ความคิดเห็นที่ 1 มีเหตุผลประกอบ ดังนี้ พวกอินโดอารยันสืบเชื้อสายมาจากพวกอารยันหรืออินโด-ยูโรเปียน เป็นคนผิวขาวผ่อง มีรูปร่างสูงใหญ่แข็งแรง มีรูปศีรษะยาว จมูกโด่งและร่างกายได้สัดส่วน เป็นพวกที่ชอบดื่มและบริโภคอาหาร และพร้อมที่จะจับอาวุธขึ้นรบ (อ้างอิง จากหนังสือประวัติศาสตร์และอารยธรรมโลก ฉบับปรับปรุง โดย รศ.นันทนา กปิลกาญจน์) พวกอินโดอารยัน อพยพเข้ามาได้มีภาษาของตนเองมาด้วย คือภาษาที่พูดกันในหมู่อินโด-ยูโรเปียน มีลักษณะคล้ายภาษากรีกในสมัยต้นๆภายหลังปะปนกับพวกภาษาพื้นเมืองเดิม  กลายเป็นภาษาสันสกฤต ภาษาสันสกฤตเป็นต้นตระกูลของภาษาฮินดี,เบงกอลี และมาราธี ซึ่งใช้พูดกันในถิ่นต่างๆของอินเดีย วรรณคดีที่เก่าแก่ที่สุดเขียนเป็นภาษาสันสกฤต คือพระเวท(เวทย์ แปลว่า ความรู้) ต่อมามี มหาภารตะ,รามยณะ  เป็นต้น  การที่จะเข้าใจอารยธรรมของอินเดียในยุคนี้ จะสะท้อนออกมาทางวรรณคดีมากที่สุด  เพราะชาวอินเดียโดยทั่วไปแล้วมิได้รักษา หรือส่งเสริมการเขียนประวัติการเมือง หรือสังคมโบราญมากเท่ากับสนใจในการที่จะบรรจุเรื่องราวต่างๆไว้ในหนังสือวรรณคดี วรรณคดีเหล่านี้มีความสำคัญต่อชีวิต จิตใจของผู้คนอินเดียในสมัยนั้น เพราะเผยให้เห็นถึงลักษณะสังคม การเมือง ศาสนาและชีวิตความเป็นอยู่ จนบางครั้งจึงเรียกยุคสมัยนี้ว่า ยุคมหากาพย์ และเรื่องราวเหล่านี้เอง จึงเป็นอิทธิพลและแรงบันดาลใจให้คุณพนมเทียน ได้เขียนบทประพันธ์และได้สอดแทรกเรื่องราวพร้อมประยุกต์เนื้อเรื่องให้กลมกลืนกับอารยธรรมของดินแดนชมพูทวีป ในสมัยนั้น  เช่นเรื่อง ศิวาราตรี ,จุฬาตรีคูณ ,ปฏพีเพลิง หรือแม้แต่เพชรพระอุมา ก็ได้รับอารยธรรมจากดินแดนชมพูทวีป แห่งนี้ จึงเป็นที่น่าเชื่อว่า ดินแดนนิทรานครและมรกตนครน่าจะได้รับอิทธิพลมาจากอินเดียโบราณ ยุคอินโดอารยัน นะครับ จากคุณ : Oji_yoyo - [ 22 มี.ค. 49 16:30:08 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ภาษาที่ชาวมรกตนครใช้เป็นภาษา กุโบ๊สครับ เป็นภาษาโบราณที่มีอยู่จริง ๆ นะครับ พนมเทียนเคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า "ภาษากุโบ๊สมีจริงนะครับ เป็นภาษาแรกๆ ของมนุษย์ด้วยซ้ำ ตามตำราว่าเป็นภาษาของผู้ที่ใช้ติดต่อกับเทพเจ้า น่าจะเป็นต้นกำเนิดของตัวอักษรเทวนาครี แต่ผมเองก็ไม่เคยเห็นหรือได้ยินใครพูดภาษานี้ " จากคุณ : ต้น (theliger) - [ 23 มี.ค. 49 10:18:51 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ใครพอจะมีความรู้เรื่องภาษากุโบ๊สบ้างครับ? ผมลองพยายามค้นขว้าข้อมูลในห้องสมุด หรือในGoogle แล้ว หมดหนทางจริงๆ ภาษานี้อาจมีจริงในอดีตแต่ปัจจุบันคงหายสาบสูญไปตามกาลเวลา ในอดีตคงเป็นภาษาที่ใช้เฉพาะชนเผ่าเท่านั้น หรืออาจเป็นช่วงยุคสมัยก่อนประวัติศาสตร์ จึงยังไม่มีการบันทึกข้อมูลกันอย่างจริงจัง จึงทำให้ไม่สามารถหาค้นคว้าหาข้อมูลในเชิงลึกได้ นอกจากจะจินตนาการ(เดา)เอาเอง แล้วทีนี้ถ้าเกิดมีการสร้างภาพยนต์ขึ้นมา ก็คงจะกลายเป็นภาษาที่คิดขึ้นมาใหม่ หรือไม่ก็อาจใช้ภาษาอื่นแทน(น่าจะเป็นอย่างนั้นนะ) จากคุณ : โอจิ (Oji_yoyo) - [ 23 มี.ค. 49 15:45:12 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้าศึกษาตามคำให้สัมภาษณ์จากคุณพนมเทียน มีบทความรู้ให้อ่านเกี่ยวกับศาสนาดังนี้นะคะ http://www.religions.mbu.ac.th/html/part2/rel11p1.htm เกี่ยวกับภาษา http://www.vcharkarn.com/include/vcafe/showkratoo.php?Cid=18&Pid=42888 พอดีช่วงนี้ดิฉันวุ่นๆ เล็กน้อย จึงไม่สามารถสรุปใจความสำคัญมาให้ได้ ถ้าท่านใดอยากทราบรายละเอียด  รบกวนอ่านจากลิงค์ที่ให้ไปนะคะ จากคุณ : วรา (แฟนไท) - [ 23 มี.ค. 49 16:56:05 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เราพอจะอนุมานได้ว่ามรกตนคร น่าจะเป็นชาวอารยัน โดยดูจากรูปเคารพคือพระอุมาเทวี ภาษาที่ใช้ในภาพยนตร์ สันสกฤต ก็น่าจะเป็นไปได้มากที่สุดครับ นิทรานคร จากบทประพันธ์กล่าวว่าเป็นเมืองโบราณมากๆ อาจเรียกได้ว่าเป็นคนละ 'พุทธทันดร' กับเรา ซึ่งหากเทียบเคียงคำว่า มายาวิน, วรมันต์, พันธุมวดี, มันตรัย น่าจะออกไปทางขอมโบราณใน 'พุทธทันดร' นี้ครับ จากคุณ : อุปนิกขิต - [ 23 มี.ค. 49 23:26:50 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มีใครช่วยเล่ารายละเอียดสงครามไทยกับกะเหรี่ยงให้ทราบบ้างสิครับ อยากทราบอ่ะ จากคุณ : Domingo - [ 24 มี.ค. 49 06:09:43 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เอาล่ะ.... เมื่อ"ปู่อุปฯ"ท่านอนุมานว่าเมืองนิทรานครจากบทประพันธ์"น่าจะเป็นเมืองโบราณมากๆ อาจเรียกได้ว่าเป็นคนละ 'พุทธทันดร' กับเรา ซึ่งหากเทียบเคียงคำว่า มายาวิน, วรมันต์, พันธุมวดี, มันตรัย น่าจะออกไปทางขอมโบราณใน 'พุทธทันดร' " ท่านคิดเป็นเป็นเช่นไรบ้าง จากคุณ : Oji_yoyo - [ 24 มี.ค. 49 21:02:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 นิทรานคร จากบทประพันธ์กล่าวว่าเป็นเมืองโบราณมากๆ หรือ ความ หมาย หนึ่งคือ นครแห่งการ หลับ ชื่อ จริงอาจจะไม่ใช่ ชื่อ นี้ ก็ ได้ เพราะ ตาม ประวัติศาสตร์ แล้ว ชื่อ แบบนี้ไม่ เป็น มงคล แต่ ในเรื่อง นครนิทรา อาจ มา จาก นครที่ไม่มีการตื่น หรือ นครที่อยู่กับที่ หรือ นครต้องสาบ และ ใน เนื้อเรื่อง บอก ว่า นครนิทรา มี อายุกว่า 500000 ปี ตามที่มันตรัยบอกมา ถ้า พูดถึงเรื่อง นี้ ผม นึกถึงเรื่อง แปลก อยู่ 2 เรื่อง เรื่อง แรก คื่อ แบตตารี่อายุ 2000 ปี เรื่องที่2 คื่อ คอมพิวเตอร์ สำรวจดวงดาว ที่อายุมากกว่า 1000 ปี และ เรื่อง อานาจักร มู  และแอตเลนติก อานาจักรที่หายสาบสูญ ใน อดีต เหลือเพียง ตำนาน ของ อินคาและอียีปห์ ในปัจจุบัน และ อันที่ 3 เผ่าพันธุ์ ของ เรา ที่ ถือ กำเนิด ขึ้นมา เมื่อ 40000 ปี ที่ผ่านมา แบบ แตกต่างกับ เผ่าพันธุ์ อื่น แบบ ข้ามรุ่น จากคุณ : thanapatpp - [ 26 มี.ค. 49 22:58:02 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอตอบความคิดเห็นที่ 6 สงครามไทยกับกะเหรี่ยงไม่ได้เกิดขึ้นแบบเป็นทางการหรอกครับ แต่เป็นเพราะว่ามีประเด็น มีปม ปัญหา ซับซ้อนจึงทำให้เกิดปัญหาชายแดนขึ้น {รับรองว่าสอดคล้องกับ ร.ต.อ.รพินทร์ ไพรวัลย์ ผู้บังคับกองตำรวจตระเวนชายแดนประจำค่ายหมีดำ กับ ร.ท.แงซาย ผู้บังคับหมวดสี่ ยศร้อยโท ใต้สังกัดกองทหารอิสระของนายพลอองซาน หน่วยวินาศกรรมของกองโจรกะเหรี่ยงประจำกองร้อยค่ายเสือดาวแน่} และคงต้องเล่าท้าวความกันยาวหน่อย ก่อนอื่นจะเสนอบทสรุปที่สำคัญในภาพรวมก่อนและค่อยๆเจาะประเด็นที่สำคัญ ดังนี้ ฝ่ายพม่า ค.ศ. 1886 (พ.ศ. 2429) พม่าตกเป็นอาณานิคมอังกฤษ สมัยพระเจ้าธีบอร์ กษัตริย์องค์สุดท้ายของพม่า ค.ศ. 1915 (พ.ศ.2458) ปีเกิดของนายพลออง ซาน ( 13 กุมภาพันธ์ ) ผู้นำการปลดแอกพม่าจากอาณานิคมอังกฤษ ค.ศ. 1942 (พ.ศ.2485)กองทัพญี่ปุ่นเข้ามายึดประเทศพม่าและอาณาจักรไทยใหญ่ 3 ปี ค.ศ. 1945 (พ.ศ.2488) อังกฤษกลับเข้ามายึดประเทศพม่าเป็นครั้งที่สอง {สงครามมหาเอเชียบูรพา ปีที่แงซายกระโดดร่มเข้ายึดพม่าร่วมกองทหารอังกฤษ} ค.ศ. 1947 (พ.ศ.2490) นายพลออง ซาน และสมาชิกรัฐบาลถูกสังหาร ขณะประชุมคณะ รัฐมนตรี ( 19 กรกฎาคม ) ค.ศ. 1948 (พ.ศ.2491)พม่าได้รับเอกราชจากอังกฤษ ( 4 มกราคม ) หลังจากช่วงเวลานี้ พม่าได้มีโอกาส ปกครองในระบอบประชาธิปไตย โดยมีการเลือกตั้ง และมีนายอูนุ เป็นนายก รัฐมนตรี ค.ศ. 1958 (พ.ศ.2501)เนื่องจากการบริหารรัฐบาลของนายอูนุประสบปัญหาความขัดแย้งอย่างหนัก นายกรัฐมนตรีอูนุ จึงได้เชิญให้นายพลเนวินมาเป็นรัฐบาลชั่วคราว ค.ศ. 1960 (พ.ศ.2503)มีการเลือกตั้งทั่วไปครั้งที่สอง นายอูนุได้เป็นนายกรัฐมนตรีอีกครั้ง ค.ศ. 1962 (พ.ศ.2505)นายพลเนวิน กระทำการรัฐประหารยึดอำนาจจากนายกอูนุ ฝ่ายกะเหรี่ยง (มีหลายชนเผ่า แต่จะยกเอาชนเผ่ากะเหรี่ยง KNU เป็นตัวอย่าง เพราะใกล้เคียงกับบทประพันธ์ มากที่สุด) ก่อน ค.ศ. 1886 (พ.ศ. 2429) พรานชาวกะเหรี่ยง นำทางทหารอังกฤษ มาตีกองทัพพม่า จึงเป็นต้นเหตุให้ชาวพม่าโกรธแค้นกะเหรี่ยงเป็นอย่างมาก ค.ศ. 1947 (พ.ศ.2490) ชาวกะเหรี่ยงรวมตัวกันตั้ง องค์กรดูแลประชาชน ของตนเองขึ้นในปี ๒๔๙๐ ในนามองค์กรสหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยง หรือ KNU (Karen National Union) ค.ศ.1949 (พ.ศ.2492) KNU ประกาศปลดปล่อยตัวเองเป็นอิสระ โดยต่อสู้แบ่งแยกดินแดนซีกตะวันออก ของพม่า ตลอดฝั่งน้ำเมย และลุ่มน้ำสาละวิน บริเวณชายแดนไทย - พม่า เป็นเขตปกครองตนเอง ฝ่ายไทย ค.ศ.1941 (พ.ศ.2484) ประเทศไทยถูกรุกรานโดยญี่ปุ่น เพื่อต่อทางรถไฟเป็นทางผ่านไปพม่าและมาลายู และทหารญี่ปุ่นได้สู้รบกับทหารไทย ภายหลังการสู้รบ ฝ่ายทหารญี่ปุ่นซึ่งมีกำลังมากกว่าถึง ๑๐ เท่า เสียชีวิต ๔๑๗ คน ในขณะที่ฝ่ายไทยเสียชีวิต ๔๑ คน ถึงการรบครั้งนี้ไทยจะชนะ แต่ในระยะยาวแล้วฝ่ายไทยเสียเปรียบแน่ รัฐบาลไทยในขณะนั้น จึงมีมติให้ยุติการสู้รบและยินยอม(จำยอม)ให้ญี่ปุ่นเคลื่อนทัพผ่านประเทศไทยได้ ค.ศ.1941 (พ.ศ.2484) ขบวนการเสรีไทยก่อกำเนิดแบบลับๆร่วมมือกับฝ่ายสัมพันธ์มิตร(สหรัฐอเมริกา) ค.ศ.1945 (พ.ศ.2488) รัฐบาลสหรัฐอเมริกา และรัฐบาลอังกฤษประกาศรับรองการประกาศสันติภาพของไทย หลังจากสงครามมหาเอเซียบูรพายุติลง โดยการยอมจำนนของญี่ปุ่นต่อฝ่ายสัมพันธมิตร เมื่อ ๑๔ สิงหาคม ๒๔๘๘ และรัฐบาลไทยได้ประกาศ เมื่อ ๑๖ สิงหาคม ๒๔๘๘ ค.ศ.1946 (พ.ศ.2489) พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ขึ้นครองราชย์ (ปีปัจจุบันจะมีการเฉลิมฉลองครองราชย์ครบ 60 พรรษาอย่างยิ่งใหญ่.......(ถ้าการเมืองไทยไม่เป็นอย่างนี้นะ.......แฮะๆนอกเรื่อง) ค.ศ.1952 (พ.ศ.2495) รัฐบาลได้ออกพระราชบัญญัติป้องกัน การกระทำอันเป็นคอมมิวนิสต์ เนื่องจากพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย ได้เริ่มมีบทบาทเด่นชัดขึ้น ภายหลังสงครามโลกครั้งที่ ๒ สิ้นสุดลง ค.ศ. 1960 (พ.ศ.2503) รัฐบาล (กรมป่าไม้) ได้ประกาศพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าและอุทยานแห่งชาติ โดยอาศัยอำนาจตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ.2503 จากคุณ : โอจิ (Oji_yoyo) - [ 27 มี.ค. 49 22:03:35 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เพื่อให้เรื่องดำเนินไปตามบทประพันธ์  จึงต้องขอท้าวความไปที่นายพลอองซานก่อน ดังนี้ นายพลอองซาน (บิดาของนางอองซาน ซูจี) ในปี พ.ศ.2490 วีรบุรุษของพม่า ซึ่งเป็นผู้นำการปลดแอกพม่าจากอาณานิคมอังกฤษ“ผู้ถูกยกให้เป็นบิดา แห่งอิสรภาพ” ในปี 2489 แกนนำประชาชน ฝ่ายพะซะปะละ ได้เสนอข้อเรียกร้องต่าง ๆ เช่น การเรียกประชุมสภาสร้างชาติ และการเรียกร้องอิสรภาพ ในการปกครองตนเองอย่างสมบูรณ์ ซึ่งอังกฤษนั้นไม่สามารถที่จะต้านพลังเรียกร้อง ที่เกิดขึ้นทั้งในพื้นที่เมืองและชนบท จึงจำต้อง มอบอำนาจการปกครองคืนให้กับพม่า พร้อมกับสัญญาว่า จะให้อิสรภาพแก่พม่าโดยสมบูรณ์ หลังจากนั้นผู้นำประเทศพม่า ได้ทราบข่าวการประกาศของชนชาติรัฐฉาน(ไทยใหญ่)จะประกาศเอกราช  ก็ได้แสดงความเห็นชอบด้วย ต่อมาในวันที่ 8 ก.พ. 2490 เขาได้เดินทางไปร่วมประชุมกับเจ้าฟ้าไทใหญ่ที่เมืองปางโหลงทันที และเขาได้กล่าวในที่ประชุมว่า ทางอังกฤษพร้อมที่จะให้เอกราชแก่พม่าและรัฐต่างๆ ภายในปี 2491 ทว่าอังกฤษเกรงว่าจะเกิดปัญหาในการปกครอง ด้วยเหตุนี้เขาจึงได้เรียกร้องให้ชนชาติรัฐฉานและชนชาติรัฐต่างๆ ร่วมเป็นแรงสนับสนุนด้วย จากนั้นในวันที่ 12 ก.พ. 2490 จึงได้มีการทำสัญญาข้อตกลงในการเรียกร้องเอกราชจากอังกฤษร่วมกัน และมีข้อตกลงร่วมกันว่าหากได้รับเอกราชจากอังกฤษแล้ว จะร่วมกันปกครองเป็นระยะเวลา 10 ปี จากนั้นทุกรัฐมีสิทธิที่จะปกครองตนเอง ภายใต้ระบอบประชาธิปไตย และสิทธิมนุษยชน เพื่อให้เกิดความไว้วางใจซึ่งกันและกัน จึงได้ทำข้อตกลงระหว่างกันขึ้น และได้กำหนดข้อตกลงดังกล่าวไว้ในรัฐธรรมนูญหลังการประชุมแล้วเสร็จ ซึ่งระบุว่าหากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ปฏิบัติตามข้อตกลงให้ถือว่าเป็นผู้ละเมิดกฎหมายตามรัฐธรรมนูญ ดังนั้นจึงเป็นที่มาของ “สนธิสัญญาปางโหลง” พร้อมกับรัฐธรรมนูญอันเป็นกำเนิดวันสหภาพพม่านับแต่นั้นเป็นต้นมา แต่ยังไม่ทันจะได้รับเอกราชจากอังกฤษ นายพลอองซาน (ผู้นำฝ่ายพะซะปะละ) และผู้นำบางคน ผู้ร่วมลงนามสนธิสัญญาฝ่ายพม่ากลับถูกลอบสังหารเมื่อวันที่ 19 กรกฎาคม 2490 รองประธานพะซะปะละในขณะนั้น คือ ตะขิ่นนุ ได้เป็นประธานในการร่างรัฐธรรมนูญต่อจนสำเร็จ จากนั้นก็ได้เจรจากับรัฐบาลอังกฤษ และลงนามเพื่อการมอบเอกราชให้กับพม่า โดยกำหนดไว้เป็นวันที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2491 พม่าจึงได้รับเอกราชโดยสมบูรณ์มานับแต่นั้นและภายหลังจากที่ได้รับเอกราชจากอังกฤษเมื่อวันที่ 4 มกราคม 2491 ความหวังที่รัฐต่างๆ จะแยกออกปกครองตนเองหลังปกครองร่วมกันครบ 10 ปีก็ริบหรี่ ซึ่งพม่าได้ส่งกำลังทหารเข้าครอบครองทั่วพื้นทุกรัฐจนถึงทุกวันนี้ เพราะภายหลังจากรัฐบาลของ ฯพณฯ อูนุ ที่ขึ้นดำรงตำแหน่งนายกฯพม่าต่อจาก นายพลอองซาน ที่ถูกลอบสังหารได้เพิกเฉยต่อการปฏิบัติตามข้อตกลงในสนธิสัญญาปางโหลงเมื่อปี พ.ศ. 2500 แล้ว ความขัดแย้งระหว่างชนพื้นเมืองในรัฐต่างๆกับรัฐบาลพม่าที่มีอยู่ก่อนแล้วมันก็ได้เพิ่มดีกรีความรุนแรงและกระจายตัวไปทั่วทั้งประเทศ   ไม่เว้นแม้กระทั่งหมู่บ้านเล็กๆ เป็นเหตุผลให้ชายฉกรรจ์จำนวนมากได้ตัดสินใจเข้าร่วมกับกองกำลังกู้ชาติของ "องค์กรสหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยง"(KNU) ซึ่งกองกำลังนี้ได้ก่อตั้งขึ้นมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2471 เพื่อเรียกร้องสิทธิในการหยัดยืนอยู่บนผืนแผ่นดินฐานะของพลเมืองชั้น 1 หาใช่พลเมืองชั้น 2 เหมือนเช่นที่เคยเป็นมา จากคุณ : โอจิ (Oji_yoyo) - [ 27 มี.ค. 49 22:05:13 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อนายพลอองซาน ถูกลอบสังหาร โดยรัฐบาลทหารพม่า ทางฝ่ายกะเหรี่ยง มีเหตุการณ์สำคัญดังนี้ นักรบกะเหรี่ยง (ขออนุญาตอ้างอิงจากบทความ  http://www.sarakadee.com/feature/2000/03/soldiers-2.htm) ในประวัติศาสตร์การสู้รบระหว่างชนกลุ่มน้อย กับรัฐบาลพม่า นักรบกะเหรี่ยงขึ้นชื่อว่า เป็นศัตรูหมายเลขหนึ่ง ของรัฐบาลพม่า และขับเคี่ยวกันมายาวนานที่สุด ทั้งสองฝ่ายเริ่ม "สงครามความเกลียดชัง"   กันมาตั้งแต่สมัยอังกฤษปกครองพม่า ทหารพม่าแค้นทหารกะเหรี่ยง ที่เคยทำหน้าที่นายพราน นำทางทหารอังกฤษ มาตีกองทัพพม่า พอถึงสงครามโลกครั้งที่ ๒ ทหารพม่าจึงแก้แค้นชาวกะเหรี่ยง ด้วยการซุ่มโจมตีชุมชนกะเหรี่ยง แถวลุ่มน้ำอิระวดี และลุ่มน้ำสาละวิน จนชาวกะเหรี่ยงเสียชีวิตจำนวนมาก พอพม่าได้รับเอกราชจากอังกฤษ พม่าก็ชำระแค้นครั้งที่ ๒ ด้วยการสังหารคนกะเหรี่ยง ๒๐๐ คน ขณะทำพิธีในโบสถ์ ก่อนวันคริสต์มาสเพียงหนึ่งวัน เหตุการณ์ทั้งสองครั้ง สร้างความหวาดกลัว เกลียดชัง และเคียดแค้น ฝังแน่นอยู่ในหัวใจคนกะเหรี่ยง ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ชาวกะเหรี่ยงรวมตัวกันตั้ง องค์กรดูแลประชาชน ของตนเองขึ้นในปี ๒๔๙๐ ในนามองค์กรสหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยง หรือ KNU (Karen National Union) เด็กหนุ่มจำนวนมาก ที่เห็นภาพเหตุการณ์ทั้งสองครั้ง ต่างพากันสมัครเข้าเป็นทหาร เพื่อชำระหนี้แค้น หนึ่งในนั้นมีเด็กหนุ่มวัย ๑๗ ปี ซึ่งในเวลาต่อมา ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งสูงสุดของ KNU และดำรงตำแหน่ง เป็นเวลานานถึง ๒๖ ปี ทั่วโลกรู้จักขุนพลผู้นี้ในนาม นายพลโบเมียะ (อ่านบทสัมภาษณ์ใน สารคดี ฉบับที่ ๑๑๑ พฤษภาคม ๒๕๓๗)    "ช่วงสงครามโลกครั้งที่ ๒ กองทัพพม่าอิสระ ฆ่าชาวกะเหรี่ยงที่อยู่ในหมู่บ้านของผม ข่มขืนกระทำชำเรา ปล้นทรัพย์สิน เผาทำลายบ้านเรือน ใครก็ตามที่เป็นกะเหรี่ยง จะถูกฆ่าทิ้งหมด เรื่องนี้ทำให้ผมทนไม่ไหว จึงตัดสินใจสมัครเป็นทหาร เพื่อต่อต้านพม่า    "ผมเริ่มต้นชีวิตในกองทัพ เป็นเพียงทหารธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ผ่านสงคราม ผ่านการต่อสู้มาหลายครั้ง ทั้งแนวรบในป่า และในที่สุด ก็ไต่เต้าขึ้นมา จนได้เป็นผู้บัญชาการทหาร หลังจากนั้น ก็เริ่มเข้าสู่ชีวิตทางการเมือง ตอนนั้นผมอายุเพียง ๑๗ ปี หลังจากนั้น ก็เป็นทหารมาตลอดกว่า ๕๐ ปีŽ    ปี ๒๔๙๒ KNU ประกาศปลดปล่อยตัวเองเป็นอิสระ โดยต่อสู้แบ่งแยกดินแดนซีกตะวันออก ของพม่า ตลอดฝั่งน้ำเมย และลุ่มน้ำสาละวิน บริเวณชายแดนไทย - พม่า เป็นเขตปกครองตนเอง พวกเขาเรียกแผ่นดินผืนนี้ว่า กอทูเล--ดินแดนอันบริสุทธิ์ ปราศจากความชั่วร้ายทั้งมวล มีรัฐบาลแห่งชาต ิและกองทัพปลดปล่อยแห่งชาติ เป็นตัวแทนทางการเมือง และการทหาร แบ่งเขตการปกครองออกเป็นเจ็ดเขต หรือเจ็ดจังหวัดตลอดแนวชายแดนไทย - พม่า ตั้งแต่รัฐคะเรนนี จรดรัฐมอญ มีมาเนอร์ปลอว์ -- ดินแดนแห่งชัยชนะ เป็นเมืองหลวงที่ขึ้นชื่อว่า เป็นยุทธภูมิที่ดีที่สุด ของชาวกะเหรี่ยง เป็น "ค่ายหิน" ที่พม่าพยายามทำลาย มาตลอดเวลา ๔๕ ปี มาเนอร์ปลอว์ตั้งอยู่กลางหุบเขา มีภูเขาบอนาเล และเทือกเขาสลับซับซ้อนปกป้อง "หัวใจ"   คนกะเหรี่ยงไว้ในอ้อมกอด ด้านหลังเทือกเขา ถูกขนาบด้วยแม่น้ำสองสาย คือ น้ำเมย และน้ำสาละวิน ยามฤดูหนาว มาเนอร์ปลอว์จะถูกซุกซ่อนไว้ในม่านหมอก จนศัตรูมองไม่เห็น แม้ว่าพม่าจะเคยใช้เครื่องบินรบ ปูพรมระเบิด ลงมาจากฟ้า แต่มาเนอร์ปลอว์ก็ไม่ล่มสลาย มาเนอร์ปลอว์จึงเป็น "เสี้ยนหนาม" ที่กลัดหนอง อยู่ในหัวใจทหารพม่า ยาวนานที่สุด และยังคงจะฝังลึก ลงอยู่ในหัวใจทหารพม่า อีกยาวนาน หากไม่มีคนในของกองทัพกู้ชาติกะเหรี่ยง เป็นหนอนบ่อนไส้เสียก่อน จากคุณ : โอจิ (Oji_yoyo) - [ 27 มี.ค. 49 22:09:03 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มกราคม ๒๕๓๘ นายทหารกะเหรี่ยงนับถือพุทธในกองทัพ KNU จำนวนหนึ่ง (ในภายหลังเรียกตัวเองว่า DKBA - Democratic Karen Buddhist Army) นำทางกองทัพพม่า ฝ่ากับระเบิด ที่ซุกซ่อนอยู่ตามรายทาง บุกเข้าขยี้ "หัวใจ"   คนกะเหรี่ยง นายพลโบเมียะรู้ดีว่า มาเนอร์ปลอว์กำลังล่มสลาย เขาจึงตัดสินใจเผาสิ่งก่อสร้างทุกอย่าง ให้เป็นเถ้าถ่าน เพื่อไม่ให้ศัตรูได้ใช้ประโยชน์จากเมืองหลวง ที่พวกเขาใช้เวลาก่อสร้างมายาวนานกว่า ๔๐ ปี    กล่าวกันว่า ต้นเหตุแห่งความล่มสลาย ของมาเนอร์ปลอว์ เริ่มมาจากรอยร้าวภายในใจ ระหว่างทหารระดับผู้นำ กับทหารระดับล่าง ไม่ใช่ประเด็นทางศาสนา อย่างที่หลายคนเข้าใจ เนื่องจากนายทหารระดับล่าง ซึ่งส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ รู้สึกว่า ขณะที่พวกตนออกไปเสี่ยงชีวิต และไม่ได้รับการเอาใจใส่ นายทหารระดับสูง ซึ่งส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์ กลับมีชีวิตสุขสบาย จากผลประโยชน์ค้าไม้กับคนไทย ทหารระดับล่างบางส่วน จึงต้องการแยกตัว ออกไปตั้งกลุ่มใหม่ และแก้แค้นระดับผู้นำ KNU ด้วยการ "จูงมือ"  ทหารพม่ามา "ทุบ" มาเนอร์ปลอว์ทิ้ง เท่านั้นยังไม่พอ นายทหารกลุ่ม มาเนอร์ปลอว์ตั้งอยู่กลางหุบเขา มีภูเขาบอนาเล และเทือกเขาสลับซับซ้อนปกป้อง "หัวใจ"   คนกะเหรี่ยงไว้ในอ้อมกอด ด้านหลังเทือกเขา ถูกขนาบด้วยแม่น้ำสองสาย คือ น้ำเมย และน้ำสาละวิน ยามฤดูหนาว มาเนอร์ปลอว์จะถูกซุกซ่อนไว้ในม่านหมอก จนศัตรูมองไม่เห็น แม้ว่าพม่าจะเคยใช้เครื่องบินรบ ปูพรมระเบิด ลงมาจากฟ้า แต่มาเนอร์ปลอว์ก็ไม่ล่มสลาย มาเนอร์ปลอว์ จึงเป็น "เสี้ยนหนาม" ที่กลัดหนอง อยู่ในหัวใจทหารพม่า ยาวนานที่สุด และยังคงจะฝังลึก ลงอยู่ในหัวใจทหารพม่า อีกยาวนาน หากไม่มีคนในของกองทัพกู้ชาติกะเหรี่ยง เป็นหนอนบ่อนไส้เสียก่อน    มกราคม ๒๕๓๘ นายทหารกะเหรี่ยงนับถือพุทธในกองทัพ KNU จำนวนหนึ่ง (ในภายหลังเรียกตัวเองว่า DKBA - Democratic Karen Buddhist Army) นำทางกองทัพพม่า ฝ่ากับระเบิด ที่ซุกซ่อนอยู่ตามรายทาง บุกเข้าขยี้ "หัวใจ"   คนกะเหรี่ยง นายพลโบเมียะรู้ดีว่า มาเนอร์ปลอว์กำลังล่มสลาย เขาจึงตัดสินใจเผาสิ่งก่อสร้างทุกอย่าง ให้เป็นเถ้าถ่าน เพื่อไม่ให้ศัตรูได้ใช้ประโยชน์จากเมืองหลวง ที่พวกเขาใช้เวลาก่อสร้างมายาวนานกว่า ๔๐ ปี    กล่าวกันว่า ต้นเหตุแห่งความล่มสลาย ของมาเนอร์ปลอว์ เริ่มมาจากรอยร้าวภายในใจ ระหว่างทหารระดับผู้นำ กับทหารระดับล่าง ไม่ใช่ประเด็นทางศาสนา อย่างที่หลายคนเข้าใจ เนื่องจากนายทหารระดับล่าง ซึ่งส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ รู้สึกว่า ขณะที่พวกตนออกไปเสี่ยงชีวิต และไม่ได้รับการเอาใจใส่ นายทหารระดับสูง ซึ่งส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์ กลับมีชีวิตสุขสบาย จากผลประโยชน์ค้าไม้กับคนไทย ทหารระดับล่างบางส่วน จึงต้องการแยกตัว ออกไปตั้งกลุ่มใหม่ และแก้แค้นระดับผู้นำ KNU ด้วยการ "จูงมือ"  ทหารพม่ามา "ทุบ" มาเนอร์ปลอว์ทิ้ง เท่านั้นยังไม่พอ นายทหารกลุ่มนี้ ซึ่งเรียกกลุ่มตัวเองว่า DKBA หรือคนไทยเรียกว่า กะเหรี่ยงพุทธ ยังช่วยทหารพม่า รบราฆ่าฟันคนเชื้อชาติเดียวกัน มาจนถึงทุกวันนี้ ทหารพม่าได้ประโยชน์จากความขัดแย้งครั้งนี้ เพราะนอกจากจะได้คนในพื้นที่นำทาง ไปสู้รบกับศัตรูแล้ว ยังได้ "แนวหน้า" แอ่นอกรับกระสุนปืนแทนตัวเอง ปล่อยให้คนกะเหรี่ยง ฆ่าคนกะเหรี่ยงด้วยกันเอง ถ้าตายทั้งคู่ ทหารพม่าก็กำไรสองต่อ   และถึงแม้ว่ากะเหรี่ยงพุทธ จะหันมาจับมือกับทหารพม่า แต่ทหารพม่า ก็ไม่เคยไว้ใจกะเหรี่ยงพุทธ แม้แต่น้อย มิหนำซ้ำ ยังพร้อมจะทำลายกองกำลังกะเหรี่ยงพุทธ ให้ราบเป็นหน้ากลองได้ทุกเมื่อ เพราะฐานที่มั่นของกองทัพพม่า ตั้งอยู่บนภูเขา สูงกว่าฐานที่มั่นกะเหรี่ยงพุทธ ห่างกันไม่เกินระยะยิงปืนใหญ่เท่านั้น !    นับตั้งแต่ "คนใน"   หันไปจับมือกับทหารพม่า นายพลโบเมียะ ต้องเจอศึกหนักหลายครั้ง เนื่องจากอดีต "คนใน"   คุ้นชินกับพื้นที่กะเหรี่ยงเป็นอย่างดี ด้วยเหตุนี้ หลังจากถอยทัพสู่ฐานที่มั่นใหม่ชื่อ คอมูรา ได้ไม่กี่เดือน ทหารกะเหรี่ยงพุทธ ก็พากองทัพพม่า ตามมาถล่มด้วยอาวุธเคมี จนนายพลโบเมียะ ต้องย้ายฐานที่มั่นอีกครั้ง   และเปลี่ยนแผนการรบ เป็นแบบกองโจร กระจายกองกำลังออกเป็นกลุ่มเล็ก ๆ ประมาณ ๔ ถึง ๑๑ คน อยู่ในป่าตลอดชายแดนไทย - พม่า ตรงข้ามจังหวัดแม่ฮ่องสอน จนถึงกาญจนบุรี    แม้กะเหรี่ยงพุทธ จะแยกตัวออกไปแล้ว แต่ปัญหาความเหลื่อมล้ำ ระหว่างนายทหารระดับผู้นำ กับระดับล่าง ก็ยังคงอยู่ และยังไม่มีทีท่าจะหมดไป    นายทหารแนวหน้า เล่าถึงประสบการณ์ชีวิตทหาร KNU ว่า    "ชีวิตทหารแนวหน้า ทั้งเสี่ยงตาย และลำบาก ตอนกลางวันต้องเคลื่อนย้าย ตอนกลางคืนต้องโจมตีข้าศึก ไม่มีโอกาสนอนหลับสบาย ได้แค่งีบช่วงสั้น ๆ ในป่า โดยผลัดกันเฝ้ายามกับเพื่อน พวกเราไม่มีเงินเดือน นอกจากส่วนแบ่งข้าวสาร พริก เกลือ หรือปลาร้าเท่านั้น"    ผู้สื่อข่าวสงครามของไทย ซึ่งเคยเดินทางไปสังเกตการณ์การสู้รบที่แนวหน้า ก็พูดถึงความยากลำบาก ของทหารแนวหน้าของ KNU ในทำนองเดียวกันว่า    "อาหารที่พวกเขากิน มีเพียงก้อนข้าวเหนียว ที่แห้งแข็ง ตามอุณหภูมิอันหนาวเย็น กับน้ำตาลแว่น ทำจากอ้อยชนิดที่ขายกันเป็นปี๊บ พวกเขามือหนึ่ง ถือก้อนข้าวเหนียว มือหนึ่งถือน้ำตาลแว่น กัดกินเคี้ยวรวมกันไป แทบทุกคำจะต้องตามด้วยน้ำ จากลำธารที่บรรจุไว้ในกระบอกไม้ไผ่ เมื่อถึงค่ำคืนหนาว นักรบกะเหรี่ยง ก็มีเพียงเสื้อเก่า ๆ ชุดเดียว กับรองเท้านักรบ ชนิดรองเท้าฟองน้ำหรือรองเท้ายางรถยนต์เท่านั้นŽ อันที่จริง ความแร้นแค้นที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ นายทหาร KNU ถือเป็นเพียงเศษเสี้ยว ของความทุกข์ที่ทหารพม่า กระทำกับคนในครอบครัวของเขา พวกเขาอดทนได้เสมอ หากการอดทน จะนำไปสู่การได้แผ่นดินกะเหรี่ยงกลับคืนมา ให้พ่อแม่พี่น้องได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบสุข แต่ถ้าการอดทน ทำไปเพื่อให้นายทหารระดับผู้นำบางคน ได้อยู่สุขสบาย พวกเขาก็พร้อม จะเดินจากไปตั้งองค์กรใหม่ ต่อสู้ตามอุดมการณ์ของตนเอง หรือเข้าร่วมกับองค์กรอื่น ที่มีอุดมการณ์มั่นคงกว่า จากคุณ : โอจิ (Oji_yoyo) - [ 27 มี.ค. 49 22:11:01 ]

ความคิดเห็นที่ 13 กรณีซึ่งทำให้เกิดกรณีพิพาทขึ้นระหว่างชายแดนไทย – กะเหรี่ยง ซึ่งสามารถแยกแยะเป็นข้อๆ ได้ดังนี้ 1. ชนกลุ่มน้อยอพยพเข้าประเทศไทย เพื่อหางานทำในประเทศไทย แต่ถูกกีดกัน,ขัดขวางจากเจ้าหน้าที่ของไทยที่ต้องทำตามกฎหมาย เพื่อความมั่นคงของประเทศ 2. ปัญหาการลักลอบตัดไม้เพื่อค้าขาย (ภายหลังกลับกลายเป็นเจ้าหน้าที่ของไทยเองที่ตัด จากกรณีท่อนซุงของป่าสาละวินนับแสนนับล้านท่อน โดยป้ายความผิดไปให้พวกกะเหรี่ยง) 3 ปัญหาบุกรุกดินแดนไทยเพื่อทำการเกษตร เพราะต้องหนีจากทหารพม่าเข้ามายังชายแดนไทย(กรณี ข้อ 2-3 นี้ จึงทำให้เกิด พรก.เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าและอุทยานแห่งชาติ พ.ศ.2503 ขึ้น ) 4. ปัญหายาเสพติด(ฝิ่น,เฮโรอีน ช่วงหลังยาบ้า) แต่มีเฉพาะบางพวกเท่านั้นที่ขึ้นชื่อเรื่องยาเสพติด ได้แก่ ขุนส่า และว้า ชนกลุ่มน้อยที่เหลือมีบ้างประปราย 5. ปัญหาการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบของเจ้าหน้าที่ของไทยบางคน ได้แก่การคอรัปชั่น , ขูดรีด,ทำร้ายร่างกาย หรือแม้กระทั่งเจ้าหน้าที่ไม่ดีบางคน ทำอนาจาร(บางทีอาจจะมากกว่านั้น)ตัวประกันชาวกะเหรี่ยงที่ไม่มีทางสู้ จนทำให้ชาวกะเหรี่ยงคับแค้นใจเป็นอย่างมาก ปัญหาเหล่านี้จึงกลายเป็นปัญหาสะสม ที่มีมาช้านานจนบานปลายมาจนถึงปัจจุบัน ยากที่จะแก้ไขให้หมดไปได้ ซึ่งถ้ามองแบบเป็นกลางก็น่าเห็นใจฝ่ายกะเหรี่ยงมาก เพราะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ความรู้สึกของเขา ก็เหมือนกับหนีเสือปะจระเข้ แต่ทำยังไงได้ จึงขอตายเอาดาบหน้าดีกว่า (จระเข้ไม่น่าจะอันตรายเท่าเสือนะ ดูได้จาก PPU ตอนดงมรณะ) จากคุณ : โอจิ (Oji_yoyo) - [ 27 มี.ค. 49 22:53:29 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ทีนี้ตัดกลับเข้าสู่บทประพันธ์ของเพชรพระอุมา โดยจะพยายามจะให้สอดคล้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงในอดีต(อ้างอิงข้อมูลจริงมาเยอะ ทีนี้จะเป็นความคิดเห็นส่วนตัวบ้างน่ะครับ) ร.ท.แงซาย  ผู้บังคับหมวดสี่ ยศร้อยโท ใต้สังกัดกองทหารอิสระของนายพลอองซาน หน่วยวินาศกรรมของกองโจรกะเหรี่ยงประจำกองร้อยค่ายเสือดาว     -   เมื่อตอนเป็นเด็กหนุ่มแงซายเป็นนายทหารของนายพลอองซาน ภายใต้บังคับบัญชาของผู้บังคับกองยินตอง ตั้งแต่สมัยสงครามเอเชียบูรพา และได้ร่วมรบกับกองกำลังทหารอังกฤษเพื่อบุกยึดพม่าได้สำเร็จ  ต่อมานายพลอองซานได้เป็นผู้นำในคณะรัฐบาลพม่า และ ถูกยกให้เป็นบิดา แห่งอิสรภาพ  แต่กลับถูกลอบสังหาร ในปี พ.ศ.2490                  -   ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ผู้บังคับกองยินตองหัวหน้าของแงซาย อยู่ไม่ได้ จึงได้นำแงซายกับกำลังส่วนหนึ่งเข้าป่าเพื่อหนีจากรัฐบาลทหารพม่ามาสมทบเข้ากับพวกกะเหรี่ยง (KNU) ของนายพลโบเมี๊ยะซึ่งภายหลังได้ประกาศปลดปล่อยรัฐกะเหรี่ยงเป็นอิสระ ในปี พ.ศ.2492  และแงซายได้ร่วมสู้รบกับกองโจรกะเหรี่ยง(ตามที่รพินทร์เรียก)  และรับหน้าที่เป็นหน่วยวินาศกรรมของกองโจรกะเหรี่ยงเพื่อทำลายคลังแสงของพม่า โดยใช้อาวุธ “ศรพระราม” เข้าโจมตี อย่างสุดความสามารถ                 -  แต่ด้วยความเบื่อหน่ายในหลายสิ่งหลายอย่างในระหว่างการสู้รบที่โหดร้าย ป่าเถื่อน ทั้งการทรยศหักหลัง ผลประโยชน์ การเอารัดเอาเปรียบจากนายทหารระดับผู้นำประกอบกับคิดว่าได้ตอบแทนบุญคุณให้กับหลวงตา วัดในเมืองมัณฑะเลย์ ที่ได้อุปการะเลี้ยงดูมามากเพียงพอแล้ว และที่สำคัญแงซายยังมีภารกิจสำคัญยิ่งที่จะกอบกู้เอกราชแก้แค้นให้กับบิดามารดาที่เมืองมรกตนคร ด้วยเหตุนี้จึงทำให้แงซายหนีออกจากกองโจรกะหรี่ยงเพื่อเป็นกรรมกรเหมืองแร่,พรานนักล่าสัตว์พเนจร เพื่อใช้เวลาในการฝึกฝน ใช้ชีวิตในป่า และรอเวลาสะสมตบะ,บารมี,คาถาอาคม,ความรู้ความสามารถ เพื่อรอเวลาในการกอบกู้เอกราช ร.ต.อ.รพินทร์  ไพรวัลย์ ผู้บังคับกองตำรวจตระเวนชายแดนประจำค่ายหมีดำ                    - ทางด้าน ร.ต.อ.รพินทร์ ไพรวัลย์ ผู้จบจากโรงเรียนนายทหารจาก 3 ประเทศ ผู้ที่น่าจะมีอนาคตอันสวยหรู ใหญ่โต เต็มไปด้วยอำนาจวาสนา แต่อาจจะเป็นเพราะความที่เป็นลูกผู้ชายเลือดข้น มีความซื่อสัตย์สุจริต มีอุดมการณ์อันแก่กล้า แต่อุดมการณ์กับความเป็นจริงอาจสวนทางกัน ประกอบกับรพินทร์ เป็นคนที่มุทะลุในบางครั้ง  เอาใจนายไม่เป็น(ในสิ่งที่นายทำไม่ถูก) ประมาณว่ายอมหักแต่ไม่ยอมงอ จึงไม่ถูกใจเจ้านาย จึงถูกเฉดหัวเนรเทศให้ไปอยู่แถวชายแดน                     -หลังจากนั้นได้เป็น ตำรวจตระเวนชายแดนประจำค่ายหมีดำ ติดฝั่งกะเหรี่ยง อาจเกิดความเบื่อหน่ายกับระบบราชการ และเจ้าหน้าที่ระดับสูงมีการคอรัปชั่น   จึงทำรพินทร์กลืนไม่เข้าคลายไม่ออกประกอบกับทำหน้าที่ด้วยความประมาท ที่ไม่ยอมเชื่อหน่วยสอดแนมกองโจรกะเหรี่ยงคนหนึ่งที่บอกว่าค่ายหมีดำจะโดนโจมตีจากกองโจรกะเหรี่ยง(คงไม่ต้องบอกว่าเป็นใครนะครับ) อดีตร้อยตำรวจเอกตระเวนชายแดนประมาทเพราะไม่คิดว่าแงซายจะพูดความจริง และคิดว่ากองโจรกะเหรี่ยงไม่น่าจะอุกอาจขนาดนั้น(เหตุการณ์ครั้งนี้ จึงอาจจะอนุมานได้ว่า กองโจรกะเหรี่ยงโกรธแค้นเจ้าหน้าที่ฝ่ายไทยเป็นอย่างมากตามที่ได้กล่าวไว้แล้วข้างต้น  จึงทำให้กองโจรกะเหรี่ยงบุกโจมตีตำรวจตระเวนชายแดนไทย)                       -หลังจากนั้นพอค่ายแตกรพระเอกของเราจะอยู่ได้หรือ ในเมื่อผู้ใต้บังคับบัญชาส่วนใหญ่ได้ตายลงด้วยน้ำมือกองโจรกะเหรี่ยงทั้งที่น่าจะหลบลี้หนีทัน  แต่ด้วยความประมาทนั่นเอง จึงทำให้ค่ายของเขาต้องเป็นเช่นนี้  จึงทำให้ลูกผู้ชายอย่างเขาต้องรับผิดชอบกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยการลาออกจากการเป็นตำรวจและกลายมาเป็นพราน นี่เองจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้จอมพรานไม่ไว้วางใจแงซายเลยตั้งแต่ต้นเมื่ออดีตกองโจรกะเหรี่ยงมาสมัครเป็นคนรับใช้                         - ที่จะลืมไม่ได้ แสงโสม คนที่เคยรักกันกับรพินทร์ ตอนที่ยังเป็นนายตำรวจก็รักกันดีอยู่ จนถึงขั้นจะแต่งงานกัน แต่ภายหลังพระเอกของเรา กลับกลายมาประกอบอาชีพเป็นพรานป่า แสงโสมจึงผละทิ้งหนีไปแต่งงานกับคนอื่นที่รวยกว่า จึงทำให้รพินทร์เสียใจมาก สิ่งนี้แหละจึงเป็นเหตุผลให้พ่อพรานไพร ใจฉกาจเป็นโรคเกลียดผู้หญิงจนได้มาพบปะกับ ม.ร.ว.ดาริน วราฤทธ์ ในที่สุด นี่ก็เป็นที่มาและที่ไปของประวัติศาสตร์จริง( ไทย– กะเหรี่ยง – แถมพม่าให้ด้วย) กับความสอดคล้องกับบทประพันธ์ที่สรุปไว้อย่างคร่าวๆครับ คุณ Domingo และท่านอื่นๆ (ใครอ่านจบ ตาแฉะกันพอดี) จากคุณ : โอจิ (Oji_yoyo) - [ 27 มี.ค. 49 22:54:50 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แถมให้อีกนิด การประกาศ พรก. เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าและอุทยานแห่งชาติ {เนื่องจากคาบเกี่ยวกับที่คณะเดินทางในบทประพันธ์ PPU จะออกเดินทาง ในปี 2502 ซึ่งจะยังไม่มีการประกาศ พรก. จึงทำให้การล่าสัตว์กระทำได้โดยไม่ผิดกฎหมาย} รัฐบาล (กรมป่าไม้) ได้ประกาศพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าและอุทยานแห่งชาติ โดยอาศัยอำนาจตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ.2503 ในมาตรา 19 ว่า เมื่อรัฐบาลเห็นสมควรกำหนดบริเวณที่ดินแห่งใดให้เป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่าโดยปลอดภัยเพื่อรักษาไว้ซึ่งพันธุ์สัตว์ป่า ก็กระทำได้โดยประกาศพระราชกฤษฎีกาและให้มีแผนที่แสดงแนวเขตแห่งบริเวณที่กำหนดนั้นแนบท้ายพระราชกฤษฎีกาด้วย บริเวณที่กำหนดนี้เรียกว่า "เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า" ที่ดินที่จะกำหนดให้เป็นเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่านั้น ต้องเป็นที่ดินที่มิได้อยู่ในกรรมสิทธิ์หรือครอบครองโดยชอบด้วยกฎหมายของบุคคลใดซึ่งมิใช่ทบวงการเมือง และอาศัยอำนาจตามพระราชบัญญัติอุทยานแห่งชาติ พ.ศ.2504 ในมาตรา 6 เมื่อรัฐบาลเห็นสมควรกำหนดบริเวณที่ดินแห่งใดที่มีสภาพธรรมชาติเป็นที่น่าสนใจให้คงอยู่ในสภาพธรรมชาติเดิม เพื่อสงวนไว้ให้เป็นประโยชน์แก่การศึกษาและรื่นรมย์ของประชาชน ก็ให้มีอำนาจกระทำได้โดยประกาศพระราชกฤษฎีกา และให้มีแผนที่แสดงแนวเขตแห่งบริเวณที่กำหนดนั้นแนบท้ายพระราชกฤษฎีกาด้วย บริเวณที่กำหนดนี้เรียกว่า "อุทยานแห่งชาติ" ที่ดินที่จะกำหนดให้เป็นอุทยานแห่งชาตินี้ ต้องเป็นที่ดินที่มิได้อยู่ในกรรมสิทธิ์หรือครอบครองโดยชอบด้วยกฎหมายของบุคคลใดซึ่งมิใช่ทบวงการเมือง {ซึ่งรวมทั้งเขตป่าเมืองกาจนญ์ด้วย} จากคุณ : โอจิ (Oji_yoyo) - [ 27 มี.ค. 49 22:55:47 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แหงะ ยาว ง่วงแล้ว พรุ่งนี้ค่อยมาอ่านนะครับ ^__^ ปล. ขอบคุณสำหรับข้อมูลครับ จากคุณ : Domingo - [ 28 มี.ค. 49 00:22:39 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จากความเห็นที่ 14 ประวัติของแงซาย ผมขอเพิ่มเติมนิดนึงครับ จากคำพูดของแงซายในภาคแรกเล่ม 24 ตอนที่คณะเดินทางหลบหนีอกจากคุกใต้ดินเข้าพบจักราชเป็นครั้งแรก - แม่พาแงซายหลบหนีออกจากมารกตนครตอนแงซายอายุได้ 5 ขวบกว่า ลุงหนานอินพบแงซายกับแม่ตอนแงซายอายุ 6 ขวบ แม่ตาย ลุงอินเอาแงซายไปฝากพระธุดงค์ พระธุดงค์จับแงซายบวชเณรแล้วรับแงซายเป็นลูกศิษย์พาออกธุดงค์ด้วยและช่วยสั่งสอนศิลปวิทยาคมให้ - แงซายบวชอยู่กี่ปีกันแน่ก็ยังงงอยู่ เพราะในหนังสือบอกว่า 5 ปีเอง แต่พระธุดงค์เอาแงซายไปฝากให้ศิษย์ของท่านที่เป็นเจ้าอาวาสวัดเล็กๆในพม่าให้แงซายได้เข้าโรงเรียนปกติและสอนวิชาการต่อสู้ให้ตอนที่แงซายอายุ 14 ปี แงซายก็ต้องเป็นเณร 8 ปีสิ ช่างมันก็แล้วกัน เอาเป็นว่าแงซายเรียนเก่งมาก สามารถเรียนรู้วิชาการศึกษาเบื้องต้นได้อย่างรวดเร็ว เรียนจบประถมปลายได้ในเวลาสั้นๆ - ปี พ.ศ.2488 แงซายอายุประมาณ 18 ปี เข้าเป็นทหารอาสาอังกฤษร่วมโดดร่มเข้ายึดพม่าได้ หลังสงครามโลกสงบเจ้าอาวาสส่งเสียให้แงซายเรียนต่อในขั้นมัธยม เรียนได้ดีมากจนข้ามชั้นจบได้ในเวลาอันรวดเร็ว และได้เรียนต่อในคณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยบอมเบย์จนจบด้วยดีกรีเกียรตินิยม - หลังจบปริญญาตรี แงซายถูกเรียกตัวกลับให้เข้าร่วมเป็นสมาชิกกองกำลังกู้ชาติกะเหรี่ยง ทำหน้าที่อยู่ช่วงเวลาหนึ่ง จากนั้นแงซายก็หนีทัพแล้วไปเป็นคนงานเหมืองและมาเป็นพรานป่าพเนจร จนสุดท้ายก็มาสมัครเป็นลูกหาบให้คณะเดินทางของรพินทร์ - ช่วงเวลาระหว่างปี พ.ศ.2488-2502 แงซายทำหลายอย่างมาก คงต้องลองจัดลำดับประวัติให้ดีๆ สมมติแงซายสอบเทียบจบชั้นมัธยมต้น ต่อด้วยมัธยมปลายได้ในเวลา 2 ปี จากนั้นปี 2590 เข้าเรียนปริญญาตรีจบใน 3-4 ปี ปี 2593-94 เข้าร่วมกองโจรกะเหรี่ยง 3-4 ปี ปี 2597 หนีทัพไปเป็นคนงานเหมืองและสุกท้ายเป็นพรานป่าพเนจร จัดแบบนี้ก็คงจะได้กระมังครับ จากคุณ : Domingo - [ 28 มี.ค. 49 15:18:33 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านเก็บข้อมูลอยู่นะครับ จากคุณ : อุปนิกขิต - [ 28 มี.ค. 49 21:23:16 ]