ว่าจะใช้ชื่อกระทู้นี้เขียนบทกวีสักหน่อย แต่ช่วงนี้ไม่มีอารมณ์กวีเอาเสียเลย ทำไงดีนะ
จำได้ว่าประโยค "รอยยิ้มในลักยิ้ม" ผุดขึ้นมาเมื่อหลายวันที่ผ่านมา อาจจะเป็นปลายเดือนที่แล้ว ผมไปนั่งกับสหายสุราสามคน (ความจริงน่าจะเรียกว่า "ตน" จะเหมาะกว่า เพราะที่นั่ง ๆ กันน่ะปีศาจสุราชัด ๆ ) ไปนั่งดื่มด่ำกำซาบน้ำอมฤตชนิด "ยาดอง"
ขณะที่พวกเรากำลัง "ม่วนซื่น" อยู่นั้น สาวสวยนางหนึ่งก็ปรี่เข้ามาพร้อมกับเพื่อนอีกสองคน หะแรกที่เห็นผมนึกว่าพวกเธอมาซื้อกับข้าว เพราะที่ร้านเหล้านั้นมี "ของกิ๋น" ขายด้วย แต่ผิดคาดครับ
พวกเธอมาถึงก็จับจองโต๊ะและก็สั่ง "ยาดองขวดนึง โค้กขวดใหญ่ น้ำแข็ง แก้วอีกสาม"
สุภาพบุรุษอย่างพวกผมเห็นแล้วอายเลย เพราะว่าบนโต๊ะผมนั้นมีเพียงแค่ขวดแบนเท่านั้น
และที่น่าตกใจอีกก็คือ พวกผู้หญิงที่เข้ามานั้นเป็น "นักศึกษา"
ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยผ่านช่วงเวลาแบบนี้มา ผมผ่านแล้ว (เพิ่งสด ๆ ร้อน ๆ อิอิ) แต่ที่เคยเห็นจะมีก็เพียงนักศึกษาผู้ชายเท่านั้นที่สั่งยาดองกินกันอย่างอาจหาญ
แต่นี่เป็นผู้หญิง นักศึกษาหญิง เดาได้เลยว่าอยู่ปีสอง
ไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้น
ผมเคยเห็นนักศึกษาหญิงกินเหล้านะครับ แต่เป็นเหล้ามีระดับ ราคาแพง และก็กินกันในที่ลับ เช่นในผับ บาร์ แต่นี่เล่นกินข้างถนนเลย ผมเป็นผู้ชายยังอาย
ไม่ใช่ว่าจะส่งเสริมให้เด็กกินเหล้าราคาแพงนะครับ แต่มันไม่ควร ไม่ควรที่จะกินเปิดเผยอย่างนี้
และหนึ่งในนั้นมีลักยิ้มครับ
เวลาเธอยิ้ม ผมเห็นรอยยิ้มในลักยิ้มของเธอ
แต่ผมเสียดายครับเสียดายรอยยิ้มในลักยิ้มนั้น
ถ้าเธอไปกินในที่ปกปิดสักนิด ผมจะไม่ว่าอะไรเลย
เริ่มบ่นเป็นลุงหัวใจไปได้
รึว่าเราจะแก่แล้ว
อิอิ
จากคุณ :
ปะหล่อง 
- [
12 ต.ค. 48 16:01:12
]
รอยยิ้มในลักยิ้ม
น้องๆ มะการิต้า แก้ว...
...แต่เพียงเท่านี้ก็ทำให้ดิฉันได้รู้อะไรใหม่ๆได้อีกมากเช่นกัน....
....
