 |
        |
 |
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
||||||||||||||||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
|||||||||
|
|
||||||||||
|
|
|||||||||
|
|
||||||||||
|
|
|||||||||
|
|
||||||||||
|
|
|||||||||
|
|
||||||||||
|
|
|||||||||
|
|
||||||||||
|
|
||
|
|
|||
|
|
|||||||||
|
|
||||||||||
|
|
|||||||||
|
|
||||||||||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
|
|
||
|
|
|||
| ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป |
@@@....Mammo ~ Where are you .... @@@
.... ขอบคุณทุกๆคนสำหรับความห่วงใย.... หลายๆคนคงจะตกใจ ... ว่าเราหายไปไหน ... และอาจจะงง ... ว่าเราเป็นอะไร 
จากนั้น เราก็เดินเข้ามาที่หอประชุม ... ตรงที่เรานั่ง อยู่ประมาณแถว 2 ห่างจากเวทีพอสมควร ... พอได้ที่นั่งแล้วก็ยัง งง อยู่ .. นึกถึงกล้อง เปิดกระเป๋า ดูมีกล้องตัวเล็กอยู่ตัว ... เลยทดสอบหน้ากล้อง ปรากฏ ... กล้อง มันซูมได้นิดเดียวเอง... จากนั้นก็มีคนส่งกล้องของเพื่อนชาวจีนมาให้ ... อิอิ ...กล้องนี้ซูมได้เยอะดี ... ตกลง เอาอันนี้ถ่าย ... >>> เริ่มไร้สาระ .. 555+ เริ่มเข้าเรื่องดีกว่า... นั่งอยู่สักพักก็ได้ยินเสียงกรี๊ด ... เลยหันไปดู ปรากฏว่า เจอร์รี่ กำลังเดินเข้าห้องพักด้านบน ... ตอนนั้น ..เริ่มรู้สึกตัวแล้ว ... มองไปแล้วก็คิดว่า..นั้นเจอร์รี่จริงๆด้วย ...... สักพัก .. งานก็เริ่มขึ้น ... โดยมีคุณทินเป็นพิธีกร ... ไม่รู้เรื่องหรอกว่าบนเวทีเค้าพูดอะไรกัน ... ใจมันจดจ่อว่า ...เมื่อไรเจอร์รี่จะมา ... และแล้วก็ถึงเวลา ... ที่คนที่เรารอคอยปรากฏตัวอีกครั้ง ตอนที่เดินเข้ามา ... เดินมาทางช่องตรงกลาง เราก็อยู่ประมาณริมๆตรงกลางเหมือนกัน ... แต่เชื่อมั้ย ตอนนั้น ที่เค้าเดินเข้ามา ...เราไม่เห็นเค้าเลย ...เห็นแต่น้องๆนักเรียน พยายาม เข้าไปรุมเค้า พร้อมกับเสียงกรีดร้อง ตอนนั้นได้ยินแต่เสียงพี่สาวที่อยู่ใกล้ร้องบอกว่า..." นั่งลงค่ะ อย่ายืน " >> อารมณ์จัดระเบียบสังคมอีกแล้วพี่เรา .. แล้วเราก็ได้เห็นเจอร์รี่อีกครั้ง ... ตอนจะขึ้นเวทีแล้ว ตอนที่เดินผ่านเราไป ไม่เห็นอะไรเลย มองเห็นแต่การ์ด ล้อมเต็มไปหมด ... ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ... ใบหน้าที่เห็นครั้งแรก กับที่เห็นตอนอยู่บนเวที ช่างแตกต่างโดยสิ้นเชิง ... ณ เวลานี้ ... มีแต่ใบหน้าเปื้อนยิ้ม ... รอยยิ้มยังดูเขินๆอยู่ ... ตอนนี้เสียงแวดล้อมที่ได้ยินจากเด็ก ... "หล่อมากกกก น่ารักกกกกมากกกก" .. ดูเหมือนเด็กๆจะต้องมนต์สะกดของพ่อหนุ่มคนนี้ซะแล้ว ... 