ความคิดเห็นที่ 1 ไกลตาใกล้ตีน ไกลโอ้ไกลจากโพ้นขอบฟ้า เราจากมาด้วยการก้าวย่าง จากกลิ่นฟางรอยยิ้มเจ้าเอย ใครเล่าเอย ใครเล่าเคย พี่น้องเอ๋ย จะเล่าให้ฟัง ตามทิวเขาที่ยาวเหยียดฟ้า ตามหมู่ปลาลำธารใสสด ตามหมู่มดที่ร้างเริดรัง ไปจากหลัง ใจฝากฝัง ฝากเจ้าไว้ในแผ่นดิน ดินเคยนอนสะท้อนอุ่นกาย มองยอดไม้เมื่อยามแรกผลิ ปริกิ่งรวงเป็นพวงพุ่มใบ น้ำที่ไหลหลั่งลงจากดอย ใจเจ้าลอยไปสู่ท้องทุ่ง มุ่งสู่เมืองเฟื่องฟุ้งแปลกตา เจ้าเคยยิ้ม เคยแย้มเบิกบาน สนุกสนานท่ามกลางผองเพื่อน เคยพูดเตือนและสนทนา เจ้าเคยฝันถึงวันที่ดี มาบัดนี้ไม่อาจพบหน้า อยู่ใกล้ตาแต่แล้วไกลตีน แผ่นดินที่หอม แผ่นดินที่ตรอม จะกอดเจ้าไว้ยังไออุ่นกัน รักเจ้าไว้ยังไออุ่นกัน ฝันและฝันให้ไกลที่สุด เจ้ามนุษย์เจ้าหวังสิ่งใด ฝันและฝันให้ไกลที่สุด เจ้ามนุษย์เจ้าหวังสิ่งใด จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 6 ก.ย. 48 07:38:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ...คืนนี้ถ้าไม่ขี้เกียจหรือเมาพับหลับไปก่อนจะมาคุยต่อถึงความหลัง ความเป็นมาที่เกี่ยวเนื่อง ทำให้ชอบเพลงนี้...ใครใคร่แปะเพลงใดที่ชอบ เชิญแปะ ไม่ต้องมีบัตร มีตั๋วก็แปะได้ เชิ้ญญญญ.. จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 6 ก.ย. 48 07:46:09 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เอ้า...อยากได้เพลงประเภทนี้เดี๋ยวพี่จัดให้ ให้แดงกันเป็นแถบๆกันไปโลด...5555.....จาได้นึกถึงฟามครั้งเมื่อครั้งยังเอ๊าะๆซิงได้ไง แด่เธอ วิญญาณของเธอนั้นไร้พันธนาการ เสียงเธอก้องกังวานยิ่งกว่าเสียงฟ้าคนอง เกียรติของเธอเสมอดังเรืองแสงทอง ทาบฟ้าผ่องเรืองรองท้องนภา เสียงเธอผ่องผุดบริสุทธิ์ด้วยศรัทธา ก้องกังวานมาจากส่วนลึกแห่งดวงใจ เสียงเธอก้องฟ้าข้ามป่าเขาลำเนาไพร ปลุกความมั่นใจแด่ชนผู้ใฝ่เสรี ใครกล้าประณามหยามว่าเธอมีราคี โลกสดุดีเป็นศรีของมวลชน ความรักศรัทธาใหญ่ยิ่งกว่ามหาสมุทร ชะโลมจิตมนุษย์ให้ผุดผ่องโสภา เจ้ายืนตระหง่านดุจปราการเหล็กศิลา สูงสุดฟ้าศรัทธาจงเจริญ แด่เธอผู้มีความรักสูงส่ง แด่เธอผู้มั่นคงดุจศิลา แด่เธอนักรบเสรีที่หาญกล้า แด่เธอผู้มีศรัทธายิ่งใหญ่ แด่เธอผู้มีใจงามแสนงาม แด่เธอผู้แทนนามชนชาวไทย แด่เธอนักรบผู้ชูโบกธงชัย แด่เธอผู้มั่นใจในศรัทธา เชื่อเถิดแสงทองจะเรืองรองผ่องทาบขอบฟ้า วันชัยนั้นจะมาความชั่วช้าจะสูญสิ้นไป พวกเราพร้อมใจกันร่วมป้องกันเอกราชชาติไทย แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 48 07:59:17 จากคุณ : อุณาโลม - [ 6 ก.ย. 48 07:54:28 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เช้าๆอย่างนี้ต้องกระฉับกระเฉงหน่อย ต่อด้วยเพลงมาร์ช จะได้คึกคักหน่อย.... เพลง "มาร์ชประชาชนเดิน" เร็วๆมามาร่วมกันเดิน  เรามาเดินเราประชาชน จงร่วมใจ  เดินเข้าไป  จงคว้าชัยมาให้มวลไทย ความตายนั่นหรือเราไม่กลัวเราไม่เกรง ใครมาข่มเหงเราจะสู้เราไม่ถอย เราจะสู้จนชีพหลุดลอย ไทย จะ ต้อง เป็นไท จากคุณ : อุณาโลม - [ 6 ก.ย. 48 08:04:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขออีกเพลงน่ะ เพลงนี้ชอบมาก ผู้ประพันธ์ถมกายเป็นเม็ดทรายเพื่อมวลชนไปแล้วล่ะ การเสียสละของเขายิ่งใหญ่ดุจขุนเขา "ถ้าหากฉันเกิดเป็นนกที่โผบิน ติดปีกบินไปให้ไกลไกลแสนไกล จะขอเป็นนกพิราบขาว เพื่อชี้นำชาวประชาสู่เสรี ถ้าหากฉันเกิดเป็นเมฆบนนภา จะนำพาความร่มเย็นเพื่อท้องนา หากฉันเกิดเป็นเม็ดทราย จักโถมกายเป็นทางเพื่อมวลชน ชีวา  ยอมพลีให้  มวลชน  ที่ทุกข์ทน   ขอพลีตน ไม่ว่าจะตายกี่ครั้ง" แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 48 08:09:28 จากคุณ : อุณาโลม - [ 6 ก.ย. 48 08:08:32 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตกลงจะยกขบวนไปปฏิวัติที่ไหนกันล่ะเนี่ย  ขอแนะนำไป 3 จว.ภาคใต้กันไม๊ ท่าจะดีนะ  แต่ขอเป็นกำลังใจอยู่ ที่ กทม.แล้วกันนะ จากคุณ : friendly (sunny-low) - [ 6 ก.ย. 48 08:39:37 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ... แปะกระทู้เสร็จไปทำบะหมี่หมูแดงกินแก้หิว....กลับมาดูกระทู้ตัวเองอีกครั้ง ท่านเจ้าของฟาร์มใกล้ม้วย กล้วยไม้ ให้เกียรติมาร่วมแจมสามเพลงรวด...เลยต้องรีบเข้ามาแย่งไมค์....ดีใจที่เห็นสหายกลับมารื่นเริงเหมือนครั้งแรกที่เราเข้ามาเป็นสมาชิกของห้องนี้....ไหนๆก็หลงเข้ามาเป็นคนแรกแล้ว ถ้าไม่ " กัด" บ้างพอเลือดซึมๆ เดี๋ยวจะว่าไม่รักกันจริง.....หลายท่านอาจจะไม่ทราบว่าเจ้าของล็อคอิน อุณาโลมจริงๆแล้วเป็นคนยังไง...เพราะสไตล์ของคุณพี่จะพูดน้อย แต่รักเสียงเพลง ..ธรรมชาติ ..ดอกไม้ โดยเฉพาะดอกใกล้ม้วย...ระยะแรกๆถ้าใครสังเกตุจะพบว่าคุณพี่เธอจะแปะเป็นประจำ....รักใครชอบใจกระทู้ไหน ก็จะเข้าไปขว้างดอกใกล้ม้วยใส่ให้.....พักหลังนี้ได้ข่าวว่าลมปราณแตกซ่านเพราะงานหนัก...เผยโฉมตามกระทู้ต่างๆน้อยลง ดอกใกล้ม้วยก็เริ่มจะเปลี่ยนไป กลายมาเป็นรูปวิวทิวทัศน์และรูปเรือที่ไปแอบซุ่มถ่ายมาได้....จากการสัมภาษณ์หลังไมค์ นอกจากจะเป็นคนพูดหวาน ขานเพราะ มีจิตใจธรรมะ ธัมโมแล้ว...คุณอุณาโลม ยังโสดสนิท ..((เมียสี่ ลูกอีกสามที่บ้านเป็นความลับที่ห้ามบอกใคร))...จึงอยากประกาศให้ทราบโดยทั่วกัน ในกระทู้นี้ว่าถ้าสนใจเชิญจิ้มอมยิ้มติดต่อได้ตามสะดวก...จบรายการเผาเพื่อนภาคแรก.... ปล. เพลงที่ 5 ชอบเหมือนกันเลย กำลังคิดว่าจะแปะอยู่พอดี ..แต่ฤทธิ์อัลกอฮอล์ทำให้ความจำเลอะเลือน...เอิ๊กกกๆ ดันมีคนใจตรงกันมาแปะให้แทน ...  คุณซันนี่ ..จะอยู่ทำไมละคะที่กรุงเทพฯ...ประชาธิปไตยไม่ได้มาโดยการร้องขอเช่นใด...สันติภาพก็มิได้เกิดขึ้นเพียงแค่จากลมปากและการพร่ำบ่นเช่นกัน... จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 6 ก.ย. 48 09:44:45 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ......เพลงไกลตาใกล้ตีน เป็นเพลงที่ชอบร้องช่วงที่ไปฝึกงานคนเดียวอยู่ในหมู่บ้านกลางดงแถบจังหวัดศรีษะเกษ...การติดต่อกับโลกภายนอกเป็นไปด้วยความลำบากเพราะเป็นหมู่บ้านกันดาร มีรถเข้าออกหมู่บ้านวันละเที่ยวเดียว...บางวันฝนตกรถไม่วิ่งเพราะถนนเละลื่น....เคยเดินตัดป่าไปอีกหมู่บ้านหนึ่งตอนฝนตกพรำๆ ...ปอดแหก..ไม่รู้จะทำยังไง เลยงัดเพลงนี้มาร้องปลอบใจตัวเอง ...พลางคิดไปว่าจุดหมายปลายทางอยู่ใกล้แ่ค่ตีนเหยียบเท่านั้นเอง แม้จะไกลตามองยังไม่เห็นก็ตาม...    ในช่วงชีวิตที่ผ่านมา...เคยตกต่ำขนาดว่าไม่มีที่จะซุกหัวนอน...ไม่มีบ้านและญาติมิตรที่พอจะอาศัยได้พักพิง....สองชีวิตแม่ลูกเคยต้องนอนในรถและไปอาศัยอยู่ในบ้านพักชั่วคราวของคนไม่มีบ้าน...วันนี้ยืนอยู่ได้ด้วยตัวเอง และพยายามจะก้าวไปข้างหน้าเรื่อยๆ...เพลงนี้ถือเป็นคัมภีร์ประจำใจ... เชื่อมั่นในสิ่งที่ตัวเองทำและต้องการ.... เย้ยฟ้าท้าดิน ฟ้า หัวเราะเยาะข้า ชะตาหรือ ดินนั้นถืออภิสิทธิ์ ชีวิตข้า พรมลิขิต ..ขีดเส้นเกณฑ์ชะตา ฟ้าอินทร์พรม ยมพญา..ข้าหรือเกรง.. ขอหัวเราะ เยาะเย้ย เหวยๆฟ้า.. พสุธา อย่าครวญว่าข้าข่มเหง.. เย้ยทั้งฟ้า..ท้าทั้งดินสิ้นยำเกรง หรือใครเก่ง ..เกินข้า..ฟ้าดินกลัว ข้าขอลิขิต..ชีวิตข้าเอง ไม่เกรงดินฟ้า.. อีกพื้นพสุธา พญายมพรมอินทร์ทั่ว ข้ากระทำแต่กรรมดี มีหรือจะกลัว มิใช่ใจชั่ว ลืมตัวหลงลำพอง อันสวรรค์อยู่ในอกนรกนั้นหรือ ข้าก็ถืออยู่ที่ใจไม่หม่นหมอง รักการทำชั่ว ควรหรือจะกลัวนรกมั่นปอง หากทำดี ฟ้าดินต้องคุ้มครองเอย.... จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 6 ก.ย. 48 10:49:09 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ....เวลา 1: 46 am ของวันใหม่..ได้เวลาอันควรแก่การไปนอนเสียที...ก่อนลาจากกันวันนี้ ขอแปะเพลง " อ้อน" สักเพลงหนึ่ง...เป็นเพลงเพื่อชีวิตยุคใหม่ ที่แสดงความจำนนอย่างราบคาบของเพศหญิงต่อความรัก...เรื่องนี้ก็คงเป็นแบบนานาจิตตัง...แล้วแต่ใครจะคิด... นึกเสียว่าสงสาร ถามว่ารักแค่ไหน... นับเม็ดทรายทั้งทะเลก็รู้ ลมหายใจที่มีอยู่ คือความรู้สึกจากฉัน ถามจะเจ็บแค่ไหน หากเธอไปรักใครสักวัน ก็ลองนับดูสายฝนนั่น นั่นคือน้ำตาจากใจ ก็เลยอยากให้รู้ ก็เลยอยากให้เห็น ก่อนจะทำร้ายกันกว่านี้ เพราะโลกนี้มีเธอเพียงคนเดียว ฉันจึงเสียเธอไม่ได้ ถ้าเธออยากทำร้ายก็เชิญ แต่อย่าเดินหนีไปจากฉัน คิดเสียว่าสงสาร อย่าลงทัณฑ์ด้วยคำว่าลาจาก (คิดเสียว่าสงสาร อย่าลงทัณฑ์ด้วยคำว่าลาก่อน) ถามกันสักกี่ครั้ง ก็ยังบอกเธออย่างนี้ ฟ้าทุกวันเปลี่ยนสี แต่ฉันไม่เคยเปลี่ยนใจ... ===================== ....จากข้อความในภาพข้างล่างนี้.... " วันหนึ่งเธอจะถามฉันว่า... ฉันรักอะไรมากกว่ากัน ระหว่างเธอและชีวิตของฉัน.... เมื่อฉันบอกเธอว่า..ชีวิตของฉััน....เธอจะเดินจากไป... โดยปราศจากการรับรู้ว่า... "เธอนั่นเอง..คือชีวิตของฉัน.." จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 6 ก.ย. 48 15:44:55 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ป่าลำเนาทิวเขาเสียดฟ้า สายธาราผาชันกั้นกลาง อุปสรรคขวากหนามตามทาง ไม่อาจขัดขวางเราได้ สายธารนักรบประชา เกียรติประวัติจารึกแต่หลัง สูงสมดังตำนานผ่านมา เอกราชจักสมอุรา มีแต่ปักใจฟันฝ่า ฟ้าดินต้องยอมจำนน ชูสงครามประชา ช่วงชิงชัยมา ไว้เป็นอนุสรณ์ ปลดปล่อยประเทศ บ้านเกิดเมืองนอน คืนสู่ถิ่นฐานมารดร สร้างไพรเจริญรุ่งเรือง จากคุณ : นู๋เองง่ะ - [ 6 ก.ย. 48 16:00:22 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เพลง ไกลตาใกล้ตีน กับ ค่ำลง เป็นเพลงที่ร้องออกมาบ่อยที่สุดในขณะที่เดินทางกลับที่พักแรม ตะวันเริ่มพลบค่ำ หนทางที่ช่างยาวไกลยิ่งนัก สองข้างทางมีแต่จะมืดลง เป้าหมายยังอยู่อีกไกลนัก ผู้ร่วมทางต่างย่ำก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ในมือบ้างก้อถือไต้ บ้างก้อถือไฟฉาย สอดส่องสายตามองสองข้างทางอันเงียบสงัด มันรู้สึกเปล่าเปลี่ยวเหลือเกิน อดรนทนไม่ไหว ต้องแหกปากร้องเพลง บังคับไอ้เพื่อนตัวดีให้มันร้องด้วยกัน   ประสบการณ์ในการเดินทางค้างแรม มีทั้งทุกข์-สุข คละเคล้ากันไป ..............คืนสู่รัง................ ฝนโปรยโรยอ่อน  ตะวันรอน..รอน..วิหคจรคืนสู่รัง ฉากแห่งภูผา มาบดบัง  ฟังหริ่งบรรเลง  เสียงเพลงกล่อมไพร  เสียงเพลงกล่อมไพร เสียงเพลงกล่อมไพร ในยามเย็น (ดนตรี)     แสงดาวสว่าง  ส่องดูทางเห็น  ปืนนั้นเป็นเพื่อนหลับนอน   สุดแดนขอบฟ้าพเนจร ไกลจากนคร เสียงเพลงสวรรค์ เสียงเพลงสวรรค์ เสียงเพลงสวรรค์  รานริน   เดินทางกลางป่า ฝ่าดงไพร..รี  เรานั้นมี ใจมุ่งหมาย กี่ป่ากี่เขา แล้วเราเหยียบกราย   กี่ด่านภัยร้ายแล้วเราเหยียบมา แล้วเราเหยียบมา แล้วเราเหยียบมัน จมดิน อุปสรรคท้ายท้า  คือยาพลัง  วันแห่งความหลังใช่วันตัดสิน  จึงเร่งวันคืนดังติดปีกบิน     สู่เมืองมารดร ^^ จากคุณ : EyE[s] - [ 6 ก.ย. 48 20:18:33 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ชอบเพลงนี้ครับ  นำเสนอในส่วนของ คาราบาว บ้าง เด๋วจะไม่รู้ว่าชอบ คาราบาว ^^' .........Summer Hill.............  เผิ่นกะเป็นนกน้อย  เจิดเวิงเทิงเวหา ในนภามืดมิด บ่มีจันทร์ ให้เซาจากฝันหันมาแย่งความจริง สู่สิ่งแนวอันนี้...คึดต่อแต่ใต้ฮ่มทานตะเว็น     ดุจดั่งนกผกโผบินอยู่บนฟ้า ในนภามืดมิดแม้แสงจันทร์   ตื่นจากฝันหันมามองความจริง  ยังคงมีบางสิ่งรอความหวังใต้ร่มทานตะวัน.... เด็กตัวน้อยตาแต้มรอยแห่งความหวัง ปลุกภวังค์สาธุชนคนเห็นใจ   เกิดกำพร้าไร้น้ำนมประทังกาย   หัวอกใครจะบอบช้ำ เหมือนดังเด็กตัวน้อยๆ *Summer Hill..Summer Hill..Summer Hill..Summer Hill..Summer Hill..Summer Hill..   เนื้อตัวผ่ายผอมดูสาระรูปมอมแมม  ท่าทางฉายแววว่าก้าวร้าวหยาบคาย   จากกองหินทราย  จากกองขยะ สัมภาระประดับไว้เป็นเด็กสลัม     ไม่มีมวลมิตรที่ชุ่มฉ่ำ ไม่มีคนฉอเลาะคอยเอาใจ   ริมฝั่งแควน้อย นำเสรีภาพดังร่มไทร   บนทางสายใหญ่ รู้รับผิดชอบต่อตนเอง     เป็นเด็กตัวน้อย ในทุ่งหญ้าวัยเยาว์  เป็นดอกไม้เถาเหล่ากอพุทธปรัชญา   ดุจดวงตะวันอันแรงกล้าก่อเกิดสัมมาชีพสู่สังคม    (ซ้ำ*) มาเถิดมวลมิตรยังมีชีวิตผู้เยาว์วัยรอมือมาผ่อนคลาย ความเศร้าโศกหิวโหย เป็นผู้กอบโกย เพื่อเด็กน้อยที่เวทนาขอข้าวขอปลา เพื่อลูกเด็กเล็กแดง เป็นจันทร์เจ้าขาฝ่าเนินแล้ง สวมแหวนทองแดงแบ่งสันติธรรม ค้ำจุน Summer Hill..Summer Hill... ^^ จากคุณ : EyE[s] - [ 6 ก.ย. 48 20:37:13 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ด้วยรักแห่งอุดมการณ์   ระยิบระยับวับวาว แสงดาวพร่างพราย เปรียบดารารายดั่งสหายนักรบคนกล้า เพื่อนผู้ร่วมรบร่วมอุดมการณ์ที่ปรารถนา เธอหยัดทายท้าชิงชัย เด่นดวงอำไพชี้ทางสู่หวังเพริดพราว ขอร่วมกับดาวสร้างสรรค์ตำนานสร้างไทย แบกภารกิจประวัติศาสตร์องอาจก้าวไป นักรบเกรียงไกรของมวลประชา เรามีสายสัมพันธ์ ผูกใจเรามั่นแนบซึ้งตรึงตรา ยังคิดถึงเธอทุกครา ก็ได้นำมาปลุกหวังพลังใจ เป็นกำลังใจเพื่องานรับใช้ประชา เราปรารถนาสังคมวิไล มือเรากุมปืนมั่นไว้ เราก้าวรุดไปด้วยใจเปี่ยมหวังพลังสูงส่ง โอ้ว่าดวงดาวสหายรักนักรบประชา ขอปรารถนาเราที่หวังสมดังจำนงค์ รบทัพจับศึกทุกทีที่รณรงค์ เธอจงมีชัย.... เพลงนี้แต่งโดย สหายประดิษฐ์ หรือ กมล สุสำเภา เป็นเพลงปฏิวัติเพลงนึงที่ผมชอบมากอีกเพลงนึงของเขตงานอิสานใต้ เขตงานนี้มีนักดนตรีอีกคนนึงที่เราน่าจะรู้จักกันดี คือสหายบุญ หรือ น้าเสก ศักดิ์สิทธิ์ เชื้อกลาง ผู้ร่มก่อตั้งวงคุรุชน ตั้งแต่ยุคหลัง14ตุลา จากคุณ : LONESOME COWBOY - [ 7 ก.ย. 48 00:57:03 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ชอบเพลง "บวชหน้าไฟ" มากๆ เป็นเพลงแรกของหน้าสอง อัลบั้มชุดที่ 3 ชุด "วณิพก" ของวงคาราบาว จำได้ว่าพอได้ยินเพลงนี้ครั้งแรกหยิบปากกากับกระดาษเขียน JOMO ไปเขียนถามน้าแอ๊ด คาราบาว  ว่ามีที่มาอย่างไร แล้วน้าแอ๊ดก็ตอบมาว่า เป็นเรื่องจริง ยังเก็บกระดาแผ่นนั้นไว้เป็นอย่างดี แต่ได้เผามันทิ้งเมื่อหลังจากดู CONCERT สืบภู สืบไพร สืบใจ" กลับถึงบ้านตี 3 ก็เผาทิ้งไปแล้ว (ถ้าท่องเนื้อเพลงผิดก็ขออภัยด้วยนะคะ) วันที่ฉันลาจากบ้านมาน้ำตาไม่เคยตกดิน คำของพ่อยังแว่วได้ยินว่าลูกรักมานะทำงาน ครอบครัวของเรานั้นคนจนจน ขัดสนช่องทางทำกิน ไม่มีผืนนาผืนดินมีทรัพย์สิน เอาไปจำนองเอาไปจำนำ ฉันจึงรับผิดชอบฐานะลูกชายคนโต เพื่อประทังความอดโซของครอบครัวที่อับเฉา ขึ้นรถไฟเข้ากรุง.เข้ากรุงมุ่งทำงาน หวังไว้อีกไม่นาน จะส่งเงินกลับมาเลี้ยงครอบครัว งานที่ทำฉันแบกหามวันยังค่ำ ฉันเพียรกระทำจนชินชา แสนเหน็ดเหนื่อยเนื้อตัวเมื่อยล้า หัวใจยังกล้าพยายาม สองมือมีแรงสีเลือดแดงเข้มข้น เป็นคนไม่คิดที่ย่อท้อ คงอีกไม่นานเกินรอ พ่อจ๋าพ่อจะได้รับเงิน ดี....ฉันดีใจ พรุ่งนี้จะถึงสิ้นเดือน ดี....ฉันดีใจ มีจดหมายเขียนมาจากครอบครัว ส่งข่าวมาว่าพ่อสิ้นใจ พ่อมาตายลงเพราะเป็นวัณโรค โรคของความอ่อนแอ จากถ้อยคำของแม่ ว่าเราแย่เพราะไม่มีเงินซื้อยา ทุกสังขารของมนุษย์ที่กำเนิดมา ล้วนแต่ปรารถนากินอยู่สุขสบาย ฉันไม่เข้าใจโกนหัวเข้าบวชหน้าไฟ เพราะความไม่เข้าใจ เอาไว้ไปถามพระธรรม เพราะความไม่เข้าใจ (ไม่แน่ใจว่าเนื้อความถูกไหม ถ้าผิดเพี้ยนก็ขออภัย) แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 48 11:15:46 แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 48 02:02:09 จากคุณ : อุ้ม (อุ้มสี) - [ 7 ก.ย. 48 01:57:55 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ...  ขอบคุณ คุณนู๋เองง่ะ กับ อรรถ ที่มาช่วยแปะเพลงพร้อมรูปสวยๆ .... ...หลายปีที่แล้ว ก่อนมาอยู่ต่างประเทศ โดยส่วนตัวเคยทำงาน NGO แห่งหนึ่ง เป็นงานทางด้านช่วยเหลือเด็กที่ถูกทำร้าย... ต้องยอมรับว่าความอัปลักษณ์อย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นในสังคมเราคือการทำร้ายทารุณกรรมเด็ก....เคสที่เคยช่วยมามีตั้งแต่เด็กแรกเกิดแบเบาะไปจนถึงเด็กที่เริ่มย่างเข้าสู่วัยรุ่น....ที่พบมากที่สุดคือกรณีของเด็กถูกขืนใจซึ่งส่วนใหญ่ผู้ที่กระทำก็คือคนในครอบครัวใกล้ตัวนั่นเอง...พ่อ...น้า, อา, ลุง....เด็กเหล่านี้ไม่เพียงแต่ถูกละเมิดทางด้านร่างกายเท่านั้น ..สภาพจิตใจก็พลอยแหลกสลายไปพร้อมๆกับเคราะห์กรรมที่ถูกยัดเยียดให้จากคนที่ เด็กควรจะไว้วางใจได้มากที่สุด... .เพลงต่อไปนี้ประพันธ์เนื้อร้องโดย  พ.ต.อ  สุรศักดิ์  สุทธารมณ์  นายตำรวจผู้สนใจติดตามในเรื่องปัญหาสิทธิเด็กได้แต่งเนื้อร้องและมอบให้ หงา คาราวานขับร้องอยู่ในชุด ลุงไม้ไทย คำถาม... บ้านนี้ มีความรักไหม ถามจันทร์บนฟากฟ้าไกล ดวงจันทร์ไม่ทันตอบคำ เพราะเมฆสีดำบังจันทร์เอาไว้ เด็กน้อยปวดร้าวดวงใจ โอ้ใครหนอใครจะตอบเจ้าเอย บ้านนี้เคยอบอุ่นไหม ถามดวงตะวันแสนไกล ดวงตะวันตอบคำ พลันฝนก็พรำตกกันยกใหญ่ เด็กน้อยยังคงสงสัย โอ้ใครหนอใครช่วยตอบหนูที ถามพ่อ ถามแม่นั้นคงไม่ได้ พ่อทำไมใจร้าย แม่ทำไมทุบตี พ่ออยากให้เป็นเด็กดี แม่อยากให้เป็นโน่นเป็นนี่ นี่คือความรักหรือว่ากรงกักขัง เด็กถามพี่สาวชิดใกล้ บ้านเรานี้เป็นอะไรไป พี่สาวเอื้อนเอ่ยวาจา พร้อมด้วยน้ำตาที่รินหลั่งไหล พี่เคยถูกพ่อขืนใจ แม่บอกว่าให้แล้วกันไป ไม่รู้ทำไมพี่ก็เหมือนเจ้าเอย ไม่รู้ทำไมพี่ก็เหมือนเจ้าเอย.... จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 7 ก.ย. 48 02:01:42 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ... สวนทางกันกับคุณคาวบอย และคุณอุ้มสี....เพลงด้วยรักและอุดมการณ์ ฟังเมื่อคืนเหมือนกัน ตอนแรกก็ว่าจะแปะเพราะเป็นเพลงโปรดปรานเพลงหนึ่ง...แต่แกะเนื้อร้องได้ไม่ชัดเจนเพราะกำลังกรึ่มได้ที่...คุณคาวบอยนำมาแปะได้ตรงกับใจอีกเพลงหนึ่ง....ต้องขอขอบคุณอีกครั้ง.... .....คุณอุ้มสี ถึงขนาดเผากระดาษนั่นทิ้ง คงจะสิ้นศรัทธาอย่างแรง...เพลงของคาราบาวยุคแรกๆเป็นชุดที่น่าสนใจ แต่หลังจากชุดเมดอินไทยแลนด์แล้ว  ตัวเองจะเลือกฟังเพียงบางเพลง เพราะคิดว่าเนื้อหาจะมุ่งจับตลาดมากกว่าสะท้อนแนวคิดและจิตใจที่มุ่งประโยชน์ต่อสังคมโดยส่วนรวม... แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 48 02:26:37 จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 7 ก.ย. 48 02:25:46 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ....เพลงต่อไปนี้ เป็นเพลงหนึ่งที่ชอบฟังเวลาคิดถึงบ้าน...ม้วนเทปที่ได้มาเก่ามากแล้ว.. เป็นของที่ระลึกจากอาจารย์ผู้สอนซึ่งเป็นคนตุลาฯ ให้มาพร้อมทั้งกำชับว่า ไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหน ให้มั่นคงและดำรงตนอยู่ในความถูกต้อง...เนื้อร้องที่แกะมาอาจผิดเพี้ยนไปบ้าง ต้องขออภัย เป็นเทปสุดรักสุดหวง ไม่อยากเปิดซ้ำบ่อยๆ เอามาลงเท่าที่จำได้จากการฟัง... 7 สิงหา สู้บนทางปืน ปัง ปังคือเสียง..เสียงปืนกู่ร้องดังก้องป่า ดังคำรามมาเป็นเพลงแ่ห่งชัยของประชา นาบัวปืนรัวเพื่อนร่วมแนวทางทุกคน ปืนทำคำรณโค่นศัตรูร้าย 7 สิงหาคม ระดมเพื่อนลุกขึ้นยืนหยัด ปืนปฏิวัติ ประจันหาญกล้า.. นักรบเกรียงไกร ดวงใจประชานิรันด์ ดั่งดวงตะวันทอแสงเรืองรอง พงศ์ธรรมแห่งมิตรชี้ทิศนำทาง ใสสว่างด้วยหนทางแห่งความถูกต้อง ภายใต้พรรคนำกองทัพมุ่งไปใฝ่ปอง เพื่อไทยทั้งผองจะได้รุ่งเรือง 7 สิงหาคม อุดมการณ์ของทหารป่า อำนาจรัฐไทยนั้นจะได้มานั้นด้วยปืน ขอผองเราจนรวมกันหยัดยืน สู้ทน ก้าวสู่แห่งหนสู้บนทางปืน.... จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 7 ก.ย. 48 03:22:35 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ........ปิดท้ายวันนี้ด้วยเพลงที่ฟังในอารมณ์คิดถึงบ้าน เช่นเดียวกันกับเพลงข้างบน...บทเพลงและศิลปะเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงจิตใจให้มีความหวังและกำลังใจ ในการดำเนินชีวิต....ทุกบทเพลงมีความสวยงามอยู่ในตัวของมันเอง อยู่ที่ว่าเราจะเลือกเสพย์ในอารมณ์ไหน... สายทางนักรบประชา ป่าลำเนาทิวเขาเสียดฟ้า สายธาราพาจันทร์กั้นกลาง อุปสรรคขวากหนามตามทาง ไม่อาจขัดขวางเราได้ สายธารนักรบประชา เกียรติประวัติจารึกแต่หลัง สูงส่งดังตำนานผ่านมา เอกราชจะสมอุรา..มีแต่ปักใจฝันฝ่า ฟ้าดินต้องยอมจำนน ดู สงครามประชา ช่วงชิงชัยมาไว้เป็นอนุสรณ์ ปลดปล่อยประเทศ..บ้านเกิดเมืองนอน คืนสู่ถิ่นฐานมารดร สร้างไทยเจริญรุ่งเรือง จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 7 ก.ย. 48 03:43:14 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เพิ่งเห็นว่าแปะเพลงซ้ำกับคุณนู๋ฯ....ใจตรงกันหลายคนแฮะกระทู้นี้ จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 7 ก.ย. 48 04:28:20 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เราต่างมาจากทั่วทุกสารทิศ มีชีวิตรวมกันอยู่ในป่าเขา จากบ้านเกิดเมืองนอน  ถึงไพรลำเนา ด้วยพวกเรามีอุดมการณ์เดียวกัน อันความรักทางชนชั้นนั้นล้ำลึก ประสานผนึกร่วมกันเป็นสายธาร ต่อประชาเรามั่น  รักดังชีวัน ต่อศัตรูกล้าประจัญรบกันสุดใจ เราต่างมาจากทั่วทุกสารทิศ มีชีวิตรวมกันอยู่ในป่าเขา จากบ้านเกิดเมืองนอน  ถึงไพรลำเนา ด้วยพวกเรามีอุดมการณ์เดียวกัน จากคุณ : ยาควัน - [ 7 ก.ย. 48 10:03:07 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ไหว้สาเจ้าของกระทู้  คุณแม่ของจิตร  และมิตรแก้วสหายคำทุกท่านครับ แวะมาคุยด้วยครับ เวลาที่เชียงใหม่ขณะนี้ 10 โมงครึ่งเช้าแล้ว  ผมไม่ได้เข้ามานานแล้วนะ  จำได้ว่าเป็นเดือนแล้ว นึกถึงบรรยากาศในป่าเขา ในหมู่บ้านปกาเกอะญอ  แถวถนนธงชัย อินทนนท์  ที่ผมเคยไปฝึกงาน  เคยไปทำวิจัย เลยคิดถึงเพลงนี้ได้ครับ  ไม่แน่ใจว่าจะมีใครเคยฟังบ้าง เพลง  คิดถึงลูก  อยู่ในอัลบั้ม เพลงนกเขาป่า โดย  ชิ สุวิชาน  พัฒนาไพรวัลย์ วัชพืชหลังเขาแห่งแดนป่าสนวัดจันทร์ ครับ เพลงนี้  พ่อของชิ  คือ  ครูพนา    พัฒนาไพรวัลย์  ได้แต่งให้กับลูกชาย แล้วร้องเอง  ตอนที่ชิ  ได้ไปเรียนหนังสือในเมืองเชียงใหม่  ครูพนาร้องเพลงนี้ด้วยน้ำเสียงห่วงหาลูกชายอย่างที่สุดครับ เนื้อเพลงเป็นภาษาปกาเกอะญอ  แต่มีท่อนภาษาไทยด้วยนะครับ  ผมไม่เอาภาษาปกาเกอะญอมานะครับ  เพราะพิมพ์ยากมา  และเพื่อนๆ  จะอ่านยากด้วยอ่ะ  ขอยกภาษาไทยมาเลยละกัน         ยามสุริยัน  ใกล้โพ้นขอบฟ้า ฝากเป็นแสงทอง ส่องเพื่ออำลำ ลูกรักจากบ้าน คิดถึงห่วงหา จากไปเนิ่นนาน บ้านดอยอ้างว้าง เหลือความทรงจำ ....โอ้ลูกรัก  เจ้าจะรู้ไหม  ลูกคือดวงใจ คือแรงแห่งกาย  คือแรงแห่งใจ  หวังยังอีกไกล เจ้าจงอุตส่าห์ สู้และฝ่าฟัน  ให้ถึงจุดหมาย  ปลายทางแห่งฝัน          ยามห้าโมงเย็น  จักจั่นร่ำร้อง  ฝากความอาลัย  กลางใจหุบเขา  นึกถึงความฝัน  และคอยฟังข่าว  คร่ำครวญเฝ้ารอ  ลูกรักกลับมา หวนคืนบ้านดอย ครับผม แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 48 11:08:32 จากคุณ : ดาวตก@ผีเสื้อ@กระบี่ - [ 7 ก.ย. 48 11:06:32 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อีกเพลง  ที่อยากเอามาฝาก  คุยกันสนุกๆนะครับ ของศิลปินป่า ชิ สุวิชาน คนเดิม  เพลงนี้เป็นบท "ธา"  ที่เป็นสุภาษิต ของปกาเกอะญอ  ที่ผู้เฒ่าผู้แก่ในชนเผ่า พูดต่อๆกันมา  ว่ากันว่า  "ธา"  มีมากกว่าใบไม้ในป่าไม่รู้กี่เท่า   เพลงนี้  เหมือนเดิมครับ  ขอไม่โพสต์เป็นภาษาปกาเกอะญอนะ  เพราะยากมากๆ   เพลงนี้ ผมว่า  เป็นภูมิปัญญาของ  ชนเผ่าเลยนะครับ  เพราะพูดถึงความเป็นจริงในปัจจุบัน  ที่คนสมัยก่อนมองเห็นมาเป็นร้อยๆปีแล้ว ธา  คำร้อง  จากบทพื้นบ้าน ผืนแผ่นดินแคบลง   มวลมนุษย์เพิ่มขึ้น สีขาวสลาย  สีดำทะมึนรวมตัว ฝนไม่ตกตามฤดูกาล  แล้งไม่เหมือนแต่ก่อน ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น  นกเขาขันบนกิ่งไม้ เงินเต็มกระบุง   ข้าวไม่เต็มกระบุง เพราะคนกินข้าวไม่เห็นต้นข้าว  คนกินน้ำไม่เห็นต้นน้ำ ลูกฉันจะกินอย่างไร  เหลนฉันจะอยู่อย่างไร เมื่อลูกสาวทอผ้าไม่เป็น  ลูกชายจักสานไม่เป็น ลูกหลานสมัยนี้  เห็นงูไม่กลัวเห็นตะขาบไม่เกรง กลับหลงระเริงแต่เกล็ดมังกรทอง คนฉลาดจะกินได้  แต่ของฟรีมักราคาแพง จะตัดกิ่งไม้อย่าตัดหมดต้น  เหลือไว้ให้นกพญาไฟมาพักหนึ่งกิ่ง เราพี่น้องเก็บใจรวมกันไว้  ช่วยกันยกเสาหลักแห่งชีวิต เก็บรักษาพันธุ์เผือกเอาไว้  เก็บรักษาพันธุ์ข้าวเอาไว้ เก็บไว้จนครบสามสิบกระบุง  ถึงแร้นแค้นเราก็ไม่กลัว ฆ้องกบอยู่กับคนที่มีกำลัง  เงินอยู่กับคนที่มีความเร็ว ลูกหลานปกาเกอะญอเอ๋ย  จงมารอที่กิ่วดอย ตอนบ่ายบ่าย  เงินและทองจะกลับมา   ขอให้โชคดี เป็นเพลงที่จับใจอีกเพลงหนึ่งเลยครับ ถ้าเพื่อนๆมีโอกาสได้ฟัง ในรูปนั่นแหละครับ  ชิ สุวิชาน   พัฒนาไพรวัลย์ แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 48 11:24:38 จากคุณ : ดาวตก@ผีเสื้อ@กระบี่ - [ 7 ก.ย. 48 11:21:43 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เพลง (น่าจะเรียกได้ว่า  เพื่อชีวิตได้นะครับ)  ของนักร้องคนต้นน้ำอีกคน  ที่ชื่อ  ลีซะ  ชูชื่นจิตสกุล  อดีตพรานมือหนึ่งแห่งแม่แฮใต้  กลับตัวกลับใจมาเดินทางสายพระเจ้า  สั่งสอนผู้คนบนดอยด้วยบทเพลงแห่งชนเผ่าและพระเจ้า เพลงเพลงนี้  เป็นเพลงที่สุท้อนถึงความเปลี่ยวเหงา  โดดเดี่ยวของพี่น้องชนเผ่า  โดยเฉพาะอย่างยิ่งปกาเกอะญอ  ที่มาทำงาน  หาเงินในเมือง โดยเปรียบชีวิตเหมือนกับ  เตหน่า  (เครื่อนดนตรีพื้นเมืองของปกาเกอญอ  ที่ในรูปข้างบน ชิ กำลังเล่นนั่นแหละครับ)  เตหน่าที่พลัดหลงมาในเมือง  อยู่ใต้แสงไฟ  เดียวดายมากครับ เธอชื่อเตหน่า  / คำร้อง  สุวิชานนท์  รัตนภิมล   เธอเป็นสิ่งงดงามบนดอย  คนบนดอย รับฟังด้วยหัวใจ แต่ยามเธออยู่ใต้แสงไฟ  เดียวดายเหมือนฉันเดียวดาย เธอลงดอยมุ่งมาสู่เมือง  มาบอกเรื่องราว คนปกาเกอะญอ เหมือนลูกจากอ้อมออกแม่พ่อ เสียงเธอคลอน้ำใสในดวงตา ยามเธออยู่ใต้แสงจันทร์  คืนวันร้องอื่อธาในหุบเขา เสียงเธอใสกล่อมใจฉันวัยเยาว์  เผ่าพันธุ์ของฉันฉันปกาเกอะญอ เสียงเธอใส ชวนใจคิดถึงบ้าน  ยามยินเสียงกังวานร้องลั่นป่า เธอคือสิ่งสวยงามมีค่า  คือเธอ เตหน่า คนปกาเกะญอ เตหน่า โพ  เตหน่าโพ เลเยอ เลเยอ เอ ออ เตหน่าโพ เลเยอ เอ เอ เตหน่าโพ เลเยอ เอ ออ เดหยื่อนา เด หยื่อนา ละเตลาเตหน่าโพ เดหยื่อนา ละเตละเตนาโพ (เตหน่าน้อยๆของฉัน  ฉันจะเล่นเธอเอง  )  คำแปลประมาณนี้แหละครับ จากคุณ : ดาวตก@ผีเสื้อ@กระบี่ - [ 7 ก.ย. 48 11:36:44 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เอาเป็นเพลงสุดท้ายที่จะมาโพสต์ในช่วงนี้แล้วกันนะ เพราะผมต้องขอตัวไปปฏิบัติภารกิจชีวิตครับ เพลงนี้  เป็นเพลงของ ศิลปินล้านนา ที่เพิ่งครบรอบการคืนสู่ธรรมชาติไปเมื่อวันเสาร์ที่ 3 กันยายน ที่ผ่านมานี่เองครับ ตอนนี้  อ้ายจรัล คงได้ไปสงบ  เป็นหนึ่งเดียวกับดอยหลวงเชียงดาวที่อ้ายรัก   ผมเลยขอมารำลึกการจากไปของอ้ายครบ 4 ปี  ด้วยเพลงนี้ครับ เพลงนี้  เป็นเพลงที่บรรยายถึงความในใจของอ้ายที่มีต่อ  ความเสื่อมสลายของจิตวิญญาณล้านนาของคนรุ่นใหม่  อ้ายร้องเพลงในด้วยน้ำเสียงเศร้ามาก  ดุสะอื้นในเพลงหลายครั้ง  แต่อ้ายสกัดอารมณ์ได้อยู่  เพลงนี้  เกือบได้เป็นหนึ่งในอัลบั้ม ศิลปินป่า  ที่ได้รัยรางวัลสีสันอวอร์ดแล้วครับ  แต่อ้ายเห็นว่ามันเศร้ามากเกินไป  และแรงมากในความรู้สึกของอ้าย  อ้ายเลยไม่ได้เอามาบรรจุในอัลบั้มชุดไหนเลยแม้แต่ชุดเดียว เพลง ซึงสุดท้าย คำร้อง ทำนอง/จรัล     มโนเพ็ชร ซึงลอยลมมาเพลงมุ้ยเจียงตาเชียงใหม่ เลือนลางจางไปวันนี้มีใครคิดจะบรรเลงต่อ ซึงเอ๋ยเจ้าจำต้องลา ล้านนาไปแล้วสิหนอ ไม่มีคนเมืองไม่มีคร่าวซอ เสียงซึงจึงเสื่อมมนต์ เสียงซึงแผ่วไปจนใจหาย ดั่งซึงสุดท้ายจะลาห่างหน หรือสูญเสียคนจะฟังแล้วหรือซึงเจ้าเอย ซึงเอ๋ย ซึงเฮย ข้าไม่เคยที่คิดที่จะลืมหรอกหนา ซึงเอ๋ยจงย้อนมา รับวาจาที่ข้าไม่เคยบอกใคร ข้าถูกคนที่เคยรักกัน เคยฝากความฝันมาผันเปลี่ยนใจ หากซึงฟังแลวยังลาไกล ข้าจะมีใครดับทุกข์ในอกตรม ซึงพริ่วเบาเบาแรงเร้าอารมณ์ปัดเป่าความขม ทุกข์ระทมคลายเอย วิญญาณเพลงซอข้าขอเอามันคืนให้ ซึงพามันไปไปไหนก็ไปไม่ต้องเอามาส่ง เพลงมุ้ยเจียงตาเว้าวอน  ถึงตอนบรรเลงจะจบลง เรื่องราววันวานล้านนาก็คงเหลือเป็นเพียงแต่ตำนาน น้ำปิงเปลี่ยนรอยเกวียนสลาย เอื้องดอยถูกขายให้คนประจาน หรือถึงร้าวราน จะลาลับไม่คืนกลับเอย แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 48 12:14:27 จากคุณ : ดาวตก@ผีเสื้อ@กระบี่ - [ 7 ก.ย. 48 11:56:08 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ไหนไหนก็ไหนไหน ครับ มาอีกเพลงแล้วกัน  เพลงนี้เป็นเพลงคำเมือง  ที่ศิลปินคนเมืองรุ่นใหม่ นายน้อง  ปฏิญญา  ตั้งตระกูล  เจ้าของเพลง บ่าวหละปูน อันโด่งดังในเชียงใหม่  ได้แต่งเพื่อไว้อาลัยให้กับอ้ายจรัล  ทันที่ที่รู้ข่าวว่าอ้ายจากโลกนี้ไป  เพลงนี้ทำนองโหยหวนมาก  เนื้อร้องสำหรับคนที่ไม่เข้าใจคำเมืองก็อาจจะฟังยากนิดหนึ่ง  ประกอบกับเสียงสะล้อที่จะกระชากอารมณ์เศร้าให้ถึงขีดสุด  ของ  ครูแอ๊ด ภาณุฑัต  อภิชนาธง  คนดนตรีพื้นเมืองที่มาแรงที่สุดในล้านนา  (ที่ออกคุณพระช่วยบ่อยๆ  นั่นแหละครับ) เพลง  ก้องกู่กู้แดน (ก้องกู่คู่แดน)  คำร้อง  ทำนอง /ปฏิญญา   ตั้งตระกูล  ครับ ดาวลับดวงล่วงฟ้า  เดือนลาลับลาจางหาย สิ้นเสียง สำเนียงเสียงสาย บ่มีเสื่อมคลาย หมายแม้น ล้านนา เมิน(นาน)มาแต่หน้อย(เล็ก)  เรียงร้อยแดนดอยทั่วแคว้น  สดับขับไปไกลแสน สู่แดน สู่แคว้น สู่ใจ๋(ใจ) จากไป ตางใด(ทางไหน) ไกล๋สุดสาย ฮ่ำหา (ร่ำหา) อาลัย เต้าใดบ่ได้ปิ๊กคืนแหมแล้ว (เท่าไหร่ก็ไม่คืนกลับมาแล้ว)  สุดฟ้า สุดแนว สุดสิ้นล้ว จากแล้ว ใจเหย ฝากไว้ได้เจย (เชยชม) ฝันเกยบ่คลาย   ดาวลับดวงล่วงฟ้า เดือนลาลับลาจางหาย สิ้นเสียงบ่สิ้นสำเนียงเสียงสาย บ่มีเสื่อมคลาย  ก้องกู่กู้แดน  สิ้นเสียงบ่สำเนียงเสียงสาย บ่มีเสื่อมคลาย ก้องกู่กู้แดน จรัล อ้ายอยู่กู้แดน ฝากไว้ช่วงนี้ก่อนนะครับ เพลงผม  อาจจะไม่ค่อยมีคนรู้จักมากเท่าไหร่  อยากจะให้เพื่อนๆ  หาลองฟังดูนะครับ จะได้เปิดโลกเพลงอีกโลกหนึ่งนะครับ เที่ยงแล้ว กินข้าวกันให้อร่อยนะครับ รักษาสุขภาพกันด้วยนะ ผมต้องขอตัวไปกิน อาหารประจำชาติไทย  (กระเพราะไข่ดาว)  ก่อนนะครับ แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 48 12:16:58 จากคุณ : ดาวตก@ผีเสื้อ@กระบี่ - [ 7 ก.ย. 48 12:12:42 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ...  คุณยาควัน.....เพลงเรามาจากทั่วทุกสารทิศเคยได้ฟังท่อนสุดท้ายมาบ้าง พอจำทำนองได้...ขอบคุณที่นำเนื้อร้องมาแปะให้อย่างเต็ม.... ...  คุณดาวตกฯ นานๆโผล่มาที นำสาระ ความบันเทิงจากเพลงล้านนามาให้เพียบเลย...คิดถึงหนังสือเรื่องปกากะญอ ที่เคยอ่านนานมากแล้ว....บทเพลงของล้านนาที่ตัวเองคุ้นเคยก็คงจะมีแต่เพลงของคุณจรัลกับคุณสุนทรี เพลงของศิลปินท่านอื่นที่ร้องคำเมืองล้วนๆก็ฟังไม่ใคร่เข้าใจ....มองว่าโดยธรรมชาติของชาวเหนือเป็นคนนุ่มนวล รักสงบ การถ่ายทอดศิลปะทางด้านเสียงเพลงก็ยังคงเอกลักษณ์นั้นไว้เช่นกัน....ภูมิปัญญาของชาวเหนือหรือแม้แต่ชาวป่าอย่างปกากะญอ เป็นการสืบสานทางวัฒนธรรมที่อ่อนโยนแต่แข็งแกร่งอยู่ในที....นับเป็นเรื่องที่น่าสนใจ...หวังว่าโอกาสหน้าคุณดาวตกฯคงจะกรุณาแวะมาบอกเล่าเรื่องราวของบทเพลงเหล่านี้เพิ่มเติมอีกนะคะ... จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 7 ก.ย. 48 12:45:52 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ในบรรดาเพลงของพี่เที่ยรี่  เมฆวัฒนา ชอบเพลงนี้เพลงเดียว ** ไผ่แดง** ไผ่เป็นลำเป็นกลุ่มเป็นกอ ไผ่จะล้อเล่นลม ไปตามทางที่เหมาะสม ไปตามทิศทางลม ไผ่ต่างพันธ์ ต่างเผ่า ต่างกอ ไผ่ก็ยังต่างสี ดั่งผู้คนในสังคมเรานี่ ไมจะไม่ต่างกัน คนละทาง คนละอย่าง คนละอุดมการณ์ แต่ก็มีจุดหมายเดียวกัน เป็นเรื่องราวของชาวไผ่แดง บ้างก็รู้กันอยู่แก่ใจ บ้างก็ฝันกันไป แต่จงจำไว้ก่อนจะสาย อย่าให้ใคร มาสนตะพาย จากคุณ : อุ้ม (อุ้มสี) - [ 7 ก.ย. 48 20:31:23 ]

ความคิดเห็นที่ 28 จากคุณ : ยาควัน - [ 8 ก.ย. 48 12:19:14 ]

ความคิดเห็นที่ 29 สวัสดีพี่แม่ของจิตร คุณผีเสื้อ กระบี่ ดาวตก พี่อุ้มสี พี่คาวบอย พี่อุณาโลม พี่ซันนี่ และทุกๆ ท่านที่เข้ามาอ่าน แล้วไม่ได้แสดงตัวนะค่ะ นั่งอ่านกระทู้มา หลายวัน อยากคุยด้วย ไปงานคอนเสิร์ต สืบภู สืบไพร สืบใจ รำลึก 15 ปี สืบ นาคะเสถียร ได้ฟังเพลงนึง ชื่อเพลงในหุบเขาค่ะ ฟังแล้ว รู้สึกสบายๆ ดีจัง เพราะเราอยู่ในเมืองใหญ่ ตลอดเวลา ไม่ค่อยได้สัมผัส ความรู้สึกแบบนี้ ถึงแม้จะกลับไปบ้านนอก ก็ไม่รู้สึกแบบนี้ เพราะความเจริญ ความอึกทึก มันเข้าไปเกือบทุกที่แล้ว ลอง ฟังกันดูนะค่ะ ในหุบเขา  ชุด ดอกเหงื่อ เพื่อ ชีวิต ในหุบเขาเรามีเพื่อนร่วมใจ พลิกพื้นดินนาไร่ ข้าวปลาอาหารพอกิน อยู่อย่างเจียมตัว ไม่มัวเมาหนี้สิน แมลงแย่งผักเรากิน นกบินมากินแมลง ตื่นแต่เช้า หมอกคลุมนุ่มชื้นฟืนไฟ ผึ้งงานสำราญดอกไพร หอมกรุ่นอุ่นไฟแกงแฟง ชีวิตไม่เสิรม ไม่สวย ไม่รวย ปรุงแต่ง ชีวิตไม่มีเสแสร้ง รักใครก็บอกตรงๆ โรยควันไฟเป็นสายสีนวล ตะแบกม่วงงามอบอวล นวลสีครามค่ำลง มืดเพียงใดเพียงดาว หนึ่งดวงกลางดง แสงนวลหนึ่งนั้นจรรโลง จิตเราให้เศร้าเหงาคลาย ในหุบเขา เราคิดถึงบางคน แต่ไม่เคยเผลอบ่น เพราะรู้ว่าเธออยู่ไกล ฝากดวงดาว ดั่งดวงตาฟ้าห่วงใย บุญเราน้อยเกินไปขอร่วมใจแค่ฟ้าเดียวกัน http://www.dekorlaku.com/modules/MP3Player/listen.php?id=50 นั่งแกะเพลงเอง ผิดตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะค่ะ อยากทราบด้วยว่า เพลงชุดนี้ออกปีไหนค่ะ ใครทราบบอกด้วยค่ะ แก้ไขเมื่อ 08 ก.ย. 48 13:32:58 จากคุณ : ชมพู่มะเหมี่ยว - [ 8 ก.ย. 48 13:26:14 ]

ความคิดเห็นที่ 30 คุยมั่งสิคะ เพิ่งไปแม่ฮ่องสอน ด้วยภาระทางหน้าที่การงาน แม้จะไปเพียงสองวัน ค้างเพียงหนึ่งคืน แต่ก็ประทับใจกับเมืองเล็กๆ นี้มากมาย เข้าใจแล้วว่าทำไมแม่ฮ่องสอนถึงเป็นเมืองในหัวใจของหลายๆ คน กับการที่ได้เติบโตในเมืองใหญ่ วุ่นวายอย่างโคราช เรียนและทำงานในมหานครอย่างกรุงเทพ ทำเอาเราออกจะเหวอๆ ไปเหมือนกัน แม้ว่าจะเคยไปใช้ชีวิตในเมืองเล็กอย่างลำพูน แต่ก็ยังแตกต่างกันมากพอสมควร เวลาของที่นั่นเหมือนจะหยุดนิ่ง ให้ชีวิตไหลเลื่อนผ่านกาลเวลาอย่างช้าๆ สงบนิ่ง สามทุ่ม เงียบสงัด ถามว่าชอบไหม ตอบได้ว่าชอบมาก แต่ถ้าถามต่อว่า ให้ไปใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นได้ไหม คงคิดนาน สงสัยยังหลงว่ายวนในแสงสีอยู่ อย่างไรเสีย สองวันที่ผ่านมา จะเป็นช่วงเวลาที่ประทับอยู่ในใจของเรานานมากทีเดียว นึกถึงท่วงทำนองของเพลงนี้ขึ้นมาเลยค่ะ รัก จากไปไกล ไกลห่างร้างร้าง..ลา ก่อนยังจำมั่น ถึงคืนวัน..รัก ครั้นก่อตัวกลัวคนจะรับรู้ สู้อดและทน ซ่อนเร้น ไม่เป็นอันนอน ตะเกียงดวงน้อยเราก็ปล่อยลมพัดพา ลมพัดพาแสงมันไป ใต้แสงดาว ดาวเหนือประกายใสส่อง ยังไม่เปลี่ยนทาง มองดูหน้าสาว สาวก็มอง มองจ้องตา เจ็บช้ำจริงในใจจำ มอบให้รัก... อันหอมเย็นเป็นไปได้เพียงแค่นกละเมอ...หาคู่ ...เศร้าจัง แก้ไขเมื่อ 08 ก.ย. 48 19:46:36 จากคุณ : นาวสาวอาร์ต ตัวเป็นๆ (นางสาวอาร์ต) - [ 8 ก.ย. 48 19:02:33 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ไปตรงไหนของแม่ฮ่องสอนคะ พี่ไปปาย มา 3 รอบแล้ว เป็นสถานที่ท่องเที่ยวอีกแห่งหนึ่งที่ประทับใจ ไปแล้ว ไม่เคยรู้จักเบื่อ และคิดว่าจะไปอีกเมื่อมีโอกาส... จากคุณ : friendly (sunny-low) - [ 9 ก.ย. 48 07:33:25 ]