วันแรกของการสอบ ผมไปแต่เช้าเลย ทั้งๆที่บ้านก็ใกล้ คงแบบว่าขี้เกียจนอนต่อ ตื่นมาเลยอาบน้ำแต่งตัวออกไปเลย
สอบ8โมงครึ่ง ถึงซะ7โมง เลยไปนั่งทอดหุ่ยที่โรงอาหาร(ทำไมต้องทอดหุ่ย หุ่ยนี่มันอะไร ต้มไม่ได้เหรอ บางทีก็งงเหมือนกัน)
อ่านจนเบื่อแล้ว แต่นั่งเฉยๆมันเบื่อกว่า เลยหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านอีก
อ่านได้สักพัก เบื่อสุดๆ สายตาซุกซนเลยสำรวจอาณาบริเวณรอบตัว(ที่ซึ่งผมนั่งมีชัยภูมิเหมาะสมยิ่งนัก มุมของโต๊ะที่อยู่มุมของโรงอาหาร) จนไปสะดุดกับบางสิ่งเข้า แล้วความสงสัยมากมายก็เบียดดันกันเข้ามาในสมองส่วนประมวลผลของผมเพื่อวิเคราะห์หาคำตอบในสิ่งที่เหนือธรรมชาตินี้
"ทำไมเธอไม่บินเข้ามาล่ะ เธอเป็นนางฟ้าไม่ใช่เหรอ!?"
"นางฟ้าใส่ชุดนักเรียนด้วยเหรอ!?"
"ผมนี่มีบุญขนาดได้เห็นนางฟ้าตัวเป็นๆในวันสอบเชียวหรือ วันนี้โชคดีแน่เลย ฮี่ๆๆๆ"
ผมพยายามจะไม่มองแล้วนะ(จริงๆนะเอ้อ) แต่ไม่ทราบว่าเธอรู้ตัวหรืออะไร พอผมบังเอิญสบตากับเธอ2ที เธอก็ย้ายที่นั่งมาโต๊ะข้างๆ โดยคราวนี้เพื่อนเธอเป็นคนที่นั่งหันหน้ามาทางผม(สงสัยจะให้เพื่อนสังเกตการณ์แน่ๆเลย ว่าไอ้โรคจิตนี่มันมองชั้นอยู่จริงๆใช่มั้ยเนี่ย!?)
พอมีประกาศว่าให้ผู้เข้าสอบไปรอหน้าห้องสอบ ผมก็เจอเธออีกที่หน้าห้องข้างๆผม เธอยืนอ่านหนังสืออยู่(ขยันมากอะ นี่ขนาดจะเข้าสอบแล้วนะเนี่ย)
วันนั้นทั้งวันผมพยายามตั้งใจทำข้อสอบอย่างเร็วและรอบคอบที่สุด เพราะขืนมัวโอ้เอ้คงใจลอยหายไปห้องข้างๆแน่ ให้ตายเถอะ ผมอุตส่าห์จะตั้งใจทำข้อสอบเต็มที่ แต่พระเจ้าทำไมต้องส่งเธอลงมาขัดขวางผมด้วยเนี่ย (แต่ผมก็ทำเต็มที่แล้วละนะ)
คืนนั้นผมนอนไม่หลับครับ
วันที่สอง ซึ่งก็คือวันนี้ ผมไปถึงตอน11โมงครึ่งเพราะไม่สอบวิทยาศาสตร์ รอหนึ่งชั่วโมงแล้วขึ้นไปสอบภาษาไทย เรื่องเกิดตอนสอบเสร็จลงมาแล้วนี่แหละ
ออกไปซื้อเบอร์เกอร์กับอะมิโนโอเคเกรฟฟรุตที่เซเว่นหน้าโรงเรียนเพราะโรงอาหารปิดแล้ว ขากลับผมดันเดินมาเจอเธอกับเพื่อนคนเดิม เดินสวนมา(แทบทำเบอร์เกอร์ตก) วินาทีนั้นผมละสายตาจากเธอไม่ได้จริงๆครับ น่ารักกว่าเมื่อวานอีก รู้ว่าเสียมารยาทแต่ไม่รู้จะทำไงนอกจากมองและมองจนเดินเลยมา (เธอก็มองผมกลับแบบไม่ต้องเกรงใจ เพราะผมดันไปมองเธอซะขนาดนั้น แถมเพื่อนเธอนี่ทำหน้าแบบว่าเข้ามาเด้ กล้าก็ลองดูเด้ ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า)
ผมเดินแบบงงๆ มานั่งที่ตึกสอบแบบงงๆ และกินเบอร์เกอร์และกระดกขวดอะมิโนโอเคเกรฟฟรุตแบบงงๆ เวลาผ่านไปราวกว่า10นาที จู่ๆผมก็เหวี่ยงขวดที่หมดแล้วพร้อมกระดาษห่อเบอร์เกอร์ลงถังขยะและวิ่งตามออกไปอย่างแน่วแน่(ไม่งงแล้ว) แน่ล่ะ จะไปเจอได้ยังไง
ก็พอดีได้เวลาสอบผมก็เดินกลับขึ้นตึกและคิดในใจตลอดว่า ทำไมว้า ปล่อยเธอไปเฉยๆแบบนั้นได้ไง ทั้งๆที่รู้ว่าต้องมาเสียใจทีหลัง เจ็บใจมากๆ และตั้งใจอย่างแน่วแน่สุดๆ สุดๆจริงๆ ว่าถ้าเจออีก จะต้องรวบรวมความกล้าเข้าไปพูดกับเธอให้ได้เลย เป็นไงเป็นกัน ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว
แล้วก็เดินหน้ามู่ทู่ขึ้นมารอเข้าห้องสอบ
ปาฏิหาริย์มีจริง ระหว่างที่ผมรอสอบวิชาภาษาต่างประเทศอยู่ เธอเดินผ่านหน้าผมไปในระยะไม่ถึง1เมตร เพื่อเข้าสอบในห้องถัดไปเช่นเดียวกัน!!(ที่แท้ก็ออกไปส่งเพื่อน)
จนกระทั่งการสอบวิชาสุดท้ายจบลง ผมยืนหันรีหันขวางอยู่ที่บันได
แล้วก็ลงมา คิดแล้วคิดอีก ลังเลแล้วลังเลอีก แล้วก็ขึ้นไปใหม่ เธอหายไปแล้วอ้ะ
โอ้มายก็อด ตั้งใจจะลงบันไดอีกทางเพราะเห็นผมอยู่ทางนี้หรือเปล่าเนี่ย (ผมไม่ได้ดูน่ากลัวขนาดนั้นหรอกนะ ผู้ชายธรรมดาๆสูงประมาณ185 ในชุดนิสิตธรรมดาๆ)
เอาวะ ไปรอหน้าโรงเรียนแบบในการ์ตูนญี่ปุ่นก็ได้
เธอมาแล้วแล้วครับ หน้าตาแบบว่าตกใจมากมายที่อยู่ๆก็เห็นผมเดินดุ่มๆเข้าไปหา
ขอโทษนะครับ คือว่าอยากรู้จักอะครับ จะขอเมลไว้คุยหน่อยได้ไหมครับ แค่นี้เองที่ผมใช้เวลาและความกล้าหมักบ่มรีดเร้นเค้นออกมาด้วยเวลาตั้ง2วัน
ก็อดเอเนลูเป็นพยาน ใครเห็นเธอตอนนั้นแล้วไม่บอกว่าน่ารักคงมีแต่รูปปั้นหินเท่านั้น
(ต่อจากนี้เป็นความเห็นของผมทั้งหมด เธออาจจะไม่ได้คิดแบบที่ผมพิมพ์นี่ก็ได้)
เธอดูเขินมากๆ ถ้าเป็นการ์ตูนก็คงจะพูดประมาณว่า ง่า.................
1.4 วินาทีถัดมา เธอจบบทสนทนาด้วยคำพูดแสนสุภาพอันรุนแรงในความรู้สึกผมมากๆ
ง่า...อย่าเลยค่ะ
ถ้ามองในสายตาแบบคนอ่านการ์ตูนญี่ปุ่น จะเห็นผมมีลูกตุ้มเหล็กหนัก10tหล่นลงมาบนหัวดังก๊องงง และช่องคำพูด อย่าเลยค่ะ ปักอกทะลุหลังผมไปแล้ว
ตอนนั้นผมทำได้แค่ตอบออกไปว่า ไม่เป็นไรครับ
แล้วเธอก็รีบเดินออกไปอย่างเร็ว...
การขอE-mailผู้หญิงที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อนเป็นครั้งแรกในชีวิต ก็เอวังด้วยประการฉะนี้
โล่งไปเลย ฮ่าาาาา~
แต่ก็รู้สึกดีกว่าตอนเดินสวนกันแล้วนึกว่าเธอจะกลับแล้วแหละนะ ตอนนั้นเสียดายมากๆเลย
ก็นึกไว้แล้วว่าคงไม่ง่ายหรอก แต่พอลองทำดูมันยากกว่าที่คิดซะอีกนะเนี่ย ทำไปได้ยังไงว้า
เพื่อนๆที่สอบเป็นยังไงบ้างครับ ทำได้กันไหม
ขอให้โชคดี ได้เรียนในสิ่งที่ต้องการทุกคนนะครับ
สะใจจริงๆเล้ยวันนี้ เฮ้อออ...
จากคุณ :
only 1 meter , เพียง ฉัน มีเธอ 
- [
1 มี.ค. 49 18:40:20
]
ไปสอบA-net;วันนี้ ทำผมใจเต้นตุบๆ และทึ่งในตัวเองว่า "เรากล้าทำแบบนี้กะเค้าด้วยเหรอฟะ"
