ความคิดเห็นที่ 1 1. อัลบั้ม Christina Agilera ปะทะ Mariah Carey           ไม่นับประเด็นที่ชื่ออัลบั้มต่างก็เอาชื่อจริงมาเป็นชื่ออัลบั้มแรกของตัวเองแบบที่ใครๆชอบทำ (ไม่นับความแปลกอย่าง วิทนี่ ที่ เอาชื่อตัวเองมาขายซ้ำไปซ้ำมาอย่าง Whitney Houston / WHITNEY / Just Whitney และบริทนี่ ที่กว่าจะใช้ชื่อตัวเองก็ล่ออัลบั้มที่3 (Britney)) ไม่อยากจะบอกเลยว่า ถ้าในฐานะที่คุณเป็นแฟนมารายห์ตัวจริง คุณก็ควรรักคริสติน่า ด้วย เพราะทั้งสองมีเส้นชะตาที่แทบไม่แตกต่างกันเลย โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับแนวความคิดในการทำงาน ลักษณะกราฟชีวิต และสิ่งต่างๆที่โลกกำหนดมาให้คล้าย โดยที่คริสติน่าเองก็คงไม่ได้ตั้งใจ และน่าสงสารเสียเหลือเกิน หากมารายห์ได้พูดประโยคโคลนบาดจิตจริงๆ ในเมื่อวิเคราะห์ความตั้งใจจริงๆแล้ว แม้เราจะรู้ว่า คริสติน่ายึดวิทนี่ และมารายห์เป็นต้นแบบ แต่เธอมิเคยตั้งใจให้แนวทางทั้ง 2 เด่นชัดจนเหมือนตั้งใจลอกในการเผยแพร่ผลงานวงกว้างทั้งที่เธอสามารถทำได้ และเอื้ออำนวยกว่าในเมื่อเธอคือคนที่มีโอกาสอยู่ในมือที่จะสร้างความสำเร็จได้มากที่สุด (ในเมื่อเธอคือคนที่มีความสามารถในแบบมารายห์-วิทนี่ แต่กำลังอินเทรนด์ในแบบบริทนี่ บวกภาพลักษณ์ที่ไม่ต้องปรุงเพิ่มอีกมากอีกแล้วในตอนนั้น ที่ถ้าเธออยากดังจริงๆ ก็แค่ทำเพลงตลาดสุดๆ เน้นคนทำเพลงดังๆมาช่วย รีบเข็นเพลงออกมาขาย สร้างกระแสต่อเนื่อง ต่อให้มารายห์ก็เหอะ เป็นได้สะดุ้งในความสำเร็จของเธอแน่)      เพลง Genie In A Bottle คือเพลงเปิดตัวที่ดูดีกว่า และโชว์ความคิดที่มีระดับมากกว่าคู่แข่งนิดนึง ในแบบเดียวกับมารายห์ใน Vision Of Love  ในขณะที่ What A Girl Wants ฉบับแก้ไขปรุงใหม่จานร้อน ที่ถูกส่งตรงมาเพื่อสานต่อและรักษาความสำเร็จให้ได้แบบนอกแผน ในแบบเดียวกับ Love Takes Time ที่ต่างมาหลังจากได้ยินคำวิจารณ์อัลบั้มแล้ว และต้องการรักษาความสำเร็จให้ต่อเนื่องเพื่อเป็นกระแสต่อไป และสามารถประสบความสำเร็จสมใจหมายทั้ง 2 เพลง (และเป้น 2 เพลงที่แฟนพันธุ์แท้ของทั้ง 2 ต่างรักมากด้วย)        การประสบความสำเร็จแบบซ้ำซ้อนของ ทั้ง 2 ใน 2 ซิงเกิ้ลแรก เริ่มก่อให้เกิดความน่ากลัวต่อคู่แข่ง และถีบห่างตัวทั้ง 2 ให้ห่างจากคู่แข่งไปได้มากขึ้น (บริทนี่ที่เน่ากับอันดับบิลล์บอร์ดไปเลยนับแต่ซิงเกิ้ลที่ 2เป็นต้นมา แต่ประสบความสำเร็จทั่วโลก) ความสำเร็จแบบเดียวกันนี้ทำให้คริสติน่าถูกจับตามองให้เป็นมิสบิลล์บอร์ดชาร์ทในแบบเดียวกับมารายห์ในทันที พร้อมกระแสความฮอทที่ยิ่งทวีรุนแรง เมื่อมารายห์ออกซิงเกิ้ลจากอัลบั้ม เรนโบว์ ขนาบเพลง What A Girl Wants ที่สร้างความใจหายใจคว่ำของแฟนๆที่กลัวว่าทั้งคู่จะปะทะกันกลางชาร์ทเต็มตัว (ซึ่งก็เป้นโชคที่ทั้ง 2 ไปได้ประกันตรงๆให้เกิดลือลั่นสะเทือนอย่างที่คิด และต่างได้รับความสำเร็จไปอย่างน่าพึงพอใจทั้งคู่)      ซิงเกิ้ลที่ 3 ของทั้ง 2 ต่างเป็นการฉีกแนวไปจาก 2 ซิงเกิ้ลก่อนหน้าให้คนเห็นศักยภาพมากขึ้น โดยติ๊ที่มันส์มา 2 เพลงแล้ว ก็โชว์ให้คนเห้นความสามารถการร้องอันชวนตะลึง (ที่ยังไม่เคยมีใครคิดเห็นกับมารายห์เลย เพราะติ๊โชว์พลังในระดับเดียวกับที่เคยเห็นใน Reflection ซึ่งคนที่ติดตามต่างคุ้นสไตล์จนไม่คิดนำไปเปรียบเทียบ และติ๊ก็ไม่เอื้อนหรือหอนในแบบมารายห์เลยสักนิด ซึ่งถือเป้นเพลงที่ติ๊สามารถแสดงเสน่ห์การร้องออกมาได้ชัดเจน ทั้งๆที่เพลงนี้เคยเป้นเพลงเก่าของ All-4One ที่แสนเนิบนาบมาก่อน) ในขณะที่ มารายห์มากับ Someday เพลงที่ช่วยเสริมภาพลักษณ์หญิงสมัยใหม่ และมีความเป้นตัวของตัวเองที่น่าชื่นชมมากสำหรับยุคนั้น พร้อมการพิสูจน์ความสามารถด้วยการร้องเพลงเร็วที่มีกลิ่นเครื่องดนตรีออกร๊อคนิดๆที่ทำให้เธอต่างไปจากคู่แข่งอย่างวิทนี่ที่เพลงเร็วจะพ๊อพน่ารักสดใส (แบบ How Will I Know / I Wanna Dance แม้กระทั่ง So Emotional ที่แฟนวิทคงจะบอกว่า Someday ก็มีส่วนผสมคล้ายๆ แต่มันก็ยังติดอารมณ์สาวช่างฝันและน่ารักอยู่ดี) มารายห์โชว์ศักยภาพในการร้องเพลงเร็วได้อย่างเต็มที่ และเป้นบทพิสูจนืว่าเธอสามารถเอกลักษณ์ในการร้องให้แก่ตัวเองได้อย่างชัดเจนทั้งเพลงเร้วเพลงช้า โดยเฉพาะการหวีดหอน อันเป้นเครื่องหมายการค้าที่มาเด่นชัดที่เพลงนี้ ที่ดูเป็นข้อต่างที่แสนลงตัว        แม้ว่าติ๊จะพลาดความสำเร็จที่อันดับ 1 ไปนิดเดียว ในขณะที่มารายห์ยังคงเดินหน้าสร้างสถิติต่อไปได้ แต่ทั้ง 2 ก็ถือว่าจุดพลุให้กับชื่อของตัวเอง และเป้นสิ่งที่เริ่มยืนยันแล้วว่า เธอทั้ง 2 จะไม่ใช่ความสำเร็จแบบชั่วครู่อีกต่อไป            มารายห์เดินหน้าต่อด้วยซิงเกิ้ลที่ 4 อย่าง I don't Wanna Cry ที่เลือกตามความสำเร็จในแนวกระแสนิยมสมัยนั้น แม้จะเป้นการกลับมาสู่แนวเพลงเดิมๆ ในขณะที่ติ๊ก็กลับมาสานต่อความสำเร็จของ 2 เพลงแรกในแบบที่มารายห์ทำเช่นกันด้วย Come On Over BABY (All I Want Is You) ที่ยังคงถูกนำมาทำใหม่ แบบเดียวกับ What A Girl Wants ที่แสดงให้เห้นว่า RCA คาดหวังกับติ๊นาในตอนนั้นมากแค่ไหน ซึ่งผลการปรุงใหม่นั้น ยิ่งทำให้เพลงได้รับความสำเร็จอย่างสุงขึ้นไปอีก           มาถึงตอนนี้ ด้วยอันดับ 3 ซิงเกิ้ลจากอัลบั้มเดียว ถือว่า ติ๊ประสบความสำเร็จในระดับเดียวกับการเปิดตัวของมารายห์แล้ว (แม้มารายห์จะมากกว่า 1 เพลงก็ตาม) โดยที่เพลงเร็วที่ตัดโปรโมทของทั้ง 2 จากอัลบั้มแรก ต่างถูกนำมาทำเวอร์ชั่นวิดีโอใหม่ทั้งสิ้น (มารายห์กับ Someday / There's Got To Be Away) ซึ่งไม่แน่ใจว่าเป้นการตามแนวกันหรือเปล่า ซึ่งต่างเป็นการทำให้ได้เพลงเพราะๆในเวอร์ชั่นที่สมบูรณ์มากขึ้นไปอีก        จบอัลบั้ม ถ้าไม่นับการไปแสดงความสามารถอันล้ำเหลือชวนตะลีงในอัลบั้มที่เป้นสุดยอดแห่งการลงตัวในการใช้เสียงของติ๊ใน 2 อัลบั้มพิเศษนั้น (ซึ่งเพลงใน 2 อัลบั้มนั้นดีมากๆ มีทั้งออกแจ๊ส ออกอาร์แอนด์บีที่ข้นขึ้นแต่ลงตัว บวกโซลอีกอ่อนๆ และเพราะมากๆ ร้องดีโคตรๆแทบทุกเพลง ทำให้แอบคาดหวังว่าทิศทางในอัลบั้มที่ 2 ของคริสติน่า ต้องมาในระดับที่ประสบความสำเร็จทางการตลาดอย่างสูงแน่ นึกดูสครับแค่คัดเพลงเด็ดๆของ 2 อัลบั้มนั้น มาเขียนเนื้อใหม่เป็นภาษาอังกฤษ และให้เนื้อเป้นเพลงรักตลาดๆ รวมกันเป้น 1 อัลบั้ม จะเป้นอัลบั้มที่หวานน่าฟังมากขนาดไหน รวมถึงลีลาการหวีดหอนที่ไพเราะสุดๆ) ติ๊นาแว่บไปทำงานเพลงที่แสดงให้เห้นถึงความคิดที่ชอบทดลองสร้างงานใหม่ๆของเธอ ในแบบเดียวกับที่มารายห์ชอบทดลองใน We're A Miracle และ Don't Make Me Love You (Til I'm Ready) ซึ่งต่างแสดงให้เห็นว่าติ๊สามารถกลมกลืนไปได้กับดนตรีทั้งในแบบอาร์แอนด์บีในทางมารายห์ และเพลงแดนซ์อิเลกโทรนิกาทันสมัยในแบบมาดอนน่า ซึ่งยิ่งโชว์ศักยภาพให้เห็นว่าถ้าเธอตังใจจะทำเพลงจริงๆนั้น เธอสามารถพลิกไปโชว์ความสามารถในด้านต่างๆได้มากแค่ไหน (ไหนจะผลงานพิเศษที่ตามมาตอนหลังๆอีกอย่าง Lady Marmalade ที่บอกได้เลยว่า เบื้องหลังความสำเร็จมาจากความฮอทและกระแสของเธอโดยตรงเท่านั้นเชียว และ Tilt Ya Head Back / A Song For You ที่ต่างแสดงให้เห็นว่า เธอเป้นคนหัวก้าวหน้าและรักการพัฒนาความสามารถของตนเองมากแค่ไหน)          ในอัลบั้มแรกนอกจากเพลง I Turn To You ที่แสนลือลั่น (...แถวตามอัลบั้มเพลงรวมรัก) และเพลงพ๊อพวัยรุ่นอาร์แอนด์บีแสนหวานที่เต็มไปทั้งอัลบ้มนั้น มีเพลงๆหนึ่งที่ทำให้ติ๊ได้รับคำชมจากนักวิจารณ์มากมาย นั่นคือ เพลง Obvious ซึ่งเป็นเพลงที่มีความคมทางเนื้อหา และความสามารถในการใช้เสียง ซึ่งเมื่อเดินมาถึงตรงนี้ ใครที่เป้นทั้งแฟนมารายห์และติ๊คงจะนึกออกว่า คำชมเหล่านี้ ไม่ต่างจากคำวิจารณ์ที่มารายห์เคยได้รับจากเพลงที่มารายห์โชว์พลังเสียงได้ลงตัวและดีที่สุด (ในความคิดผมและนักวิจารณ์โดยทั่วไป) อย่าง Vanishing ซึ่งทั้ง 2 ต่างแผดเสียง และใส่เล่นลูกเล่นอ้อยสร้อยลงในเพลงได้อย่างพอเหมาะ โดยที่โดยต่างไม่มีเสียงหวีดเลย อันแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า การที่ทั้ง 2 ถูกจับมาเทียบกันนั้นเพราะทั้ง 2 มีความคิดในการทำงาน และลักษณะผลงานที่คล้ายคลึงกันมากกว่า (ต่อให้ติ๊จะไม่หวีดเลย ก็ต้องถูกเปรียบเทียบอยู่ดี ไอ้หอนน่ะแค่สิ่งที่ทำให้คนที่ตั้งข้อสงสัยเตรียมด่าเธอได้หลักฐานชัดเจนขึ้น)  Obvious อาจเป็นเพลงที่ดูด้อยกว่า Vanishing ในแง่ที่ตัวเพลงติดสมัยนิยมกว่า และไม่ได้ตั้งใจให้พี่ฟังรู้ในทันทีว่านี่คือเพลงตั้งใจโชว์ออฟตรงๆ แบบการดวลเดี่ยวเปียโนใน Vanishing แต่ต่างก็เป็นเพลงที่เป็นแง่มุมมองของความรักคมๆ ผ่านเสียงร้องอันแสบจับจิต ชวนตะลึง ทั้งที่ดนตรีแสนเบาบางและไม่ได้อลังการเลย (เอาเสียงสู้กะดนตรีเพียวๆจริงๆ) และเชื่อไหมว่า คำวิจารณ์จากทั้ง 2 เพลงนี้แหละ คงมีผลไม่มากไม่น้อยที่ทำให้ทั้ง 2 พากันดิ่งไปสู่เพลงบลูส์ อย่างเข้มข้นในอัลบั้มชุดที่ 2 ของทั้ง 2 ต่อมาอย่างไม่น่าเชื่อ!         (เพลงอีกๆเพลงหนึ่งที่แสดงให้เห็นว่าติ๊รอ้งเพลงช้าแบบอาร์แอนด์บีบางๆในสไตล์ชุดแรกของเธอได้เพราะมาก และเพราะได้โดยไม่รู้สึกการตามสไตล์ใครเลยคือ Too Beautiful For Words ที่เพราะเทียบเทียมกันกับ We're A Miracle เลย แต่แอบคล้ายกันไปนิด) 2. อัลบั้ม อีโมชั่นส์ ปะทะ กระติ๊บ         ในขณะที่ใครๆต่างพากันคาดหวังว่า อัลบั้มที่ 2 ของทั้ง 2 จะต้องมาพร้อมเพลงตลาดๆมากมายที่จะมาสานต่อความสำเร็จระดับปรากฏการ์จากอัลบั้มแรกของทั้งคู่นั้น ทั้งคู่ต่างกลับมาไม่เหมือนเดิม โดยที่ต่างพกพาคู่ใจใหม่มาพร้อมกันคนละ 2 คน ทั้งคู่         มารายห์กลับมาพร้อมอดีตนักดนตรีเบื้องหลังจากอัลบั้มชุดแรกของเธอที่มาช่วยเธอสร้างสรรค์เพลงช้าหลังจากแตกหักกับเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดอย่าง เบน มาร์กูลีส์ อย่าง Walter Afanasieffe ที่ทางโซนี่ย์ผลักดันให้เป็นคนแต่งและโพรดิวซ์อย่างเต็มตัวซะที และ David Cole ที่มาเสริมทัพ ช่วยเธอในเพลงเร็ว ที่กลายเป็น 2 โพรดิวเซอร์หลักในอัลบั้มของเธอมามาจน Daydream        ติ๊ก็มาพร้อมกับการสลัดทิ้งโพรดิวเซอร์และนักแต่งเพลงชื่อดังทั้งหลาย เธอทิ้ง Diane Warren เจ้าแม่เพลงรักน้ำนิ่งอมตะนิรันดร์กาล (แบบเดียวกับที่มารายห์ไม่ต้องการ Narada Michael Walden มาสร้างภาพให้เธออีกต่อไป) ที่ต้นสังกัดส่งมาช่วยสร้างเธอให้เป้นนักร้องเสียงทองในชุดแรก  ทิ้ง Steve Kipner / Evan Roger&Carl Sturken ที่สร้างภาพเธอในแนวเพลงวัยรุ่น มุ่งสู่เพลงที่ดำดิ่งลงสู่ความต้องการในแบบของเธอ ติ๊ได้คู่ใจใหม่อย่างป้า Linda Perry ที่มาสร้างเพลงในแบบหญิงกร้าวออกร๊อค และช่วยคุมเพลงที่จมสู่ความรันทดในชีวิตของเธอ (หลังจากเห็นความสำเร็จในการช่วยพิงค์แสดงความรู้สึกลึกๆในแบบคนมีอดีตในอัลบั้ม Mizunderstood ) และคนที่มาดังจากผลงานของเธอและกลายเป้นมือทองในเวลานี้ไปแล้ว ไม่ต่างจากการสร้างชื่อให้ วอลเตอร์ ของมารายห์ อย่าง Scott Storch    อัลบั้มของทั้ง 2 ต่างมาเพื่อต่อต้านและบอกโลกว่า อย่ามาคาดหวังให้ฉันเป้นในสิ่งที่ฉันไม่อยากเป็นซะให้ยาก ทั้ง 2 ต่างถือเกียรติและศักดิ์ศรีมากเกินไป จนส่งผลให้อัลบั้มของเธอ 2 เป็นอัลบั้มที่ดูจริงใจ และทิ้งภาพความหวานในแบบที่ทุกคนคาดหวังไปหมด แต่ต่างกันตรงที่ มารายห์ไม่เน้นเสนอแต่เพลงที่มีเนื้อหาบอกเล่าชีวิต (เธอบอกเล่ามาแค่อ่อนๆในบางเพลง และชัดๆก็แค่ Make It Happen) แต่ดีกรีความแรงของเพลงในอัลบั้มที่ 2 ของทั้ง 2 คน ต่างก็มาด้วยการโชว์ศักยภาพอย่างเต็มเหนี่ยวในเพลงที่มีสีเข้มขึง โตขึ้นแบบตั้งใจให้เห็นความแตกต่าง (ซึ่งอาจจะมากเกินไปด้วยซ้ำ) และอัลบั้มทั้ง 2 กลายเป้นอัลบั้มที่บอกได้แต่เพียงว่า ถ้าไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้ เมื่อเวลาผ่านไป มันช่างเป้นอัลบั้มที่แสนจริงจังจนรู้สึกยากที่จะหยิบมาฟังรวดเดียวทั้งอัลบั้ม เว้นแต่อยากจะฟังเป้นเพลงๆ        แนวทางการโปรโมทซิงเกิ้ลในอัลบั้มนี้แบบเทียบเพลงต่อเพลงเริ่มแตกต่างกันแล้ว ในขณะที่มารายห์มาแบบเดิม เพิ่ม หอนสุดฤทธิ์ และไม่ชี้นำให้ผู้ฟังเห็นความเป้นเปลี่ยนและความเข้มข้นทางดนตรีในอัลบั้มที่เพิ่มขึ้นก่อนการฟัง ในEmotions ติ๊กลับเลือกจะประกาศกร้าวแบบโต้งๆ สานต่อความเป็นผู้หญิงต่ำๆแต่มีสมองใน Dirrty (จนแอบนึกว่าเธอกำลังเอาแนวคิดแบบมาดอนน่ามาพัฒนา) เป็นการประกาศกร้าวอย่างเห็นได้ชัดว่า เชิญเลยสำหรับคนที่โง่ ตัดสินคนจากสิ่งที่มองเห็น กรุณาอย่ามาซื้ออัลบั้มฉันเลย ฉันจะให้อัลบั้มนี้มีแต่คนแรงๆ มีหัวคิด ที่ฟังเพลงแล้วเข้าใจในความคิดที่ฉันต้องการจะสื่อเท่านั้นได้ฟังของดีในอัลบั้มนี้ ฉะนั้นเรื่องยอดขายอะไรน่ะ ฉันไม่หวังเท่า บนดลกนี้คงจะมีคนที่แรง แต่มีหัวคิดอยู่มากๆเท่านั้นเป้นพอ (ซึ่งหมายถึงจำนวนยอดขายจริงๆของเธอนั่นแหละ)       ใครๆอาจบอกว่าการเปิดตัวด้วยความต่ำไร้สาระแบบเดอรร์ตี้เป้นสิ่งที่ผิด การเปิดตัวด้วย Can't Hold Us Down หรือ Beautiful อาจทำให้การเปิดตัวครั้งนี้ของเธอดูดีกว่านี้ (Fighter น่ะไม่แรงพอจะเป้นซิงเกิ้ลเปิดตัวหรอก) แต่สำหรับผมแล้ว การเปิดตัวด้วยเดอรร์ตี้เป้นสิ่งที่ถูกต้อง การเปิดตัวแรงๆ แบบนี้ เป้นความสะใจเปนอย่าง ที่จะประกาศตัวเป็นศัตรูกับคนที่มองอะไรโง่ๆ (การแต่งตัวเป้นหรี่ มันหมายถึงนักร้องอย่างเธอต้องเป็นหรี่ตามคอนเซปต์ไปด้วยเหรอ แบบเดียวกะที่มาดอนน่ากำลังบอกว่า ชีวิตจริงๆคนเรามันก็มั่วมากมาย ฉันอาจจะดูมั่ว แต่จริงๆแล้วฉันก็เลือก เพียงแต่แค่ฉันเอาสิ่งที่ใครๆก็ทำมาเปิดเผย คุณก็หาว่าฉันทุเรศ ทั้งๆที่ตัวคุณเองความเป้นจริงน่ะมั่วกว่าฉันซะอีก) เป็นคุณเองจะไม่สะใจเลยเหรอ เมื่อคุณกำลังมองว่าทุกคำพูดที่กำลังออกมาด่าคุณ สำหรับคุณแล้วเหมือนกำลังได้ยินคนออกมาด่าตัวเองให้คุณฟัง! แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 48 17:02:56 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 48 16:29:16 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 48 16:21:07 จากคุณ : พระนายหมื่นไร่ - [ 14 ส.ค. 48 15:50:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สครู๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์.... ตอน 2 มาแล้วครับ... เดี๋ยวเตรียมเปิด Notepade ก่อน.... มีประเด็นเก็บ และเพิ่มเติมอีกแล้วครับ... จากใจจริง จากคุณ : PB ลูกพ่อ Kahn - [ 14 ส.ค. 48 17:41:06 ]

ความคิดเห็นที่ 3           I Will Be เป็นเพลงที่มีเนื้อหากำลังใจที่สามารถแสดงออกถึงความกดดัน รันทด และปัญหาที่ผ่านมาในชีวิตของติ๊เองได้เป้นอย่างดี เป็นเพลงที่สามารถบ่งบอกความคิดและความตั้งใจที่เธอมีต่อการทำอัลบั้มชุดนี้ได้อย่างชัดเจน แม้ว่ามันจะไม่ถูกนำมาใส่ไว้ในอัลบั้มนั่นหรือ เหตุผลจริงๆจังๆแบบที่ผมเดาก็คือ มันเป้นเพลงที่ยิ่งส่งเสริมภาพลักษณ์ความเป็นนักร้องเสียงอลังการ ในแบบที่ติ๊กำลังจะสลัด (โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้านมันมาใส่ในอัลบั้ม คงหลีกเลี่ยงที่จะไม่ถูกนำไปเปรียบกับเพลงเดี่ยวเปียโน อย่าง Vanishing ได้ยาก ซึ่งถ้าเทียบแล้ว ในเพลงนี้เสียงติ๊ได้เปลี่ยนไปแล้ว กร้าวขึ้น แข็งขึ้น อันเป็นไปตามเนื้อเพลงที่สร้างเสริมกำลังใจได้อย่างเจ็บแสบ  ก็จะถูกมองว่าร้องได้ไม่ดีเท่ามารายห์อีกจนได้) ซึ่งเมื่อเรามามองในวันที่เวลาได้ผ่านไปแล้วอย่างในวันนี้ ภาพความเป้นนักร้องจอมแหกปอดของเธอได้อ่อนลงไปแล้วจากอัลบั้มแรก แต่ได้ภาพนักร้องจอมขบฏที่ช่างคิด มีความสามารถ และสามารถพลิกแพลกความสามารถของเธอไปได้ในอีกหลากหลายรูปแบบ ซึ่งก็ยากเหลือเกินที่เราจะคาดเดาว่าในอัลบั้มชุดหน้าเพลงของเธอจะมามุขไหนในแบบเดียวกับมาดอนน่าไปแล้ว (ซึ่งต่างจากมารายห์ที่แฟนอย่างเราได้แต่ลุ้นว่าเพลงอัลบั้มหน้าน่ะต้องมีเพลงที่โดนใจแบบที่คาดหวังอยู่แน่ๆ แต่จะกี่เพลง และความเปรี้ยวแปลกพลิกหน้ามือเป้นหลังมือคงจะไม่เกิดกับเธอเป็นแน่แท้) ซึ่งการฉีกทางอันหลากหลายในอัลบั้มสตริปของติ๊นานี้เป้นเครื่องยืนยันว่าเธอไม่ได้เป้นมารายห์ แครี่ คนที่ 2 อีกต่อไป       ความเหมือนของ 2 อัลบั้ม สตริป / อีโมชั่นส ที่มีอีกก็อย่าง เพลงที่สุดแสนจะบลูส์ และไม่ถูกตัดเป็นซิงเกิ้ล แต่ชอบโปรโมท และนำไปร้องที่ต่างๆเสมอ และยังช่วยสร้างภาพลักษณ์การร้องให้ทั้งคู่ก็อย่าง If It's Over / Impossible ที่ได้ได้มือเขียนเพลงหญิงสุดแสนจะดัง 2 คนมาแต่งเพลงนี้ให้เธอทั้งคู่ (Carole King / Alicia Keys) และเป็นเพลงที่ติดเชื้อให้ไปปรากฏอิทธิพลกับแทรคสุดท้ายของอัลบั้มทั้งคู่อย่าง The Wind / Keep On Singin' My Song ที่เป้นการปิดอัลบั้มได้อย่างสวยงามและมีชั้นเชิงทีเดียวทั้งคู่         เพลงอย่าง Walk Away ก็คือ And You Don't Remember ในขณะที่ Lovin' Me For Me อันถูกวิพากษ์ วิจารณ์อย่างรุนแรงนั้น ไม่อยากบอกเลยว่าถ้าตัดไอ้อินเทอร์ลูดผีเสื้อดอกไม้และเสียงเอื้อนโหยหวนแบบมารายห์ตอนต้นเพลงไปนั้น เพลงของติ๊เพลงนี้แทบจะไม่ทำให้นึกถึงมารายห์เลย สิ่งที่สังเกตได้ชัดก็คือ เพลงนี้เนิบกว่า ให้อารมณ์ที่ยั่วยวนในอีกแบบที่ต่างจากมารายห์ที่หวานใสมองเห็นพงไพร แต่เพลงนี้ให้ความเศร้าลึกอยุ่ในที เสียงติ๊นี่เองที่ทำให้เพลงนี้ต่างจากเพลงของมารายห์อย่างชัดเจน แค่แนวเหมือน การร้องคล้ายบ้าง แต่อย่างไรติ๊ก็เป็นนักร้องที่มีเอกลักษณ์พอที่ทำให้เพลงของเธอต่างไปจากศิลปินคนอื่นได้อย่างชัดเจน (ลองนึกถึงเจสสิก้า กับการก๊อปมารายห์แบบช็อตต่อช้อต ใน I Wanna Love You Forever / I Think I'm in love With You จะเห็นภาพได้อย่างชัดเจนในการพยายามสร้างเสียงที่เหมือนและการเอื้อนที่คล้าย บวกเพลงที่เดินตามรอย ซึ่งเป้นส่วนที่ฆ่าตัวเธอเองไปอย่างไม่น่าเชื่อ)       อัลบั้มทั้ง 2 ต่างงัดพลังเสียงของนักร้องตัวเองมาโชว์อย่างหลากหลาย แต่ยิ่งเทียบก็ยิ่งเห้นความต่างทางความชอบที่ไถไปคนละทางซะแล้ว เพราะยังไงมารายห์ ก็เป็นแค่ผู้หญิงช่างฝันคนหนึ่งที่เลือกจะทำเพลงที่ยังไงก็ให้อารมณ์เชิงบวก ฟังแล้วรู้สึกดี ด้วยเนื้อเสียงที่มีความหวาน ประกอบแนวการร้องที่ชำนาญในแนวนี้ (ลองนึกดูว่าเพลงที่เศร้าโวยวายจะเอาแบบ Mine Again ฟังยังไงก็ดูไม่ได้เคร่งเครียดจะเอาแบบ I have Nothing ทั้งที่เนื้อหาก็จะเอาพอๆกัน) แต่เสียงของติ๊สามารถถ่ายทอดความรู้สึกแรงได้ดีกว่า (ลองนึกดูว่าถ้า Someday ถูกนำมาคัฟเวอร์โดยติ๊ ต่อให้ดนตรีเดิมเปี๊ยบ ยังไงก็ให้อารมณ์กร้าวแบบ Fighter ซึ่งมารายห์ให้อารมณ์กร้าวที่อ่อนกว่านั้นมาก) และติ๊เลือกที่จะถ่ายทอดเพลงที่อารมณ์หดหู่ได้ดีด้วยนำเสียงที่มีพลังและกระชากใจกว่า (มารายห์คงร้อง I Will Be / I'm OK ได้น่าสงสารน้อยกว่าติ๊มาก เพราะ มารายห์จะร้องยังไงก็รู้สึกถึงอารมณ์มองโลกในแง่ดีด้วยลีลาการร้องที่ฟังยังไงก็นึกถึงภาพหญิงที่แสนดัดจริต) ดังนั้นมาถึงวันนี้แล้วคงสรุปได้แค่ว่า ติ๊เป้นเพียงหญิงคนหนึ่งที่ตามรอยความฝันมาด้วยคนที่มองมารายห์เป้นฮีโร่ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งมารายห์ก็มาจากชีวิตที่เลวร้ายไม่ต่างกัน) และน่าเชื่อว่า ติ๊ จะต้องเคยผ่านเวลาอันเลวร้ายมาด้วยเพลงความหมายดีๆของมารายห์มาอย่างแน่นอน ซึ่งก็ไม่ต่างจากพวกเรานักฟังเพลง ซึ่งเราต่างให้ความสำคัญกับนักร้องที่เรารักไว้อย่างเทิดทูนบูชา และไม่เคยคิดที่จะอาจเอื้อมไปทำตัวเปรียบเทียบและเอาชนะอย่างแน่นอน แม้ว่าเราจะมีโอกาสเพียงใดก็ตาม ซึ่งติ๊ก็ได้แสดงให้เห้นแล้วว่าเธอพยายามเก็บความชอบและชื่นชมบูชานักร้องขวัญใจทั้งหลายของเธอไว้ ทั้งที่เธอแสนจะเทิดทูน และพยายามสร้างแนวทางใหม่ให้กับตัวเอง (ซึ่งลองดูสิว่าแค่พวกเราไปคาราโอเกะ พวกเราต่างก็ได้รับอิทธิพลการร้องมาจากนักร้องที่ชื่นชอบมาได้อย่างยากจะสลัด และอาจยิ่งปลื้มกันเสียด้วยซ้ำหากมีใครบอกว่าร้องเหมือน) ติ๊เป้นคนมีชีวิตและน่าสงสารและต้องเดินอยู่บนเส้นทางแห่งการเปรียบเทียบมาโดยตลอด ตอนนี้ก็ได้แต่หวังว่าติ๊ผู้มีความคิดและดวงชะตาใกล้เคียงกับไอดอลคนโปรดของเธออย่างมารายห์ จะกำลังมีความสุข และคลายทุกความกดดัน จนพร้อมจะกลับมาพร้อมกับผลงานชั้นยอดที่จะนำความสำเร็จแบบสุงสุดมาให้เธอ แบบเดียวกับที่มารายห์เคยทำได้กับ Music Box! (สาธุ้!!!!)                 ขอจบการเทียบกับมารายห์ไว้เพียงเท่านี้ และขอติดการเปรียบติ๊กับเคลลี่ และศิลปินที่ยิ่งตามรอยมาทีหลังอีกเพียบ ไว้ก่อน แล้วจะพยายามมาต่อนะครับ                 แต่เชื่อว่าประเด็นต่างๆคงยังไม่จบง่ายๆ ยังไงเดี๋ยวผมจะมาตอบข้อสงสัยต่างๆ และข้อผิดพลาดต่างๆนะครับ รอความคิดจากทุกคนอยู่ครับ ขอบคุณครับ แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 48 18:01:08 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 48 17:53:34 จากคุณ : พระนายหมื่นไร่ - [ 14 ส.ค. 48 17:51:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณครับ อ่านเพลินเลยนิ ^^ จากคุณ : shadowgc - [ 14 ส.ค. 48 18:22:10 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สู้ๆๆเจ๊แซมมี่ น่าสนนะ ติกะกร๊ากอะ อยากรู้เจ๊แซมจะเขียนว่าอย่างไร แต่ยอมรับว่าเขียนได้ดีมาก จากคุณ : ifwedo - [ 14 ส.ค. 48 19:10:57 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตายๆๆ  หูตาลายไปหมด เยี่ยมๆ แซมมี่    อัลบั้ม อีโมชั่น เป็นอัลบั้มที่มารายห์แสดงศักยภาพ และความสามารถในการใช้เสียงไว้มากที่สุดเลยหละ ปล. ใครสังเกตว่า มารายห์เริ่มสบัดมือ ตอนไหนอะ ที่เธอชอบทำตอนร้องสด  น่าจะตั้งแต่เดดรีมนะที่เป็นเอามาก เพราะช่วง มิวสิคบอคนี่ยืนตัวแข็งทื่อเลย จากคุณ : mariah-myall - [ 14 ส.ค. 48 19:53:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาถึงตอนนี้ต้องขอชมว่าเจ้าของกระทู้เล่าเรื่องได้น่าสนใจและน่าติดตามมากๆค่ะ ข้อมูลทุกอย่างแน่นปึ๊กยิ่งกว่าแฟนพันธุ์แท้เพราะรู้รายละเอียดบางอย่างที่ลึกๆที่แฟนๆหลายคนๆไม่รู้ด้วยซ้ำ ขอบคุณจากใจจริงที่อุตส่าห์เสียสละเวลามาพิมพ์และบอกเล่าเรื่องราวเหล่านี้ เราได้รับความรู้เพิ่มขึ้นมากเลย จากคุณ : ซี้ดซ้าด...ถึงใจ - [ 14 ส.ค. 48 20:44:13 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ที่จริงแล้วแซม เป็นนักเขียนอาชีพ มีชื่อในนิตสารเล่มนึงครับ แต่ไม่บอกว่าใคร ทายซิๆ อิๆ จากคุณ : mariah-myall - [ 14 ส.ค. 48 21:05:02 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เขียนดีมากๆครับ จากคุณ : อิชิโจ - [ 14 ส.ค. 48 21:38:41 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เหตุผลนึงที่ชอบคริสคือการที่เธอเป็นคนที่ไม่เย่อหยิ่งและถือตัวค่ะ เธอสามารถยอมรับทุกๆคนที่มีความสามารถโดยไม่ได้สนใจว่าจะมาก่อนมาหลัง เธอกล่าวชื่นชมและบอกอย่างเต็มปากเต็มคำว่าเป็นแฟนเพลงของนักร้องที่มาทีหลังอย่างจอสและคีย์ ซึ่งส่วนดีนี้คล้ายๆกับวิทนี่ที่ไม่ถือตัวและยอมรับในตัวเด็กรุ่นหลังอย่างคริสว่าเป็นคนที่มีความสามารถ กลับกันกับมิมี่ที่มีท่าทีที่ต่างออกไปซึ่งถ้าเราเป็นคริสคงจะรู้สึกไม่ดีอย่างมาก ข่าวนี้ไม่น่าใช่ข่าวลือหรอกค่ะด้วยเหตุผลที่คริสไม่กล่าวถึงมิมี่อีกเลยนับแต่นั้น รู้สึกจะมีอยู่ครั้งนึงที่ไปสัมภาษณ์ที่รายการไรไม่รู้ ได้มีการถามว่าเธอชอบนักร้องคนไหน ไม่มีมิมี่ออกมาจากปากเธอแต่เธอเลือกใช้คำว่าThe whitneyแทน ส่วนการปูทางนั้นคริสฉลาดอยู่แล้วค่ะเรื่องนี้ เธอบอกเป็นนัยๆกับแฟนๆสเมอว่าต่อไปเธอจะมาไม้ไหนขึ้นกับว่าคนจะทันสังเกตหรือเปล่า เช่นไปร้องcome on overโดยมีfred durst มารับเชิญ อย่าคิดว่าไม่ได้สลักสำคัญนะคะเพราะว่าการแสดงนี้ซึ่งไม่ได้ดีเด่อะไรแต่กลับมีคนโหลดดูกันเยอะจากโปรแกรมแชร์ไฟล์ซึ่งไม่ใช่แฟนคริสเท่านั้นค่ะ รวมถึงการตะบี้ตะบันร้องat lastในหลายๆคอนเสิร์ต และเพลงอย่าง merry x'mas baby/alright now ตามติดมาด้วยlady marmalade ซึ่งเป็นการปูทางสู่อัลบั้มสองทั้งสิ้น ส่วนการทำเพลงร่วมกับคีย์และลินดาก็เป็นใบเบิกทางของเธอกับให้ผู้ฟังกลุ่มใหม่ๆอีกทางนึงนะคะ และการแสดงที่mtv vmaปีล่าสุดที่แสดงกับเนลลี่ที่มีคนติดตามชมทั่วโลก ก็ถือเป็นโอกาสอันดีที่จะโชว์ศักยภาพโดยการร้องโซลสั้นๆก่อนเข้าเพลง ปิดท้ายด้วยการทำเพลงกับเฮอบี้ซึ่งจะยิ่งทำให้เธอเป็นที่รู้จักมากขึ้นในกลุ่มคนฟังที่เป็นผู้ใหญ่และยังไม่รู้จักเธอมากนัก ซึ่งนับว่าเป็นการกรุยทางที่ดีกับอัลบั้มที่จะออกตามมา และกระแสเพลงนี้อย่างที่รู้ๆกันนะคะว่าค่อนข้างเป็น+ แม้แต่หลายๆคนที่เคยค่อนขอดคริสว่าชอบทำเพลงคลาสสิคเสียหายก็ยังหันมาชื่นชม ถึงได้บอกไงค่ะว่าคริสน่ะมองการไกล จะทำอะไรคิดแล้วคิดอีกเสมอว่าจะมีผลกระทบในอนาคตอย่างไร แต่เราคิดว่าที่คริสทำผิดอย่างร้ายแรงคือการที่เลือกตัดเพลงThe Voice withinแทนที่จะเป็นWalk Awayนีแหละค่ะ แล้วก็การแสดงบนเวทีmtvกับมาดอนน่าซึ่งไม่ใช่วิถีที่ควรจะเป็นเพราะการแสดงนั้นเป็นการย้ำภาพเธอในแบบฉบับpop princessเทือกนั้นมากกว่า ส่วนชะตาชีวิต ทั้งสองไม่เหมือนกันซะทีเดียวนะคะ คริสค่อนข้างจะประสบความสำเร็จทางด้านความรักไม่เหมือนรุ่นพี่ๆที่ล้วนมีปัญหากันถ้วนหน้า รอดูชีวิตช่วงหลังจากการแต่งงานกันต่อไปว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยไหม ส่วนผลงานเพลงคิดว่าคริสคงจะไม่ทำสถิติอะไรหรอกค่ะ คิดดูซิค่ะ ผ่านไป6ปีเธอมีสตูดิโออัลบั้มออกมา2ชุด น้อยมากๆนะคะถ้าเทียบกับนักร้องคนอื่นๆอย่างมิมี่นี่ก็6ปีมีสตูดิโออัลบั้มถึง4ชุด ส่วนเรื่องยอดขายน่าจะเลิกหวังได้เลยนะคะ จะหวังขายได้แบบนอร่า โจนส์เหรอ ก็เป็นไปได้ยาก แนวเพลงแบบนั้นไม่ใช่แนวที่จะขายได้เลย คริสก็คงรู้แหละค่ะแต่ก็อยากจะทำเพื่อแฟนๆและสนองตัณหาส่วนตัวด้วย จากคุณ : ซี้ดซ้าด...ถึงใจ - [ 14 ส.ค. 48 21:57:04 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จิงๆคุณพี่ว่า เรื่อง เย่อหยิ่ง นี่ติ๊นาไม่เป็นรองใครนะคะ เห็นคุณเธอก็เที่ยวออกไปด่าใครต่อใครเขาไปทั่ว คนที่ทำงานกับติ๊นา หลายๆคนก็ออกมาบ่น  ยกตัวอย่างหลายๆคนที่ติ๊นาออกมาด่า ไล้ตั้งแต่ บลู พิงค์ บริทนี่ เวสไลฟ์ เคลลี่ ออสบอร์น และอื่นๆ โดยเฉพาะบลูนี่ น่าสงสารมากๆ เห็นว่าโดนเข้าไปนั่งจ่องจับผิดในคอนเสิร์ทเลย จากคุณ : พริ้งเองค่ะ (PJ_HARVEY) - [ 14 ส.ค. 48 22:16:18 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จะว่ามารายห์ เย่อหยิ่งก็ไม่เป็นธรรม นักหรอกครับ เพราะข่าวนั้นไม่มีหลักฐานอะไร ยืนยันเลยจริงๆ การจะมาก่อนมาหลังคิดว่ามารายห์คงจะไม่เอาใจใส่เรื่องนี้หรอก เพราะนักร้องเกิดขึ้นเป็น สิบๆ ถ้ามามัวกันท่านักร้องรุ่นน้อง แบบนี้คงไม่เป็นอันทำอะไรแน่ๆ แล้วอีกอย่างเธอก็น่าจะเข้าใจ เพราะเธอก็เคยเป็นรุ่นน้องมาก่อนและก็เคยถูกจับเปรียบกับนักร้องรุ่นพี่มาก่อนเหมือนกัน   ถ้าใครได้ ไปเจอมารายห์ที่สนามบินก็จะรู้ว่าเธอไม่ได้เย่อหยิ่งจองหอง อะไรเลย เธอแทบจะเดินเข้ามาหาแฟนๆ ยื่นมือมาให้จับ แต่โดนการด กันไว้  เมื่อก่อนจะมีลิส เพลงที่มารายห์ชื่นชอบ ทอป10  หนึ่งในนั้นก็ยังมีเพลงของติ๊นา จำไม่ได้ว่าเพลงอะไร และอีกหลายๆเพลงก็เป็นของนักร้องรุ่นน้องทั้งนั้น    ส่วนเรื่องอัลบั้ม ผมว่าไม่ใช่ประเด็นนะครับว่าจะออกมามากมาน้อย  ถึงจะมารายห์ จะออกมา 4 แต่ผลตอบรับก็ดี มันอยู่ที่ว่าอัลับ้มที่ออกมา มันมีคุณภาพแค่ไหน  การออกอัลบั้ม มา 4 ชุด ใน 6 ปีแรก ก็ไม่ใช่ว่า ทำออกมาสั่วๆ แบบไม่ลืมหูลืมตานะครับ จะเห็นว่า ผลตอบรับ ก็เป็นเครื่องการันตี ถึงคุณภาพได้ในระดับนึง   แม้แต่ติ๊นาเอง ถึง จะออกแค่ 2 ชุด แต่ก็ไม่ใช่ว่า 6 ปี ออก 2 ชุด คุณภาพจะคับแน่นไปกว่ามารายห์  ผมเข้าใจว่าคุณต้องการสื่อถึงเรื่องยอดขายถ้างานดีก็ขายได้อยู่แล้ว  ผมว่างานติ๊นาชุดที่ 2 ยังไงมันก็แนวขายนะครับ ขายได้ดีเสียด้วย     ปล.เจ๊พริ๊ง พิมพ์แซงไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี๊ยะ แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 48 22:35:42 จากคุณ : mariah-myall - [ 14 ส.ค. 48 22:34:29 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คุณ11/12 ใจเย็นๆค่ะ คาดว่ามีการสื่อสารอะไรบางอย่างที่น่าจะผิดพลาดนะคะ คือในที่นี้ต้องการจะสื่อว่าเธอไม่ถือตัว ไม่ถือตัวยังไงน่ะเหรอ ก็ไม่ถือตัวว่าชั้นมาก่อนอะไรแบบนี้ค่ะ จริงๆถ้าตั้งใจอ่านจากรูปประโยคดีๆน่าจะเข้าใจนะคะว่าต้องการจะสื่อแบบไหน เรื่องไม่เย่อหยิ่งที่ว่าจึงหมายถึงกรณีนี้ค่ะ เอาเป็นว่าขอโทษละกันนะคะที่อาจจะเลือกใช้คำที่ทำให้สื่อความผิดไป แต่ที่คุณพี่พริ้งว่ามานั่นน่าจะเป็นลักษณะการวีนหรือเรื่องมาก มากกว่า ขอร้องละค่ะใช้คำผิดนิดๆหน่อยๆ ถ้าอ่านแล้วพอเข้าใจได้ก็อย่าจับมาเป็นประเด็นเลย เดี๋ยวไม่มีใครกล้าตอบกันพอดี จากคุณ : ซี้ดซ้าด...ถึงใจ - [ 15 ส.ค. 48 08:25:08 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ประเด็นที่ 1 : มุมมองของแฟนๆ และ มุมมองของคนภายนอก จากความคิดเห็นของคุณพี่พริ้งในรี 11 และความคิดเห็นของคุณพี่มาลัย มัยบาซิน รีที่ 12 รวมถึงความคิดเห็นของผมในกระทู้ มาลัย VS หรี่ ภาคแรกนั้น... เป็นสิ่งสะท้องให้เห็นถึง การมองสิ่งๆหนึ่งในมุมมองที่แตกต่างกัน โดยมีบริบทของการรับรู้ข่าวสาร และ ความกระตือรือล้นที่จะสนใจในสิ่งสิ่งนั้นเข้ามาเปป็นตัวแปรด้วย... เริ่มที่ผมก่อนเลยนะครับ... ในกระทู้ที่แล้ว ผมเคยบอกว่า มาลัย เป็นคนด่าหรี่ว่า เป็นโครลของเธอ... หลังจากนั้น แฟนๆของแม่นาง ก็บอกว่า นี่เป็นข่าวที่ยังไม่มีมูลสักเท่าไหร่ เมื่อเทียบกับที่มาลัยว่าเจสอย่างชัดเจน... มา ณ ขณะนี้... คุณพี่พริ้งได้พูดว่า หรี่เองก็ไม่ได้มีความ Friend สักเท่าไหร่... เพราะเธอก็เคยด่า บลู พิงค์ บริทนี่ เวสไลฟ์ เคลลี่ ออสบอร์น และอื่นๆ... แต่ถามไปพูดเรื่องนี้กับแฟนๆของเธอ....จะรู้ว่ามันไม่เป็นความจริงเลย.... นี่เป็นสิ่งที่สะท้อนถึงสัจธรรมในการปะทะคารมทั้งหลายว่า.... ข้อมูลที่แตกต่างกัน....นำมาซึ่งความขัดแย้งทางความคิด.... ซึ่งถ้าความขัดแย่งนั้นเป็นไปในเชิงสร้างสรรค์....มันก็ไม่มีปัญหาอะไร... แต่ถ้าเมื่อใดที่มันเริ่มมีการวางระเบิดใส่กัน... เมื่อมั้น หายนะทางการแสดงความคิดเห็นก็จะมาเยือน... เหอะๆๆๆๆๆ... ผมจะพยายาม แสดงความคิดเห็นในเชิงสร้างสรรค์ให้มากที่สุด... โดยการอธิบายข้อมูลที่มีการยอมรับว่าเป็นความจริงมาแล้วทั้งหมดนะครับ..... - บลู VS หรี่ : เรื่องนี้มันมีข่าวว่าทั้ง 2 ฝ่าย ไปเจอกันที่ผับแห่งหนึ่งที่ อังกฤษ แล้วก็เกิดอาการกินแหนงแคลงใจกัน...ซึ่งความเป็นจริง...ช่วงเวลาที่ข่าวนี้ออกมา...หรี่ลดาเธอกำลังเริงร่าอยู่ในพิตส์เบิร์คอยู่เลยครับ...ฉะนั้นข่าวตามหนังสือพิมพ์หัวสี และนิตยาสรช่าวเม้าท์ของอังกฤษที่ลงข่าวความผิดใจกันของ 2 คนนี้ (ซึ่งข่างทั้งหลายทั้ง 100 เปอร์เซ็นต์ มาจากสื่อพวกนี้ทั้งนั้น)...ล้วนแล้วแต่นั่งเทียนทั้งนั้น...แฟน บูล ที่ Eng เขาก็รู้ครับ... - พิงค์ VS หรี่ : ยังจำได้ไหม... 2001 ทั้ง 2 คนยังเป็นเพื่อนกันอยู่...ยังไปดริ๊งค์ไปแรดกันตามประสาผองเพื่อน...แต่ไฉน...ปลายปี 2002 ทั้ง 2 จึงเริ่มผิดใจกัน...ไม่เคยมีข่าวที่น่าจะเชื่อถือได้ว่าคริสติน่าไปด่าพิงค์ก่อนเลยแม้แต่ครั้งเดียวนะครับ...มีแต่ข่าวว่าพิงค์นั่นแหละออกมาโจมตีคริสติน่า จนถึงขั้นเคยเอาเพลง "ชั้นสวย" ไปร้องในคอนเสริตของตนเอง แล้วเอาตุ๊กตายางรูปร่างคล้ายติ๊นาขึ้นไปทำลามกจกเปรตด้วย...(ข่าวนี้ยืนยันได้ 100 เต็ม) ตั้งแต่นั้นมา...2 คนก็ไม่ถูกกันมาตลอด...จนกระทั่งถึงงาน EMA ที่สก๊อตแลนด์ 2003 นั่นแหละ ทั้ง 2 จึงสามารถพูดคุยกันได้ แต่ความเป็นเพื่อนก็ไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิม.......พิงค์มักพูดเสมอว่า หรี่เป็นคนที่ร้ายกาจที่สุด เย่อหยิ่ง จองหอง และไม่เป็นมิตร...น่าสงสัยไหมว่า คนแรงๆแบบเธอทำไมถึงได้คบกับคนเย่อหยิ่งอย่างที่เธอว่าเป็นเวลาเกือบ 2 ปี.... เคยมีการถกกันของ แฟนหรี่ และแฟนพิงค์ครับ...ว่าบางที พิงค์อาจจะงอนทั้งหรี่ และป้าดา เนื่องจากว่า Beautiful เป็นเพลงที่ป้าดารักมากๆ แต่ป้าดากลับมอบให้หรี่ร้อง มิใช่เธอ...ทั้งๆที่เธอถือว่าเป็นลูกสาวคนหนึ่งของป้าเลยก็ว่าได้...เพื่อนรักได้ของดีไป...ทำชั้นช้ำใจหนักหนา...อีบ้า !!! มรึงอย่าอยู่เลย....แล้วเหตุการณ์ทั้งหมดจึงเริ่มขึ้น.........(หลักฐานสนับสนุน : พิ้งค์เคยพุดเรื่อง คริสติน่า ไม่เหมาะกับเพลง Beautiful ผ่านสือที่เชื่อถือได้ อย่างน้อย 3 ครั้งครับ...) แหนม VS หรี่ : เคยพุดไว้ในกระทู้ที่แล้ว...แล้วนะครับ...หรี่ผิดจริงๆ...แต่นังแหนมก็ร้ายใช่ย่อย...โฮะๆๆๆๆๆ เวสไลฟ์ VS หรี่ : อันนี้ผมไม่ทราบจริงๆครับว่าผิดใจกัน...แต่ให้ทาย...ต้นตอก็คงคล้ายๆกับ กรณ๊ หรี่กับบลูแหละครับ...ทราบกันดีอยู่แล้วว่า สื่ออังกฤษเชื่อถือได้มากขนาดไหน... อีอึ่ง VS หรี่ : อันนี้เห็นได้ชัดเจนเลยครับ...วง่าเคลลี่ออสบอนด์นั่นแหละออกมาด่าเธอก่อน...ทั้งๆที่หรี่ไม่เคยไปทำอะไรอีอึ่งตนนี้เลยสักครั้ง...จากปากคำให้การของทั้ง 2 คน...มันไม่สอดคล้องและไม่ตรงกันหลายๆจุดที่ว่า...ต่างฝ่ายต่างเป็นเด็กนิสัยไม่ดี...จอง้ลางจองผลาญ...และเป็นฝ่ายเริ่มหาเรื่องตนเองก่อน....แต่จะสถานการณ์ที่ผ่านมา....แคลลี่จะเป็นฝ่านที่โจมตีหรี่ก่อนทั้งนั้น...ไม่ว่าเธอจะไปออกสื่อไหน เธอล้วนแล้วแต่ด่าหรี่ทุกครั้ง...โดยที่คริสติน่าไม่ได้รับรู้...ถึงรับรู้ ก็เพียงแค่ตอกกลับเบาๆ.... แต่ครั้งที่รุนแรงที่สุด เห็นจะเป็นในงาน EMA 2003 ที่เดียวกันที่หรี่ปรับความเข้าใจกับพิงค์นั่นแหละครับ...ที่เธอ"เล่น" อีอึ่งแบบแรงมากๆ แรงจนอีอึ่งต้องจำไปจนวันตาย...พร้อมกับประโยคที่เด็ดดวงที่สุดของต่ำคืนนั้นที่ว่า "แคลลี่...เธอน่ะ...มันเด็กน้อยหอยนิดส์ชัดๆเลยนะจ๊ะ...ถ้าจะร้าย ถ้าจะด่า...ก็ควรจะรู้ว่า จะด่า จะร้ายแบบไหนให้มันเจ็บจริงๆ....โฮะๆๆๆๆๆๆ" ฉะนั้น...คู่กรณีคู่นี้...จึงอยู่ที่อำนาจในการนิยามของสื่อและแฟนๆของแต่ละฝ่ายว่าใครจะมีอำนาจในการสาบส่งฝ่ายตรงข้ามได้มากกว่ากัน...สำหรับผมนั้น ผมว่า หรี่ชนะเลิศครับ... พุดถึงศัตรูของหรี่...ความจริงมีหลายคนมากๆ...จริงบ้าง..นั่งเทียนบ้าง...สงสัยใครถามผมได้เลยครับ...ข้าพเจ้าตั้งรับทุกสถานการณ์ ไม่หวั่นแม้วันมามาก.... อนึ่ง...เหตุการณ์ล่าสุด สดๆร้อนๆ.... นิตยสารจอมนั่งเทียนแห่งหนึ่งของ Eng ออกข่าวมาว่า คริสติน่าให้สัมภาษณ์ว่า แหนมควรรีไทร์ตัวเองออกจากวงการไปเลี้ยงลูกได้แล้ว เพราะสภาพของเธอตอนนี้ ไม่เหลือความเป็น sex sim ซึ่งทำให้เธอขายได้ตลอดมาอีกต่อไป...ฉะนั้น จงไสหัวไปเสียเถิด.... ข่าวนี้หาอ่านได้ที่เว็บ manager นะครับ มือไว้ใจเร็ว รีบแปลมาลงทันทีเลยครับ...เว็บนี้.... ประเด็นที่ 2 : ความรัก แอบแย้งรี 10 นิดหน่อยนะครับ... ที่ว่าหรี่ประสบลความสำเร็จทางด้านความรัก.... เพราะกว่าที่หรี่จะมาลงตัวกับคุณ แบรทแมนอย่างทุกวันนี้... เธอก็บอบช้ำมาพอสมควรล่ะครับ.... ตอนไฮสคูล...เธอถูกหลอกให้ไปเต้นรำกับชายหนุ่มที่หวังเพียงแค่จะได้ชื่อว่าเป็น "คนที่สามารถควงคริสติน่าได้" พอมารักกับจอร์ช ซานโตส...ก็เกิดหลุมดำในชีวิตของเธอ ที่หญิงสาวคนไหนก็ไม่อยากประสบ...นั่นก็คือ..."ผัวฉันเป็นเมียเขา" สังเกตุไหมว่า... หรี่เธอมีข่าวกับผู้ชายที่ดูเป็น Bad Boy หลายคนมากๆ ไม่ว่าจะเป็น เอ็นริเก้ , เฟร็ด เดิร์ท , และอีตาพิธีกร TRL บวมๆอืดๆ คนนั้น... แต่ก็ไม่มีคนไหนที่จะมีหลักฐานว่าเป็นเรื่องจริงเลย (ยกเว้นแต่เอ็นริเก้ ที่พอจะมีเค้าลางนิดหน่อย) ทว่าคนที่เธอคบหาอย่างจริงจัง จะออกหน้าออกตาตามสื่อ มีอยู่ 2 คนเท่านั้น นั่นก็คือ "คุณแดนซ์เซอร์เกย์คนนั้น" และ "คุณผู้บริหารบริษัทจัดการดนตรีคนนั้น"... 2 คนเท่านั้นจริงๆ.... เมื่อเทียบกับนักร้องในวัยเดียวกันกับเธอนับว่าน้อยมากๆ... (ยกเว้นนังเจสไว้สักคน...รายนั่น 1 เดียว รักแล้วแต่งเลย...) แสดงให้เห็นว่า ความเลวร้ายในวัยเด็กของเธอ ส่งผมถือการเลือกพ่อพันธ์ในอนาคตของเธออย่างมาก.... พอเมื่อพิจารณา ดูให้ดีแล้ว...จอนจอร์แดน แบรทแมน...มีบุคลิคที่เรียกได้ว่า แตกต่างและอยู่คนละขั้วกับ พ่อบังเกิดเกล้าของเธออย่างชัดเจน.... จากใจจริง แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 48 12:04:57 แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 48 12:03:43 แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 48 11:58:14 จากคุณ : PB ลูกพ่อ Kahn - [ 15 ส.ค. 48 11:56:02 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณเจ้าของกระทุ้มากๆฮะ เขียนได้สนุกมากกกกกกกกกกกกก แต่อยากบอกกับหลายๆคนว่าทำใจกันให้เป็นกลางกันหน่อยนะครับ ถ้ากระทบอะไรกันก้เอาแต่เบาๆ และพยายามให้อภัยกัน การเปรียบดีว่าส์ ทั้งหลายเป้นสิ่งที่ดีและสนุกในการอ่าน ทั้งยังได้ความรู้ในแง่มุมใหม่ๆ แต่ก้อยากจะบอกว่า อย่าลืมว่า ดีว่าส์แต่ละคนนั้นล้วนเป็นปัจเจก จะมาให้ ติ๊นา มาหวีดสูงสุดกู่แบบ พี่สาวอย่างมาลัยก้คง บ่ได้ แต่จะมาให้มาลัยเน้นช่วงเสียงกลาง แบบพาวเว่อริสุดๆแน่นๆ แบบติ๊นาก็คงไม่ไหว แต่ละคนล้วนมีข้อด้อยและข้อดี ไม่อยากให้วิจารณืกันแบบเหมารวมว่าใครดีกว่าใคร แบบรวมๆ แต่จะให้ดีอยากให้บอกว่า คนนี้ดีกว่าคนนี้ในจุดนี้ ปรัะมารนั้นไป นักร้องระดับตำนานอย่าง ป้าวิท แม่มาลัย ล้วนเป็นคนที่มีพรสวรรค์และ การฝึกที่ดี ความพิเศษของเสียงล้วนแตกต่าง อย่าเอาเป็นเอาตายกันนะจ๊ะ รักดีว่าส์ทุกคน ไทนี่ย์ว๊อยส์ ปล.ไว้กลับไปเนเธอร์แลนด์เมื่อไหร่ คงมีเวลาเข้ามาแจมได้มากกว่านี้ ช่วงนี้อาศัยอินเตอร์เนทคาเฟ่เอา พิมพืไม่มันส์อ่านได้ไม่เต็มที่ แต่อยากบอกว่า บอร์ดนี้มีคนเก่งมากมายจริงๆ แต่ละคนก้ล้วนน่ารักไปกันคนละแบบ ไม่ต่างจากบอรืดเจีแม่เลย จากคุณ : tinyvoice (tinyvoice) - [ 15 ส.ค. 48 12:40:42 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ช่วงนี้ อาจารย์ สั่งงานเย๊อเยอะ เหนื่อยมาก ประเด็นนี้เจ๊ยกให้ละ กัน เดี๋ยว คราวหน้าค่อยมาฉะใหม่ ปล.เหมือนเคยได้ยินว่า อีพิงค์ มันไม่ยอมร้อง Beautiful ไม่ใช่เหรอคะ เพลงนี้เลยตกมาเป็นของติ๊นา ปล2. เรื่องของบลูกับติ๊นา เรื่องในผับนี่ไม่รู้นะคะ เคยได้ยินแต่เรื่องที่ติ๊นาเนี่ยเข้าไปจับผิดใน คอนเสิร์ทของบลู แล้วบลูโกรธมากๆ เลยออกมาด่าติ๊นา ผ่านสื่อเลย อันนี้ดังมากๆ ปล3.จริงๆชอบนะคะ นักร้องแรงๆเนี่ย ยิ่งแรดๆ ชั่วๆ วีนๆ เชิ่ดๆ เริ่ดๆเนี่ย ช๊อบชอบ จากคุณ : พริ้งเองค่ะ - [ 15 ส.ค. 48 16:40:07 A:210.86.142.13 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่ใช่แน่นอนจ้า เพลงชั้นสวย ป้าลินดาแกเก็บไว้กะจะเอาไว้ในอัลบั้มตัวเอง ตอนที่ไปทำงานกับพิงค์ พิงค์ก็ไม่เคยได้เห็นเพลงนี้เลย แต่คริสติน่าดันเห็นแล้วขอป้าร้องจนได้ร้องเพลงนี้ ด้วยเหตุผลนี้พิงค์เลยผูกใจเจ็บนั่นแหละ จากคุณ : 124 - [ 15 ส.ค. 48 18:31:29 A:61.90.117.20 X: TicketID:101527 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ช่วงนี้ อาจารย์ สั่งงานเย๊อเยอะ เหนื่อยมาก ประเด็นนี้เจ๊ยกให้ละ กัน เดี๋ยว คราวหน้าค่อยมาฉะใหม่ ปล.เหมือนเคยได้ยินว่า อีพิงค์ มันไม่ยอมร้อง Beautiful ไม่ใช่เหรอคะ เพลงนี้เลยตกมาเป็นของติ๊นา ปล2. เรื่องของบลูกับติ๊นา เรื่องในผับนี่ไม่รู้นะคะ เคยได้ยินแต่เรื่องที่ติ๊นาเนี่ยเข้าไปจับผิดใน คอนเสิร์ทของบลู แล้วบลูโกรธมากๆ เลยออกมาด่าติ๊นา ผ่านสื่อเลย อันนี้ดังมากๆ ปล3.จริงๆชอบนะคะ นักร้องแรงๆเนี่ย ยิ่งแรดๆ ชั่วๆ วีนๆ เชิ่ดๆ เริ่ดๆเนี่ย ช๊อบชอบ จากคุณ : พริ้งเองค่ะ - [ 15 ส.ค. 48 16:40:07 A:210.86.142.13 X: ] อย่ามาตอ... วันๆไม่เห็นทำอะไรซักกะอย่าง จากคุณ : หมอ - [ 16 ส.ค. 48 20:03:06 A:10.7.1.58 X:202.28.27.3 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อุ๊ยทำสิค่ะคุณน้อง วันนี้ แต่ง เจอร์นอล หาบทความ เตรียมตัวโต้วาที และอื่นๆ งานเย๊อเยอะ จากคุณ : พริ้งเองค่ะ - [ 16 ส.ค. 48 20:19:33 A:210.86.142.13 X: ]