ถือเป็นการต่อยอดระรึกถึงวันที่อัลบั้มนี้วางขายต่อจากกระทู้ของคุณพระนายหมื่นไร่กันเลยละกัน ในโอกาสครบวาระของการวางขายของอัลบั้มนี้ มาคุยกันเถอะว่าชอบและไม่ชอบอะไรบ้างในอัลบั้มนี้และคิดว่าทำไมอัลบั้มนี้ถึงไม่รุ่ง
ข้าพเจ้าคิดว่า อัลบั้มประกายแสงชุดนี้...ว่ากันตั้งแต่หน้าปกอัลบั้มเลยละกัน...คิดว่า ออกแบบมาได้ถูกใจแม่มารายห์ของพวกเราเป็นอย่างมาก เดาได้ว่าเธอคงถูกใจอยู่ไม่น้อย และสามารถฟันธงได้เลยว่านี่คือหนึ่งในรสนิยม(...)ของแม่มารายห์ที่พวกเรารู้ๆกันอยู่ตั้งแต่หน้าปกอัลบั้มสายรุ้งนั่นแล้วด้วย รูปแบบปกออกแบบมาได้น่าตกใจ ข้าพเจ้าคิดว่า "ไม่น่าเชื่อเลย หน้าปกอัลบั้มสายรุ้งนั่นยังแย่ไม่พอเหรอ มาตอกย้ำกันที่อัลบั้มนี้ให้สะใจกันเลยใช่มั้ยเนี่ย มารายห์จ๋า" ไม่ว่าจะเป็นเสื้อตัวจิ๋วรัดติ้วที่ดูรกตาด้วยพวกเข็มหมุดอันเล็กอันน้อยที่คุณเจ๊แกคงพยายามออกแบบเองเป็นแน่แท้และได้ออกมาอย่างที่เห็น เมื่อใส่คู่กับกางเกงยีนส์สีเข้มตัวจิ๋วและทำผมแบบนั้นแล้ว บอกได้คำเดียวว่าเป็น "หนึ่งในหายนะของแฟชั่นแห่งศตวรรษที่ 20" ไม่รู้ว่าแรงไปรึเปล่า แต่ข้าพเจ้าคิดอย่างนี้จริงๆ ดูได้จากการจัดอันดับการแต่งกายยอดแย่ที่แม่มารายห์ไม่เคยหลุดทอป 5 เลย
ส่วนเด่นของผลงานเพลงในอัลบั้มนี้ อยู่ที่ความเก๋ไก๋ในการแอบย้อนยุคในบางเพลงเพื่อให้สมกับเป็นอัลบั้มประกอบหนังย้อนยุค "ฝันเธอขอเป็นดาว" ซึ่งกล่าวตามท้องเรื่องแล้วเป็นยุคที่แนวเพลงดิสโก้กำลังเฟื่องฟูอย่างแรง(แล้วทำไมในเรื่อง เพลง loverboy ที่ออกจะR&Bยุคใหม่ซะขนาดนั้นดันมีได้ในยุคดิสโก้มาแรง? แถมยังดังเป็นพลุแตกตามเนื้อเรื่องในหนังอีกด้วย) เพลงดิสโก้เด็ดๆอย่าง i didn't mean to turn you on ก็เป็นอีกเพลงหนึ่งที่ฟังแล้วแอบยิ้มอยู่ทุกครั้ง เนื้อเพลงบ่งบอกถึงความก๋ากั่นของมารายห์ได้อย่างเต็มร้อย ประกอบกับดนตรีที่ทำออกมาได้จัดจ้านครบเครื่องดิสโก้ คลาสสิกแค่ไหน เชยแค่ไหน แม่มารายห์และทีมงานใส่เข้าไปเต็มที่ เพลงนี้เลยออกมาได้เริ่ดสมใจ อีกทั้งยังมีเพลงอาร์แอนด์บีจังหวะกลางที่มีกลิ่นของดนตรีฟังก์ปนดิสโก้นิดๆ ให้อารมณ์เหมือนอยู่ในคลับยุคนั้นอย่างเพลง if we , don't stop , all my life , last night a Dj saved my life , want you เพลงเหล่านี้ฟังแล้วก็เป็นอาร์แอนด์บีที่เก๋ไปอีกแบบ ดนตรีแนวเก่าผสมกับการแรพยุคนี้ บวกกับเสียงทรงพลังของแม่มารายห์ ทำให้เพลงน่าฟังยิ่งขึ้นแม้จะอยู่ในสมัยยุคของแนวเพลงวัยรุ่นและดนตรีอาร์แอนด์บีฮิพฮอพเข้มข้น แต่กลับไม่ทำให้อัลบั้มนี้ไปรอดในหนทางที่สวนกระแสเพียงเพราะแค่อยากให้เป็นอัลบั้มประกอบภาพยนตร์ แต่ผู้คนกลับเหมาว่าเป็นอัลบั้มของเธอซะงั้น
ในส่วนของเพลงช้าก็ทำออกมาได้ดีตามมาตรฐานคุณนายมารายห์ ทั้ง lead the way และ never too far ก็เป็นเพลงที่แฟนเพลงทั้งหลายต่างชื่นชอบเป็นนักเป็นหนา ทั้งพลังเสียงและลูกเล่นแปลกหูต่างๆรวมถึงเนื้อร้องที่บรรจงเรียงร้อยถ้อยคำสอดประสานกับโน้ตเพลงไพเราะ เป็นสิ่งที่ยืนยันได้ว่ามารายห์ยังคงมาตรฐานได้ดีไม่มีตก อีกทั้งเพลงอาร์แอนด์บีเข้มข้นด้วยรสฮิพฮอพบวกซาวด์ดนตรีแปลกประหลาดอย่าง loverboy อีกนั่นเล่า ข้าพเจ้าถูกใจเป็นอย่างมากไม่ว่าจะเป็นเรื่องของทำนองดนตรีและการร้องใส่จริตอย่างที่มารายห์ถนัด ถูกใจข้าพเจ้าเป็นหนักหนา
เหนื่อยจัง เดี๋ยวมาพิมพ์ต่อเรื่องจุดด้อยและความเห็นของข้าพเจ้าว่าทำไมอัลบั้มนี้ถึงได้ตกต่ำถึงขีดสุดเมื่อเทียบกับความรุ่งเรื่องในอดีตของนักร้องสาวคุณภาพเจ้าแม่ชาร์ตเพลงทั่วโลก
แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 48 06:41:16
แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 48 06:40:13
แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 48 06:35:41
แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 48 06:34:12
แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 48 06:33:29
จากคุณ :
Amatillasi_anen
- [
13 ก.ย. 48 05:45:52
]