ถามว่า ?       เล่าถึงเมื่อกลองสองคนนี้บ้างได้ไหม ว่ามีความสำคัญอย่างไรบ้าง
ตอบ !          ได้ซิครับ อย่าง Buddy Rich และ Louis Bellson ในบรรดามือกลองในยุคสมัยนั้นเขาได้ชื่อว่าเป็นมือกลองที่มีฝีไม้ลายมือในการโชว์ความสามารถเฉพาะตัวได้อย่างน่าทึ่งโดยการเล่นเดี่ยวโซโลหายอดมือกลองปะมือกับเขาได้ยากด้วยวิธีการที่รวดเร็วปานสายฟ้าฟาด เขามีการความคุมสองมือและสองเท้าได้อย่างพอเหมะพอดี โดยวิธีการที่ Rich คิดค้นขึ้นมาเองประกอบกับอิทธิพลจากที่เขาได้ยินเป็นตัวขับพลักดันให้กลายเป็น Buddy Rich ได้อย่างกลมกลืน อย่าง Louis Bellson วิธีการและเทคนิคที่เขาพัฒนาขึ้นมานั้นคือการเล่นเบสดรัมสองชิ้นด้วยสองเท้าจนการเป็นตำนานคนหนึ่งถ้ามีการกว่าถึงมือกลองที่เล่นสองกระเดือง และวิธีการเล่นในจังหวะจะโคนที่เเม่นยำ…  คงพอหอมปากหอมคอละมั๊งครับ


                      เอาละผมจะสรุปมือกลองเด่นๆที่น่าสนใจเอาไว้ตรงนี้ก่อนที่เราจะก้าวไปสู่การเล่นแบบ Bop style เพราะว่าท้ายๆยุค    Swing พวกกลุ่มนักดนตรีหัวก้าวหน้าเริ่มทดลองเล่นวงดนตรีที่มีการจับกลุ่มให้เล็กลงมา แปดคนบ้าง หกคนบ้าง และใน  แบบทรีโอ สามคนก็เป็นเริ่มกันอยู่แต่หาการบันทึกเทปแสนจะยากเย็น อ่ะ!... เกือบลืมบทสรุปอีกแล้วได้คุยเรื่องอื่นแล้วมัน                  ไหลทุกทีเลย เสียนิสัย....เอามาที่คนแรก
                 
                   *Chick Webb จะเรียกว่าเป็นหัวหลักหัวตอในกลุ่มฮาเล็ม Savoy Bollroom มีพลังแห่งความขับเคลื่อนส่งผลให้เขา เป็นที่ยอมรับในวงดนตรีของเขา  และรูปแบบวิธีการเล่น ..โซโลตลอดจนการเล่นในแบบฉบับของเขาส่งไปยังนักดนตรีหนุ่มๆให้พัฒนาต่อไปอย่าง Gene Krupa ไปถึง Philly Joe Jone
                     *Gene Krupa เขายิ่งใหญ่มากกับคำว่าการพัฒนาแห่งการเล่นกลอง ส่งผลให้เขากลอยเป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งในยุคแห่งการเล่นดนตรีสวิงค์ อิทธิผลของเขาส่งไปถึงการพัฒนาการอย่างต่อเนื่องโดยเฉพาะไปถึง Max Roachและ Art  Blakey  บางเทคนิคและบางรูปแบบก็ส่งผ่านไปยังนักเล่นอย่าง Buddy Rich กับ Louis Bellson อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
                     * Cozy Cole เขาอยู่ในช่วงกลองๆปี 30’s ไล่เลี้ยกับ Joe Jones เป็นมือกลองที่อาจจะกล่าวได้ว่าบุณมีแต่กรรมบัง เขาเป็นหนึ่งในเรื่องของวิธีการเล่นไม่เป็นรองใคร แต่ด้วยเหตุผลบางประการที่ไม่อาจทำให้เขาโดดเด่นข้าม Joe Jones หรือ Gene  Krupa เขาเป็นตำนานให้กับมือกลองในยุคหลังๆจนถึงสมัยใหม่ด้วยวิธีการแบบอย่างการเล่นในเชิงลึกที่ว่าด้วยความสามารถส่วนตัวที่แสดงให้เห็นถึงทักษะ เทคนิค  วิธีการฯลฯ โคลเล่นด้วยสองมือสองเท้าที่เป็นอิสระ จนได้ยินจังหวะแพ็ทเทินร์ของส่วนที่เล่นด้วยท้าวก็อีกส่วน จังหวะซิงคาเพ็ตจากมือก็อีกส่วยหนึ่ง เรียกง่ายๆว่าคนละริธิ่มกันเลยก็ว่าได้  โคลทำได้อย่างราบลื่นง่ายดายจากการฟังเท่านั้น
            *Dave Tough  เดฟพัฒนาฝีมือจากประสบการณ์ในชีวิตของเขาจากแรงบันดาลใจที่เขาได้สัมผัสจากมือกลองในย่านนิว ออร์ลีนคือ Daby Dodds เขาเริ่มรับงานและกลายเป็นมืออาชีพตั้งแต่วันรุ่น ตั้งแต่ยุคบิกแบนจนไปถึงยุคสมัยสวิงค์ เขาเป็นมือกลองที่มีงานรับจ้างเล่นจนล้นมือเพราะด้วยฝีไม้ลายมือที่ที่สั่งได้ไม่ว่าเขาไปเล่นในสไตล์ไหน  เล่นเดี่ยว หรือเล่นมากกว่าสองคนขึ้นไปสิ่งหนึ่งที่ เดฟฝากเอาไว้จนกลายเป็นตำนานนั้นคือวิธีและเทคนิคการเล่นบน Cymbles จนกลายเป็นเสมือนลายเซ็นของเขาอย่างหนึ่ง
                **อีกหนึ่งมือกลองคนสุดท้ายที่จะไม่กล่าวเลยก็ถือว่าการพัฒนาการของกลองแจ๊ซคงจะไม่สมบูรณ์อย่างแน่นอนนั้นคือมือกลองที่ชื่อว่า Sid Catlett  ถ้าย้อนกลับไปหามือกลองที่เด่นที่สุดในการพัฒนาการเล่นกลองแจ๊ซในยุคหลังก็คือ  Joe Jones แนวทางการเล่นและวิธีการของเขาเปรียบเหมือนกฏแห่งการเล่นทำให้เกิดเป็นทัศนคติที่เป็นแจ๊ซโดยธรรมชาติ ส่วนมือกลองที่จะกล่าวต่อไปคือ แค๊ทเล็ท เขาเปรียบเหมือนคนวางรากฐานวิธีการแนวคิดให้กับคนที่เป็นมือกลองแจ๊ซในยุคสมัยใหม่ แค๊ทเล็ทเขาเล่นไปอีกด้านหนึ่งของโจ ด้วยวิธีการกลเม็ดหลักการของเขาเอง เช่นการเล่นที่ซับซ้อน มีการโซโลผสมการเล่น ทำให้เกิดความหลากหลายอยู่ในเพลง ส่งผลให้เกิดความสวยงามที่เป็นผลต่อเนื่องกันไป
             จะเห็นได้ว่าเมื่อดูเฉพาะสองคนคือโจกับแค๊ทเล็ทก็เพียงพอที่จะพัฒนาสู่โลกแห่งการเล่นสมัยใหม่ของมือกลองรุ่นต่อมา อย่าง Kenny Clarke , Max Roach ,Shelly Mann , Art Blakey ,Philly Jo Jones เป็นต้น

        เราจะคุยเรื่องอื่นๆเพื่อเป็นการผ่อนคลายบ้างจะได้เป็นมุมเสริมในการมองหลายๆด้านจะได้เกิดหลายๆมิติ ถ้าเราย้อยเวลากลับไปยังอดีตที่ค่อยๆดำเนินผ่านมามันไม่ได้รวดเร็วแบบที่เรามานั่งคุยสิบนาที หรือหนึ่งถึงสองวันแล้วจะเสร็จสิ้นการที่ผ่านมาล้วนแล้วแต่ใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความสำเร็จจนมาถึงจุดๆหนึ่งที่เราต้องการอย่างเช่นเรื่องกลองที่เราคุยกันมา จนถึงวันนี้ ณ .เวลาปัจจุบัน เรียกมือกลองเหล่านี้ว่า มือกลองรุ่นใหม่ Modern Drummer เขาเล่นแจ๊ซแบบไหนบ้างถ้าไม่ใช่แบบที่ มือกลองในรุ่นแรกๆเขาเล่นกันหลอกหรือลองคิดดูถ้าคุณจะเล่นกลองแจ๊ซ คุณน่าจะเรียนรู้วิธีการหลักๆเด่นๆอะไรบ้าง เล่นให้ได้เป็นอิสระทั้งมือและเท้าแบบ โคซี โคล  เลือกใช้สำเนียงเสียงให้กับซิมเบิ้ลแบบที่ เดฟ ตอทร์ โซโล้ให้ได้ความสวยงามเข้ากับบทเพลงนั้นๆเล่นไฮเฮทบางช่วงที่มีโอกาสอำนวย ศึกษาในแบบที่โจ โจนท์และซีด แค๊ทเล็ทเคยแสดงผลงานเอาไว้บ้าง
จะเกิดอะไรขึ้นนะหรือถ้าคุณเล่นได้แบบนั้นนั้นคือ คุณกำลังเล่นอยู่กับความซับซ้อนในวิธีการนำเสนอการเล่นในสมัยดนตรีบีบ็อบที่เราอาจจะเรียกว่า ช่วงการเล่นดนตรีแจ๊ซของเครื่องมือชนิดที่เรียกว่า กลองมีความซับซ้อนและพัฒนามาอย่างเต็มที่นั้นเองครับ

                       ถ้าผมจะรวบรัดตัดตอนเข้ามาให้สั้นซะหน่อยผมจะกล่าวว่า มือกลองอย่าง โทนี วิลเลียม Tony Williams คือมือกลองแจ๊ซสมัยใหม่อย่างแท้จริงนั้นคือผมข้ามแม่แบบที่จะเรียกว่าเป็นแม่พิมพ์ให้กับเขาไปนั้นเอง มือกลองแม่แบบได้แก่ใครบ้าง
- Kenny Clark , Max Roach , Art Blakey , Shelly Mann , Philly Jo Jones , Elvin Jones
เรียกได้ว่าพวกเขาคือ บิดาแห่งการเล่นกลองสมัยใหม่ สิ่งที่พวกเขาทำเอาไว้ผมว่าหลอยๆคนก็คงได้รับฟังและอาจได้ยลในฝีมือกันเป็นอย่างดีแต่ผมจะเขียนสรุปง่ายๆเพื่อรวบรัดบทความไม่ให้ยืดยาวจนเกินไป จนกลอยเป็นเรื่องน่าเบื่อไปซะ

- Kenny Clark  คือแม่พิมพ์ของแบบแผนมโนคติการของการเล่นการใช้สุ่มเสียงแบบแจ๊ซ
- Max Roach  คือแม่พิมพ์ของเรื่องการเล่นให้ได้อย่างถูกต้องเวลาเหมาะสมและแนวทำนองให้กับดนตรี
- Art Blakey   คือแม่พิมพ์ของมโนคติแบบแผนของการใช้อารมณ์ ร่วมเล่น
- Shelly Mann คือแม่แบบของการเล่นสีสรรค์และแนวทำนองที่ดีที่มือกลองควรจะเป็น
- Philly Jo Jones คือแม่แบบของการเล่นอย่างปราดเปรียวมีอำนาจมีพลวัต
- Elvin Jones  คือแม่แบบของการเล่นริธิ่มที่ซับซ้อนสมบรูณ์ ไม่ว่าจะเป็นความถี่ความห่างของจังหวะที่มือกลองควรทำ