ความคิดเห็นที่ 1 ...เมื่อผ่านเข้าสู่วันใหม่ ..หลังจากวันที่เธอมาถึง   ฉันได้แต่หวังว่า เมื่อคืนก่อน เธอจะได้นอนหลับพักผ่อนอย่างเต็มที่ บนตารางเมตรหนึ่งของกรุงเทพมหานคร   คืนนั้นแค่ได้เดินผ่านใกล้ ๆ  ที่เธอพักผ่อน ฉันก้อรู้สึกดีเสียเหลือเกิน..   อย่างน้อยที่สุดเธอก้อนอนหลับอยู่แค่นี้  .... ในสถานที่แสนดี... ที่เธอต้องการ.... เธอคงได้มีโอกาสเห็นกรุงเทพแล้ว   เธอคงได้กินอาหารอร่อย  เธอคงได้ดื่มด่ำบรรยากาศในแม่น้ำเจ้าพระยาอย่างมีความสุข ... เธอคงได้ทำ ในสิ่งที่เธอ “อยาก “ จะทำ ที่นี่  .....ที่กรุงเทพมหานคร...     ได้ยินเธอบอกใคร ๆ ว่า เมืองไทยสวยกว่าที่เธอคิด ภาพที่เธอจินตนาการไว้ เมืองไทยเป็นอย่างไรหนอ ....           บ่ายวันนั้น ฉันได้พบเธออีกครั้ง ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง  ระหว่างการอคอยที่ค่อนข้างยาวนาน ฉันแอบสงสัย เดี๋ยวนี้ทำไม ฉันมีความอดทนน้อยลง  หากเป็นเมือ่ก่อน รอคอยเธอเป็นวัน เป็นคืน ฉันยังทำได้ แต่แค่นี้ที่เธอกำลังมา ...ทำไมฉันจะต้องร้อนรน... ทำไม .... ทำไม  ... ได้แต่นึกอยู่ในใจแบบนั้น       .    ..เมือ่เธอมา...ในคราบของหนุ่มน้อยเสื้อชมพู...สีหน้าตอนแรกยังบ่งบอกความรู้สึกไม่ดีนัก...  ฉันตกใจ ...คิดไปว่า ....เกิดอะไรขึ้นกับเธอ ...ใครทำอะไรเธอ ....ใครทำให้เธอไม่พอใจ .....หรือเธอไม่สบาย .....หรือเธอต้องการอะไร ... ฉันคิดไปต่าง ๆ นานา...     ..แต่เมือ่เธอกลับมา อีกครั้ง... รอยยิ้มที่ผุดขึ้น  ทำให้ ลักยิ้มแก้มซ้าย เป็นร่องบุ๋มใหญ่  .. ใช่แล้ว เธอกำลังอารมณ์ดี... ท่าทีขวยเขินนิด ๆ  ณ ตรงนั้น ยิ่งเรียกเสียงกรีดร้องจากนักเรียนมัธยมได้มากขึ้น  เธอขวยเขิน เอินอาย เมือแรกพบกับใคร ๆ อยู่เสมอ...  น้อง ๆ เรียกเธอว่า “พี่เจอร์รี่ ... พี่เจอร์รี่ “ ฉันว่าวันนี้เด็ก ๆ พวกนี้ ต้องเห็นเธอเป็น “เหล่าต้า” ของเค้าแน่ ๆ ... เป็นหัวหน้าแกงค์ เป็นพี่ใหญ่ จอมป่วน ที่เอาเกมส์ อี้ เอ้อ ซั่น มาหยอกเหย้ากับเด็กหญิง แต่น่าแปลกที่ไม่มีใครหลงกลเกมส์ของเธอสักคน   จนเธอต้องยอมแกล้งแพ้ไปเอง.. ท่าทีแบบนั้น ช่างน่ารักเสียจริง ๆ ..........     .... สำหรับฉัน ตอนนี้เธอเหมือนหนุ่มน้อยคนหนึ่ง  น่ารัก สดใส  และ ดูไม่ใช่คนใกล้วัย จะ สามสิบแบบนี้เอาเสียเลย  .....เสือ้ผ้าที่...เธอใส่ สีชมพูที่เธอสวม มันขับผิวผ่องของเธอให้สว่างไสว... ไม่แปลกใจที่คนไม่เคยเห็นเธอใกล้ ๆ แทบจะเดินชน....  เพราะเธอเหมือนรังสีอะไรสักอย่าง ที่สว่างไสว ... รังสี ชมพู เปล่งประกาย ใครจะรู้ได้หละว่า   แสงรังสีนั้น คือผู้ชายคนนี้....   งานนี้เธอชนะเลิศ คว้าเอาหัวใจสาวน้อยมัธยมไปแล้วนั่น หลังจบงานเห็นเด็กสาว หลายคนยังอยู่ในภวังค์ เดินออกมาด้วยอาการเหม่อลอย...... จากคุณ : อยากให้โลกนี้มีแต่สีชมพู - [ 16 ธ.ค. 48 00:22:26 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ที่ห้างสรรพสินค้าเดิม ที่เราเคยพบกันเมื่อสามปีก่อน เธอกลับมาตรงนี้อีกครั้ง... แต่ในวันนี้ ที่ห้องแถลงข่าว.. เธอให้เกียรติสื่อมวลชนทุกแขนง ด้วยเสื้อสูทกำมะหยี่สีดำ กางเกงสีดำ สวมทับเสื้อเชิ้ตสีขาว  ไม่อยากเข้าข้างเธอเลยว่า  ในชุดนี้เธอดูดีจริง ๆ ...  เธอช่างตั้งใจเลือกเสื้อผ้า เพื่อที่จะมาพบพวกเค้า เพื่อที่ให้พวกเค้าได้รับความประทับใจจากรอยยิ้ม บุคลิก  ท่าทาง และการตอบคำถามจากการสัมภาษณ์ของพวกเค้า....   แล้วเธอก็สร้างความประทับใจนั้นได้  สื่อมวลชนมากมายล้วนชื่นชมเธอ.. ชื่นชมในมารยาท ชื่นชมในความสุภาพ ชื่นชมในความงดงามทั้งจากจิตใจและหน้าตาอันหล่อเหลาของเธอ ...เธอเองก้อคงรู้สึกได้ .... ว่าสื่อมวลชนประเทศนี้  คงไม่เหมือนประเทศไหน .. ช่วยเธอตอบทุกคำถาม ...  และถามคำถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย.... ...ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ ของเธอ  ช่างสะกด ให้พวกเค้าและฉัน อยู่ในมนต์สะกดของสายตาเธอ... ทุกครังที่มีคำถาม ....  สายตาเธอมองผู้ถามอย่างให้เกียรติและใส่ใจ  ทุกครั้งที่พวกเค้าตอบแทนเธอ เธอหัวเราะเสียงใส    .... แม้เธอจะบอกว่าเธอไม่สบาย  แต่อาการดีใจของเธอก้อยังแสดงออกมา ...             ค่ำคืนนั้น....สถานที่แห่งความสุขของพวกเราทั้งหลาย  เธอได้ให้ “ใจ” กับพวกเรา และเธอเองได้ “เก็บใจ”ของพวกเราเอาไว้ในคืนนั้นด้วยเช่นกัน...  ...  ผุ้ชายในชุดสูทหนังสีน้ำตาล  ... ที่ไหนนะสักแห่งที่เธอแต่งตัวแบบนี้  ที่ไหนกันหนอ เคยมีคนบอกว่า  ความรักคือการแบ่งปัน.... สำหรับฉัน  เธอเป็นผุ้แบ่งปันที่ยิ่งใหญ่... เธอมอบความสุขให้พวกเราอย่างเต็มที่...แม้เธอจะบอกว่า เธอไม่สบาย สุขภาพไม่ดี  แต่สิ่งที่เธอตั้งใจมอบให้พวกเราตอลดเวลา กว่า  120  นาที..  นั่นคือความรู้สึกของผู้ที่รู้จัก “ให้” และผู้ที่รู้จัก .. “รับ” อย่างเช่นเธอ....    ฉันไม่รู้หรอกว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน  รู้แต่ว่าหลายครั้งเธอแอบมอง เพื่อนสนิท ที่คุ้นเคย หลายครั้งเธอส่งสายตาหวาน ๆ มาให้พวกเค้า..    บางครั้งฉันเองก้อแอบอิจฉา  แต่ ความรู้สึกแบบนี้  มันซื้อด้วยกาลเวลาและความรัก...และอะไรหลาย ๆ อย่างที่น้อยคนนักจะรู้ ว่ามันคืออะไร ...  มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกได้ว่า เธอเป็นคนใส่ใจในรายละเอียด เป็นคนเก็บความทรงจำที่ดี และเป็นคนที่พร้อมจะให้สิ่งดี ๆ ตอบกลับได้ในทันทีที่เธอรู้สึกคุ้นเคย...... และเปิดเผยรอยยิ้มอย่างจริงใจ... แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 48 08:11:58 จากคุณ : อยากให้โลกนี้มีแต่สีชมพู - [ 16 ธ.ค. 48 00:26:15 ]

ความคิดเห็นที่ 3     งานคืนนั้นสนุกหรือไม่ ฉันเองก้อตอบคำถามนี้ไม่ได้...  เพียงแต่บางครั้ง  ฉันก้อคิดว่า มีบางอย่างในการจัดกิจกรรมน่าเบื่อเกินไป  บางอย่างก้อดูไม่มีสีสัน อย่างที่ควรจะเป็น  ฉันเองก้อแอบแปลกใจ ทั้ง ๆ ที่ทีมงานผู้จัดก้อล้วนเป็นคนเคยทำงานแบบนี้แล้วทั้งสิ้น.... หรืออาจเป็นเพราะฉัน คาดหวัง มันเกินมากไป...              สำหรับเธอ ฉันคิดเพียงแค่ว่า  ทุก ๆ สิ่งสำหรับเธอ Perfect..  ทุกสิ่งที่เธอทำบนเวที ดีเยี่ยม  เสียงร้องอันแหบแห้ง  กลับไพเราะสดใส ... เสียงเอ่ยภาษาไทยทุ้ม นุ่มหู  นั้นน่าฟัง ยิ่งกว่าเสียงใด ๆ ...  แอบนึกเล่น ๆ ว่าถ้าเธอพูดไทยได้มากกว่านี้ มันจะเป็นเช่นไร ....   “ผม ก้อ คิด ถึง เหมือน กัน “....  “สู้... สู้”   “ขอบคุณครับ”........”เอฟห้า...  “โซนที่หนึ่ง”...    หลายต่อหลายคำ ที่ออกมาจากกล่องเสียงของเธอ  เธอจะรู้มั้ยว่าเธอพูดภาษาไทยได้ไพเราะขนาดไหน...มันไพเราะจริง ๆ ..    ทุก ๆ ครั้งทื่เธอใส่ใจ แฟน ๆ ที่ได้ขึ้นไปใกล้ชิดบนเวทีกับเธอ  สายตาที่คอยจดจ้อง ให้กำลังใจพวกเค้า  สายตาที่คอยห่วงใย ว่าจะทำได้ไหม  ต้องทำอย่างไร ผมช่วยได้ไหม   ... สิ่งเหล่านี้  มากกว่าคำพูดใด ๆ   การกระทำเหล่านี้.. ให้ความหมายที่ยิ่งใหญ่สำหรับ ฉันและ...ทุก ๆ คน เสียเหลือเกิน...        ตอนได้ยินเพลงหว่อซือเจินเตอะเจินเตอะเหินอ้ายหนี่ดังขึ้น ตอนนั้นฉันรู้สึกขนลุก  มันเกิดขึ้นได้ด้วยหรือนี่...เธอยังร้องเพลงนี้ให้พวกเราฟังที่นี่ด้วยใช่ไหม.... เพลงที่มีความหมาย  “ฉันรักคุณมากมายจริง ๆ “     ฉันเห็นหลายคนร้องไห้  แต่ด้วยอารมณ์บางอย่างของฉัน มันไม่สามารถจะทำให้น้ำตาหลั่งออกมาเหมือนพวกเค้าเหล่านั้นได้ .... แต่โปรดรับรู้ไว้  ว่าฉัน ซาบซึ้งใจกับเพลง ๆ นี้ของเธอจริง ๆ ..     หมดเวลาแห่งความสุขแล้ว   เธอยังเหมือนเคย  ยังมีทีท่าไม่อยากจะจากไป ยังถ่วงเวลาด้วยการเดินมาให้คำสัญญาเล็ก ๆ ว่า เธอจะกลับมาพร้อมเพื่อน ๆ  ..             ได้สิ  นานแค่ไหน พวกเราก็จะรอ.... แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 48 09:42:41 แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 48 00:29:09 จากคุณ : อยากให้โลกนี้มีแต่สีชมพู - [ 16 ธ.ค. 48 00:27:50 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อีกวันถัดมา เธอกำลังจะกลับบ้านแล้ว .. ฉันรู้ได้ว่า เอกสารของเธอถูกส่งเข้าไปวีไอพีแล้วเรียบร้อย... จึงไม่ได้คาดหวังว่า วันนี้จะต้องได้เจอเธออีกสักครั้ง... หกโมงกว่ามีคนบอกว่าเธอเดินทางไปแล้ว  ... เก้าโมงกว่า มีคนบอกว่าให้ไปสนามบิน  แล้วฉันก้อไป ... ไปทั้ง ๆ ที่รู้ว่า โอกาสที่จะเจอเธอมันมีน้อยนิด.. ไปด้วยหัวใจที่ไม่ร้อนรน   อย่างน้อยที่สุดก้อแค่ให้ได้ มาส่งเธอ...      ...เดินวนไปมาในสนามบินหลายรอบ เหลือบไปเห็นซีดีบรรเลงเพลงเปียโน   Piano in Memory..  นึกในใจว่าเธออาจมีมันแล้ว แต่จะแปลกอะไร ถ้าจะซื้อเป็นของขวัญปีใหม่ให้เธอสักแผ่น  ด้วยราคาไม่กี่บาทแบบนี้...        ได้ยินเพื่อนบอกว่า..  เธอกำลังมา และจะเดินทางปกติ ให้ไปจัดระเบียบแถวเพื่อต้อนรับและส่งกลับเธอกันหน่อย.... มันจะเป็นไปได้เหรอ ... มันเป็นเรื่องยาก และ เธอจะทำแบบนั้นทำไม....เธอจะเดินผ่านทางนี้อีกทำไม.. หลาย ๆ ความคิดในใจฉัน.. แต่สองเท้าก้อก้าวออกไป มุ่งตรงไปยังคนกลุ่มนั้น  ...  คนเริ่มมากขึ้น มากขึ้น   จนเหมือนกลุ่มจลาจลย่อย ๆ . นึกในใจว่า หากเธอมาตอนนี้  มีหวังไม่รอด... จะกลับบ้านไปด้วยสภาพแบบไหนกันนั่น..     และเมื่อรถเธอจอด...ชายหนุ่มในเสื้อสีม่วง สดใส...  ก้าวลงจากรถ   พยายามส่งเสียงตบมือ.. เพื่อให้ทุกคนช่วยส่งเธอกลับบ้านด้วยความประทับใจ  แต่เมือ่คนอยู่รวมกันขนาดนั้น และ ..เธอ ส่งรอยยิ้มประกายสดใสขนาดนี้ ใครหละ จะควบคุมตัวเองอยู่...    ตัดใจเดินจากเธอมา ทั้ง ๆ ที่เธอยังเดินไม่ถึงประตูอาคาร.. คิดแต่ว่าจะต้องมอบซีดีแผ่นนี้ให้เธอให้ได้... ไม่รู้ว่าเวลาระหว่างนั้นนานขนาดไหน แต่สำหรับฉัน ระหว่างทางที่เธอเดินไปจนถึงเลาน์ภายใน  มันยาวนานมาก .......เมือ่ได้พบเธอด้านใน   เธอกำลังเดินออกมาจากเลาน์  ยื่นซีดีนั้นให้เธอ  เธอรับไว้แล้วก้มหน้าอ่านอยู่นาน.. มีหลายถ้อยคำอยากบอกกับเธอ  มีหลายคำพูดอยากพูดกับเธอ  แต่ถ้อยคำเหล่านั้นก็ถูกกลืนหายไปในลำคอ. ได้แต่เปล่งเสียงออกมาว่า   Take Care ...   เธอหันมาทำขยับปาก ส่งเสียงเบา ๆ   See you.... จากคุณ : อยากให้โลกนี้มีแต่สีชมพู - [ 16 ธ.ค. 48 00:32:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 .....จริง ๆ แล้วฉันอยากขอบคุณเธอ... มีเรื่องราวต้องขอบคุณเธอมากมาย   .. เธอรู้ไหมว่าเธอตอบหลาย ๆ คำถาม ให้ฉันและใคร ๆ   ... ได้แล้ว .. คำถามที่ว่า  “เธอรู้สึกอย่างไรกับประเทศไทย” “เธอรู้สึกอย่างไรกับแฟนไทย”   และ “เธอ จะกลับมาหาพวกเราอีกบ้างไหม " ...  เธอตอบทุกคำถามนี้แล้วหมดสิ้น  ...เธอตอบคำถามของวันเวลาที่ผ่านมาให้พวกเราแล้ว     ว่า อะไร  มันคือ อะไร... ...  เธอแลกกับความลำบากส่วนตัวเพียงเพื่อให้ แฟนชาวไทยได้มองเห็น ได้สัมผัส และ ได้ชื่นชมกับเธอ  ... ทั้ง ๆ ทีเธอมีทางเลือกอื่นที่ไม่จำเป็นต้องลำบากแบบนี้.. เธอทำในสิ่งที่เธออยากทำ ... เธอพูดในสิ่งที่เธออยากพูด .. และเธอก็ให้ความรัก คืนกลับสู่พวกเราแล้วอย่างเต็มอิ่ม.. .......เธอทำอย่างที่เธอพูด....       "ผมอยากให้แฟนทุกคนมีความสุข...."     ฉันไม่รู้ว่า อีกนานแค่ไหน  วันเวลาที่แสนดีแบบนี้ จะย้อนกลับคืนมาอีก วันเวลาที่พวกเราจะได้ยินเสีงนุ่ม ๆ   จะได้เห็นแววตาซุกซน   จะได้เห็นรอยยิ้มสดใส..   จะได้กลิ่นหอม.. ไกล ๆ จาก เธอ อีก...  รู้เพียงแต่วา  เมื่อเธอกลับไป งานใหญ่ยังรอเธออยุ่   เธอต้องทุ่มเทกับสิ่งที่เธออยากให้พวกเราได้ชื่นชม เธอต้องอดหลับอดนอน  ... เธอต้องร่างกายซุบผอม .. นั่นเพียงเพื่อให้ "งาน"  ออกมาดีที่สุด... แล้วฉันจะรออยู่ตรงนี้ ... ..  รอสนับสนุนเธอ รอผลงานของเธอ ..รอวันภาคภูมิใจไปกับเธอ....  เพราะเธอไม่ใช่แค่ดาราคนโปรด   แต่เธอคือ  Super ( Best  Friends )  Stars.   ของพวกเรา..        .... แล้วฉันจะเก็บ  ความประทับใจและรอยอาลัยนี้ ไว้ตลอดกาล....                    แด่ .... เหยียนเฉิงซวี่  ~   เจอร์รี่  เอฟโฟร์     ***********************     แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 48 23:19:13 แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 48 23:16:06 แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 48 23:14:58 แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 48 09:43:51 จากคุณ : อยากให้โลกนี้มีแต่สีชมพู - [ 16 ธ.ค. 48 00:34:12 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ................ ขอขอบคุณ การตัดสินใจ  ทุกการตัดสินใจ  ที่ทำให้เกิดงานดี ๆ  งานนี้ขึ้น.. ขอบคุณ พี่สาวคนหนึ่ง ที่หยิบยื่นโอกาสและความทรงจำดี ๆ เหล่านี้ให้กับฉัน (  ความสุขมันแบ่งปันกันได้จริง ๆ ) ขอบคุณ น้องสาวคนหนึ่ง  ที่อยู่เคียงข้างกันตลอดเวลา ขอบคุณ น้องสาวอีกคนหนึ่ง ที่มีไหล่ (แห้ง ๆ ) ไว้ให้ซับน้ำตา ในยามสับสน ขอบคุณ สามีที่แสนดี ที่คอยรอการกลับมาของฉันทุกครั้ง ไม่ว่าดึกดื่นเที่ยงคืน หรือรุ่งสาง  ... และสุดท้าย ขอบคุณเจ้าของล็อคอิน  (ที่ป่านนี้อาจจะวิ่งเล่นอยู่ในห้อง Reality ) ขอบคุณค่ะ............................... ********************************************** แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 48 23:28:04 แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 48 23:26:01 จากคุณ : อยากให้โลกนี้มีแต่สีชมพู - [ 16 ธ.ค. 48 00:34:39 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอแอบเก็บบันทึกนี้ไว้ในความทรงจำด้วยคนนะค่ะ .. เขียนเก่งจัง อ่านแล้วได้อารมณ์ ... จากคุณ : mammo - [ 16 ธ.ค. 48 00:39:11 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ดูท่าจะเป็นเอามากๆ เลย เพ้อไปใหญ่เลย ดีนะยังหยุดใจไว้วววววววววที่เจอรี่ เอ้ยไม่ใช่หยุดพิมพ์ ไม่งั้นยาวเป็นกิโลๆแน่เลย เขียนได้ยาวมาก เก่งๆ ^_^ จากคุณ : หยุดตรงนี้ที่เธอ (AngleN) - [ 16 ธ.ค. 48 00:46:13 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอเข้ามาอ่านด้วยนะค่ะ จากคุณ : naprat - [ 16 ธ.ค. 48 07:43:49 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านด้วย ค่ะ แบ่งปันความรู้สึก อยากจะเขียนเหมือนกัน แต่กลัวไม่มีคนอ่าน 55555 จากคุณ : jerryandeye - [ 16 ธ.ค. 48 08:01:54 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตามอ่านล่วยคนดิ หัวข้อก้อ แนว หยั่งแรงแระฮะ เดะโง่ จากคุณ : amos - [ 16 ธ.ค. 48 08:16:07 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขออ่านด้วยคนนะคะ เขียนดีจังเลยค่ะ เหมือนเข้ามานั่งอยู่ในใจเราเลย แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 48 13:27:33 จากคุณ : ann&ant - [ 16 ธ.ค. 48 09:25:45 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านแล้วได้อารมณ์ ดีจัง  ทำให้นึกถึงช่วงเวลา  ที่แสนดี  ที่ผ่านไป  แต่ยังชัดเจนอยู่ในความทรงจำค่ะ     เล่าต่อนะคะ   เขียนได้ดีจัง จากคุณ : สมยี๋ - [ 16 ธ.ค. 48 11:15:07 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอมาระลึกความทรงจำด้วยคนนะคะ ขอบคุณสำหรับความทรงจำดีๆจริงๆคะ ความสุขเเบ่งปันกันได้จริงๆ จากคุณ : sim ka - [ 16 ธ.ค. 48 11:42:19 ]

ความคิดเห็นที่ 15 นั่งอ่านไปรู้สึกถึงภาพเธอมาเดินอยู่ตรงหน้าจริงๆ เล่าได้ทุกอริยาบทของเธอมากค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : mars (JZ-mars) - [ 16 ธ.ค. 48 11:46:47 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เรื่องเล่ากับลมหนาว อ่านแล้ว..แก้คิดถึง หรือทำให้คิดถึงหนักขึ้นไม่รู้ ^_^ จากคุณ : เพลิน (เพลินค่ะ) - [ 16 ธ.ค. 48 13:26:57 ]

ความคิดเห็นที่ 17 กอปปี้ประโยคที่ซึ้ง และชอบมาก ๆ คะ " ค่ำคืนนั้น....สถานที่แห่งความสุขของพวกเราทั้งหลาย  เธอได้ให้ “ใจ” กับพวกเรา และเธอเองได้ “เก็บใจ”ของพวกเราเอาไว้ในคืนนั้นด้วยเช่นกัน..." "ฉันไม่รู้หรอกว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน  รู้แต่ว่าหลายครั้งเธอแอบมอง เพื่อนสนิท ที่คุ้นเคย หลายครั้งเธอส่งสายตาหวาน ๆ มาให้พวกเค้า..   บางครั้งฉันเองก้อแอบอิจฉา  แต่ ความรู้สึกแบบนี้  มันซื้อด้วยกาลเวลาและความรัก...และอะไรหลาย ๆ อย่างที่น้อยคนนักจะรู้ ว่ามันคืออะไร" ขอบคุณผู้ตั้งกระทู้  อยากให้โลกนี้มีแต่สีชมพู นี่คือ คำตอบ  คำตอบว่าทำไมคืนนั้นจึงพิเศษ  ทำไมคืนนั้นเป็นคืนที่วิเศษที่สุด สายตา  + รอยยิ้ม  ของคุณชาย  ในคืนนั้นได้    ทำหน้าที่สื่อสาร ให้พวกเราสัมผัสและรับรู้ได้เต็มร้อย  เต็มร้อยจริง ๆ  100%   รอยยิ้มที่ปนเปแววแห่งความสุข   ฉันรับรู้คะ  รับรู้ว่าคุณชายมีความสุข   รอยยิ้มนี้ยังตราตรึงอยู่ในความทรงจำ รอยยิ้มที่มอบให้เพื่อนสนิทที่คุ้นเคย  รอยยิ้มที่เต็มที่  รอยยิ้มที่ฉาบบนใบหน้าที่อิ่มเอม   รอยยิ้มที่จะบันทึกไว้ในความทรงจำ ตลอดไป แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 48 16:01:23 แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 48 15:59:42 จากคุณ : AnnaJBC - [ 16 ธ.ค. 48 15:44:26 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณมากค่ะที่แบ่งปันความรู้สึก รออ่านต่ออยู่ค่ะ จากคุณ : OJ (ojj) - [ 17 ธ.ค. 48 07:15:46 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านแล้วรู้สึกดีจัง เพราะมีความรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน แบบว่ามันโดนมากๆๆๆ ขอบคุณนะค่ะที่ทำให้รู้สึกดี อยากเจอคุณชายอีกจัง..........เพื่อนว่ามั๊ย จากคุณ : johyan - [ 17 ธ.ค. 48 17:49:10 ]

ความคิดเห็นที่ 20 jerryandeye เขียนเถอะ อยากอ่านของทุกๆ คนเลย ^0* log in คุ้นๆ  ไม่แน่ใจว่าใช่ของน้องอ้วนชมพูป่าว ความจำปลาทองอะ อิอิ แต่คนที่ยืม log in มาโพสต์ วันนี้ เปลี่ยนโหมดมาแนวซึ้งๆ ออกแนวหวานเพ้อรำพัน ซึ้งคะ  ..Piano in Memory..  ทำให้รู้ว่าคุณคือใคร ดีใจด้วยคะ คุณชายเค้าตั้งใจดูมากๆ ตอนนั้นเค้าต้องรีบแล้วด้วย ดูหน้าปกซีดีก่อน แล้วไม่แน่ใจว่าพลิกดูด้านหลังเห็นบัตรที่แปะไปหรือป่าว ตอนหลังมัวแต่ดูหน้าเค้า ช่วงเวลาหลายวิ นั่น รู้สึกเหมือนนานเป็นนาที ไม่มีวันเสียใจที่รักคุณ จากคุณ : littlere - [ 18 ธ.ค. 48 04:18:39 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ได้อ่านข้อความซึ้ง ๆ  ๆ  ของคุณอยากให้โลกนี้เป็นสีชมพูแล้วรู้สึกมาก ๆ ๆๆเลยนะ  ทำให้มีความสุขไปด้วยจังเลยเขียนถึงคุณชายเยอะๆๆ  นะ จะได้ขอ่านด้วยคนจากคนที่ชอบคุณเสี้ยว  (แต่ตอนนี้ก็มีคุณชายอยู่ในหัวใจด้วยแล้ว) จากคุณ : ขอกิ๊กคุณชายด้วยคน (onchu) - [ 18 ธ.ค. 48 21:01:20 ]