คอนเสิร์ต Cream Reunion มีการแสดงทั้งหมด 4 คืน ในต้นเดือนพฤษภาคม ดีวีดีชุดนี้เป็นบันทึกจากการแสดงสดทั้ง 4 คืน นำมาตัดต่อเรียบเรียงกันให้กลายเป็นดีวีดีสองแผ่น ความยาวประมาณชั่วโมงครึ่ง

สิ่งที่ต้องทำใจก่อนรับชมก็คือ อายุของสมาชิกแต่ละคนนั้น ขั้นต่ำอยู่ที่ 60 ขวบกันแล้วครับ ไล่ตั้งแต่สมาชิกที่มีอายุน้อยที่สุดคือ Eric Clapton ที่เพิ่งผ่านพ้นอายุ 60 ปีไปไม่กี่เดือน ส่วน Jack Bruce ก็มีอายุ 62 ปี ส่วนผู้อาวุโสที่สุดในงานคือ Ginger Baker อายุ 65 ปีครับ นั่นหมายความว่าการรียูเนียนของหนึ่งในอดีตวงดนตรีที่มีฟอร์มในการแสดงสดร้อนแรงที่สุดแห่งวงการครั้งนี้ คงไม่สามารถตอบสนองความต้องการของแฟนๆ ได้เต็มที่เท่าใดนัก ซึ่งอันนี้ก็เป็นเรื่องที่ให้อภัยกันได้แหละครับ สำหรับวัยขนาดนี้

สำหรับในส่วนของเครื่องไม้เครื่องมือของแคลปตัน หลายๆ คนคงหวังที่จะได้เห็นแคลปตันกลับมาเล่น Gibson ES-335 สีแดง ซึ่งเป็นกีตาร์ที่โด่งดังและเป็นเอกลักษณ์ในยุค Cream ตัวหนึ่งของแคลปตัน ก็คงต้องผิดหวังกันบ้าง เพราะกีตาร์ตัวต้นฉบับที่ชื่อว่า Crossroads นั้นถูกประมูลไปในงาน Crossraods Guitar Festival แล้ว จริงๆ อาจจะหาตัวอื่นมาแทนก็ได้แหละ แต่งานนี้แคลปตันก็คงยังใช้ Fender Strat Custom Shop เจ้าเก่าอยู่เหมือนเดิมนั่นแหละครับ ส่วนแอมป์ที่ใช้ก็เป็น Fender '57 tweed Twin ส่วน Jack Bruce ก็จะมีเบสอยู่สองตัวคือ Gibson EB-0 (มีเฟร็ต)และ Warwick Thumb (เฟร็ตเลส) กับตู้แอมป์ Hartke ส่วนของจินเจอร์ดูรายละเอียดด้านล่างครับ Jack Bruce พูดในช่วงสัมภาษณ์ว่า "เราลองกลับไปใช้อุปกรณ์เก่าๆ ที่เราเคยใช้สมัยก่อน อย่าง ตู้แอมป์ Mashall แต่เราลองแล้วมันไม่เวิร์ค เราเลยใช้อุปกรณ์ปัจจุบันที่เราใช้อยู่ดีกว่า"

เป็นที่น่าสังเกตคือทางกีตาร์เทคนิคเชี่ยนของแคลปตัน Lee Dickson ได้จัดเตรีม Jim Dunlop Cry Baby Wah-Wah ไว้บนเวทีด้วย แต่แคลปตันไม่ยักใช้ซักกะเพลง ทั้งๆที่ถูกจัดเตรียมไว้แล้ว ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าแคลปตันคิดยังไง โซโล่ในเพลง White Room จึงดูจืดๆ ไปยังไงชอบกล

มาดูในส่วนของเซ็ทลิสต์กันบ้าง เปิดตัวด้วย I'm So Glad และ Spoonful เข้าใจว่าเหตุผลที่ต้องเอาเพลงที่เป็นกึ่งแจมลักษณะนี้ขึ้นเล่นก่อน คงเป็นเพราะหากเก็บไว้หลังๆ นักดนตรีอาจจะหมดแรงแจมได้ ส่วนเพลงอื่นๆ ก็เป็นที่คาดหมายได้ จะมียกเว้นอย่าง Pressed Rat & Warthog ที่ให้โอกาสจินเจอร์ได้โชว์เสียงร้อง (หรือเสียงพูด) บ้าง จินเจอร์ร้องเพลงนี้ด้วยสายตาที่ต้องจ้องเนื้อเพลงที่ติดอยู่ข้างๆ ชุดกลองของเขาตลอดทั้งเพลง ส่วนกรณีของแคลปตันก็เป็น Stormy Monday เพลงบลูส์ที่(น่าจะ)ไม่เคยถูกเล่นในโชว์ของครีมมาก่อน ส่วนที่ตกสำรวจไปอย่างน่าเสียดายก็อย่างเช่น Strange Brew ,SWALBR และ Tales of Brave Ulysses (เพลงหลังสุดนี่ ถ้าแคลปตันคิดจะเล่นแล้วไม่ใช้ Wah-Wah ก็อย่าเล่นเลยดีกว่า)

ทางด้านของ Performance ก็อาจจะไม่ร้อนแรงและหนักแน่นเหมือนสมัยก่อนมากนัก ทำให้หลายเพลงดูโหวงแหวงไป หน้าที่หลักในการร้องนำก็ตกไปอยู่ที่ Jack Bruce ซะส่วนใหญ่ เสียงร้องของบรูซไม่ค่อยคงที่เท่าใดนัก แต่ฝีมือเบสของบรูซก็ยังน่าประทับใจ ส่วนแคลปตันผู้เคยทำหน้าที่เป็นพระเอกเต็มที่ในงานของตัวเอง ก็ต้องทำตัวประณีประนอมลงไป ฝีมือกีตาร์ของแคลปตันก็ยังดูใช้ได้ดี การอิมโพรไวส์อันงดงามยังมีให้เห็น แต่ดูเหมือนว่าแคลปตันอาจจะไม่ได้เล่นกับวงทรีโอในลักษณะนี้มานาน เนื่องจากในทัวร์ของตัวเองก็มีนักดนตรีบนเวทีมากกว่านี้ประมาณสองเท่า การที่แคลปตันต้องมารับหน้าที่กีตาร์เพียงคนเดียวที่ต้องเล่นทั้งริธึ่มและโซโล่สลับไปมา โดยไม่มีมือกีตาร์คนอื่นหรือมือคีย์บอร์ดมาเสริม ทำให้ความ "แน่น" ในหลายๆ เพลงแทบหาไม่เจอ ทั้งที่สมัยครีมยังรุ่งเรื่องในปลายยุค 60's แคลปตันยัง "คุม" ทุกอย่างได้อย่างอยู่หมัด ส่วนคนที่ผมประทับใจที่สุดในงานนี้คือ Ginger Baker ฝีมือกลองของจินเจอร์ยังเฉียบขาด มีลูกเล่นมากมาย ทั้งๆ ที่วัยวุฒิขนาดนี้แล้ว ในช่วงโซโล่กลองในเพลง Toad ถือเป็นไฮไลท์ของโชว์เลยก็ว่าได้ จบเพลงคนดูถึงกับตอบสนองด้วยการยืนกันเต็มฮอลล์พร้อมส่งเสียงเฮด้วยความประทับใจ จินเจอร์ยังตีกลองด้วยฟีลที่เป็น "แจ๊ส" อย่างที่เคยเป็น ที่น่าติติงนิดหน่อยก็คือในช่วงพักก่อนขึ้นไป Encore เพลง Sunshine Of Your Love นั้น ภาพตัดไปในห้องพักหลังเวที จินเจอร์ยังใช้เวลาในช่วงพักเล็กน้อยนี้สูบบุหรี่อยู่ อายุขนาดนี้แล้วน่าจะดูแลรักษาสุขภาพหน่อยนะคุณลุงครับ ผมเป็นห่วงนะ

ในเพลง Crossroads ความเฉียบขาดนั้น หากในไปเทียบกับในแสดงสดแผ่นสองของอัลบั้ม Wheels of Fire นั้นห่างกันลิบลับ แต่ในระหว่างเพลงนี้ กล้องจับภาพไปยังผู้ชมท่านหนึ่ง ซึ่งผมเองรู้สึกว่าหน้าตาพี่แกคุ้นๆ มาก ผู้นั้นคือ Brian May นี่เอง ทำให้เพลงนี้ในดีวีดีดูมีคุณค่าขึ้นมาทันที (เกี่ยวกันไม๊เนี่ย)

คนดูในโชว์ค่อนข้างมีการตอบสนองที่ดีตลอดการโชว์ทั้งสี่คืน แถมกล้องก็ยังขยันจับภาพคนดูพอสมควรด้วย ทำให้เพิ่มอรรถรสในการชมได้ดีพอสมควรเหมือนกัน

สำหรับในเรื่องของภาพและเสียง อยู่ในเกณฑ์ที่ดีมากๆ โดยเฉพาะในเพลง Toad ช่วงที่จินเจอร์โซโล่กลองนั้น เสียงที่ออกมาชัดเจนและครบถ้วนทุกชิ้นจริงๆ แต่ผมเองก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำออกมาเป็นสองแผ่น ทั้งๆ ที่ดูความจุของข้อมูลแล้ว น่าจะบีบออกมาเป็นดีวีดี 9 แผ่นเดียวก็ได้ เป็นที่น่าสังเกตว่าดีวีดีของค่าย Warner หรือ Rhino มักจะทำออกมาเป็นสองแผ่นตลอด ทำให้ราคาสูงโดยใช่เหตุ กรณีของ Crossroads Guitar Festival นั้นพอเข้าใจได้ เนื่องจากความยาวของมันเกือบๆ 4 ชั่วโมง แต่สำหรับชุดนี้ ความยาวแค่ประมาณชั่วโมงครึ่งกว่าๆ เท่านั้นเอง

ดีวีดีชุดนี้น่าสนใจมาก สำหรับคนที่เป็นแฟนครีมหรือผู้ที่สนใจอยากสัมผัส(อดีต)วงทรีโอที่ร้อนแรงที่สุดวงหนึ่งของวงการ ไม่ควรพลาด แต่อาจจะต้องทำใจในเรื่องของอายุและวัยของพวกเขาที่ทำให้ Performance ของโชว์ที่ไม่อาจจะร้อนแรงอย่างที่ควรจะเป็นได้

ขออนุญาตให้ดาวแบบเฮี้ยบๆ ซะหน่อย เหมือนกับที่อาจารย์เฮี้ยบตรวจข้อสอบอัตนัยของผมไงครับ (ระบายชัดๆ)

เอาไป 3.75 ดาวละกัน

ภาพด้านล่างเป็นกระดาษเซ็ทลิสต์แบบเดียวกับที่ติดอยู่ตรงข้างๆ ชุดกลองของจินเจอร์ครับ

แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 48 19:58:04

แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 48 14:52:33

แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 48 14:39:41

แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 48 14:35:04