ความคิดเห็นที่ 1 <ต่อ> ใกล้จะถึงปิดเทอมฤดูร้อนแล้ว ซึ่งเป็นปิดเทอมสุดท้ายของเซี่ยงชิ๋น (จริงเหรอ?) เหล่าสองศรีเพื่อนซี้ของเซี่ยงชิ๋นมีโปรแกรมจะไปสวีทกับแฟน และเนื่องจากเป็นปิดเทอมแรกของชีวิตแต่งงาน เธอเลยอยากหาประสบการณ์หวานแหววกับจือซู่ในบรรยากาศธรรมชาติบ้าง แต่จือซู่กลับบอกว่าไม่อยากไป อยากเอาเวลามาอ่านหนังสือมากกว่า เพราะเขาเองก็หยุดเรียนไปนาน ทำให้เซี่ยงชิ๋นผิดหวัง โวยวายใส่ “หา! ไม่ไปไหนทั้งนั้น?? นี่มันปิดเทอมแรกของการแต่งงานของเรานะจือซู่!” เซี่ยงชิ๋นท้วง จือซู่ไม่สนใจ “ก็ฉันจะเอาเวลาไปอ่านหนังสือนี่” “แต่นายก็กลับมาเรียนตั้งนานแล้วนี่...” เซี่ยงชิ๋นทำหน้าวิงวอน ฟุนาซึได้ที แทรกปากเข้ามา “ใช่ๆ นายควรไปพักผ่อนบ้างนะ แบบนี้น่าสงสารเมียนายแย่เลย” จือซู่รู้ทันหันไปถาม (นึกถึงหน้าเวลานิ่งๆกวนๆเอาไว้) “นายคิดจะซุ่มตอนฉันเผลออยู่แล้วนี่ ฟุนาซึ” ฟุนาซึโดนรู้ทันก็เผลอหลุดออกมา “นี่แกคิดจะไม่ปล่อยที่ 1 เลยหรือไง” แต่พอรู้สึกตัวก็รีบแก้ “เอ้ย! ไม่ใช่ๆ พูดบ้าอะไร ฉันเปล่านะ!” เซี่ยงชิ๋นบรรยายความคิดแสนโรแมนติกของตัวเองให้จือซู่ฟังด้วยใบหน้าเคลิบเคลิ้ม “ฉันน่ะ อยากใช้เวลาอยู่กับจือซู่หลากหลายอารมณ์ อย่างท่ามกลางธรรมชาติ แสงตะวันที่ทอประกาย สดใส สมกับเป็นฤดูร้อน” แต่จือซู่กลับบอกว่า “เราก็อยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปี เธอไม่เบื่อบ้างหรือไง” “ไม่ใช่อย่างนั้นนะจือซู่! ฉันอยากเห็นจือซู่ในแบบที่แตกต่างบ้าง อะไรที่เป็นธรรมชาติ และมีเวลาอยู่ด้วยกันมากๆน่ะ” เซี่ยงชิ๋นอธิบายน้ำเสียงและใบหน้าจริงจัง จือซู่ทำหน้าครุ่นคิด แล้วพึมพำว่า “อะไรที่เป็นธรรมชาติงั้นเหรอ” เซี่ยงชิ๋นดีใจทันที “ใช่ๆ อย่างนั้นแหละ ไปกันนะ” ฟุนาซึสอดปากเข้ามาอีกแล้ว “นายกลับตัวกลับใจแล้วเหรอเนี่ย!” จือซู่ยิ้มมีเลสนัยบางอย่างก่อนตอบตกลง “ได้ งั้นเราไปจะต่างจังหวัดกัน (เป็นจังหวัดที่แม่ของจือซู่เกิด)” เซี่ยงชิ๋นดีใจมากๆ ถามซ้ำๆ “จริงเหรอ จริงๆนะจือซู่! ไม่โกหกหลอกลวงกันนะ” “อื้อ” จือซู่ให้คำมั่น (และยิ้มแบบแปลกๆ) เซี่ยงชิ๋นก็เลยพร่ำเพ้อใหญ่ “หลังจากฮันนีมูนเสร็จ เราก็ไปเที่ยว ได้อาบน้ำแร่กลางธรรมชาติที่งดงาม เที่ยว ได้กินอาหารอร่อยๆ มีเวลาจู๋จี๋กัน อะไรจะแสนโรแมนติกแบบนี้!” “มันเป็นแค่จังหวัดเล็กๆเอง โอเคนะ ฉันจะจัดการเรื่องเดินทางเอง” จือซู่เอ่ยน้ำเสียงเรียบๆ ขัดกับสีหน้าอันเปี่ยมสุขของเซี่ยงชิ๋น “จ้ะๆ” เซี่ยงชิ๋นยิ้มหน้าบาน ฟุนาซึดีใจที่จือซู่ยอมไปเที่ยว (สงสัยคิดว่าจือซู่พักบ้าง ตัวเองจะได้ตามทันมั้ง) ดีใจร่วมไปกับเซี่ยงชิ๋นด้วย “ดีใจด้วยนะเซี่ยงชิ๋น พาจือซู่ไปพักผ่อนให้สบายอารมณ์เลยนะ” ยอดเลย! ปิดเทอมน่าร้อนที่แสนสนุก!! (ความคิดเซี่ยงชิ๋น) “หา! พี่ชายจะไปจังหวัดนั้นเหรอ!” (ในการ์ตูนบอกว่าจะไปคิวชิวอะค่ะ ไม่รู้จะแทนว่าอะไรดี -__-‘’) คุณแม่ถามเสียงดัง ใบหน้าไม่สู้ดีเท่าไหร่ “ไปจริงๆเหรอ พี่ชาย” (คุณแม่จะเรียกจือซู่ว่า พี่ชาย ค่ะ) “ก็ยังไม่ตัดสินใจแน่นอนหรอกครับ” จือซู่ตอบ “ใจคอพี่ชายคิดจะพาเซี่ยงชิ๋นไปที่นั่นจริงๆเหรอ” คุณแม่วิตก เซี่ยงชิ๋นหันไปถามคุณแม่เสียงร่าเริง กระตือรือร้น ตื่นเต้นสุดๆ “ที่นั่น ทั้งสวย ทั้งดีใช่ไหมคะคุณแม่!” โดยไม่ได้สังเกตใบหน้าอันทุกข์ใจของคุณแม่เลย คุณแม่พูดไม่ออก “ก็ไม่ใช่ไม่ดีหรอกนะ แต่ว่า...” คุณพ่อสองคนนึกถึงความหลัง คุณพ่อจือซู่เลยชวนให้ไปกันทุกคน แต่จือซู่ท้วงว่า “ผมอยากจะไปกับเซี่ยงชิ๋นสองต่อสองเท่านั้นครับ ไม่อยากให้มีกขค.” เซี่ยงชิ๋นฟังแล้งหน้าแดงแป๊ด เหล่าคุณพ่อก็เข้าใจในความข้าวใหม่ปลามัน ไม่คิดจะไปด้วยอีก เหลือแต่คุณแม่นี่แหละที่ยังดูวิตกไม่เลิก วันออกเดินทาง ทุกคนในบ้านมาส่งเซี่ยงชิ๋นกับจือซู่กัน คุณแม่ย้ำกับเซี่ยงชิ๋นว่า “ถ้ามีอะไรโทรมาหาแม่นะลูก หรือไม่ก็กลับบ้านได้นะ” ซึ่งเซี่ยงชิ๋นก็บอกว่าคุณแม่วิตกเกินไป คงไม่มีอะไรหรอก แล้วทั้งคู่ก็ออกเดินทาง ตลอดทาง ความกระตือรือร้นของเซี่ยงชิ๋นที่จือซู่พาเธอมาเที่ยว ทำให้เธอโดนจือซู่ดุว่า อย่าทำตัวเป็นเด็กๆ ไปตั้งหลายที ในที่สุดทั้งคู่ก็มาถึงบ้านเกิดคุณแม่ เซี่ยงชิ๋นรู้สึกเอะใจกับสิ่งรอบตัว ทุ่งนา ... ทุ่งนา ... แล้วก็ทุ่งนา ... เวิ้งว้าง ... ไร้ซึ่งสิ่งใดๆที่จะบอกถึงความโรแมนติกได้เลย เธอหันไปถามจือซู่อีกรอบว่า “ใช่ที่นี่แน่เหรอ จือซู่” “ไม่ผิดหรอก” จือซู่ตอบ “แต่ว่าที่นี่มีแต่ท้องนา...” เซี่ยงชิ๋นหันซ้ายหันขวา ก็เป็นแบบนั้นจริงๆ “เงียบสงบดีออก อากาศก็ดีกว่าในเมือง” จือซู่ทำท่าสูดอากาศ มีรอยยิ้มสดชื่น เซี่ยงชิ๋นไม่เถียงหรอกว่ามันดี แต่ ... “แล้วในที่โล่งๆแบบนี้จะมีบ่อน้ำพุร้อน มีสถานที่ท่องเที่ยวที่ไหนเหรอจือซู่” จือซู่ตอบทันทีว่า “ไม่มีหรอก” “อ้าว?” เซี่ยงชิ๋นทำหน้าตกใจ จือซู่เลยอธิบาย “ก็ฉันลองมาคิดดู ในเวลาแบบนี้สถานที่ท่องเที่ยวคงเต็มไปด้วยคนมากมาย ดีไม่ดีเยอะกว่าในเมืองหลวงอีก ฉันก็เลยคิดว่าน่าจะพาเธอมาในที่ที่มีแต่เราสองคนดีกว่า” (หน้ายิ้มแบบกวนๆมาก นึกถึงหน้าโจแล้วต้องน่ารักมากๆแน่เลยอะ >__<) เซี่ยงชิ๋นฟังแล้วรู้สึกดี (ถูกหลอกอีกแล้ว! -__-‘’) “งั้นเหรอ ก็ได้” “ใช่ไหม มาเถอะ เดินตามฉันมา” จือซู่ว่า ก่อนจะพากันเดินไปตามทางที่ขนาบไปด้วยทุ่งนาเวิ้งว้าง (ต่อด้านล่างนะคะ) จากคุณ : iNt_GaL - [ 15 ก.ย. 49 01:24:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สักพัก เซี่ยงชิ๋นที่เดินมาจนเหงื่อท่วมกาย ขาลากแล้ว ก็บ่นออกมา “ยังไม่ถึงอีกเหรอจือซู่ อีกนานไหม นี่เราเดินมากว่าครึ่งชม.แล้วนะ” “ถึงแล้วล่ะ” จือซู่ตอบ เซี่ยงชิ๋นสดชื่นขึ้นทันที “จริงเหรอๆ!” แล้วอยู่ๆ ก็มีบางอย่างโผล่พรวดขึ้นมาจากพุ่มไม้ข้างตัวเซี่ยงชิ๋น เธอหันมองเห็นเด็กชายตัวป้อมสองคน ก็ตกใจร้องโวยวาย “ว้าย! ทำไมยูซู่มาอยู่ที่นี่ด้วย???” (ชี้ไปทางเด็กผู้ชายหน้าตาหยิ่งๆ กวนๆแบบยูซู่สองคนนั่น) จือซู่บอกทันทีว่าไม่ใช่ เซี่ยงชิ๋นก็คิดออกว่า ยูซู่โตกว่าเด็กสองคนนี้มาก แต่แล้วก็มีคนโผล่มาเพิ่มอีกคน เป็นเด็กผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนจือซู่มากๆ “พี่จือซู่!” เด็กผู้หญิงทักจือซู่แบบสนิทสนม จือซู่หันไปทักตอบ “ไง พวกเธอสบายดีไหม” ทั้งสามพยักหน้า พร้อมทั้งพูดว่า “พวกเรารู้ว่าพี่จะมา ก็เลยออกมารับ” ก่อนจะมองไปทางเซี่ยงชิ๋น แล้วถาม “นี่เมียพี่เหรอ” “ใช่ นี่คือเซี่ยงชิ๋น” เซี่ยงชิ๋นไมค่อยเข้าใจ “จือซู่ เอ่อ ... ที่นี่คือ??” “ที่นี่คือบ้านเกิดของคุณแม่ฉันเอง และเราจะใช้ชีวิตที่นี่ 2 อาทิตย์” จือซู่บอก เซี่ยงชิ๋นทำหน้าเหมือนโลกสลาย แต่จือซู่บอกให้เข้าบ้าน เพื่อไปทักทายญาติๆคนอื่น ก่อนที่เซี่ยงชิ๋นจะปรับตัวทัน เด็กผู้หญิงที่หน้าเหมือนจือซู่ก็บอกว่า “หน้าตาธรรมดาชะมัด ไม่เห็นควรคู่กับพี่จือซู่เลย แย่จริงๆ” ก่อนที่เจ้าหล่อนจะวิ่งไปสมทบกับจือซู่ ปล่อยให้เซี่ยงชิ๋นยืนโกรธแข็งเป็นตอไม้ สรุปว่าเซี่ยงชิ๋นต้องมาพักบ้านเกิดของแม่จือซู่ 2 สัปดาห์ และมีเรื่องที่น่าหนักใจมากก็คือ ญาติๆ รวมถึงลูกพี่ลูกน้องของจือซู่ที่พักอยู่ในบ้านมีตั้ง 11 คน ซึ่งเซี่ยงชิ๋นไม่อาจจะจำชื่อพวกเขาได้แม่นเลยสักคน -__-‘’ เหล่าญาติ + ลูกพี่ลูกน้องของจือซู่รุมซักเซี่ยงชิ๋นเสียงดังจอแจ จนคุณตาที่เพิ่งมาถึงโวยวายขึ้น “หนวกหูจริงโว้ย!” ทั้งหมดเงียบกริบ เซี่ยงชิ๋นหันมามองคุณตา ซึ่งท่านกำลังยืนทำหน้ายี่ห้อว่าไม่พอใจอยู่ด้านหลัง “ผู้หญิงนี่ เมียแกเหรอจือซู่” คุณตาหันไปถามจือซู่ “ครับ” จือซู่ตอบ “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณตา” เซี่ยงชิ๋นทักคุณตาเสียงสั่นๆ แต่คุณตากลับเมินใส่ ไม่สนใจเธอ แล้วตำหนิเซี่ยงชิ๋นชุดใหญ่ “เธอ ยัยเปีย (เซี่ยงชิ๋นถักเปียอยู่ค่ะ) ดูหน้าตาโง่ๆ มือไม้ก็อ่อนปวกเปียกคงไม่เจนจัดเรื่องการบ้านเรือน สะโพกก็เล็ก เป็นลักษณะของคนมีลูกยาก ไม่ได้เรื่องเลย!” เซี่ยงชิ๋นชักโกรธ ค่อนในใจว่า คุณตาเองก็นิสัยไม่ได้เรื่องเหมือนกัน! คุณยายรีบเข้ามาช่วยเซี่ยงชิ๋น “โธ่ตา อย่าเสียมารยาทสิ หนูเซี่ยงชิ๋นตกใจแย่แล้วเนี่ย พวกแกก็เหมือน อย่าไปกวนพี่เขานะ” ก่อนที่จะหันไปบอกพวกหลานๆ คุณตายังไม่ยอมเลิกรา มิหน้ำซ้ำยังยื่นคำขาดอีกว่า “เมียของจือซู่ไม่ได้เรื่อง จะต้องนำความหายนะมาสู่จือซู่แน่ๆ ไม่เชื่อก็คอยดู เพราะฉะนั้น ภายในสองอาทิตย์นี้ ฉันจะเคี่ยวยัยเปียนี่เอง!” เซี่ยงชิ๋นหวาดหวั่นขึ้นมาว่า อนาคตเธอกับบ้านหลังนี้จะต้องย่ำแย่แน่ๆ แถมจือซู่ก็ดูจะไม่ช่วยอะไรเธอเลยอีกต่างหาก! ---- โธ่! นี่เหรอหน้าร้อนอันแสนโรแมนติกของฉันกับจือซู่ ---- !!! เซี่ยงชิ๋นเริ่มเข้าใจแล้วว่าที่คุณแม่ดูจะเป็นห่วงเธอมากนั้นเป็นเพราะอะไร แถมยังรู้อีกว่า เลือดส่วนแย่ๆของจือซู่กับยูซู่คงจะมาจากคุณตานั่นเอง แดดอันร้อนจ้า เซี่ยงชิ๋นต้องมานั่งเก็บผักอยู่ในสวน โดยมีคุณตายืนกำกับอยู่ใกล้ๆไม่ยอมคลาดสายตา “นี่ยัยเปีย! ลูกนั้นมันดิบอยู่ ดูไม่ออกหรือไงว่าอันไหนสุกแล้ว!” คุณตาดุใส่ เมื่อเธอกำลังจะเด็ดผลออกจากต้น เซี่ยงชิ๋นหันไปเถียง “ก็มันแดงแล้วนี่คะคุณตา” “หนอย! เถียงเรอะ! ฉันสอนเธอแล้วทำไมไม่รู้จักจดจักจำ!” คุณตาต่อว่าเสียงดัง “น่ารำคาญชะมัด” เซี่ยงชิ๋นบ่นเบาๆให้ได้ยินคนเดียว คุณตาไม่ได้ยิน บอกให้เซี่ยงชิ๋นรีบๆเก็บตรงนี้ แล้วไปเก็บมะเขือต่อ เซี่ยงชิ๋นชักหมดความอดทนกับการใช้งานเยี่ยงทาส หันไปต่อว่าคุณตา “คุณตาก็ไม่ได้พิการสักหน่อย ว่างๆ ทำไมไม่เก็บเองมั่งล่ะคะ!” คุณตาว่าเสียงดังใส่ “บังอาจ! แค่นี้ทำบ่น ฉันแก่ขนาดนี้จะให้ไปตากแดดได้ยังไงล่ะ!” เซี่ยงชิ๋นได้แต่ถอนหายใจเฮือกๆ นึกอยากให้รีบๆครบสองสัปดาห์สักที --- เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย --- !! (ความในใจของเซี่ยงชิ๋น) เซี่ยงชิ๋นโดนใช้งานจนปวดเมื่อยไปทั้งตัว พอคุณแม่โทรมาหา ก็ไม่มีโอกาสจะได้ระบาย ก็ถูกคุณตาแย่งไปคุยว่า เซี่ยงชิ๋นมีความสุขดีทุกอย่าง เซี่ยงชิ๋นอยากจะร้องไห้ แถมคุณตายังบอกเธออีกว่า “ฉันจะไม่ปล่อยเธอกลับจนกว่าจะทำตัวสมกับเป็นเมียของจือซู่” ตกดึก ณ ริมระเบียง เซี่ยงชิ๋นนั่งหมดอาลัยตายอยาก จือซู่เดินเข้ามาหา “เสียงดังน่าดูเลยนะ” เขาเอ่ยขึ้น เซี่ยงชิ๋นหันมามองด้วยแววตาเซ็งสุดๆ “ก็ถูกแกล้งสารพัดสารเพนี่นา” “อ้าว ก็เธอบอกเองนี่ว่าอยากเห็นฉันในมุมที่หลากหลายท่ามกลางธรรมชาติ ฉันก็ทำให้ความฝันเธอเป็นจริงแล้วนะ” จือซู่พูด เซี่ยงชิ๋นค้านทันที “แต่ที่ฉันคิดมันไม่ใช่แบบนี้นี่นา” จือซู่ยิ้มกวนๆ “เอาน่า ฉันจะได้มีเวลาอ่านหนังสือด้วยไง อีกอย่างฉันก็อยากให้เธอได้เห็นบ้านเกิดของฉัน” (ทำหน้าซึ้ง) เซี่ยงชิ๋นหันมาสบตาจือซู่ พร้อมทั้งคิดว่าจือซู่ท่ามกลางบรรยากาศธรรมชาติยามดึก ใต้ท้องฟ้าที่มีดวงดาวมากมายนั้นดูดีกว่าเดิมมากมาย จือซู่ค่อยๆยกมือขึ้นโอบไหล่เซี่ยงชิ๋นแล้วโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ใกล้อีกนิด ... จนริมฝีปากค่อยๆชิดกัน .... แต่! “พี่จือซู่!” เสียงจากนรกดังขึ้นก่อน ทำให้ทั้งคู่ต้องผละออกจากกัน (ยังไมได้คิสกันเลย) จือซู่และเซี่ยงชิ๋นหันไปมองทางต้นเสียง เป็นน้องๆของจือซู่นั่นเอง “คงไม่ได้รบกวนพี่ๆนะคะ” พวกเด็กถาม เซี่ยงชิ๋นบอกว่า รบกวนมาก แต่จือซู่บอกว่า ไม่ “คือพวกเราอยากจัดงานฉลองต้อนรับพี่สะใภ้พวกเรา” คำพูดจากเด็กๆ ทำให้เซี่ยงชิ๋นคิด(ไปเอง)ว่าพวกเขาก็น่ารักดีเหมือนกัน เลยยอมเดินตามพวกน้องๆจือซู่ไป “เดี๋ยวมานะจือซู่” จือซู่พยักหน้าให้ “ตามสบายเถอะ” (ต่อด้านล่างค่ะ) จากคุณ : iNt_GaL - [ 15 ก.ย. 49 01:26:18 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ซึ่งเซี่ยงชิ๋นก็ถูกหลอกอีกแล้ว เมื่องานฉลองที่ว่าคือ...เธอต้องมาทนนั่งฟังเรื่องผีจากพวกเด็กๆ -__-‘’ พวกเด็กๆเล่าให้ฟังว่า ที่บ้านที่พวกเขาอยู่มีผีคุณตาทวด ซึ่งท่านโดนภรรยาวางยาพิษตาย ทำให้เซี่ยงชิ๋นกลัวมากจนไม่กล้าลุกไปเข้าห้องน้ำคนเดียวตอนกลางคืน แต่เธอก็ทนกลั้นไว้ไม่ไหว จือซู่ไม่ยอมไปด้วย ทำให้เธอต้องยอมลุกมาคนเดียว นอกจากจะกลัวผีแล้ว เซี่ยงชิ๋นยังหลงทางอีกต่างหาก (หลงในบ้านนั้นแหละ) หาห้องน้ำไม่เจอ อยู่ๆคุณตาก็โผล่มา ถามเธอว่า “มาทำอะไรดึกๆดื่นๆ” เซี่ยงชิ๋นตกใจ แต่พอเห็นว่าเป็นคุณตาก็บอกว่า หาห้องน้ำไม่เจอ แถมยังเป็นคนมองไม่เห็นอะไรในที่มืดๆอีก คุณตาตำหนิว่า บอกไปแล้วจำไม่ได้หรือไง ยัยหัวขี้เลื่อย ก่อนจะยอมพาเธอไปห้องน้ำ โดยไม่วายที่จะบอกให้คุณตารอเธอ เพื่อพาเธอกลับไปยังห้องนอนอีกต่างหาก ^^’’ แต่ว่า พอเซี่ยงชิ๋นเปิดประตูห้องน้ำออกมา ก็เจอกับตุ๊กตาผีที่พวกเด็กติดไว้แกล้งทำให้กรีดร้องเสียงดังลั่นบ้าน พวกเด็กๆถูกคุณยายจือซู่ดุใส่ พวกเด็กๆบอกแค่ว่าต้องการจะล้อเซี่ยงชิ๋นเล่นเท่านั้นเอง เซี่ยงชิ๋นเจอแบบนี้ก็หมดความอดทน หมดความพยายามที่จะอยู่ต่อ รีบเก็บข้าวของจะกลับบ้านลูกเดียว พร้อมกับระบายออกมา “ฉันน่ะอยากจะไปเที่ยวแบบโรแมนติกกับจือซู่แท้ๆ อุตสาห์วาดหวังเอาไว้ซะสวยงาม แต่แบบนี้...” พร้อมทั้งร้องไห้ออกมา “ถ้าจือซู่ไม่กลับ ฉันกลับคนเดียวก็ได้ ทนไม่ไหวแล้ว!” “ถ้าเป็นงั้นก็ช่วยอะไรไม่ได้” จือซู่เอ่ยขึ้นเสียงเรียบๆ (ใบหน้าเฉยๆ ปกติ แต่แอบซีเรียสนิดๆ) “ก็เป็นเพราะฉันเกิดที่นี่ สำหรับคุณตาแล้วฉันเป็นหลานคนแรก ท่านเลยหวังกับฉันมาก ท่านพูดอยู่เสมอว่าอยากจะเป็นคนหาสะใภ้เอง แต่ฉันก็ประกาศแต่งงานขึ้นมา ... ฉันคิดว่าที่จริงแล้วท่านน่ะอยากเจอเธอมากที่สุดเลยนะ แต่แน่นอนว่าจะให้คุณตายอมรับเธอทันทีคงเป็นไปไม่ได้ จนพลอยให้คนอื่นไม่ชอบเธอไปด้วย ฉันตกลงปลงใจแต่งงานกับเธอแล้ว ฉันก็มั่นใจนะว่าเธอจะทำให้ท่านยอมรับเธอได้แน่ เพราะเธอคือผู้หญิงที่ฉันเลือก แต่ถ้าเธอจะกลับก็ตามใจเธอล่ะกัน” “พูดอะไรอย่างนั้น!” เซี่ยงชิ๋นขัดขึ้น “ฉันจะอยู่ที่นี่ แล้วทำให้ทุกคนยอมรับฉันให้ได้เลย คอยดูสิ!” เซี่ยงชิ๋นมีกำลังใจขึ้น ในขณะที่จือซู่ลอบอมยิ้มอยู่ (ที่พูดให้เซี่ยงชิ๋นติดกับได้อีกครั้ง >__< ... แหมพูดว่า เธอเป็นผู้หญิงที่ฉันเลือก ... เป็นใครก็ใจอ่อนทั้งนั้นแหละ อิอิ) --- คอยดูนะ จือซู่! ฉันจะต้องทำให้ได้ ไม่ว่าจะคุณตา หรือใครจะกลั่นแกล้งฉันขนาดไหน ฉันก็จะทำให้ทุกคนยอมรับว่าฉันนี่แหละเหมาะสมกับจือซู่ที่สุดแล้ว! --- !!! (ความในใจของเซี่ยงชิ๋น) เซี่ยงชิ๋นจึงยังตกอยู่ในชะตากรรมสุดแย่ กับคุณตาสุดโหด ทั้งต้องทำงานบ้าน สู้รบกับน้องๆของจือซู่  จนอดไม่ได้ที่จะแอบท้อใจ คิดว่าอาจจะตายก่อนที่คุณตาจะยอมรับก็ได้ ดูจะมีแต่คุณยายเท่านั้นล่ะที่ดีกับเธอ คุณยายให้เธอดูอัลบัมรูปเก่าๆของจือซู่ตอนเกิด มีรูปที่โดนแต่งเป็นผู้หญิงด้วย คุณยายบอกว่า คุณตาเห่อจือซู่มากๆ ชอบอุ้มพาจือซู่ไปอวดใครต่อใคร และที่คุณตาทำแบบนี้ก็คงเป็นเพราะอิจฉาเซี่ยงชิ๋นเท่านั้น อย่าคิดมากไปเลย ให้อดทนเอาไว้ อีกไม่นานคุณตาก็จะใจอ่อน จากเรื่องนี้ทำให้เซี่ยงชิ๋นรู้สึกดีกับคุณตาขึ้นเยอะเลย เซี่ยงชิ๋นออกมาหาน้ำดื่มตอนกลางดึก ทำให้เจอกับคุณตาเข้า ทั้งคู่พากันมานั่งคุยที่ชานบ้าน คุณตาตกใจเรื่องที่มีผีในบ้าน หาว่าเหลวไหล เซี่ยงชิ๋นเลยเล่าให้ฟังว่าพวกเด็กๆแสบสันต์กันทุกคนเลย แถมยังเยอะมากจนเธอจำชื่อได้ไม่ครบ คุณตาคิดแผนการบางอย่างที่จะแก้แค้นการกุเรื่องผีของพวกเด็กแสบ โดยท่านเล่าเรื่องหน้าแตกของเด็กพวกนั้นให้เซี่ยงชิ๋นฟัง เซี่ยงชิ๋นจัดการปราบพยศเด็กพวกนั้นด้วยเรื่องหน้าแตกต่างๆจนพวกเด็กๆเริ่มจะยอมแพ้เซี่ยงชิ๋น ยอมช่วยงานบ้าน รวมทั้งเลิกแกล้งเซี่ยงชิ๋น จือซู่ชมเซี่ยงชิ๋นว่าทำได้ดีมาก เซี่ยงชิ๋นเลยยกความดีความชอบให้คุณตา ซึ่งทำให้จือซู่แปลกใจว่าทำไมอยู่ๆคุณตาถึงได้ใจดีกับเซี่ยงชิ๋นแล้ว แม้ทุกคนจะเริ่มยอมรับเซี่ยงชิ๋นแล้ว แต่คุณตาก็ยังปากแข็งไม่ยอมรับ เซี่ยงชิ๋นบอกว่าถ้าทำให้คุณตายอมรับเธอได้ เธอยอมทำทุกอย่างไม่ว่าจะให้บุกป่าฝ่าโคลนก็ยอม คุณตาเลยบอกให้เซี่ยงชิ๋นแสดงความตั้งใจด้วยการไปหาของป่าชนิดหนึ่ง ซึ่งทางเข้ามันรกมากๆ แม้เด็กๆคนอื่นจะบอกให้เซี่ยงชิ๋นคิดดูดีๆ แต่เซี่ยงชิ๋นก็ตบปากรับคำว่าจะทำให้ได้ ตอนที่เซี่ยงชิ๋นออกเดินทางไปแล้ว คุณตาก็พึมพำออกมาว่า “ถ้าหาทางกลับมาได้ ให้ตัดหัวเลย” จือซู่ได้ยินก็บอกว่า “แบบนี้นี่เองหรือครับ ทำไมคุณตาต้องทำอะไรขนาดนี้ด้วย” (หน้ายังดูไม่เดือดร้อนอะไร) คุณตาเลยตอบ “ก็เธออยากทำให้ฉันตกอันดับทำไมล่ะ!” แต่แม้จะพูดแบบนั้น คุณตาก็แอบมีสีหน้าคิดมาก และกังวลกับการเดินทางของหลานสะใภ้อยู่นิดๆ การเดินทางของเซี่ยงชิ๋นมีอุปสรรคคือไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เจอแต่ป่า แถมยังใกล้จะมืดแล้วก็ยังหาของป่าที่คุณตาต้องการไม่ได้เลย เธอยิ่งเดิน ก็ยิ่งหมดกำลังใจ ท้องฟ้ายิ่งมืด แถมเธอยังมองอะไรไม่เห็นในที่มืดอีก ระหว่างที่เซี่ยงชิ๋นเริ่มจะร้องไห้ออกมา อยู่ๆก็มีเสียงของคุณตาดังขึ้น “เฮ้!” เซี่ยงชิ๋นเงยหน้า เห็นคุณตาก็ดีใจ คุณตาบอกให้เซี่ยงชิ๋นเดินตามท่านไปหาของป่า ซึ่งพอเจอและคุณตาพาเธอกลับมายังปากทางออกแล้ว จือซู่ซึ่งวิ่งมาอย่างกระหืดกระหอบเจอเธอเข้าพอดี “ปลอดภัยใช่ไหม ตามหาซะแทบแย่เลย” จือซู่เหงื่อท่วมไปหมด พูดหอบๆ เซี่ยงชิ๋นพยักหน้า “อื้ม เป็นห่วงเหรอ นี่ไงฉันเก็บได้ตั้งเยอะแยะแน่ะ” จือซู่ประหลาดใจ “เธอมองไม่เห็นในที่มืด แล้วหาเจอได้ยังไงเนี่ย” เซี่ยงชิ๋นยิ้มร่าเริง “ก็คุณตาพามา อ๊ะ! หายไปไหนแล้ว สงสัยจะอายจือซู่ล่ะมั้ง” เขาไม่เข้าใจ ถามกลับอีกที “เธอว่าใครพามานะ” “คุณตาไง” เธอบอกคำเดิม จือซู่ทำหน้างง ในขณะที่เซี่ยงชิ๋นยืนยันว่าคุณตาเป็นคนพาเธอไปเก็บของป่า แล้วพาเธอออกมาส่ง ซึ่งจือซู่ยังทำหน้างงไม่เลิก ทุกคนในบ้านประหลาดใจมากที่เซี่ยงชิ๋นทำได้สำเร็จ และแน่นอนว่า จากความพยายามครั้งนี้ ทำให้คุณตายอมรับเซี่ยงชิ๋นเป็นสะใภ้แล้ว เซี่ยงชิ๋นเลยบอกว่า เป็นเพราะคุณตามาช่วยนั่นล่ะเลยทำให้เธอเก็บพวกนี้มาได้ คุณตาทำหน้างง ท่านบอกว่าท่านขึ้นเขา เข้าป่าไม่ไหวหรอก เซี่ยงชิ๋นยืนยันว่าคุณตานั่นแหละที่พาเธอไป แต่แล้วเธอก็เอะใจว่า คุณตาที่ใจดีๆคนนั้นมีไฝสีดำๆบนใบหน้า แต่คุณตาคนนี้ไม่มี พอเซี่ยงชิ๋นหันไปเห็นรูปบนหิ้งก็บอกว่า เธอเจอคุณตาคนที่มีไฝคนนี้ และท่านก็เป็นคนเล่าเรื่องหน้าแตกของพวกเด็กๆให้เธอฟังด้วย ทุกคนทำหน้าตื่นกันหมด พร้อมทั้งบอกว่า คุณตาคนที่มีไฝ และคนที่ใจดีกับเธอ เจอเธอที่ทางเดินตอนดึกๆ เล่าเรื่องหน้าแตกให้ฟัง รวมถึงพาไปเก็บของป่านั้นคือคุณตาทวดที่เสียไปเมื่อหลายสิบปีก่อน นั่นหมายความว่า เซี่ยงชิ๋นเจอผีคุณตาทวดเข้าให้จริงๆแล้ว!!! พอครบสองสัปดาห์ ก็ถึงเวลากลับ คุณตายอมรับเซี่ยงชิ๋นแล้ว และเด็กๆก็ทำดีกับเธอ ทำให้เซี่ยงชิ๋นรู้สึกดีกับบ้านนี้มากขึ้น คุณตาบอกให้เซี่ยงชิ๋นอุ้มเหลนมาด้วยถ้ามาคราวหน้า ทุกคนออกมาส่งเซี่ยงชิ๋นและจือซู่ที่หน้าบ้าน โดยห่างออกไปในสวน ผีคุณตาทวดโบกมือบ๊ายบายพวกเธออยู่ --- จบเล่ม 6 ค่ะ --- ต่อเล่มที่ 7 คห. ที่ 16 กระทู้นี้เลยค่ะ ^^ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 49 12:57:36 แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 49 01:50:19 จากคุณ : iNt_GaL - [ 15 ก.ย. 49 01:29:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 พิมพ์เมื่อยง่ะ ปวดแขน -__-'' พักก่อนนะคะ เด๋วมาใหม่ ... แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 49 01:51:07 จากคุณ : iNt_GaL - [ 15 ก.ย. 49 01:34:48 ]

ความคิดเห็นที่ 5 kiss กัน กุ๊กกิ๊กจังเลยยยย จือซู่เอาใจใส่เซี่ยงชิ๋นสุดๆเลย หลังแต่งงานเนี่ยยย จากคุณ : iNt_GaL - [ 15 ก.ย. 49 01:58:55 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เล่ม 7 คู่ของอาจินโผล่แล้วนะคะ อย่าพลาดๆ ^^ จากคุณ : iNt_GaL - [ 15 ก.ย. 49 02:02:41 ]

ความคิดเห็นที่ 7 นอนไม่หลับง่ะ แง้ ... กลับจากคณะ ก็นอนตั้งแต่ตอนบ่าย ตื่นเอาสามสี่ทุ่ม >< แง้ ... จากคุณ : iNt_GaL - [ 15 ก.ย. 49 02:14:27 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มานั่งรอบทอาจินค่ะ ^^ นอกหน้าไปมั้ยเนี่ย แต่สารภาพว่า หาเรื่องนี้มาดู ...... เพราะอาจินหง่า .... แบบว่า ชอบน้องจิโร่มากมาย อิอิ//iรักคุณ ขอบคุณนะกั้บบบบบบบบบบบบบบบบบบ ตั้งใจรอๆๆๆๆๆๆ ขออนุญาคิแปะรูปจิโร่ขี่มอเตอร์ไซด์ไม่รู้ว่าคันเดียวกันกับในเรื่อง ISWK หรือป่ล่าว แต่ว่ารูปนี้มาจาก จงจี๋อี้ปัน หรือ KO ONE ละครไร้สาระที่โดดใจแมวมั๊กๆ 55555  ((อย่าไปหามาดูกันล่ะ มันไร้สาระสุดไปเลยค่ะ )) credite pix to onlyfahrenheit.com แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 49 08:36:49 จากคุณ : แมวจรจัด - [ 15 ก.ย. 49 08:34:31 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตามมาอ่านแล้วนะค่ะ ขอบคุรค่ะ แลวจะรอเล่ม7น๊า จากคุณ : ((อยากหลับตา)) - [ 15 ก.ย. 49 08:52:50 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ๊า.... เสียดายคิสนั้น น้อง ๆ ไม่น่าโผล่มาเลย กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณนะจ๊ะคุณโรส จื่อชู่ก็ห่วงเซี่ยงฉินล่ะนะ แหม ประทับใจจัง จากคุณ : Susie - [ 15 ก.ย. 49 09:27:45 ]

ความคิดเห็นที่ 11 หนี่ห่าวค่ะ...คุณโรส เมื่อคืนแว้บมาลองเปิดดูเผื่อว่าคุณโรสจะมาต่อ..แต่ไม่เจออ่ะ แป้ววว วันนี้...ปูนเสื่อนอนรอในทู้นี้เลยล่ะกันเนาะ.. อยากไปช่วยพิมพ์จังเลยค่ะ  หายเมื่อยแล้วมาต่อนะค่ะ คุณโรส เจี่ยโยวๆๆ จากคุณ : natnamo - [ 15 ก.ย. 49 10:45:13 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณโรส...เราตามมาแล้วค่ะ ตั้งตารออ่านอยู่   นวดๆๆ ให้ค่ะ เจี่ยโยวๆๆ จากคุณ : natnamo - [ 15 ก.ย. 49 12:15:50 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คุณ ต่ายเราก็ตามมารอเล่ม 7 ค่ะ วันนี้เราใช้อภิสิทธิ์เล่น net office ค่ะ ติดใจการ์ตูน คุณ โรส อ่านแล้วเพลินเหมือนอ่านเรื่องของขลุ่ย  the rose ของคุณ ต่ายเลย เสาร์ อาทิตย์นี้แหละเราจะดู ขลุ่ยของคุณต่าย chinese version ล้วนๆ(เสียง โจ เน้นๆ) ดูซิว่าจะตี จีซู ของเราได้ไม๋ อิๆๆๆๆ ว่าแล้วคุณ โรสอยู่ไหนเนี๊ย (กด ดัน) คิดถึง คุณโรสสุดๆเวลานี้ จากคุณ : chollagreen - [ 15 ก.ย. 49 12:28:04 ]

ความคิดเห็นที่ 14 หนี่ห่าวค่ะ คุณ chollagreen... ตามมาทู้นี้เหมือนกันค่ะ   สำหรับขุ่ย..เดี๋ยวจะสงสารอ่ะ มันจะคนละ feel กับ จีซู เพราะจีซู ดูน่ารัก น่าลุ้น จากคุณ : natnamo - [ 15 ก.ย. 49 12:33:50 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตามมาอ่านค่ะ  ยังสนุกเหมือนเดิม   จากคุณ : napatson - [ 15 ก.ย. 49 12:38:25 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาต่ออีกฉากนะคะ ^^ คู่อาจินโผล่แล้ววว คริๆ เล่ม 7 เปิดเทอมใหม่ เป็นเทอมสุดท้ายของเซี่ยงชิ๋นแล้ว เซี่ยงชิ๋นบอกว่าถ้าไปที่บ้านคุณตาครั้งหน้าจะจำชื่อทุกคนให้แม่นเลย แต่จือซู่บอกให้เธอเอาเวลาไปท่องตำราเรียนดีกว่า หลิวหน่งกับชุนเหมยเดินมาพอดี สาวๆเจอหน้าก็ทักทายกรี๊ดกร๊าดกัน จือซู่เลยรำคาญแยกเดินไปที่คณะคนเดียว สามคนถามกันและกันว่าปิดเทอมไปไหนกันมาบ้าง ระหว่างที่เมาท์กัน จือผิง(น้องสาวจือหยู) กับ หวูเหวิน(คนที่มาจีบเซี่ยงชิ๋น) ก็ทะเลาะกันมาแต่ไกล จือผิงตบหน้าหวูเหวิน ทำให้หวูเหวินโกรธจัด หันมาเจอเซี่ยงชิ๋นก็ระบ้ำระบายว่าทำไมตัวเองถึงได้โชคร้ายที่ต้องมาเจอผู้หญิงโหดๆอย่างจือผิงแบบนี้ อยู่ๆก็มีหญิงสาวชาวต่างชาติหน้าตาน่ารัก ผมสีทองเดินเข้ามาหาพวกเขา พวกเซี่ยงชิ๋นเกี่ยงกันว่าใครจะเป็นคนพูดกับผู้หญิงคนนี้ เพราะไม่มีใครมั่นใจภาษาอังกฤษเลย แต่โชคดีที่เธอพอพูดญี่ปุ่นได้ เธอชื่อ คริส เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน มาจากอังกฤษ มาเรียนคณะเดียวกับพวกเซี่ยงชิ๋นด้วย คริสรู้สึกถูกชะตากับเซี่ยงชิ๋นมากเลยขอให้เซี่ยงชิ๋นมาเป็นเพื่อนกับเธอ หวูเหวินได้ทีก็เลยบอกว่าจะพาคริสเดินเที่ยว แต่คริสปฏิเสธตรงๆว่า หวูเหวินไม่ใช่สเปคเธอ ทำให้หวูเหวินเสียความมั่นใจวิ่งหนีไป เซี่ยงชิ๋นสงสัยว่าสเปคของคริสเป็นยังไง คริสบอก ต้องมาดแมน หล่อ และเพอร์เฟคเท่านั้น ทำให้เซี่ยงชิ๋นนึกถึงจือซู่ทันที หลังเลิกเรียน เซี่ยงชิ๋นก็ชวนคริสไปกินข้าว แต่เซี่ยงชิ๋นต้องการไปชวนจือซู่ก่อน คริสก็บอกว่าโอเค ไม่มีปัญหา พอคริสเจอหน้าจือซู่ก็มีปฏิกิริยาแปลกๆ ทำให้เซี่ยงชิ๋นเอะใจ นึกกลัวว่า ผู้ชายในฝันของคริสจะเป็นแบบจือซู่ ที่ร้านอาหารของพ่อเซี่ยงชิ๋น (Happiness) คริสได้เจอกับอาจินเป็นครั้งแรกก็ถึงกับตกตะลึง แล้วหันไปบอกเซี่ยงชิ๋น “ขอโทษนะเซี่ยงชิ๋น แต่ฉันอยากบอกตรงๆว่าฉันเจอกับคนที่ตรงใจแล้ว” เซี่ยงชิ๋นตาโต ระหว่างฟังคริสพูด “ฉันอยากให้เซี่ยงชิ๋นช่วย...” เซี่ยงชิ๋นไม่ฟังอะไรต่อ กระโดดกอดจือซู่ แล้วตะโกนออกมาว่า “ไม่ได้นะ! ถึงฉันจะชอบคริสแค่ไหน แต่ก็จะไม่ยกจือซู่ให้เด็ดขาด” จือซู่ตกใจ พอตั้งสติได้ก็สะกิดให้เซี่ยงชิ๋นที่กอดตัวเองแน่นอยู่เปิดตามองไปทางคริสที่กำลังคว้าคอเสื้ออาจินอยู่ เซี่ยงชิ๋นเห็นก็ตกใจ ถามกลับ “อะไรนะ! นี่เธอชอบอาจินเหรอ” คริสตอบ “Yes” เซี่ยงชิ๋นทั้งโล่งอก และอายเพราะหน้าแตกที่คิดว่าคริสหลงรักจือซู่ คริสสารภาพออกมาตามตรงว่า “ฉันหลงรักอาจินเข้าแล้ว อาจินคนนี้แหละที่ฉันตามหามานาน” “หา! อะไรของเธอเนี่ย!” อาจินตกใจ คริสเงยหน้าถาม “อาจินไม่ชอบฉันเหรอ” อาจินปฏิเสธเสียงดัง “ฟังนะ! ฉันรักแต่เซี่ยงชิ๋นคนเดียว” “แต่เซี่ยงชิ๋นแต่งงานแล้ว” คริสท้วง “แต่งแล้วก็เลิกได้” อาจินบอก คริสไม่ยอมแพ้ “แต่ยังไงฉันก็คิดว่านี่คือบุพเพฯ เธอคือคนที่ฉันต้องแต่งงานด้วย” อาจินไม่เชื่อ “คิดเองเออเองทั้งนั้น ฉันไม่ชอบพวกอเมริกันด้วย!" คริสชี้แจง “แต่ฉันเป็นคนอังกฤษนะ” หากอาจินก็ยังยืนยันว่าไม่ๆๆ จนคุณพ่อของเซี่ยงชิ๋นบอกให้อาจินเข้าไปทำงานต่อ จากคุณ : iNt_GaL - [ 15 ก.ย. 49 12:43:46 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เซี่ยงชิ๋นรู้สึกตกใจมาก ที่รู้ว่าคริสชอบอาจิน จนต้องถามคริสตรงๆ “คริส อาจินดีตรงไหนเหรอ?” “อาจินเปรียบเหมือนเจ้าชายขี่ม้าขาวสำหรับฉัน” คริสบอก เซี่ยงชิ๋นฟังแล้วทะแม่งๆ บอกว่าคริสรสนิยมแปลกๆ คริสเลยเล่าว่า เธอมีคู่หมั้นแล้วชื่อ อัลเบิร์ต และเธอก็หนีเขามาเรียนที่นี่เพราะไม่ชอบอัลเบิร์ตเลยสักนิด เซี่ยงชิ๋นสนใจว่าอัลเบิร์ตหน้าตายังไง คริสบอกว่าเป็นคนขาว หน้าตาตลกๆ ตาสีฟ้า และผมสีทอง ซึ่งทำให้เซี่ยงชิ๋นจินตนาการไปในทางอัปลักษณ์เต็มที่ ทั้งคู่เลิกคุยเรื่องนี้แล้วไปโรงอาหารกัน พอถึงโรงอาหาร คริสก็ดีใจ วิ่งเข้าไปหาอาจินทันที  ท่าทางแสดงออกความรักแบบชัดเจนของคริสผู้หน้าตาสะสวย ทำให้คนรอบๆนึกแปลกใจว่าทำไมคนหน้าตาดีๆอย่างคริสถึงได้ชอบอาจิน คริสละสายตาจากอาจิน หันมาทางคนรอบๆ และบอกออกมา “ทุกคนคะ ฉันชอบอาจินค่ะ ใครที่ชอบเขาอยู่ ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ ... กรุณาเชียร์ฉันด้วยนะคะ” คำประกาศของคริสทำให้อาจินทั้งอายทั้งโกรธ บอกว่า คนที่เขาจะชอบก็จะต้องเป็นคนงามพร้อมทั้งกาย และกริยา เก่งงานบ้านงานเรือน ทั้งจัดดอกไม้ ชงชา และเรียบร้อยมากๆ ซึ่งเขาบอกว่าคริสไม่มีทางทำได้หรอก (พูดซะจนเซี่ยงชิ๋นยังงงว่าตัวเองก็ทำไม่ได้แล้วอาจินมาชอบเธอทำไม) คริสเข้าใจและบอกว่าจะทำให้ได้ จะต้องเป็นผู้หญฺงที่งามพร้อมให้ได้! คริสขอให้เซี่ยงชิ๋นช่วย และก่อนที่จะออกไปจากโรงอาหารก็หันไปคิสลาอาจินที่แก้มหนึ่งที (เล่นเอาสยองไปทั้งโรงอาหาร อาจินล้มตึงทันที) แต่คริสไม่สนใจ กระตือรือล้นกับการเทรนนิ่งเต็มที่ เซี่ยงชิ๋นพาคริสมาหาคุณแม่ที่บ้าน เพราะมีแต่คุณแม่เท่านั้นที่จะช่วยเทรนให้คริสได้ จือซู่แกล้งพูดลอยๆว่า อยากให้ภรรยาตัวเองเรียบร้อย และงามพร้อมบ้าง เซี่ยงชิ๋นเลยต้องเข้าคอร์สเทรนนิ่งนี้ด้วย การเทรนทำให้จือซู่พบบางอย่างว่า คริสกับเซี่ยงชิ๋นนี่เหมือนกันเดี๊ยะ >< คริสมาหาอาจินที่โรงอาหาร บอกว่ากำลังพยายามอยู่ด้วยใบหน้าสดใส ให้อาจินรอรับเธอเป็นเจ้าสาวด้วย อาจินไม่สนใจ แต่จริงๆก็รู้สึกเขินที่อยู่ๆก็มีคนสวยๆมาชอบ หลายวันต่อมา คริสมาหาอาจินในชุดประจำชาติ (ในเรื่องคือยูกาตะ) อาจินเห็นก็ตะลึง แต่ปากก็ยังแข็ง บอกว่าถึงจะแต่งยังไง ผมของคริสก็ยังทอง และยังไงก็ไม่ใช่คนชาติเดียวกับเขา ทำให้คริสเสียใจมาก ตัดพ้อว่าถึงตัวเองจะพยายามแค่ไหนก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงเชื้อชาติตัวเองได้ ค่อยๆเดินออกไปจากโรงอาหารแบบซึมๆ เซี่ยงชิ๋นหันไปต่อว่าอาจิน ถามอาจินว่าต้องการคนงามพร้อมขนาดนั้นจริงๆเหรอ ทำไมถึงได้ไม่เข้าใจความพยายามของคริสบ้าง คริสเขาพยายามเพื่ออาจินโดยเฉพาะเลยนะ อาจินสำนึกในความใจร้ายของตัวเอง วิ่งตามคริสไป เซี่ยงชิ๋นก็วิ่งตามไปด้วย คริสเดินร้องไห้ออกมา เจอเข้ากับอัลเบิร์ตที่บินมาตามหาเธอระหว่างทาง คริสถามว่าอัลเบิร์ตตามเธอมาทำไม เธอไม่ได้ชอบเขา แม้อัลเบิร์ตจะยืนยันว่ารักเธอมากก็ตาม และพยายามจะคิสคริส ทว่าอาจินโผล่มาช่วยคริสได้ทัน “แก กล้ามาทำบัดสีกลางสาธารณะได้ยังไง” อาจินถาม เซี่ยงชิ๋นที่ตามมา พอเห็นอัลเบิร์ตก็ตกตะลึง เพราะอัลเบิร์ตตัวจริงนั้นหล่อเหลาเหมือนเจ้าชาย (คนล่ะเรื่องกับอาจินเลย) “นี่แกเป็นคนล่อลวงคริสใช่ไหม” อัลเบิร์ตถามอาจิน อาจินถามกลับ “พูดบ้าอะไร ไม่เห็นรู้เรื่อง” อัลเบิร์ตประกาศว่า “คริสจะแต่งงานกับฉัน รู้ไว้ซะด้วย ไม่มีทางเลือกไอ้หน้าลิงอย่างแกหรอก” อาจินโกรธจัด ตอกกลับไปเหมือนกันว่า “แล้วแกดีนักเหรอไงว่า ไอ้หน้าจือซู่” (คือคนเขียนเขาวาดให้อัลเบิร์ตกับจือซู่หน้าหล่อๆคล้ายๆกันน่ะค่ะ - -) คริสตะโกนขึ้นมาห้ามทั้งคู่ให้หยุดทะเลาะ แล้วหันไปคิสอาจินต่อหน้าคนมากมาย พร้อมทั้งบอกว่า “ฉันชอบอาจิน และจะแต่งงานกับเขาเท่านั้น” ทำให้อัลเบิร์ตถึงกับเสียศูนย์ ด้วยไม่นึกว่าคริสจะเลือกอาจิน แล้วพูดว่าคริสจะต้องเสียใจ ถ้าลูกออกมาหน้าตาเหมือนลิง >< คริสไม่สนใจ บอกว่าอาจินน่ะดี และหล่อที่สุดในโลกแล้ว พออัลเบิร์ตยอมไป คริสก็หันมากอดขอบคุณอาจิน ซึ่งอาจินตัวแข็งทื่อสติขาดไปตั้งแต่ตอนโดนจูบแล้ว อาจินถึงกับเป็นลม ต้องหามส่งห้องพยาบาล ระหว่างนั่งรออาจินฟื้น เซี่ยงชิ๋นก็พูดขึ้น “ตอนที่เห็นอัลเบิร์ต ทำให้ฉันนึกถึง...” “จือซู่ใช่ไหม” คริสแทรกถามขึ้น “ใช่ๆ หล่อมากเลย ฉันตกใจแทบแย่ หลงนึกว่าหน้าตาเห่ยกว่านี้” เซี่ยงชิ๋นบอก แต่คริสกลับบอกว่า “ฉันน่ะไม่อยากพูดมากหรอกนะเซี่ยงชิ๋น เพราะยังไงจือซู่ก็เป็นคนที่เธอเลือกแล้ว แต่ว่าเธอน่ะ ... รสนิยมแย่ชะมัด ไม่รู้อะไรเข้าฝันให้เลือกคนแบบจือซู่มาเป็นสามี” เซี่ยงชิ๋นโกรธที่จือซู่โดนว่า เลยตอกกลับไปว่า คริสนั่นแหละที่ตาถั่ว ทั้งคู่เถียงกันไปมาเสียงดัง ข้ามตัวอาจินที่กำลังนอนทรมาน และปวดหัวสุดๆ ต่อความเห็นที่ 28 เลยค่ะ ^^ อาจิน...นายนี่โชคดีจริงๆ ได้คู่เป็นสาวสวยผมทองซะด้วย อิอิ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 49 15:21:36 แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 49 12:54:34 จากคุณ : iNt_GaL - [ 15 ก.ย. 49 12:48:10 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณ ต่าย ไม่ต้องห่วงเราค่ะ เพราะทำใจไว้แล้ว แค่อยากดู โจ ที่อยู่ในร่างของขลุ่ย สุดที่รักของคุณต่าย ค่ะ เท่าที่อ่าน ขลุ่ย sad love story จากกระทู้ทั้งหมดของคุณต่ายก็น่าจะเพียงพอทีจะทำใจแล้วเน๊อะ จากคุณ : chollagreen - [ 15 ก.ย. 49 12:52:44 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตามมาอ่านด้วยคนค่ะ...แล้วจะรอเล่ม 7 นะคะ...ขอบคุณค่า จากคุณ : saki1 - [ 15 ก.ย. 49 12:55:20 ]

ความคิดเห็นที่ 20 รออ่านอยู่เหมือนกันค่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆ เป็นกำลังใจให้ จขกท นะคะ จากคุณ : Bykitty (Bykitty) - [ 15 ก.ย. 49 13:01:55 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คุณโรส...พักทานข้าวอิ่มแล้วมาต่อนะค่ะ 555 อ่านแล้ว รู้สึกจีซูช่วงนี้ไม่ค่อยมีบทบาทเท่าไหร่เลยอ่ะ  แต่ก็ยังสนุกเหมือนเดิม คุณ chollagreen...อ่ะ...โจ ที่อยู่ในร่างของขลุ่ย สุดที่รักของคุณต่าย 555 ไม่รู้ว่าจะอาย หรือ ดีใจดี อ่ะ 555 จากคุณ : natnamo - [ 15 ก.ย. 49 13:15:53 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ไปหม่ำมั่งค่ะ เดี๋ยวมาน่ะค่ะ จากคุณ : natnamo - [ 15 ก.ย. 49 13:27:42 ]

ความคิดเห็นที่ 23 มาลงชื่ออานคู่อาจินด้วยคน อิอิ จำได้แล้วว่าอาจินมีแฟนเป็นฝาหรั่ง ไม่ได้อ่านตั้งนานแล้ว ((หนังสืออยู่บ้านนอกอ่ะคับ)) คิดไปแล้วก็อยากอ่านแฮะ ... แต่ช่วงนี้ติดสอบ และรายงานมากมาย ทั้งงานราษฎร์งานหลวง เฮ้อ ...... เพิ่งนึกออกว่า มีร้านให้เช่าการตูนร้านนึงที่เคยเจอว่ามีเรื่องนี้ ถ้าใครบ้านอยู่แถวปิ่นเกล้าอ่ะค่ะ ลองไปหาดูที่ร้านเช่าการตูนชื่อมายตูนข้างพาต้า ด้านฝั่งคิวรถตู้นะคะชื่อ "แกล้งจุ๊บให้รู้ว่ารัก" อยู่ตรงซอกการตูนเก่าเน้อ .......  ((รู้กันหมดยังหว่า)) ขอแอบแปะรูปอาจินปัจจุบัน น้องออกเทปกับเพื่อนๆชื่อวงฟาหลุนไห่ (Fahrenheit) ค่ะ เอ็มวีออกมาสองตัวแล้ว ลองหากันเองนะคะ ((แอบขาย อายจังเลย ...(_._ " )) หน้าตาอาจจะคุ้นๆกันบ้าง เด็กๆอยู่ในวงการกันมานาน แต่เพิ่งออกเทปเป็นกิจลักษณะกัน น้องเหยีนหย่าหลุนก็คือคนที่ขับรถสปอร์ตมาเกือบชนเพื่อนของเซี่ยงซินจนกลายเป็นแฟนกัน และอู๋จวน ก็เป็นพระเอกซีรีย์หลายเรื่องอยู่ ....... จริงๆ ชอบทรงผมน้องตอนเป็นอาจินมากกว่าอ่ะ แต่ยังไงก็ได้ ชอบน้อง อิอิ ขอบคุณมากนะคะ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 49 13:39:01 จากคุณ : แมวจรจัด - [ 15 ก.ย. 49 13:34:57 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อยากดูภาค 2 เร็วๆจัง จากคุณ : m-mu - [ 15 ก.ย. 49 14:24:13 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คุณโรส...วันนี้หมดเวลาหนุกหนานแล้วค่ะ เพราะเดี๋ยวต้องไปเป็นสารถีก่อน กว่าจะกลับคงมืด!!! ไว้จะตามมาอ่านนะค่ะ ยังไง คุณโรส เจี่ยโยวๆๆ นะค่ะ โชคดีค่ะ ไว้เจอกันใหม่ จากคุณ : natnamo - [ 15 ก.ย. 49 14:39:08 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อาจินน่ารักดีค่ะ อยากฟังเสียงอาจินจัง เขาร้องเพลงเพราะดี ตอนนี้กำลังพิมพ์ๆอยู่เลยค่ะ แวะมาทักทายก่อน อิอิ ใครอ่านแล้วลงชื่อด้วยก็ดีนะคะ จะได้รู้ว่าตามมาอ่านกันถึงไหนแล้ว บางทีลงๆไปแล้วก็กลัวว่าจะตามกันไม่ทันน่ะค่ะ เพราะลงต่อๆกันในกระทู้เดียวกันหมด กลัวทุกคนพลาด บางช่วงไปอะค่ะ ^^'' จากคุณ : iNt_GaL - [ 15 ก.ย. 49 14:40:58 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ตามอ่านถึงตอนล่าสุดแล้วค่ะ รออ่านต่อนะคะ   จากคุณ : napatson - [ 15 ก.ย. 49 14:51:16 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ต่อเลยนะคะ ใกล้จะถึงงานมหาวิทยาลัยแล้ว ซึ่งสำหรับเธอแล้วนี่(คง)เป็นงานปีสุดท้ายของเธอ ชุนเหมย (เพื่อนเซี่ยงชิ๋นคนที่มีแฟนขับรถหรูๆน่ะค่ะ อาจจะจำชื่อผิด) เดินมาหาเซี่ยงชิ๋นด้วยใบหน้าย่ำแย่ “เป็นอะไรไปน่ะชุนเหมย” เซี่ยงชิ๋นถาม “ฉันพลาดอีกแล้ว” ชุนเหมยตอบ เซี่ยงชิ๋นทำเหงื่อตก ^^’’ “อีกแล้วเหรอ” ชุนเหมยเลยร้องไห้ คิดว่าตัวเองคงจะต้องวิจัยฝุ่นหลังจากจบไปแน่ๆ แล้วบอกว่าเซี่ยงชิ๋นน่ะโชคดีที่แต่งงานแล้ว เป็นภรรยาของจือซู่ผู้เก่งกาจ คงเป็นแม่บ้านไม่ต้องมาเดินหางานอย่างเธอ นึกถึงแล้วชุนเหมยก็อยากให้แฟนตัวเองขอเธอแต่งงานสักที แต่เซี่ยงชิ๋นไม่ค่อยอยากอยู่แบบนี้สักเท่าไหร่ อยากจะลองหางานทำบ้าง อีกอย่างเธอก็เป็นแม่บ้านได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ชุนเหมยบอกว่ามาคิดเอาตอนนี้คงไม่ทันแล้วล่ะ หลิวหน่งวิ่งมาหาทั้งคู่ด้วยท่าทางดีใจ บอกว่าหางานทำได้แล้ว ทำเกี่ยวกับแมกกาซีนดนตรี เธอจะเขียนเชียร์แฟนเธอที่เป็นนักร้อง แล้วหันไปถามชุนเหมย แต่ไม่ต้องรอคำตอบก็รู้จากใบหน้าอันเซ็งๆของชุนเหมยได้ ที่ชมรมเทนนิส ทีแรกทุกคนคิดว่าจะออกร้านขายขนม แต่ฮ่าวเจี้ยน (Jason) โผล่มาบอกว่าการออกร้านมันดูธรรมด๊าธรรมดาไป จือซู่กับจือหยูโผล่มาพอดี ก็เลยถามว่ารุ่นพี่มีไอเดียอะไรดีๆล่ะ เซี่ยงชิ๋นดีใจที่เห็นจือซู่มาที่ชมรมรีบวิ่งมาหา แต่เห็นจือหยูมาด้วยก็แปลกใจ จือหยูบอกที่จริงก็ไม่ได้อยากมาหรอก แต่ฮ่าวเจี้ยนตื๊อให้มาให้ได้ ฮ่าวเจี้ยนเสนอไอเดียว่าชมรมเทนนิสเราควรจะจัดแข่งเทนนิส โดยมีรางวัลเป็นรถยนต์ ( ฮ่าวเจี้ยนทำงานเป็นเซลล์ที่บริษัทรถยนต์) จากเรื่องรางวัลทำให้ทุกคนสนใจ รวมถึงเซี่ยงชิ๋นด้วย เธอหันไปชวนให้จือซู่เข้าร่วมการแข่ง เพราะถ้าเป็นจือซู่ล่ะก็จะต้องชนะได้ที่หนึ่งแน่ๆ แต่ฮ่าวเจี้ยนกลับบอกว่า กติกาคือห้ามคนในชมรมคู่กันเอง โดยขอให้จือซู่เป็นกรรมการแทน (เป็นการตัดคู่แข่งตัวฉกาจไปคนหนึ่ง) แม้กระนั้นเซี่ยงชิ๋นก็ยังไม่ตัดใจ คิดจะชนะแล้วคว้ารถยนต์มาให้ได้ เซี่ยงชิ๋นพยายามฝึกซ้อมที่สนามในบ้าน คุณแม่โผล่มาเห็นก็เลยถาม พอรู้ว่าเซี่ยงชิ๋นอยากได้รถก็เสนอรถที่บ้านให้ แต่เซี่ยงชิ๋นบอกว่าอยากจะได้รถมาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง พร้อมทั้งวาดฝันว่าตัวเองจะได้ขับรถ โดยมีจือซู่นั่งข้างๆ เป็นความฝันที่โรแมนติกมากๆสำหรับเธอ จือซู่มาเห็นอีกคนก็ถามว่า “เธอทำบ้าอะไรอยู่” เซี่ยงชิ๋นหันมาตอบ “ก็ฝึกซ้อมไง ฉันจะเอารถมาให้ได้” “แล้วใครจะขับ” จือซู่ถามต่อ “ฉันไง” คำตอบของเซี่ยงชิ๋น ทำให้จือซู่ถามต่ออย่างสงสัยว่า “แล้วเธอขับรถเป็นเหรอ” เซี่ยงชิ๋นเลยบอกจะเรียนขับรถ จือซู่ว่า ถ้าเธอขับรถคงเหมือนเด็กประถมเรียนขับรถมากกว่า ให้เลิกคิดเถอะ เซี่ยงชิ๋นได้ยินก็หาว่าจือซู่ใจร้าย แต่ก็ยังขอให้จือซู่มาช่วยเธอซ้อม จือซู่ปฏิเสธทันทีว่าไม่ว่าง พร้อมทั้งอวยพรให้เซี่ยงชิ๋นได้คู่ที่เก่งๆ จากคุณ : iNt_GaL - [ 15 ก.ย. 49 14:57:24 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ในที่สุดวันงานกิจกรรมก็มาถึง นอกจากเซี่ยงชิ๋นมาแล้ว โคโนมิกับยูซู่ก็มาเดินเล่นในงานด้วย ท่าทางของยูซู่กับโคโนมิยังดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ (คล้ายๆเซี่ยงชิ๋นกับจือซู่ ที่ฝ่ายนึงตื๊อ อีกฝ่ายโวยวาย) ที่คอร์สเทนนิส มีคนมากมายสนใจจะเข้าแข่ง ทั้งหมดจะต้องจับฉลากเพื่อให้ได้คู่มาแข่ง ฮ่าวเจียนแอบตุกติก โดยทำมาร์คเอาไว้เพื่อให้ตัวเองจับเจอจือหยู พอเซี่ยงชิ๋นจับได้ จือซู่ซึ่งรู้ทันก็บอกว่า “พี่ไม่คิดที่จะให้รถใครใช่ไหม กะจะแข่งให้ชนะ เพื่อให้จือหยูขึ้นรถที่ตัวเองอุตสาห์ผ่อนมา” ฮ่าวเจี้ยนโดนจับได้ก็สารภาพว่ารถคันนี้ตัวเองผ่อนเอง แต่ถ้าใครชนะเขาได้ก็เอาไปเลย เซี่ยงชิ๋นรู้สึกไฟลุกพรึ่บ นึกอยากจะเอาชนะฮ่าวเจี้ยนให้ได้ หลังจากจับฉลาก เซี่ยงชิ๋นก็จับได้คู่กับคริส (คริสลากอาจินมาดูการแข่งด้วย แม้เจ้าตัวจะไม่อยากมาก็ตาม) เซี่ยงชิ๋นถามคริสว่า “คริสเล่นเป็นหรือเปล่า” คริสบอก “พอเป็น มีนักกีฬาเทนนิสระดับโลกอยู่ข้างบ้านฉันเอง” ซึ่งฟังดูไม่ค่อยเกี่ยวอะไรเท่าไหร่ เซี่ยงชิ๋นเห็นลีลาการแข่งของฮ่าวเจี้ยนจากแมช ก็ทำให้หมดกำลังใจ เพราะยังไงฮ่าวเจี้ยนก็เก่งมากๆ หันไปบอกคริส “เรามาแข่งอย่างสนุกๆล่ะกันนะ ฉันไม่หวังรางวัลแล้วล่ะ” คริส “โอเคจ้ะ งั้นเรามาพยายามด้วยกันนะเซี่ยงชิ๋น” แต่พอคริสกับเซี่ยงชิ๋นลงสนาม ก็ทำให้พบว่า คริสนั้นฝีมือฉกาจมากๆ ชนะไปได้อย่างสบายๆ ทำให้เซี่ยงชิ๋นประหลาดใจมาก หันไปชมคริสว่าคริสเก่งสุดๆ คริสก็เลยบอกว่า “ก็บอกแล้วว่าเล่นเป็น แถมฉันก็เล่นกับนักกีฬาเทนนิสระดับโลกอยู่ประจำๆ” เพราะอย่างนี้นี่เอง ทำให้ทั้งคู่ได้มาแข่งตัดสินกับคู่ของฮ่าวเจี้ยน ฮ่าวเจี้ยนใช้แผน ตีลูกไปทางคริสจนคริสหมดแรง แล้วคิดว่าคงแพ้แน่ๆ อาจินที่ยืนมองอยู่ก็ตะโกนขึ้นมาว่า “ไม่ได้เรื่องเลยคริส เธอเป็นคนยอมแพ้อะไรง่ายๆแบบนี้เหรอ ลุกขึ้นสิ! ฉันไม่อยากเห็นเธอแพ้ ลุกขึ้นสู้อีกสิ คริส!” ทำให้คริสมีกำลังใจมากขึ้น บอกจะพยายาม เซี่ยงชิ๋นเองก็พยายามด้วย แต่เพราะอีกข้างเก่งเกินไป ทำให้เธอชักท้อ ตามไม่ทัน คิดไม่ออกว่าควรทำยังไง จนจือซู่ตะโกนจากข้างสนาม บอก “เซี่ยงชิ๋น ทางขวา!” เซี่ยงชิ๋นได้ยินก็วิ่งไปทางที่จือซู่บอก ทำให้สามารถโต้ลูกกลับไปได้ ฮ่าวเจี้ยนวิ่งไปรับ แต่กลับเกิดอุบัติเหตุทำให้หมดสภาพการแข่งไป เป็นอันว่าคู่ของเซี่ยงชิ๋นชนะ ฮ่าวเจียนที่หมดสภาพการแข่งหันไปโวยวายใส่จือซู่ แต่จือซู่ไม่สนใจทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ประกาศว่าคู่ของฮ่าวเจี้ยนไม่สามารถแข่งต่อได้ ให้คู่ของเซี่ยงชิ๋นชนะไป เซี่ยงชิ๋นสำนึกว่า การที่เธอชนะแมชนี้ได้เป็นเพราะฝีมือของคริส เธอเลยไม่อาจจะรับรางวัลไว้ได้ ยกให้คริส แต่คริสรู้ว่าเซี่ยงชิ๋นก็อยากได้รถมากเลยไม่ยอมรับ เซี่ยงชิ๋นบอกว่า งั้นให้คริสเอาไปขับก่อน เพราะยังไงตอนนี้เธอก็ยังไม่มีใบขับขี่เลย ให้คริสเอาไปขับเล่นกับอาจินก่อน จือซู่ยังมิวายแอบกัดเซี่ยงชิ๋นว่า “แต่กว่าจะได้ใบขับขี่มาคงชาติหน้าแหละ” คริสดีใจมาก บอกว่าถ้าเธอกลับอังกฤษเมื่อไหร่จะคืนรถให้เซี่ยงชิ๋น จากคุณ : iNt_GaL - [ 15 ก.ย. 49 15:01:03 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ตอนค่ำ เซี่ยงชิ๋นและจือซู่มายืนดูคอนเสิร์ตที่แฟนของหลิวหน่งเล่น จือซู่ถามว่า “เธอแน่ใจแล้วเหรอที่ให้รถคริส” เซี่ยงชิ๋นเลยบอกว่า “เดี๋ยวจือซู่ก็ซื้อให้ฉันเองแหละ” จือซู่ฟังแล้วทำหน้าเซ็ง เซี่ยงชิ๋นเอนตัวมาซบลงที่บ่าของจือซู่ “อีกอย่าง แค่ฉันได้มางานมหาวิทยาลัยปีสุดท้ายกับจือซู่ ฉันก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ... แค่นี้ก็พอใจแล้ว” จือซู่อมยิ้ม หากมิวายแอบเหน็บคุณภรรยาข้างๆว่า “แน่ใจเร้อว่าจะปีสุดท้ายน่ะ” เซี่ยงชิ๋นทำท่าสะดุ้ง ในขณะที่คนพูดหัวเราะหึหึ เซี่ยงชิ๋นรู้สึกไม่ค่อยสบาย อยากอาเจียนตลอดวัน พวกหลิวหน่งเลยว่าว่าเซี่ยงชิ๋นแหละทำตัวเอง ดันกินเค้กไปตั้ง 8 -9 ชิ้น เซี่ยงชิ๋นเลยให้เหตุผลว่า “ก็มันลดราคา อีกอย่างไม่อยากเสียเงินหลายที” ทำให้พวกเพื่อนๆเหนื่อยหน่ายกับเซี่ยงชิ๋นอย่างแรง ชุนเหมยเห็นเลยให้ยากับเซี่ยงชิ๋นกิน เซี่ยงชิ๋นถามชุนเหมยเรื่องหางาน ชุนเหมยบอกว่าอย่าพูดเลย พูดแล้วเซ็ง เซี่ยงชิ๋นพูดขึ้นว่าอยากเรียนพยาบาล แต่ถ้าเรียนคงต้องให้จือซู่ช่วยอีก พวกหลิวหน่งบอกให้เธอเลิกคิดเถอะ สงสารคนไข้มากกว่าถ้าเซี่ยงชิ๋นไปเป็นพยาบาลจริงๆ ณ ตอนดึก ในห้องนอนของทั้งคู่ จือซู่บอกกับเซี่ยงชิ๋นว่าจะต้องไปสัมมนาที่ต่างจังหวัดสักสองสามคืนกับฟุนาซึ เซี่ยงชิ๋นฟังแล้วก็บ่นๆออกมาว่า “ดีจังที่จือซู่เดินไปตามทางที่ฝันเอาไว้” ทำให้จือซู่แปลกใจว่าเซี่ยงชิ๋นเป็นอะไรไป พูดจาแปลกๆ เซี่ยงชิ๋นเลิกคิดถึงเรื่องที่บ่น แล้วนึกขึ้นได้ว่า จือซู่ไม่อยู่ตั้งหลายวันเธอคงเหงามากๆแน่ แต่เธอก็จะพยายามอดทนเพื่อคุณหมอคนใหม่ ทำให้จือซู่ส่ายหน้าไปมากับคำพูดพิลึกของภรรยา แล้วอยู่ๆเซี่ยงชิ๋นก็ทำท่าเหมือนจะอาเจียน จือซู่เดินมาถามว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่า เซี่ยงชิ๋น – “มวนท้องนิดหน่อยน่ะ” จือซู่ – “กินมากไปน่ะสิ” แล้วเอามือแตะหน้าผากเซี่ยงชิ๋น “ดูมีไข้นิดหน่อยนะ อ้าปาก แล้วนอนลงซิ” เซี่ยงชิ๋นตกใจหน้าแดง ถามว่าจือซู่จะทำอะไรเธอ “จะทำมิดีมิร้ายเหรอ” เลยโดนจือซู่เอ็ดใส่ “จะบ้าเรอะ!” จือซู่ก็เลยตรวจอาการให้เซี่ยงชิ๋น (ตรวจยังไงก็ไม่รู้ ในการ์ตูนไม่ได้วาดเอาไว้ ^^) “ไม่เป็นไรมาก ถ้าไม่ดีขึ้นพรุ่งนี้ไปหาหมอซะ” จือซู่บอกหลังจากตรวจให้เซี่ยงชิ๋นแล้ว ยังมิวายบ่นเมื่อรู้ว่าเซี่ยงชิ๋นกินเค้กไปตั้ง 8-9 ชิ้น “สมควรแล้วที่เป็นแบบนี้” พวกหลิวหน่งกับชุนเหมยมาเยี่ยมเซี่ยงชิ๋นที่บ้าน เซี่ยงชิ๋นป่วยเลยไม่ได้ไปเรียน คุณแม่บอกให้พวกหลิวหน่งขึ้นไปหาเซี่ยงชิ๋นบนห้องนอน เซี่ยงชิ๋นรู้สึกดีใจที่เพื่อนๆอุตสาห์มาเยี่ยม แล้วยังหอบผลไม้มาฝากอีก ซึ่งพอเซี่ยงชิ๋นถามหาพวกผลไม้เปรี้ยวๆกับพวกหลิวหน่ง คุณแม่ที่ยกน้ำชามาก็ตกใจ (จนพวกถ้วยตกแตกหมด) ถามอาการเซี่ยงชิ๋นใหญ่ “หนูเบื่ออาหาร อยากกินของเปรี้ยว แล้วก็คลื่นไส้ใช่ไหม ... แล้วประจำเดือนมาหรือยัง?” เซี่ยงชิ๋นตกใจ ได้แต่ตอบคำถามไปว่า ค่ะๆๆ พอพูดถึงเรื่องประจำเดือนก็บอกว่ายังไม่มาเลย คุณแม่เลยฟันธงว่า เซี่ยงชิ๋นกำลังท้องอยู่แน่ๆ พวกเพื่อนๆก็ตกใจ ปนดีใจไปกับเซี่ยงชิ๋นด้วย แม้เซี่ยงชิ๋นจะทักท้วงว่า ยังไม่ได้ไปให้หมอตรวจเลย แต่คุณแม่ก็บอกว่าชัวร์ เพราะคุณแม่มีลูกมาตั้งสองคนก็อาการแบบนี้ การที่เธอรู้ว่าเธอท้อง กำลังมีลูกของจือซู่อยู่ในท้องเธอนั้น มันทำให้เธอตื่นเต้น และดีใจมากจนถึงกับน้ำตาคลอ --- นี่ฉันท้อง? ลูกของจือซู่อยู่ในท้องฉันงั้นเหรอ? ... ไม่เคยรู้สึกตัวมาก่อนเลยนะเนี่ย จือซู่ ... ถ้าจือซู่รู้เขาจะว่ายังไงนะ ... นี่ฉันท้องจริงๆหรือเนี่ย?? ---- !!! (ความในใจของเซี่ยงชิ๋น) “จริงเหรอ เซี่ยงชิ๋น นี่ลูกท้องเหรอเนี่ย?” คุณพ่อของเซี่ยงชิ๋นตกใจ ถามเสียงดัง คุณพ่อของจือซู่เองก็ตกใจไปด้วย “ยังไม่ได้ไปหาหมอเลยค่ะ แต่คุณแม่บอกว่าใช่” เซี่ยงชิ๋นตอบ คุณแม่เลยบอกว่า “ไว้พี่ชายกลับมาค่อยไปตรวจนะ ... จะได้เป็นปู่แล้วนะปะป๋า” หันไปบอกกับสามีตัวเอง พวกคุณพ่อก็ตื่นเต้นไปด้วย ยิ่งเวลาได้ยินว่าตัวเองเป็นปู่เป็นตาแล้ว คุณแม่บอกว่า อย่าเพิ่งเล่าให้จือซู่ฟัง รอให้จือซู่กลับมาแล้วค่อยบอก เก็บเป็นเซอไพร์สก่อน ในคืนนั้น เซี่ยงชิ๋นก็คิดถึงจือซู่ คิดว่าเขาจะคิดยังไงถ้ารู้ว่าเธอกำลังจะมีลูกกับเขา จะดีใจไหม จะทำหน้าแบบไหนตอนที่รู้ว่าตัวเองจะได้เป็นพ่อคน ... คงตกใจน่าดู ... นี่ฉันจะได้เป็นคุณแม่แล้วหรือเนี่ย... ^^ เดี๋ยวมาต่อนะคะ พักยกก่อน ดูซิว่า เซี่ยงชิ๋นจะท้องจิงง่ะ อิอิ จากคุณ : iNt_GaL - [ 15 ก.ย. 49 15:12:53 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เหอๆๆๆ นึกภาพเซี่ยงฉินเลี้ยงลูกไม่ออกเลยจริง ๆ -_-" จากคุณ : Susie - [ 15 ก.ย. 49 15:52:54 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณค่ะ ^ ^ จากคุณ : keekoo - [ 15 ก.ย. 49 15:53:30 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ไว้มาต่อพรุ่งนี้ล่ะกันนะคะ แหะๆ จากคุณ : iNt_GaL - [ 15 ก.ย. 49 18:58:49 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ยังรออ่านต่อไปนะคะ เพื่อน ๆ อย่าลืมกด "เก็บเข้าคลังกระทู้เก่า" ด้วยนะจ๊ะ จากคุณ : Susie - [ 15 ก.ย. 49 19:57:04 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ..ช่วยกดครับ.. จากคุณ : [เทวดาน้อย] - [ 15 ก.ย. 49 20:18:43 ]

ความคิดเห็นที่ 36 รออ่านพรุ่งนี้นะจ๊ะ ไปนอนก่อนล่ะ หวั่นอันค้าบ จากคุณ : Susie - [ 15 ก.ย. 49 20:53:09 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อยากดูภาคสองเร็วๆแล้วค่ะ โฮกก สนุกมีด จากคุณ : nathalied2b - [ 15 ก.ย. 49 23:59:33 ]

ความคิดเห็นที่ 38 หนี่ห่าวเช้าวันใหม่ค่ะ คุณโรส เมื่อวานต้องไปปฏิบัติภารกิจ จนถึงมืดค่ะ แต่วันนี้มารายงานตัวแต่เช้าแล้วค่ะ ฉางฉินจะท้องเหรอค่ะเนี่ย...จีซูไม่เบาเลย..แค่ครั้งเดียวเองอ่ะ 5555 (ใช่หรือเปล่า เพราะตั้งแต่อ่านมารู้สึกจะเป็นวันสุดท้ายของ Honeymoon เพราะนอกจากนั้นไม่ยุ่งเรื่องงาน ก็เรื่องเรียน และที่สำคัญจีซูดูเหมือนจะเลี่ยงตลอด ง่ะๆๆๆ เนี่ยเราจับผิดเกินไปหรือเปล่า 555) คุณโรส เจี่ยโยวๆๆ ค่ะ จากคุณ : natnamo - [ 16 ก.ย. 49 10:41:30 ]

ความคิดเห็นที่ 39 โอย... หอบสังขารโทรมสุด ๆ มารออ่านต่อค่ะคุณโรส จากคุณ : Susie - [ 16 ก.ย. 49 15:28:15 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ISWAK ภาค 2 --- กระทู้ที่ 3 .... (เล่าจากการ์ตูนญี่ปุ่นดั้งเดิม) จากคุณ : iNt_GaL - [ 16 ก.ย. 49 15:51:37 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ตามไปอ่านโดยด่วน --- จากคุณ : Susie - [ 16 ก.ย. 49 16:22:09 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เพื่อน ๆ ที่เข้ามาอ่าน ช่วยกันกดเก็บด้วยนะจ๊ะ จากคุณ : Susie - [ 19 ก.ย. 49 18:20:36 ]