CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    เพชรพระอุมา. . . หนังสือต้องห้าม COMMENT โดย "สจ๊วตแก่"

    สวัสดีครับ _/\_  เพื่อนๆใน PPU Club ทุกๆท่าน  ผม "สจ๊วตแก่" เป็นขาประจำประเภท แอบอ่าน ใน Pantip เช่นกัน แต่อ่านอยู่ห้องอื่นๆ วันนี้ว่างๆก็เลยถือโอกาสมาโพสต์คุยเล่นหนุกๆในนี้นะครับ

    ก็ตามหัวข้อที่ตั้งแหละครับ คือสิ่งที่ผมได้ข้อสรุปจากนวนิยายเรื่องนี้
    ก็ขอเข้ามาแชร์ความคิดเห็น และแลกเปลี่ยนความรู้สึกกันหน่อย ในฐานะที่เป็นคนอ่านคนนึงครับ

    เพชรพระอุมาเป็นหนังสือนวนิยายที่คนอ่านติดกันงอมแงมมาตั้งแต่รุ่นพ่อผมยังหนุ่มๆ
    ผมเองก็ได้ยินคนพูดถึงมานานแล้ว ก็ได้แต่เคยสงสัยว่า ทำไมชอบอ่านกันจัง ไม่เห็นจะน่าสนุกตรงไหน
    ยาวยืดเยื้อ มีตั้งหลายเล่ม กว่าจะอ่านจบก็คงเสียทั้งเงิน เสียทั้งเวลา
    ดังนั้น แม้ผมจะเป็นนักอ่านคนนึง แต่ "เพชรพระอุมา" ก็เป็นนวนิยายที่ผม ละเว้นเอาไว้เสมอมา และไม่เคยคิดจะอ่านมาก่อนเลยแม้แต่น้อย

    มาวันนึงเมื่อหลายปีก่อน ก็เกิดความรู้สึกแว่บเข้ามาว่า น่าจะลองซื้อมาอ่านๆดูสักเล่ม-สองเล่มจะเป็นไรไปเชียว? จะได้รู้ว่าคนที่เขาชอบๆ (บางคนถึงคลั่งไคล้ เข้าขั้นบ้า) กันนั้น
    มันมีอะไรน่าสนใจนักหนา (วะ) ก็เลยซื้อจากแผงมาอ่านดูสองเล่ม

    ผ่านไปเล่มแรกก็รู้สึกเฉยๆครับ ไม่ยินดียินร้ายอะไรทั้งสิ้น
    แต่มารู้สึกว่าผมคิดผิดไปถนัดก็ต่อเมื่ออ่านจบเล่มสองไปแล้ว และนั่นก็เป็นจุดหักเหให้ผมเป็นอันต้องควักกระเป๋า เพื่อซื้ออีกสี่สิบกว่าเล่มตามมาภายหลัง เหตุเพราะว่า มันชวนติดตามแบบสุดๆว่า อะไรจะเกิดขึ้นต่อไป ยังไง และทำไม
    และนั่นกลายเป็นความสุขสุดยอดกับการนั่ง-นอนแอ้งแม้งอยู่ในมุมโปรดๆสักมุมหนึ่งของบ้าน จิบกาแฟหอมๆ แล้วเดินทางผจญภัยไปพร้อมกับคณะของม.ร.ว. เชษฐา ปล่อยจินตนาการลอยล่องไปถึงไหนต่อไหนชนิดหมดไปหนึ่งวันแบบไม่รู้ตัวเลยครับ

    ติดงอมแงมถึงขนาดที่ว่า ต้องถือติดมือตลอดเวลา ในห้องน้ำ, ในรถ, แม้กระทั่งเวลาทานข้าวก็ทานไป อ่านไป ออกไปทำงานก็แน่นอนที่สุด ต้องมีติดกระเป๋าไปด้วย บินไปประเทศไหน เมืองอะไร ทั่วโลก ผมก็ต้องพาคณะคุณชายเชษฐา กับอีตาแงซายไปตลุยรอบโลกกับผมด้วยเช่นกัน ไม่เคยขาด
    แหะๆ ผมต้องขอสารภาพตรงๆเลยครับว่า มีอยู่ช่วงนึง บริษัทเจ้าจำปี เลี้ยงผมเสียข้าวสุกครับ ผมทำงานไม่คุ้มค่าเงินเดือนและเบี้ยเลี้ยงที่เขาจ่ายให้เลย
    ตอนอยู่ในเรือบิน พอวางมือจากในครัว จากรถเข็น หรือถาดอาหารปุ๊ป ก็เอาเลยทันที เปิดอ่านแบบเอาเป็นเอาตาย จนโดน หัวหน้า (I.M.) ค้อนควับๆตั้งหลายครั้ง ไปพักที่ไหน โรงแรม-โรงเตี๊ยมไหนก็อ่านตลอด ข้าวปลาแทบไม่ออกไปทาน หลับคาเตียงกับเพชรพระอุมาทุกทีไปครับ

    มาบัดนี้ อ่านจบไปได้ 4 รอบแล้ว และบางเล่ม อ่านซ้ำมากกว่านั้นเสียอีก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอน "ป่าโลกล้านปี" เป็นอะไรที่ผม "อิน" และชอบมากที่สุด
    มานั่งคิดดูอีกทีตอนนี้ ว่าผมไม่ควรจะ "อุตริ" ซื้อเพชรพระอุมา มาอ่านเลย คิดๆดู 200 บาท คูณด้วย 48 เล่ม ไม่ใช่เงินน้อยๆครับ แถมยังซื้อ 2 ชุดอีกตะหาก คือชุดแรก อ่านจนเยินไปหมด และอีกชุดนึง ไม่เปิดอ่าน แต่เป็นชุดสะสม จัดเรียงสวยๆไว้ในตู้ไว้ดูให้ชื่นใจ ดูไว้เป็นตัวแทนของจินตนาการที่พาความคิดผมโบยบิน หนีออกไปได้ไกลสุดๆ จากโลกแห่งความเป็นจริงที่ในบางอารมณ์ แสนจะวุ่นวาย และน่าเหน็ดเหนื่อยเอือมระอาเต็มที

    บางทีผมไปเจอ ผู้หญิงคนไหนชื่อ "ดาริน" เนี่ย อดยิ้มไม่ได้เลยครับ เพราะพอจะเดาออกได้ทันทีเลยครับว่า พ่อเขาต้องเป็น "เพชรพระอุมา-มาเนีย" คนนึงแน่นอน
    แต่แปลกแฮะ ไม่ยักกะเห็นคนชื่อ รพินทร์ ผ่านหูผ่านตาบ้างเลย ส่วน ไชยยันต์ เชษฐา อนุชา นั้น ไม่ต้องพูดถึง เพราะชื่อเหล่านี้ค่อนข้างจะ "เอ๊าท์"  ไปแล้ว สำหรับการตั้งชื่อเด็กๆรุ่นหลังๆ ยิ่ง แงซาย นี่ไม่ต้องพูดถึงเลย ใครตั้งชื่อลูกชื่อนี้คงจะพิลึกพิลั่นไปหน่อยครับ

    นี่แหละครับ... ในความเห็นผม ว่าทำไมผมจึงจั่วหัวเรื่องว่า เพชรพระอุมา เป็นหนังสือต้องห้าม
    อย่าไปยุ่งกะมัน เพราะถ้ายุ่งด้วยแล้วยาว... แถมยังลุกลามไปถึงชุดอื่นๆอีกตะหาก เช่น "มัจจุราชสีรุ้ง" ที่สุดจะโปรดปราน และ ฯลฯ ตามๆกันมาอีกหลายเรื่อง
    เอาเป็นว่า เพชรพระอุมา ในความเห็นของผมนั้น น่าจะจัดให้เป็นสารเสพย์ติด ประเภทหนึ่ง แบบเดียวกับยาบ้า ใครมีไว้เพื่อจำหน่าย โทษถึงประหารชีวิตครับ หนังสืออันตราย ติดแล้วหมดสิทธิ์เลิกจริงๆ

    และตอนนี้ จากการเข้ามาอ่านในบอร์ดนี้ ทำให้ผมเป็นอีกคนนึงที่เฝ้ารอดู "เพชรพระอุมา" ในเวอร์ชั่นจอเงินเหมือนกับเพื่อนๆเช่นกันครับ ใจนึงก็อยากดูใจจะขาด
    แต่ก็มีบ้างที่อีกใจนึงก็ไม่อยากดู เพราะกลัวว่าหนังสร้างออกมาแล้วจะไม่เหมือนที่ผมคิดฝัน และจินตนาการภาพไว้ก่อนแล้ว
    ส่วนดารานักแสดง จะใช้ใครนั้น ไม่มีคอมเม้นท์ครับ แต่คิดว่าการแคสติ้ง และเทสต์หน้ากล้องคงต้องทำได้ดี และได้นักแสดงที่เหมาะสมกับแต่ละตัวละคร เพราะชื่อผู้สร้างหนัง ก็การันตี เชื่อถือได้ในระดับนึงอยู่แล้ว ก็คอยจ่ายตังค์ตีตั๋วดูอย่างเดียวครับ

    วันนี้ก็แวะเข้ามาคุยเพียงเท่านี้ครับ มาให้รู้ว่า ผมก็เป็น "พันธุ์แท้" เช่นเดียวกับเพื่อนๆอีกคนเช่นกันครับ
    สวัสดีครับ :-)

    สจ๊วตแก่ / QV *****

    จากคุณ : Reichsfuhrer-SS - [ 13 มี.ค. 49 12:54:40 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป