ทราบกันไหมคะว่ามันยาวขนาดนี้ สำหรับเราครั้งแรกไม่รู้ค่ะ อ่านตอนอยู่ ม.ศ. 2 (รุ่นสุดท้าย) ห้องเรียนอยู่ติดกับห้องสมุด คว้าได้เล่ม 1 พอจบควานหาเล่ม 2 ยังไม่จบอีก เอ๊ะ เห็นมีเล่ม 10 กว่า ไม่ไหวแล้วมั้ง ตัดใจเลิกอ่าน แต่ทนไม่ไหวค่ะขวนขวายหาอ่านที่ ร.ร มีไม่ครบ วิ่งเต้นหาอ่าน ที่ห้องสมุดวัดปากน้ำ เช่าร้านหนังสือใกล้บ้านบ้าง และสัญญากับตัวเองต้องมีเป็นของตัวเองให้ได้ พอทำงานเลยวานร้านเช่าหนังสือซื้อให้ค่ะ ตอนนั้นยังมี 22 เล่ม อยู่ค่ะ ทุกวันนี้บางเล่มหายไปแต่ก็ซื้อมาเติมแล้ว ตอนเราอ่านรพินทร์ เราคิดเป็น คุณไพโรจน์ สังวริบุตร บุญคำนี่ จำรูญ หนวดจิ๋ม บ้านเราว่าเราบ้าค่ะ หนังสือเรื่องเดียว อ่านได้มาไม่รู้กีรอบต่อกีรอบ มา 10-20 ปี ก็คนมันชอบ เพชรนี้เราถือเป็นเพื่อนแท้ ทำให้เราเลิกเรียนตรงกลับบ้าน ไม่เถลไถล เป็นเด็กดีคนหนึ่งเลย
จากคุณ :
พระจัน 
- [
11 มิ.ย. 49 00:12:24
]
ครั้งแรกที่อ่านเพชร
