วันนี้ผมจั่วหัวแบบนี้เพราะมีเรื่องที่คาใจผมมานานแล้ว ผมจะเล่าให้ฟังคร่าวๆนะครับ
ที่พักผมอยู่แถวๆตลาดห้วยขวาง ผมตื่นเช้าขึ้นมาเจอแม่บ้านคนทำความสะอาดคอนโดฯเป็นคนสุรินทร์อยู่ที่นี่มานานแล้ว
เดินลงไปข้างล่างเจอ รปภ. ของคอนโดฯเป็นคนร้อยเอ็ด อยู่ที่มานานเป็นสิบๆปีเหมือนกัน ออกไปปากซอยนั่งทานโจ๊กหมู
คนขายเป็นคนอุบล ขายอยู่ที่นี่มานานมากแล้วเหมือนกัน ร้านติดๆกันไปอีกเกือบสิบร้านก็เป็นคนอีสาน
แต่ละเจ้าก็มีรถมีบ้านเป็นของตัวเองที่กรุงเทพฯ พอสายๆผมนั่งแท๊กซี่ไปทำงานในแต่ละวัน(ไม่ได้นั่งทุกวัน)
ไม่ต้องบอกว่าคนขับมาจากไหน
เพื่อนผมเล่าให้ฟังว่า มันเจอแถวสมุทรปราการมีหมู่บ้านนึง 40-50 หลังคาเรือนเป็นคนอีสานทั้งหมด
เป็นคนอีสานที่อยู่นี่มาหลายสิบปีประกอบอาชีพที่นี่และมีบ้านเป็นของตัวเอง นั่นหมายถึงว่า
ทุกครอบครัวลงหลักปักฐานที่นี่แล้ว จากที่ผมพบแถวที่พักของผมเช่นกันก็แทบไม่ต่างจากที่เพื่อนผมเจอมาซักเท่าไร
นั่นคือคนเหล่านี้ย้ายถิ่นฐานฐาวรไม่กลับไปอยู่ที่บ้านเกิดแล้ว จากที่ผมกลับไปที่บ้านเกิด พบว่าเพื่อนๆพี่น้องที่อยู่หมู่บ้านเดียวกัน
ที่ผมรู้จักเหลืออยู่ที่หมู่บ้านไม่ถึง 40 เปอร์เซนต์ นอกนั้นย้ายไปต่างถิ่นหมด ทุกปีๆรุ่นแล้วรุ่นเล่า
ด้วยความอยากรู้ผมเลยไปค้นหาข้อมูล ไปเจอทั้งงานวิจัยบ้างทั้งเอกสารวิชาการบ้าง
พบว่าเหตุการณ์แบบนี้ได้เกิดขึ้นมาแล้วในประเทศแถบตะวันตก เมื่อครึ่งศตวรรษที่แล้ว
ทุกชีวิตจากชนบท เมื่อเติบโตก็หลั่งไหลเข้าหลวงและเมืองใหญ่ๆ จนทุกวันนี้ที่ชนบทแทบไม่มีผู้คนอาศัยอยู่
เพราะฉะนั้น ผมไม่ต้องนึกภาพของชนบทไทยในอนาคตเลยว่าจะเป็นเช่นไร
ทีนี้ผมเริ่มถามตัวเองว่า "แล้วเราจะกลับบ้านหรือเปล่า"
ผมตอบตัวเองว่า "กลับ" ครับ
กลับไปทำอะไร? กลับไปอยู่อย่างไร? นี่เป็นคำถามถัดมา
ผมโชคดีที่งานที่ผมทำไม่ได้เกี่ยวข้องกับวัตถุหรือสิ่งของ หรือผู้คน
เป็นงานที่ทำอยู่หน้าเครื่องคอมฯ ซึ่งทำที่ไหนก็ได้ที่มีปลั๊กเสียบไฟกับสายโทรศัพท์
แล้วจะกลับตอนไหน?? ผมลองตอบว่า "ตอนนี้"
ผมเลยแย้งตัวเองว่า "เฮ้ย ไม่ได้ๆ"
เผื่อไปอยู่บ้านเฉยๆไม่ได้ทำงานอะไร (ในมุมมองของคนในชนบท)
แต่ดันมีเงินใช้ นี่มันคุณลักษณะของผู้ค้ายาบ้านิหว่า ผมนึกเอาเองเล่นๆ
ไม่ได้ๆๆ ยังกลับไม่ได้ ....
ย่อหน้าหลังสุดผมพูดเล่นนะครับ
สุดท้ายผมก็ยังตอบตัวเองไม่ได้อยู่ดี ว่าจะกลับบ้านเมื่อไร
คำถามของผมคือ มีใครคิดจะกลับบ้านหรือเปล่าครับ
ถ้ากลับ กลับเมื่อไหร่ดี?
จากคุณ :
โนอาห์
- [
8 พ.ย. 48 06:51:52
]