให้พระเอกเป็นคนนี้ ก้อแล้วกัลลล อิ อิ จากคุณ : ยายอุ๊ดจัง - [ 23 ก.ค. 48 21:58:50 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เป็นนิยายคะ เขียนโดยคุณหมอโหวเหวินหย่ง เป็นวิสัญญีแพทย์ของโรงพยาบาลในสังกัดมหาวิทยาลัยไทเปค่ะ ถ้าจำไม่ผิดวางขายเมื่อปี 1999 ค่ะ คุณหมอคนนี้เคยมีงานเขียนอื่นมาก่อนค่ะ (เข้าใจว่าเป็นเรื่องสั้น บทความ) แต่เรื่องนี้เป็นนิยายขนาดยาวเรื่องแรก และก็เป็นเรื่องแรกที่เขียนหลังจากลาออกจากอาชีพหมอ มาเป็นนักเขียนค่ะ ส่วนที่จะทำเป็นละครมีการเขียนบทโทรทัศน์ใหม่ค่ะ จำชื่อคนเขียนไม่ได้ค่ะ รู้แต่เป็นเพื่อนนักเรียนของหลินชิงเสียค่ะ แต่ในการเขียนบทโทรทัศน์ก็มีคุณหมอเจ้าของบทประพันธ์ดั้งเดิมเป็นที่ปรึกษาค่ะ คุณหมอก็พอใจค่ะที่ผู้เขียนบทโทรทัศน์มาปรึกษาตลอด คุณหมอชมว่าเธอมีความพยายามและทุ่มเทสูง ความพยายามและทุมเทขนาดนี้คนอื่นสามารถใช้เขียนนิยายได้ 3 เรื่องมั้ง ที่เอามาแปลนี่เป็นนิยายดั้งเดิมของคุณหมอค่ะ ออกตัวนิดนึงนะคะว่าไม่ได้แปลทุกตัวอักษร แต่ก็ละเอียดระดับนึงค่ะรับรองไม่มีตกหล่น จะมีเฉพาะตอนที่หมอซูเมีบทกับบางตอนที่คิดว่าน่าสนใจและน่าติดตามก็จะถอดมาทุกตัวอักษรค่ะ (ช่วงหลังๆ มานี่จะแปลค่อนข้างละเอียดค่ะ เพราะเนื่อเรื่อง คำพูดต่างๆ มันเข้มข้นมาก เลยไม่อยากจะเล่าแบบย่อๆ แม้ว่าคุณหมอซูจะไม่มีบท) ส่วนบทโทรทัศน์คงจะแตกต่างไปบ้างค่ะ แต่ก็ยังไม่มีใครรู้ค่ะว่าจะเป็นยังไง จากคุณ : Bam (Wen Wen) - [ 24 ก.ค. 48 00:22:42 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ยายนึกแล้วทีเดียวว่า ตนเขียนต้องเป็นคุณหมอ ยายเคยอ่านเรื่องของนักศึกษาแพทย์ ที่สามารถเปิดโปง ความลับ ของ รพ. แห่งหนึ่งได้จนสำเร็จ  เพราะพยายามทำให้คนไข้ วัยหนุ่มสาว ตาย ทั้ง ๆ ที่เข้ามารักษาด้วยโรค ที่รักษาง่าย ๆ เช่นไส้ติ่ง ภูมิแพ้ เพียงเพื่อจะนำอวัยวะมากมาย ไปขายมหาเศรษฐีที่ป่วย   และนอนรอชิ้นส่วนอยู่ แต่กว่าจะสืบได้ พระนางแทบเอาชีวิตไม่รอด คนอ่านก็มีลุ้น  ทั้งสนุก ตื่นเต้น หวาดเสียว อ่านตั้งแต่กว่าสามสิบปีมาแล้ว  ตอนนั้นยังไม่มีข่าวเรื่อง ผ่าตัดอวัยวะสักเท่าไหร่ ยายก็นะ จะเชื่อดีไหม  หรือเป็นเรื่องโม้ทั้งเพน้า เดชะบุญ  มีชีวิตอยู่มาจนได้รับคำตอบด้วยตัวเอง เหมือนเรื่องที่เกี่ยวกับพายุล้างแผ่นดิน  ก็ได้มาพบคำตอบด้วยตนเอง และเหมือนกับ John Grisham  ทนายความจน ๆ คนหนึ่ง ของอเมริกา เมื่อเรียนสำเร็จออกมาว่าความได้แป๊บเดียว ทนสภาพการณ์ต่าง ๆ ของคนในอาชีพนั้นไม่ไหว ต้องลาออกมาเปิดโปงเป็นนิยายดีกว่า   เรื่องแรกที่เขียนจบ  กว่าจะหาโรงพิมพ์ได้แทบฆ่าตัวตาย แต่พอนิยายออกสู่ตลาด โดยโรงพิมพ์ No Name แล้วดังมาก สะเทือนวงการทีเดียว Holly Wood ขอซื้อทันที หนังก็ประสบความสำเร็จมาก  คือ Time to kill เมื่อถึงเรื่องที่สอง ยังไม่ทันลงมือเขียน โรงพิมพ์ยักษ์ใหญ่  ก็มาหาถึงบ้าน คุณจะเรียกค่าเรื่องผมเท่าไหร่ ไม่มีต่อซักคำ เรื่องราวที่เปิดโปง เบื้องหลังการว่าความคดีอื้อฉาวต่าง ๆ ของนักธุรกิจ เพียง 5-6 เรื่อง ทำให้ Grisham   กลายเป็นอภิมหาเศรษฐี  ในพริบตา นั่นคือผลงานของอเมริกันชน  ที่ผ่านมากว่าสิบปีแล้ว แต่ตอนนี้ J K  Rolling  (นามสกุลเธอยายสะกดมะเป็นอ่ะ) กำลังรวยกว่าพระราชินี  อิ อิ จากคุณ : ยายอุ๊ดจัง - [ 24 ก.ค. 48 10:37:47 ]

ความคิดเห็นที่ 13 xie xie ni ja je j bam จากคุณ : amos - [ 25 ก.ค. 48 10:42:27 ]