ความคิดเห็นที่ 1 บอกแล้วว่าไม่มีอะไร อย่ามาลบทู้เค้าน๊า F4 Talk about Tokyo & Myself V A N N E S S Translated by JewelChan @ Vanness Cool Club Special thanks to Pikachu @ F4-Bo Thailand for scanned text & pics ๑. จริงแล้วผมชอบประเทศญี่ปุ่นมาตั้งนานแล้ว ผมชอบบรรยากาศตามท้องถนนของญี่ปุ่น แล้วอากาศที่ญี่ปุ่นก็ดีด้วย ผมชอบเดินเล่นชมเมืองไปเรื่อยๆ แล้วที่ชอบมากกว่าอะไรอื่นก็คืออาหารญี่ปุ่น ชอบมากๆเลย คราวนี้ได้มาทำงานที่ญี่ปุ่นเป็นครั้งแรกก็เลยรู้สึกดีใจมากๆ นอกจากนี้สต๊าฟทุกคนที่นี่ยังเป็นมืออาชีพกันมากๆ ก็เลยยิ่งทำให้ผมประทับใจกับการมาโตเกียวคราวนี้มากขึ้นไปอีก ๒. ผมเคยมาที่โตเกียวหลายครั้งแล้ว พอได้ยินคำว่าโตเกียวปุ๊บ ในหัวผมก็จะนึกถึง ซาชิมิ (ปลาดิบ) ขึ้นมาทันที ในบรรดาอาหารญี่ปุ่นทั้งหมด ที่ผมชอบที่สุดคงเป็นซาชิมิล่ะมั๊ง พูดอย่างงี๊ผมเลยดูเหมือนพวกตะกละตะกรามไปเลยใช่มั๊ยเนี่ย (หัวเราะ) ๓. นอกจากนี้แล้วเพลงญี่ปุ่นผมก็ชอบนะ ตั้งแต่ตอนอยู่มัธยมพวกเพื่อนๆผมไม่ได้มีแค่คนจีนแต่ว่ามีทั้งอเมริกัน เกาหลี แล้วก็ญี่ปุ่นด้วย ผมคลุกคลีอยู่กับพวกเค้าก็เลยมีโอกาสได้เรียนรู้ทั้งวัฒนธรรมอเมริกันรวมไปจนถึงวัฒนธรรมญี่ปุ่น ก็เลยได้ฟังเพลงญี่ปุ่นตั้งแต่สมัยนั้นเลย ตอนมาถ่ายทำหนังสือภาพผมก็ได้ไปเดินช๊อปปิ้งที่ Shimokitasawa ด้วย ผมก็เดินเข้าร้านขายซีดีก่อนเลย http://en.wikipedia.org/wiki/Shimo-Kitazawa_Station ๔. อย่างเพลง "Shima Uta" ของ THE BOOM นี่ ผมก็ชอบมานานแล้วนะ ขนาดที่เอาไปทำเสียงเรียกของมือถือเลย แล้วก็ยังมีเพลง "Memories" ด้วย นอกจากนั้นก็มี X-JAPAN แล้วก็ Tokunaga Hideaki  ก็ฟังเหมือนกัน แล้วก็คนที่จางเซี๊ยะโหย่ว (Jacky Cheung) เอาเพลงของเค้ามาร้องใหม่นี่ชื่ออะไรนะ อ้อ Koji Tamaki เพลงของเค้ายอดเยี่ยมมากจริงๆ แล้วอย่างวง X-JAPAN นี่ผมก็รู้จักมาตั้งแต่ตอนอายุสิบกว่าขวบ ทรงผมของพวกเค้าจะตั้งๆแบบนี้ แล้วก็ชี้ๆแบบนี้ (ทำท่าให้ดู) แล้วยังเสื้อผ้า รวมไปถึงเมคอัพบนหน้าพวกเค้าอีก มันสุดยอดมากเลย ตอนนั้นผมเห็นแล้วถึงกับอึ้ง ถึงขั้นไม่แน่ใจว่ามีแบบนี้อยู่จริงๆด้วยเหรอ ตอนแรกผมเห็นแต่รูปก็เลยคิดอยู่แค่นั้น แต่พอได้ลองฟังเพลงของพวกเค้าเข้าผมถึงได้รู้ว่าพวกเค้าสุดยอดจริงๆ http://en.wikipedia.org/wiki/The_Boom http://en.wikipedia.org/wiki/X-Japan ๕.พวกเราสี่คนไม่ได้ทำงานด้วยกันมานานพอสมควรแล้ว ได้มาทำงานร่วมกันอีกครั้งคราวนี้ผมทั้งสนุกทั้งมีความสุขเลย จริงๆแล้วพวกเราเริ่มต้นมาจากการรวมตัวกันของคนสี่คน ตั้งแต่ตอนที่เริ่มงานครั้งแรกจนถึงตอนที่เริ่มมีชื่อเสียงพวกเราก็อยู่ด้วยกันสี่คนมาตลอด แต่หลังๆนี้กลับกลายเป็นว่าโอกาสที่เราจะทำงานร่วมกันกลับมีน้อยลงๆ มีอยู่บ่อยครั้งที่ผมคิดถึงเวลาเก่าๆที่พวกเราได้อยู่ด้วยกัน เพราะฉะนั้นครั้งนี้สามารถได้มาทำงานร่วมกันอีกผมถึงดีใจมากๆ ผมรู้สึกว่าผมกับอีกสามคนที่เหลือมีอะไรบางอย่างที่ผูกพันกันอยู่ ซึ่งความรู้สึกที่มีให้กับแต่ละคนก็ต่างกันไป อย่างสามคนนั้นแต่ละคนก็มีข้อดีที่ต่างกัน มีข้อเสียที่ต่างกัน แล้วก็มีบางอย่างที่น่าสนใจต่างๆกัน นานๆทีได้มาเจอกันครบทั้งสี่คนทีนึงก็เหมือนกับเป็นการ refresh ความรู้สึกต่อกันด้วย ซึ่งเป็นความรู้สึกที่ดีมากจริงๆนะ ๖. จากตอนที่เข้าวงการครั้งแรก นี่ก็ผ่านมาแล้วสี่ปี เวลามีคนถามว่าผมโตขึ้นบ้างมั๊ย ผมก็จะ... อืม... จะตอบยังไงดี ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมคิดว่าความรู้สึกของผมก็ยังเป็นเด็กอยู่ตลอด คนเรานี่ถึงเวลาจะเติบโตเดี๋ยวก็เติบโตเอง ถึงเวลาจะเป็นผู้ใหญ่เดี๋ยวก็เป็นผู้ใหญ่เอง ผมคิดอย่างนี้นะ เพราะอย่างนั้นบางทีผมก็คิดแค่ว่าถ้าอย่างนั้นตอนนี้ผมมีความสุขดีแล้วนั่นก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ คนเราพออายุมากขึ้นหมายความว่าเราจะต้องสูญเสียความเป็นเด็ก สูญเสียความไร้เดียงสา รวมไปถึงหัวใจที่ใสซื่อบริสุทธิ์ด้วยอย่างนั้นเหรอ นี่คือสิ่งที่เรียกกันว่าการเติบโตอย่างนั้นเหรอ... ถ้าจะให้ผมพูดตามตรงแล้ว ผมก็ต้องบอกว่าผมไม่รู้ว่าผมโตแล้วหรือยัง ผมไม่รู้แม้แต่ว่าผู้ชายที่ชื่อแวนเนสในตอนนี้เป็นคนยังไง เค้าเป็นคนยังไงน่ะเหรอ... ก็คงเป็นแค่คนธรรมดาคนนึงเท่านั้นเอง... ๗. ในการถ่ายทำนี้ก็มีบางตอนที่ผมต้องยืนร้องเพลงอยู่คนเดียวหรือกระโดดโลดเต้นอยู่คนเดียว การใช้ชีวิตตามลำพังหรือการทำอะไรตามลำพังก็เป็นการให้เวลากับตัวเองให้ได้อยู่สงบๆบ้าง เหมือนกับเวลาออกไปเดินเล่นตามท้องถนน ถ้าเราไปคนเดียวเราจะเลือกเดินไปไหนก็ได้ ตัวผมเองคิดว่าการที่ได้ไปในสถานที่ต่างๆที่ตัวเองยังไม่เคยไปนั้นเป็นความสุขอย่างนึง ได้เห็นสิ่งใหม่ๆ ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ได้ซึมซับสิ่งต่างๆเข้ามา ซึ่งสิ่งเหล่านี้จะทำให้ความรู้สึกใหม่ๆบางอย่างในตัวเราตื่นขึ้นมา ซึ่งผมถือว่าเป็นสิ่งที่ดีนะ ตั้งแต่เด็กๆผมก็ไม่ค่อยมีเพื่อนมากเท่าไหร่อยู่แล้ว ก็เลยต้องเรียนรู้ที่จะทำให้ตัวเองมีความสุขได้ทั้งๆที่อยู่คนเดียวนี่ล่ะ (หัวเราะ) ๘. ถ้าจะพูดถึงสิ่งที่มีอิทธิพลต่อการโพสท่าของผมเวลาถ่ายรูป ผมคิดว่าคงจะเป็นการ์ตูนนะ อันนี้รวมไปถึงการ์ตูนญี่ปุ่นด้วย ผมชอบทั้งการ์ตูนทีวีแล้วก็หนังสือการ์ตูน เวลาเห็นฉากแอ็คชั่นของพวกพระเอกทั้งหลายผมจะรู้สึกว่าเค้าทั้งเท่ทั้งสง่างามมาก แน่นอนว่านั่นเป็นแค่การแสดงซึ่งบางครั้งมันก็ไม่เหมือนกับในชีวิตจริง แต่ยังไงๆดูแล้วผมก็จะรู้สึกว่า โอ้ว เจ๋ง คงเป็นเพราะผมชอบอะไรแบบนี้พอดูบ่อยๆเข้า เวลาใครบอกว่า “เอ้า ถ่ายรูป” ผมก็จะเผลอโพสท่าแบบในการ์ตูนออกไปทุกที การถ่ายทำคราวนี้ก็มีตอนปีนราวบันไดแล้วก็ตอนขึ้นไปยืนอยู่ริมๆดาดฟ้า มันอันตรายอยู่เหมือนกันแต่ผมก็ไม่กลัวเลยซักนิดเดียว (หัวเราะ) สงสัยจะเป็นเพราะผมยังมีความเป็นเด็กอยู่มั๊งเวลาทำอะไรก็เลยขอเอามันส์ไว้ก่อน การถ่ายทำคราวนี้ก็เลยสนุกมากเลยสำหรับผม ๙. พอไปถึงฉากที่ใช้ในการถ่ายทำวันแรกนี่ผมรู้สึกว่าสนุกมาก เราไปถ่ายรูปกันที่โรงแรมร้างในย่านคาบุกิโจ้ ซึ่งผมรู้สึกว่าเยี่ยมมากเลย ที่นี่ให้ความรู้สึกถึงสถานที่ที่เต็มไปด้วย texture อย่างมากเลย ตอนถ่ายทำช่วงที่ผมเดินไปตามที่ต่างๆในเมืองก็น่าประทับใจมาก ผมรู้สึกดีมากๆ ผมได้ไปเดินทำท่าแปลกๆอยู่กลางถนน สนุกมากๆ ช่างภาพก็เก่งมาก ผมคิดว่าเค้าสามารถเก็บบรรยากาศของสถานที่นั้นลงไปอยู่ในภาพถ่ายได้ทั้งหมดเลย แล้วก็ยังมีทรงผมอีก ผมชอบทรงที่ช่างเค้าทำให้มากเลย เสื้อผ้าที่ฝ่ายออกแบบจัดหามาให้ก็ใส่แล้วสบายมาก ผมก็ชอบมากอีกเหมือนกัน http://en.wikipedia.org/wiki/Kabukicho ๑๐. ผมว่าเรื่องพวกนี้ก็เป็นสิ่งสำคัญนะ ถ้าเริ่มต้นด้วยความพร้อมของปัจจัยพวกนี้ก็จะทำให้ได้ภาพถ่ายดีๆออกมา ถ้าสิ่งเหล่านี้ไม่พร้อมก็คงถ่ายภาพให้ออกมาดีได้ยาก เสื้อผ้าก็เป็นส่วนที่สำคัญมาก ถ้าเสื้อผ้าใส่แล้วไม่สบาย บรรยากาศในภาพถ่ายที่เห็นก็คงไม่เหมือนอย่างนี้ คงจะไม่สามารถทำท่าทางต่างๆตามที่ช่างถ่ายรูปต้องการได้ ที่การถ่ายทำครั้งนี้ออกมาได้ด้วยดีต้องถือว่าเป็นความดีความชอบของทุกคนทุกฝ่ายเลยจริงๆ (ปากหวานจังนะคุณตี๋) ๑๑. เวลาว่างผมก็จะทบทวนวิชาหมัดๆมวยๆบ้าง ไปจ๊อกกิ้งบ้าง บางทีก็ไปฟิตเนส หรือไม่ก็เล่นบาส จริงๆแล้วตอนเล็กๆผมอ้วนมากเลยนะ ตอนนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้นอยู่คือถ้าไม่ระวังเรื่องอาหารการกินนิดเดียวก็จะอ้วนขึ้นมาเลย ตอนเด็กๆผมเคยหนักตั้ง 90 โลแน่ะ นี่เรื่องจริงนะ ๑๒. ผมค่อนข้างเหมือนเด็กๆก็เลยยังชอบเล่นซนอยู่ อย่างเวลาเดินไปตามถนนก็จะเดินธรรมดาๆไม่ได้ จะต้องกระโดดโลดเต้นไปเรื่อย คอยยื่นหน้าอยากรู้อยากเห็นไปเรื่อยอะไรแบบนี้ สงสัยเพราะว่าผมเป็นคนอย่างนี้ล่ะมั๊งตอนที่ผมได้เล่นหนังเป็นนักสู้กับเป็นตำรวจเนี่ยผมรู้สึกว่ามีความสุขมากเลย ตอนเด็กๆทุกคนก็คงเป็นเหมือนกัน คือเวลาดูหนังแนวตำรวจจับผู้ร้ายเสร็จแล้วจะต้องมาเล่นยิงปืนทำท่าเลียนแบบคุณตำรวจ พอตอนนี้ถึงผมจะโตแล้ว แต่ตอนเล่นหนังก็เหมือนได้กลับไปเล่นเป็นตำรวจเหมือนตอนเด็กๆอีก ก็เลยมีความสุขที่สุดเลย (ประโยคสุดท้ายต่อไปนี่ไม่แน่ใจว่าแปลถูกมั๊ย ศัพท์ยากๆอ่ะ) จริงๆแล้วการที่จะสวมบทบาทตัวละครอะไรเราต้องคิดถึงว่าถ้าเราอยู่ในสถานการณ์นั้นๆเราจะเป็นยังไง ซึ่งผมคิดว่าทำอย่างนั้นแล้วจะทำให้สามารถแสดงให้เห็นถึงพัฒนาการของตัวละครได้ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 12:28:23 จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 12:26:53 ]

ความคิดเห็นที่ 2 งุงิ จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 12:30:02 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คุณตี๋ ที่แปลข้างบนมาจากหน้านี้ จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 12:31:54 ]

ความคิดเห็นที่ 4 F4 Talk about Tokyo & Myself K E N Translated by JewelChan @ Vanness Cool Club Special thanks to Pikachu @ F4-Bo Thailand for scanned text & pics ๑. ความรู้สึกของผมตอนนี้ค่อนข้างสับสนนะ ในแง่หนึ่งก็คือพวกเราสี่คนได้มาทำงานร่วมกันที่ญี่ปุ่นครั้งนี้เป็นครั้งแรก แล้วโตเกียวก็เป็นเมืองที่สวยมาก การที่ได้มาทำงานที่นี่ต้องถือว่าเป็นสิ่งหนึ่งที่ผมจะจดจำเอาไว้ตลอดไป แต่ในอีกแง่หนึ่งผมก็รู้สึกเศร้าๆขึ้นมาพอคิดว่าต่อไปนี้ผมคงไม่สามารถเดินในท้องถนนที่ญี่ปุ่นได้อย่างอิสระอีกต่อไปแล้ว โตเกียวเป็นเมืองที่มีความหมายเป็นพิเศษสำหรับผม แค่คิดว่าต่อไปนี้พอมีคนรู้จักผมมากขึ้นผมก็จะไม่ได้เดินอย่างเป็นอิสระในเมืองนี้อีกก็ทำให้ผมปวดใจแล้ว ผมอยากจะใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่นให้เหมือนกับชาวบ้านในท้องถิ่นคนนึง ถ้าทำได้อย่างนั้นผมจะดีใจมากเลย อย่างการที่ได้เดินเล่นไปตามท้องถนน หรือว่าการได้ค้นพบร้านอาหารอร่อยๆ เดินดูนู่นดูนี่ตามร้านค้าหาซื้อข้าวของที่ตัวเองชอบ ได้แค่นี้ผมก็ดีใจมากแล้ว ผมคิดว่าสินค้าจากญี่ปุ่นค่อนข้างจะมีคุณภาพดีกว่าที่อื่นๆ อย่างของใช้ในชีวิตประจำวันของผมส่วนใหญ่แล้วจะเป็นของญี่ปุ่นนะ ๒. ผมมาโตเกียวครั้งแรกเมื่อตอนอายุสิบแปดหรือสิบเก้านี่ล่ะ ที่ไต้หวันตอนนั้นเป็นยุคที่กำลังบ้าญี่ปุ่นกันพอดี พวกเพื่อนที่บ้ามากๆขนาดว่าตั้งชื่อตัวเองอีกชื่อเป็นภาษาญี่ปุ่นก็มีเยอะ แต่ตัวผมเองโตขึ้นมาที่สิงคโปร์ก็เลยชินกับอะไรๆที่เป็นตะวันตกมากกว่า ตอนนั้นพอพูดถึงวัฒนธรรมญี่ปุ่น ผมก็จะรู้สึกว่า "นี่มันอะไรกันเนี่ย" แล้วก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไร จนกระทั่งได้มาที่ญี่ปุ่นผมถึงเริ่มเข้าใจความรู้สึกของพวกเพื่อนผม ถึงจะไม่ถึงขั้นตั้งชื่อญี่ปุ่นให้ตัวเองแต่ก็เริ่มเข้าใจพวกเค้าแล้ว ๓. ครั้งแรกที่มาโตเกียวผมก็อาศัยว่าเปิดแผนที่แล้วเดินตามหาร้านนู้นร้านนี้ไปเรื่อยๆ แต่พอมาครั้งหลังๆแผนที่ก็ไม่จำเป็นแล้ว แค่อาศัยความคุ้นเคยก็พอ ขนาดว่าตอนนี้ผมมีร้านบะหมี่กับร้านขนมหวานเจ้าประจำที่อาโอยาม่าแล้วก็รอปปงงิเลยนะ เวลาผมไปเที่ยวผมก็จะมี"กิจวัตร"ของผม อย่างทุกครั้งที่ผมมาโตเกียวตอนเช้าผมก็จะต้องตื่นไปเดินที่ตลาดสด Tsukiji Market ไปหาอะไรกิน ไม่ถึงกับต้องไปกินร้านที่ขึ้นชื่ออะไรมากก็โอเคแล้ว ผมอยากจะทำตัวให้คุ้นเคยกับถนนหนทางในโตเกียว  ซึ่งถึงตอนนี้ผมว่าผมก็คุ้นเคยในระดับนึงแล้วนะ ในขณะเดียวกันโตเกียวก็ทำให้ผมรู้สึกว้าเหว่ด้วย ทั้งๆที่เมืองนี้มีผู้คนมากมายแต่ก็ไม่มีใครรู้จักผมซักคน แต่จริงๆแล้วในความว้าเหว่แบบนั้นก็ทำให้ผมมีความสุขด้วยเหมือนกัน (อ่านแล้วสับสนกับความคิดของเฮียจริงๆ ตกลงเฮียชอบเดินไปไหนมาไหนแล้วไม่มีคนรู้จักจะได้รู้สึกว้าเหว่เพราะว้าเหว่แล้วมีความสุขเหรอนี่ ฮ่วยยย งง แปลเอง งงเอง) http://en.wikipedia.org/wiki/Aoyama%2C_Tokyo http://en.wikipedia.org/wiki/Roppongi http://www.tsukiji-market.or.jp/tukiji_e.htm ๔. ผมมีคำจำกัดความของคำว่า "การท่องเที่ยว" ของตัวเอง ซึ่งก็คือ "การไปในสถานที่แห่งนึง แล้วได้เห็นและได้ซึมซับถึงสิ่งต่างๆในสถานที่นั้นในช่วงเวลาขณะนั้นๆ" เค้ากินอะไรกัน เค้าใช้อะไรกัน เค้าคิดยังไงกัน แล้วทำไมถึงเป็นอย่างนั้น ถ้าได้เรียนรู้ถึงความคิดจิตใจของผู้คนในท้องถิ่นนั้นๆก็จะเข้าใจได้ ถ้าเราเข้าใจสิ่งเหล่านี้เราก็จะทำตัวได้เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของพวกเค้า การที่เราสามารถเรียนรู้ถึงวัฒนธรรมและความคิดของผู้คนในส่วนต่างๆของโลกหรือการที่เรามีการได้พูดคุยหรือทำกิจกรรมกับคนอื่นๆ สิ่งเหล่านี้จะทำให้เราได้เรียนรู้อะไรๆเพิ่มขึ้นมากมาย ผมเลยคิดว่าการไปเที่ยวแบบดูอะไรนิดๆหน่อยแล้วก็กลับนี่เป็นสิ่งที่น่าเบื่อมาก ๕. ยกตัวอย่างเช่นว่าในโลกเรานี่มีผู้คนมากมายหลายเผ่าพันธุ์ แต่ผมคิดว่าทั่วโลกก็รู้จักการกินปลาในแบบฉบับของชาวญี่ปุ่น ซึ่งสิ่งนี้เมื่อผมได้มาที่ญี่ปุ่นและได้ลองกินดูจริงๆถึงจะได้รู้ว่า อ้อ การกินปลาด้วยวิธีนี้ก็มีด้วยนะ วิธีปรุงอาหารแบบนี้ก็มีด้วยนะ ต้องแบบนี้ผมถึงจะได้เรียนรู้และเข้าใจกับสิ่งต่างๆได้อย่างถ่องแท้ ซึ่งผมว่าการท่องเที่ยวก็เป็นอะไรที่คล้ายๆแบบนี้เหมือนกันนะ (ยังมีต่อ) ๖. ระหว่างการถ่ายทำคราวนี้ผมเอากล้อง Leica　ที่พึ่งซื้อติดไปถ่ายรูปด้วย การที่ผมเข้ามาทำงานในวงการนี้ทำให้ส่วนใหญ่แล้วผมจะเป็นฝ่ายถูกถ่ายมากกว่า ตอนแรกๆที่ยังไม่มีประสบการณ์การถ่ายแบบผมยังไม่ค่อยเข้าใจอะไรก็เลยรู้สึกว่าการถ่ายรูปนี่มันช่างยากเย็นเหลือเกิน ตอนนั้นไม่รู้แม้แต่ว่าจะต้องโพสท่ายังไงดี แต่ว่าพอทำงานไปเรื่อยๆจะไม่พยายามปรับปรุงตัวเองให้เก่งขึ้นก็ไม่ได้ เพราะอย่างนั้นก็เลยเริ่มคิดว่าถ้าเรียนรู้เกี่ยวกับการถ่ายภาพก็จะเข้าใจอะไรๆมากขึ้นแล้วก็จะเป็นผลดีกับตัวเองด้วย อย่างเช่นจะได้รู้ว่า "อ้อ ถ้าทำแบบนี้จะทำให้รูปออกมามีเอฟเฟ็คแบบนี้ได้" อะไรอย่างนี้ พอเริ่มเข้าใจกระบวนการพวกนี้ก็เริ่มสนุกกับการทำงานมากขึ้น ตอนนั้นก็เริ่มคิดว่าจะซื้อกล้องดีมั๊ยนะ จริงๆแล้วตอนแรกนี่ก็แค่สนใจเฉยๆ แต่พอได้เริ่มถ่ายรูปจริงๆแล้วก็กลับกลายเป็นว่าชอบมากๆไปเลย อย่างคราวนี้พวกเรา F4 ได้มาทำงานที่ญี่ปุ่น ผมก็อยากจะเก็บความทรงจำตรงนี้เอาไว้ ก็เลยเอากล้องมาด้วยเอาไว้คอยถ่ายสิ่งต่างๆ อะไรแบบนี้ เวลาไปไหนมาไหนก็เลยพกกล้องติดตัวไปด้วยตลอด ๗. พูดถึงดนตรีแล้วผมฟังแค่เพลงแจ๊สอย่างเดียว ซึ่งเพลงแจ๊สค่อนข้างบูมมากที่ญี่ปุ่นในช่วงสองสามปีมานี่ สาเหตุอย่างนึงที่ผมชอบประเทศญี่ปุ่นก็เพราะคนที่นี่มีโอกาสได้ฟังเพลงแจ๊สอยู่บ่อยๆ แล้วก็มีคนมาเปิดการแสดงบ่อยๆด้วย ผมเคยศึกษาเกี่ยวกับเพลงแจ๊สอยู่นิดหน่อยก็เลยรู้ว่าภาษาจีนนี่ไม่เข้ากับเสียงของเพลงแจ๊สเลยแต่ว่าภาษาญี่ปุ่นกลับเข้ากับเพลงแจ๊สได้อย่างน่าประหลาด ตอนนี้ที่โตเกียวก็มีงาน "Blue Note Tokyo" ซึ่งผมอยากจะลองไปซักครั้งแต่ว่ายังไม่มีโอกาส นักดนตรีแจ๊สหลายๆคนจะชอบมาที่ญี่ปุ่น ผมอิจฉามากๆเลย http://www.tokyo.to/bluenote/ ๘. ที่พูดมาทั้งหมดก็อยากจะบอกว่าผมชอบญี่ปุ่นมาก ครั้งแรกที่ผมมาญี่ปุ่นนี่ผมมาเพื่อดูคอนเสิร์ตของลูน่าซี กับ Chage&Aska ถึงตอนนี้ดนตรีได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมไปแล้ว ถึงขนาดว่าถ้าโลกนี้ไม่มีดนตรีผมคงคิดว่าชีวิตนี้น่าเบื่อถึงขนาดว่าไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ไปทำไมเลยทีเดียวล่ะ ๙. ตั้งแต่ผมเข้าวงการก็ผ่านมาหกปีแล้ว ผมถามตัวเองอยู่เสมอว่าผมเติบโตขึ้นบ้างมั๊ย พอมาลองคิดดูว่าในหกปีนี้ผมเปลี่ยนแปลงไปบ้างมั๊ย ผมต้องบอกว่าผมดีใจมากเพราะคนที่รู้จักผมมาตั้งแต่ก่อนเข้าวงการแล้วก็คนที่ผมรู้จักหลังจากเข้าวงการส่วนใหญ่จะบอกผมว่า "นายนี่แทบจะไม่เปลี่ยนไปเลยนะ" ๑๐. ถึงแม้ว่าคนอื่นจะมีปัญหากับบุคลิกของผมบ้าง แต่ทุกคนก็มองว่าผมยังคงเป็นตัวของผมเอง ตราบใดที่ผมยังเป็นตัวเองถึงแม้จะจับผมมาใส่เสื้อผ้าหรูหราแค่ไหนผมก็เป็นแค่ผู้ชายปอนๆเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน ถึงผมจะเป็นคนในวงการบันเทิงแต่ผมก็อยากจะเป็นของผมแบบนี้ อยากจะให้คนได้สัมผัสตัวตนที่จริงของผม ในวงการบันเทิงนี้มีผู้คนหลากหลายและก็มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย คนที่พอเข้าวงการมาแล้วต้องสูญเสียความเป็นตัวเองไปก็มีเยอะ ผมดีใจที่กรณีนั้นไม่เกิดขึ้นกับผม ไม่ว่าจะเมื่อก่อนนี้หรือตอนนี้ผมก็ยังคงเหมือนเดิม ๑๑. ผมไม่เคยรู้สึกอยากจะใส่เสื้อผ้าดีๆพวกสูทหรืออะไรพวกนั้น ไม่ได้สนใจเลยด้วยซ้ำ ตัวผมเองธรรมดาแล้วบางทีหนวดก็ไม่โกนผมก็ไม่ได้หวี หรือเวลาที่ไม่มีงานผมตื่นตอนเช้ามาแล้วก็จะอยู่ในสภาพโทรมๆแบบนั้นไปเรื่อยๆ หน้าร้อนก็ใส่แค่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นแล้วก็รองเท้าผ้าใบไม่ก็รองเท้าแตะ แต่พอเวลาทำงาน พูดแล้วก็แปลกดี ผมก็จะรู้สึกเหมือนโดน"บอมบ์" อยู่ทุกวัน คือโดนบอมบ์แบบโดนให้ใส่ไอ้นู่นโดนให้ใส่ไอ้นี่อยู่เรื่อยๆ พองานเลิกผมจะรู้สึกอยากจะรีบถอดเสื้อผ้าแล้วกลับมาเป็นตัวเองซะเดี๋ยวนั้นเลย ๑๒. ผมก็มีความเครียดของผมอยู่บ้างเหมือนกัน จริงๆผมว่าร่างกายของผมมีระบบตอบสนองต่อความเครียดแล้วก็ความกดดันนะ คุณสังเกตมั๊ยล่ะว่าพักนี้คิ้วของผมบางลงไป นี่ก็เพราะว่าผมเครียดมากไง เวลาเครียดมากๆแล้วขนคิ้วของผมจะร่วง แต่ว่าตอนนี้คิ้วยังหนาอยู่ก็เลยยังไม่ต้องห่วงเท่าไหร่ (หัวเราะ) อันนี้ก็เป็นอาการอย่างนึงนะ ตอนผมอายุซักสิบเจ็ดสิบแปดตอนนั้นขี่จักรยานบ่อย มีทีนึงที่ต้องรีบปั่นจักรยานฝ่าฝนเพื่อจะไปทำงานให้ทัน แล้วพอเห็นขนคิ้วตัวเองร่วงก็คิดว่านั่นต้องเป็นฝนกรดแน่ๆเลยก็เลยไปหาหมอ หมอก็บอกว่า "ไม่นะ นี่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฝนกรดเลย แต่สงสัยจะเป็นเพราะว่าคุณเครียดมากกว่า" (หัวเราะ) เคยได้ยินว่าคนอื่นๆเค้าโดนกดดันมากๆหรือเครียดมากๆแล้วผมร่วงแต่ของผมนี่กลับกลายเป็นคิ้วร่วงแทน (หัวเราะ) จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 12:32:45 ]

ความคิดเห็นที่ 5 F4 Talk about Tokyo & Myself J E R R Y Translated by JewelChan @ Vanness Cool Club Special thanks to Pikachu @ F4-Bo Thailand for scanned text & pics ๑. ผมเคยมาโตเกียวไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว แต่การมาถ่ายทำหนังสือภาพคราวนี้กลับให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป... การถ่ายทำโดยที่มีฉากเป็นโตเกียวเหรอ... โตเกียวเป็นเมืองที่ขึ้นชื่อทางด้านแฟชั่น มาทีไรผมก็ได้เปิดหูเปิดตากับอะไรใหม่ๆมากมาย แล้วเด็กหนุ่มสาวที่นี่ก็จะมีเซนส์ทางด้านการแต่งตัวดีมาก เป็นแบบที่ “เป็นสไตล์ของตัวเอง” คือต่างคนต่างก็แสดงออกให้เห็นถึงความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวออกมา เวลาผมเดินไปตามท้องถนนได้คอยมองดูพวกที่แต่งตัวสไตล์ที่ผมชอบแค่นี้ก็สนุกมากแล้ว ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ผมคิดว่าโตเกียวเป็นเมืองที่ล้ำหน้ากว่าที่อื่นๆอยู่เสมอ ๒. ก่อนหน้านี้ผมเคยมาทำงานที่นี่แล้ว แล้วก็รู้สึกชอบสวนสนุกของโตเกียว ตอนนั้นสนุกมากเลยนะ แล้วตอนที่ได้ไปเดินแถวๆฮาราจูกุ ทาเคชิตะโดริ หรือชิบุย่านี่ก็สนุกมาก คนที่เห็นผมแล้วจำผมได้ก็พอมีบ้าง แต่ว่าไม่ใช่คนญี่ปุ่นหรอกนะ ท่าทางจะเป็นแฟนๆที่มาจากประเทศอื่นมากกว่า http://en.wikipedia.org/wiki/Harajuku http://en.wikipedia.org/wiki/Takeshita_Street http://en.wikipedia.org/wiki/Shibuya ๓. ตอนที่ได้ยินว่าผมจะได้มาถ่ายทำหนังสือภาพที่โตเกียวโดยจะได้ร่วมงานกับทีมงานชาวญี่ปุ่นผมดีใจมากเลย ทำไมน่ะเหรอ ก็งานของชาวญี่ปุ่นน่ะเป็นระดับมืออาชีพอยู่แล้วผมก็เลยวางใจได้ ตอนทำงานเวลามีอะไรชี้แนะพวกเค้าก็จะพูดแบบสุภาพมาก งานคราวนี้ผมก็เลยทำด้วยความสบายใจ งานหนังสือภาพนี่เป็นงานที่ไม่ได้ทำมานานพอสมควรแล้วจริงๆ  แล้วก็....(คำว่า “แล้วก็” นี่พูดเป็นภาษาญี่ปุ่น พูดเสร็จแล้วก็หัวเราะเอง) การได้ทำงานกับสต๊าฟชาวญี่ปุ่นนี่ผมค่อนข้างตื่นเต้นมากนะ ผมไม่ได้จำกัดเฉพาะเจาะจงไปว่าจะต้องให้รูปผมออกมาเป็นแนวไหน เค้าเห็นผมเป็นแบบไหนก็ให้ถ่ายผมออกมาแบบนั้นเลย ในหนังสือภาพเล่มนี้ผมก็เลยคิดว่าจะได้เห็นตัวเองในแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน อยากรู้เหมือนกันว่าพวกเค้าจะถ่ายผมออกมาเป็นยังไงตอนนี้ก็เลยอยากจะดูรูปเร็วๆ คราวนี้ผมคิดว่าผมมาเพื่อเรียนรู้ ได้ทำผลงานดีๆร่วมกับทุกคนแบบนี้ก็เป็นสิ่งสำคัญที่สุดที่ทำให้ผมดีใจมากๆ ๔. เมื่อก่อนนี้เวลาที่ F4 ปรากฏตัวต่อหน้าสื่อมวลชนก็จะออกมาพร้อมกันทั้งสี่คน เวลาทำงานส่วนใหญ่ก็ทำด้วยกัน เวลาถ่ายละครหรือไปอัดเพลงก็จะเป็นบรรยากาศแบบที่ได้พูดคุยล้อเล่นกันขำๆ ได้หัวเราะกัน พอนึกย้อนกลับไปถึงเวลาช่วงนั้นแล้วผมก็รู้สึกว่าเป็นความทรงจำที่ดีมากๆเลย คราวนี้ได้มาทำงานด้วยกันทั้งสี่คนผมคิดว่าเป็นโอกาสอันดีที่เราจะได้กลับไปสัมผัสกับบรรยากาศแบบนั้นอีก เพราะว่าเวลาที่ต้องออกคอนเสิร์ตคนเดียวหรือเล่นหนังเล่นละครคนเดียวเวลาไปโปรโมตผลงานผมก็ต้องเป็นจุดสนใจของสื่อมวลชนอยู่คนเดียว จนถึงตอนนี้ผมว่าผมก็ยังไม่ค่อยชินกับอะไรแบบนั้นอยู่ดี (หัวเราะ) ๕. เวลาว่างส่วนใหญ่ผมก็จะอ่านหนังสือไม่ก็เล่นบาสเกตบอล ผมกับเพื่อนๆฟอร์มทีมกันขึ้นมาเองเลยนะ ผมมีเพื่อนที่ชอบเล่นบาสเยอะพอควร ก็มีการจัดการแข่งขันกันด้วย มีทั้งเพื่อนเก่าๆแล้วก็เพื่อนที่พึ่งรู้จักกันระหว่างเล่นบาส ทุกอาทิตย์เราก็จะชวนกันแบบ “เฮ้ย มาเล่นกันเหอะ” แบบนี้แล้วก็ออกมาเล่นด้วยกัน... แต่เรื่องจะให้ผมไปเล่นบาสแข่งจริงจังน่ะเหรอ ผมยังเล่นไม่เก่งนี่นา (หัวเราะ) ผมว่าการเล่นกีฬามันทำให้ผมได้ปลดปล่อยความเครียดออกไปนะ เวลาไปพวกฟิตเนสผมไม่ได้ไปออกกำลังอย่างคนอื่นหรอกแต่ไปเล่นบาสไม่ก็เล่นพวกเทนนิส สควอช แบดมินตัน ปิงปองอะไรแบบนี้มากกว่า แต่ว่าถึงผมจะไม่ค่อยได้ไปออกกำลังแต่ว่ารูปร่างผมก็ไม่ค่อยเปลี่ยนถือว่าโชคดีจริงๆเพราะว่าผมน่ะขี้เกียจจะตาย (หัวเราะ) การที่ผมกินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนนี่สงสัยว่าจะเป็นเพราะท้องไส้ไม่ค่อยจะแข็งแรงมั๊ง เวลาเค้าพูดๆกันว่ากินเยอะๆจะได้อ้วนๆ ผมก็พยายามแล้วแต่ก็กินได้ไม่เยอะขนาดนั้น แถมกินเข้าไปเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนอีก สงสัยว่าร่างกายจะมีปัญหาอะไรรึเปล่าก็ไม่รู้ ๖. ในวันๆนึงเวลาผมจะทำอะไรก็มักจะขึ้นกับอารมณ์ในตอนนั้น แต่ว่าส่วนใหญ่แล้วผมจะชอบอ่านหนังสือนะ แต่ว่าช่วงที่มีงานเข้ามาเยอะๆผมก็ไม่ค่อยมีเวลาได้อ่านเหมือนกัน ที่บ้านผมมีหนังสือเยอะมาก ช่วงนี้ผมชอบผลงานของนักเขียนไต้หวันที่ชื่อว่า (อ่านไม่ออก เดี๋ยวแปะลิงค์ให้ด้านล่างละกันเผื่อใครสนใจนะคะ) งานของเค้าดีมากๆเลย เค้าเขียนทั้งนิยายแล้วก็บทความ ผลงานของเค้าไม่ว่าแบบไหนก็มักจะมีเรื่องที่ตอบคำถามเกี่ยวกับความเป็นมนุษย์แฝงอยู่ด้วยเสมอ (ถ้าอ่านชื่อไม่ผิด นักเขียนที่พูดถึงก็คือคนนี้ http://www.crown.com.tw/book/wenyong/aut.htm ) ๗. ผู้ชายที่ชื่อเจอรี่ก็เป็นแค่เด็กที่ยังไม่รู้เดียงสาคนนึงเท่านั้นเอง ยังมีความเป็นเด็กอยู่เยอะมากๆ ซึ่งจะแตกต่างรูปลักษณ์ที่มองเห็นจากภายนอกทุกอย่างเลย  ในสี่คนผมจะเป็นคนที่ตัวสูงที่สุดแล้วก็ตัวก็ใหญ่สุด แถมยังอายุมากที่สุดอีกตะหาก ก็เลยมีคนพูดอยู่เรื่อยๆว่า "คุณดูเป็นผู้ใหญ่จัง" แต่ว่าถ้าเทียบกันในหมู่พวกเราสี่คนแล้วผมเนี่ยแหละที่เป็นเด็กมากที่สุด จริงๆแล้วผมก็อยากจะลดความแตกต่างระหว่างรูปลักษณ์ภายนอกกับสิ่งที่ผมเป็นจริงๆให้ต่างกันน้อยลงคืออยากจะเป็นผู้ใหญ่ให้มากกว่านี้ซักนิด ผมอยากจะเป็นผู้ใหญ่แบบที่สุขุมรอบคอบแบบที่เวลามีปัญหาอะไรเข้ามาก็จะรับมือได้อย่างสงบเยือกเย็น เหมือนอย่าง "Henna Ojisan" อะไรทำนองนี้ (แปลไทยได้ประมาณว่า คุณลุงประหลาดๆ หรือแรงหน่อยก็ ตาลุงโรคจิต ภาษาอังกฤษเค้าเรียกว่า Dirty Old Man อ่ะ) ๘. (ย่อหน้านี้อ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง เอาเป็นเล่าคร่าวๆแล้วกัน ถ้าใครดูคลิปแล้วฟังภาษาจีนออกก็ช่วยแปลให้ด้วยนะคะ) เจอรี่ก็เล่าให้ฟังว่าดูละครญี่ปุ่นเรื่อง Henna Ojisan นี่ตอนอยู่ไต้หวัน แล้วก็บอกว่าอยากเป็นแบบคุณลุงในเรื่องนี้ เพราะตัวเจอรี่เองจะชอบพูดอะไรออกไปแบบตรงๆโผงผาง พอเข้ามาทำงานในวงการสิ่งที่เป็นกังวลก็คือการที่ตัวเองจะพูดอะไรตรงๆออกไปแล้วทำให้คนที่ไม่ได้รู้จักตัวเค้าดีโกรธเอา แล้วที่แย่กว่านั้นก็คือเค้าไม่ค่อยรู้ตัวด้วยว่าถูกโกรธเข้าแล้ว ก็เลยอยากจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ให้เป็นคนสุขุมเยือกเย็น รับมือกับทุกสถานการณ์ได้ด้วยรอยยิ้มเหมือนกับคุณลุงในละคร (เรื่องนี้ไม่เคยดูเลยไม่รู้อ่ะว่าลุงเป็นยังไง) ๙. ผมรู้จักคุณชิมุระ เคน(คนที่แสดงเป็นลุงในเรื่อง เป็นดาราตลกชื่อดังของญี่ปุ่น) นะ จริงแล้วก็อยากเป็นแบบเค้าด้วยเหมือนกัน บุคลิกแบบเค้านี่แค่คนเห็นก็มีความสุขหัวเราะได้แล้ว (ประโยคต่อไปแปลไม่ออก) ถ้าในอนาคตผมได้มีโอกาสเล่นบทตลกแบบนี้บ้างก็ดีนะ ถือว่าเป็นการท้าทาย ผมว่าถ้าได้เล่นจริงๆก็ดีเลยนะเนี่ย (หัวเราะ) ๑๐. ผมมีความฝันของผมนะว่าตอนผมอายุซักห้าสิบจะใช้ชีวิตแบบไหน ผมอยากจะซื้อที่ดินแปลงใหญ่ๆในประเทศไหนซักประเทศนึงแล้วก็เลี้ยงสัตว์ให้เต็มไปหมด สัตว์ที่ผมอยากเลี้ยงมากที่สุดก็คือปลาโลมา แค่ได้อยู่กับมันผมก็คงมีความสุขมากมายแล้ว เพราะปลาโลมานี่นอกจากจะน่ารักแล้วก็ยังไม่เคยคิดตักตวงผลประโยชน์จากใครด้วย มันทั้งซื่อสัตย์แล้วก็สามารถเข้าใจความรู้สึกของมนุษย์ได้อีก ผมคิดว่าผมคงสามารถสื่อสารกับมันได้ด้วยใจ ผมว่าเพื่อนที่เป็นมนุษย์นี่พออยู่ด้วยกันไปมันจะต้องมีเรื่องผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้องกันจนได้ บางทีเห็นเค้าเป็นแบบนึง แต่จริงๆแล้วกลับเป็นอีกแบบ อะไรอย่างนี้ ถ้าเป็นปลาโลมาจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเพราะเราคงจะอยู่ด้วยกันด้วยหัวใจที่แท้จริง ๑๑. สิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขในช่วงนี้ก็คือการที่ละครที่พวกผมแสดงได้ออกฉายที่ญี่ปุ่นและแฟนๆชาวญี่ปุ่นก็ให้การตอบรับเป็นอย่างดี ซึ่งก็เป็นผลทำให้พวกเราได้มาทำงานที่ญี่ปุ่นในครั้งนี้ จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 12:33:29 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เล็กๆน้อยๆกับเบื้องหลังการถ่ายทำหนังสือภาพที่ญี่ปุ่น by JewelChan @ Vanness Cool Club ***ถ้ามีใครเห็นเป็นการไม่สมควรที่จะนำภาพมาเผยแพร่หรือยังไงก็รบกวนหลังไมค์มาได้นะคะ จะลบรูปออกให้ค่ะ คำแปลนี่ก็แปลจากซับไตเติ้ลภาษาญี่ปุ่นนะคะ อาจจะมีผิดพลาดไปบ้างเหมือนกัน*** เริ่มไฟล์มาก็จะเป็นคุณตี๋ น่าจะเป็นที่โรงแรมร้างในคาบุกิโจ้ตามที่ให้สัมภาษณ์ไว้ในหนังสือนะคะ คุณตี๋ก็เดินเข้าๆออกๆประตู อันนี้พูดภาษาจีน ฟังไม่ออก จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 12:36:29 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แล้วก็มาถ่ายรูปบนเตียง (วี๊ดวิ๊ว) ก็มีท่าขรึมๆกับหน้ายิ้มแป้น (แต่ยิ้มเศร้าๆยังไงไม่รู้ ฮือๆๆๆๆ) แล้วก็มาสัมภาษณ์ จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 12:38:02 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณตี๋: ผมชอบเพลงญี่ปุ่นนะ ตอนอยู่มัธยมพวกเพื่อนๆผมไม่ได้มีแค่คนจีนแต่ว่ามีทั้งอเมริกัน เกาหลี แล้วก็ญี่ปุ่นด้วย ผมคลุกคลีอยู่กับพวกเค้าก็เลยมีโอกาสได้เรียนรู้ทั้งวัฒนธรรมอเมริกันรวมไปจนถึงวัฒนธรรมญี่ปุ่น ก็เลยได้ฟังเพลงญี่ปุ่นตั้งแต่สมัยนั้นเลย (พูดไปก็ยกมือประกอบยุกยิกๆไป) เสร็จแล้วก็เป็นคุณตี๋ไปปีนราวบันได จะได้ยินเสียงโวยวายมาจากทางช่างกล้องเหมือนกลัวว่าตี๋จะตกลงมา แต่ตี๋ก็ไม่สน ยิ่งหวาดเสียวยิ่งคึกใหญ่เลย แล้วก็ตัดมาที่สัมภาษณ์ จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 12:39:01 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณตี๋: ถ้าจะพูดถึงสิ่งที่มีอิทธิพลต่อการโพสท่าของผมเวลาถ่ายรูป ผมคิดว่าคงจะเป็นการ์ตูนนะ อันนี้รวมไปถึงการ์ตูนญี่ปุ่นด้วย ผมชอบทั้งการ์ตูนทีวีแล้วก็หนังสือการ์ตูน เวลาเห็นฉากแอ็คชั่นของพวกพระเอกทั้งหลายผมจะรู้สึกว่าเค้าทั้งเท่ทั้งสง่างามมาก แน่นอนว่านั่นเป็นแค่การแสดงซึ่งบางครั้งมันก็ไม่เหมือนกับในชีวิตจริง แต่ยังไงๆดูแล้วผมก็จะรู้สึกว่า โอ้ว ยอดมาก คงเป็นเพราะผมชอบอะไรแบบนี้ พอดูบ่อยๆเข้าเวลาใครบอกว่า “เอ้า ถ่ายรูป” ผมก็จะเผลอโพสท่าแบบในการ์ตูนออกไปทุกที (พูดๆไปแล้วลิ้นพันกันหรือไงไม่รู้ มีแลบลิ้นแผล็บๆ) แล้วภาพก็ตัดมาให้ดูตอนคุณตี๋ไปยืนแอ็คท่าอยู่ริมดาดฟ้า น่าหวาดเสียวมาก มีซูมเข็มขัดกับกางเกงขาดๆให้ดูด้วย (เห็นแล้วสงสัยว่าเสื้อผ้าบางชิ้นตี๋เอาไปเองรึเปล่าหว่า เข็มขัดอ่ะเหมือนอันที่ใส่ไปงานเปิดตัวหนังเรื่องใหม่นี้เลย แต่หัวเข็มขัดคนละอัน) ถ่ายเสร็จคนถ่ายก็ถามว่าโอเคมั๊ย คุณตี๋ก็เดินหน้าระรื่นมาเหมือนกับว่ายิ่งหวาดเสียวยิ่งสนุก จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 12:40:24 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แล้วก็เป็นฉากคืนกำไรให้ท่านผู้มีอุปการะคุณที่ซื้อหนังสือภาพ(อันนี้ล้อเล่น) ก็เป็นคุณตี๋ถลกเสื้อโชว์พุงน้อยๆ ถลกไปถลกมา แล้วก็ตัดมาสัมภาษณ์ (แน่จริงเอาเบื้องหลังแบบถอดหมดมาขายจิ จาซื้อสิบเล่มเยย) คุณตี๋: ในการถ่ายทำนี้ก็มีบางตอนที่ผมต้องยืนร้องเพลงอยู่คนเดียวหรือกระโดดโลดเต้นอยู่คนเดียว การใช้ชีวิตตามลำพังหรือการทำอะไรตามลำพังก็เป็นการให้เวลากับตัวเองให้ได้อยู่สงบๆบ้าง เหมือนกับเวลาออกไปเดินเล่นตามท้องถนน ถ้าเราไปคนเดียวเราจะเลือกเดินไปไหนก็ได้ ตัวผมเองคิดว่าการที่ได้ไปในสถานที่ต่างๆที่ตัวเองยังไม่เคยไปนั้นเป็นความสุขอย่างนึง ได้เห็นสิ่งใหม่ๆ ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ได้ซึมซับสิ่งต่างๆเข้ามา ซึ่งสิ่งเหล่านี้จะทำให้ความรู้สึกใหม่ๆบางอย่างในตัวเราตื่นขึ้นมา ซึ่งผมถือว่าเป็นสิ่งที่ดีนะ (พูดไปก็เหมือนนึกคำไม่ออกไป ตอบอะไรเป็นการเป็นงานแบบนี้ตี๋คิดไม่ค่อยออก อุ อุ) จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 12:42:42 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จากนั้นก็เป็นการถ่ายทำ คาดว่าอันนี้คือกลางคาบุกิโจ้ ที่อ่านจากสัมภาษณ์ว่าคนคิดคอนเซ็ปต์อยากถ่ายตอนกลางวันมากกว่ากลางคืน (ย่านนี้เป็นที่ขึ้นชื่อเรื่องแหล่งเที่ยวกลางคืน) ชุดที่ใส่ก็ .... ไม่รู้จะเรียกว่าเท่หรือเสี่ยวดี สูทดำสนิท เนคไทลายสีส้ม มีผ้าเช็ดหน้าสีแดงแปร๊ดเหน็บไว้ที่อก ใส่หมวกมีผ้าผูก ท่าเดินเหมือนยากุซ่าในหนังเลย (วูบหนึ่งที่ดูตี๋ฉากนี้แล้วนึกถึงพี่เบิร์ดยังไงไม่รู้) ตามท้องถนนก็มีคนเดินไปมา แต่ไม่มีคนสนใจตี๋เลย (ท่าทางคนจะกลัวมากกว่า) แล้วก็สัมภาษณ์อีก คุณตี๋: ตอนถ่ายทำที่คาบุกิโจ้นี่ผมว่าช่างภาพเค้าเก่งมาก เสื้อผ้าที่ฝ่ายออกแบบจัดหามาให้ก็ใส่แล้วสบายมาก ผมว่าเรื่องพวกนี้ก็เป็นสิ่งสำคัญนะ ถ้าเริ่มต้นด้วยความพร้อมของปัจจัยพวกนี้ก็จะทำให้ได้ภาพถ่ายดีๆออกมา ถ้าสิ่งเหล่านี้ไม่พร้อมก็คงถ่ายภาพให้ออกมาดีได้ยาก จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 12:46:37 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แล้วก็ตัดมาถ่ายซูมหน้าคุณตี๋ คาดว่าคำถามจะถามเกี่ยวกับว่ารู้สึกว่าตัวเองเติบโตไปแค่ไหนแล้ว จะเห็นได้ว่าตี๋อึกๆอักๆตอบไม่ค่อยได้ อิอิ (นึกถึงตอนมีตแอนด์กรี๊ดหลังคอนเสิร์ต ตอนโดนถามถึงเรื่องอนาคต ตี๋ก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน อุอุ) จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 12:51:46 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คุณตี๋: เวลามีคนถามว่าผมโตขึ้นบ้างมั๊ย ผมก็จะ...(คิดอยู่นาน) อืม... ไม่รู้สิ (คิดต่ออีกพักนึง) จะตอบยังไงดี... ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมคิดว่าความรู้สึกของผมก็ยังเป็นเด็กอยู่ตลอด คนเรานี่ถึงเวลาจะโตเดี๋ยวก็โตเอง ถึงเวลาจะเป็นผู้ใหญ่เดี๋ยวก็เป็นผู้ใหญ่เอง ผมคิดอย่างนี้นะ เพราะอย่างนั้นบางทีผมก็คิดแค่ว่าถ้าอย่างนั้นตอนนี้ผมมีความสุขดีแล้วนั่นก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ คนเราพออายุมากขึ้นหมายความว่าเราจะต้องสูญเสียความเป็นเด็ก สูญเสียความไร้เดียงสา รวมไปถึงหัวใจที่ใสซื่อบริสุทธิ์ด้วยอย่างนั้นเหรอ นี่คือสิ่งที่เรียกกันว่าการเติบโตอย่างนั้นเหรอ... (ตอบไปนึกไม่ออกไป ตอนหลังตอบไม่ได้เกาหัวแกรกๆ น่ารักจริงเชียว อิอิ ประชด) จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 12:58:08 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แล้วก็มาเป็นสี่คนเดินเป็นจิ๊กโก๋คุมซอยกัน มีเน้นตี๋กับป๋านิดหน่อย แล้วก็ตัดมาสัมภาษณ์ต่อ คุณตี๋: พวกเราสี่คนไม่ได้ทำงานด้วยกันมานานพอสมควรแล้ว ได้มาทำงานร่วมกันอีกครั้งคราวนี้ผมทั้งสนุกทั้งมีความสุขเลย จริงๆแล้วพวกเราเริ่มต้นมาจากการรวมตัวกันของคนสี่คน ตั้งแต่ตอนที่เริ่มงานครั้งแรกจนถึงตอนที่เริ่มมีชื่อเสียงพวกเราก็อยู่ด้วยกันสี่คนมาตลอด แต่หลังๆนี้กลับกลายเป็นว่าโอกาสที่เราจะทำงานร่วมกันกลับมีน้อยลงๆ มีอยู่บ่อยครั้งที่ผมคิดถึงเวลาเก่าๆที่พวกเราได้อยู่ด้วยกัน เพราะฉะนั้นครั้งนี้สามารถได้มาทำงานร่วมกันอีกผมถึงดีใจมากๆ ผมรู้สึกว่าผมกับอีกสามคนที่เหลือมีอะไรบางอย่างที่ผูกพันกันอยู่ ซึ่งความรู้สึกที่มีให้กับแต่ละคนก็ต่างกันไป อย่างสามคนนั้นแต่ละคนก็มีข้อดีที่ต่างกัน มีข้อเสียที่ต่างกัน แล้วก็มีบางอย่างที่น่าสนใจต่างๆกัน นานๆทีได้มาเจอกันครบทั้งสี่คนทีนึงก็เหมือนกับเป็นการ refresh ความรู้สึกต่อกันด้วย ซึ่งเป็นความรู้สึกที่ดีมากจริงๆ จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 13:00:15 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณจ้า.....อยากเป็นปลาโลมา..จังเล้ยยย จากคุณ : jimmy_jerry - [ 28 ก.ค. 48 13:14:34 ]

ความคิดเห็นที่ 16 น้องเจ....ในนี้ไม่มีอะไรเลยนิ...มีแต่เรื่องราวที่น้่ารักของหนุ่มๆอย่างเดียว.....น่ารักกันทุกคนเลยจ๊ะ......เด๋วต้องมีของน้องไจ๋แน่เลย.......น้องเจอย่ากั๊กไว้น๊ะจ๊ะ.....ไม่งั้นจะไม่ครบจ๊ะะ...เด๋วไม่เป็น F4 พี่จิ๋มขา......ตามมาอ่านเรื่องของชายหนุ่มสุดหล่อหรือค๊ะ....พี่จิ๋มไวจังเลยค่ะ...... จากคุณ : PI-TA - [ 28 ก.ค. 48 13:25:54 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตามมา งุ งิ T h a n k s  หลาย ๆ เน้อ น้องเจเวล (ตี๋แอบอยากถามก้อตอบ โอ้โอละหนอ  555) จากคุณ : amos - [ 28 ก.ค. 48 13:25:59 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อ่าว .................. ไม่มีอะไรจริงๆด้วย มีแค่ที่รักของเค้าแค่นั้นเอง ...................... หุหุ (ช่วงนี้เสี่ยวตามที่รัก ..... ถ้าไม่ติดเรียนโทจะโง่ตาม และจะเลิกคิดถึงอนาคตแบบที่รักด้วย หุหุ) ^ ^ ^ ^ล้อเล่นนะก้าบ .................... ตี๋เค้าออกจะฉลาด ...น่ารักน่าชัง อิอิ จากคุณ : รักเธอเพราะเทอเป็นเทอ (แมวจรจัด) - [ 28 ก.ค. 48 13:26:03 ]

ความคิดเห็นที่ 19 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด  พี่จิ๋ม อย่ามาแย่งคำพูดเค้านะ.......เค้าจาพูดก่องอ่ะ.........อยากเป็นปลาโลมา... อยากเป็นไห่ถุน....ของเจอร์รี่ค้าบบบ  มาซื้อที่ในประเทศไทยสิคับคุงชาย.....คนไทยใดดีค้าบบบบบ น้องเจเวลของคุณมาก ๆ ค่ะ  ขอบคุณมาก ๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : Baolinyan - [ 28 ก.ค. 48 13:26:07 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แล้วก็เป็นป๋า ของป๋าก็เริ่มจากที่เคาน์เตอร์ น่าจะเป็นบาร์ในเมืองตามที่อ่านในสัมภาษณ์นะคะ ก็เป็นการแต่งตัวแบบสบายๆแล้วยืนถ่ายท่าเท่ๆอยู่ในบาร์ แล้วก็มาสัมภาษณ์ เจอรี่: ผู้ชายที่ชื่อเจอรี่ก็เป็นแค่เด็กที่ยังไม่รู้เดียงสาคนนึงเท่านั้นเอง ยังมีความเป็นเด็กอยู่เยอะมากๆ ซึ่งจะแตกต่างรูปลักษณ์ที่มองเห็นจากภายนอกทุกอย่างเลย  ในสี่คนผมจะเป็นคนที่ตัวสูงที่สุดแล้วก็ตัวก็ใหญ่สุด แถมยังอายุมากที่สุดอีกตะหาก ก็เลยมีคนพูดอยู่เรื่อยๆว่า "คุณดูเป็นผู้ใหญ่จัง" แต่ว่าถ้าเทียบกันในหมู่พวกเราสี่คนแล้วผมเนี่ยแหละที่เป็นเด็กมากที่สุด จริงๆแล้วผมก็อยากจะลดความแตกต่างระหว่างรูปลักษณ์ภายนอกกับสิ่งที่ผมเป็นจริงๆให้ต่างกันน้อยลงคืออยากจะเป็นผู้ใหญ่ให้มากกว่านี้ซักนิด แล้วก็มาใส่เสื้อผ้าแบบหรูขึ้นมาหน่อย โดนจับให้ทำท่าหมุนไปหมุนมา ถ่ายที่ไหนไม่รู้คราวนี้ อาจจะในคลับที่ไหนซักที่ แล้วก็มาสัมภาษณ์ต่อ เจอรี่: ผมมีความฝันของผมนะว่าตอนผมอายุซักห้าสิบจะใช้ชีวิตแบบไหน ผมอยากจะซื้อที่ดินแปลงใหญ่ๆในประเทศไหนซักประเทศนึงแล้วก็เลี้ยงสัตว์ให้เต็มไปหมด สัตว์ที่ผมอยากเลี้ยงมากที่สุดก็คือปลาโลมา แค่ได้อยู่กับมันผมก็คงมีความสุขมากมายแล้ว เพราะปลาโลมานี่นอกจากจะน่ารักแล้วก็ยังไม่เคยคิดตักตวงผลประโยชน์จากใครด้วย มันทั้งซื่อสัตย์แล้วก็สามารถเข้าใจความรู้สึกของมนุษย์ได้อีก ผมคิดว่าผมคงสามารถสื่อสารกับมันได้ด้วยใจ ผมว่าเพื่อนที่เป็นมนุษย์นี่พออยู่ด้วยกันไปมันจะต้องมีเรื่องผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้องกันจนได้ บางทีเห็นเค้าเป็นแบบนึง แต่จริงๆแล้วกลับเป็นอีกแบบ อะไรอย่างนี้ ถ้าเป็นปลาโลมาจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเพราะเราคงจะอยู่ด้วยกันด้วยหัวใจที่แท้จริง แล้วก็ตัดมา มีทีมงานทักป๋าเป็นภาษาญี่ปุ่น (คอมบังวะ แปลว่าสวัสดีตอนเย็นๆ) ป๋าก็พูดตอบเป็นภาษาญี่ปุ่นบอกว่า หวัดดีครับ ยินดีที่ได้พบคุณ ผมเจอรี่ครับ ขอความกรุณาด้วยนะครับ แล้วก็เขินๆพูดซ้ำอีกว่าผมชื่อเจอรี่ครับ แล้วตอนหลังก็เขินอีกเลยหัวเราะใหญ่เลย จะดูสับสนๆไม่รู้จะเรียกตัวเองยังไงดี ตอนแรกเรียกแทนตัวเองว่าวาตาชิ (ฉัน) ตอนหลังเรียกว่าโบคุ (ผม) แล้วก็เขินใหญ่เลย (ถ้าฟังไม่ผิดนะคะ ป๋าจะพูดตอนท้ายๆว่าผมชื่อเจอรี่ เป็นหัวหน้าใหญ่ แล้วก็บอกว่าผมล้อเล่นอ่ะ) จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 13:26:20 ]

ความคิดเห็นที่ 21 น้องเจจ๋า...มีคำแปลของน้องไจ๋บ้างละเปล่าจ๊ะ... จากคุณ : PI-TA - [ 28 ก.ค. 48 13:36:23 ]

ความคิดเห็นที่ 22 รออยู่ตั้งก่าเมื่อคืน  มาเอาบ่ายวันนี้ มาครับ มา  มาฟังเจเวลแปลที่ผมพรืดกัน ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 28 ก.ค. 48 13:38:12 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ของไจ๋เจไม่ได้แปลอ่า แงๆๆๆ ก็เห็นเจ๊เอมี่เว็ปเฟธฟูลเค้าแปลเป็นอังกฤษแล้ว เลยคิดว่าบ้านไจ๋น่าจะมีคำแปลแล้ว เลยไม่ได้แปลเลยอ่ะ เดี๋ยวแปลตอนที่สัมภาษณ์ให้คร่าวๆแล้วกันนะคะ (แปะไปดูลาดเลาไป ทู้ฉันจะหายก่อนแปะครบสี่คนมั๊ยนี่ อุอุ จริงๆแคปรูปไว้แต่ของตี๋อ่ะ เป็นทู้หวานเย็นนิดนึงไม่ว่ากันน๊า) แล้วก็มาสัมภาษณ์ตรงเรื่องของ Henna Ojisan ขอข้ามตรงนี้ไปเพราะอ่าน sub แล้วไม่ค่อยรู้เรื่อง แล้วก็ตัดมาตอนที่ถ่ายกันสี่คนหน้า Tokyo Tower อันนี้น่าจะได้ดูกันแล้วจากพวกไฟล์ข่าวนะคะ ระหว่างขึ้นลิฟต์ไปข้างบน ทีมงานญี่ปุ่นก็ทักว่าเฮียดูซีเรียสจัง (เฮียตั้งหน้าตั้งตาถ่ายรูปใหญ่เลย) เฮียก็ตอบๆอะไรไม่รู้ภาษาจีนอ่ะ พอขึ้นไปข้างบนป๋ากับไจ๋ก็เล่นกันยุกยิกๆ มีตี๋เก็กหล่อ(เหรอ)อยู่ข้างหลัง ซักพักท่าทางจะหมั่นไส้สองคนนี่เลยยกเท้าขึ้นมาเข้ากล้องด้วยซะงั้น แล้วก็มาที่สัมภาษณ์ต่อ เจอรี่: ผมเคยมาโตเกียวไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว แต่การมาถ่ายทำหนังสือภาพคราวนี้กลับให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป... การถ่ายทำโดยที่มีฉากเป็นโตเกียวเหรอ... โตเกียวเป็นเมืองที่ขึ้นชื่อทางด้านแฟชั่น มาทีไรผมก็ได้เปิดหูเปิดตากับอะไรใหม่ๆมากมาย แล้วเด็กหนุ่มสาวที่นี่ก็จะมีเซนส์ทางด้านการแต่งตัวดีมาก เป็นแบบที่ “เป็นสไตล์ของตัวเอง” คือต่างคนต่างก็แสดงออกให้เห็นถึงความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวออกมา เวลาผมเดินไปตามท้องถนนได้คอยมองดูพวกที่แต่งตัวสไตล์ที่ผมชอบแค่นี้ก็สนุกมากแล้ว ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ผมคิดว่าโตเกียวเป็นเมืองที่ล้ำหน้ากว่าที่อื่นๆอยู่เสมอ จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 13:39:54 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เอาใหม่ รูปไม่ขึ้น ไม่ได้โพสต์นานก็งี้ ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 28 ก.ค. 48 13:42:50 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แหง่บบ  ทำไมไม่ขึ้นอีกอ่ะ  พรีวิวก็ม่ายล่าย เอ้า  เชิญเข้าห้องป๋มได้แล้นคร๊าบบ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 13:47:14 จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 28 ก.ค. 48 13:46:18 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ต้นตำรับกายกรรมกวางเจา จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 28 ก.ค. 48 13:51:45 ]

ความคิดเห็นที่ 27 พี่ตาจะเซฟเก็บไว้อ๊ะค่ะ...มันจะได้เป็นสำนวนของคนแปลคนเดียวกัน......ถ้าน้องเจว่างก็แปลต่อให้ครบหน่อยน๊ะจ๊ะ...แต่ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรค่า...ขอบคุณค่า จากคุณ : PI-TA - [ 28 ก.ค. 48 13:53:29 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อิอิ ตกลงยายนั่งทำดุ๊กดิ๊กมาจริงๆด้วย 555 งานการมะต้องทำกัน แล้วก็กลับมาตอนถ่ายที่ Tokyo Tower อีก อันนี้ก็อยู่ในไฟล์ข่าวอ่ะ ถ่ายหมู่ แล้วก็เดินดูของที่ระลึก เฮียก็เอาไอ้ตัวผีร่มมาเล่นใหญ่เลย (ผีตัวนี้เคยเห็นในการ์ตูนด้วยอ่ะ) แล้วก็เอาตัวอะไรไม่รู้มาแกล้งไจ๋ (เฮียเริงร่ามาก คาดว่าอยู่ในโหมดผีอุด้งเข้าสิงแน่ๆ) แล้วก็ตัดไปที่พื้นด้านบนของโตเกียวทาวเวอร์ ที่มีพื้นเป็นกระจก  ตรงนี้จะได้เห็นผีอุด้งเมายาบ้าด้วย 555 (แคปไม่ทัน ไปดูกันเอง) แล้วก็ตัดมาตอนจะลงลิฟต์ ป๋าก็จะเป็นสุภาพบุรุษมาก ให้ทุกคนลงไปก่อน (ท่าทางสุภาพอ่อนน้อมมาก โค้งแล้วโค้งอีก ขนาดสต๊าฟญี่ปุ่นยังชมตอนให้สัมภาษณ์ในหนังสือแมกกาซีนอันนึงเลย) ถ้าดูดีๆจะเห็นคุณตี๋อยู่ในลิฟต์ด้านในสุดเลย อันนี้ก็อ่อนน้อมมาก คาดว่าเสียสละเดินเข้าไปเป็นคนแรก 555 จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 13:57:51 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ที่รักของน้องเจ ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 28 ก.ค. 48 13:59:51 ]

ความคิดเห็นที่ 30 โอ้ ยายขา ................... ทำมามากมาย เด่วก็มะได้ทำการทำงานแบบหนูหรอก อิอิ //อันนี้ก็อ่อนน้อมมาก คาดว่าเสียสละเดินเข้าไปเป็นคนแรก 555 // ขำน้ำตาเล็ด ................... ตี๋ของตรู สันดอนมะเปลี่ยนเยย ............. ฮือๆๆๆ รัก ร้าก รักที่รัก หงิงๆ จากคุณ : แมวจรจัด - [ 28 ก.ค. 48 14:01:55 ]

ความคิดเห็นที่ 31 แง ขี้เกียจย่อแล้วอ่ะ  ใครอยากดูก็จิ้มเอาแล้วกันนะคะ เจ  พี่นั่งทำๆ หลับๆ  อยู่คาคอมตั้งก่าเมื่อคืนแหน่ะ อันนี้ทำเท่ห์อยู่กลางถนน ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 28 ก.ค. 48 14:02:23 ]

ความคิดเห็นที่ 32 แมวจร  ปกติก็มะค่อยล่ายทำอยู่แล้ว อิอิ  ฝากนางฟ้าไซเบอร์ด้วยนะคะ (แอบโปรโมทละคร) โปรดสังเกต "มือ" จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 28 ก.ค. 48 14:04:20 ]

ความคิดเห็นที่ 33 "มือ" คนนี้ด้วย จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 28 ก.ค. 48 14:06:24 ]

ความคิดเห็นที่ 34 แล้วก็"มือ" สองคนนี้ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 28 ก.ค. 48 14:07:47 ]

ความคิดเห็นที่ 35 "มือ" ของสี่คนนี้ ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 28 ก.ค. 48 14:12:19 ]

ความคิดเห็นที่ 36 จบแล้น  เด๊วกลับมาอ่านนะเจเวลนะ   อย่าอยู่ถึงตีห้าหล่ะ อิอิ ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 28 ก.ค. 48 14:13:29 ]

ความคิดเห็นที่ 37 แหะๆ ของไจ๋ เจอ่านจากเวอร์ชั่นอังกฤษแล้ว ก็เลยไม่ได้ดูต้นฉบับญี่ปุ่นเลยอ่ะค่ะ เสร็จแล้วก็เป็นสวนสนุกบนโตเกียวทาวเวอร์ ก็เป็นเฮียนั่งจิกหน้าอยู่บนม้าหมุน แล้วก็ป๋าถ่ายรูปกับอันปังแมน แต่ในอันปังแมนมีตัวประหลาดซ่อนอยู่ ปรากฏว่าเป็นตี๋ คุณตี๋ทำได้ นึกว่าตัวเองตัวเล็กนะนั่น มุดเข้าไปอยู่ในอันปังแมนได้ นับถือมาก เสร็จแล้วป๋าก็ต้องไปช่วยฉุดออกมา ถ้าตั้งใจดูดีๆ พอออกมายังไม่ทันพ้นตัวอันปังแมน พอตี๋มองเห็นหุ่นอีกตัว ตี๋ก็อุทานออกมาว่า Oh, Cool! แล้วก็วิ่งดุ๊กๆๆไปเลยอ่ะ (ไม่สนใจป๋าเลย ป๋าอุตส่าห์ช่วยดึงออกมา) ตรงนี้ให้ดูท่าวิ่งตี๋ มันจะเหมือนเด็กได้ของเล่นใหม่ แบบโอ้ว เห็นแล้วอึ้ง ไม่รู้จะเอ็นดูหรือจะแอบอนาถดี 555 (แต่น่ารักอ่ะ) แล้วก็มุดเข้าไปในหุ่นอีกตัว จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 14:14:32 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อ๊ากกกกกก ยาย . . . . . ฆาตกรรม จากคุณ : wu-noofah - [ 28 ก.ค. 48 14:15:56 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ยาย ... เค้ามะเคยได้ดูละครเลยอ่ะ กลับบ้านไปก็ดึกแล้ว ทนดูข่าวสี่ทุ่มข่าวเที่ยงคืน(ประกอบการเรียนงับ ... ดูแต่ข่าวต่างประเทศเป็นหลัก ๕๕๕๕๕)ได้ก็บุญแย้ว "มือ" ของคนอื่นมะรุ รุแต่มือตี๋ขยับมากสุดเยย คนอื่นไปหนึ่งเสตป ตี๋ข้ามไปแปดแย้ว .... มัดมือไว้จะพูดได้มั้ยเนี่ย เฮ้อ .......................... อยากมเวลาสักสี่สิบแปดชมในหนึ่งวัน อะโหย๋วน้องฟะร้า .......................... คห.ปี้เจดูรูปปากอบแย้วอนาถจิต ........................ ที่รักคะ ยัดเข้าไปได้ยังงายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย (สงสารปะร่อที่จุดเยย ...... หงิงๆๆ) แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 14:27:21 จากคุณ : แมวจรจัด - [ 28 ก.ค. 48 14:17:05 ]

ความคิดเห็นที่ 40 อิอิ จากคุณ : wu-noofah - [ 28 ก.ค. 48 14:27:24 ]

ความคิดเห็นที่ 41 สามีคะ น่ารักอย่างงี้ ฆ่ากันนี่หว่า จากคุณ : wu-noofah - [ 28 ก.ค. 48 14:29:49 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ^ ^ ฟร้า เค้ากลัวรูปเว็ปนี้มากอ่ะ อย่าเอาไอ้ที่น่ากลัวกว่านี้มาแปะนะ ของไจ๋กะเฮียเจยังไม่ได้แคปเลยอ่ะ ถ้าแคปไปพิมพ์ไปแปะทู้ไปอาจไม่ได้ทำงานทำการ ขออนุญาตพักยกซักครึ่งวัน เดี๋ยวคืนนี้ดึกๆกลับมาแปะของไจ๋กะเฮียต่อนะคะ (ถ้าของไจ๋แปลไม่ยากจะแปลอันที่ลงในหนังสือมาให้ด้วย แต่ไม่รับปากอ่ะ ไจ๋ตอบสัมภาษณ์ดูมีสาระมากๆๆๆๆๆๆๆ โดยเฉพาะถ้าเทียบกับตี๋ในคำถามเดียวกัน 555) แปะเฮียไว้ก่อนรูปนึง เดี๋ยวเฮียน้อยใจ เจอกันต่อคืนนี้ค่ะ (ถ้าทู้ยังไม่หายไปไหน 555) ใครอ่านไปก็ฝากเซฟทู้ไว้ด้วยน๊า จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 14:46:58 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ดูอย่างเดียวยังเหนื่อยเลย 555  เหนื่อยกรี๊ดกับเหนื่อยลุ้น  อยากให้ทำอะไรประหลาดเยอะ ๆ รูปอิตี๋คห. 31 เหมือนไมเคิล  แจ๊กสันเลย  น่ากัววววววววว แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 20:27:26 จากคุณ : susijang - [ 28 ก.ค. 48 15:18:23 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ขอบคุณล่วงหน้าค่ะน้องเจ...หึหึ..น้องไจ๋ตอบมีสาระล่วยหง่ะ.... จากคุณ : PI-TA - [ 28 ก.ค. 48 15:45:55 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ทิ้งอ้วน นั่งเหงา อีกและ.. จากคุณ : nene (จ้ายโหยว่) - [ 28 ก.ค. 48 16:57:06 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ขอบคุณมากๆค่ะ...ชอบๆ..สำนวนจิกกัดตี๋มั่กมากเลย.. น่ารักดี..555..ขำก๊าก..กะมุขตี่เข้าลิฟต์อ่ะ..อิอิ.. จากคุณ : เจจิ - [ 28 ก.ค. 48 20:31:55 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณ JewelChan มากมากเลยค่ะ อ่านแล้วสนุกได้อารมณ์มาก จะติดตามตอนต่อไปของอีก 2 หนุ่มนะคะ ชอบมุข แวนเนสเสียสละเข้าลิฟต์เป็นคนแรกเหมือนกันค่ะ ขำมากเลย ส่วนเรื่องนักเขียนที่เจอร์รี่ชอบอ่านหนังสือของเขาในช่วงนี้ ก็คือคุณหมอโหวหวินหย่ง ที่แต่งเรื่อง White Tower นั่นแหละค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 48 20:49:04 จากคุณ : Bam (Wen Wen) - [ 28 ก.ค. 48 20:46:26 ]

ความคิดเห็นที่ 48 มาขอบคุณเจเวลค่า แล้วแอบมาทวงอ้วนด้วยยยยย อ้วนนั่งรอคอตกแย้วอ่า จากคุณ : ~ M i L k Y w A y ~ - [ 28 ก.ค. 48 21:26:18 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เจเวล มาต่อยางงงง ไม่ต่อ พังจริงๆ นะเอ้อ หุหุ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 28 ก.ค. 48 22:00:43 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ผมมารอเจค๊าบ ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 28 ก.ค. 48 22:06:19 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ทามมายยังไม่มาน๊า ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 28 ก.ค. 48 22:07:13 ]

ความคิดเห็นที่ 52 หลอกให้เรารอตั้งนานแหน่ะค๊าบ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 28 ก.ค. 48 22:07:59 ]

ความคิดเห็นที่ 53 . แอบเอาจุ๊กแร้ อ้วนมาให้จับไปพลางๆ ฮี่ ฮี่ . จากคุณ : S and K - [ 28 ก.ค. 48 23:23:21 ]

ความคิดเห็นที่ 54 จายเย็นๆจิ บอกแล้วว่าของไจ๋ยังไม่ได้แปลนี่นา นั่งแปลไจ๋อยู่ง่ะ เอาอันนี้ไปก่อน แล้วก็มาใส่สูททำท่ายิงกัน บนดาดฟ้า ยิงกันไปยิงกันมา สุดท้ายไจ๋โดนป๋ายิง “เข้าเป้า” เลย (อันนี้ไปดูกันเอง อิอิ) แล้วพอตอนเดินลงบันได พอทุกคนเดินลงมากันเกือบหมด ช่างกล้องก็บอกตี๋ว่า เดี๋ยวๆรอแป๊บนึง ตี๋ก็จะทำท่าตกใจตลกๆอ่ะ คนในกองถ่ายก็เลยหัวเราะกันใหญ่เลย แล้วก็ตัดมาเป็นฉากในสตูดิโอสี่คน หลังจากถ่ายตรงสตูดิโอเสร็จก็เป็นคุณตี๋ที่พยายามจะเต้นแท็ปประกอบดนตรี (ตอนแรกงงๆ นึกว่าผีอุด้งย้ายคนสิงมาสิงตี๋แทน 555) จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 23:39:53 ]

ความคิดเห็นที่ 55 คราวนี้ก็เป็นน้องไจ๋ เป็นภาพที่ถ่ายที่ชิบุย่า (คิดว่างั้นนะ) แต่งตัวน่ารักๆ เดินไปเดินมาท่ามกลางผู้คน (คนก็แค่มองๆกัน แต่ไม่ได้มีใครสนใจเท่าไหร่) แล้วก็มีไปถ่ายรูปกับหุ่นตัวการ์ตูนใส่ชุดบิกินี่ด้วย แล้วก็สัมภาษณ์ ไจ๋: ถ้าเทียบกับเมื่อตอนเริ่มเข้าวงการ ผมรู้สึกว่าผมเติบโตขึ้นในหลายๆด้าน ในตอนแรกผมแทบจะไม่เคยมีความคิดอยากมาเป็นคนในวงการบันเทิงเลย แต่ไปๆมาๆผมก็ได้เข้ามาอยู่ในวงการนี้จนได้ ตอนแรกๆผมรับงานอะไรก็ได้ที่บริษัทให้ทำ ตอนนั้นไม่ได้คำนึงถึงว่าอยากจะทำเป็นอาชีพหรืออะไรรู้สึกเหมือนกับแค่ทำเป็นงานอดิเรกมากกว่า แต่ว่าพอเวลาผ่านไปก็ได้เล่นละครหลายเรื่องขึ้น ได้ออกเทป ก็เลยเริ่มคิดได้แล้วว่าการอยู่ในวงการนี้จะต้องทุ่มเทแรงกายแรงใจให้เต็มที่ ถ้าหากอยากจะเป็นมืออาชีพจะต้องพยายามให้เต็มที่ การที่ผมเริ่มคิดเรื่องเหล่านี้ได้ผมถือว่าเป็นการเติบโตก้าวใหญ่ของผม มันไม่เกี่ยวกับว่าผมจะได้แสดงละครแบบไหน แต่ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ที่สะสมมากขึ้นเรื่อยๆตามเวลาต่างหาก ผู้คนรอบตัวผมหลายคนต่างก็คาดหวังไว้ในตัวผมสูงมากซึ่งผมก็ถือว่าเป็นหน้าที่ของผมที่จะต้องพยายามไม่ให้พวกเค้าผิดหวัง ซึ่งในกรณีนี้ก็คือว่า ไม่ว่าจะเป็นการเล่นละครหรือร้องเพลงผมจะต้องพยายามทำให้ดีที่สุดและทุ่มเทความสามารถทั้งหมดลงไป อย่างงานบางชิ้นผมอาจจะรู้สึกว่าทุ่มเทแรงกายแรงใจลงไปมากถึง 90 เปอร์เซนต์แล้ว แต่ว่านั่นก็อาจจะยังไม่ดีพอ เพราฉะนั้นครั้งต่อไปก็ต้องพยายามมากขึ้นไปอีก ถ้าทำแล้วยังไม่ดีอีก ก็ต้องพยายามเข้าไปอีก พอเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆผมก็จะเข้าใจชัดเจนว่าตัวเองในตอนนี้อยู่ในระดับไหน แล้วก็จะรู้ว่าผมต้องพยายามให้มากขึ้นๆไปอีก (ความคิดความอ่านเป็นผู้ใหญ่ดีจริงๆ บอกแล้วว่าไจ๋ให้สัมภาษณ์มีสาระมาก) จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 23:44:53 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ขอบคุณค๊าบบบบบบบบบพี่เจ ตี๋น่าร๊ากกกกจังเลยอ่ะ คนอื่นๆ ก้อน่าร๊ากเหมือนกัน (แหะๆ แต่ตี๋น่ารักสุด) จากคุณ : VAmeNNow - [ 28 ก.ค. 48 23:52:00 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ไจ๋ก็ยังเดินไปเดินมาอยู่กลางชิบุย่าอยู่ เดินๆมาเจอป้ายโฆษณาเป๊ปซี่ก็มาโพสท่าเล่นกับป้ายซะงั้น  แล้วก็ตัดมาที่สัมภาษณ์อีก ไจ๋: สิ่งที่ผมรู้สึกเกี่ยวกับการเป็นนักแสดงก็คือดารารุ่นใหญ่ๆทั้งหลายนี่เวลาพวกเค้าแสดงช่างให้ความรู้สึกที่แตกต่างมากจริงๆ บางครั้งถึงไม่มีบทพูดแค่เค้าแสดงสีหน้าหรือท่าทางก็สื่อความรู้สึกทุกอย่างออกมาได้แล้ว ถ้าดูดีๆแล้วพวกเค้าจะมีรอยย่นขึ้นที่แถวๆนี้ (ทำท่าให้ดู) ซึ่งทำให้เค้าดูเป็นชายชาตรีมากเลย ถึงไม่ต้องมีบทพูดแต่รอยย่นนั้นก็เหมือนกับแสดงออกถึงทุกสิ่งทุกอย่างแทนเค้าแล้ว ช่างเป็นการแสดงที่ลึกซึ้งจริงๆ (พูดไปก็ขำไป) ผมก็คิดในใจว่านี่มันเจ๋งมากเลยนะเนี่ย ถ้าผมอายุซักสี่สิบผมจะไว้เคราแบบนี้ (ทำท่าให้ดู) เผื่อจะได้แสดงเป็นผู้ชายแบบพวกเค้าได้บ้าง จากคุณ : JewelChanInLove - [ 28 ก.ค. 48 23:59:34 ]

ความคิดเห็นที่ 58 แล้วคราวนี้มาถ่ายตอนไจ๋วิ่งไปวิ่งมากลางถนน ถ่ายๆอยู่เกือบโดนสิบล้อเสยวิ่งหนีกันแทบไม่ทัน พอข้ามถนนมาได้ไจ๋ก็หัวเราะใหญ่เลย (หน้าไจ๋ขำดีอ่ะ) แล้วก็สัมภาษณ์ ไจ๋: ตัวผมเองอยู่ไทเป แต่ว่าพ่อแม่ผมอยู่ที่เมืองที่ชื่อว่าอี้หลัน ตอนช่วงหยุดปีใหม่ปีนี้ก่อนจะกลับไปเยี่ยมญาติๆผมก็โทรไปหาพ่อผมก่อนว่า “อากาศที่นั่นเป็นไงบ้าง” พ่อก็บอกว่า “อากาศดีมากเลย” ผมก็เลยขับรถกลับไป อากาศวันนั้นดีมากเลย พอผมเห็นว่ารถค่อนข้างสกปรกก็เลยจะล้างรถซะหน่อย พอเริ่มล้างเท่านั้นแหละฝนก็ตกซู่ลงมาเลย ผมอยู่ที่อี้หลันสามวัน ก่อนจะกลับก็โทรไปหาเพื่อนที่ไทเปถามว่า “อากาศที่นั่นเป็นไง” เพื่อนก็ว่า “ที่ไทเปตอนนี้อากาศดีมาก” ผมก็ขับรถกลับไป พอไปถึงที่จอดรถปุ๊บฝนก็ตกใหญ่อีก คราวนี้ก็เหมือนกันพอผมลงมาจากเครื่องบินที่นาริตะอยู่ดีๆฝนก็ตกลงมา เวลาไปที่โลเคชั่นที่จะถ่ายทำฝนก็ตก ผมรู้สึกผิดต่อช่างถ่ายรูปมากเลยแต่ว่าผมไม่ได้บอกเค้าหรอกนะ (ว่าเป็นเพราะผมฝนเลยตก) กลัวว่าบอกไปเดี๋ยวเค้าจะเกลียดผมรึเปล่าก็ไม่รู้ ตอนนั้นไม่รู้จะทำยังไงก็ได้แต่รู้สึกผิดอยู่ในใจ (หัวเราะใหญ่เลย) จากคุณ : JewelChanInLove - [ 29 ก.ค. 48 00:18:53 ]

ความคิดเห็นที่ 59 แล้วก็ไปถ่ายที่สวนแบบญี่ปุ่น จะเห็นเสี่ยวจือเดินจงกรมอยู่แถวนั้นด้วย 555 แล้วก็สัมภาษณ์อีก ไจ๋: ช่วงนี้ผมเหมือนอยู่กับแกงกะหรี่เลย ตอนแรกๆนี่ผมชอบแกงกะหรี่มากเลยนะ มีช่วงนึงที่ผมมาญี่ปุ่นแล้วชอบกินแกงกะหรี่มาก พอตอนผมจะกลับแฟนๆชาวญี่ปุ่นก็เลยให้แกงกะหรี่ผมเป็นของขวัญ มันเยอะมาก กองเท่าภูเขาเลย (ทำท่าให้ดูด้วย) ผมก็หอบแกงกะหรี่กองนี้กลับบ้านไป ผมก็ดีใจมากเลยว่าไม่ต้องทำอะไรแล้วคราวนี้ หุงข้าวอย่างเดียว พอเวลาจะกินก็แค่เอาแกงนี้ไปต้ม ผมก็ทำกินเช้ากลางวันเย็นวันละสามมื้อ กินเข้าไป กินกันเข้าไป สุดท้ายแล้วขนาดกินกันทั้งบ้านยังต้องใช้เวลาตั้งสองอาทิตย์แน่ะกว่าจะหมด แกงกะหรี่ญี่ปุ่นนี่อร่อยมาก ทำก็ง่ายไม่ต้องใช้อะไรมากแค่น้ำซุปอย่างเดียวก็อร่อยแล้ว แต่ว่าที่ไต้หวันนี่แบบที่มีแค่น้ำซอสก็อร่อยได้นี่หากินได้ยากมากนะ ช่วงนี้ผมบ้าทำอาหารก็เลยไปซื้อเครื่องแกงมาแล้วก็หัดทำแกงกะหรี่เองด้วย จากคุณ : JewelChanInLove - [ 29 ก.ค. 48 00:40:49 ]

ความคิดเห็นที่ 60 แล้วก็เป็นการถ่ายทำของสี่คนอีก ป๋าก็จะเขี่ยๆอะไรที่ข้อมือตี๋เล่น (น่ารักจริงๆ เซ็ตนี้คุณตี๋มีโซ่ล่ามคอไว้ด้วย 555) แล้วก็มีคุยกัน เป็นภาษาจีน มะรู้เรื่อง รู้แต่ไจ๋พูดอะไรถึงตี๋ แล้วตี๋ก็ลุกขึ้นมาโวยวาย (เฮียตกกล้องไปเลย แง่บๆๆ) แล้วก็มาสัมภาษณ์ ไจ๋: พวกเราสี่คนไม่ได้ทำงานด้วยกันมานานมากแล้วคราวนี้ก็เลยสนุกกันมากเลย เวลาต้องทำงานคนเดียวนี่มันจะมีความกดดันอะไรบางอย่างเกิดขึ้นนะ มองไปรอบๆข้างก็ไม่มีใครทั้งเวทีมีแต่ผมอยู่คนเดียว ถึงไม่อยากแสดงก็ต้องแสดงคนเดียวทั้งหมด แต่เวลาที่อยู่ด้วยกันสี่คนพวกเค้าสามคนก็จะทำนู่นทำนี่กันขยันขันแข็ง ถึงตอนนั้นผมจะแอบอู้นิดอู้หน่อยก็คงไม่เป็นไร ถือว่าผมส่งเสริมให้พวกเค้าเก่งขึ้นด้วยนะ ส่วนตัวผมเองก็จะได้มีโอกาสหาที่สงบๆไปพักซักหน่อยไง (ไจ๋ขำใหญ่) จากคุณ : JewelChanInLove - [ 29 ก.ค. 48 00:50:56 ]

ความคิดเห็นที่ 61 คราวนี้ออกมานอกสถานที่อีกเป็นป๋ากับเฮีย ระหว่างที่ทีมงานกำลังวัดแสงสำหรับถ่ายรูปป๋า เฮียก็เดินถ่ายรูปไปเรื่อยๆ แล้วก็คอยอยากรู้อยากเห็น (รู้สึกเฮียจะถามว่านี่ดอกไม้อะไร ทีมงานก็บอกว่าซากุระ Cherry Blossom) แล้วก็เป็นฉากป๋าโปรยซากุระอันเลื่องลือ (อิอิ ชอบจริงๆป๋าโปรยซากุระอันนี้) คราวนี้ก็เป็นอ้วนที่ทุกคน(ไหน)รอคอย เฮียวัยใส เฮียเริงร่า เฮีย...ผีอุด้ง... 555 ตัดมาสัมภาษณ์เลย เฮีย: ผมมาโตเกียวครั้งแรกเมื่อตอนอายุสิบแปดหรือสิบเก้านี่ล่ะ ที่ไต้หวันตอนนั้นเป็นยุคที่กำลังบ้าญี่ปุ่นกันพอดี พวกเพื่อนที่บ้ามากๆขนาดว่าตั้งชื่อตัวเองอีกชื่อเป็นภาษาญี่ปุ่นก็มีเยอะ แต่ตัวผมเองโตขึ้นมาที่สิงคโปร์ก็เลยชินกับอะไรๆที่เป็นตะวันตกมากกว่า ตอนนั้นพอพูดถึงวัฒนธรรมญี่ปุ่น ผมก็จะรู้สึกว่า "นี่มันอะไรกันเนี่ย" แล้วก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไร จนกระทั่งได้มาที่ญี่ปุ่นผมถึงเริ่มเข้าใจความรู้สึกของพวกเพื่อนผม ถึงจะไม่ถึงขั้นตั้งชื่อญี่ปุ่นให้ตัวเองแต่ก็เริ่มเข้าใจพวกเค้าแล้ว จากคุณ : JewelChanInLove - [ 29 ก.ค. 48 01:02:36 ]

ความคิดเห็นที่ 62 จากนั้นก็เป็นเฮียถ่ายกับหมี ดูไปดูมาชักไม่แน่ใจว่าไหนเฮียไหนหมี 555 (รูปพี่เอส คูหา 53 เลยค่ะ) แล้วก็สัมภาษณ์ต่อ เฮีย: การที่ผมเข้ามาทำงานในวงการนี้ทำให้ส่วนใหญ่แล้วผมจะเป็นฝ่ายถูกถ่ายมากกว่า ตอนแรกๆที่ยังไม่มีประสบการณ์การถ่ายแบบผมยังไม่ค่อยเข้าใจอะไรก็เลยรู้สึกว่าการถ่ายรูปนี่มันช่างยากเย็นเหลือเกิน ตอนนั้นไม่รู้แม้แต่ว่าจะต้องโพสท่ายังไงดี แต่ว่าพอทำงานไปเรื่อยๆจะไม่พยายามปรับปรุงตัวเองให้เก่งขึ้นก็ไม่ได้ เพราะอย่างนั้นก็เลยเริ่มคิดว่าถ้าเรียนรู้เกี่ยวกับการถ่ายภาพก็จะเข้าใจอะไรๆมากขึ้นแล้วก็จะเป็นผลดีกับตัวเองด้วย อย่างเช่นจะได้รู้ว่า "อ้อ ถ้าทำแบบนี้จะทำให้รูปออกมามีเอฟเฟ็คแบบนี้ได้" อะไรอย่างนี้ พอเริ่มเข้าใจกระบวนการพวกนี้ก็เริ่มสนุกกับการทำงานมากขึ้น ตอนนั้นก็เริ่มคิดว่าจะซื้อกล้องดีมั๊ยนะ จริงๆแล้วตอนแรกนี่ก็แค่สนใจเฉยๆ แต่พอได้เริ่มถ่ายรูปจริงๆแล้วก็กลับกลายเป็นว่าชอบมากๆไปเลย อย่างคราวนี้พวกเรา F4 ได้มาทำงานที่ญี่ปุ่น ผมก็อยากจะเก็บความทรงจำตรงนี้เอาไว้ ก็เลยเอากล้องมาด้วยเอาไว้คอยถ่ายสิ่งต่างๆ อะไรแบบนี้ เวลาไปไหนมาไหนก็เลยพกกล้องติดตัวไปด้วยตลอด (ตรงนี้อ่ะ ซับไตเติ้ลแปลผิดหรือแปลข้ามไปไม่รู้ แต่ตรงที่เฮียพูดถึงเอฟซื่อ เฮียพูดถึงว่าตอนแรกเฮียซื้อกล้อง Nikon รุ่น F4 อ่ะ เจเลยเอาที่พี่ปลากระป๋องแปลให้มาลงไว้เผื่อจะเข้าใจมากขึ้นนะคะ) //เบื้องหลัง@Tokyo เอาของเฮียก่อน พูดถึงการเล่นกล้องที่เริ่มจากอยากรู้เพื่อให้งานเบื้องหน้าดีขึ้น  เพราะโดนถ่ายมากเบื่อ ก็เลยอยากรู้เบื้องหลังว่าทำไมกระบวนการต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้   เล่นไปเล่นมาเลยหลงรักการถ่ายรูปไปเลย  ถึงกับเคยบินมาญี่ปุ่นเพื่อตามซื้อกล้องเก่า ๆ ที่ไม่ผลิตแล้ว  รวมถึงได้กล้องนิคอนรุ่น เอฟ4 มาด้วย ความรู้สึกเกี่ยวกับญี่ปุ่น  เฮียบอกเคยมาหลายรอบแล้วมาครั้งแรกตอนอายุ 18 กับเพื่อน ๆ  เคยสงสัยว่าทำไมถึงมีกระแสนิยมญี่ปุ่น(ฮารื่อ) ตอนแรกที่มารับกับวัฒนธรรมแบบญี่ปุ่นไม่ได้เลย  เพราะที่สิงคโปร์จะได้อิทธิพลแบบฝรั่งมาหมด  แต่เมื่ออยู่ไปสักพักก็เริ่มรู้สึกได้ว่าเพราะอะไรและทำไมถึงมีกระแสนิยมญี่ปุ่นเกิดขึ้นได้  เฮียว่าเคยมีเพื่อนบ้ามากกระทั่งชื่อญี่ปุ่นก็เตรียมเปลี่ยนไว้แล้ว เฮียบอกการได้สัมผัสชีวิตความเป็นอยู่แบบโลคอลน่ะดีกว่าได้ไปสถานที่ที่มนุษย์สร้างขึ้น  การได้รู้และเข้าใจว่าคนในท้องถิ่นคิดยังไง  ใช้ยังไง  กินยังไง  ถึงจะมีความหมายในการมาเยือน  พอเข้าใจแล้วก็จะเกิดปฏิสัมพันธ์ระหว่างกัน ซึ่งจะทำให้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ได้มาก จากคุณ : susijang [ 28 ก.ค. 48 10:38:48 ]// จากคุณ : JewelChanInLove - [ 29 ก.ค. 48 01:07:31 ]

ความคิดเห็นที่ 63 แล้วก็สัมภาษณ์อีก เฮีย: ผมถามตัวเองอยู่เสมอว่าผมเติบโตขึ้นบ้างมั๊ย พอมาลองคิดดูว่าในหกปีนี้ผมเปลี่ยนแปลงไปบ้างมั๊ย ผมต้องบอกว่าผมดีใจมากเพราะคนที่รู้จักผมมาตั้งแต่ก่อนเข้าวงการแล้วก็คนที่ผมรู้จักหลังจากเข้าวงการส่วนใหญ่จะบอกผมว่า "นายนี่แทบจะไม่เปลี่ยนไปเลยนะ" ถึงแม้ว่าคนอื่นจะมีปัญหากับบุคลิกของผมบ้าง แต่ทุกคนก็มองว่าผมยังคงเป็นตัวของผมเอง ตราบใดที่ผมยังเป็นตัวเองถึงแม้จะจับผมมาใส่เสื้อผ้าหรูหราแค่ไหนผมก็เป็นแค่ผู้ชายปอนๆเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน ถึงผมจะเป็นคนในวงการบันเทิงแต่ผมก็อยากจะเป็นของผมแบบนี้ อยากจะให้คนได้สัมผัสตัวตนที่จริงของผม ในวงการบันเทิงนี้มีผู้คนหลากหลายและก็มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย คนที่พอเข้าวงการมาแล้วต้องสูญเสียความเป็นตัวเองไปก็มีเยอะ ผมดีใจที่กรณีนั้นไม่เกิดขึ้นกับผม ไม่ว่าจะเมื่อก่อนนี้หรือตอนนี้ผมก็ยังคงเหมือนเดิม แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 48 01:24:47 จากคุณ : JewelChanInLove - [ 29 ก.ค. 48 01:13:42 ]

ความคิดเห็นที่ 64 จบของเฮีย (ด้วยความรวดเร็ว) ก็ตัดมาตอนปิดกล้อง (แปะรูปที่มีเฮียให้หนึ่งรูปก่อนเพราะเดี๋ยวจะตกกล้องไปอีกแล้ว) จากคุณ : JewelChanInLove - [ 29 ก.ค. 48 01:15:37 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ก็จะเห็นคุณตี๋กะน้องไจ๋สวมวิญญาณขี้เมาแข่งกัน 555 (เหมือนเชียว) จากคุณ : JewelChanInLove - [ 29 ก.ค. 48 01:20:24 ]

ความคิดเห็นที่ 66 เฮียโผล่มาอีกหน่อยตอนก่อนจบ แล้วทุกคนก็โค้งขอบคุณทีมงาน จากคุณ : JewelChanInLove - [ 29 ก.ค. 48 01:21:55 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ก็จบรายการแต่เพียงเท่านี้ค่ะ ปิดท้ายด้วยรูปจือ รู้ว่ามีคนแอบคิดถึง 555 ขอบคุณทุกท่านค่ะ ที่แวะมาเยี่ยมชมกระทู้ (ที่ไม่มีอะไรเลย อิอิ) จากคุณ : JewelChanInLove - [ 29 ก.ค. 48 01:24:19 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ... จุ๊บๆ ^^ จากคุณ : Run_J@ng - [ 29 ก.ค. 48 01:29:50 ]

ความคิดเห็นที่ 69 หึหึ...น้องเจ..อยู่ดึกจัง....มาขอบคุณน้องเจคร๊าบบบ...น้องไจ๋มานให้สัมภาษณ์มีสาระจริงๆด้วย..... อ่านของน้องเจสนุกมากเลยจ๊ะ......จะเซฟเก็บไว้น๊ะจ๊ะ..... จากคุณ : PI-TA - [ 29 ก.ค. 48 01:31:48 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบคุณคุณเจเวลมากเลยค่ะ  refresh ตามตลอด  น่ารักทั้งนายแบบ  คนแปะและแปล เลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 48 01:49:21 จากคุณ : ipim (pipm) - [ 29 ก.ค. 48 01:40:50 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ขอบคุณ คุณ JewelChanInLove มากๆค่ะ จากคุณ : jernjub - [ 29 ก.ค. 48 01:59:12 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ขอบคุงน้องเจฮับ จากคุณ : ขนมถ้วย - [ 29 ก.ค. 48 07:54:47 ]

ความคิดเห็นที่ 73 จุ้บๆพี่เจ แวะมาอ่านตอนจบตอนเช้า .......... เมื่อไหร่จมรักจามาถึงบ้านเค้าแหงมๆๆๆๆ จากคุณ : รักตี๋นะ (แมวจรจัด) - [ 29 ก.ค. 48 08:44:08 ]

ความคิดเห็นที่ 74 เหยอพี่เจ ทำไมเค้าชอบหว่า แต่ไจ๋ลามกน่ารักจิงๆ งิงิ จากคุณ : wu-noofah - [ 29 ก.ค. 48 08:52:48 ]

ความคิดเห็นที่ 75 มาแปะรูปที่เหลือค่ะ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:08:03 ]

ความคิดเห็นที่ 76 .. ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:08:26 ]

ความคิดเห็นที่ 77 พนักงานกดลิฟท์คนนี้หล่อจัง จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:09:18 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ใครอยู่ในอันปังแมน จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:09:54 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ออกม๊า จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:10:49 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ... จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:11:15 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ผมอยากกินอันปัง จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:12:04 ]

ความคิดเห็นที่ 82 คนอื่นเค้าก็ลงมาดีๆ ได้อ่ะนะ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:12:53 ]

ความคิดเห็นที่ 83 มาเฟียมาแล้นนน จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:13:17 ]

ความคิดเห็นที่ 84 .... ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:14:00 ]

ความคิดเห็นที่ 85 จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บน้องเจกะยายมากนะก๊าบ จากคุณ : ตะหลิว (กระต่ายอ้วนจ้า) - [ 29 ก.ค. 48 09:14:12 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ขอบคุณเจเวลค๊าบบ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:14:42 ]

ความคิดเห็นที่ 87 กระทั่งหุ่นก็ไม่เว้นนะพ่อ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:17:37 ]

ความคิดเห็นที่ 88 จาหนีตากล้องทามมายเนี่ย ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:18:28 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ผมเป่าหนีนะคับ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:19:43 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ยายพรืดงี้เด๊วผมต่อยเลย จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:20:21 ]

ความคิดเห็นที่ 91 เพ่ๆ  เค้าให้มาเป็นนายแบบ  ไม่ใช่ตาโก้งนะ ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:21:11 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ม่ายถ่ายก็ล่าย  ชิๆๆ ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:22:02 ]

ความคิดเห็นที่ 93 เป็นนายแบบก็ล่ายย   โพสต์ท่าเริงร่าสุดฤทธิ์  ระวังแมงวันบินเข้าปากเน้อ ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:23:16 ]

ความคิดเห็นที่ 94 เมื่อยยยยยย จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:23:50 ]

ความคิดเห็นที่ 95 .... จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:25:02 ]

ความคิดเห็นที่ 96 แม่ยกค๊าบบ  ที่ผมเป็นข่าวเนี่ย ผมมะล่ายตั้งใจค๊าบบ  ที่ผมทามปาย ก็เพราะผมมาวววววววว  หุหุ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:26:14 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ภารกิจเสร็จสิ้น  ชนแก้ว(ขวด)กานหน่อยนะ ทำทู้เจอืดเป่าเนี่ย  ยายขอโต้ดดด แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 48 10:07:53 ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ร่วมวงด้วยคน - [ 29 ก.ค. 48 09:27:30 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ขอบคุณน้องเจเวล และคุณร่วมวงด้วยคนมาก ๆ ค่ะ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ สำหรับคำแปลน่ารัก อ่านแล้วขำตี่แวนมากกว่าใคร เพราะคนแปลบรรยายได้น่ารักจริง ๆ ....อะไรจะซนได้ขนาดนั้น........( ว่าแต่......เค้าทิ้งตี๊จิน ๆ เหรอค้าบ)   อ่านแล้วมีความสุข เอฟ 4 ก็คือ เอฟ 4 ใครก็ไม่สามารถมาแทนได้........... จากคุณ : Baolinyan - [ 29 ก.ค. 48 11:48:31 ]

ความคิดเห็นที่ 99 น่ารักมากเลยค่ะ ขอบคุณคุณร่วมวงด้วยคน จากคุณ : ipim (pipm) - [ 29 ก.ค. 48 12:30:49 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ขอบคุณค้าที่แปลมาให้อ่าน และรูปน่ารักๆๆด้วย จากคุณ : pingan - [ 29 ก.ค. 48 13:35:09 ]

ความคิดเห็นที่ 101 น้องเจ... เข้ามาตายคาทู้น้องเจอีกคน ยังวุ่นๆอยู่ ขอเซฟไว้ก่อน(เผื่อมานจาหายอีก) เด๋วเคลียร์งานเสร็จจามานั่งอ่านไปยิ้มไปอีกที ขอบคุณหลายๆทั้งภาพ และบทแปล จากคุณ : หนูพุก ณ แดนแอนฟิลด์ - [ 29 ก.ค. 48 14:28:18 ]

ความคิดเห็นที่ 102 น้องเจ  ขอบคุณมากค้าบ จากคุณ : zz_mania (clara) - [ 29 ก.ค. 48 16:50:05 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ขอบคุณพี่เจ & ขอบคุณป้าร่วมมากฮับ คุณชาย....น่ารักน้อยๆหน่อยได้มะ... เกิดกิเลส...อยากได้โฟโต้บุ๊คจิงๆ (แต่มะมีตังค์ T-T) จากคุณ : มิกิ อราชิ - [ 29 ก.ค. 48 17:43:06 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ขอบคุณมากเลยค่ะ กระทู้น่ารักมั๊กมากจริงๆ JeWeLcHenInLoVeขอให้พยายามต่อไปนะคะ ทองเจิ้น แฮะ แฮะ หรืออีกนามนึง..จีอึน เอ่อขอฝากเนื่อฝากตัวด้วยนะค้า จากคุณ : * (ทองเจิ้น*) - [ 29 ก.ค. 48 19:10:58 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ขอบคุณมากๆ ค่ะ จากคุณ : Bam (Wen Wen) - [ 29 ก.ค. 48 23:39:13 ]

ความคิดเห็นที่ 106 โอวววววววววว ม่ายยยยยยยยยยย ขอบคุงมากมายนะคะ กระทู้นี้ม่ะมีอารายเจงๆๆ ม่ะมีอารายที่ไม่น่ารักเลยยยยยยยยย ><~ จากคุณ : แมวน้อยของเสี้ยวเทียน - [ 30 ก.ค. 48 00:08:19 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ขอบคุณค่า ยายทำดุ๊กดิ๊กมาให้เต็มไปหมดเลย จุ๊บๆๆๆ (จะมาขอบคุณแต่เมื่อวานแล้น แต่เน็ตบนห้องเจ๊งอ่ะ คอมพ์ที่ใช้เน็ตได้ก็ล็อคอินมะได้ ฮือออ พึ่งซ่อมได้นี่) จากคุณ : JewelChanInLove - [ 30 ก.ค. 48 01:31:05 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ดุ๊กดิ๊กน่ารักมากเลยค่ะ  ขอบคุณนะคะ อิดมากๆๆๆ  มีคนบีบนวดหน้าตาดีขนาดนี้ ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : JEW and 2N (Nitta ^o^) - [ 30 ก.ค. 48 02:10:15 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ..เพิ่งได้เข้ามาเจอะทู้น้องเจ......   ขอบคุณนะคร้าบบบบบบบบบบบบบ จากคุณ : วันพุธ (wednesd@y) - [ 30 ก.ค. 48 16:12:04 ]

ความคิดเห็นที่ 110 มาช้ากว่าเพื่อนเลยอ่ะ....... แต่ก้อมาแล้วนะคะ      ขอบคุณคำแปลและรูปน่ารักค่า อ่านแล้วอยากกินทาโกะผสมยาบ้า   แล้วก้ออยากนั่งอันปังมั่งจังเลยค่า จากคุณ : fly-girl (fly-girl) - [ 31 ก.ค. 48 19:54:30 ]