PANTIP.COM : C3668460 ขอฝากกระทู้เก่าๆของผมหน่อยนะครับ : ---- มารายห์คือนักแสดงที่ยอดเยี่ยมที่สุด [Mariah Carey Fanclub]

ความคิดเห็นที่ 1

(ใครเคยอ่านแล้วก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ)

มารายห์คือนักแสดงที่ยอดเยี่ยมที่สุด

คงไม่ปฏิเสธว่ามารายห์มีผลงานการแสดงสุดเยี่ยมยอดที่วงการภาพยนตร์ต้องจดบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์และต้องกล่าวถึงอยู่เสมอในฐานะภาพยนตร์ดังระดับBlocked-Buster ที่สามารถกวาดรางวัลอันทรงเกียรติมากมายมาจากเวทีประกาศรางวัลยอดเยี่ยมแห่งปีหลายสถาบัน โดยเฉพาะรางวัลซึ่งถือเป็นเกียรติยศที่สุดอย่าง แรซซี่ อวอร์ด ซึ่งนักแสดงมากความสามารถน้อยคนนักถึงจะได้มันมา จากการเข้าชิงในครั้งแรก และเป็นเพียงผลงานการแสดงเพียงเรื่องแรกเท่านั้น ซึ่งภาพยนตร์เรื่องนี้ได้ช่วยส่องให้แสงความเป็นดาวระยิบระยับของเธอเปลี่ยนไปจากผลงานเรื่องเยี่ยมเพียงเรื่องเดียวเท่านั้น "กลิตเตอร์ - ปั้นเธอให้เป็นดาว"

ในภาพยนตร์เรื่อง"กลิตเตอร์" มารายห์ได้แสดงรัศมีความเป็นนักแสดงออกมาได้เจิดจรัสมากที่สุด เกินกว่าที่นักแสดงคนใดๆในเรื่องจะสามารถทำได้ เพราะเธอปรากฏตัวเมื่อใด ความสนใจของผู้ชมทั้งหมดก็จะพุ่งตรงไปสู่เธอทันที และจำเป็นที่จะต้องมีอารมณ์ร่วมไปกับการแสดงของเธออย่างช่วยไม่ได้ จึงเรียกได้ว่าเธอเป็นนักแสดงจอมขโมยซีนอย่างแท้จริง และเธอยังเป็นกลไกสำคัญที่ทำให้เรื่องราวทั้งหมดดำเนินไป โดยสามารถแบกรับเรื่องทั้งหมดไว้ได้ด้วยตนเอง และสามารถช่วยผ่อนคลายความตึงเครียดที่น่าจะเกิดขึ้นของเรื่องทั้งหมดได้ด้วยพลังความตั้งใจที่เปี่ยมล้นของเธอนั่นเอง ซึ่งถือเป็นการแสดงที่สามารถฉีกตัวเองไปจากนางเอกเจ้าบทบาททั้งหลายได้อย่างไม่น่าเชื่อ และยากที่จะหาใครสามารถทำได้ ซึ่งพลังความมหัศจรรย์ทั้งหมดนี้.... หากจะเป็นรอง ก็เป็นรองเพียงแต่ มาดอนน่า เท่านั้น ที่ยังคงมีการพัฒนาความสามารถแบบเฉพาะตัวของตนเองอยู่อย่างสม่ำเสมอมาเป็นเวลายาวนาน จนยากที่มารายห์จะตามทันได้จากการแสดงเพียงเรื่องเดียว จึงถือได้ว่ามารายห์เป็นนักแสดงที่มีพรสวรรค์มากๆจนสามารถฝากผลงานการแสดงชิ้นโบว์แดงนี้ไว้ประทับตราตรึงในใจผู้ชมได้ในระยะเวลายาวนาน ด้วยผลงานการแสดงแบบเต็มตัวเพียงเรื่องเดียว

กลิตเตอร์ น่าจะเป็นภาพยนตร์คอมเมดี้ที่ขึ้นหึ้งมากที่สุดเรื่องหนึ่งในวงการภาพยนตร์ ก็เพราะด้วยการที่เนื้อเรื่องมีการวางโครงสร้างอย่างซับซ้อนอย่างยากจะคาดเดาโดยการฉาบเรื่องทั้งหมดภายนอกไว้ด้วยการดำเนินเรื่องแบบภาพยนตร์ดราม่าสู้ชีวิต และพยายามปกปิดส่วนหักเหสำคัญคือการเป็นภาพยนตร์คอมมิดี้เรื่องยิ่งใหญ่เอาไว้ด้วยการแสดงจากนักแสดงทุกคนที่มีความตั้งใจแสดงกันอย่างจริงจังแบบดราม่าเพื่อช่วยกันปกปิดความเป็นคอมเมดี้ของหนังไว้ให้ได้ตลอดเรื่อง โดยมีมารายห์เป็นตัวละครสำคัญในการแสดงความเป็นจริงนี้ การปกปิดส่วนสำคัญของเรื่องนี้ไว้ สามารถสร้างความประหลาดใจครั้งยิ่งใหญ่ให้กับผู้ชมได้เป็นอย่างมาก ซึ่งเป็นเหตุให้ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับการวิจารณ์อย่างมากมายและกว้างขวางในช่วงเวลาที่ออกฉาย และด้วยความมีเสน่ห์เฉพาะตัวในแบบที่หาได้ยากมากในภาพยนตร์ยุคปัจจุบันจึงเป็นเหตุให้ยังมีกล่าวขวัญถึงมาโดยตลอดในแม้เวลาจะผ่านไปนานเพียงใด ซึ่งเป็นเรื่องยากที่ภาพยนตร์เรื่องหนึ่งๆจะสามารถทำได้เช่นกลิตเตอร์ได้ทำไว้จริงๆ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ลองนึกถึงภาพของมารายห์ในเพลง "Never Too Far" จะเห็นได้ว่ามารายห์นักแสดงที่หาตัวจับได้ยากจริงๆ เพราะมารายห์สามารถถ่ายทอดความรู้สึกที่ตัวละครรู้สึกจริงๆออกมาได้ผ่านทางเสียงเพลง ด้วยการร้องที่จับจิต และสามารถชักจูงให้ผู้ชมมีอารมณ์ร่วมไปตามความรู้สึกของตัวละครได้ในทันที ทั้งๆที่ภาพการแสดงออกทางสีหน้าของเธอที่เห็นยังคงเรียบเฉยไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรไปคนละทิศทางกับอารมณ์ของเพลงที่ร้องออกมา อันจะเห็นได้ว่าการแสดงในเพลงนี้ถือเป็นจุดสุดยอดของการแสดงของเธอจริงๆ เธอสามารถใช้เสียงเพลงในการเชื่อมโยงความรู้สึกได้โดยไม่ได้ใช้การแสดงออกทางกายแม้แต่นิดเดียว โดยสามารถทำให้คนดูรู้สึกถึงความอัดอั้นตันใจทรมานและรวดร้าวเป็นที่สุดในการที่จะพยายามควบคุมน้ำตาไปพร้อมๆกับการกลั้นความรู้สึกที่พลุ้งพล่านปนเปมากมายอย่างอารมณ์ขำและฮา ซึ่งเป็นการแสดงชั้นยอดที่ไม่มีนางเอกเจ้าบทบาทคนไหนจะเคยสามารถทำได้ดีเทียบเท่าเธอเลย

มารายห์มีความแตกต่างจากนักแสดงคุณภาพ....ระดับเดียวกันอย่าง มาดอนน่า และ ดาวรุ่งพุ่งแรกอย่าง บริทนี่ย์ สเปียร์ อยู่ค่อนข้างมาก คือแม้ในลีกษณะการแสดง มารายห์จะมีลักษณะการแสดงที่ชวนขบขันมากกว่า แต่ในขณะที่นักแสดงชั้นนำ 2 ท่านนนั้น ใช้ความเป็นไม้กระดานและหอกเข้าสู้ มารายห์ใช้ความเป็นวานรของตัวเองไต่ปีนไม้กระดานและหอกหักไปสู่การแสดงที่มีชีวิตมากกว่า มารายห์ได้ให้ชีวิตดั่งกับตัวละครอย่าง บิลลี่ย์ นั้น มีอยู่จริง เพียงแต่บิลลี่ย์ ออกจะเป็นคนที่มีบุคลิกที่โดดเด่นและแตกต่างจากคนอื่นเท่านั้น ซึ่งเป็นการยืมบุคลิกของมารายห์มาใช้เองชัดๆ จึงทำให้การแสดงของมารายห์จึงดูแปลกและดูแตกต่างไปจากความคาดหวังของผู้ชม เพราะมารายห์ได้ใช้ความรู้สึกตัวเองในการสร้างบิลลี่ย์ ขึ้นมา จึงทำให้คนที่ไม่รู้จักมารายห์..ไม่เข้าใจในลักษณะการแสดงและวิธีคิดในแบบที่บิลลี่ย์เป็นในเรื่อง ซึ่งต่างจากมาดอนน่าและบริทนีย์ ที่ทั้ง 2 ท่านนั้น ยังลองผิดลองถูกเพื่อหาการแสดงที่น่าจะพึงพอใจสำหรับผู้ชมอย่างแท้จริง โดยยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะแสดงเป็นตัวเองไปเลยแบบมารายห์ หรือแสดงไปตามบทและพยายามเป็นบุคคลตามบทจริงๆไปเลย เลยได้ผลลัพธ์ออกมาเป็นการแสดงแบบไม่เป็นตนเอง ไม่เป็นตัวละคร แต่เป็นคนท่องบทละครให้ผู้ชมฟัง และดำเนินเรื่องให้พอเป็นเรื่องเป็นราวเท่านั้น ซึ่งถือเป็นการแสดงระดับมาสเตอร์พีซที่ทำให้ทุกคนต้องกล่าวขวัญตลอดมาในความกล้าที่จะแตกต่างของทั้งสอง

ในขณะในภาคของการแสดงด้วยเพลง ก็จะเห็นได้ว่าลีลาการร้องของทั้ง 2 ก็ยังคงมีลักษณะที่แตกต่างจากมารายห์อยู่มาก กล่าวคือ ในขณะที่เพลงของทั้งสองใช้ดนตรีในการเป็นส่วนส่งเสริมเสียงร้องของตนเองนั้น มารายห์กลับใช้เสียงของตนเองในการร้องเพลงได้อย่างถอดใจ และถึงอารมณ์ รวมถึงเทคนิคการร้องที่โดดเด่น จนทำให้เสียงดนตรีประกอบการเป็นส่วนเสริมที่เพียงทำให้เพลงมีความเป็นเพลงอย่างครบถ้วนตามความหมายของเพลงเท่านั้น เมื่อฟังเพลงอย่างใกล้ชิดแนบหู แนบใจ เราจะสัมผัสได้ถึงทัศนคติ และความคิดที่มารายห์มีต่อแต่ละเพลงได้อย่างชัดเจน มารายห์สามารถแสดงความรู้สึกของตนเองที่มีต่อเพลงในผ่านทางน้ำเสียงได้อย่างยอดเยี่ยม เราสามารถรู้สึกเศร้า หากมารายห์รู้สึกเศร้า รู้สึกน้อยใจ เหงาหงอย ปลอบใจตัวเอง ร่าเริง มีความสุข เกิดความรู้สึกต่างๆไปได้มากมายโดยที่แต่ละความรู้สึกที่กล่าวมานั้นก็ต่างมีแนวทางเฉพาะไปตามแนวทางของเพลงและเนื้อเพลงอีก ซึ่งต่างจากนักแสดงยอดเยี่ยมอีก 2 ราย ที่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกให้แก่ผู้ฟังอย่างชัดเจนและจับใจเพียงแค่ สนุก กับ เบื่อ เท่านั้น ซึ่งหากจะนับว่าเพลงก็เป็นรูปแบบของการแสดงแบบหนึ่ง (โดยมีเสียงร้องเป็นนักแสดง เครื่องดนตรีเป็นนักแสดงประกอบ เนื้อร้องเป็นบท) ก็บอกได้เลยครับว่า มารายห์ได้รับรางวัลออสการ์เจ้าบทบาทไปเต็มบ้านจนต้องขุดหลุมเก็บแล้วล่ะมั้งครับ

จากคุณ : พระนายหมื่นไร่ - [ 14 ส.ค. 48 14:53:07 ]