ความคิดเห็นที่ 1 เสียงเครื่องยนตร์ของรถเก๋งสีดำทำลายความเงียบสงัดบนถนนที่ว่างไร้ผู้คนไป ชายหนุ่มผู้ขับขี่ตามจ้องเขม็งมองถนนเบื้องหน้า ขณะเดียวกันก็ขบกรามแน่นจนเป็นสันนูนออกมา เปล่าเลยเขาไม่ได้โกรธชายในผับคนนั้นหรอก ความคับแค้นใจแน่นอยู่ในอกทำให้เขาเหยียบคันเร่งจนสุด เพื่อหวังระบายสะบัดทิ้งซากตะกอนที่รบกวนจิตใจออกไปบ้าง     เขาจำต้องจัดการให้ชายคนนั้น เพราะรู้ว่าไม่อาจประมาทพลาดพลั้งได้ ช่วงหลายปีมานี้เพียงใช้สายตาข่มขู่คนที่มาข้องแวะก็หลีกลี้หนีหายไป แต่สำหรับชายเมื่อครู่นั้น กลับเป็นนักสู้ที่หาได้ยาก ทั้งความว่องไวและพลังกายในพันคนจะพบสักคนหนึ่ง หากประมาทคนที่จะไปนอนกองกับพื้นคงเป็นเขา     ข้อได้เปรียบเดียวของชายหนุ่มที่เหนือกว่าคือ เขาดำรงชีวิตมาสองร้อยกว่าปีแล้ว เวลาอันยาวนานได้เพาะสร้างทักษะหลายๆ อย่างแก่เขา การต่อสู้มานับครั้งไม่ถ้วนหล่อหลอมให้เขากลายเป็นยอดนักสู้ที่ไม่เคยมีมาก่อน รถสั่นสะเทือนเล็กน้อยเพราะตกหลุมบ่อบนถนน นอกจากนี้มันยังรั้งความคิดของเขาให้กลับคืนมาสู่สภาพเป็นจริง และโดยไม่ทันคิดต่อเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นข้างๆ “อิน อย่าขับรถเร็วสิ ฉันกลัวนะ” เป็นเธอนั่นเอง “กลัวเหรอ คุณเคยมีความกลัวด้วยหรือ” ชายหนุ่มส่งเสียงเย้ยหยัน ตาแลไปมองหญิงสาวชื่อจารี เธอเหมือนจะรู้จึงยิ้มให้เขา “ขับรถเร็วมันก็อาจเกิดอุบัติเหตุได้นะ ฉันกลัวตาย” พูดเสร็จหญิงสาวก็ปิดปากกลั้นหัวเราะ แล้วเปลี่ยนมานั่งตะแคง จ้องมองชายหนุ่มด้วยสายตาหยาดเยิ้ม “ตายเหรอ คำนั้นควรใช้กับคน แต่นี่เราเป็นตัวอะไร เป็นคนอยู่เหรอ ผ่านมากี่ปีแล้วผมหงอกสักเส้นก็ไม่เคยมี”     คราวนี้เขาส่งเสียงตวาดใส่หญิงสาว จะไม่ให้เขาหัวเสียได้อย่างไร นับแต่เวลาเหตุการณ์บนดอยแม้ว เมื่อสองร้อยกว่าปีก่อน เขาขุนอินทรายุทธนำกองกำลังทหารส่วนหนึ่งจากกรุงศรีฯ ตามคำบัญชาของนายเหนือหัว เพื่อจับตัวหมอผีชาวเผ่าแม้วมาช่วยศึกก่อนเสียกรุง     ชาวแม้วที่ไร้อาวุธกลับกลายร่างเป็นครึ่งคนครึ่งสัตว์ป่า คมอาวุธธรรมดาไม่ระคายผิวพวกมัน ดีที่พวกเขาเตรียมการไว้ก่อนแล้ว ดังนั้นจึงมีอาวุธสิบกว่าชิ้นอันเป็นของขลังที่สามารถจัดการพวกมันได้ แต่นั่นก็แลกกับทหารทั้งกองต่อสู้สิ้นชีวิตไป ส่วนตัวเขากลับถูกมนตร์สะกดสาปให้รับใช้นางหมอผีประจำเผ่า  ทำให้เขาไม่อาจฆ่านางได้  หรือแม้กระทั้งจะหนี ทุกครั้งพอถูกเรียกใช้แม้ไม่ยินดี ถ้าไม่ปฏิบัติตามคำสั่งร่างกายก็จะปวดแสบร้อนอย่างแสนสาหัส จะตายก็ตายไม่ได้ ได้แต่กล้ำกลืนอยู่เป็นทาสรับใช้นาง     ความหวังอย่างเดียวที่จะทำให้เขาพ้นทรมานก็คือการสิ้นอายุขัย แต่เมื่อเวลาผ่านไป วันผ่านวัน คืนผ่านคืน ปีผ่านปี ก็ไม่มีวี่แววของความร่วงโรยตามอายุขัยที่มนุษย์ควรจะเป็น และนี่ไม่ใช่เป็นเพราะอำนาจมนตราแน่ๆ ไม่มีมนตร์บทใดสามารถยับยั้งฝืนกฎธรรมชาติโดยไม่มีผลกระทบได้     การยืดชีวิตด้วยเวทมนตร์นั้นใช่ว่าจะไม่มี แต่ผลที่ได้รับส่วนใหญ่กลับเป็นความน่าสยดสยองเสียมากกว่า เช่น การหน่วงจิตไว้ในร่างที่ไร้ชีวิตคอยรักษาร่างกายไม่ให้เน่าเปื่อยด้วยยาสมุนไพร หรือแม้กระทั้งการสังเวยเลือดด้วยการกลืนกินเลือดเนื้อของคน เหล่านี้ยิ่งทำก็ยิ่งทำให้จิตใจละความเป็นคน สุดท้ายก็กลายร่างเป็นตัวประหลาดพิกลพิการไป     ตลอดระยะเวลาหลายปี เขาเฝ้าสังเกตดูนาง ด้วยความเชื่อว่าชีวิตที่ไม่แก่เฒ่านี้ต้องมีเบื้องหลังอย่างแน่นอน การใช้มนตร์คาถาที่พยายามฝืนกฎเกณฑ์ธรรมชาติ จะต้องใช้สิ่งแลกเปลี่ยนที่สูงค่า พิธีกรรมต้องถูกทำขึ้นอย่างสม่ำเสมอ เพื่อคงพันธะสัญญาแห่งมนตรานั้นไว้ กระนั้นเวลาล่วงผ่านมากว่าสองร้อยปีเขาก็ยังไม่พบเลศนัยใดๆ เลย หรือว่าเขาคิดผิด “ใจลอยคิดอะไรอยู่อีกล่ะ” เสียงถามแสดงความห่วงใย ดึงเขาหวนคืนสู่ถนนเบื้องหน้า “เปล่า เรื่องในผับตั้งใจใช่ไหม” เขาอดถามไม่ได้ “ก็จารีเห็นอินเบื่อๆ ก็เลยหาคู่ซ้อมมือให้ไม่ดีเหรอ หรือว่าคนตะกี้ไม่เก่งพอ” หญิงสาวทำเสียงออดอ้อน “อย่าทำแบบนี้อีก แล้วก็หยุดพูด” เขาพูดเพียงแค่นี้เธอก็เงียบไป หลายปีมานี่เธอดีต่อเขาไม่น้อย ทำตัวไม่เหมือนเจ้านายและบ่าว ทั้งยังยอมให้เขาขัดใจในหลายๆ เรื่อง ซึ่งความจริงเธอสามารถใช้อำนาจบังคับเขาได้แต่ก็ไม่ทำ “ใกล้ถึงบ้านแล้ว” ชั่วครู่หนึ่งเขาก็พูดขึ้น แล้วก็หัวเลี้ยงรถเข้าไปในซอยข้างทาง ขณะที่ขับรถไปได้ครึ่งทาง จู่ๆ เธอก็เอื้อมมือมาแตะที่ต้นแขนของเขา แล้วพูดขึ้นว่า “มีคน” คำพูดนี้ เมื่อเปล่งออกจากปากหญิงสาวเขาก็ตื่นตัว ทันที ซึ่งนั่นเป็นสัญญาณว่ามรสุมการต่อสู้จะเริ่มขึ้นอีกครั้ง ++++++++++++     ริมถนนอันว่างเปล่า ทันใดนั้นรถกระบะสองคันก็โผล่จากเงามืดมาไล่หลัง ชายหนุ่มเร่งความเร็วรถขึ้นอีกแต่สายไปเสียแล้ว ปรากฏรถกระบะอีกครั้งขึ้นแล่นมาจอดขวางทางข้างหน้า เขาหักรถเบี่ยงหลบไปยังช่องว่างบนถนนเบื้องหน้า เสียงรถชนสนั่นหวั่นไหว การชนอย่างแรงทำให้รถกระบะที่ขวางหน้าหมุนคว้าง ซึ่งพอดีกับจังหวะที่รถสองคันตามมา ทำให้รถทั้งสามชนกัน นี่พอจะยับยั้งไม่ให้ถูกไล่ตามได้ แต่ในระยะเวลาอันสั้นรถทั้งสามต้องตามมาอย่างแน่นอน “มาเร็ว” อินสงเสียงบอกจารี ขณะที่ใช้เท้าถีบประตูหน้าบ้านจนพังครืนลงมาแล้ว เขากึ่งจูงกึ่งลากเธอเข้ามาในตัวบ้าน เสียงรถกระบะแล่นตามอย่างกระชั้นชิด เสียงเบรกกับถนนดังแหลมบาดแก้วหู พวกมันตามมาถึงแล้ว “รีบเข้าไปซ่อนในหลุม ทางนี้ผมจัดการเอง” เขาบอกให้เธอรีบหลบเข้าไปในที่ซ่อน ขณะที่ตัวเขาเองเตรียมพร้อมรับมือกับศัตรูที่กำลังมาเยือน “ไม่ต้องหรอกอิน คราวนี้ฉันจัดการเอง” เสียงสั่งทรงอำนาจดังขึ้นจากปากของหญิงสาว เมื่อเหลียวกลับไปมองจึงพบว่าเธอไม่ได้หนีไปไหนคงยืนอยู่ที่กลางบ้านอย่างเดิม “ลิ่มเงินไร้สภาพ” อินถึงอุทานด้วยความตกตะลึงกับภาพที่เห็น รีบผละจากหน้าประตูไปยืนอยู่ด้านหลังแทน เมื่อตอนหัวค่ำก่อนที่เขาจะพาเธอไปเที่ยวตามคำขอร้อง ฝนตกโปรยปรายเล็กน้อยทำให้อากาศในตอนดึกเย็นกว่าทุกวัน แต่เพียงหญิงสาวยกฝ่ามือขวาขึ้นกางก็ปรากฏลมร้อนจากฝ่ามือโพยพุ่งพัดพาความเย็นในห้องจนหายไปสิ้น     ลิ่มเงินไร้สภาพ เป็นชื่อเรียกของมนตร์บทหนึ่ง ว่าด้วยการสร้างลูกแก้วประจุด้วยธาตุอากาศเย็นสุดขั้ว ขั้นตอนการสร้างในช่วงเวลาแรกนั้นจะทำการขับไล่สภาวะร้อนออกไป จนเหลือแค่สภาวะเย็นต่ำกว่าจุดเยือกแข็งบีบผนึกไว้เป็นลูกแก้วอากาศกลมขนาดเท่ากำปั้น ตัวลูกกลมธาตุเย็นนี้จะอยู่ในภาพสมดุลอย่างยิ่งยวดมันจึงไม่กลายเป็นก้อนน้ำแข็ง และจวบจนกระทั่งถึงเวลาที่เหมาะสมผู้ใช้จึงจะบีบผลักระเบิดมวลลูกแก้วออกไปยังทิศทางที่ต้องการ     เศษเสี้ยวของมวลธาตุเมื่อสัมผัสกับสิ่งใด ก็จะบันดาลให้วัตถุสิ่งของนั้นเย็นลงอย่างฉับพลัน ที่ร้ายกาจคือเมื่อสัมผัสกับเลือดเนื้อของคน มันจะทำให้เลือดกลายเป็นน้ำแข็งสร้างความเจ็บปวดทรมานอย่างยิ่ง ถ้าโดนเข้าบริเวณที่มีอวัยวะสำคัญก็อย่าหมายจะมีชีวิตรอดไปได้ ซึ่งซากศพของผู้โดนคาถานี้จะมีรอยช้ำเลือดเป็นจุดๆ คล้ายถูกตอกด้วยลิ่มที่มองไม่เห็น พวกมันทำให้เธอโกรธแล้ว     พอประตูบ้านถึงเปิดขึ้นอีกครั้งพวกมันก็กรูกันเข้ามา หนึ่งในนั้นพบความผิดปกติของบรรยากาศในห้อง มันรีบตะโกนเตือนภัยให้คนที่เหลือ แต่สายไปเสียแล้ว พวกมันหลายคนแม้รับรู้มาก่อนว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง กระนั้นหลายคนยังคิดว่าเป็นเรื่องเหลือเชื่อ จนมาพบเห็นกับตาจึงรู้ว่าเรื่องราวเป็นจริง ภาพของหญิงสาวยืนเด่นอยู่กลางบน นัยน์ตาเป็นสีน้ำเงินเรืองแสงสะกดทำให้พวกมันทำอะไรไม่ถูก และภาพที่เห็นนี้ก็กลายเป็นภาพสุดท้ายในชีวิตของพวกมัน     สิ้นเสียงตูมใหญ่ ก็ตามมาด้วยเสียงร้องโอดโอยและเสียงปืน ในวินาทีสุดท้ายของชีวิต พวกมันบางคนก็ยังพอมีสติที่จะลงมือ “จารี” เมื่อเขาระงับสติได้ ก็พบว่าร่างของหญิงสาวนอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น เขารีบเข้าไปประคองแล้วตรวจดูบาดแผล ร่องรอยกระสุนปืนเจาะเข้าไปที่ท้องของเธอสอง ทำให้เลือดไหลทะลักไม่หยุด “ยังมีพวกมันอยู่ด้านนอก พาฉันไปที่หลุม” เสียงกล่าวกระท่อนกระแท่นดังมาจากปากหญิงสาว เธอกระตุ้นเตือนเขาให้รีบพาลงไปที่หลบภัย +++อ่านต่อด้านล่างครับ+++ จากคุณ : egotech - [ 20 ก.ค. 49 00:36:51 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “จารีอดทนเอาไว้ เดี๋ยวพวกมันก็ไปแล้ว” อินพูดขึ้นขณะวางหญิงสาวลงบนพื้นห้อง อาจจะเรียกว่าห้องก็ไม่ถูกนัก เพราะว่าที่หลบภัยนี้เป็นเพียงกล่องเหล็กที่ฝังไว้ใต้พื้นบ้าน ฝาทางเข้ามีความหนาถึงสามนิ้ว อินหวังว่าพวกมันจะค้นพบทางลับลวงที่เขาสร้างไว้ ทางลับลวงนั้นจะนำพวกมันตามออกไปยังท่อระบายน้ำที่อยู่ห่างออกไป “แบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ” หญิงสวยพยายามเค้นเสียงพูดออกมา ดวงตาสีน้ำเงินที่เคยเรืองแสงได้นั้น บัดนี้เหลือเพียงเงาสลัวเท่านั้น “ไม่ เราต้องรอดไปได้” ชายหนุ่มพูดด้วยความหวังเต็มเปี่ยม เสียงปืนจะทำให้เพื่อนบ้านตื่นขึ้นมาดู และไม่ช้าตำรวจก็จะมา “หรืออินไม่เคยคิด” หญิงสาวพูดย้ำขึ้นอีกครั้ง แม้เขาไม่อาจฆ่าเธอได้ แต่ถ้าเธอตายไปเขาก็จะถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระจากมนตร์สาป เมื่อก่อนเขาก็เคยคิดเช่นกัน แต่ไม่ใช่เดี๋ยวนี้ เวลาอันยาวนานเพาะสร้างความรู้สึกบางอย่างขึ้น ซึ่งมันเข้มข้นรุนแรงขึ้นไปทุกขณะจนยากถอดถอนตัวได้     ทันใดนั้นก็เกิดเสียงระเบิดขึ้นที่ฝาปิด แรงระเบิดทำให้กล่องเล็กสั่นสะเทือน ฝาปิดเปลี่ยนรูปเป็นโค้งงอแต่ก็ยังเปิดไม่ได้ ความหวังเขาดับวูบไปทันที “พวกมันต้องแค่จารี อินส่งตัวจารีให้มันเถอะ” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดเดียวเมื่อเห็นว่าหนทางรอดหมดไปแล้ว “ผมจะสู้กับมัน” อินกล่าวอย่างจริงจัง ขณะที่มองหน้าขาวซีดของหญิงสาว เขาตัวสินใจเด็ดขาดแล้วว่าจะปกป้องเธอให้ถึงที่สุด “พวกข้างนอกนั่นมีปืน อินสู้มันไม่ได้หรอก นอกจาก ” เหมือนว่าเธอจะพูดอะไรออกมา แต่ก็เงียบไป     ชายหนุ่มมองเลือดที่ไหลนองเต็มพื้น พลันก็เข้าใจในความหมายของหญิงสาว ร่างกายที่อ่อนแอของคนไม่สามารถต้านทานอาวุธได้ แต่ไม่ใช่สำหรับสมิง แล้วภาพเหตุการณ์เมื่อสองร้อยกว่าปีก่อนผุดขึ้นมา กองทหารนับร้อยต้องพลีชีพถูกสังหารไปด้วยสัตว์สมิงไม่กี่สิบตัว ชายหนุ่มรีบขยับเข้าไปใกล้หญิงสาว “สัตว์สมิง บอกผมมาซิ ผมจะกลายร่างเป็นสัตว์สมิงได้อย่างไร ถ้ามีร่างกายแบบนั้นลูกปืนก็ทำอะไรผมไม่ได้แล้ว” เขาพูดด้วยความลิงโลด “อินทำไม่ได้” หญิงสาวพูดด้วยเสียงแผ่วเบาลง มองหน้าที่แสดงความผิดหวังของชายหนุ่ม เขาคงสงสัยว่าทำไมถึงทำไม่ได้ เธอจึงบอกให้เขารู้ “สมิงเกิดจากการทำพิธีน้อมตัวเข้ารับใช้อย่างเต็มใจ ส่วนอินเป็นแค่ต้องคำสาปให้รับใช้เท่านั้น”     ชายหนุ่มเมื่อได้ฟัง ก็สบสายตากับเธอ จากนั้นก็ก้มหน้าลงพูดด้วยความมุ่งมั่น “ตอนนี้ ผมเต็มใจรับใช้” “ดาบที่มุมห้อง อินนำมันมา” เมื่อได้รับคำสั่ง อินก็คลำไปตามพื้นที่มืดสลัวจนพบกล่องเหล็กยาวใบหนึ่ง เขาแงะฝาเปิดมันขึ้น เมื่อพบสิ่งของภายในนั้น มันทำให้เขาแทบผงะและเผลออุทานออกมา “ดาบนวพรหม” ดาบนี้คืออาวุธของเขาเอง หลังเหตุการณ์เมื่อสองร้อยปีก่อน ดาบเล่มนี้ก็ถูกนางยึดเอาไป เขานึกว่าดาบถูกทำลายไปแล้ว แต่มันยังอยู่ “เอาดาบนั่นมา” หญิงสาวพูดเสร็จก็ยันตัวเบี่ยงลงนอนคว่ำกับพื้น “ที่หลังของจารี” หญิงสาวพยายามส่งเสียงพูดอย่างยากเย็น การนอนคว่ำยิ่งทำให้เลือดไหลออกมากกว่าเดิม เมื่อเห็นดังนั้นเขาจึงรีบคลานเข้าไปใกล้เธออีกครั้ง “ฉีกเสื้อจารี อินจะเห็นเอง” เธอบอกเขาต่อ เมื่อเห็นว่าเขาทำอะไรไม่ถูก     เสียงควากดังขึ้น พร้อมแผ่นหลังขาวผ่องของหญิงสาวปรากฎแก่สายตาของเขา ในที่สุดเขาก็เข้าใจความหมายของเธอ บนแผ่นหลังนั้นมีเขี้ยวสัตว์ฝังอยู่หกซี่ด้วยกัน โดยแต่ละเขี้ยวแบ่งฝังไว้สองแถว มีระยะห่างกันประมาณหนึ่งคืบ “ของอาถรรพ์อย่าจับมัน ใช้ดาบผ่ามันออก” หญิงสาวร้องเตือน และบอกวิธีการให้เขา อินทำตามค่อยใช้ดาบผ่าเขี้ยวออกทีละอัน หญิงสาวกัดฟันกรอดแสดงความเจ็บปวด ขณะที่ปากก็ยังพูดบอกความหมายของที่มาของเขี้ยวแต่ละอัน หนึ่งเขี้ยว เสือลายพาดกลอน หนึ่งเขี้ยว หมูป่า หนึ่งเขี้ยว งูเห่า หนึ่งเขี้ยว หมาป่า หนึ่งเขี้ยว ค้างคาวไพร หนึ่งเขี้ยว     สมาธิของอินอยู่กับการถอดเขี้ยวแต่ละซี่ คำพูดของหญิงสาวจึงไม่เป็นใส่ใจของเขา กระนั้นหากว่าเขาได้ยินคำพูดบรรยายเขี้ยวซี่สุดท้าย เขาคงตกใจไม่มากก็น้อยเป็นแน่ “หนึ่งเขี้ยว มนุษย์สุดเหม็นเน่า”     พอถอดเขี้ยวออกจากหลังหญิงสาวทั้งหมดจนสิ้น เหตุการณ์ประหลาดก็เกิดขึ้น แผลที่หลังของหญิงสาวกลับหายเป็นปกติอย่างรวดเร็วราวกับแผ่นหลังขาวผ่องไม่เคยมีแผลใดๆ สีผิวที่ขาวซีดเพราะเสียเลือดก็กลับคืนสู่สีเข้มตามเดิม ส่วนหญิงสาวนั้นกลับกลายเปลี่ยนปราดเปรียวพลิกตัวขึ้นมาโดยไม่แสดงเค้าความเจ็บปวด นัยน์ตาคู่นั้นกลับเรืองแสงสีเงินแววดูลึกลับอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน “อ๊าก!” เสียงร้องของอินดังขึ้น เมื่อหญิงสาวใช้ฝ่ามือข้างหนึ่งวางลงบนหน้าผากเขา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงก้องกังวาลว่า “นับแต่นี้ กายของเจ้าคือร่างรับใช้ข้า เป็นดั่งคลองรองรับอุทก เป็นดั่งรากพยุงพฤกษา วิญญาณมนุษย์จะเป็นบรรณาการ วิญญาณสัตว์จะเข้าสิ่งสู่ ณ กายนี้ ตลอดกาล” ที่ใจกลางฝ่ามือของหญิงสาวเหมือนมีน้ำวนขนาดใหญ่ดึงดูดไอความร้อนจากร่างของอินอย่างรวดเร็ว และแทนที่ด้วยความเย็นอันสาหัส ไม่ช้าเขาก็รู้สึกด้านชาไร้ความรู้สึกทางกาย     ความรู้สึกที่ไร้ความความรู้สึกนับว่าเป็นเรื่องแปลกพิศดาร ต้นธารแห่งความกลัวการต่อสู้ฆ่าฟันของมนุษย์ ส่วนหนึ่งมาจากความเจ็บปวด หากคนเราไร้ความรู้สึก มีเพียงความนึกคิด ทุกสิ่งล้วนกระทำตามใจไม่เกรงกลัวสิ่งที่จะทำอันตรายต่อร่างกายอีกต่อไป เช่นนี้เองสัตว์สมิงทั้งหลายที่เคยรับใช้นางจึงไม่เกรงกลัวอาวุธนานาๆ ชนิด นั่นเพราะพวกมันไร้ความรู้สึกเจ็บปวด ซึ่งความเข้าใจนี้หลั่งไหลเข้ามาในหัวของอินโดยทันที หลังจากที่ตลอดทั้งร่างของเขาไร้ความรู้สึก “แล้วจะกลายร่างอย่างไร” อินถามด้วยความสงสัย เมื่อพิจารณาดูร่างกายของเขายังเป็นปกติเหมือนเดิม ที่เพิ่มเติมขึ้นมาคือดวงตาที่มองเห็นได้ในความมืด และประสาทสัมผัสที่รับรู้ถึงการคงอยู่ของศัตรูนับสิบที่ด้านบน “ปล่อยให้โทสะ ปลุกวิญญาณสัตว์ป่า” หญิงสาวพูดด้วยเสียงแปลกประหลาดระคายหู น้ำเสียงคล้ายดังจากห้วงลึกในลำคอจนไม่สามารถจำแนกได้ว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของหญิงสาวคนที่เขารู้จักอีก การนองเลือดจะมีขึ้นในไม่ช้านี้ ### จบตอนที่ 1 ###  (มีสองตอนจบครับ) จากคุณ : egotech - [ 20 ก.ค. 49 00:37:33 ]

ความคิดเห็นที่ 3 น่าสนใจ ^__^ จากคุณ : Domingo - [ 20 ก.ค. 49 04:37:35 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สนุกดีครับ แต่ผมว่าหญิงสาวโดนยิงง่ายไปหน่อยอ่ะ น่าจะเปลี่ยนแรงจูงใจเป็นแบบอื่น หรือหาเหตุผลให้ถูกยิงแบบอื่น ว่าแต่ไม่เห็นบรรยายเลยครับว่าพวกที่ตามมาเป็นใคร เลยดูขาดแรงจูงใจไปนิดนึง เหมือนจู่ๆ ทั้งหมดผูกมาเพื่อให้ตัวเอกกลายร่างเป็นสมิงเท่านั้นเอง  :P ปล ความเห็นส่วนตัวครับ จากคุณ : ...วัช... - [ 21 ก.ค. 49 20:11:10 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ทุกข้อสงสัยมีความกระจ่างในตอนสองครับ จากคุณ : egotech - [ 23 ก.ค. 49 00:00:53 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แล้วตอนสองเมื่อไหร่จะมา ^^" จากคุณ : Domingo - [ 16 ส.ค. 49 12:23:09 ]