ความคิดเห็นที่ 1 วันหน้าเราจะมาเรียนวิธีการเล่น อิมโพไวซ์ อย่างที่สามดีไหมครับ จั๋วหัวเอาไว้นิดหน่อยก่อน มีนักดนตรีท่านหนึ่งที่ได้รับอิทธิพลจากงานของโอเน็ต โคแมน และซ้าบซึ้งสไตล์ฟรีแจ๊ซเป็นอย่างมาก และเขาได้ช่วยในการพัฒนาการเล่นในฟรีแจ๊ซและการอิมโพไวซ์แบบขั้นสูงไปอีกขั้นจากที่กล่าวมา คนนั้นคือ                       ................. แพ๊ท          เม็ตธินี่ ............ เรามาดูกันในคราวหน้าว่าพระเอกของเราเก่งแค่ไหน.. แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 48 19:39:24 จากคุณ : นายสามัญฯ (jazzez) - [ 27 ส.ค. 48 19:24:20 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ปูเสื่อนอนรออ่านต่อครับ. จากคุณ : M12 - [ 27 ส.ค. 48 20:35:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เก็บเข้ากรุ...เอ๊ย.. เข้าคลังกระทู้อีกแล้วครับท่าน จากคุณ : กีตาร์ปลิดวิญญาณ (pop ellington) - [ 27 ส.ค. 48 23:57:56 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ่า ใครสนใจเบียร์ไหมครับ หุหุ เอิ๊ก ๆ อ่า อ่า พี่M12 นั่งดูด้วยคน เอาเบียร์ไหมพี่ อ่า พี่ป๊อปไปนั่งดูพี่ ๆ เค้า im กัน หุหุ เหมือนกะลังดูคอนเสิร์ทแบบหัวหินเฟสเนอะ เอิ๊ก ๆ ชิว ๆ งุงิ ๆ จากคุณ : UnDeRMiLeS dAvIs (UnDeRMinE) - [ 28 ส.ค. 48 03:38:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาแล้วครับความเครียดเชิงวิชาการที่หลายท่านรอคอย เอ้านั่นเสียง Hand Drumming ของHamid Drake เข้ามาแล้วครับเป็นอัฟริกันบีทฟังแล้วชวนนึกถึงการกู่ก้องของนักรบชาวเผ่ามาไซมาร่าที่กำลังออกไล่ล่าสิงโตหนุ่มที่บาดเจ็บจากหอกอาบพิษ ยิ่งตียิ่งปลุกจิตวิญญาณบรรพบุรุษไพรพนา ทุกบีทตีจากความยำเกรง หนักแน่น Hamid Drake หลับตาพริ้มพร้อมมีร้อยยิ้มออกจากมุมปากท่าน เสียงกลองกระตุกอารมณ์ และหยอกเย้าผู้ฟังไปในขณะเดียวกันครับ โอ้ๆๆๆๆนั่นมีเสียงเครื่องเป่าโบราณรูปลักษณ์อสรพิษร้าย Serpent ของMichel Godard หลอนได้ที่แล้ว โหยหวนอย่าบอกใครสลับกันกับเสียงBaritone Sax ของท่านJohn Surman ที่ท่านเป่าอย่าบ้าคลั่งประหนึ่งกำลังปลดปล่อยดวงวิญญาณจากเทือกเขาซีนาย พลันทุกคนเงียบลงเสียงการสีสายเบสอย่างนุ่มลึกและกินใจประหนึ่งการจากไปของคนรักอย่างไม่มีวันหวนกลับเข้ามาแทนที่ความเงียบงันนั้น ไม่มีใครที่ไหนนอกจากMiroslav Vitous มันช่างเศร้าเกินบรรยายจริงๆ เดี๋ยวเสียงอะไรนั่น อ้อVitous กำลังตีตัวBody Bassอยู่ ครับ โอ้ไม่เสียดายความเงางามของมันเลยแล้วจู่ๆก็มีเสียงพร่างพรมเปียโนในแบบCuban ปนความรู้สึกดนตรีในแถบArabian โดยOmar Sosa ๆใช้sound delay ด้วยทำให้เสียงเปียโนยังก้องตามหลังเป็นechoที่หลอนผู้ฟังอยู่เหมือนกับมีผู้เล่นพร้อมกันมากหลายคนเชียว และแล้วทุกคนเข้ามาเล่นร่วมกัน ด้วยเพลงสุดฮอต Doom Doom ของสองทาของเรา อาตี๋อ่าลื้อยังไม่ไปทำงานอีกเหรอ โถ่นี่เราฝันไปหรือนี่ เอ้าฝันก็ฝันว๊ะ เด๋วอีกหน่อยงานแบบนี้คงต้องมีบ้างนะอาม้า จากคุณ : jazzaholic - [ 28 ส.ค. 48 14:26:10 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สำหรับ ฟรีแจ๊ส ผมก็ผ่านๆ มาบ้างนะครับ โดยแนวนี้จะไปอยู่ในพวก อะวองต์ การ์ด (พวกที่มีหัวล้ำยุค ล้ำสมัย จนใครๆ ตามไม่ทัน) กับ เอ็กซเพอริเมนเทิล (พวกที่ชอบทดลองอะไรแปลกๆ ใหม่ๆ) ก็เหมือนๆ กับฟรี (พวกที่ทำอะไรอิสระ ไม่ขึ้นอยู่กับใคร ไม่สนว่าใครจะมองยังไง) แรกๆ ผมได้ยินเพลงแนวนี้มาจาก เพลงร็อค ของโยโกะ โอโนะครับ (คือผมเป็นแฟนเพลงของเดอะ บีทเทิ่ล และได้ยินว่า โยโกะ โอโนะ ภรรยา (หม่าย) ของจอห์น เลนน่อนทำเพลงด้วย เลยลองหามาฟัง) เพลงของเธอแธอจะร้องไม่เป็นภาษาครับ จะว่าไม่เป็นภาษาก็ไม่ได้ ยกตัวอย่าง เพลง Why เธอก็จะร้อง วายยยย ยยยย ด้วยเสียงประหลาดๆ ราวกับคนบ้าทั้งเพลง หลังจากที่ได้ฟังของโยโกะ ก็เกิดสนใจเพลงแนวๆ นี้ เลยลองหาเพลงของศิลปินแนวนี้ ที่ได้รับยกย่อง ก็ได้เพลงของ ซัน รา มา ครั้งแรกที่ผมฟังเพลงของเขา ผมแทบอ้วก (ตอนนั้นไม่สบายอยู่ด้วย) ต้องรีบปิด จริงๆ แล้วเพลงแรกที่ผมฟังเพลงมันก็ไม่ได้โซโลอะไรมากมายหรอกครับ ออกจะเอื่อยๆ ด้วยซ้ำแต่จังหวะ กับเมโลดี้ของมัน ชวนคลื่นไส้ยังไงไม่รู้ ดนตรีจะใช้กลองกำกับจังหวะ แล้วก็จะมีเครื่องสาย กับเปียโน อัลบั้มแรกที่ผมฟังเป็นเพลงบรรเลงนะครับ ส่วนอัลบั้มสองมีเพลงร้องด้วย Space is the place เพลงนี้รู้สึกจะมีนักร้องหลักๆ อยู่ 4 คน เริ่มต้นเพลงนี้ เครื่องดนตรีอะไรสักอย่าง ที่น่าจะเป็นเครื่องเป่า ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ในอวกาศ (หนังเกี่ยวกับอวกาศหลายเรื่อง เอาเมโลดี้ส่วนนี้ไปใช้) จากนั้นดนตรีก็จะเหมือนๆ กับพวกเพลงบิ๊กแบนด์ทั่วไป ซัน รา จะเป็นคนร้องนำ ส่วนอีกคนจะร้องชื่อเพลงตามไปเรื่อยๆ ตลอดทั้งเพลง อีกคนก็จะตะโกนเสียงออกมาในรูปแบบต่างๆ ฟังไปได้สักพักก็จะมีเสียงเครื่องเป่าขึ้นแทรก เป็นการโซโลที่เป็นอิสระมากครับ และจากนั้นก็มีเสียงกรีดร้อง เหมือนกับเขาเล่นกันมั่วๆ อ่ะครับ ยังคงมีแต่ซัน รากับนักร้องที่ร้องชื่อเพลงเท่านั้น ที่ร้องตามจังหวะไปเรื่อยๆ นอกนั้น เรียกได้ว่าผสมปนเปกันไปหมด เพลงนี้มีความยาว 22 นาทีกว่าๆ ครับ สำหรับผู้ที่จะฟังเพลงแบบนี้ คงต้องเป็นผู้ที่ต้องการฟังอะไรที่แปลกและแตกต่าง จริงๆ นั่นแหละครับ (พูดง่ายๆ คืออยากจะฟังอะไรที่คนเขาไม่ฟังกันแหละครับ) ผมอาจจะมีความรู้เรื่องแจ๊สน้อยไปหน่อยนะครับ ยังไงก็ให้อภัยด้วย เพราะผมเป็นคอเพลงร็อค แอนด์ โรล แต่ก็มีฟังแจ๊สบ้าง ซึ่งที่ผมฟังก็จะเป็น บิลลี่ ฮอลิเดย์, หลุยส์ อาร์มสตรอง, แฟรงค์ ซิเนตร้า ฯลฯ ผมชอบฟังพวก สวิง กับ แทรดิชั่น ป๊อบมากกว่า จากคุณ : Ticket to Ride (Ticket to Ride) - [ 28 ส.ค. 48 18:51:50 ]

ความคิดเห็นที่ 7 พี่สนธ์ยังติดใจ อ.โจ้ อยู่ล่ะสิท่า คห.6 ไม่ต้องเกรงใจครับ เข้ามาโพสท์บ่อยๆเถอะ ห้องแจ๊สจะได้หายเงียบเหงา (ดูจากชื่อล็อคอินก็รู้แล้วว่าเป็นแฟนสี่เต่าทอง) งอนนายงุงิแล้ว เมื่อวานไม่ยอมแนะนำสาวๆที่มาด้วยให้เรารู้จัก เหอๆๆ.. งูโผล่เฟ้ย...ไปล่ะ จากคุณ : กีตาร์ปลิดวิญญาณ (pop ellington) - [ 29 ส.ค. 48 00:19:54 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เราได้รับฟังอะไรกันบ้างใน Free Jazz ตอบได้เลยว่า.....ฟังไม่รู้เรื่องว่ามันคือท่วงทำนองอะไรกัน บางทีการฟังฟรีแจ๊สอาจได้ประโยชน์ในการใช้ชีวิตอย่างหนึ่งว่า กรอบเป็นเพียงข้อบังคับ แต่อาจไม่ใช่ความสวยงามที่เห็นจริงในสิ่งนั้น จึงอาจมีบางคนลองแหกรอบเพียงเพื่อค้นหาความงามในแบบที่เขาเข้าใจ และเหมือนสะท้อนว่าเราเข้าใจความงามเพียงเพราะกรอบที่ถูกจัดระเบียบตามหลักตรรกะ หรือเราอยากจะพบความงามที่เป็นจริงนอกเหนือจากกรอบที่เป็นไปหรือเปล่า มันอาจเป็นเรื่องนามธรรม แต่บางครั้งมันก็มีตะขิดตะขวงใจในบางครั้งของหัวใจ ฟรีแจ๊สหรืออะวองการ์ดแจ๊ส อาจเป็นหนทางเบื้องต้นในการตอบคำถามในใจได้(บ้าง) เอ....ตอบออกทะเลไปหรือเปล่าหว่า...555 จากคุณ : นายกลางคืน - [ 29 ส.ค. 48 10:45:42 ]

ความคิดเห็นที่ 9 รออ่านอ่ะดิ . . . . . จากคุณ : Younger Pat - [ 29 ส.ค. 48 16:55:19 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สิ่งที่ผมได้รับ จากการฟังfree jazz ก็คงไม่พ้นความเป็นประชาธิปไตย ในแต่ละชิ้นของเครื่องดนตรีครับ เพราะผมชอบฟังเสียงใดๆ ก็ตามที่มันแสดงความโดดเด่นในตัวของมันเอง ในขณะที่เครื่องดนตรีชิ้นนั้น ก็ยังสามารถสนับสนุนธีมหลัก ของวงไว้ได้ ฟรีแจ๊ส มันทำให้เราฟังซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้อีกไม่รู้จักเบื่อ เมื่อเราฟังครั้งแรก มันอาจจะทำให้เราตกอกตกใจพอสมควร แต่นี่คือเสน่ห์ของดนตรีแบบนี้ครับ เราไม่สามารถคาดเดาได้ว่าเราจะได้ยินเสียงอะไรบ้าง จังหวะแบบใด เนื้อหาเป็นอย่างไร เราไม่สามารถสร้างจังหวะในหัวของเราได้เลย เมื่อเราฟังจบ ครั้งแรก และนี่คือเสน่ห์ของมัน และความคุ้มค่าในการจ่ายเงินซื้อแผ่นแนวนี้มาฟัง ผมฟังซ้ำแล้วซ้ำอีก และยังคงได้แง่มุมใหม่ มาประดับความคิดได้อยู่เสมอ ยังนึกเสียดาย ถ้าเรามีความรู้เกี่ยวกับเนื้อหาตรรกะทางดนตรี ก็คงจะพบกับความอัศจรรย์ทางเทคนิคในการเล่น ตอบสนองต่อความสุขให้กับผมได้มากกว่าความซาบซึ้งที่ได้รับจากด้านอรมณ์และจินตนาการ จากคุณ : คิตาโน่ - [ 29 ส.ค. 48 17:14:19 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอออกตัวว่ายังฟัง Free Jazz ไม่มากนัก แต่ชอบฟังแนวอว็องการ์ด และแนวทดลอง (ว่าแต่ ทั้ง 3 อย่างต่างกันอย่างไรเนี้ย ??) อ้อ อีกอันที่น่าจะเข้าข่ายคือ Minimalist คือผมเริ่มจากโพรเกรสซีฟร็อค ที่น่าจะเป็นการเริ่มต้นของดนตรีร็อคที่เริ่มออกนอกกรอบ เพราะร็อคโดยทั่วไปค่อนข้างจะมีรูปแบบที่แน่นอน ซึ่งวงโพรเกรสซีฟบางวงก้อเล่นออกไปทางอว็องการ์ด ออกไปทางแนวทดลองบ้าง แต่พวกนี้ยังไม่ใช่ศิลปินแนวทดลองจริงๆ คือยังมีความเป็นร้อคบ้าง มีความสวยงานของดนตรีอยู่ และมีทำนองบ้าง ผมยังไม่กล้าเท่าซื้องานฟังแนวทดลอง หรืออว็องการ์ดแบบฮาร์ดคอร์มาเท่าไหร่เลย เพราะที่อ่านบทวิจารณ์ มันไม่น่าจะเป็นเพลงแล้วครับ มันคือการทดลองจริงๆ นั่นคือโยนทิ้งกรอบทุกอย่างที่กำหนดรูปแบบ ง่ายๆคือไม่รูปแบบเลย โดยเฉพาะในแนวทดลอง ทุกอย่างเป็นเครื่องดนตรีได้หมด ผมว่า สิ่งที่เราคาดหวังจากการฟังดนตรีในแนวนี้ คือสิ่งที่เราไม่คาดหวังว่าจะได้ยินมาก่อนเลย (เขียนเอง งงเองแฮะ) ไม่งั้นจะเสียเงินซื้อมาฟังทำไมล่ะครับ ส่วนพอฟังแล้วจะชอบไม่ชอบก้ออีกเรื่อง ผมมีอัลบั้มของ  Meredith Monk ชุด Dolmen Music เป็นงานที่เป็นการทดลองของการใช้เสียง ใช้เครื่องดนตรีน้อยมาก เน้นการร้องและการออกเสียง ซึ่งเสียงของ Monk เนี้ยสุดๆเลย แต่ผมฟังอัลบั้มชุดนี้ปีละครั้งครับ เพราะไม่ไหว แต่ยอมรับว่าไม่เหมือนใคร บทวิจารณ์จาก almusic.com บอกว่า "Listeners who can get past just how unique and abstract her approach is will find immense joy and sadness deep within her pieces" ผมใช้เวลานานพอควรกว่าจะ "ผ่าน" ไปได้ แต่ยังไม่หมดทั้งอัลบั้มนะครับ แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 48 18:22:58 แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 48 18:22:22 จากคุณ : Analog Kid - [ 29 ส.ค. 48 18:20:02 ]

ความคิดเห็นที่ 12 พอฟังได้แต่ก็ไม่ค่อยรู้เรื่องครับ จากการชอบฟัง Minimalist มาก่อน ผมคิดว่า free jazz ค่อนข้างจะกระโดดและไม่ค่อยต่อเนื่อง ทำให้อารมณ์ในการฟังไม่ราบรื่น ในขณะที่ก้ไม่มี melody ให้ติดตาม ก็เลยรู้สึกว่าฟังยากมาก ๆ แต่ผมก็ฟังบางชุดเหมือนกัน พยายามเข้าใจมันไปเรื่อย ๆ ล่ะครับ จากคุณ : RAKANG - [ 30 ส.ค. 48 08:18:35 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ผมว่าพวกเรา ไม่ต้องคิดมากหลอกครับว่าฟังรู้เรื่องหรือไม่รู้เรื่อง เพราะให้เราถือว่าเป็นแขนงดนตรีที่เกิดขึ้นมาช่วงหนึ่งในระยะเวลานั้น ซึ่งก็ได้กลายเป็นไอเดียก้อนโตในกาลต่อมา ถามว่าคนเล่นจริงๆแล้วบางครั้งก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกันครับ เพราะฉนั้นคนฟังก็ไม่ต้องเครียด ว่าทำไมฉานนฟังมะรู้เรื่องเลยวุ้ย....... เพราะคนเล่นก็เมาๆเหมียนกาลล.... เรามาคุยถึงเรื่องที่ค้างต่อดีกว่าครับ คือเรื่องที่มือกีต้าร์แจ๊ซอย่างเพ็ต เขาอิมโพไวซ์ซึ่งได้แสดงทั้งผีมือและความสามารถจนเป็นที่ประจักร์ต่อสายตาผู้ฟังมาแล้วและได้รับการยอมรับอย่างล้นหลาม แนวความคิดของเขาเกี่ยวกับการโซโล้ ทำได้อย่างน่าสนใจมาก ผมยกตัวอย่าง อย่างเพลงที่เราฟังกันติดหูอย่างเพลง My Favorite Things My Funny Valentine หรือเพลงอะไรก็ได้ เพ็ตเขาจะใช้แนวทางคืออ่านเพลงนั้นออกมาก่อนว่ามีคอร์ดอะไรใช้คอร์ดอะไรจะโซโล้ยังไงแบบไหน คือวิเคราะห์มันออก มาก่อน วางแนวทางเอาไว้ในใจก่อน หลังจากนั้นเขาก็จะใช้เฉพาะเมโลดี้ที่เขาต้องการเพื่อจะบอกว่าเขากำลังเล่นเพลงๆนั้นอยู่นะ เพื่อบอกใบ้ให้กับคนฟังได้ตามทัน ตัวอย่างเช่นเขาเล่น My Funny Valentine เขาจะใช้หัวเพลงและท้ายเพลงที่บ่งบอกว่าเขากำลังเล่น My Funny Valentine แต่ในเนื้อเพลงเขาจะเล่นอะไรก็ได้ไล่แนวทำนองแนวจังหวะ แบบฟรีก็ได้ จะเล่นนานมากกว่าครึ่งชั่วโมงก็ได้ขึ้นอยู่กันคนเล่น แต่จะเด่นของเพ็ตคือความต่อเนื่อง เมโลดี้ต้องไพเราะ ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายที่มือกีต้าร์แจ๊ซจะทำกันได้ และเพ็ตเขาได้แสดงฝีมือเอาไว้แล้ว และเป็นจุดขายของเขาที่เราต้องชื่นชมในสิ่งที่ยอดมือกีต้าร์ท่านนี้ทำเอาไว้ จากคุณ : นายสามัญฯ (jazzez) - [ 30 ส.ค. 48 19:04:59 ]

ความคิดเห็นที่ 14 elder younger pat = คุณสามัญฯอ่ะดิ ชายกลาง . . . จากคุณ : Younger Pat - [ 30 ส.ค. 48 21:51:59 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ชอบเฮียเล่น all the things you are มันดีครับ อย่างที่คุณสามัญว่าล่ะครับเมโลดี้เป็นไกด์บอกผู้ฟังที่เหลือใส่กระจาย แต่ฟังก็รู้เลยว่าใครเล่น จากคุณ : M12 - [ 31 ส.ค. 48 10:11:24 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ถ้าสังเกตุดีๆจะเห็นว่ากระทู้ของชายกลาง งะ...ของนายสามัญฯไม่ค่อยมีสาวๆเข้ามาแจม จนชายกลาง...รู้สึกสงสัยจับใจว่าสาวๆเขาฟังอะไรกันบ้างจ๊ะ... จากคุณ : นายสามัญฯ (jazzez) - [ 31 ส.ค. 48 22:26:50 ]