ไม่ได้เข้าห้องนี้มานานแล้ว... ตั้งแต่มีข่าวพักเพชร ฯ สร้างพระนเรศวรก่อนนั่นละครับ
กลับมาอ่านใหม่รู้สึกมีหลาย ๆ ความเห็นโดนใจผมนะ บวกกับที่นึก ๆ
มาเรื่อย ๆ เลยขอออกความเห็นบ้างครับ
- ถ้าจะสร้าง 3 ภาคจริง ๆ ภาค 3 ไม่ควรมีแค่ แงซายจอมจักราครับ
เพราะ 3 ภาค มันจะเหมือนคนละเรื่องกันเลย ภาคแรกเดินป่าล่าสัตว์ธรรมดา
ภาคสองเดินป่าเมืองมายาหลงยุค แล้วก็ ภาคสามละครจักร ๆ วงศ์ ๆ
เนื้อหามันโดด ๆ พิกล
อีกอย่าง ตอนละ 3 ชั่วโมงนี่ แงซายจอมจักรา 3 ชั่วโมงผมว่าเนื้อเรื่องมันหลวมเกินไปนะครับ
เนื้อหามันพอ ๆ กับ ช่วงมันตรัย แต่
มันตรัยโดนแย่งเวลาจากทั้งสางเขียว ทั้ง T-Rex แถมยังวายาอีก
ถ้าจะสร้างสามภาคจริง ๆ เอาเขานิลกาญจน์ไปไว้ภาคสามดีกว่าครับ
แต่ยังไงผมก็สนับสนุน 4 ภาคนะ ยาวหน่อยแต่เก็บรายละเอียดได้ดีกว่า
โดยอาจจะลดเวลาลงเหลือภาคละ 2 ชั่วโมงครึ่ง แทน 3 ชม. (จะมีปัญหากับรอบฉายไหมครับ)
หนังเรื่องนี้คงไม่มีโอกาสสร้างอีกง่าย ๆ น่าจะทำให้เป็น "ตำนาน" ของเรื่องนี้ไปเลย
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ภาคแรก จากเริ่มเรื่อง จนถึง ปราบงูยักษ์ที่หล่มช้าง
อันนี้สนับสนุนของเดิมครับ ภาคแรกเนื้อหาขนาดนี้กำลังดี
- อย่างที่หลาย ๆ คนบอกไว้ งดล่าสัตว์พร่ำเพรื่อ งดบุหรี่ (เถอะครับ มีวิธีเลี่ยงน่า)
อย่างฉากรพินทร์เอาดุ้นฟืนให้ดารินจุดบุหรี่ แล้วตัวเองเอาไฟแช็คมาจุดของตัวเอง
อันนี้ผมเคยเสนอไปทีแล้ว ไม่รู้ลืมไปแล้วหรือยัง เปลี่ยนเป็นกาแฟได้ครับ
นายพรานแกต้มน้ำโดยเอากาน้ำ(กากาแฟ) แขวนที่ปลายไม้แล้วห้อยไว้เหนือกองไฟ (เหมือนหย่อนเบ็ดตกปลา)
คุณหญิงมาเบ่งขอกาแฟกิน ก็ให้นายพรานแกจับที่คันเบ็ดยื่นไปให้ทั้งกาเลย คุณหญิงอนเพราะ
จะให้กินกาแฟจากกาได้ไง แล้วตาพรานแกก็ล้วงแก้วมารินกินเอง
"ดุ้นฟืนมันยาวดี ผมส่งให้คุณหญิงได้โดยไม่ต้องลุกขึ้น (ไม่เหมือนไฟแช็ค)" ผมว่าอารมณ์ไม่ต่างกันนะ
- เหตุการณ์เหลื่อมกันนิด ๆ ก็ดีนะครับ อย่างตอนตามล่าไอ้กุด น่าจะมีการพูดถึงไอ้แหว่งบ้าง เช่นให้รพินทร์เล่า
ว่าตอนนี้ในป่ามี "ขาใหญ่" อะไรอีกบ้างนอกจากไอ้กุด ตอนตามไอ้แหว่งครั้งสุดท้าย ให้พวกรพินทร์เจอเกล็ดงูยักษ์หล่นอยู่ตามทางบ้าง ตอนมุดถ้ำน้ำตกจะได้มีลุ้นด้วยว่าจะเจออะไร
อารมณ์จะได้ไม่ขาดช่วง ไม่งั้นตอนไปเจอไอ้แหว่งยืนตาย มันจะดูเหมือน "จบตอน" ไปเลย
- งูยักษ์ จะเป็นตัวปูเรื่อง สิ่งผิดธรรมชาติในภาคต่อไป ถ้าจะให้เน้นกว่านั้น เอานางตะเคียนมาสิงดารินช่วง
ก่อนถึงหล่มช้างด้วยก็ได้นะครับ เนื้อหาท้ายภาคแรกกับ ภาคสอง จะได้ไม่โดดจากกันมาก
คือมีทั้งสัตว์ประหลาด ทั้งไสยศาสตร์ตั้งแต่ท้าย ๆ ภาคแรก ไม่ใช่อะไรต่อมิอะไรไปโผล่กันตอนภาคสอง
มันจะเหมือนดูหนังคนละเรื่อง หมู่บ้านพุเตย อาจจะยาวเกินไปกับบทแทรกไสยศาสตร์เล็ก ๆ แบบนี้
แต่นางตะเคียนท่านนี้คงต้องโดนเจ้าแงซาย "ลองของ(ปืน)" กระบอกอื่นที่ไม่ใช่ของ ตาฮอฟมันแล้วละครับ
- จบภาคนี้ผมว่าน่าจะเป็นฉากที่ปราบงูยักษ์สำเร็จแล้วรพินทร์หันมาถามคณะนายจ้างว่า
สิ่งเหนือโลกเตือนเรา ขัดขวางเราแบบนี้แล้ว พวกคุณจะเดินทางต่อไหมครับ (เชยไหมนี่)
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
ภาคสอง สางเขียว ถึง ปราบมันตรัย
- ไม่มีสางเขียว ไม่มีมาเรีย ยังไงก็คงตัดไม่ได้ยกให้เขาไปซัก 40 - 60 นาทีคงไม่น่าเกลียด
- ก็องกอย นำไปสู่มันตรัย การพลัดพรากจากกันของ 12 ชีวิต ตะขาบยักษ์ ค้างคาว เสือโคร่งดำ
เนื้อหาช่วงนี้มันเป็นหนังเรื่องเดียว 60-80 นาที น่าจะได้นะครับ
จะได้มีเวลาเน้นบทซึ้ง ๆ รพินทร์-ดาริน มาเรีย-ไชยยันต์ ด้วย ไม่งั้นคงต้องตัดฉาก ฉับ ๆ
แบบหนังเดินป่าของไทย 2-3 เรื่องหลัง ๆ นี่ ความสัมพันธ์ของตัวละครไม่มีเลย
ได้แต่ลุ้นว่าฉันจะรอดไหมอย่างเดียว
- อีกอย่าง ถ้าช่วงนี้ยาวพอ จะได้คุ้มที่จะทำฉากนครแห่งความหลับ ให้ยิ่งใหญ่ ด้วยครับ
- เหมือนภาคแรกครับ แกล้งทำให้พวกนี้เดินผ่านรอยเท้า T-rex โดยไม่รู้ตัว นึกว่าเป็นแอ่งน้ำก็ได้
แต่คนดูรู้เพราะมองจาก Top view อารมณ์จะได้ต่อเนื่องกับภาค 3
- จบภาคสองตอนกำลังเผามันตรัย ทุกคนนึกถึงคำพูดของมันตรัย พวกสูจะเดินทางไปสู่ความพินาศ
วะ ฮ่าาาาาาาา แล้วก็มีเสียง ว๊าาาาก ของเจ้า T-rex แทรกเข้ามในเสียงนั้นให้ทุกคนสะดุ้ง (เชยอีกแล้วมั้ง)
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
ภาค 3 T-Rex ถึง แงซายทรยศ
- ไหน ๆ ก็จะทำ CG ไดโนเสาร์ ที่ตัวใหญ่กว่าใน JP แล้ว (ถ้ากลับไปอ่านจะรู้ว่า T-Rex ของคุณพนมเทียน
ใหญ่กว่าใน JP เยอะ ขนาดน้อง ๆ Godzilla ได้) ใช้ให้คุ้ม ๆ เถอะครับ ให้มันอยู่ซัก 30 นาทีก็ดี
ถ้าปูเรื่องเจอรอยเท้ามาตั้งแต่ภาคก่อน คนคงไม่เกิดอาการรับไม่ได้หรอก
- กระโหลกมนุษย์ในใบบัวกินคน ฉากนี้เขาว่าคุณพนมเทียนตั้งใจเขียนมาก ๆ อย่าตัดเลยนะครับ
-วายา นีลา มหาฤาษี แงซายโดนหินทับ รพินทร์โดนหกขากัด ตอนนี้สุดซึ้งของสองพระเอกแล้ว
- ผมเคยคิดว่าน่าจะจบตอน ออกจาเขานิลกาญน์ แต่มันจะดูเรียบเกินไปครับ
ช่วงออกเดินทางระหว่างหลุมอุกาบาต ครั้งหนึ่งรพินทร์หายไป เชษฐา กับ แงซายออกไปตาม
รพินทร์กลับมา ออกไปตามหาคุณชายไม่เจอ "แงซายทรยศ" จบตรงนี้คงน่าติดตามกว่า
เพราะจะรักขนาดไหนรพินทร์ก็ระแวงเจ้านี่มาตลอดทาง
- ภาคสอง กับ สาม มีบท รพินทร์ กับ แงซาย "เฉือน" กันเยอะนะครับ
ถ้าเอามารวมกันเป็นภาคเดียว คงหายไปเยอะ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ภาค 4 ปิ่นพระศิวะ ถึง จดหมายหนองน้ำแห้ง
- เจ้าแงซายรอดข้อกล่าวหามาได้ แบบมวยล้มต้มคนดู (ผมว่างั้นนะ)
- แก้ปริศนาการตัดทาง แล้วค่อยกลายเป็นละครจักร ๆ วงศ์ ๆ น่าจะดีกว่าเปิดภาคนี้มา
คณะเดินทางโดนทหารล้อมจับบนถนนพระศิวะนะครับ
ข้าน้อยบังอาจ ควงขวานต่อหน้าเล่าปัง แต่ก็เพราะอยากให้งานครั้งนี้ออกมาดี ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
(-_-)
--/--
จากคุณ :
ก็องกอย ณ นิทรานคร
- [
29 ส.ค. 49 19:08:40
A:125.24.173.152 X: TicketID:103210
]