ความคิดเห็นที่ 6
(อันนี้ต้องขอออกตัวนะครับว่าคงไม่รู้เรื่องดนตรีเท่ากับคุณลุดวิก แต่ว่าก็ขอออกความเห็นบ้าง)
ไม่น่าจะเอามาเปรียบเทียบกันนะครับเพราะต่างคนต่างดีไปคนละแบบ ของเบโธเฟ่นจำนวนมากก็จะเป็นแบบโรแมนติกที่เน้นให้อารมณ์ ความลึกซึ้ง ในขณะที่ของโมซาร์ตจะเป็นคลาสสิกที่ฟังได้สบายๆ (แต่ว่ากันว่าก็มีความเศร้าต่อชีวิตตัวเองแฝงอยู่) แต่สิ่งหนึ่งที่เบโธเฟ่นเทียบกับโมซาร์ตไม่ได้คือความสามารถในการแต่งอุปรากรเพราะเบโธเฟ่นแต่งได้เพียงเรื่องเดียว จากการดูอุปรากรของทั้งคู่ (ของโมซาร์ตคือ Don Giovanni Magic Flute Marriage of Figaro และ Cosi Fan Tutte) มีการดำเนินเรื่องและลูกเล่นละเอียดอ่อนและซับซ้อนกว่าเรื่อง Fidelio ของเบโธเฟ่นมาก (อันนี้คงต้องเกี่ยวกับ Librettist ด้วย) มีคนบอกว่าถ้าโมซาร์ตอยู่ในยุคปัจจุบันเขาก็คงมีความสุขกับการเป็นนักเขียนละครเพลงBroadway ถึงแม้อุปรากรของเบโธเฟ่นจะเน้นเรื่องความกล้าหาญและเสียสละ แต่ของโมซาร์ต ซึ่งเนื้อหาดูข้างนอกเหมือนจะไม่มีอะไร แต่ก็มีเรื่องของการเมืองและสังคมแทรกเข้ามาเช่นแนวคิดปรัชญาของยุคแห่งการรู้แจ้งโดยมีตัวแทนคือ ชมรม Freemason ในเรื่อง Magic flute
น่าเสียดายที่ว่าโมซาร์ตเสียชีวิตด้วยอายุเพียง 36 ปี ถ้าหากเขาอายุเท่าเบโธเฟ่นหรือมากกว่า เขาอาจจะเปิดประตูของดนตรีคลาสสิกไปสู่มิติใหม่ก็ได้เพราะโมซาร์ตเองก็มีการเรียนรู้ แสวงหาสิ่งใหม่ๆ อยู่ตลอดเวลาและในช่วงท้ายๆ โมซาร์ตก็ทำงานแบบกึ่ง Freelance คือรับจ้างคนอื่นอยู่เหมือนกันอย่างเช่นรับจ้างจากขุนนางลึกลับคนหนึ่งเพื่อเขียนเพลงสวดศพหรือ Requiem อันโด่งดังและขุนนางอีกหลายๆ คนทั่วยุโรปแต่ว่าโดนเบี้ยวเงินและแถมใช้ชีวิตแบบฟุ่มเฟือย เลยถังแตก ให้เดาๆ นิสัยคงจะเหมือนในหนังบางส่วนคือ เรื่อยๆ สบายๆ อุปนิสัยจะแตกต่างจากเบโธเฟ่นซึ่งค่อนข้างจะหัวขบถ อารมณ์รุนแรง (คงเพราะถูกพ่อเคี่ยวเข็นแต่เล็กแต่น้อย) จึงหยิ่งยะโส อีโก้แรง ถึงกลับเคยบ่นว่า "มีเจ้าชายได้หลายคน แต่มีเบโธเฟ่นได้แค่คนเดียว"กลับเป็นสิ่งที่ดีเพราะทำให้เขาไม่ก้าวตาม Haydn (ซึ่งบอกตรงๆ ว่าผมฟังแล้วง่วงนอน)ซึ่งมีอิทธิพลต่อโมซาร์ต และทำให้เขาดังกว่าHaydnและกลายเป็นผู้เปิดประตูให้โลกได้รู้จักดนตรีแบบโรแมนติก
แต่เบโธเฟ่นก็ให้ความเคารพแก่อาจารย์(ระยะสั้นๆ)ของตนคือโมซาร์ตเช่นเบโธเฟ่นเคยบอกลูกศิษย์ของตนว่า เขาจะไม่มีวันที่จะแต่งทำนองได้ยิ่งใหญ่เท่ากับกระบวนแรกของ Piano Concerto หมายเลข 24 ของโมซาร์ต กระนั้นเบโธเฟ่นก็เป็น Idol ให้กับคีตกวียุคหลังๆ บูชามากกว่า โมซาร์ตเช่น Franz Schubert ,Richard Wagner Gustav Mahler (ที่บอกว่าสุดยอดของดนตรีคลาสสิกคือเบโธเฟ่นและวาคเนอร์)
อันนี้เป็นความคิดส่วนตัวผมนะครับ มันอาจจะผิดก็ได้ สาเหตุที่เบโธเฟ่นสร้างสรรค์ผลงานได้น้อยว่าโมซาร์ตเพราะเบโธเฟ่นเป็นพวก Perfectionist ผิดโน้นผิดนี่สักหน่อยก็ไม่ได้ต้องเขียนใหม่ ในขณะทีโมซาร์ตตอนเขียนงานความคิดก็หลั่งไหลมาเรื่อยๆ และเขียนได้หมดจรด ที่สำคัญคือปัญหาเรื่องหูของเบโธเฟ่นที่ทำให้นักดนตรีไม่สามารถเล่นดนตรีได้ดังใจ เลยต้องเปลี่ยนโน้นเปลี่ยนนี่ (แต่ความจริงต้องถือว่าเป็นอัจฉริยะมากสำหรับคนหูไม่ดีแต่สามารถแต่งเพลงได้ขนาดนี้)
สำหรับผมแล้วถ้าเป็น Symphony ผมชอบเบโธเฟ่น แต่ถ้าเป็นเปียโนโซนาต้าผมจะชอบโมซาร์ตมากกว่า แต่ เปียโนคอนแชโต้หรือ String Quartet ผมจะชอบเบโธเฟ่นและโมซาร์ต และ ผมจะชอบโมซาร์ตพวก Serenade และพวก Oboe (ฟังแล้วสงบเยือกเย็น)
สรุปเจ๋งทั้งสองคนครับ
จากคุณ :
Johann sebastian Bach
- [
17 ต.ค. 48 21:35:38
]
|
|
|