ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าเป็น INDY อ่ะใช่เลย แต่ถ้า INDIE นะไม่ใช่ จากคุณ : .. (! o_o !) - [ 21 พ.ย. 48 21:45:47 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ในความคิดผม 1. เพลง indy ไม่ใช่แนว แต่เป็นการทำงานที่ไม่มีกรอบมาบังคับ ทุกๆเพลง ออกมาจากตัวศิลปินเองทั้งหมด ไม่ต้องมีค่ายหรือใครๆ ข่มขืนจิตใตให้ทำแบบนั้นๆ เช่น ซิลลี่ฟูลส์ ก็เป็นอินดี้  เพราะทุกเพลงในอัลบั้มจากพี่ซิลลี่ฟูลส์ล้วนๆ   2. เบอร์เกอรี่ ผมคิดว่า เป็นป๊อป 3. ก็ป๊อปอ่ะแหละ จากคุณ : <TaMai TaMia...29^สะแด่วแห้ว > - [ 21 พ.ย. 48 21:52:23 ]

ความคิดเห็นที่ 3 indy ย่อ มาจาก อินดีเพนเดนท์ ครับ indy หมายถึง รูปแบบการทำงาน   ไม่ใช่แนวเพลงอย่างที่หลายคนเข้าใจ อย่างแกรมมี่ก็ออก lable สนาม หลวง เพื่อจับตลาด อินดี้ เบเกอรี่ นี่มันหลายแนวนะ แต่รูปแบบการทำงานก็เรียกว่าอินดี้ได้ เพราะไม่ได้ใช้สื่ออะไรมากมาย การโปรโมทช่องทางการขาย ก็ไม่เป็นแบบ มาร์เก็ตติ้งนำ เพลงคุณนพ แกเป็น pop ครับ จากคุณ : jetboat - [ 21 พ.ย. 48 22:00:56 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จริงๆ เคยได้ยินสัมภาษณ์ว่าแนวเพลงในเบเกอรี่เป็นอัลเทอเนทีฟ คือทางเลือกนั่นแหละ อะไรก้ได้ที่ขายความต่าง อาจจะไปฟิวชั่นกับของเดิม เช่น อัลเทอเนทีฟ ป๊อป อัลเทอเนทีฟ ร๊อค จากคุณ : KamenRider_V1 - [ 21 พ.ย. 48 22:08:11 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โอ๊ย ก้อแค่คำเรียก ก้อเรียกกันไปเหอะ นิยามอะไรหรูๆเท่ มันไม่มีหรอก ถ้าอยากจะใช้คำว่า เพลงแนวกรูทำเอง ขายเเอง ก้อไม่ผิดหรอก จากคุณ : ## WoodStock ## - [ 21 พ.ย. 48 22:36:49 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นมีสัมภาษณ์ (เขียนงี้เปล่าหว่าเด๋วโดนด่าอิอิ) ไว้ในหนังสือ Zapครับ เกี่ยวกับอินด้มอินดี้ไรเนี่ยแหละ มีป๋าเต๊ด พี่เจ เจตมนต์  มละโยธา และใครอีก 2 คนจำไม่ได้ครับ ส่วนตัวผม ผมไม่ชอบคำนี้เลยเพราะเดี๋ยวนี้ใครๆก้ออินดี้ๆๆๆๆ น่าเบื่อพวกฟังเพลงอินดี้แล้วพยามทำให้ตัวเองดูดีประมาณว่าข้ามันเท่ห์ สวย เก๋ แนว(ไอ้นี่ก็ไม่ชอบ) เหนือคนอื่น เหอๆ อะไรก็ไม่รู้บ้าบอ แล้วก็กระแดะ(แรงไปมะ)ไม่ฟังพวกเพลงอาร์เอส ออกแนวรังเกียจหยึ๋ยๆ ทั้งที่อยู่ที่บ้านอาจจะแอบฟังไอน้ำอยู่ก็ได้ หลงรักคนมีเจ้าของ~~ บลาๆๆ เหอๆ (จริงๆตัวผมก็ไม่ค่อยฟังนะค่ายนี้ แต่แบบ หมั่นไส้พวกที่ชอบทำเป็นรังเกียจออกหน้าออกตา ประมาณว่าข้าเกียจมัน..อ่ะ) เพลงมันก็คือเพลงอ่ะเนาะ ขอระบายหน่อย อิอิ ตอบคำถามเค้าหน่อย 1.ก็ตามข้างบนครับ อินดี้เป็นวิธีการคิดวิธีการทำงานครับ มีคนนำไปใช้ในทางที่ผิดเยอะ เหอๆ ส่วนวงที่ผมเคยฟังคิดว่าน่าจะเป็นแบบที่คุณจขกท.ถามถึง ที่ผมถูกใจก็ Armchair Crub Death of a salesman Friday Flure Superbaker Sqweez Animal พราว และอีกมากมาย 2.แนวเพลงของเบเกอรี่มีหลายแนวครับ ป๊อป ร็อค อัลเทอ กรันจ์ บลาๆๆ แต่ไม่ใช่อินดี้นะครับเพราะมันไม่ใช่แนวเพลงนะเอ้ออ 3.พี่นภ กะพีโอพี เป็น ป๊อปครับ พี่นภไปร้องเพลงร็อคคงแปลกๆอยู่ สรุป ถ้าฟังเพลงเพราะอยากจะเท่ อยากจะอินดี้อินโด่อินแดะอินบลาๆๆ ก็อย่าเลยครับ ฟังตามที่ตัวเองถูกใจอ่ะดีแล้ว จากคุณ : ตาตี่หมี่เกี๊ยว - [ 21 พ.ย. 48 22:59:29 ]

ความคิดเห็นที่ 7 #2, #3 ให้คำนิยามที่ถูกต้องครับ เป็นลักษณะของการทำงานเพลงครับ ไม่ใช่แนวเพลง จากคุณ : กึ่งยิงกึ่งผ่าน - [ 21 พ.ย. 48 23:55:33 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แนวเพลงอินดี้ไม่มีในโลก เค้าตอบๆมาหมดแล้ว จากคุณ : เจ้าชายแห่งทะเล - [ 22 พ.ย. 48 01:54:36 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คือแนวเพลงที่สาวกทั้งหลายบอกว่าห้ามขายดีเด็ดขาด มั้ง. จากคุณ : bbiggy - [ 22 พ.ย. 48 08:39:29 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผมสรุปไว้นะครับ (เคยเขียนไว้ในบล็อก) ในวงการดนตรีจะมีดนตรีกระแสหลักที่ได้รับความนิยมจากประชาชนส่วนใหญ่อยู่ ดนตรีเหล่านี้เปลี่ยนแปลงไปได้ ไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นเพลงป๊อบหวานจ๋อยเสมอไป ดนตรีกระแสหลักของแต่ละประเทศ แต่ละสถานที่ก็แตกต่างกันไป เช่นในอเมริกา ตอนนี้กระแสเมนสตรีม คือเพลงฮิปฮอป แต่ประเทศไทย กลับเป็นเพลงป๊อบ อะไรแบบนี้ ช่วงเวลาก็เช่นกัน เพลงฮิตในวันนี้ อาจไม่มีใครคิดฟังเลยในวันหน้า ดังนั้นเพลงกระแสหลัก ก็เหมือนดั่งอริยสัจ 4 มีเกิด แก่ เจ็บ ตาย เหมือนกับชาวบ้าน ดูง่าย ๆ เพลงดิสโก้ ตอนผมเด็ก ๆ ต้นทศวรรษ 80's เพลงดิสโก้ฮิตมาก (ที่บ้านชอบเปิด เก้าล้านหยดน้ำตา) แต่ผ่านไปสี่ห้าปี เข้าสู่ช่วงกลาง แทบหาใครฟังเพลงดิสโก้ไม่ได้เลย กลับกลายไปฮิตกับพวก Hair Band เสียมากกว่า อย่างที่บอกไปว่าในแต่ที่ก็จะมีดนตรีกระแสหลักเป็นเจ้าพ่อคุมอยู่ ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะถูกผลิตออกมาจากค่ายพี่เบิ้มทั้งหลาย คราวนี้รสนิยมการฟังเพลงของคนเรา มันไม่ชอบอะไรซ้ำซาก เหมือนเดิมอยู่นั้นแหละ คนกลุ่มนี้ก็เลยพยายามแหวกแตกต่าง พูดง่าย ๆ ก็คือต่อต้านกระแสหลักว่างั้น ก็เลยหันไปทำดนตรีอะไรที่ตัวเองชอบ ทำให้ดนตรีมีแนวหลากหลายมากขึ้น มีแค่นี้แหละ จุดกำเนิดดนตรีอินดี้ คราวนี้มาดูกันว่า ถ้าเป็น "ดนตรีอินดี้" พึงเป็นอย่างไรบ้าง 1. ดนตรีอินดี้ ----------> นักดนตรี เป็นผู้คิด ทำ และจำหน่ายเองอย่างเป็นอิสระ อย่างที่กล่าวไว้ในตอนแรกว่าความอิสระเป็น keyword สำคัญของอินดี้ ดังนั้นนักดนตรีจึงต้องมีอิสระที่จะคิด ที่จะทำผลงานออกมายังไงก็ได้ โดยไม่มีใครมาควบคุม เรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ก็ควรออกเอง รวยก็รวยเลย เจ๊งก็ระนาว ส่วนการจัดจำหน่าย (Distribution) ก็สำคัญ เพราะการจัดจำหน่ายถือว่าเป็นตัวแปรสำคัญของความเป็นอิสระของงาน หากผู้ผลิตเข้าสู่ระบบการตลาดโดยผ่านสังกัด ซึ่งต้องคำนึงถึงหลัก demand Supply ย่อมทำให้ผลงานเหล่านั้นไม่มีอิสระอย่างแท้จริง เรามักสนใจแต่ว่าเพลงชุดนี้ ถูกผลิตโดยใคร ใครเป็นคนฟัง แต่มักไม่สนใจว่าเพลงเหล่านี้ถูกขายได้ยังไง อะไรแบบนี้ ข้างบนนั้นเป็นคอนเซปท์แบบอุดมคติอ่ะ สำหรับเมืองไทย อาจแบ่งดนตรีอินดี้ได้เป็นสองกลุ่ม คือ อินดี้จริง ๆ อย่าง Acappella 7 หรือ HUM ตอนยังอยู่เชียงใหม่ อันนี้ทำเอง ขายเอง และเกือบเจ๊งเองด้วย อีกกลุ่มหนึ่งคือพวกที่มีสังกัดเล็ก ๆ น้อย ๆ ย้อนนึกถึงไปตอนปี 2538 ตอนนั้นค่ายเล็กค่ายน้อยผุดกันอย่างกับดอกเห็ด ค่ายเหล่านี้ตั้งขึ้นมาด้วยโครงสร้างองค์กรแบบหลวม ๆ เหมือนเป็นตัวแทนของนักดนตรีต่าง ๆ เท่านั้น เรื่องอิสระในการทำงานจึงค่อนข้างยังสูงอยู่ 2. ดนตรีอินดี้ ----------------> เหมือนดั่งเส้นขนานกับดนตรีกระแสหลัก อย่างที่กล่าวไปในช่วงต้นกำเนิดว่าดนตรีแต่ละแห่ง แต่ละช่วงเวลาก็จะมีกระแสหลักของเขาอยู่ อินดี้ก็เปรียบเสมือนก็คนที่เบื่อ ๆ เซ็ง ๆ ทำอย่างอื่นแหวก ๆ ดูบ้าง ด้วยความที่ดนตรีอินดี้มีหลายแนว แล้วแต่ว่านักดนตรีที่ผลิตจะสนใจแง่ใด แนวดนตรีเหล่านี้ ถ้าพูดกันตามจริง ประชาชนทั่วไปที่วัน ๆ ฟังแต่เมนสตรีมมักไม่ค่อยเข้าใจว่าทำเพลงแบบนี้กันไปทำไม (นึกถึง ริค วชิรปิลันธ์ สิ ) หรือไม่ก็ขอเพลงเพราะ ๆ ติดหูดีกว่า ดังนั้นค่ายใหญ่ที่คุมกระแสหลักไว้ ก็ยังต้องเอาใจเป้าหมายใหญ่อยู่ ขืนผลิตอะไรตามใจ มันไม่ถึงจุดคุ้มทุนขึ้นมา ก็ซวยสิ แต่ใช่ว่าเพลงนอกกระแส จะไม่มีโอกาสผุดขึ้นมาเป็นกระแสหลัก เพราะเรื่องรสนิยมคนฟัง มันเปลี่ยนแปลงกันได้ทุกเวลา ดูง่าย ๆ เพลง 'แค่อยากจะบอกรักเธอ' ของหมีพูห์ ดังกระหึ่มกันทั้งประเทศ ไปทางไหนก็เปิดแต่เพลงนี้ (จนจะอ้วกแตก) ใครจะไปเชื่อว่าเพลงที่ขายที่ไหนก็ไม่รู้ (ในตอนแรก) จะดังได้ขนาดนี้ 3. เพลงอินดี้ -----------> คือระบบการทำงาน มิใช่แนวเพลง ทุกวันนี้คนสับสนกันมาก บอกว่านี้แหละเพลงอินดี้ ก็เคยถามไปหลายคนว่ามันอินดี้ยังไงว่ะ มันก็บอกว่าไม่รู้ คำว่าอินดี้มันเป็นระบบการทำงาน ที่ว่าไม่ยึดติดค่าย มีอิสระในการทำงานสูง ไม่ใช่แนวเพลงใด ๆ ทั้งสิ้น เหมือนคนสับสนคิดว่า Chill Out คือชื่อแนวเพลง ซึ่งความจริงมันเป็นอารมณ์ต่างหาก (แม้ว่าทุกวันนี้ก็ได้ถูกยัดเยียดบัญญัติเป็น Genres เพลงแบบหนึ่งไปแล้วก็ตาม) ดังนั้นเพลงอินดี้ อาจเป็น แร๊ป ร๊อค ฮิปฮอป อิเล็คโทรนิก้า ดรัมแอนเบส ดั๊บ เฮฟวี่เมทัล ฯลฯ แต่ทั้งหมดนี้ไม่ใช่อินดี้ ย้ำอีกทีครับว่าอินดี้คือชื่อระบบการทำงาน 4. เพลงกระแสหลัก กระแสรอง อินดี้ แบ่งยากครับ ต้องดูก่อนว่ายืนบนจุดยืนของใคร อันนี้ก็เคยเป็นประเด็นที่ถกเถียงกันบ่อย ๆ ว่าเพลงนี้กระแสหลักน่ะ เพลงนี้อินดี้น่ะ เถียงกันไปยังไงก็ไม่จบครับ ถ้าไม่มองกันที่ระบบทำงาน (ซึ่งก็ดูยากมากว่าศิลปินมีอิสระจริงไหม เพราะเราก็ไม่ได้ไปดูอะไรกับเขาตอนทำงาน) ก็มองกันที่ความนิยมของคนส่วนใหญ่ในสังคม วงบางวงอย่าง อวสานเซลส์แมน สี่เต่าเธอ ในวงการเพลงนอกกระแสถือว่าเป็นวงในระดับแนวหน้า ใคร ๆ ก็รู้จัก ใคร ๆ ก็ชอบฟัง แต่ถ้าไปถามด้วยสเกลที่ใหญ่ขึ้น อย่างไปถามเด็กต่างจังหวัด ผมว่าร้อยละ 99 ไม่รู้จักหรอกครับ (นอกจากเด็กในอำเภอเมืองที่พอติดตามข่าวทางเนตบ้าง) เพราะอัตราการจัดจำหน่ายมีต่ำ การขายในต่างจังหวัดถือเป็นเรื่องยากมาก อวสานเซลส์แมน หรือ สี่เต่าเธอที่ว่าเจ๋ง ๆ เจอ ไอน้ำ ไฮเปอร์ กะลา แคลช ฯลฯ เข้าไปก็จบครับ โดยส่วนตัวคิดว่าจะดูว่าอันไหนเป็นกระแสหลักหรือนอกกระแส อินดงอินดี้ ก็ต้องดูในระดับมหภาค ทั้งประเทศแหละครับ สุดท้าย การจะฟังเพลงอะไรไม่ต้องไปกังวลหรอกครับว่าอันนี้เป็นแกรมมี่ อาร์เอส เพลงอินดี้ เพลงนู้นเพลงนี้ ฟังเพลงที่เราชอบดีกว่า เพราะเราฟังเพลงให้มีความสุขกันใช่ไหมครับพี่น้อง ถ้ามัวแต่ไปยึดว่าอันนี้กูก็ฟังไม่ได้ อันนั้นกูก็ไม่ฟัง แบบนี้มีแต่ทุกข์ครับ อ่านคอมเมนต์อื่น (ที่ยาวมาก) ได้ที่ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=djdonk-mc43&group=3&month=09-2005&date=02&blog=1 จากคุณ : I will see U in the next life. - [ 22 พ.ย. 48 10:37:23 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เพิ่มเติม (จากบล็อกผมเช่นกัน) สิ่งที่ผมกำลังจะพูดต่อไป ผมใช้แนวคิดทางโพสต์โมเดิร์นมามองนะครับ โดยเรื่องที่จะชวนคุยคือเรื่อง Image และ เรื่องการสร้างความหมาย นับแต่ยุคโพสต์โมเดิร์นย่างกรายเข้ามาในโลกใบนี้ มุมมองทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยน แนวคิดที่เป็นกระแสหลัก (แม้แต่วิทยาศาสตร์) เริ่มถูกท้าทายว่าจริงหรือ ยุค ๆ นี้นักคิดหลายท่านยกให้เป็นยุคของการบริโภค เราบริโภคทุกส่ิงทุกอย่าง บริโภคเพราะอยากบริโภค ดูเหมือนกำปั้นทุบดิน แต่ลองมองดู มีอะไรบ้างที่กลายเป็นสินค้าไม่ได้ สิ่งสำคัญที่เป็นตัวแปรในการบริโภคของมนุษย์เปลี่ยนไป จากเดิมเราดูที่คุณลักษณะของมัน เช่น ก๋วยเตี๋ยวร้านนี้รสชาติเป็นอย่างไร ปากกาอันนี้เขียนดีไหม อะไรแบบนี้ แต่ทุกวันนี้ภาพลักษณ์ของสินค้ากลับเป็นส่ิงสำคัญมากกว่าคุณสมบัติเสียอีก image เหล่านี้ถูกสร้างขึ้นมาอย่างพิถี่พิถัน ประหนึ่งว่าเป็นภาพตัวแทนของสินค้าทั้งหมด ดังนั้นเราจึงเปลี่ยนแปลงความสนใจใหม่แล้วว่า สินค้านี้จะทำให้เราดูดีได้อย่างไร สินค้านี้จะทำให้เรารู้สึกอย่างไร (โพสต์โมเดิร์นให้ความสำคัญกับอารมณ์มากกว่าเหตุผล เป็นการต่อต้านแนวคิดวิทยาศาสตร์ที่ติดกับเหตุผล) ใครสนใจเรื่อง image มี Boldingและ Boustein เขียนหนังสือไว้ ลองหาอ่านได้ คราวนี้เกี่ยวยังไงกับเพลงอินดี้.......... ก่อนอื่นคุณบอกความคิดเบื้องต้นผมก่อนว่า ทุกอย่างทุกวันนี้เป็นภาพลักษณ์กันไปหมดแล้ว (จะได้มีจุดยืนในการมองเหมือนกัน) ดนตรีอินดี้เองก็คืออิมเมจ ไม่ต่างอะไรกับกระแสหลัก อินดี้ได้รื้อสร้างความหมายภาพลักษณ์เดิม (Deconstruct) ของตนเอง แล้วสร้างความหมายภาพลักษณ์ใหม่ขึ้นมา (Reconstruct) ภาพลักษณ์เดิม หากมองดนตรีอินดี้ พวกเขาคือ คนที่ชอบทำตัวแปลก ทำดนตรีบ้าอะไรก็ไม่รู้ ฟังไม่เข้าใจ ชวนปวดหัว (พาลทำให้ภาพในหัวของคนมีแต่คิดว่าอินดี้คือดนตรีเฮฟวี่เมทัล) มีคนเพียงส่วนน้อยของสังคมเท่านั้นที่รับได้..... แต่ทุกวันนี้สื่อเริ่มเปิดกว้างมากกว่าเดิม คนรู้จักเพลงใต้ดิน เพลงนอกกระแสได้มากขึ้นจากสื่ออินเตอร์เนท (จากเดิมที่ต้องฟังแต่วิทยุ คนต่างจังหวัดไม่รู้จักครับ) ส่งผลทำให้ภาพที่เห็นดนตรีอินดี้เริ่มชัดเจนขึ้น ภาพลักษณ์ของอินดี้ถูกรื้อ แล้วประกอบสร้างขึ้นมาใหม่ กลายเป็นว่า ดนตรีอินดี้ คือ ดนตรีของพวกล้ำ มีความคิดแตกต่างจากชาวบ้านทั่วไป มีแต่คนทันสมัยเท่านั้นที่ฟัง ซาว์ดเจ๋ง เนื้อร้องดี ความจริงเปรียบเทียบกับกระแสหลัก ก็ไม่ได้ดีหรือด้อยกว่ากันเท่าไร ภาพลักษณ์เหล่านี้ไม่ได้ถูกประกอบสร้างขึ้นจากใครคนใดคนหนึ่ง แต่เป็นการประกอบสร้างขึ้นมาจากระดับโครงสร้างของสังคม (เหมือนกับการสร้างวาทกรรม ที่ฟูโกต์ว่าไว้ว่าเป็นการสร้างโดยโครงสร้างสังคม) โครงสร้างสังคมเป็นตัวกำหนดหน้าที่และพื้นที่ของดนตรีอินดี้ให้เป็นเช่นนี้ ฟังยากนะครับ ภาพลักษณ์ใหม่นี้ ชวนให้คนเดินหลงเข้าเสพแค่เพียงอิมเมจเท่านั้น อย่างที่ว่าไว้ในตอนต้น การบริโภคอิมเมจ เรื่องภาพลักษณ์สำคัญสุด คุณสมบัติเป็นยังไงช่างมัน มีหลายคนคิดว่าฟังดนตรีอินดี้แล้วทำพวกเขาดูดี ทำให้พวกเขาเท่ห์ แต่นั้นมันเป็นแค่อิมเมจครับ มิได้เป็นเนื้อแท้แต่อย่างใด ไม่แปลกนะครับกับการที่คุณบริโภคอิมเมจ เพราะทุกวันนี้ทุกวินาทีเราก็บริโภคอิมเมจกันอยู่...... จากคุณ : I will see U in the next life. - [ 22 พ.ย. 48 10:41:00 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ....แต่ก่อน INDY = Independent... ...แต่ทุกวันนี้ INDY = Industrial.. ....ทุกคนอยากเป็นอินดี้ เพราะดูเท่ดี และมีกึ๋น ...หนุ่มสาวมหาลัยถึงไม่ค่อยสนเรื่องดนตรีเท่าไร แต่ก็จูงมือกันไปงาน FAT แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 48 12:47:33 แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 48 12:46:17 จากคุณ : .... (Guigsy) - [ 22 พ.ย. 48 12:42:57 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อินดี้ เดี๋ยวนี้กลายเป็น เทรนไปแล้ว การเป็นเทรน ก็เกิดการเลียนแบบ กลายเป็นกรอบ กรอบหนึ่ง กรอบของอินดี้ เก๋นะ อินดี้เนี่ย เก๊ เก๋ เห่อตามกระแส กระแสของอินดี้ จากคุณ : tupz - [ 22 พ.ย. 48 12:50:12 ]

ความคิดเห็นที่ 14 indie นิยมจิงต้องไปฟังยุคปลาย ๆ 90 ต้นทุนทำต่ำ ๆ น่ะเซ่ พอไม่มีนายทุน ก้อเลยไม่มีใครมาบังคับแนว คิด/ทำเต็มที่ ทำเสร็จแล้วไม่รู้จะขายใคร  ส่วนใหญ่จะตัดออกมาเป็น single ก่อน อย่างวง coldplay เมื่อก่อนก้อเป็น วง indie นะ ดูตอนนี้เดะ จากคุณ : vallgiri - [ 22 พ.ย. 48 14:08:55 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ฝรั่งเค้าบอกว่า Indy is do what u want ครับ ในช่วงยุค 90's สังกัด Indy ที่ใหญ่ที่สุดในโลกคือ Zomba/Jive ต้นสังกัดของ Back Street Boy และ Britney Spears จากคุณ : nodavis - [ 23 พ.ย. 48 03:03:20 ]