CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    Review : Marsha กับงานเพลงที่ผ่านๆมาจนมาถึงสตูดิโออัลบั้มล่าสุดรู้สึกว่า...

    หาความเป็นตัวเองไม่เคยเจอเลย !
    ทั้งๆที่อยู่ในวงการมาเป็นสิบๆปีแต่งานเพลงของเธอกลับวนเวียนอยู่กับการพยายามเป็นแนวนี้ – เป็นแบบนั้น และที่สำคัญคือพยายามเป็นคนนั้นคนนี้ อยู่เสมอมา
    โดยส่วนตัวชื่นชอบเธอในการเป็นผู้หญิงอายุสามสิบกว่าๆที่สวยไม่สร่าง สวยได้ทุกท่วงท่า ลูกหนึ่งแล้วแต่หุ่นยังเช้งกระเด๊ะแบบนั้น ไม่รู้ว่าเป็นความผิดพลาดอย่างตั้งใจของธรรมชาติหรือเปล่าที่เลือกจะให้คนนั้นสวยเด็ดถึงจะอายุสามสิบหรือ คนนี้ดูแก่เหนียงยานหนังเหนียวถึงจะอายุยี่สิบ แต่นั่นล่ะที่จะเขียนถึงนี่ไม่ใช่เรื่องส่วนตัว(ที่ขอบอกว่าน่าเขียนถึงมากกว่าผลงานอีก) แต่จะพูดถึงเรื่องงานเพียวๆ

    มาช่าก็เหมือนกับนักร้องหลายๆคนที่เริ่มต้นด้วยการเป็นดาราดังแล้วมาทำเทปตามสมัยนิยมนั้นๆ สตูดิโออัลบั้มแรกชื่อไรนะ ถามดาวหรือเหนื่อยไหมดาวนี่ล่ะ ดังพอสมควรที่ต้นสังกัดไม่ดองด้วยการออกชุดสองมาให้ รสชาติความเป็นคน แล้วก็มีออกเรื่อยมาทั้งงานตัวเอง (เท่าที่นึกได้ตอนนี้ - มายา) ร่วมแจมกับชาวบ้าน (เซเว่น, Sleepless Society) และงานเฉพาะกิจ (...อะไรสักอย่างกับสายน้ำ, เพลงประกอบละครเกือบทุกเรื่องที่แสดง) อ่ะนึกได้แค่เนี้ย
    และที่สังเกตเจอพอสรุปได้เรื่องว่า เสียงเธอเพราะดี เนื้อเสียงละเอียดแต่ไม่ชอบวิธีการร้องของนาง นางร้องไม่ฮิทโน้ตคือเสียงไม่ถึงคีย์เอาซะมากๆ อาการนี้เป็นกับเพลงช้าของเธอเกือบทุกเพลง พอเสียงไม่ถึงเธอก็พยายามลากเสียงด้วยการเอื้อนนนนน แล้วเสียงไปจุกอยู่ในลำคอฟังตอนแรกๆมันน่าฟังแต่พอนานๆเข้าจนจับไต๋ได้ ก็เริ่มน่าเบื่อและหนวกหู ตามมาด้วยอาการน่ารำคาญอย่างยิ่งยวด และหลังๆมาเสียงเธอเริ่มไม่ใสก็จะให้ใสปิ๊งอย่างน้ำค้างเหมือนตะก่อนได้ไงล่ะ แม่เล่นอัดบุหรี่ทีนึกว่าหมอกลงที่แม่ฮ่องสอน ยิ่งแท็คทีมเจ๊ใหม่กับป้าแอม ยังกับเอาโป่งน้ำร้อนมาตั้งกลางสตูฯ (ใครว่าสูบบุหรี่ทำให้แก่เร็ว-ชะลอความแก่ล่ะไม่ว่ามีตัวอย่างเห็นๆ)

    มาถึงเรื่องแนวเพลงกันมั่ง รู้สึกคุ้นๆไหมกับคำพูดที่ว่า “อัลบั้มนี้เป็นตัวของช่าที่สุดค่ะ” จ้ะ เป็นตัวช่าม้ากก มาก มากแบบเป็นตัวของตัวเองทุกชุดล่ะ แต่ไม่เห็นจะเหมือนกันสักกะชุด ออกมาชุดนึงนางก็เป็นแนวนึง ไล่จากการพยายามเป็นพ็อพ-ร็อคในช่วงแรก ตอนนั้น Sheryl Crow กำลังดังทุกหัวระแหงบนโลกกลมๆใบนี้กับ All I wanna do ก็ยังมีเพลงละม้าย (เลี่ยงคำว่าก้อปปี้แล้วนะ) คล้ายคลึงกันอย่าง อย่ายอมฉัน ออกมาเป็นฝาแฝดโขกจากแม่พิมพ์เดียวกันอีก เพลงไม่พอยังขอเอี่ยวภาพลักษณ์ เอ่อ..เอาไว้พูดย่อหน้าถัดไปดีกว่า จนอายุอานามเริ่มมาก (แต่หน้านางไม่เดินตามอายุเลยให้ตายสิ) ก็เริ่มหันมาทำแนวพ็อพ-อิเล็คทรอนิก้า (เล็กๆ) ตามแบบ Madonna ที่ดังทะลุโลกไปถึงกาแล็คซี่อื่นกับสตูฯอัลบั้ม Ray of Light เห็นจะๆก็คือ อัลบั้ม มายา ไง เพลงมายา ทั้งเอ็มวีทั้งเพลง กลิ่น Ray of Light โชยมายังปลาร้าในส้มตำ ไพล่มาถึงสตูฯอัลบั้มล่าสุดของนาง Marsha in Love ซึ่งละม้ายคล้ายจับงานของ Kylie Minouge มาสมรสกับ Madonna เจ้าเก่า ซึ่งรู้ตัวว่าจะต้องโดน ”ตั้งใจให้เหมือน” อีกแล้วเลยชิ่งวางแผง Confessions on a Dance Floor ก่อนหน้าค่อนเดือนป้องกันข้อกล่าวหาว่าก้อปงานน้องช่าเค้า เก๊าะหูไม่ได้หาเรื่องนะทั้งเพลงเปิดตัว (เอ่อ..ชอบนะเสียงเพราะดีดนตรีโดนหู) มาแนวเดียวกับ Hung up ซิงเกิ้ลนำร่องคุณป้าลูกสองนั่นเลยทั้งดนตรี (พ็อพ-เจืออิเล็คทรอนิก้า-มีกลิ่นดิสโก้) และเนื้อหา (ว่าถึงการตกหลุมรักผู้ชายเหมือนกัน) ไหนจะเอ็มวี เห็นละนึกถึงแม่ศิลปินที่เพิ่งตัดมะเร็งออกจากเต้าไปหมาดๆเลย (คิดว่า “บังเอิญเหมือน” มาดอนน่ามากกว่า เพราะงานออกวางแผงไล่เลี่ยกัน ต้นสังกัดไม่มีทางจิ๊กเพลงนางมาทำแน่ๆ-แต่ก้อนะ ครึ่งค่อนเดือนอะไรก้อเกิดขึ้นได้ใต้ชายคา จีเอ็มเอ็ม ว่าป่าว – มาดอนน่าวางแผงก่อนมาช่า 19 วัน(คุณป้า 14 พ.ย.คุณน้อง 2 ธ.ค.-รบกวนผู้รู้เช็คอีกที))

    มาถึงเรื่องภาพลักษณ์กันบ้าง ที่เกือบหลุดไปบนย่อหน้าข้างบน คือจะบอกว่านอกจากเพลงจะเหมือนแล้วการแต่งตัวยังเหมือนเมียใหม่ของ Lance Armstrong ต้นตำรับยางรัดข้อมือสีเหลืองที่ใส่กันเกร่อไม่รู้อันไหนจริงอันไหนปลอม ใส่จนผิดจุดประสงค์ของผู้ริเริ่มก่อตั้ง อ่ะขอโทษนอกเรื่อง ว่าต่อ ภาพลักษณ์ของมาช่าตอนนั้นยังกะ Sheryl Crow จริงๆ ร้องเพลงไปตามซอกซอยถนนหนทางในเมืองพร้อมสะพายกีต้าร์เป็นพร็อพ แถมยังเก๋ไปถ่ายทำถึงเมืองนอกจำไม่ได้ว่าประเทศอะไรแต่คงไม่ใช่แถบตะเข็บชายแดนบ้านเรา ต่างกันนิ้ดด เดียวของจริงเขาดีดกีต้าร์จริง เก๋เป็นบ้า แต่ของน้องช่าดีดคล้ายจะบอกคนดูให้รู้ว่า เออนี่..ชั้นดีดกีต้าร์แล้วนะยะ
    และที่เห็นชัดแจ้งก็ตอนดัดผมเป็นลอนเกลียวคลื่นสยายคล้ายมาดอนน่าด้วยลุคส์ในอัลบั้ม Ray of Light ยังดีที่ไม่เพ้นท์เฮนน่าที่มือหรือเอาสีมาจิ้มหน้าเจิมหน้าผากและห่อตัวด้วยส่าหรีให้เหมือนต้นฉบับ ยังไม่พอขอเดินตามตูดป้าอีกในลุคส์อัลบั้ม Music ด้วยยีนส์เอวต่ำ เสื้อเชิ้ตออกแนวปศุสัตว์แต่แอบเปรี้ยวปักเลื่อมพราวและหมวกคาวบอย พ่วงด้วยผมดัดเป็นคลื่นสยาย (อีกแล้ว) และสตูฯอัลบั้มล่าสุดนี้ก็ภาวนาอธิษฐานต่อหน้าจีซัสไว้ว่าอย่าให้เธอหาญกล้าใส่ชุดแอโรบิคมาแหกแข้งแหกขาให้เราดูเป็นขวัญตาเหมือนป้ามาด้อนแกอีกเลย

    ว่างๆจะลองติดตามรายการของจีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ คงมีสักรายการล่ะที่ต้องเอานางมาสัมภาษณ์ไม่ก็ทำเป็นสกู๊ปโพรโมทอัลบั้ม แล้วมาคอยฟังประโยคประมาณว่า “อัลบั้มนี้เป็นตัวตนของช่าที่สุดค่ะ” จะหลุดมาจากปากเธอหรือไม่?

    จากคุณ : เธนสิพ - [ 2 ธ.ค. 48 03:43:25 A:203.107.194.181 X: TicketID:112584 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป