ความคิดเห็นที่ 1 10. March of the Penguins (2005, ลุค ฌากเกต์, ฝรั่งเศส) นับว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องอย่างมากที่ผมรอดู March of the Penguins ก่อน แล้วค่อยมาจัด 10 อันดับหนังที่ชอบ เพราะที่สุดแล้วหนังเรื่องนี้ก็ฝ่าด่านเข้ามาติดท็อปเท็นจนได้ เรียกว่าเป็นม้ามืดปลายปีเลยทีเดียว ต้องบอกไว้ก่อนเลยว่า March of the Penguins ไม่ใช่หนังสารคดีน่าเบื่ออย่างที่เราเคยเห็นกันทางช่อง Discovery และก็ไม่ใช่สารคดีที่สักแต่ขาย “ความน่ารัก” ของเพนกวินอย่างตื้นเขิน แต่นี่คือ “หนังชีวิต” ใช่แล้ว! ชีวิตของเจ้าพวกเพนกวินนี่แหละที่ทำให้เราอมยิ้มและเสียน้ำตาไปพร้อมๆ กัน นอกจากความพยายามอันน่าอัศจรรย์ใจของ ผกก.ลุค ฌาเกต์ (ที่ต้องไปทนหนาวอยู่ที่ขั้วโลกใต้ถึง 14 เดือน!) ความน่าทึ่งของหนังก็คือ สารพันวิธีการที่ใช้ “ถ่ายทอด” หนังออกมา ทั้งภาพที่สวยจับใจ, ดนตรีประกอบที่เก๋สุดๆ เพราะไม่ใช่เพลงออเครสตร้าแต่ดันเป็นอิเล็กทรอนิก (คล้ายกับ Bjork อัลบั้ม Vespertine) และที่สำคัญก็คือ การใช้เสียงบรรยายชาย-หญิงแทนความรู้สึกนึกคิดของนกเพนกนิวตัวผู้และตัวเมียที่ “กวี” สุดๆ (และบทบรรยายไทยฝีมือคุณงามพรรณ เวชชาชีวะก็น่าประทับใจมาก) สิ่งเหล่านี้หล่อหลอมให้สารคดีเรื่องนี้ทรงพลัง และเข้าถึงจิตใจของคนดู เพราะหลังจากดูหนังจบแล้ว เมื่อนึกถึงนกเพนกวินพวกเขาจะไม่พูดแค่ว่า “พวกมันน่ารักจังเลยนะ” แต่จะเป็น “เราจะทำอะไรได้บ้างนะ ให้เจ้าสัตว์พวกนี้อยู่บนโลกใบนี้ต่อไปได้” คุณก็คิดแบบนั้นเหมือนกันใช่มั้ยครับ? ** March of the Penguins กำลังเข้าฉายอยู่ที่ ลิโด้ และ SFX เอ็มโพเรียม ห้ามพลาดเด็ดขาดนะครับ ** จากคุณ : merveillesxx - [ 8 ม.ค. 49 00:44:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 09. Innocence เด็กโต๋ (2005, ป๊อป อารียา + นิสา คงศรี) ข้อดีอย่างหนึ่งของสารคดีที่ผมคิดได้ก็คือ มันเป็นหนังที่สามารถบอกเล่าเรื่องต่างๆ ได้จากทั่วทุกหนแห่ง ไม่ว่าเรื่องราวเหล่านั้นจะเป็นเรื่องเล็กน้อยสักเพียงใด หรือจะเกิดขึ้นในดินแดนที่ห่างไกลสักแค่ไหน สารคดีอย่าง “เด็กโต๋” ก็แสดงให้เราเห็นถึงเรื่องที่ว่าเช่นกัน เพราะมันบอกเล่าถึงโรงเรียนบ้านแม่โต๋ ที่อยู่บนดอยสูงชัน ต้องขับรถฝ่าดงกันเป็นร้อยกิโล เดินข้ามเขา 4-5 ชั่วโมง แล้วยังไม่นับอากาศที่หนาวไปถึงสุดขั้วหัวใจอีก สิ่งเหล่านี้ทำให้เราสงสัยเหลือเกินว่าอะไรทำให้ผู้หญิงสองคนดั้นด้นขึ้นไปบันทึกภาพชีวิตของเด็กเหล่านั้น โดยไม่ยอมแพ้ไปเสียก่อน “เด็กโต๋”เป็นหนังที่ทำให้ผมอบอุ่นใจมากในรอบหลายปีนี้ เพราะหนังเรื่องนี้เต็มไปด้วย “ความตั้งใจที่ดี” ที่จะมอบให้แก่กันของเพื่อนมนุษย์ ทั้งครูใหญ่ผู้ไม่เคยทอดทิ้งเหล่านักเรียน, คุณครูผู้เสียสละมาใช้ชีวิตอย่างยากลำบากกับการสอนหนังสือที่แทบไม่ต้องพูดถึงเรื่องค่าตอบแทน รวมถึงคำสัญญาที่จะพาเด็กทุกคนไปสัมผัสกับ “ทะเล” สิ่งที่น่าชื่นชมก็คือ “เด็กโต๋” ไม่ได้มุ่งเอาประเด็น “การพาเด็กไปทะเล” มาเป็นจุดขายเรียกคนดู สิ่งที่ผู้กำกับต้องการบอกเล่าคือ สภาพความเป็นอยู่ของโรงเรียนบ้านแม่โต๋ มันทำให้เราเกิดข้อสงสัยว่าในขณะที่รัฐบาลพยายามจะติดอินเตอร์เน็ตให้กับโรงเรียนตามชนบท พวกเขารู้หรือเปล่าว่ามีบางโรงเรียนที่มีข้าวให้เด็กไม่พอสามมื้อ นอกจากจะถ่ายทอดประเด็นทางสังคมให้เรารับรู้แล้ว “เด็กโต๋” อาจจะสะท้อนให้เราเห็นภาพของอุตสาหกรรมภาพยนตร์ไทยในปัจจุบันถึงเรื่องน่าเศร้าที่ว่า ณ ตอนนี้วงการหนังบ้านเราไม่มีพื้นที่ให้กับ “หนังอิสระ” อีกต่อไปแล้ว อย่างไรก็ดี จนถึงวันนี้ “เด็กโต๋” ก็ได้รับการต้อนรับอย่างดี และเสียงสะท้อนที่ออกมาก็เป็นบวกทิ้งสิ้น และนี่ก็คือสิ่งสุดท้ายที่หนังเรื่องนี้บอกกับพวกเรา มันคือความหมายของหนังที่ “ทำด้วยใจ” ** เด็กโต๋ จะฉายวันละรอบ เวลา 18.30 ที่ลิโด้ จนถึงวันที่ 11 มกราคม ** จากคุณ : merveillesxx - [ 8 ม.ค. 49 00:46:58 ]

ความคิดเห็นที่ 3 08. 3-Iron (2004, คิมคีด็อค, เกาหลีใต้) นับจากหนังเล่นถึงพระถึงเจ้าอย่าง Spring, Summer, Fall, Winter... and Spring (2003) แล้ว ดูเหมือนคิมคีด็อคจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ประเด็นทาง “ศาสนา” ถูกหยิบยกขึ้นมาตลอดในงานช่วงหลังจากเขา ศาสนาพุทธและนิกายเซ็นใน Spring, ศาสนาคริสต์และตำนานของฮินดูใน Samaria (2004) พอมาถึง 3-Iron ก็เหมือนการต่อยอดเรื่อง “การฝึกตน” จาก Spring เพราะอยู่ดีๆ พระเอกก็ดันฝึก “วิชาประหลาด” ขึ้นมาได้ พูดถึงการต่อยอดหรือความเชื่อมโยงถึงงานเก่าๆ แล้วก็น่าสนใจ เพราะชายหนุ่มลึกลับใน 3-Iron ก็คล้าย “ด้านสว่าง” ก็หนุ่มพูดน้อยต่อยหนักใน Bad Guy (2001) จากที่เคยอยู่ในรูปลักษณ์คนโฉด คว้าปากผู้หญิงมาประกบ แถมยังพาสาวเจ้าเข้าซ่อง มาคราวนี้เป็นหนุ่มหน้าใสใจซื่อ ถึงจะนิสัยแปลกชอบย่องเข้าบ้านคนอื่น แต่ก็ช่วยให้นางเอก “หลุดพ้น” จากความเลวร้ายในบ้านหลังนั้น แม้จะยังพูดถึงความสัมพันธ์ของชาย-หญิงด้วยตรรกะที่ไม่มีมนุษย์หน้าจะเข้าใจได้ และสังคมที่ผู้หญิงถูกผู้ชายกดขี่ข่มเหง แต่ความน่าสนใจของ 3-Iron คือมันเป็น “หนังครอบครัว” (ใช่แล้ว คุณอ่านไม่ผิด) ที่ถูกถ่ายทอดออกมาอย่างพิถีพิถัน ตามลักษณะงานช่วงหลังของคิมคีด็อคที่ใส่ใจกับการถ่ายภาพ, การจัดองค์ประกอบภาพ และดนตรีประกอบมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ที่สำคัญคือมัน “ประนีประนอม” กับคนดูในวงกว้างมากขึ้น ผมค่อนข้างเชื่อมั่นว่าในช่วงไม่กี่ปีข้างหน้านี้ชื่อของคิมคีด็อคจะยิ่งโด่งดังมากขึ้นเรื่อยๆ ถึงแม้งานล่าสุดของเขาอย่าง The Bow (2005) จะดูแผ่วลงไป แต่ผลงานชิ้นต่อไปของเขาเรื่อง Beautiful Girl นั้นน่าจับตามองอย่างมาก เพราะมันว่าด้วยผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องสูญเสียคนรักไปเพราะความสวย และก็ถูกข่มขืนเพราะความสวยเช่นกัน (กรี๊ด!) หรือว่านี่จะเป็นลางบอกเหตุว่าคิมคีด็อคจะกลับไปเป็น “คนเดิม” อีกครั้ง? **บทวิจารณ์ 3-Iron http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=merveillesxx&month=10-2005&date=15&group=1&blog=1 จากคุณ : merveillesxx - [ 8 ม.ค. 49 00:51:09 ]

ความคิดเห็นที่ 4 07. Mysterious Skin (2004, เกร็ก อารากิ, อเมริกา) เมื่อไม่กี่วันมานี้เพื่อนของผมคนหนึ่งยืมดีวีดีหนังเรื่อง Mysterious Skin ไปดู ใจจริงแล้วผมก็ไม่ค่อยอยากให้เขาดูหนังเรื่องนี้สักเท่าไร เพราะกลัวว่าเขาจะรับฉากแรงๆ ในหนังไม่ได้ (ซึ่งจริงๆ แล้วก็มีอยู่ฉากเดียว) แต่ปรากฏว่าพอเพื่อนผมดูจบ เขาก็ส่งเมสเซจมาหาผมว่า “Mysterious Skin มันไม่ใช่หนังเกย์หรอก มันเป็นหนังที่พูดถึงด้านมืดขนานใหญ่ของสังคมอเมริกา เราไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหนังหลายเรื่องถึงเลือกจะเล่าเกี่ยวกับนิวยอร์ค นายต้องลองไปใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นนะ แล้วนายจะเข้าใจ ขอบคุณนะสำหรับหนังเนื่องนี้” อ่านจบแล้วผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ก็จริงอย่างที่เพื่อนผมว่า Mysterious Skin ไม่ใช่หนังเกย์เสียทีเดียว มันบอกเล่าเกี่ยวกับความเลวร้ายของสังคม มันว่าด้วยความทรงจำที่แสนเจ็บปวดและการรับมือกับมัน เมื่อไบรอันเลือกที่จะ “บิดเบือน” มัน ในขณะที่นีลเลือกจะ “ยอมรับ” มัน แต่หนังก็ตั้งคำถามกับเราว่าอะไรคือสิ่งที่เขาต้องการกันแน่ เขากำลัง “โหยหา” บางสิ่งอยู่หรือเปล่า? เหตุผลที่ผมชอบหนังเรื่องนี้มาก เพราะมันเป็นหนังว่าถึง “ความสัมพันธ์คู่ขนาน” ไบรอันกับนีลเหมือนเส้นขนานที่มาบรรจบกันในที่สุด การเจอกันของทั้งสองไม่ใช่การสร้างความทรงจำที่ดีร่วมกัน แต่เป็นการเปิดผนึก “กล่องดำ” ที่บรรจุความเลวร้ายทั้งหมดเอาไว้ เกร็ก อารากิ ฉลาดพอที่จะไม่จบหนังชนิดที่ว่าตัวละครทั้งสองเดินจับมือกันข้ามผ่านอุปสรรคไปด้วยกัน แต่บทสรุปของหนังคือประโยคอันเจ็บปวดของนีลที่ว่า “ฉันปรารถนาอย่างสุดหัวใจว่าเราจะสามารถทิ้งโลกใบนี้ไว้ข้างหลังได้ เราทั้งสองจะติดปีกเหมือนเทวดาโบยบินไปในยามค่ำคืน และหายตัวไปราวกับใช้เวทมนตร์” ประโยคที่ว่าทำให้ผมนึกถึงหนังสวีเดน (แต่ดันพูดรัสเซีย) เรื่อง Lilya 4-Ever (2002, ลูคัส มูดิสสัน) ลิลย่า นางเอกของเรื่องผู้พกรูปนางฟ้าติดปีกไว้ในกระเป๋า ก็ฝันอยากจะลาจากผืนดิน และออกบินอย่างอิสระไปบนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่เหมือนกัน แต่คำตอบที่หนังทั้งสองเรื่องให้เหมือนกันคือ “เป็นไปไม่ได้” ** Mysterious Skin มีแผ่นลิขสิทธิ์ (แมงป่อง) วางจำหน่ายแล้ว ** จากคุณ : merveillesxx - [ 8 ม.ค. 49 00:54:39 ]

ความคิดเห็นที่ 5 06. Hidden (2005, มิคาเอล ฮาเนเก้, ฝรั่งเศส-ออสเตรีย) มิคาเอล ฮาเนเก้ ได้ชื่อว่าเป็นผู้กำกับที่เลือดเย็นที่สุดคนหนึ่งในประวัติศาสตร์ภาพยนตร์ร่วมสมัย คนดูไม่มีทางเดาได้เลยว่าหนังของเขาจะไปในทิศทางใด อะไรก็เกิดขึ้นได้ในหนังของเขา พฤติกรรมของตัวละครก็เฮี้ยนเหลือร้าย และตัวละครบางตัวก็อาจจะตายไปได้ต่อหน้าต่อตาโดยที่ผู้ชมไม่ทันตั้งตัว Hidden เป็นข้อพิสูจน์ว่าฮาเนเก้ยังคงรักษาแนวทางของตัวเองไว้ได้อย่างดี การกลับมาคราวนี้ของเขาถือเป็นระดับท็อปฟอร์ม (คานส์ต้องมอบรางวัลผู้กำกับยอดเยี่ยมให้ ส่วนตัวหนังก็คว้า 6 รางวัลใหญ่จากเวที European Film Awards) เพราะฮาเนเก้ขยาย “โลกสมมติ” ของตัวเองไปเล่นประเด็นที่ใหญ่และรุนแรงมากขึ้น นั่นคือเรื่องของ “สื่อ” และ “ความขัดแย้งทางเชื้อชาติ” ประเด็นเรื่อง “สื่อ” นั้น ฮาเนเก้ต่อยอดเทคนิค “ภาพวิดีโอ” อันแสบสันต์ใน Funny Games (1997) จากการให้ผลในแบบ “มุกตลกร้าย” (ที่ขำไม่ค่อยจะออกนัก) มาเป็น “ความไม่น่าไว้วางใจ” แทน เพราะเราไม่รู้อีกต่อไปแล้วว่า “ภาพ” ในหนังตอนไหนเป็นเรื่องจริง ตอนไหนที่เป็นภาพจากม้วนวิดีโอ หนังทั้งเรื่องอาจจะเป็นภาพวิดีโอ หรืออาจจะมีวิดีโอม้วนอื่นอีกที่เราไม่ได้เห็น นั่นก็หมายความว่าฮาเนเก้ได้ทำลายภาษาศาสตร์ทางภาพยนตร์ไปจนหมดสิ้น เพราะเขาได้ “ซ่อน” อะไรไว้มากมายเหลือเกิน ประเด็นทางการเมืองที่ว่าด้วยฝรั่งเศสกับอัลจีเรียก็เป็นภาพสะท้อนหลังเหตุการณ์ 9/11 ได้เป็นอย่างดี อีกทั้งยังเป็นโลกจำลองของความไม่สงบทั้งปวงในปัจจุบัน เพราะด้วยการ “ทำเป็นไม่รู้” “ทำเป็นลืม” “ทำเป็นไม่ใส่ใจ” “มันไม่ใช่เรื่องของฉัน มันเรื่องของแก” นี่เองที่ทวีความรุนแรงของปัญหาอันไม่จบไม่สิ้น และแน่นอนเราสามารถแทนสถานการณ์ความไม่สงบในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ได้ในหนังเรื่องนี้เช่นกัน สิ่งที่น่าสังเกตอีกอย่างก็คือ หลังจากตอบจบแบบ “ไม่ต้องรู้เรื่องรู้ราวอะไรกันอีกต่อไปแล้ว” ในหนังเรื่อง The Piano Teacher (2001) หนังสองเรื่องหลังของฮาเนเก้อย่าง Time of the Wolf (2003) และ Hidden (2005) มีตอนจบแบบที่ “จับต้อง” ได้มากขึ้น แต่ในขณะเดียวกันก็ต้องใช้การ “สังเกต” มากขึ้น และที่สำคัญมันสามารถตีความได้หลากหลาย ทั้งนัยที่เป็นแง่ดี ไปจนถึงนัยที่เลวร้ายที่สุด และนั่นก็คือ สิ่งสุดท้ายที่ฮาเนเก้ซ่อนไว้ ทิ้งให้เป็น “ฝันร้าย” ของคนดูต่อไป จากคุณ : merveillesxx - [ 8 ม.ค. 49 00:58:03 ]

ความคิดเห็นที่ 6 05. April Snow (2005, เฮอร์จินโฮ, เกาหลีใต้) April Snow เป็นหลักฐานชั้นดีของความเป็นหนังพาณิชย์และหนังศิลปะ เพราะในขณะที่หนังลงทุนด้วยงบมหาศาล ใช้นักแสดงระดับซูเปอร์สตาร์ของประเทศ การวางแผนการตลาดอย่างครบวงจร แต่คุณค่าทางศิลปะของหนังก็ไม่ได้อ่อนด้อยลงแต่อย่างใด สิ่งที่ผมชื่นชอบที่สุดในหนังเรื่องนี้ก็คือ การแสดงของแบยองจุนและซอนเยจินที่เรียกได้เลยว่าเป็น “ขั้นเทพ” สำหรับแบยองจุนนั้นผมไม่ได้รู้สึกชื่นชอบเขามาก่อนเลย (อาจจะเพราะก่อนหน้านี้เขาเคยเล่นหนังเพียงเรื่องเดียวเท่านั้นก็คือ Untold Scandal ซึ่งผมไม่ได้ดู ส่วนละครทีวีที่เขาเล่นก็หมดสิทธิ์ เพราะผมไม่ได้ดูโทรทัศน์มาเกือบ 3 ปีแล้ว) แต่พอดูหนังเรื่องนี้แล้วก็ต้องยกนิ้วให้ เพราะอะไรที่เป็น “ความรู้สึกที่อยู่ในใจ” เขาก็สามารถทำให้มัน “ทะลักทลาย” ออกมาให้ผู้ชมรับรู้ได้อย่างหมดจด ส่วนทางด้านซอนเยจินก็ถือว่าเธอโชคดีมากที่ได้เล่นหนังเรื่องนี้ เพราะนี่จะเป็นขั้นบันไดที่พาเธอไปสู่การเป็นนักแสดงมืออาชีพ ซึ่งต้องความดีให้เฮอร์จินโฮที่ไม่ปล่อยให้ซอนเยจินร้องไห้ขี้มูกโป่งตลอดเรื่องเป็น “ยัยขี้แง” เหมือนหนังที่ผ่านๆมา บทบาทของเธอในครั้งนี้ดูมีมิติขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าตัวนัก สิ่งที่ทำให้ผมดีใจมากคือ แม้ว่าหนังเรื่องนี้จะตกอยู่ท่ามกลางกระแสทุนนิยมอันรุนแรง (เพราะเป็นการทำหนังธุรกิจแบบ “มากได้มาก”) แต่เฮอร์จินโฮยังคงสไตล์ส่วนตัวแบบ “น้อยได้มาก” ไว้เหมือนเดิม แม้กระทั่งฉากสุดท้ายที่เราไม่เห็นหน้าตัวละคร มีเพียงเสียงเท่านั้นที่เราได้ยิน แต่สองประโยคสุดท้ายของ April Snow นั้นจะติดค้างอยู่ในใจเราไปนานแสนนาน **บทวิจารณ์ April Snow http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=merveillesxx&month=12-2005&date=16&group=1&blog=1 แก้ไขเมื่อ 08 ม.ค. 49 01:54:01 จากคุณ : merveillesxx - [ 8 ม.ค. 49 01:01:03 ]

ความคิดเห็นที่ 7 04. Reconstruction (2003, คริสโตเฟอร์ โบ, เดนมาร์ก) Reconstruction เป็นหนังเดนมาร์กที่เข้ามาฉายในบ้านเราในเทศกาล Bangkok International Film Festival เมื่อต้นปีที่แล้ว หนังฉายเพียงแค่สองรอบเท่านั้น ตอนแรกผมก็คิดว่าคงไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้แล้ว แต่ด้วยเสียงชื่นชมมากมายก็ทำให้ผมทนไม่ไหว จนทำสิ่งที่ตัวเองไม่เคยทำมาก่อนในชีวิตก็คือ “โดดเรียน” ไปดูหนัง หนังเรื่องนี้เล่าถึงชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีแฟนอยู่แล้ว วันหนึ่งขณะที่ทั้งสองนั่งรถไฟด้วยกัน ชายหนุ่มก็ไปสะดุดตากับสาวสวยอีกคน (ที่พิสดารสุดขีดก็คือ แฟนของพระเอก กับหญิงสาวลึกลับนี้ดันแสดงโดยนักแสดงคนเดียวกัน!) ว่าแล้วพระเอกก็ผลุนผลันลงจากรถไฟไปโดยอ้างกับแฟนสาวว่ามีธุระด่วน แต่แท้จริงเขาลงรถเพื่อตามสาวคนนั้นไปต่างหาก และนับตั้งแต่นั้นความหายนะก็มาเยือนชีวิตของชายหนุ่มอย่างไม่รู้จบ เพราะหลังจากนั้นคนรอบข้างพระเอกก็เริ่มที่ “ลืม” เขาไปทีละคน ไล่มาตั้งแต่แฟนสาวของเขา ไปจนถึงเพื่อนบ้าน เพื่อนสนิท ญาติพี่น้อง ทุกคนไม่มีใครจำได้เลยว่าเขาเป็นใครหรือเคยรู้จักเขามาก่อน คนเดียวที่ดูเหมือนจะยังจำเขาได้ว่าเขาเป็นใครก็คือ “หญิงสาวลึกลับ” คนนั้น คำถามก็คือ แล้วในที่สุดเธอจะลืมเขาไปด้วยหรือเปล่า? (ซึ่งอันนี้ต้องไปหาคำตอบกันในหนังเองนะครับ) Reconstruction เป็นหนังที่ “สวย” ที่สุดเรื่องหนึ่งที่ผมเคยดูมาเลยครับ ภาพของหนังเรื่องนี้มีเสน่ห์มาก (หนังจะใช้ภาพเกรนแตกๆ แต่กลับดูสวยมาก) ส่วนดนตรีประกอบนั้นมีฉากหนึ่งที่กระทบใจผมมากคือ ตอนที่พระเอกเดินกับผู้หญิงลึกลับคนนั้น แล้วเธอก็เดินตามหลัง แล้วสองคนนี้ก็เดินกันนานมากๆ จนพอพระเอกหันหลังไปมอง ปรากฏว่าเธอคนนั้นห็หายไปอย่างไร้ร่องลอย (เหมือนกับตำนานของเทพออร์ฟิอุสไงครับ) เหนือสิ่งอื่นใด Reconstruction เป็นหนังที่ทำให้ผมรู้สึก “กลัว” ใจตัวเองเป็นอย่างมาก เพราะเพียงแค่พระเอกเผลอใจจากแฟนสาวของเขาไปกับหญิงสาวอีกคนเพียงชั่วเวลาเดียว เขาก็ได้รับลงโทษอันเจ็บปวดนั่นก็คือ การถูกลืม ในชีวิตจริงผม (หรือใครๆ ก็ตาม) ก็คงไม่ต่างจากพระเอกมากนัก เพราะเราทุกคนล้วนมีช่วงเวลาที่จะหวั่นไหวโลเลใจอย่างแน่นอน (เหมือนกับที่ผมชอบพูดกับเพื่อนบ่อยๆ ว่า “หัวใจคนเราบินเร็วยิ่งกว่าเครื่องบินค็องคอร์ดเสียอีก”) ฉะนั้นแล้ว Reconstruction ก็เป็นหนังที่สวยงาม แต่แสนจะเจ็บปวด เพราะการลืมที่ว่ายากจะเจ็บปวดเพียงใดแล้ว การถูกลืมนั้นเจ็บปวดกว่ายิ่งนัก จากคุณ : merveillesxx - [ 8 ม.ค. 49 01:04:55 ]

ความคิดเห็นที่ 8 03. 2046 (2004, หว่องกาไว, จีน-ฮ่องกง) เชื่อหรือไม่ว่าการเลื่อนฉายหนังเรื่อง 2046 ทำให้หลายคนเกิดอาการลงแดง ทุรนทุราย บางคนก็อดรนทนไม่ไหวต้องไประบายความในใจตามเวบบอร์ด แถมไปๆมาๆก็หวิดจะเกือบเกิดจราจลย่อยๆ จนไปถึงขั้นรวมตัวกันลอบฆ่านักร้องชื่อดังคนนึง (เอ๊ะ เวอร์ไปหรือเปล่า) หากจะเรียกว่า 2046 เป็น “หนังแห่งการรอคอย” ก็คงไม่ผิดนัก เพราะหว่องกาไวใช้เวลาเกือบ 5 ปีกับหนังเรื่องนี้ ผลาญเวลาและเงินทองไปมากมาย อย่างไรก็ตาม สุดท้ายแล้วเราก็ได้มาซึ่งสิ่งที่ “คุณค่า” และ “ควรค่า” พิจารณาในแง่ศิลปะภาพยตร์แล้ว 2046 ไม่ใช่หนังที่ดีนัก มันซ้ำซาก จำเจ ย่ำอยู่กับที่ และไร้พัฒนาการ แต่หากเรามองไปที่วัตถุประสงค์ของการสร้างหนังเรื่องนี้ขึ้นมา คุณค่าของมันก็คงปรากฏ เพราะนี่คือ “บทสรุป” หนังทั้ง 8 เรื่องของหว่องกาไว นี่คือหนังที่ค่อนข้างเป็น “ส่วนตัว” และเป็นการสนอง “ความต้องการ” ของคนบางกลุ่ม (ก็ตัวผู้กำกับและสาวกเดนตายของเขานั่นแหละ) เรื่องราวในอดีตถูกนำกลับมาร้อยเรียงและส่งต่อไปยังอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ (นักวิจารณ์บางคนอาจจะเรียกว่า “การย้อนรอยอย่างแนบเนียนและหน้าด้าน”) นอกจากนั้นองค์ประกอบอื่นๆ อย่างงานภาพของคริสโตเฟอร์ ดอยล์ และการออกแบบงานสร้างของวิลเลี่ยม ชางนั้นก็ถือว่ามาถึง “ขั้นสุดยอด” แล้ว หว่องกาไวใจร้ายมากที่เลือกจบหนังแบบนั้น ถึงแม้ว่ามันจะเป็นสิ่งที่เราคาดเดากันได้อยู่แล้ว แต่เราก็ยังเจ็บปวดกับมัน และไม่ว่าจะอย่างไรนี่ก็คือสิ่งที่มันควรจะเป็น เพราะเราทุกคนรู้ดีว่ารถไฟขบวนนี้พาเราไปยังแห่งหนใด แต่พวกเราก็ยังพร้อมใจจะขึ้นมันไป จริงมั้ย? ** 2046 มีแผ่นลิขสิทธิ์ (CVD) วางจำหน่ายแล้ว ** ** บทวิจารณ์ 2046 PART 1 http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=merveillesxx&month=29-12-2004&group=1&blog=8 PART 2 http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=merveillesxx&month=23-01-2005&group=1&blog=6 จากคุณ : merveillesxx - [ 8 ม.ค. 49 01:11:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 02. “4” (2004, อิลยา คาซฮานอฟสกี้, รัสเซีย) “4” เป็นหนังรัสเซียที่ชนะรางวัลใหญ่จากเทศกาลหนังร็อตเทอร์ดัม และเข้าฉายในบ้านเราในงาน 3rd World Film Festival of Bangkok เรื่องที่ขึ้นชื่อลือชาเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้คือ มันเป็นหนังที่ “เฮี้ยน” สุดๆ ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องจริงเพราะแค่ “ฉากเปิด” ของหนังเรื่องนี้ก็ทำให้ผมหวาดผวาแทบสิ้นสติ ความโดดเด่นของ “4” นั้นอยู่ที่งานด้าน “ภาพ” ในช่วงแรกหนังจะยังใช้ภาพนิ่งๆ ก่อน แต่ยิ่งเรื่องดำเนินไปการเคลื่อนกล้องก็ยิ่งพิสดารมากขึ้น ฉากหนึ่งที่ผมชอบมากคือ ตอนที่นางเอกของเรื่องเดินไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้เหนือรู้ใต้ ไม่มีใครรู้อีกต่อไปแล้วว่าเธอกำลังมุ่งหน้าไปที่ไหน ซึ่งมุมกล้องของฉากนี้แสดงถึง “ความไม่น่าไว้วางใจ”ของ “บรรยากาศ” ของ “สถานที่” ได้เป็นอย่างดี ในครึ่งหลังหนังทวีความเฮี้ยนขึ้นไปอีก ด้วยการถ่ายภาพด้วยกล้องแฮนด์เฮลด์ (Handheld) เกือบตลอด ยิ่งสร้างความหลอกหลอนอย่างสุดขั้ว ซ้ำร้ายกล้องมักจะเคลื่อนไป “จับ” ภาพวัตถุที่น่าสะพรึงกลัวอยู่เสมอ โดยเฉพาะ “ตุ๊กตา(ผีเปรต)” ที่ปรากฏอยู่ตลอดตั้งแต่กลางเรื่อง (ฉากหลังของหนังในช่วงนั้นเป็นหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่ทำตุ๊กตาขาย) เพื่อกันความเข้าใจผิด ต้องบอกกันไว้ก่อนเลยว่า “4” นั้นไม่ใช่หนังผีแต่อย่างใด ไม่มีวิญญาณ ผีเปรต หรืออสูรกายตนใดกระโจนโผล่มาในหนังทั้งสิ้น แท้จริงแล้ว “4” น่าจะเป็นหนังสะท้อนภาพสังคมของรัสเซีย เพราะความหมายของเลข “สี่” นั้น นอกจากตัวละครทั้งสามแล้ว ตัวละครที่ 4 ก็น่าจะเป็น “สุนัข” ที่เพ่นพ่านไปมาทั้งเรื่อง ซึ่งสุนัขจรจัดเหล่านี้อาจจะเป็นตัวแทนของประเทศที่ตามหาจิตวิญญาณของตัวเองหลังจากการล่มสลายของสหภาพโซเวียตอย่างรัสเซียก็เป็นได้ อย่างไรก็ตาม แม้จะมีประเด็นทางสังคมที่ซับซ้อนยากจะเข้าถึง แต่ในอีกแง่หนึ่ง “4” ประสบความสำเร็จในการทำให้ “สิ่งที่ดูไม่น่ากลัว” ดูน่ากลัวขึ้นมาได้ และมันก็กลายเป็นหนังที่ทำให้ผมกลัวที่สุดในชีวิตไปแล้ว จากคุณ : merveillesxx - [ 8 ม.ค. 49 01:14:26 ]

ความคิดเห็นที่ 10 01. Yes (2004, แซลลี่ พ็อตเตอร์, อังกฤษ) ผู้กำกับภาพยนตร์สมัยนี้อาจจะต้องมีสถานะเป็นนักธุรกิจมากกว่าเป็นศิลปิน แต่สำหรับแซลลี่ พ็อตเตอร์แล้วเธอคือ “ศิลปิน” ที่สร้างหนังให้เป็นศิลปะเพื่อศิลปะ ถ้าหากว่า “แรงบันดาลใจ” นั้นเป็นดั่งเลือดเนื้อของศิลปินแล้ว หนังเรื่องนี้ก็สร้างด้วยสิ่งนั้น เพราะ Yes คือหนังที่สะท้อนถึงเหตุการณ์ 9/11 และแซลลี่ พ็อตเตอร์เองก็เริ่มเขียนบทในวันที่ 12 กันยายน 2001 หรือหนึ่งวันหลังเหตุการณ์ถล่มเวิลด์เทรด! แต่พ็อตเตอร์ไม่ได้ทำหนังออกมาด้วยความโกรธแค้นชนชาติใด ไม่ได้คิดจะสั่งสอนใคร และไม่ได้ตัดสินว่าใครถูกหรือผิด สิ่งที่ทำคือการสร้าง “ตัวแทน” ของสังคมโลกขึ้นมาผ่านตัวละคร “เขา” (He) ซึ่งเป็นคนอาหรับ กับ “เธอ” (She) ซึ่งเป็นลูกครึ่งไอริช-อเมริกัน มาพบเจอกัน สานสัมพันธ์กัน เป็นชู้กัน และอาจจะไปถึงขั้นทำ “สงครามโลก” กันทางวาจา นอกจากนั้น Yes ยังเป็นสิ่งที่ตอกย้ำถึงนิยามของภาพยนตร์ในฐานะ “ศิลปะผสม” (Mixed Art) เพราะภาพยนตร์นั้นเป็นศิลปะแขนงที่เจ็ดที่เกิดจากการผสมผสานศิลปะดั้งเดิมทั้ง 6 แขนง และพ็อตเตอร์ก็สามารถดึงศักยภาพของศิลปะทุกแขนงนั้นออกมาได้อย่างเต็มที่ ตัวอย่างเช่น งานด้านภาพที่ต้องใช้ศาสตร์ของจิตรกรรมและสถาปัตยกรรม Yes สมบูรณ์แบบในด้านนี้ เพราะนอกจากภาพที่งดงามแล้ว ใบหน้าของโจน อัลเล็นในหนังก็เป็นดั่ง “ภาพศิลปะ” และเธอก็ให้การแสดง (นาฎกรรม) ที่ดีที่สุดในชีวิตการแสดงของเธอ สิ่งที่ผมชื่นชมในตัวพ็อตเตอร์คือ นอกจากเธอจะเป็นศิลปินเต็มขั้นแล้ว เธอยังมีความเป็น “นักวิทยาศาสตร์” เพราะเธอได้ “ทดลอง” การใช้ภาพในแบบต่างๆ ในหนัง (เช่น การใช้ภาพ 6 เฟรมต่อวินาที, ภาพผ่านกล้องวงจรปิด) และอะไรที่เธอคิดว่า “ใช่” เธอก็จะไม่ปฏิเสธที่จะให้มันปรากฏในหนัง เพลง (คีตกรรม) ในหนังก็มีหลากหลายเชื้อชาติ ตั้งแต่เพลงพื้นเมืองแอฟริกาไปจนถึงเพลงแดนซ์ (นั่นคือพ็อตเตอร์กำลังใส่ความเป็น “โลกาภิวัตน์” ลงไปในหนังของเธอ) ส่วนบทสนทนาในหนังก็หยิบยืมศิลปะแขนงวรรณกรรมมาใช้เพราะตัวละครในหนังเรื่องนี้พูดกันด้วยร้อยกรองแบบ “ฉันท์” ตลอดทั้งเรื่อง (และ Yes ก็เป็นคำพูดท้ายในนิยายกระแสสำนึกชื่อดังเรื่อง Ulysses ของเจมส์ จอยซ์) แม้จะเต็มเปี่ยมด้วยความเป็นศิลปะแต่ Yes ก็ไม่ได้เป็นแค่หนัง “โชว์สวย” นี่คือหนังที่สร้าง “วาทกรรม” ในประเด็นที่รุนแรงว่าด้วย “ความต่าง” ของทุกสิ่งที่จะก่อความขัดแย้งระดับโลกได้ (อเมริกากับอาหรับ, ศาสนาคริสต์กับอิสลาม และผู้ชายกับผู้หญิง) แต่สิ่งสุดท้ายที่ Yes ต้องการจะบอกกับเราก็คือ การอยู่ร่วมกันอย่างสมานฉันท์ เพราะว่า “ความแตกต่าง” นั้นมีปรากฏทุกหนทุกแห่งทั่วโลก การ “ปฏิเสธ” มันคงไม่ใช่ทางออก สิ่งใดที่เคยปรากฏในประวัติศาสตร์ของมนุษยฃาติไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนมันก็จะคงเหลือ “หลักฐาน” ไว้ ดังนั้นการ “ยอมรับ” มันมิใช่หรือคือสิ่งที่เราควรกระทำ เพราะแท้จริงคำว่า “ไม่” นั้นไม่เคยดำรงอยู่ในโลกใบนี้ มันเป็นเพียงภาพลวงตาและการหลอกตัวเอง มีเพียงคำว่า “ใช่” เท่านั้นที่เป็น “ความจริง” จากคุณ : merveillesxx - [ 8 ม.ค. 49 01:18:36 ]

ความคิดเห็นที่ 11 รางวัลพิเศษ “หนังเปลี่ยนชีวิต” : All About Lily Chou-Chou ถึงแม้ว่า All About Lily Chou-Chou ของชุนจิ อิวาอิ จะเข้าฉายบ้านเราในปี 2005 แต่ผมก็ไม่ได้นำหนังเรื่องนี้มาพิจารณาการจัดอันดับ TOP10 ของตัวเองแต่อย่างใด เหตุผลแรกก็คือ การดูหนังเรื่องนี้ในโรงไม่ใช่การดูรอบแรก (แต่เป็นรอบที่ 4 แล้ว ส่วน 3 รอบก่อนหน้าเป็นการดูจากแผ่น) สองก็คือ หนังเรื่องนี้มีสถานะเป็น “หนังที่ผมชอบที่สุดในชีวิต” ไปแล้ว ดังนั้นคงไม่มีความจำเป็นที่จะมอบรางวัลใดๆ ให้หนังเรื่องนี้อีก อย่างที่ผมพูดอยู่เสมอหนังเรื่องนี้เปลี่ยนชีวิตผมในหลายด้าน และเมื่อหนังได้ฉายในวงกว้างปรากฏการณ์ที่ว่าก็เกิดขึ้นกับคนมากมาย หลายคนที่เข้าไปดูในโรง พอออกมาก็เริ่มพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่อง บ้างก็คว้าดิสก์แมนไปยืนกลางทุ่งหญ้า อาการหนักหน่อยก็ถือแอปเปิ้ลเขียวไปยืนหน้าโรงหนังลิโด้ ส่วนตัวผมนั้นอยู่ดีๆ ก็ได้รับการสถาปนาเป็น “เจ้าแม่อีเธอร์” (!?) ผู้คนมากมายเข้ามาทำความรู้จักกับผม เรียกได้ว่าหนังเรื่องเดียวทำให้ผมได้เพื่อนเพิ่มมาหลายสิบคนเชียวล่ะ แน่นอนครับ ผมดีใจที่มีคนหลงรักหนังเรื่องนี้ แต่พอ 3-4 เดือนผ่านแล้ว ผมก็เริ่มตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่างที่น่ากลัวขึ้นมาได้ เพราะเมื่อความคลั่งไคล้ที่มี All About Lily Chou-Chou มากขึ้นเท่าไรผมก็ยิ่งสัมผัสถึง “ความป่วยไข้” ของสังคมมากขึ้นเรื่อยๆ จะว่าไปแล้วเรื่องราวของหนังและสิ่งที่เป็นอยู่จริงนั้นซ้อนทับกันแทบแนบสนิท ดังนั้นนี่คงเป็น “ปัญหาสากล” ของวัยรุ่นทั่วโลก ผมไม่ได้หมายความว่าคนที่ชอบหนังเรื่องนี้จะเป็นคนที่ป่วยไข้ทางจิตใจ ตรงข้ามกันด้วยซ้ำเพราะจริงๆ แล้วหนังเรื่องนี้ก็ช่วยเยียวยาคนมานักต่อนัก แต่ผมเป็นห่วงคนบางคนที่แม้เวลาจะผ่านไปหลายเดือนแล้ว เขาก็ยังไม่ออกมาจาก “ทุ่งหญ้าสีเขียว” แห่งนั้นเสียที เราคงต้องย้ำกับตัวเองให้ชัดว่า ท้ายที่สุดแล้วสิ่งที่หนังนำเสนอก็คือ การที่ยูอิจิ (พระเอก) หลุดพ้นออกจากวงจรชีวิตแบบเดิมได้ และก้าวสู่ชีวิตใหม่ หรืออีกนัยก็คือการหา “อีเธอร์” แหล่งใหม่ ผมหวังว่าในที่สุดแล้วทุกคนจะสามารถทำแบบนั้นได้เช่นกัน ผมขอเป็นกำลังใจให้ครับ ** All About Lily Chou-Chou มีแผ่นลิขสิทธิ์ (EVS) วางจำหน่ายแล้ว / แนะนำให้ดูฉบับ DVD เท่านั้น เพราะ VCD หนังจะถูกตัดไป 30 นาที! ** ** บทวิจารณ์ All About Lily Chou-Chou PART 1 http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=merveillesxx&month=12-02-2005&group=1&blog=1 PART 2 http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=merveillesxx&month=14-02-2005&group=1&blog=1 จากคุณ : merveillesxx - [ 8 ม.ค. 49 01:22:53 ]

ความคิดเห็นที่ 12 รางวัลพิเศษ “หนังเฮี้ยน” ดีเด่น : หนังของ Ulrike Ottinger การได้ดูหนังของ อุลริเก้ อ็อตทิงเงอร์ (Ulrike Ottinger) ในเทศกาล 3rd World Film Festival ในปีที่แล้วถือเป็นประสบการณ์แปลกใหม่ในการดูหนังของผมเป็นอย่างมาก เรียกได้ว่าผมไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนในชีวิต แม้จะมีความผิดพลาดในการฉาย คือ ไม่มีซับไตเติ้ล แต่นั่นก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อการสัมผัสถึงความแปลกประหลาดพิสดารในหนังของเธอแต่อย่างใด ไม่ว่าจะเป็นมาดามเอ็กซ์ผู้ปลุกระดมหญิงสาวทั่วบ้านทั่วเมืองมารวมตัวกันบนเรือโจรสลัดใน Madame X: An Absolute Ruler (1977), ฉากงานเลี้ยงที่ทุกอย่างทำจากหนังสือพิมพ์ไม่ว่าจะเป็นฝาผนัง กำแพง เสา เนคไท หรือกระทั่งแก้วน้ำใน Dorian Gray in the Mirror of Yellow Press (1984) และปิดท้ายด้วยฉากที่รุนแรงที่สุดเมื่อพระเยซูแหกปากร้องเพลงโอเปร่ากับงิ้วสลับไปมาใน Freak Orlando (1981) แม้จะไม่สามารถเข้าใจได้เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าหนังของเธอต้องการจะสื่อถึงอะไรกันแน่ แต่นี่คืองานศิลปะที่โดดเด่นด้วยความคิดสร้างสรรค์ (New Idea) และการสร้างโดยแรงปรารถนาภายใน (Inner Need) ซึ่งทำให้หนังของอ็อตทิงเงอร์ประกาศศักดาในการสร้างความตื่นตาตระการใจบนจอภาพยนตร์ได้อย่างเต็มที่ จึงนับว่าเป็นบุญตาของตัวเองที่ได้ดูหนังของเธอ เพราะนี่คืองานศิลปะที่เปี่ยมไปด้วยความบ้าคลั่ง ความกล้าหาญ และจิตวิญญาณ อันหาได้ไม่ง่ายนักในโลกภาพยนตร์ปัจจุบัน ปล. ถึงแม้หนังของเธอจะเฮี้ยนแตกขนาดไหน แต่ตัวจริงของเธอน่ารักและอัธยาศัยดีมากๆ (แต่ลายเซ็นเธอ "แนว" สุดๆ) แถมตอนมาเมืองไทยเธอยังไปล่องเรือแถวอยุธยาเพื่อหาโลเคชั่นถ่ายหนังเรื่องใหม่ด้วย เปรี้ยวซะ! ...ขอกราบเท้าเธองามๆ สามทีไว้ ณ ที่นี้ จากคุณ : merveillesxx - [ 8 ม.ค. 49 01:27:55 ]

ความคิดเห็นที่ 13 THE MOVIE YEAR 2005 รายชื่อหนังทั้งหมดที่ได้ดูในปี 2005 เรียงลำดับตั้งแต่เรื่องแรกของปีไปจนถึงเรื่องสุดท้ายของปี โดยนับเฉพาะหนังที่ได้ดูในโรงภาพยนตร์ไม่ว่าจะเป็นการเข้าโรงแบบปกติ, เข้าแบบจำกัดโรง หรือเทศกาลหนังต่างๆ -หนังยาว- 01. Schizo (2004, Gulshat Omarova, คาซัคสถาน, A-) 02. Cafe Lumiere (2003, โหวเสี่ยวเสี้ยน, ญี่ปุ่น-ไต้หวัน, ?) 03. Anatomy of Hell (2004, Catherine Breillat, ฝรั่งเศส, A+) 04. To Take A Wife (2004, Ronit Elkabetz + Shlomi Elkabetz, อิสราเอล, A) 05. Symmetry (2003, Konrad Niewolski, โปแลนด์, A) 06. Bad Education (2004, Pedro Almodovar, สเปน, A) 07. Irma Vep (1996, Olivier Assayas, ฝรั่งเศส, A-) 08. Birth of the Seanema (2004, ศศิธร อริยะวิชา, A++++++++) 09. Zelary (2003, Ondrej Trojan, สาธารณรัฐเช็ค, A) 10. Just Bea (2004, Petter Naess, นอร์เวย์, B+) 11. The Motorcycle Diaries (2004, Walter Salles, A+) 12. Clean (2004, Olivier Assayas, ฝรั่งเศส, A-) 13. The Ketchup Effect (2004, Teresa Fabik, สวีเดน, B+) 14. 2046 (2004, หว่องกาไว, จีน-ฮ่องกง, A+) 15. The Sea Inside (2004, Alejandro Amenabar, สเปน, A) 16. Land of Plenty (2004, Wim Wenders, อเมริกา, A+) 17. Reconstruction (2003, Christoffer Boe, เดนมาร์ก, A+) 18. Right Now (2004, Benoit Jacquot, ฝรั่งเศส, A+) Note no.1-18 : Bangkok International Film Festival 2005 19. Kung Fu Hustle (2004, โจวชิงฉือ, จีน-ฮ่องกง, A-) 20. All About Lily Chou-Chou (2001, Shunji Iwai, ญี่ปุ่น, A++++++++) 21. Hana & Alice (2004, Shunji Iwai, ญี่ปุ่น, A) 22. Code 46 (2003, Michael Winterbottom, อังกฤษ, A+) Note Bioscope Theater - รอบเฉพาะกิจโดยนิตยสาร BIOSCOPE @ เมเจอร์รัชโยธิน 23. My First Boyfriend (2004, อิสระ มณีวัต, A+) 24. Salaam Cinema (1995, Mohsen Makhmalbaf, อิหร่าน, A) 25. Happy Berry (2003, ธัญสก พันสิทธิวรกุล, A+) 26. Tarnation (2003, Jonathan Caouette, อเมริกา, A) Note no.23-26 : DOC DAY EVENING @ House RCA 27. ลูกบ้าเที่ยวล่าสุด (อิทธิสุนทร วิชัยลักษณ์, B) 28. กุมภาพันธ์ Re-Director Cut (2005, ยุทธเลิศ สิปปภาค, B+) 29. ดีแตก 2005 (2005, อดิเรก ลีลาวัฏ, B-) Note no. 27-29 : Hamburger Fair#1 @ ลานหน้าตึก Central World Office 30. Doppelganger (2003, Kiyoshi Kurosawa, ญี่ปุ่น, A-) 31. เฉิ่ม (2005, คงเดช จาตุรันต์รัศมี, A-) 32. Be With You (2004, Nobuhiro Doi, ญี่ปุ่น, A) 33. Spanglish (2004, James L. Brooks, A-) 34. มหา’ลัย เหมืองแร่ (2005, จิระ มะลิกุล, B+) 35. A Lot Like Love (2005, Nigel Cole, B) 36. Star Wars Episode III - Revenge of the Sith (2005, George Lucas, A) 37. Mysterious Skin (2004, Gregg Araki, อเมริกา, A+) 38. Sin City (2005, Frank Miller + Robert Rodriguez, A) 39. Facing Window (2003, Ferzan Ozpetek, อิตาลี, A+) 40. The Mirror (1997, Jafar Panahi, อิหร่าน, A-) 41. If I were a Rich Man (2002, Gerard Bitton + Michel Munz, ฝรั่งเศส, B+) 42. The Son (2002, Jean-Pierre Dardenne + Luc Dardenne, เบลเยี่ยม, A+) 43. Blind Spot (2002, Hanna Antonina Wojcik-Slak, สโลเวเนีย, A+) 44. Getting My Brother Laid (2001, Sven Taddicken, เยอรมัน, A-) 45. One Man Up (2001, Paolo Sorrentino, อิตาลี, B) 46. On the Other Side of the Bridge (2002, Mei Hu, ออสเตรีย, B-) 47. I Always Wanted to be a Saint (2003, Genevieve Mersch, ลักเซมเบิร์ก, A-) 48. The Hidden City (2002, Carlos Balague, สเปน, C+) 49. Nynke (2001, Pieter Verhoeff, เนเธอร์แลนด์, B) 50. Aftermath (2004, Paprika Steen, เดนมาร์ก, A-) 51. French Men (2003, Marc Esposito, ฝรั่งเศส, B-) 52. One Hand Can’t Clap (2003, David Ondricek, สาธารณรัฐเช็ค, A) 53. Some Secrets (2002, Alice Nellis, สาธารณรัฐเช็ค, A-) 54. The Hundred Steps (2000, Marco Tullio Giordana, อิตาลี, A) Note no. 41-54 : European Union Film Festival 2005 @ Major WTC 55. Monster-in-Law (2005, Robert Luketic, B+) 56. Electric Shadows (2004, Jiang Xiao, จีน, A-) 57. Mr. & Mrs. Smith (2005, Doug Liman, B+) 58. Batman Begins (2005, Christopher Nolan, B+) 59. The Light (2004, Philippe Lioret, ฝรั่งเศส, A-) 60. I’ve Been Waiting So Long (2004, Thierry Klifa, ฝรั่งเศส, A-) 61. Arsene Lupin (2004, Jean-Paul Salome, ฝรั่งเศส, B+) 62. Red Light (2004, Cedric Kahn, ฝรั่งเศส, A-) 63. Narco (2004, Tristan Aurouet + Gilles Lellouche, ฝรั่งเศส, B+) 64. Happily Ever After (2004, Yvan Attal, ฝรั่งเศส, A) 65. Look At Me (2004, Agnes Jaoui, ฝรั่งเศส, A) 66. Iznogoud (2005, Patrick Braoude, ฝรั่งเศส, B-) 67. The Last Trapper (2004, Nicolas Vanier, ฝรั่งเศส, B+) 68. Changing Times (2004, Andre Techine, ฝรั่งเศส, A) Note no. 59-68 : French Film Festival 2005 @ Central WTC 69. A Snake of June (2002, Shinya Tsukamoto, ญี่ปุ่น, A+) 70. Swing Girls (2004, Shinobu Yaguchi, ญี่ปุ่น, A-) 71. One Missed Call (2003, Takashi Miike, ญี่ปุ่น, A-) 72. The Wedding Date (2005, Clare Kilner, B) 73. The Assassination of Richard Nixon (2004, Niels Mueller, A+) 74. Hotel (2004, Jessica Hausner, ออสเตรีย, A+) 75. Turtles Can Fly (2004, Bahman Ghobadi, อิหร่าน, A-) 76. War of the Worlds (2005, Steven Spielberg, B+) 77. City of God (2002, Fernando Meirelles, บราซิล, A+) 78. Fantastic Four (2005, Tim Story, B+) 79. The Keys to the House (2004, Gianni Amelio, อิตาลี, A-) 80. Waiting for the Clouds (2004, Yesim Ustaoglu, ตุรกี, A-) 81. Somersault (2004, Cate Shortland, ออสเตรเลีย, A+) 82. Kamikaze Girls (2004, Tetsuya Nakashima, ญี่ปุ่น, A-) 83. Crash (2004, Paul Haggis, A+) 84. Herbie: Fully Loaded (2005, Angela Robinson, B) 85. วัยอลวน 4: ตั้ม-โอ๋ รีเทิร์น (2005, ฤทัยวรรณ วงศ์สิรสวัสดิ์, B+) 86. The Hidden Blade (2004, Yoji Yamada, ญี่ปุ่น, A-) 87. Initial D (2005, Andrew Lau + Alan Mak, จีน-ฮ่องกง, B-) 88. The Upside of Anger (2005, Mike Binder, B+) 89. ต้มยำกุ้ง (2005, ปรัชญา ปิ่นแก้ว, C+) จากคุณ : merveillesxx - [ 8 ม.ค. 49 01:30:50 ]

ความคิดเห็นที่ 14 (ต่อ) 90. 5x2 (2004, Francois Ozon, ฝรั่งเศส, A+) 91. P.S. (2004, Dylan Kidd, A-) 92. Wedding Crashers (2005, David Dobkin, B+) 93. About Love (2005, หลายคนกำกับ, ญี่ปุ่น-ไต้หวัน-จีน, A+) 94. Farewell, Kuro (2003, Joji Matsuoka, ญี่ปุ่น, A) 95. The Day I Became a Woman (2000, Marzieh Meshkini, อิหร่าน, A+) 96. Charlie and the Chocolate Factory (2005, Tim Burton, A) 97. แหยมยโสธร (2005, เพชรทาย วงศ์คำเหลา, B) 98. Dark Water (2005, Walter Salles, A-) 99. Seven Swords (2005, ฉีเคอะ, B+) 100. My Date with Drew (2004, Brian Herzlinger, A) 101. Shining Boy & Little Randy (2005, Shunsaku Kawake, ญี่ปุ่น, A-) 102. The Brothers Grimm (2005, Terry Gilliam, A-) 103. Bewitched (2005, Nora Ephron, B+) 104. Way of Blue Sky (2005, Masahiko Nagasawa, ญี่ปุ่น, A-) 105. The Shape of Things (2003, Neil LaBute, A) 106. Stratosphere Girl (2004, Matthias X. Oberg, A) 107. Red Eye (2005, Wes Craven, A-) 108. เพื่อนสนิท (2005, คมกฤษ ตรีวิมล, A+) 109. 3-Iron (2005, Kim Ki-Duk, เกาหลีใต้, A+) 110. Madame X: An Absolute Ruler (1977, Ulrike Ottinger, เยอรมัน, A+) 111. It’s All Gone Pete Tong (2004, Michael Dowse, อังกฤษ, A+) 112. Dorian Gray in the Mirror of Yellow Press (1984, Ulrike Ottinger, เยอรมัน, A+) 113. The Journey (2005, Ligy J. Pullappally, อินเดีย, B) 114. Innocence เด็กโต๋ (2005, นิสา คงศรี + อารียา ชุมสาย, A+) 115. Gallipoli (2005, Tolga Ornek, ตุรกี, C+) 116. The Girl with the Red Scarf (1977, Atif Yilmaz, ตุรกี, A-) 117. Ben’s Biography (2003, Dan Wolman, อิสราเอล, A+) 118. Twelve Chairs (2004, Ulrike Ottinger, เยอรมัน, ?) 119. 4 (2004, Ilya Khrzhanovsky, รัสเซีย, A+) 120. Heart of Jesus (2004, Marcos Loayza, โบลิเวีย, B-) 121. Not on the Lips (2003, Alain Resnais, ฝรั่งเศส, B+) 122. The Shop on the Main Street (1965, Elmar Klos + Jan Kadar, สาธารณรัฐเช็ค, A) 123. Battle in Heaven (2005, Carlos Reygadas, เม็กซิโก, A+) 124. I Am A S-e-x Addict (2005, Caveh Zahedi, อเมริกา, A-) 125. Joan of Arc of Mongolia (1989, Ulrike Ottinger, เยอรมัน, ?) 126. Freak Orlando (1981, Ulrike Ottinger, เยอรมัน, A+) 127. In Transit (2004, Berke Bas, ตุรกี, B) 128. The Tenth Planet: A Single Life in Bagdad (2004, Melis Birder, ตุรกี, A-) 129. Angel’s Fall (2004, Semih Kaplanoglu, ตุรกี, A+) 130. The Imp (2005, Tomas Vorel, สาธารณรัฐเช็ค, A) 131. The Moustache (2005, Emmanuel Carrere, ฝรั่งเศส, A+) 132. And the Fifth Rider is Fear (1964, Zbynek Brynych, สาธารณรัฐเช็ค, A-) 133. Grand Voyage (2004, Ismael Ferrouji, โมร็อคโค, A+) 134. The Forsaken Land (2005, Vimukthi Jayasundara, ศรีลังกา, A+) 135. New Life (2005, Brice Pedroletti, ญี่ปุ่น-ฝรั่งเศส, B) 136. Werner at Work (2005, Beat Presser, สวิตเซอร์แลนด์, B-) 137. Girlie (2002, Benjamin Tucek, สาธารณรัฐเช็ค, A-) 138. Lark on a Strings (1968, Jiri Menzel, สาธารณรัฐเช็ค, B) 139. The Wayward Cloud (2005, ไฉ้หมิงเลี่ยง, ไต้หวัน, A+) Note no.110-139 : 3rd World Film Festival of Bangkok 140. Naruto The Movie (2004, Tensai Okamura, ญี่ปุ่น, B+) 141. Flightplan (2005, Robert Schwentke, A-) 142. Corpse Bride (2005, Tim Burton + Mike Johnson, A-) 143. Proof (2005, John Madden, A+) 144. NANA (2005, Kentaro Otani, ญี่ปุ่น, A+) 145. YES (2004, Sally Potter, อังกฤษ, A++++++++) 146. Harry Potter and the Goblet of Fire (2005, Mike Newell, A) 147. The 40 Year-Old Virgin (2005, Judd Apatow, A-) 148. Chicken Little (2005, Mark Dindal, B+) 149. Aeon Flux (2005, Karyn Kusama, A) 150. Hidden (2005, Michael Haneke, ฝรั่งเศส-ออสเตรีย, A+) 151. April Snow (2005, เฮอร์จินโฮ, เกาหลีใต้, A+) 152. King Kong (2005, Peter Jackson, A+) 153. The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe (2005, Andrew Adamson, A) 154. March of the Penguins (2005, Luc Jacquet, ฝรั่งเศส, A+) 155. Duck Season (2004, Fernando Eimbcke, เม็กซิโก, A+) จากคุณ : merveillesxx - [ 8 ม.ค. 49 01:39:23 ]

ความคิดเห็นที่ 15 never heard many of your movies before. But sound very interesting. Only 2046, for me, I found this movie a bit boring. I am a big fan of Wong Kar Wei. Seen all of his movies. But this one was so disappointed to me. Just my 2 cents. จากคุณ : borderline - [ 8 ม.ค. 49 01:41:52 ]

ความคิดเห็นที่ 16 -หนังสั้น- 01. เจ้าหญิงนิทรา (2005, มานุสส วรสิงห์, A+) 02. กอด (2005, ศนิพงศ์ สุทธิพันธุ์, B+) 03. หนังสือรุ่น (2005, เบญจพรรณ รุ่งศุภตานนท์, A-) 04. Guessing Game (2005, เพนกวินทร์ แก้วกนกวิจิตร, A) 05. อย่า อยู่ อย่าง อยาก (2005, โอ๋ P2Warship, A-) 06. แอบเหงา (2005, ธนสรณ์ เจนการกิจ, A-) 07. ยักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็ก (2005, สราวุธ อินทรพรหม, A+) 08. ความจริงในใจ (2005, สมชาย ลีลารักษ์สกุล, B-) 09. ยักไหล่ (2005, ศรัณย์ ภิญญรัตน์, A-) 10. ภาพหลอน (2005, พรเทพ เบญจสิริมงคล, C+) 11. ภาพลวงตา (2005, หิรัญ สุวรรณเทศ, B+) Note no.01-11 : FaT FILM 3 @ เมเจอร์รัชโยธิน 12. Opportunities โอกาส (2005, นิติพงศ์ ถิ่นทัพไทย, A+) 13. Afternoon ยามบ่าย (2005, ภูพาน สรวิศมงคล, A+++++++) 14. Our Child ยังเยาว์ (2004, ธวัชพงศ์ ตั้งสัจจะพจน์, A-) 15. Relativity plus quantum สัมพัทธภาพบนความไม่แน่นอน (2004, ศาสตร์ ตันเจริญ, A) 16. To Infinity & Beyond ลอยฟ้า (2004, สมพจน์ ชิตเกษรพงศ์, A+) 17. Love ? (2005, จตุภัทร เพชรนนท์, B+) 18. Space ที่ว่าง (2005, สถิต ศัตรศาสตร์, ?) 19. Vous Vous Souviens de Moi? วันที่ฝนตกลงมาเป็นคูสคูส (2005, ธัญสก พันสิทธิวรกุล, A+) Note no.12-19 : Thai Indie Short Film 20. 12 (2005, Visit Ontanalai, B) 21. My Brown Shoes รองเท้าของผม (2005, Supat + Chatchai + Ekkawit, B-) 22. Little Garuda ครุฑน้อย (2005, Suporn Decharin, B+) 23. Pillow Talk (2004, Araya Suriharn, A) 24. The Way ทางเดิน (2005, Uruphong Raksasad, C+) 25. Student (2005, James Prutwarasin, A-) 26. Ghost of Asia (2005, อภิชาติพงศ์ วีระเศรษฐกุล + Christelle Lheureux, A) 27. Waves of Soul คลื่นวิญญาณ (2005, พิภพ พานิชภักดิ์, B+) 28. After Shock หลังวันฟ้าสวย (2005, ธัญสก พันสิทธิวรกุล, A+) 29. Adaman อันดามัน (2005, สมพจน์ ชิตเกษรพงศ์, A+) 30. Trail of Love รอยรัก (2005, สุชาดา ศิริธนาวุฒิ, A-) 31. Tsu สึ (2005, ปราโมทย์ แสงศร, A+) 32. Forget It (2005, สมคิด ธรรมเนียมดี, A-) 33. World Priceless Day (2005, เล็ก มานนท์, A-) 34. Smiles of the Fifth Night รอยยิ้มในคืนที่ห้า (2005, สนธยา ทรัพย์เย็น, A) 35. Lie Beneath (2005, Margaret BONG CHEW JEN, มาเลเชีย, B-) 36. The Helping Hand (2005, Folke Ryden, สวีเดน, B) 37. Tits & Bums นมตูด (2005, สันติ แต้พานิช, A+) 38. Tune In สุดทางรัก (2005, พิมผกา โตวิระ, A+) Note no.26-38 : Tsunami Short Film 39. Sha-lit(tle) & Noi(se) ชลิตเติ้ลกับน้อยส์ (A+) 40. เรื่องรัก ยังไงวะ (B+) 41. รัก (A-) 42. Have a nice day (A) 43. Sex ไม่เจ็บ (A+) 44. Family แอบไม่ต้องซ่อน (A) 45. หนังอาสา : หลังจากวินาทีที่เจ็ด (A) 46. Girl’s Talk (C+) 47. ณป-พร (A+) 48. Understanding Daddy (B+) 49. Sorry, It’s Sold Out (A+) 50. ไม่เป็นอย่าลบหลู่ (B-) 51. Fill Missing (B) 52. ไฟเขียว (A) 53. Boytiful Comedy นายระบำขำกลิ้ง (A+) 54. Woman Next Day (B) 55. (Sex) Toy Story (B) Note no.39-55 : เทศกาลหนังม่านรูด 2 @ House RCA จากคุณ : merveillesxx - [ 8 ม.ค. 49 01:42:49 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แล้วหนังที่คุณชอบในปี 2005 มีอะไรบ้างครับ ? สวัสดีปีใหม่นะครับ จากคุณ : merveillesxx - [ 8 ม.ค. 49 01:46:42 ]

ความคิดเห็นที่ 18 โอ้โห คอหนังตัวจริงเลยนะเนี่ย เอิ๊กๆ ดูเยอะจริงๆ ค่ะ นับถือๆ แถมยังวิจารณ์ได้เยี่ยมอีก สุดยอด... หนังที่ชอบปี 2005 เหรอ เอ่อ.........ตอนนี้ยังนึกไม่ออก เอ๊ ดูอะไรไปบ้างน๊า จากคุณ : อานาตะโออาอิชิมัตสึ - [ 8 ม.ค. 49 02:09:49 ]

ความคิดเห็นที่ 19 โหย คุณทำงานอะไรคะเนี่ย ทำไมมีเวลาดูหนังได้เกือบทุกวันเลย จากคุณ : ratatouille - [ 8 ม.ค. 49 02:13:21 ]

ความคิดเห็นที่ 20 1. Sin City   2. City of God   3. Bad Education 4. Spring Summer Fall Winter and Spring   5. Swing Girls ++หนังไทย เสือร้องไห้++ปีนี้ดูหนังน้อยมากๆ จากคุณ : jumpkaka - [ 8 ม.ค. 49 02:35:37 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คุกเข่าคาราวะ ข้าน้อยแค่ตามดูหนัง event นี่ก็แย่แล้ว จากคุณ : WindowSeat - [ 8 ม.ค. 49 03:53:25 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านรีวิวแล้วน่าดูบางเรื่องเดี๋ยวไปหาแผ่นมาดูดีกว่า บรืนๆๆ~ จากคุณ : Jinx D Wednesday - [ 8 ม.ค. 49 04:10:10 ]

ความคิดเห็นที่ 23 200 x 120 = 24,000 บาท!!!!! (และอาจจะจ่ายให้แฟนด้วย ก็คูณสอง) โห คุณคงรวยมากๆ แน่ๆเลย (นอกจากจะทำงานสื่อมวลชนแล้วดูฟรี) ^_^ ปีนี้ดูหนังน้อยมาก ที่ลอนดอนตั๋วนักเรียนเรื่องนึงก็ปาเข้าไป 6-10 ปอนด์ (400-700 บาท) แล้ว T_T จากคุณ : shory - [ 8 ม.ค. 49 08:34:01 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คุณดูหนังยาวในโรงไป 155 เรื่อง แต่ผมดูไปมากกว่าคุณอีก 39 เรื่องครับ (ส่วนหนังสั้น ผมไม่ค่อยได้มีเวลาตามไปดูนะครับเนื่องด้วยงานประจำที่บริษัท) แต่นับถือเด็กสมัยนี้นะ แค่เริ่มต้นการดูหนังยาวในโรง"แบบดุเดือด"...ก็ดูไปร้อยกว่าเรื่องแล้ว คุณดูหนังเก่งจริงๆ (อนาคตไกลแน่ๆ) ผมเริ่มดูหนังทะลุ 100 เรื่องก็เมื่อ 10 ปีที่แล้วในปี 1995 (และก็คงระดับมากขึ้นเรื่อยๆเนื่องจากปริมาณหนังที่เข้ามาฉายที่มากขึ้น) แต่ผมใช้เวลาอีก 10 ปีก่อนหน้านั้นในการสั่งสมความชอบดูหนังด้วยครับก่อนจะมีปี 1995 ชื่นชมในความรักหนังของคุณ จากคุณ : ตี๋หล่อมีเสน่ห์ - [ 8 ม.ค. 49 09:21:13 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แหม ทำไปได้! จากคุณ : คนที่คุณไม่รู้ว่าใคร - [ 8 ม.ค. 49 09:37:32 ]

ความคิดเห็นที่ 26 สุดยอดอ่ะ ดูเยอะมาก  วิจารณ์ก็ดีอ่ะ  อ่านแล้วว่าจะดู lily chou chou อีกรอบ จากคุณ : vacuum_car - [ 8 ม.ค. 49 10:53:55 ]

ความคิดเห็นที่ 27 โห  ดูหนังเยอะมากเลยค่ะ   สุดยอดแฟนหนังเลย จากคุณ : fallen_angel - [ 8 ม.ค. 49 11:39:32 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ...คุณกับผม ใจตรงกันอย่างนึง ต้มยำกุ้ง เป็นหนังที่คะแนนน้อยที่สุด ในบรรดาหนัง (ยาว) ที่ดูมาทั้งปี ...คุณให้ C+ แต่ผมให้ D ครับ จากคุณ : sungod - [ 8 ม.ค. 49 11:40:41 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เหอๆ ใจอยากดูทุกเรื่องที่เข้านะ แต่กระเป๋าตังมันไม่อำนวย -*-' จึงต้องเลือกดูง่ะ น่าอิจฉาเจงเจ๊งงงงงง เคยดูมากสุดก็เมื่อปีที่แล้ว 85 เรื่อง -.-' แก้ไขเมื่อ 08 ม.ค. 49 12:05:50 จากคุณ : อานาตะโออาอิชิมัตสึ - [ 8 ม.ค. 49 11:55:47 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ยกให้เป็นนักดูหนังแห่งปีเลยครับ ผมดูเฉลี่ยสัปดาห์ละ 3 เรื่อง แต่ส่วนใหญ่เป็นดีวีดี หรือวีซีดี ไม่ค่อยไปดูที่โรงภาพยนต์เท่าไร การดั้นด้นไปดูที่โรงได้ขนาดนี้ ผมว่าคุณเป็นแฟนพันธ์ุแท้เลยเชียว ปล.ชอบงานเขียนวิจารณ์หนังแต่ละเรื่องครับ น่าจะได้เขียนวิจารณ์ในนิตยสารนะนี่ จากคุณ : I_Feel_Control - [ 8 ม.ค. 49 12:41:44 ]

ความคิดเห็นที่ 31 พอดีหลักทรัพย์ผมไม่ถึงขนาดนั้น ผมเน้นการ์ตูนมากกว่า จากคุณ : Porepor - [ 8 ม.ค. 49 13:28:25 ]

ความคิดเห็นที่ 32 นับถือค่ะ แหม ปีหนึ่ง ดูได้ไม่กี่เรื่องเองอ่ะ งบน้อย จากคุณ : Hana Yori - [ 8 ม.ค. 49 14:12:51 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ตอบคุณ ratatouille และ คุณ shory ผมยังเรียนอยู่ครับ ยังไม่ได้ทำงาน แล้วก็ไม่ได้ดูหนังฟรีด้วยจ้า ^^ ส่วนเรื่องแฟน โชคดีว่าไม่ค่อยมีครับ มีหลงๆ เข้ามาบ้างแต่ทนอยู่ได้ไม่นานหรอก เพราะ ...filmlovers are sick people ไงครับ (ผกก. ทรุฟโฟต์ เค้าบอกไว้) -------------------------- ตอบ คุณ I_Feel_Control เคยลงหนังสือ BIOSCOPE 2-3 เล่มครับ แล้วเร็วๆนี้คงมี pocket book ออกมา ...หวังว่านะครับ ^^ จากคุณ : merveillesxx - [ 8 ม.ค. 49 14:51:10 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ปีที่ผ่านมาดูหนังโรงไป 44 เรื่อง ก็ยังไม่ได้มีเรื่องไหนที่โดนเป็นพิเศษ ถ้าที่ชอบก็คงเป็น เพื่อนสนิท Crying Out Love, In The Center of the World Star Wars Episode III : Revenge of the Sith NANA Million Dollar Baby The Phantom of the Opera Lemony Snicket's The Story of the Unfortunated Events ส่วน นาร์เนีย ดูปีนี้ ไม่นับ .. 5 5 จากคุณ : bassista* - [ 8 ม.ค. 49 15:11:43 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ชอบๆ มีเรื่อง tarnation,city of god,million dollar baby,the phantom of the opera,crash,goal,hooligans,proof ปีที่แล้วไปดูกี่เรื่องหว่า ไม่ได้นับ อ่ะฮิ อะฮิ จากคุณ : n-OO//bit-a - [ 8 ม.ค. 49 16:32:01 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ชอบเหมือนกัน 3 เรื่องครับ เด็กโต๋ March of the Penguins และ Hidden ไม่เคยจัดอันดับเป็นเรื่องเป็นราวสักที รู้สึกว่าปีนี้ หนังดีน้อยๆ ชอบกล หนึ่งในนั้นต้องเรื่อง Crash จากคุณ : เกิดมาเพื่อปืน - [ 8 ม.ค. 49 17:28:45 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ผมผู้กำกับหนังสั้นเรื่อง Have a nice day ขอบคุณที่ให้ตั้ง A แหนะ ^^" จากคุณ : ต้องบอกด้วยเหรอ - [ 8 ม.ค. 49 21:11:23 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ดูEmperor Journey แล้วหลับ มันสารคดีมากเกินไปด้วยมั้ง ปีนี้ชอบ Finding Neverland, Sideways, The Sea Inside, The Chorus, King Kong ครับ เรื่องอื่นที่ชอบก็อาจมีบ้างแต่ไม่ได้ชอบมาก ก็มีมาเป็นระยะๆ จากคุณ : iui - [ 9 ม.ค. 49 01:56:09 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ...เพิ่งสังเกตว่า sideways ไม่ติดโผหนังที่ จขกท ดูเลยหรือครับ? จากคุณ : sungod - [ 9 ม.ค. 49 08:55:00 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ตายแล่ะ +++ มหาลัย เหมืองแร่ ได้ B+ ในความเห็นผม  มหา'ลัยเหมืองแร่ ผมให้ A+ ครับ ข้อคิดในหนังดีมาก ชีวิตพอเพียง จากคุณ : รักหนังไทย (misteranuwat) - [ 9 ม.ค. 49 10:45:34 ]

ความคิดเห็นที่ 41 แหะๆ ผมไม่ได้ดูเรื่อง Sideways ครับ ความจริงก็คือ ผมไม่ได้ดูหนังออสการ์ของปีที่แล้วเลยครับ พอดีช่วงนั้นสอบ จากคุณ : merveillesxx - [ 9 ม.ค. 49 22:16:06 ]