Wo Men ( พวกเรา..... )
บทประพันธ์จาก Dao Bu Liao
chin 11 แปล
Credit: Dao Bu Liao@http://www.yanchengxu.net/bbs/dispbbs.asp?boardID=39&ID=54590
ข่าวการก่อตั้งสำนักงานส่วนตัวของเขา ฉันได้รับแจ้งจากโทรศัพท์ของมามาเฉาในขณะที่ฉันทำงานอยู่นอกบริษัทฯ
ในช่วงเวลาสั้นๆหลังจากวางสาย เพื่อที่จะกลับบ้าน เพื่อนคนที่อยู่ใกล้ๆฉันได้รู้สึกถึงความผิดปกติของฉัน ถามว่า... คุณเป็นไรไปหรือ
ฉันตกตะลึง หันกลับไปมองเธอ เพื่อนชี้ตาฉัน บอกเป็นนัยๆ ตอนนี้ถึงได้รู้ตัวว่ากำลังน้ำตาซึม
ฉันอดรนทนต่อไปไม่ได้แล้ว ต่อให้คนที่อยู่เบื้องหน้าฉันจะไม่ใช่แฟนซวี่ก็ตาม ฉันก็ต้องหาคนมาระบายความสุขใจในเวลานี้ของฉันให้ได้ เพื่อนฉันเคยเห็นบ่อยครั้งจนเลิกแปลกใจ เธอเคยชินกับฉันนานมาแล้ว จึงกลับล้อเล่นกับฉันว่า งั้นคุณนายน้อยอย่างเธอเนี๊ยะ ก็กลายเป็นเถ้าแก่เนี้ยแล้วหละซิ ...กงสี่ กงสี่ (ยินดีด้วย..ยินดีด้วย..)
นั่งไขว่ห้างข้างเตียงนอน ฉันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ซักพักนึง ทันใดกลับรู้สึกเศร้าใจ นั่นเพราะว่าฉันได้คิดถึงเรื่องต่างๆมากมาย
อดีต..นานมาแล้ว เขาได้ถูกกาลเวลาฝึกปรือมาทีละนิด ..จนกลายมาเป็น..ภายหลัง...
อดีต.. เขาคาดผมด้วยแถบผ้า ในบทละคร เขาโอหังเย่อหยิ่ง ฉันเดาว่า ..อา..ชายคนนี้คงจะเป็นลูกหลานครอบครัวคนมั่งมีแน่ๆ
ภายหลัง.. เขาในชุดเสื้อดำหน้าตาเกลี้ยงเกลา ในการให้สัมภาษณ์ หลายครั้งเขาสะอึกสอื้น ฉันช็อค ..อา..เต้าหมิงซื่อ... เพราะความจน ทำให้เขากลัวการเจ็บป่วย
อดีต..เขาออกทัวร์คอนเสิร์ต เสียงร้องของเขาผิดคีย์เพราะความตื่นเต้น ถูกผู้ชมแปลกหน้าเหยียดหยาม เพื่อทำเงินตามเคย ...น่ารังเกียจ
ภายหลัง..เขาออกอัลบัมเพลง เพลงในนั้นเป็นสิ่งล้ำค่าอย่างที่สุดของฉัน จึงได้บันทึกเสียงไว้เป็นริงโทน เพื่อนที่ติตต่อกันเป็นประจำเซอร์ไพรส์ ถามว่า ใครร้องหรือนี่ ..เพราะจัง..
อดีต..เขาหลบนักข่าว สิ่งที่แฝงในใจคือการถูกปรักปรำ และถูกชิงชัง เมื่อถูกรบเร้าบีบบังคับ ด้วยคำพูดที่เบื่อหน่ายเพียงประโยคเดียว มีบางคน ด้วยปากกาด้ามเดียว สามารถลบล้างความเพียรทั้งหมดของผม
ภายหลัง..เขายิ้มสู้แสงแฟลช ด้วยความสง่าผ่าเผย มั่นใจและเบิกบาน ต่อเรื่องข่าวโคมลอย รู้จักใช้การพูดหยอกเย้า งั้นผมหัดเล่นเทนนิสเลยดีมั้ย
อดีต..ในงานมีตติ้งเป็นส่วนตัว เขาหลั่งน้ำตาเพราะความซาบซึ้งจนไม่สามารถเก็บซ่อนอารมณ์ ที่ผมสามารถยืนบนเวทีนี้ได้ พลังทั้งหมดล้วนมาจากพวกคุณ
ภายหลัง..เขาถูกตั้งคำถามจากพนักงานซึ่งกลัวความเดือดร้อน ทำไมต้องใช้ทางประตูหน้าของโรงแรม.. เขาตอบ จริงๆแล้ว ผมก็ไม่ทราบว่าพวกเขาชอบอะไรในตัวผม...ผมมีอะไรที่ควรค่าแก่การที่พวกเขาจะมาทำอะไรๆให้ผมมากมายขนาดนี้...ที่ผมสามารถทำได้ ก็เพียงไม่ให้พวกเขารอเก้อ....
อดีต..เขาทำงานด้วยความเคร่งเครียด ต้องการความถูกต้องเคร่งครัด จึงไม่อาจหลีกเลี่ยงการถูกร้องบ่นว่าเป็นคนยุ่งยากลำบาก
ภายหลัง..เขายังคงจริงจังกับการงาน แต่รู้จักการผ่อนปรนกับคนข้างกายมากยิ่งขึ้น คนร่วมงานต่างให้ความชื่นชม
อดีต..เขาขี้อายและระวังตัว แม้จะอยู่ต่อหน้าแฟนๆ ส่วนใหญ่ได้แต่ก้มหน้าแอบซ่อนรอยยิ้ม
ภายหลัง..ทีท่าปานวีรบุรุษผู้กล้า เงื้อมือคว้าคอคนที่เขาเรียกว่า พี่น้องกัน แล้วหัวเราะได้ใจ
อดีต..เขาไม่คุ้นเคยกับการถูกจับจ้องจากฝูงชน ชอบที่จะดู DVD อยู่ในบ้าน อย่างโดดเดียวเดียวดาย ชอบเก็บซ่อนตัวเอง
ภายหลัง..เขาไปเล่นบาสเก็ตบอล โซ้ยหม้อไฟ ซื้อหมาน้อย ดูรถยนตร์ ไม่ค่อยมีเวลาว่างนักแล้ว
อดีต..ภายในใจเขาเหมือนดั่งที่พักซึ่งปิดประตูมิดชิด ใส่กุญแจหนาแน่น แม่กุญแจฝืดจนยากที่จะไขออกได้
ภายหลัง..เขาได้เปิดประตูบานเก่านั้นออกและปลดล็อคกุญแจด้วยตัวเอง ภายนอกเป็นฤดูใบไม้ผลิตอันสวยงาม เป็นวันแห่งความเขียวขจีของทุ่งหญ้าและฟ้าครามอันสดใสที่เขาต้องการ
มีต่อ....
แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 48 15:23:53
แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 48 14:05:35
จากคุณ :
chin11
- [
18 พ.ย. 48 13:48:11
]