ความคิดเห็นที่ 1 ชื่อเรียก ๑. วันมหาวิปโยค ๒. วันมหาปิติ ๓. การปฏิวัติ ๑๔ ตุลาคม ๔. การปฏิวัติของนักศึกษา เวลาที่เกิดเหตุการณ์ วันที่ ๑๔–๑๖ ตุลาคม ๒๕๑๖ ชนวนของเหตุการณ์ เรียกร้องให้ปล่อยตัว ๑๓ ผู้เรียกร้องรัฐธรรมนูญที่ถูกจับกุมตัวในข้อหากบฏเมื่อวันที่ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๖ เหตุการณ์      เหตุการณ์ ๑๔ ตุลาคมเป็นเหตุการณ์ต่อเนื่องจากการประท้วงคำสั่งลบชื่อนักศึกษารามคำแหงเก้าคน การประท้วงนี้ยังเสนอให้รัฐบาล ประกาศใช้รัฐธรรมนูญภายในเวลาหกเดือน      ก่อนหน้านี้ ประเทศไทยมีการปกครองภายใต้รัฐบาลทหารโดยไม่มีรัฐธรรมนูญ ในสมัยของรัฐบาล จอมพล ถนอม กิตติขจรก็มีเหตุการณ์ที่ค่อย ๆ สั่งสมให้ประชาชนเกิดความไม่พอใจรัฐบาล เช่น เมื่อนักการเมืองระดับสูงใช้ยุทโธปกรณ์ลาสัตว์ที่ทุ่งใหญ่ฯ เมื่อเดือนเมษายน ๒๕๑๖ และภาวะข้าวสาร ขาดแคลน ขณะที่บทบาททางการเมืองของนักศึกษาชัดเจนและเข้มแข็งขึ้น หลังจากที่ ประสบความสำเร็จ มาแล้วจาก การเป็นผู้นำสัปดาห์ต่อต้านสินค้าญี่ปุ่นเมื่อเดือนพฤศจิกายน ๒๕๑๕      ในวันที่ ๙ ตุลาคม ๒๕๑๖ นักศึกษาจัดให้มีการประท้วงในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เพื่อเรียกร้องให้ รัฐบาลปล่อยตัวผู้ถูกจับกุมทั้ง ๑๓ คน มีนักเรียนนิสิตนักศึกษาประชาชนมาร่วมชุมนุมเป็นจำนวนประมาณ ๕ แสนคน      เที่ยงตรงของวันที่ ๑๓ ตุลาคม ๒๕๑๖ ฝูงชนเคลื่อนตัวออกจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์สู่อนุสาวรีย์ ประชาธิปไตยและลานพระบรมรูปทรงม้า การเจรจาระหว่างนักศึกษากับฝ่ายรัฐบาลดำเนินไปจนถึง เวลาดึกของวันเดียวกัน      การนองเลือดเริ่มต้นเวลาเช้ามืดของวันที่ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๖ เมื่อตำรวจคอมมานโดบุกเข้าตี นักศึกษาที่กำลังจะแยกย้ายกันกลับบ้านอยู่แล้ว ข่าวการทารุณของตำรวจคอมมานโดแพร่ไปทั่วกรุงเทพฯ      นักเรียน นิสิตนักศึกษา ประชาชนที่มีแต่ระเบิดขวด ท่อนไม้ และ ก้อนหิน ปะทะกับทหารตำรวจอาวุธ ครบมือ เหตุการณ์ลุกลามไปทั่วบริเวณหน้ากรมลุกลามไปทั่วบริเวณหน้ากรมประชาสัมพันธ์ หน้าวัด ชนะสงคราม สะพานผ่านฟ้าฯ ถนนราชดำเนินกลางและถนนราชดำเนินนอก      เหตุการณ์ ๑๔ ตุลาคมสิ้นสุดลงเมื่อจอมพลถนอม กิตติขจร จอมพลประภาส จารุเสถียร และพันเอก ณรงค์ กิตติขจร ( หรือตามที่เรียกกันในขณะนั้นว่า “สามทรราช” เดินทางออกนอกประเทศไปในที่สุด ผลจากเหตุการณ์      ประเทศไทยช่วงหลังเหตุการณ์ ๑๔ ตุลาคม เป็นช่วงที่กระแสประชาธิปไตยเบ่งบานที่สุดช่วงหนึ่ง ในประวัติศาสตร์      มีผู้เสียชีวิตจากเหตุการณ์ ๗๓ คน บาดเจ็บ ๘๕๗ คน      หลังเหตุการณ์ มีการแต่งตั้งสภานิติบัญญัติแห่งชาติ ร่างรัฐธรรมนูญที่มีความเป็นประชาธิปไตย มากที่สุด และจัดให้มีการเลือกตั้งครั้งใหม่ในเวลาต่อมา     ปัญหาสังคมที่สั่งสมมาเป็นเวลานานได้ระเบิดออกมาหลังเหตุการณ์ขบวนการนักศึกษาและ กระแสประชาธิปไตย แสดงพละกำลังอย่างชัดเจน มีการสไตรค์ของกรรมการบ่อยครั้ง และเกิดการรวมตัว ของชาวนาและเกษตรกรอย่างกว้างขวางและเป็นระบบทั่วประเทศ      ตามมาด้วยขบวนการของกลุ่มอำนาจฝ่ายขวาอย่างเช่น กลุ่มนวพลลูกเสือชาวบ้านและกระทิงแดง ที่จัดตั้งขึ้นเพื่อใช้ความรุนแรงต่อต้านขบวนการนักศึกษาในลักษณะ “ขวาพิฆาตซ้าย” ความสำคัญของเหตุการณ์      เป็นครั้งแรกที่ประชาชนคนไทยได้แสดง “พลังประชาชนและประชาธิปไตย” ซึ่งมีผลใน การเปลี่ยนแปลงทิศทางการเมืองและสังคมอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน ที่มา  รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย / สารคดี จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 4 ต.ค. 48 16:13:46 ]

ความคิดเห็นที่ 2 .....พรุ่งนี้จะมาคุยต่อในรายละเอียดปลีกย่อยของเหตุการณ์นี้...ถ้าหากกระทู้ยังอยู่เป็นปกติ...ไม่มีอันเป็นไปเสียก่อน...ราตรีสวัสดิ์ จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 4 ต.ค. 48 16:23:35 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ฝันดีค่ะ พี่แม่ของจิตร พรุ่งนี้จะมาเก็บเกี่ยวประวัติศาสต์ค่ะ จากคุณ : ชมพู่มะเหมี่ยว - [ 4 ต.ค. 48 22:33:33 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ปืนทมิฬย่อมข่มใจคนขลาด แต่มิอาจข่มใจกล้าสูงส่ง ริ้วขบวนมวลประชาอ่าอาจอง ปืนพาลข่มไม่ลงสักนิดเดียว จากคุณ : พุกไม้ - [ 5 ต.ค. 48 01:08:15 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มานั่งรออ่านตอนต่อค่ะพี่แม่ฯ จากคุณ : นางสาวอาร์ต - [ 5 ต.ค. 48 12:44:27 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เข้ามาอ่าน  เก็บข้อมูล แล้วก็ออกไป   เปิดเทอมแล้วครับ  เลยไม่ค่อยได้เข้ามาตอบกระทู้ ยังคิดึงเจ้าของกระทู้อยู่เน้อเจ้า จากคุณ : ปะหล่อง - [ 5 ต.ค. 48 13:34:17 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หาวววว....ตื่นมาตอนเที่ยงคืน..ดูกระทู้ตัวเองยังอยู่เป็นปกติ..เอิ๊กกก ..แถมมีคนอ่านด้วยแฮะ ดีใจๆ นึกว่าจะได้นั่งพิมพ์บ่นบ้าอยู่คนเดียวซะอีก...ต้องขอบคุณท่านผู้อุปถัมภ์รายการ...คุณชมพู่, คุณพุกไม้, คุณนส. อาร์ตและคุณปะหล่อง..ที่เข้ามาทักทาย...อ่ะ ต่่อๆก่อนที่จะขี้เกียจ...เลิกพิมพ์ปิดกระทู้มันซะดื้อๆงั้นแหละ... ...เหตุการณ์ 14 ตุลา หาใช่เกิดขึ้นเพียงเพราะเหตุปัจจัยภายในประเทศอย่างเดียวไม่...แต่เป็นผลสืบเนื่องจากกระแสการต่อสู้ระหว่างค่ายของโลกเสรีซึ่งมีแกนนำคืออเมริกากับค่ายคอมมิวนิสต์ที่มีจีนกับโซเวียตเป็นพี่เบิ้ม...การขยายฐานอำนาจในแถบอินโดจีนของฝ่ายคอมมิวนิสต์เริ่มจากสงครามเวียดนาม....โดยมีเวียดนามเหนือซึ่งอยู่ภายใต้การนำของโฮจิมินจ์ต้องการจะรวบรวมเวียดนามใต้มาไว้ด้วยกันจึงส่งกองกำลังเข้าไปแทรกแซงและซุ่มโจมตีอย่างต่อเนื่อง...ทำให้เวียดนามใต้ต้องขอความช่วยเหลือไปยังมิตรประเทศทางโลกเสรี....อเมริกาเป็นตัวตั้งตัวตีหลักของสงครามครั้งนี้โดยที่ประชาชนอเมริกันส่วนใหญ่ก็รวมตัวกันประท้วงอย่างรุนแรงในหลายๆแห่ง .....ประเทศไทยก็ได้ส่งกองกำลังทหารเข้าร่วมรบด้วยเช่นกัน.... ในขณะที่ภายในประเทศตั้งแต่ภายหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครองปี 2475 เผด็จการทางทหารได้พยายามจะรวบรัดอำนาจการปกครองทั้งหมดมาไว้เฉพาะกลุ่ม และมีนโยบายพัฒนาประเทศจากการผลิตเพื่อบริโภค ไปสู่การผลิตเพื่อส่งออก...ส่งเสริมให้มีการศึกษา มีประชากรมากขึ้น แต่ไม่มีแผนการรองรับที่ชัดเจน...ทำให้เกิดปัญหาการว่างงาน เศรษฐกิจทรุดต่อเนื่อง.... ขณะเดียวกันการพยายามริดรอนสิทธิเสรีภาพของประชาชนก็เป็นช่องทางให้ แนวคิดทางด้านสังคมนิยมเบ่งบานมากขึ้นในหมู่ผู้แสวงหาเสรีภาพ.....บรรดาผู้เลื่อมใสลัทธิคอมมิวนิสต์ได้ประกาศจัดตั้ง  พรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทยขึ้น เมื่อวันที่ 1 ธันวา 2485...และได้ขยายการต่อสู้มาเป็นกองกำลังติดอาวุธ โดยเริ่มจากพื้นที่ทางอีสานที่ประชาชนยากจนและลำบาก ไปจนถึงพื้นที่ทางเขตภาคเหนือแถบจังหวัดน่าน,  พิษณุโลก,เพชรบูรณ์ และ ตาก.... ...วันที่ 7 สิงหาคม 2508 เป็นวันที่กองกำลังติดอาวุธคอมมิวนิสต์ประกาศเป็นวันเสียงปืนแตก มีเจตนารมณ์ที่แน่ชัดว่าจะต่อสู้กับอำนาจรัฐด้วยความรุนแรง...โดยมีฐานที่มั่นอยู่ในภาคอีสานหลายแห่งรวมทั้งในเขตเทือกเขาภูพานด้วย...การปะทะกับกองกำลังของรัฐที่ บ้านนาบัว อ.เรณูนคร จ. นครพนม คือการประกาศการต่อสู้ทางอาวุธครั้งแรกและเป็นที่มาของเพลง 7 สิงหา สู้บนทางปืน 7 สิงหา สู้บนทางปืน ปัง ปังคือเสียง..เสียงปืนกู่ร้องดังก้องป่า ดังคำรามมาเป็นเพลงแ่ห่งชัยของประชา นาบัวปืนรัวเพื่อนร่วมแนวทางทุกคน ปืนทำคำรณโค่นศัตรูร้าย 7 สิงหาคม ระดมเพื่อนลุกขึ้นยืนหยัด ปืนปฏิวัติ ประจันหาญกล้า.. นักรบเกรียงไกร ดวงใจประชานิรันด์ ดั่งดวงตะวันทอแสงเรืองรอง พงศ์ธรรมแห่งมิตรชี้ทิศนำทาง ใสสว่างด้วยหนทางแห่งความถูกต้อง ภายใต้พรรคนำกองทัพมุ่งไปใฝ่ปอง เพื่อไทยทั้งผองจะได้รุ่งเรือง 7 สิงหาคม อุดมการณ์ของทหารป่า อำนาจรัฐไทยนั้นจะได้มานั้นด้วยปืน ขอผองเราจนรวมกันหยัดยืน สู้ทน ก้าวสู่แห่งหนสู้บนทางปืน.... จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 5 ต.ค. 48 15:34:06 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ...หลัง 14 ตุลา แรงสะเทือนจากการต่อสู้ของประชาชนทำให้มีการเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิเสรีภาพกันอย่างคึกคัก มีการรวมกลุ่มกันของพวกพวกนักคิด นักเขียน ศิลปินและครูบาอาจารย์ นักเคลื่อนไหว นักหนังสือพิมพ์...เป็นช่วงเริ่มก่อตั้งกลุ่มเพลงเพื่อชีวิตอย่างคาราวาน...มีการเผยแพร่วรรณกรรม ที่มีอิทธิพลต่อแนวคิดของหนุ่มสาวสมัยนั้นอย่างเช่น ศิลปะเพื่อชีวิต ซึ่งเป็นหนังสือที่จิตร ภูมิศักดิ์ เรียบเรียงมาจากบทความว่าด้วยศิลปะวรรณคดีที่เยียนนาน ที่เหมาเจ๋อตุง นักปฏิวัติจีนไปปราศรัยไว้ โดย จิตร ภูมิศักดิ์แปลไว้ภายใต้ นามปากกา ทีปกร.... นอกจากนั้นแล้วบทความ ,กวี, หนังสือสรรนิพนธ์ของเหมาฯก็ได้รับความสนใจอย่างแพร่หลาย...ในขณะที่ทางการเมืองก็มีการแบ่งแยกกันอย่างชัดเจนระหว่างฝ่ายซ้ายและขวานิยม...มีการจัดตั้งกลุ่มที่เรียกว่าขวาพิฆาตซ้ายอย่างกลุ่มกะทิงแดง..ใช้ความรุนแรงก่อกวนและลอบฆ่าผู้นำนักศึกษาและกรรมกรชาวนา...และแล้วการลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กันอีกครั้งของคนไทยก็เกิดขึ้น .... จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 5 ต.ค. 48 16:05:34 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ชื่อเรียก ๑. วันล้อมปราบประชาชน ๒. วันฆ่านกพิราบ ๓. หกตุลาคมมหาโหด เวลาที่เกิดเหตุการณ์ วันที่ ๖ ตุลาคม ๒๕๑๙ ชนวนของเหตุการณ์ จอมพล ถนอม กิตติขจร เดินทางกลับมาประเทศไทย หลังจากที่หลบหนีออกนอกประเทศเมื่อ 16 ตุลาคม 2516 เหตุการณ์      ก่อนหน้าเหตุการณ์ 6 ตุลา มีความขัดแย้งทางการเมืองระหว่างพรรครัฐบาลกับพรรคชาติไทย ส่วนขบวนการนักศึกษาและประชาธิปไตยก็กำลังเบ่งบานและเข้มข้น โดยมีขบวนการมวลชนฝ่ายขวา ใช้ความรุนแรงก่อกวนและสังหารผู้นำนักศึกษาและกรรมกรชาวนา      จอมพลถนอมบวชเณรเดินทางกลับเข้ามาในประเทศไทยเมื่อวันที่ 19 กันยายน 2519 โดยอ้างว่าจะเข้ามาดูใจบิดา (ก่อนหน้านี้จอมพลประภาสเดินทางเข้าประเทศไทยเมื่อวันที่ 19 สิงหาคม แต่ถูกต่อต้านจนต้องเดินทางออกนอกประเทศไปอีก) นักศึกษาได้รวมตัวกันประท้วงการกลับเข้ามา ของจอมพลถนอม โดยที่รัฐบาลก็เห็นชอบ “นักศึกษาที่จะทำการชุมนุมก็มีสิทธิทำได้ตามรัฐธรรมนูญ” ม.ร.ว. เสนีย์ ปราโมช นายกรัฐมนตรี กล่าวเมื่อวันที่ 20 กันยายน 2519      ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ การประท้วงขับไล่จอมพลถนอมเริ่มต้นตั้งแต่วันที่ 29 กันยายน 2519 ขณะเดียวกันได้มีเหตุการณ์ฆ่าแขวนคอกรรมกรที่ร่วมขับไล่จอมพลถนอมที่นครปฐม นักศึกษาได้จัดแสดง ละครสะท้อนเหตุการณ์ดังกล่าวเมื่อวันที่ 4 ตุลาคม      เวลาเช้าของวันที่ 5 ตุลาคม หนังสือพิมพ์ บางกอกโพสต์ และ ดาวสยาม ได้ตีพิมพ์ภาพละครแขวนคอ ของนักศึกษา โดยระบุว่าเป็นการหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ (เนื่องจากบุคคลผู้ถูกแขวนคอในภาพ มีหน้าละม้ายองค์รัชทายาท) มีการชุมนุมกลุ่มพลังฝ่ายขวาทั่วกรุงเทพฯ และ พ.อ.อุทาร สนิทวงศ์ ณ อยุธยา แห่งชมรมวิทยุเสรี ได้กระจายเสียงปลุกเร้ากลุ่มพลังและนัดหมายเวลาที่จะเคลื่อนกำลัง      เช้าวันที่ 6 ตุลาคม 2519 กำลังตำรวจและประชาชนในสังกัดกลุ่มพลังฝ่ายขวา ( เช่น กลุ่มนวพล กลุ่มกระทิงแดง) ปิดล้อมและบุกเข้าสลายม็อบในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ โดยใช้วิธีการอันโหดเหี้ยม ผิดมนุษย์ ภาพข่าวการแขวนคอนักศึกษากับต้นมะขามที่สนามหลวง ตอกอก เผาทั้งเป็น และการระดมยิง นักศึกษาที่ไม่มีอาวุธนอกจากปืนพกของหน่วยรักษาความปลอดภัยไม่กี่กระบอกได้แพร่หลายออกไปทั่วโลก      นักศึกษาและผู้นำกรรมการจำนวนมากหลบหนีการปราบปราม “เข้าป่า” เพื่อรวมตัวกับพรรค คอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย ผลจากเหตุการณ์      ประมาณว่ามีผู้เสียชีวิตหลายร้อยคน นักศึกษา ๓,๐๘๔ คน ถูกจับกุม ผู้นำนักศึกษา ๑๙ คนถูกนำตัวขึ้นศาลทหาร     รัฐบาลของ ม.ร.ว. เสนีย์ ปราโมช ถูกปฏิวัติและแทนที่ด้วยคณะปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน แต่งตั้งรัฐบาล “หอย” ที่มี นายธานินทร์   กรัยวิเชียร เป็นนายกรัฐมนตรี ความสำคัญของเหตุการณ์        คณะปฏิรูปฯ นำประเทศไทยเข้าสู่ระบอบเผด็จการทหารอีกครั้ง ความโหดเหี้ยมของเหตุการณ์ส่งผลกระทบด้านความรู้สึกต่อการเมืองไทย ทั้งในและต่างประเทศ ที่มา: สามัญชนบนถนนประชาธิปไตย จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 5 ต.ค. 48 16:15:58 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ถึงปืนก็เถอะปืน เจ้ายิงคนอย่างหมิ่นแคลน ใจสูนี้เหลือแสน กว่าปืนสูจะตัดสิน      จิตร ภูมิศักดิ์ แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 48 22:22:12 จากคุณ : พุกไม้ - [ 5 ต.ค. 48 16:25:39 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มืดและรกปกคลุมดุ่มดุ่มดั้น ด้วยหัวใจเชื่อมั่นสักวันหนึ่ง ความถูกต้องเป็นธรรมที่คำนึง จะมาถึงสักวันนั้นแน่นอน มิตรครับ ขอคำนับแด่ผู้ที่อยู่ก่อน ผ่านคืนวันยืดยาวทั้งหนาวร้อน มิตรมิเคยพักผ่อนแม้ตอนใด มิตรครับ ขอคำนับแด่ผู้มาอยู่ใหม่ บนภูเขาหนาวเหน็บเจ็บหัวใจ แต่อุ่นไอไมตรีมีประจำ เพียงสบตาตอบนิดมิตรกับฉัน ก็เป็นความสัมพันธ์อันดื่มด่ำ ก็เป็นความรู้สึกอันลึกล้ำ สูงเกินกว่าถ้อยคำจำนรรจา    จากหนังสือ 'คำขอโทษ' จากคุณ : พุกไม้ - [ 5 ต.ค. 48 16:47:32 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สายทางตุลา หงา คาราวาน  ขับร้อง หลายปีผ่านมา...ก็เป็นเวลาเล็กน้อย สายน้ำผ่านไป..ก็ไม่ได้หวนคืนมา เหมือนชีวิตคน...ไม่ว่าอยู่หนทางใด ย่อมเปลี่ยนแปลงเป็นนิรันด์ เอ๋ย... จากวันนั้นมา....จวบวันนี้มี เส้นทางเสรี...ประชาธิไตย... หลายลำนาวา....ต่างพากันชักใบ.. เห็นใครต่อใคร...ทั้งรุ่งเรืองและร่วงโรย... บ้างก็มีฤทธิ์ธา เล่นมายา เล่นกล... บ้างก็เหมือนโจร...ปล้นบ้านกินเมือง... ร่ำรวยกันล้นฟ้า...โอ้ ประชาธิปไตย..เอ๋ย ไม่อายกันหรือไร...ไอ้พวกนายทุน ขุนนาง... สายน้ำผ่านไป..ก็ไม่ได้หวนคืนมา เหมือนเดือนตุลา....ปี 16 สิบสี่ตุลา และหกตุา...ปี 19 เหมือนเดือนพฤษภา....ปี 35 ....17 พฤษภา... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 5 ต.ค. 48 16:58:42 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หวัดดี คุณตู่....ขอบคุณสำหรับบทกวีเพราะๆที่นำมาช่วยแปะในกระทู้นี้...อารมณ์บรรเจิดนะคะ เห็นมีบทกวีมาให้อ่านเรื่อย....กระทู้ควายๆก็จูงควายไปฝากให้ตั้งหลายเชือก ...เอิ๊กกก..หวังว่ากระทู้หน้าคงมาสนับสนุนรายการอีกนะท่าน.. ....ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลาเข้ามาอ่าน...วันนี้ความขยันของข้าน้อยหมดลงแล้ว...สวัสดี จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 5 ต.ค. 48 17:11:18 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ไม่เป็นไรครับ บทกลอนที่โพสต์ เป็นบทที่ชอบ ก็เลยจำเอาไว้ เห็นว่าเข้าบรรยากาศดี แต่ก็อาจผิดเพี้ยนบ้างเล็กน้อย และบางทีก็จำไม่ได้ว่าใครแต่ง บางบทก็ไม่ทราบนามผู้แต่ง ต้องขอบคุณและขออภัยผู้แต่งไว้ ณ. ที่นี้ด้วยครับ จากคุณ : พุกไม้ - [ 5 ต.ค. 48 18:10:54 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เข้ามาอ่านกระทู้นี้อีกครั้งโดยละเอียด ดื่มด่ำกับบทกลอนที่พี่พุกไม้แปะเอาไว้ ขอบคุณทั้งพี่แม่ของจิตร และพี่พุกไม้ ที่ทำให้เด็กรุ่นหลังอย่างเราได้เข้าใจ ประวัติศาสตร์การเมืองได้ง่ายกว่า การไปนั่งอ่านตามหนังสือค่ะ จากคุณ : ชมพู่มะเหมี่ยว - [ 5 ต.ค. 48 22:33:14 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ถึงปืนก็เถอะปืน เจ้าข่มขืนก็เพียงกาย แต่ใจนี้สู้ตาย ไม่ยอมแพ้แก่ปลายปืน         รวี  โดมพระจันทร์ จากคุณ : พุกไม้ - [ 5 ต.ค. 48 23:41:35 ]

ความคิดเห็นที่ 17 วันนั้นใบไม้นับพันในป่า ถูกปลิดริดกิ่งลงมา เลือดทาทาบพื้นธรณินทร์ ใบไม้จบสิ้นลงแล้ว ยุติธรรมเพริดแพร้วด่าวดิ้น เสียงคราคร่ำครวญทั้งแผ่นดิน หยาดน้ำตาไหลรินอาบนอง ใบไม้ถึงไร้ค่าอัตคัด ความแข็งแกร่งจะสืบทอดอนุชน ทอดไปบนหนทางอันกว้างไกล ร่างถมทับเป็นทางจรรอตะวัน ถึงใบไม้ได้สิ้นชีวิต แต่ประกาศความจริงทั่วทั้งมวล วิญญาณแห่งเสรีที่ถมกอง คือวิญญาณพวกพ้องเสรีชน                     เพลงใบไม้ จากคุณ : พุกไม้ - [ 5 ต.ค. 48 23:46:58 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เช็ดน้ำตาเช็ดเลือดให้เหือดแห้ง แล้วจัดแจงฝังศพเพื่อนอย่าเลือนหลง เพียรรวบรวมแรงลุกขึ้นหยัดยืนยง เพื่อชูธงผืนใหม่ใหญ่กว่าเดิม แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 48 03:39:12 แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 48 03:10:34 จากคุณ : พุกไม้ - [ 6 ต.ค. 48 01:15:29 ]

ความคิดเห็นที่ 19 .......ขอบคุณ ชมพู่ที่เข้ามาอ่านอีกครั้ง ...เป็นคนที่เขียนอะไรสั้นๆไม่ค่อยเป็น ถึงแม้ว่าสมัยเรียนจะได้คะแนน คัดความ ย่อความดีเด่นก็ตาม แต่จะพยายามรวบรัดเอาละกัน คนอ่านจะได้ไม่ต้องอ่านไปหลับไป .......คุณตู่ท่าทางจะเป็นหนอนหนังสือตัวยงคนหนึ่งนะเนี่ย บทกวีที่ยกมาล้วนมีชื่อและไพเราะทั้งนั้นลย.... ....มีกวีอยู่บทหนึ่งที่ชอบเป็นส่วนตัว จดๆจ้องๆว่าจะแปะตั้งแต่ขึ้นต้นบทกระทู้แต่ไม่แน่ใจว่าเจ้าของเขาจะยังเต็มใจหรือเปล่า..แต่เคยเรียนขออนุญาตไว้นานแล้ว หวังว่าคงยังยินดีให้นำมาประกอบกระทู้เช่นเดิม....เป็นการเรียงร้อยถ้อยคำโดยคุณปะหล่อง....ดิฉันไปอ่านในบล็อคของท่านชอบใจในความงาม จึงขอนำมาเผยแพร่ต่อ...ขอขอบคุณ คุณปะหล่องมา ณ. ที่นี้ด้วย... ตุลันตรายาถรรพ์ ** เมฆดำคลี่คลุมหุ้มฟ้า ในเดือนตุลาอาถรรพ์ ทั้งหล้าโศกาจาบรรย์ รำลึกคืนวันเดือนตุลา กี่ร่างพลีร่างกลางถนน กี่คนกี่คนถูกเข่นฆ่า กี่ดวงวิญญาณทุกข์ทรมา กี่ชีวิตเพรียกหาความเป็นธรรม กี่พ่อกี่แม่ที่แพ้พ่าย กี่ย่ากี่ยายที่ครวญคร่ำ กี่ลูกกี่หลานที่บอบช้ำ เมื่ออำนาจมืดดำทะมึนมา ฝนเหล็กตกทั่วหัวระแหง ลำธารสีแดงรินไหลบ่า หลั่งนองเต็มท้องพสุธา และคาวคลุ้งทั้งฟ้าทั้งธานี เมื่อไม่อาจต้านมารทุรชน สิทธิความเป็นคนจึงป่นปี้ สัตว์ป่ากระทำและย่ำยี ล้างผลาญชีวีของวีรชน อรุณรางฟ้าสางเป็นสีเลือด นกพิราบถูกเชือดเลือดสาดข้น ถึงร่างร่วงแหลกราญไม่ทานทน แต่ดวงจิตยังเปี่ยมล้นอุดมการณ์ เถอะ,พ่อแม่พี่น้องและผองเพื่อน อดีตยังย้ำเตือนถึงลูกหลาน วีรกรรมที่ปรากฏจักจดจาร ชั่วดินฟ้าอวสานชั่วนานนิรันดร์ ** (ตุลา-อันตราย-อาถรรพ์) จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 6 ต.ค. 48 01:19:05 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เข้ามาเก็บอีกโลด อิอิ จากคุณ : ปะหล่อง - [ 6 ต.ค. 48 11:55:06 ]

ความคิดเห็นที่ 21 จากคุณ : ยาควัน - [ 6 ต.ค. 48 12:53:12 ]

ความคิดเห็นที่ 22 นกพิราบกรีดปีกขึ้นเหินหาว ฝ่ากระแสลมหนาวไปข้างหน้า ก็ผ่านการต่อสู้ทุกทีมา ครั้งนี้หรือมิกล้าจะฝ่าฟัน จากคุณ : พุกไม้ - [ 6 ต.ค. 48 14:48:50 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ใครคือ"คนตุลา"?..อย่าถามไถ่ ถ้าโลกไร้ซึ่งศรัทธากล้าพูดเขียน ประวัติศาสตร์ขาดหน้าในห้องเรียน รอแสงเทียนแห่งปัญญามาส่องทาง                  จิระนันท์  พิตรปรีชา จากคุณ : พุกไม้ - [ วันเกิด PANTIP.COM 01:52:28 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คุณตู่คะ...ถ้าเข้ามาอ่านอีก..อยากเรียนถามว่ามีบทกวีใบไม้ที่หายไปของคุณจิระนันท์ไหมคะ ถ้ามีรบกวนช่วยนำมาลงให้หน่อยเถอะค่ะ...เคยมีหนังสือเล่มนั้นแต่เมื่อย้ายที่อยู่ได้สูญหายไปด้วย...อยากได้บทที่ว่า สตรีมีสองมือ มั่นยึดถือในแก่นสาร เกลียวเอ็นจักเป็นงาน มิใช่ร่านเพียงแพรพรรณ จำได้แค่นี้เอง ไม่ทราบว่าถูกหรือผิดเพราะนานมาแล้วด้วย...เห็นคุณตู่่ชอบทางด้านนี้จึงอยากถามดู เผื่อจะได้อ่านบทเต็มๆอีกครั้ง... จากคุณ : แม่ของจิตร - [ วันเกิด PANTIP.COM 03:39:33 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สตรีมีสองมือ มั่นยึดถือในแก่นสาร เกลียวเอ็นจักเป็นงาน มิใช่ร่านหลงแพรพรรณ  สตรีมีสองตีน ไว้ป่ายปีนความใฝ่ฝัน ยืนหยัดอยู่ร่วมกัน มิหมายมั่นกินแรงใคร  สตรีมีดวงตา เพื่อเสาะหาชีวิตใหม่ มองโลกอย่างกว้างไกล มิใช่คอยชม้อยชวน  สตรีมีดวงใจ เป็นดวงไฟไม่ผันผวน สร้างสมพลังมวล ด้วยเธอล้วนก็คือคน  สตรีมีชีวิต ล้างรอยผิดด้วยเหตุผล คุณค่าเสรีชน มิใช่ปรนกามารมณ์  ดอกไม้มีหนามแหลม มิใช่แย้มคอยคนชม บานไว้เพื่อสะสม ความอุดมแห่งผืนดิน    อหังการของดอกไม้   ประชาธิปไตย   4 พฤศจิกายน 2516   จิระนันท์  พิตรปรีชา จากคุณ : พุกไม้ - [ วันเกิด PANTIP.COM 09:25:08 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ....วันนี้ตื่นขึ้นมาเปิดดูกระทู้นี้แล้วดีใจ....ยิ้มออกเลย ขอบคุณ คุณตู่มากๆๆๆๆๆ....you make my day... จากคุณ : แม่ของจิตร - [ วันเกิด PANTIP.COM 14:53:32 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องเล็กน้อย ขอบคุณด้วยซ้ำที่ทำให้สนุกสนาน กับการค้นหาหนังสือและทำให้ได้อ่าน หนังสือเล่มนี้อีก  ไม่ได้อ่านนานแล้วเหมือนกัน จากคุณ : พุกไม้ - [ วันเกิด PANTIP.COM 16:24:32 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขอร่วมรำลึกถึงวีรขนเดือนตุลา และร่วมไว้อาลัยให้กับพี่ตี้ ด้วยบทเพลงของพี่ตี้ เพลงนี้นะครับ เป็นเพลงที่พี่ตี้ แต่งขึ้นใหม่ เพื่อรวมในอัลบั้ม ตุลาธาร อัลบั้มรวมเพลงเพื่อรำลึก 25ปี14ตุลา สดุดีวีรชน โอ้วีรชนแห่งเดือนตุลา ร้อยมวลบุปผาร่วมสดุดี เทิดวีรกรรมสู้เพื่อศักดิ์ศรี สิทธิเสรีประชาธิปไตย โอ้วีรชนแห่งเดือนตุลา ร้อยมวลบุปผาร่วมสดุดี เทิดวีรกรรมสู้เพื่อศักดิ์ศรี สิทธิเสรีประชาธิปไตย ใจอาจหาญชาญชัย มิยอมก้มให้อำนาจอธรรม เส้นทางขวางด้วยขวากหนาม ร้อยภัยคุกคามเจ้ายังมุ่งไป โอ้วีรชนแห่งเดือนตุลา ร้อยมวลบุปผาร่วมสดุดี เทิดวีรกรรมสู้เพื่อศักดิ์ศรี สิทธิเสรีประชาธิปไตย   ใจเจ้านั้นโบยบิน สู้เพื่อแผ่นดินถิ่นเจ้าเกิดกาย หยัดยืนฝืนอันตราย ชีพเจ้ามลายฝากไว้ความดี โอ้วีรชนแห่งเดือนตุลา ร้อยมวลบุปผาร่วมสดุดี เทิดวีรกรรมสู้เพื่อศักดิ์ศรี สิทธิเสรีประชาธิปไตย ดินถิ่นฝังเรือนกาย ที่มอดมลายกลายเป็นเถ้าธุลี และฟ้ายังต้องเปลี่ยนสี ร่วมสดุดี วีรชน โอ้วีรชนแห่งเดือนตุลา ร้อยมวลบุปผาร่วมสดุดี เทิดวีรกรรมสู้เพื่อศักดิ์ศรี สิทธิเสรีประชาธิปไตย ... จากคุณ : LONESOME COWBOY - [ วันเกิด PANTIP.COM 22:54:45 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เห็นมีพูดถึง บทกวีอหังการของดอกไม้ ของจิระนันท์ พิตรปรีชา ก็เลยนำเอาปกเทปที่รวมเอาบทกวี หนังสือรวมบทกวีใบไม้ที่หายไป มาให้ดูด้วยนะครับ ทุกเพลงในอัลบั้มนี้ นำเอาบทกวีจากหนังสือที่ว่ามาใส่ทำนอง และขับร้องโดย พี่รินทร์ คีตาญชลี มีหลายเพลงที่น่าฟังมากครับ รวมถึง อหังการของดอกไม้ด้วย แต่ผมชอบ กล่อมลูกยามไกล จากคุณ : LONESOME COWBOY - [ วันเกิด PANTIP.COM 23:02:58 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ศุกร์หน้า14ตุลา48หอใหญ่ธรรมศาสตร์ บ่าย3-2ทุ่ม ฅาราวานเต็มวง ดูฟรี ฟังสนธิต่อ ดาวว์โหลดเพลง2548ของพี่หงาฟรีไม่มีลิขสิทธิ์http://www.manager.co.th/thailandweekly/ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : หน่วยฟันเฟือง (New DNA) - [ 8 ต.ค. 48 05:10:39 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณนะคุณหน่วยฟันเฟือง ดีจัง ชอบ จากคุณ : อุ้ม (อุ้มสี) - [ 8 ต.ค. 48 08:32:06 ]

ความคิดเห็นที่ 32 บทส่งท้าย: " “ ข้าพเจ้ามีความเต็มใจที่จะสละอำนาจอันเป็นของข้าพเจ้าแต่เดิมให้แก่ราษฎรโดยทั่วไป แต่ข้าพเจ้า ไม่ยินยอมยกอำนาจ ทั้งหลายของข้าพเจ้าให้แก่ผู้ใด คณะใด โดยเฉพาะ เพื่อใช้อำนาจนั้นโดยสิทธิขาด และโดย ไม่ฟังเสียงอันแท้จริงของราษฎร”..... ...พระราชหัตถเลขาของพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวในรัชกาลที่ 7 ได้ทรงพระราชทานให้เมื่อคณะราษฏร์ทำการเปลี่ยนแปลงการปกครองในปี 2475...ลุล่วงมาเกือบสี่ทศวรรษ...ประชาชนชาวไทยต้องผ่านการต่อสู้ที่น่าสลดหดหู่มาแล้วถึงสามครั้งเพื่อร้องขอสิทธิเสรีภาพ และประชาธิปไตยตามหลักสากลนิยมจากกลุ่มผู้ครองอำนาจ.... รูปแบบการต่อสู้เผด็จการทางการเมืองในอดีตเคยรุ่มร้อนและแหลมคมด้วยการตระหนักถึงหน้าที่และความรับผิดชอบต่อสังคมของคนที่ร่วมชะตากรรมในยุคสมัยนั้น...ปัจจุบันก็ใช่ว่าเราจะก้าวพ้นจากยุคมืดแล้วไม่...เพียงแต่พัฒนาการของการครอบงำประชาชนมีกลไกที่ซับซ้อนและแนบเนียนมากขึ้น...ประกอบกับสภาพทางสังคมที่เปลี่ยนไป จิตสำนึกเยี่ยงนกพิราบขาวที่พร้อมจะโบยบินขึ้นต่อต้านความไม่เป็นธรรมก็ดูเหมือนจะแผ่วล้าอ่อนโรยลง.... ... ...แต่เชื่อว่าวิญญาณเสรีคงเพียงหลับไหลชั่วคราวเท่านั้น....การต่อสู้ครั้งใหม่ได้แต่ภาวนาให้เป็นการต่อสู้กันด้วยสันติิวิธีและเหตุผล แทนการใช้กำลังและความรุนแรงอย่างที่ผ่านมา....บทเรียนในอดีตได้ทิ้งรอยบอบช้ำและบาดแผลให้กับบ้านเมืองเรามามากพอแล้ว...อย่าได้เกิดเหตุการณ์เช่นที่ว่านั้นอีกเลย.... ด้วยความเคารพและจิตคารวะต่อวีรชนในอดีต จากคุณ : แม่ของจิตร - [ 9 ต.ค. 48 00:50:40 ]