CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    Wo Men ( พวกเรา.....บทความซึ้งๆจากแฟนซวี่ )

    Wo Men ( พวกเรา..... )
    บทประพันธ์จาก Dao Bu Liao
    chin 11 แปล

    Credit: Dao Bu Liao@http://www.yanchengxu.net/bbs/dispbbs.asp?boardID=39&ID=54590



    ข่าวการก่อตั้งสำนักงานส่วนตัวของเขา ฉันได้รับแจ้งจากโทรศัพท์ของมามาเฉาในขณะที่ฉันทำงานอยู่นอกบริษัทฯ

    ในช่วงเวลาสั้นๆหลังจากวางสาย เพื่อที่จะกลับบ้าน เพื่อนคนที่อยู่ใกล้ๆฉันได้รู้สึกถึงความผิดปกติของฉัน  ถามว่า... “ คุณเป็นไรไปหรือ ”
    ฉันตกตะลึง หันกลับไปมองเธอ  เพื่อนชี้ตาฉัน  บอกเป็นนัยๆ ตอนนี้ถึงได้รู้ตัวว่ากำลังน้ำตาซึม
    ฉันอดรนทนต่อไปไม่ได้แล้ว  ต่อให้คนที่อยู่เบื้องหน้าฉันจะไม่ใช่แฟนซวี่ก็ตาม ฉันก็ต้องหาคนมาระบายความสุขใจในเวลานี้ของฉันให้ได้  เพื่อนฉันเคยเห็นบ่อยครั้งจนเลิกแปลกใจ   เธอเคยชินกับฉันนานมาแล้ว จึงกลับล้อเล่นกับฉันว่า “งั้นคุณนายน้อยอย่างเธอเนี๊ยะ  ก็กลายเป็นเถ้าแก่เนี้ยแล้วหละซิ ...กงสี่ กงสี่ (ยินดีด้วย..ยินดีด้วย..)  ”

    นั่งไขว่ห้างข้างเตียงนอน  ฉันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ซักพักนึง ทันใดกลับรู้สึกเศร้าใจ นั่นเพราะว่าฉันได้คิดถึงเรื่องต่างๆมากมาย

    อดีต..นานมาแล้ว   เขาได้ถูกกาลเวลาฝึกปรือมาทีละนิด ..จนกลายมาเป็น..ภายหลัง...

    อดีต.. เขาคาดผมด้วยแถบผ้า  ในบทละคร เขาโอหังเย่อหยิ่ง  ฉันเดาว่า ..อา..ชายคนนี้คงจะเป็นลูกหลานครอบครัวคนมั่งมีแน่ๆ
    ภายหลัง.. เขาในชุดเสื้อดำหน้าตาเกลี้ยงเกลา  ในการให้สัมภาษณ์ หลายครั้งเขาสะอึกสอื้น  ฉันช็อค ..อา..เต้าหมิงซื่อ... เพราะความจน ทำให้เขากลัวการเจ็บป่วย

    อดีต..เขาออกทัวร์คอนเสิร์ต เสียงร้องของเขาผิดคีย์เพราะความตื่นเต้น ถูกผู้ชมแปลกหน้าเหยียดหยาม “ เพื่อทำเงินตามเคย  ...น่ารังเกียจ ”
    ภายหลัง..เขาออกอัลบัมเพลง  เพลงในนั้นเป็นสิ่งล้ำค่าอย่างที่สุดของฉัน  จึงได้บันทึกเสียงไว้เป็นริงโทน เพื่อนที่ติตต่อกันเป็นประจำเซอร์ไพรส์ ถามว่า“ ใครร้องหรือนี่  ..เพราะจัง..”

    อดีต..เขาหลบนักข่าว  สิ่งที่แฝงในใจคือการถูกปรักปรำ และถูกชิงชัง เมื่อถูกรบเร้าบีบบังคับ ด้วยคำพูดที่เบื่อหน่ายเพียงประโยคเดียว “ มีบางคน ด้วยปากกาด้ามเดียว สามารถลบล้างความเพียรทั้งหมดของผม  ”
    ภายหลัง..เขายิ้มสู้แสงแฟลช  ด้วยความสง่าผ่าเผย มั่นใจและเบิกบาน  ต่อเรื่องข่าวโคมลอย รู้จักใช้การพูดหยอกเย้า “ งั้นผมหัดเล่นเทนนิสเลยดีมั้ย  ”

    อดีต..ในงานมีตติ้งเป็นส่วนตัว เขาหลั่งน้ำตาเพราะความซาบซึ้งจนไม่สามารถเก็บซ่อนอารมณ์ “ ที่ผมสามารถยืนบนเวทีนี้ได้ พลังทั้งหมดล้วนมาจากพวกคุณ”
    ภายหลัง..เขาถูกตั้งคำถามจากพนักงานซึ่งกลัวความเดือดร้อน “ ทำไมต้องใช้ทางประตูหน้าของโรงแรม..” เขาตอบ “ จริงๆแล้ว ผมก็ไม่ทราบว่าพวกเขาชอบอะไรในตัวผม...ผมมีอะไรที่ควรค่าแก่การที่พวกเขาจะมาทำอะไรๆให้ผมมากมายขนาดนี้...ที่ผมสามารถทำได้  ก็เพียงไม่ให้พวกเขารอเก้อ....”

    อดีต..เขาทำงานด้วยความเคร่งเครียด ต้องการความถูกต้องเคร่งครัด  จึงไม่อาจหลีกเลี่ยงการถูกร้องบ่นว่าเป็นคนยุ่งยากลำบาก
    ภายหลัง..เขายังคงจริงจังกับการงาน  แต่รู้จักการผ่อนปรนกับคนข้างกายมากยิ่งขึ้น  คนร่วมงานต่างให้ความชื่นชม

    อดีต..เขาขี้อายและระวังตัว แม้จะอยู่ต่อหน้าแฟนๆ ส่วนใหญ่ได้แต่ก้มหน้าแอบซ่อนรอยยิ้ม
    ภายหลัง..ทีท่าปานวีรบุรุษผู้กล้า เงื้อมือคว้าคอคนที่เขาเรียกว่า “ พี่น้องกัน” แล้วหัวเราะได้ใจ

    อดีต..เขาไม่คุ้นเคยกับการถูกจับจ้องจากฝูงชน  ชอบที่จะดู  DVD อยู่ในบ้าน  อย่างโดดเดียวเดียวดาย  ชอบเก็บซ่อนตัวเอง
    ภายหลัง..เขาไปเล่นบาสเก็ตบอล   โซ้ยหม้อไฟ  ซื้อหมาน้อย  ดูรถยนตร์  ไม่ค่อยมีเวลาว่างนักแล้ว

    อดีต..ภายในใจเขาเหมือนดั่งที่พักซึ่งปิดประตูมิดชิด ใส่กุญแจหนาแน่น แม่กุญแจฝืดจนยากที่จะไขออกได้  
    ภายหลัง..เขาได้เปิดประตูบานเก่านั้นออกและปลดล็อคกุญแจด้วยตัวเอง  ภายนอกเป็นฤดูใบไม้ผลิตอันสวยงาม เป็นวันแห่งความเขียวขจีของทุ่งหญ้าและฟ้าครามอันสดใสที่เขาต้องการ

    มีต่อ....

    แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 48 15:23:53

    แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 48 14:05:35

    จากคุณ : chin11 - [ 18 พ.ย. 48 13:48:11 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป