CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    ดูแล้วมาคุยกัน ... My girl and I , รักครั้งแรกจะเปลี่ยนเราไปตลอดกาล

      ชอบมาก ห้ามพลาด (13 คน)
      ชอบ (12 คน)
      เฉยๆ (10 คน)
      ไม่ชอบ (5 คน)
      ไม่ชอบมาก เสียดายตังค์ (6 คน)

    จำนวนผู้ร่วมโหวตทั้งหมด 46 คน

     28.26%
     26.09%
     21.74%
     10.87%
     13.04%

    …เลือกอ่านเรื่องนี้พร้อมรูป + ฟังเพลงประกอบ + อ่านความเห็นอื่นๆ และ ชวนไปแสดงความเห็นเพิ่มเติมที่ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aorta&month=03-2006&date=27&group=1&blog=1


    ideaข้อมูล: หนังมีความยาว 95 นาที / หนังดัดแปลงมาจากนิยายชื่อ อยากกู่ร้องบอกรักให้ก้องโลก(Sekai no Chushin de, Ai o Sakebu) ของ เคียวอิจิ คาตายามะ เคยถูกดัดแปลงเป็นหนังสือการ์ตูน และ สร้างเป็นหนังญี่ปุ่นและซี่รี่ส์ แล้วในชื่อ Crying out love in the center of the world เมื่อตอนเป็นหนังสือขายดีมากเพราะขายได้มากกว่า 3.2 ล้านเล่มในญี่ปุ่น และเมื่อเป็นหนังก็ทำเงินเป็นอันดับต้นๆเช่นกัน / เรื่องนี้มีฉายเป็นเสียงต้นฉบับที่เดียวที่โรงสยาม


    ….My girl and I และ Crying out love in the center of the world มีที่มาจากจุดเดียวกันคือหนังสือต้นฉบับภาษาญี่ปุ่นที่มีการแปลเป็นไทยแล้วว่า อยากกู่ร้องบอกรักให้ก้องโลก(Sekai no Chushin de, Ai o Sakebu ) ภายใต้เนื้อเรื่องที่เล่าสั้นๆได้ไม่เกินห้าบรรทัดว่า

    ...เรื่องราวความรักครั้งแรกของ ชายหนุ่มและหญิงสาวในช่วงมัธยม ทั้งคู่ได้มารู้จักกับความรัก และในขณะที่ความรักของทั้งสองคนก่อตัวไปด้วยดี ลูคีเมีย หรือ โรคมะเร็งเม็ดเลือด ก็ก้าวเข้ามาพรากหญิงสาวผู้เป็นทั้งรักแรกและรักแท้ของชายหนุ่มคนนั้นไป

    Crying out love in the center of the world…เรื่องตัดสลับไปมาระหว่าง รักแรกในอดีต(วัยเด็ก) กับ ความรักในปัจจุบัน(วัยผู้ใหญ่) ซากุหรือพระเอกจากในหนังสือเติบโตขึ้นและกำลังจะลงหลักปักฐานกับคนรักคนใหม่ แต่ ถูกความรักในอดีตที่ค้างคาใจกลับมาฉุดรั้งชีวิตไว้ เพราะมีบางสิ่งที่ค้างคาในความรู้สึก เขาจึงจำเป็นต้องเดินทางกลับไปเพื่อปลดปล่อยตัวเองออกจากพันธนาการนั้น

    My girl and I ... เล่าเรื่องในช่วงวัยเด็กเพียงอย่างเดียว ตัวละครจากซากุกับอากิใน Crying out love in the center of the world เปลี่ยนมาเป็น ซูโฮ(ชาแตฮุน) และ ซูอึน(ซองเฮเคียว) และ เนื้อหาเดินหน้าไปให้ความสำคัญกับความรักที่เป็น รักครั้งแรก


    ...ทุกคนที่เคยมีความรัก ย่อมต้องมี รักครั้งแรก ความรักครั้งแรกของแต่ละคนจบลงไม่เหมือนกัน บางคนความรักจบลงด้วยการทะเลาะเบาะแว้ง บ้างก็จบลงอย่างไม่เข้าใจ บางคู่จบลงด้วยการแต่งงาน บางคนจบลงด้วยการจากลาด้วยดี แต่เชื่อว่าไม่ว่าจะจบลงเช่นไร มันก็เหมือนกับ เพื่อนของโนอาห์ ในหนังสือ The Notebook ที่กล่าวไว้ว่า รักครั้งแรกจะเปลี่ยนเราไปตลอดกาล ไม่ว่าเราจะพยายามแค่ไหน ความรู้สึกนั้นก็จะไม่จางหายไป

    ...ในชีวิตคนเราถึงจะมีความรักสักกี่ครั้ง ก็ไม่มีรักครั้งไหนที่จะเปรียบได้กับรักครั้งแรก เพราะ ไม่ว่าจะลงเอยเช่นไร มันเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราได้รู้ว่า การรอคอยใครบางคนอย่างทรมานเป็นอย่างไร , มันสอนให้เราได้รู้ว่ารสชาติของการคิดถึงคนที่เรารักเป็นเช่นไร , มันทำให้เราได้รู้ว่าเราจะโทรศัพท์ไปพูดคุยทักทายยามเช้าหรือขอให้หลับฝันดีกับใคร , มันทำให้เรารู้ว่าเราจะกางร่มในวันฝนตกให้กับใคร  , มันทำให้เรารู้ว่าชีวิตในแต่ละวันนั้นนอกจากการอยู่เพื่อตัวเองเรายังอยู่เพื่อใครอีกคน เพราะ รักครั้งแรก สอนให้เราทุกคนได้รู้จักกับสิ่งงดงามที่เรียกว่า ความรัก

    รักแรกของปู่ซูโฮ ... ปู่กับย่าของซูโฮครองรักกันมายาวนาน แต่ใครเลยจะรู้ว่าย่านั้นไม่ใช่รักแรกของปู่ รักแรกของปู่คือรักที่ไม่สมหวัง ปู่ต้องพลัดพรากจากคนรักครั้งแรกไปเพราะสงคราม เมื่อปู่กลับมาเธอคนนั้นก็ไม่ได้อยู่รออีกต่อไป กระนั้นก็ดีปู่ยังเก็บความทรงจำที่ดีของรักครั้งแรกไว้ตลอดมา

    รักแรกของซูโฮ ... รักแรกของเขาคือซูอึน หญิงสาวดาวเด่นของโรงเรียนตกหลุมรักซูโฮ ความรักของทั้งสองคนเริ่มต้นอย่างสดชื่นสวยงาม ทั้งคู่ติดต่อกันผ่านทางเพจเจอร์ ทั้งที่เครื่องเพจเจอร์นั้นได้สูญหายไปก่อนที่ทั้งคู่จะมาคบกันในวันที่เธอช่วยชีวิตเขาจากทะเล การฝากข้อความทิ้งไว้เป็นวิธีที่ทั้งสองคนฝากข้อความสื่อสารให้แก่กัน เธอเริ่มตกหลุมรักเขาก่อน เธอบอกรักเขาก่อน  และ เธอก็ต้องเป็นคนกล่าวขอโทษเขาก่อนเช่นกัน สำหรับการที่ทำให้เขาได้มาพบกับความรักที่แสนสั้น เมื่อ ลูคีเมีย โรคร้ายในตัวเธอ เข้ามาหยุดชีวิตที่กำลังก้าวไปข้างหน้าหน้าอย่างสวยงามของเขาและเธอ

    ...การได้พบกับความรัก แม้รักนั้นจะงดงามและมีความเหมาะสมมากเพียงใด ท้ายสุดท้ายแล้ว เราก็อาจไม่ได้มีชีวิตอยู่กับความรักนั้นตลอดไป เพราะ บางครั้ง ความรัก กับ พรหมลิขิต ไม่ได้ถูกกำหนดขีดเส้นมาด้วยกัน เช่นเดียวกับ รักแรกของปู่ และ รักแรกของซูโฮ

    ...ทั้งปู่และซูโฮ ทั้งคู่ได้พบรักครั้งแรกที่งดงามและเป็นรักแท้ แต่ พรหมลิขิตขีดให้ปู่ต้องพลัดพรากจากคนรักคนแรกเพราะสงครามและตัวปู่เองก็เลือกทางเดินชีวิตหลังจากนั้นไปในอีกเส้นทางหนึ่ง พรหมลิขิตขีดให้ความตายมาเยือนซูอึนในวันเวลาที่ความรักกำลังผลิบาน

    ....ปู่ของซูโฮบอกไว้ว่า ในชีวิตมีทางแยกทางโค้งอยู่มากมาย หากใครหักโค้งผิดก็จำต้องเดินตามเส้นทางที่เลือกนั้น บางเส้นทางถูกขีดโดยโชคชะตา บางเส้นทางเราเป็นคนขีดเอง และในความจริงเราเองก็ไม่สามารถรู้ได้ว่า ทางแยกที่เราเลือกเดินในเส้นทางหนึ่งและทิ้งอีกเส้นทางหนึ่ง เป็น การตัดสินใจที่ถูกหรือผิด ไม่มีใครเลยที่จะบอกได้ แต่เมื่อเราเลือกเดินแล้วก็จำต้องเดินในเส้นทางนี้ให้ดีที่สุด

    เช่นเดียวกับ รักแรกของปู่อาจไม่ใช่พรหมลิขิตที่ถูกกำหนดให้มาคู่กัน สำหรับเธอคนนั้นสิ่งที่ปู่ทำได้ดีที่สุดคือการเตรียมงานศพให้คนรักอย่างดีที่สุดในชาตินี้ และ วอนขอให้เธอรอปู่ที่จะมาครองรักอีกครั้งในชาติหน้า ส่วนในชาตินี้กับเส้นทางที่ปู่เลือก ถึงปู่จะไม่อาจสมหวังในชาตินี้กับความรักครั้งแรกของปู่ แต่ ถ้าปู่ไม่ได้มารักกับย่า ไม่ได้มีความรักที่หนักแน่นมั่นคงให้กับย่า พ่อกับแม่ก็คงไม่เกิดมา และ ก็คงไม่มี ซูโฮ และ เมื่อไม่มีซูโฮ ก็คงไม่มีความรักของเขาและซูอึน และ นั่นก็อาจทำให้ซูอึนไม่ได้พบคนที่รักเธอได้มากเท่ากับซูโฮ เช่นเดียวกัน


    เมื่อคนรักของเราจากเราไป ความรักของเราจะจากเราไปด้วยหรือไม่ ?

    ...ก่อนหน้านั้นซูโฮผู้เป็นหลานสงสัยในความรักครั้งแรกของปู่ว่า ปู่ไม่จริงใจหรือเปล่าที่ใช้ชีวิตคู่อยู่กับย่าหลายสิบปีแต่มีใจหลงเหลือให้คนอื่น ? ซูโฮ ไม่เชื่อว่า เมื่อคนเราตายจากไปยังจะมีความรักเหลือไว้ให้แก่กัน เพราะคนที่อยู่ต่อก็จำต้องมีชีวิตใหม่ๆมีความรักครั้งใหม่เกิดขึ้น เขาเชื่อว่า ความรักของคนเราจะจบลงเมื่อความสัมพันธ์นั้นสิ้นสุดลง แล้ว ซูโฮ ก็ได้มาพบกับคำตอบนี้ จากความรักครั้งแรกของตัวเอง

    ...หากความรักเป็นเหมือนเมล็ดพันธุ์ต้นไม้ที่คนสองคนปลูกร่วมกัน เมื่อมันเติบโตขึ้น แม้ใครสักคนจะจากไป แต่ ความรัก ที่กำเนิดขึ้นมานั้นก็หาได้จะตายจากตามไปด้วย เพราะ ความรักนั้นไม่มีวันตาย ตราบใดที่ยังมีใครคนใดคนหนึ่งยังยินดีที่จะรดน้ำพรวนดินให้กับมัน  ต้นไม้แห่งรักต้นนี้ก็สามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้อีกนานเท่านาน ยกเว้นเสียแต่ว่า คนที่เหลืออยู่ต้องการที่จะเลิกดูแลมันเสียเอง

    ...ดังนั้นแม้ใครคนหนึ่งจะจากเราไป ก็ไม่จำเป็นว่า ความรักของใครคนนั้นจะต้องสิ้นสุดลง เราสามารถเก็บความรักในวันวานและมีชีวิตอยู่ในวันนี้ไปจนถึงวันข้างหน้าได้ไม่จำเป็นต้องลบมันออกไป ขอเพียงแค่อย่าให้ ความรักของวันวานเป็นตะขอที่ฉุดรั้งความรักในปัจจุบันก็เพียงพอ

    อย่าให้ความรักในวันวานมาเบียดเนื้อที่ของวันนี้ แต่ ให้มันอยู่ในลิ้นชักความทรงจำที่เราสามารถจะเปิดขึ้นมารำลึกถึงได้ทุกครั้งที่เราต้องการ เหมือน รักแรกของปู่กับคนรักที่ต่างฝ่ายต่างก็ยังเก็บอีกคนไว้ในลิ้นชักความทรงจำ และ มีชีวิตตามเส้นทางของตัวเองตราบจนช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต


    (มีต่อ)

    แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 49 12:50:13

    จากคุณ : "ผมอยู่ข้างหลังคุณ" - [ 28 มี.ค. 49 12:49:12 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป