PANTIP.COM : A4754126 บทวิจารณ์ท้ายละคร : " สะดุดรัก " แด่ชีวิตที่สะดุดความมืดในสังคม [วิทยุ-โทรทัศน์]

ความคิดเห็นที่ 4

( ต่อ )

สำหรับในเนื้อเรื่องหลักๆ ที่ผมกล่าวถึงก็มีเพียงเท่านี้ เพราะไม่เช่นนั้นจาก " บทวิจารณ์ " จะกลายเป็น " สรุปย่อ " ละครไปจริงๆ จนลืมแยกสาระที่ละครพยายามนำเสนอออกมาให้ผู้ชมได้รับรู้ ซึ่งตรงนี้ผมจะขอกล่าวไปพร้อมๆ กับการวิจารณ์บทบาทของนักแสดงแต่ละคนในแต่ละตัวละครด้วย

กฤษณ์ ( แอนดริว ) : นักต้มตุ๋นที่มีบุคลิกเย็นชาและเก็บกดอันเนื่องมาจากความรู้สึกผิดและอยากจะเลิก แต่ก็ไม่อาจจะเลิกได้เพราะแม่ไม่ต้องการให้เลิก จนกระทั่งวันหนึ่งชีวิตเขาก็ต้องเปลี่ยนไป ตัวละครนี้เป็นตัวเดินเรื่องทั้งหมด เป็นตัวละครที่นำพาคนดูไปสู่มุมมืดของสังคม สิ่งที่ผมรู้สึก " สะดุดตา " มากที่สุด ก็คงจะเป็นแววตาที่น่ากลัวราวกับไม่ใช่นักต้มตุ๋น แต่เป็นมือสังหารที่พร้อมจะฆ่าทุกคน ซึ่งบอกได้เลยว่าแอนดริวเหมาะมากกับบทประเภทนี้ เนื่องด้วยจาการที่ผมดูรูปของเขาจากหลายๆ มุมมอง จากละครหลายๆ เรื่อง ผมก็เห็นแววตาแบบนี้อยู่ตลอด ทำให้พอมาเล่นบทของกฤษณ์แล้วเป็นธรรมชาติแบบสุดๆ จนผมเองบางทีก็รู้สึกเหนื่อยแทน เพราะได้ยินว่าเล่นเสร็จแล้วยังต้องมานั่งตัดต่อเองแบบหามรุ่งหามค่ำอีก และทำออกมาได้ละเอียด ไม่ลวกๆ เสียด้วย ทำให้ยิ่งน่าชื่นชมในความเป็น " มืออาชีพ " ของผู้ชายคนนี้จริงๆ

พิมพ์จันทร์ ( พี่นก สินจัย ) : เจ๊ใหญ่ของแก๊งค์ต้มตุ๋น หากจะบอกว่ากฤษณ์เป็นมือดีแล้ว พิมพ์จันทร์นั้นนิ่งและเจ้าเล่ห์มากกว่า ขนาดที่ตอนท้ายกฤษณ์ยังมั่นใจว่า " แม่ผมดูแลตัวเองได้ " แม้ตัวเองจะติดคุกก็ตาม ตลอดชีวิตของพิมพ์จันทร์ เรื่องร้ายๆ มากมายทำให้เธอกลายเป็นคนเย็นชา และเกลียดชังความรักอย่างที่สุด แต่ใครจะรู้ว่าอดีตของเธอนั้นทรมานเพียงใด บทบาทนี้คนดูรุ่นพี่ๆ ทั้งหลายคนจะชอบเป็นพิเศษ เพราะนำเอานักแสดงหญิงระดับยอดฝีมือคนหนึ่งของเมืองไทยอย่างคุณสินจัยมาแสดง แล้วก็ไม่ผิดหวัง แม้หลายคนอาจจะบอกว่าบทบาทไม่เด่นจนอาจจะไม่ใช่ตัวละครหลักฝ่ายหญิงก็ตาม แต่นั่นก็เป็นเพราะบทที่ไม่ต้องมีศัตรูมากนักแบบกฤษณ์ จึงไม่ค่อยได้แสดงความสามารถเท่าบทของแอนดริวสักเท่าไร แต่เมื่อถึงฉากที่ต้องตกอยู่ในบรรยากาศตึงเครียด เช่นฉากที่สองแม่ลูกทะเลาะกันอย่างรุนแรงเมื่อกฤษณ์รู้ว่าศุภกิจ เหยื่อรายใหม่ของพิมพ์จันทร์เป็นพ่อของเพียงลดา หญิงสาวที่เขาตกหลุมรัก กฤษณ์บอกให้เอาเงินไปคืน แต่พิมพ์จัททร์บอกว่าเราไม่มีทางเลือก หากต้องการหนีจากสุพจน์ ก็ต้องทำ แต่สำหรับผม ฉากที่ผมชอบที่สุดของตัวละครก็นี้ก็คงเป็นฉากที่หลอกให้แก๊งค์ของสุพจน์ฆ่ากันเองได้ทั้งหมด ที่แม้แต่ตัวสุพจน์เองก็คิดไม่ถึงว่าต้องมาจบชีวิตแบบนี้ ภาพของใบหน้าและเสียงหัวเราะของพิมพ์จันทร์เวลานั้นดูหลอนแบบสุดๆ เป็นอาการของคนที่สะใจเมื่อฆ่าคนได้ราวกับเป็นฆาตกรต่อเนื่อง ตรงนี้ผมคิดว่าน่าจะลดกระแสที่บอกว่าไม่ใช่นักแสดงนำไปได้อย่างดี เพราะบทคนอื่นๆ อาจจะมีเด่น แต่บทของคุณสินจัยนี้ต่างออกไปตรงที่ตัวพิมพ์จันทร์ถือเป็น " ตัวดำเนินเรื่อง " เช่นกัน และเป็นผู้กุมเรื่องราวทั้งหมดของเรื่องแม้จะไม่ได้ออกมาบ่อยแบบกฤษณ์ก็ตาม ( Comment : แอบขำนิดๆ ที่มีคนบอกว่าเห็นคุณสินจัยมีริ้วรอยตามใบหน้า ทำให้บางคนเรียก " ป้านก " แต่กลับไม่เคยมีใครเรียกคุณฉัตรชัยว่า " ลุงนก " แม้สักคนเดียว -*-! )

เพียงลดา ( บัวชมพู ฟอร์ด ) : ถ้าหากจะวัดโดยใช้กติกาสากล เธออาจจะไม่ใช่นักแสดงนำ เพราะมิได้เป็นตัวดำเนินเรื่องหลัก แต่หากว่าจะใช้มาตรฐานคำว่า " นางเอก " แล้ว ยังไงก็ไม่พ้นเธออยู่ดี ผมไม่รู้ว่ามีใครอคติกับนักร้องคนนี้หรือเปล่า ( แต่ผมชอบนะตอนร้องเพลง เสียงเพราะดี ) ในด้านการแสดง แต่สำหรับบทของสาวน้อยใสๆ มองโลกในแง่ดี แต่แฝงไว้ด้วยอุดมการณ์ที่จะช่วยเหลือผู้คนผ่านงานศิลปะของเธอ หากแต่ก่อนหน้าที่จะพบกับกฤษณ์ เธอนั้นไม่เคยมั่นใจในตัวเอง และมักจะโดนชี้นำเสมอๆ จากแม่ของเธอ แต่หลังจากที่ได้พบกฤษณ์ เธอเริ่มที่จะเชื่อมั่นในตัวเอง และกล้าที่จะทำความฝันให้เป็นจริง ภายใต้การช่วยเหลือของกฤษณ์ ในที่สุดโรงเรียนสอนศิลปะของเธอก็มีตัวตนขึ้นมา และแม้จะถูกคนรอบข้างกีดกันเพียงใด แต่แล้วเธอก็สามารถตัดสินใจที่จะ " แหกกรอบ " นั้นได้ที่สุด ด้วยการวาดภาพของกฤษณ์จัดแสดงในงานแสดงภาพของเธอ และบรรยายภาพนั้นจนผู้ที่มาเข้าชมต้องปรบมือให้กันถ้วนหน้า ตรงนี้ผมจึงอยากทราบว่า มีใครอคติอะไรกับบัวชมพูหรือไม่กับบทบาทใสๆ แต่เอาจริงๆ กลับแฝงด้วยความมุ่งมั่น ( ปนหัวดื้อ ) แบบนี้ สำหรับผมแม้จะรำคาญนางเอกแนวนี้ไปบ้าง ( ไม่เท่ ไม่เก่ง ) แต่ผู้หญิงแนวใสๆ น่ารักแบบนี้ มักจะเป็นสูตรสำเร็จของหนังที่มีตัวเอกเป็นโจรหรือมือสังหารอยู่เสมอ เพราะเป็นสัญลักษณ์ของ " โลกสองใบที่มาบรรจบ " นั่นเอง และผมคิดว่าบัวชมพูเธอทำได้ไม่แพ้เสียงร้องของเธอเลย

ศุภกิจ ( คุณปู อนุวัฒน์ ) : นักธุรกิจ - นายธนาคารระดับแนวหน้าของประเทศ แต่บุคลิกกลับสวนทางกับนิยามของนักธุรกิจที่ว่า " เงินและผลกำไรมาก่อน แม้แต่กับความถูกต้องก็ตาม " แม้จะเป็นผู้มีความสามารถ แต่กลับไม่บ้ายศและฐานะมากมายนัก และนั่นทำให้เขาต้องเลิกกับภรรยาผู้ซึ่งเชื่อว่าทุกสิ่งในโลกอยู่ที่เงินและหน้าตาในสังคมเท่านั้น แต่ด้วยความที่มีนิสัยเช่นนี้ ทำให้ผู้หญิงที่เย็นชา และเคยเกลียดชังความรักอย่างพิมพ์จันทร์ ที่คิดจะหลอกเอาเงินจากเขารู้สึกลังเลใจ จนในที่สุดก็เผลอรักโดยไม่รู้ตัว ที่สำคัญ ศุภกิจยังเป็นคนมีเหตุผล และอยู่ข้างเพียงลดาผู้เป็นบุตรสาวเสมอเพราะเชื่อว่าลูกสาวตนนั้นมีความคิด ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาชี้นำอะไร ในตอนแรกที่ผมเห็นคุณอนุวัฒน์แสดงบทนี้ ผมรู้สึกไม่คุ้นเคย เพราะเมื่อก่อนผมจะเห็นแต่ในบทดุๆ และต้องมีฉากบู๊ ( ในละครของค่าย Xact หลายๆ เรื่อง ) อยู่เสมอ แต่เมื่อตัดความไม่คุ้นเคยไปแล้ว ก็รู้สึกว่าคุณปูแสดงได้ดีทีเดียว แม้จะดูเลี่ยนๆ ในบทที่ใส่เรื่องความเชื่อมั่นในความรักมากไปหน่อยก็ตาม ( แต่ทำไมที่บทของกฤษณ์ ผมไม่รู้สึกเลี่ยนเลยหว่า งง ) รวมถึงฉากสุดท้ายที่กอดร่างของพิมพ์จันทร์ที่ตายแล้วที่ผมยังอดขำในความเลี่ยนไม่ได้ แต่เมื่อเทียบโดยรวมแล้วก็ยังไม่มีอะไรให้ตำหนิ โดยเฉพาะตอนจบที่กฤษณ์อาละวาดกับศุภกิจที่ไม่สามารถปกป้องพิมพ์จันทร์ตามสัญญาได้ ดูแววตาเศร้าๆ แล้วผมชอบมาก

( มีต่อ )

จากคุณ : TonyMao_NK51 (TonyMao_NK51) - [ 30 ก.ย. 49 22:23:23 ]

ความคิดเห็นที่ 12

( ต่อ )

นอกจาก 4 ตัวละครหลักในเรื่องแล้ว ตัวละครสำคัญอื่นๆ ซึ่งจริงๆ มีเยอะมาก แต่ผมจะขอเลือกมากล่าวถึงเท่าที่ผมชอบนะครับ ต้องขออภัยด้วยที่ผมไม่อาจจะกล่าวได้หมด เพราะบางตัวละคร ผมก็ไม่รู้จักชื่อนักแสดง( เช่นเด็กน้อยทาโร่ หรือแม่ของเพียงลดา )

ฉกาจ ( คุณลุงสุประวัติ ) : นายตำรวจอาวุโสผู้มีบุคลิกแปลกๆ เหมือนคนเพี้ยนๆ แต่ความสามารถนั้นตรงข้ามกับท่าทาง เขาเป็นคนฉลาดอย่างไม่น่าเชื่อ และเป็นคนที่ทำงานประเภท " กัดไม่ปล่อย " อีกต่างหาก ทำให้เขาสามารถตามรอยจนพบกับกฤษณ์ได้ในที่สุด แต่แม้เขาจะถูกไล่ออกจากราชการ แต่เรื่องอุดมการณ์นั้นยังคงเดิม เขายอมทำงานให้มาเฟียภาคใต้ นายธนบัตร ( ขออภัยที่จำชื่อนักแสดงไม่ได้ แต่บุคลิกคือเล่นกี่เรื่องๆ ทรงผมเอลวิสของแกจะเด่นตลอด ) เพราะต้องการเงินทุนไปหาข้อมูลเพื่อลากตัวคนร้ายมาดำเนินการทางกฏหมายให้ได้ ดังนั้นเมื่อเห็นนายธนบัตรจะใช้ศาลเตี้ย จึงเข้าไปขัดขวาง นอกจากนี้ยังไปประท้วงหน้าศาลเพื่อให้กฤษณ์บอกเรื่องผู้ร่วมขบวนการทั้งหมดรวมถึงแม่ของเขาด้วย หากจะว่ากันโดยเจาะจงแล้ว บทบาทนี้สะท้อนถึง " มุมมืดในวงการตำรวจ " เป็นอย่างดีผ่านบทพูดของตัวละคร ซึ่งผมคงไม่จำเป็นต้องอธิบายมาก เราๆ ท่านๆ คงรู้กันดี ( คปต. อย่าลบกระทู้นี้เลยนะครับ T_T ) และยิ่งมีนักแสดงระดับยอดฝีมืออีกท่านอย่างคุณสุประวัติมารับบทนี้แล้ว ก็ยิ่งเสริมความน่าเชื่อถือของตัวละครนี้ได้เข้าไปอีก และแม้ว่าบทบาทจะไม่มากเมื่อเทียบกับตัวละครรองอื่นๆ แต่การปรากฏตัวของฉกาจแต่ละครั้ง ผมเชื่อว่าคนดูที่ต้องการแก่นสาระของละครเรื่องนี้คงต้องตั้งใจฟัง Dialog ของฉกาจอย่างแน่นอน เพราะ " กัด " วงการราชการได้อย่างเจ็บปวดพอสมควร เรียกว่าสะใจใครหลายคนรวมทั้งผมด้วยไปเป็นที่เรียบร้อย ( Comment : นอกจากสองแม่ลูกจอมโจรอย่างพิมพ์จันทร์ - กฤษณ์แล้ว ฉกาจเป็นอีกหนึ่งตัวละครที่ผมชื่นชอบเป็นพิเศษ ดูหลอนๆ ดีในบุคลิกกับความสามารถที่ไม่น่าจะอยู่ในคนๆ เดียวกันเพราะคนละเรื่อง )

รวินทร์ ( แอนดี้ ) : ฉกาจอาจจะเป็นศัตรูของกฤษณ์ แต่ก็เป็นไปด้วยอุดมการณ์ที่จะกำจัดคนชั่ว แต่สำหรับรวินทร์แล้ว เขาคือผู้เพียบพร้อมในฐานะลูกชายของรัฐมนตรีคนดังของประเทศ รวินทร์เป็นหนุ่มใจร้อน เอาแต่ใจ และทุกคนไม่มีใครอยากเข้าไปยุ่งเพราะเป็น " ผู้มีบารมี " ขนานแท้เนื่องจากมีพ่อเป็นนักการเมืองใหญ่ ( แอบด่า....น่ะครับ รู้ๆ กัน ) ผู้ซึ่งแม่ของเพียงลดาต้องการส่งลูกสาวตัวเองให้เพื่อที่จะได้มีโอกาสได้เป็นคุณนายกับเขาบ้าง แต่การมาของกฤษณ์ โจรอาชีพที่ไม่เคยกลัวอะไร กฤษณ์ทำให้รวินทร์กลายเป็น " ไอ่ขี้แพ้ " ไปหลายต่อหลายครั้ง โดยเฉพาะเมื่อเพียงลดาไม่เชื่อฟังเขาอีกต่อไป จนนำมาสู่การแก้แค้นโดยอาศัยบารมีพ่อของตัวเอง แต่แม้จะแก้แค้นสำเร็จแล้ว ( ทำให้กฤษณ์ติดคุกได้ ) แต่ไม่อาจชนะใจเพียงลดาได้ ในที่สุดเขาก็สำนึกผิด และย้ายไปทำงานที่อังกฤษในเวลาต่อมา สำหรับบทนี้ ผมไม่แน่ใจว่าจะเกลียดลงหรือไม่ลงดี บอกตามตรงนี้ว่าผมออกจะขำแอนดี้เกือบทุกๆ ฉากที่ออกมาในความเอาแต่ใจและอยากเอาชนะ แต่ก็ไม่เคยชนะสักที และได้แต่โวยวายไปวันๆ แต่พอดูจนจบแล้ว เมื่อประเด็นคลี่คลายหมด ผมก็อดสงสารไม่ได้ เมื่อเพียงลดาเล่าให้ฟังว่ารวินทร์ย้ายไปทำงานที่อังกฤษ และแต่งงานกับคนอื่นแล้ว ความรู้สึกที่ " พ่ายแพ้หมดรูป " นั้นเป็นสิ่งที่น่าเศร้า แต่อย่างน้อยคนเขียนบทก็ยังไม่ใจร้ายนักที่จะให้ถึงตาย แต่ให้สำนึกผิดได้แทน ตรงนี้ทำให้ผมลืมความหมั่นไส้ในตอนที่ผ่านๆ มาได้หมด และหลายคนก็น่าจะคิดแบบผมเช่นกัน แอนดี้เล่นได้น่าหมั่นไส้ และทำให้คนเกลียด + ขำเข้ากับบทได้ดีครับ ( Comment : แอบขำอยู่ฉากหนึ่ง ตอนที่กฤษณ์ที่ถูกจับแล้วโดนรวินทร์ซ้อมจนเลือดอาบ ผมเห็นกฤษณ์ยิ้มนิดๆ จ้องหน้ารวินทร์ ไม่แน่ใจว่าเป็นตามบท หรือแอนดริวกับแอนดี้เล่นไปขำไป เลยหลุดออกมาแบบนั้น แต่ก็เป็น Shot ที่น่ารักดีครับทั้งๆ ที่สถานการณ์ตึงเครียด )

ปาริตา ( อิม อชิตะ ) : ความจริงผมไม่เคยชอบตัวละครนี้เลย และทำให้ผมพาลเกลียดนักแสดงไปด้วย เพราะผมรำคาญเสียงร้องโวยวายที่แสบแก้วหูของเธอ เรียกว่าเธอมาทีไร ผมแทบจะเปลี่ยนช่องหนีซะทุกครั้งไปเช่นกัน แต่นั่นแหละครับ ผมไม่รู้ว่าตัวจริงๆ ของนักแสดงคนนี้นิสัยยังไง แต่ถ้าทำให้ผมรู้สึกสะดุดกับบทแล้ว จะให้ผมไม่เขียนถึงเลยคงจะไม่ได้แน่ กับหญิงสาวลูกคหบดีเชียงใหม่ 1 ในเหยื่อที่ต้องการแก้แค้น ทว่า....แท้ที่จริงแล้ว เธอก็มีปมเก็บกดในใจ เรื่องที่เธอไม่อาจจะรักใครที่เธอต้องการได้ แฟนคนก่อนๆ ของปาริตาถูกกีดกันจากพ่อแม่ของเธอ เพราะกลัวว่าจะมาหลอกเอาสมบัติ และผมก็ไม่ทราบว่าทำไม เธอถึงหลงรักกฤษณ์หมดใจขนาดที่จะร้ายได้ขนาดนั้น ( ห้ามตอบว่าพระเอกนะ เอาอะไรที่เป็นสาระหน่อย ) สำหรับสิ่งที่ทำให้ผมเปลี่ยนใจจากความรำคาญมาเป็นความสนใจในตัวละครนี้ เพราะยามเธอร้าย เธอร้ายได้ใจจริงๆ โดยเฉพาะเวลาที่ข่มขู่ทั้งกฤษณ์และเพียงลดา เธอดูเลือดเย็นใช้ได้ทีเดียว แต่ก็อย่างที่เรารู้ๆ กัน ปาริตานั้นรักกฤษณ์เอามากๆ แม้กฤษณ์จะบอกว่าไม่เคยรักเธอเลยก็ตาม ทำให้ตอนท้ายเธอเสียใจมาก ( ไม่แน่ใจว่าบ้าไปเลยหรือเปล่า ที่โดนพ่อจับขังไว้ในห้อง ) และนั่นก็เป็นเหตุผลที่เธอรู้สึกผิดที่ไปร่วมมือกับรวินทร์ จะว่าไปแม้เธอจะทั้งร้ายและน่ารำคาญ แต่ตรงกันข้ามกลับมีแต่ความน่าสงสาร จนผมอดที่จะเขียนไม่ได้ แม้จะเคยไม่ชอบก็ตามที

สุพจน์ ( ทอม ดันดี ) : ปิดท้ายตัวละครสำคัญ ผู้อยู่เบื้องหลังทั้งหมดของเรื่อง สุพจน์เป็นนายใหญ่ของแก๊งค์มาเฟียและนักต้มตุ๋นกลุ่มใหญ่ แน่นอนว่าเมื่อผมเห็นตัวละครนี้ แวบแรกเลย ผมนึกถึงบทบาทของ Bob Hoskins ในหนังบู๊ที่ Jet Li แสดงนำเรื่อง Unleashed หรือ " คนหมาเดือด " เพราะในเรื่องนั้น Jet Li เป็นนักสู้ใต้ดินที่เหมือน " หมาล่าเนื้อ " ของเจ้านาย เหมือนกับที่ 2 แม่ลูกเป็น เพราะทั้ง 2 เชื่อว่าคดีฆ่าคนตายมันอายุความยาวมาก หากไม่มีสุพจน์คุ้มครอง ก็ต้องถูกจับ จนกระทั่งในตอนท้ายเรื่องก็ได้รู้ความจริงว่า นั่นเป็นเรื่องโกหก เพราะคนที่คิดว่าตาย กลับไม่ตาย สุพจน์หลอกให้ 2 แม่ลูกทำงานชั่วๆ มาโดยตลอด ( เหมือนกับใน Unleashed ที่ ตัวเอกโดนหลอกว่าแม่ประสบอุบัติเหตุ แต่จริงๆ แล้วถูกหัวหน้าแก๊งค์นั่นแหละฆ่าตาย แต่เพราะเป็นเด็กมากจึงจำอะไรไม่ค่อยได้ แล้วก็ถูกฝึกให้กลายเป็นนักฆ่าประจำตัวมาตลอด ) ตรงนี้ถ้าหากจะมีดาราสมทบชาย ผมว่าคุณทอมน่าจะมีสิทธิ์ได้รับการเสนอชื่อบ้าง เพราะบทของแกเด่นมากทีเดียว และช่วงหลังๆ จะโผล่ออกมาบ่อยเสียด้วย

นอกจากนี้นักแสดงคนอื่นๆ ที่ผมไม่ได้เอ่ยถึง ต่างก็เป็นส่วนผสมอย่างลงตัว แต่อย่างที่บอกไปแล้วว่าผมคงไม่อาจจะวิจารณ์ได้ครบ เพราะบทบาทมันกระจายกันไป ตลอดจนผมไม่ทราบในบางบทว่าใครแสดงอย่างที่บอกไปข้างต้น

ก่อนที่ผมจะจบบทความนี้ลง ก็อยากจะบอกอีกครั้งว่า " ขอชม " ในความกล้าบ้าบิ่นของแอนดริว ที่กล้าจะทำอะไรสวนกระแสแบบนี้ ผมหวังว่านี่คงเป็นก้าวแรกที่ดี ในการที่จะเปลี่ยนกระแสละคร จากแค่ " Entertainment " ที่มีแต่ความสนุกไร้สาระ มาเป็น " Edutainment " หรือละครคุณภาพที่มีสาระ และมีความสนุก มีแง่คิดมากมายเช่นนี้ และไม่เพียงแค่แอนดริว ผมยังอยากเห็นผู้จัดหลายๆ ท่าน ทั้งเก่าและใหม่ แบ่งสัดส่วนระหว่าง " น้ำเน่า " กับ " สาระ " ให้ใกล้เคียงกันมากขึ้น ผมเข้าใจว่าตอนนี้คนดูอาจจะไม่ชิน แต่ต่อๆ ไปเมื่อละครแนวนี้แพร่หลายมากขึ้นแล้ว คนดูหลายกลุ่มที่เบื่อน้ำเน่าก็จะกลับมาดูละครกันมาขึ้น รวมถึงคนที่ดูอะไรน้ำเน่าๆ เพราะไม่มีอะไรจะดู อาจจะเปลี่ยนใจก็เป็นได้

แล้วสังคมไทยก็จะกลายเป็น " สังคมปัญญาชน " รวมถึงละครไทยก็จะได้มี " คุณภาพ " ในระดับสากลเสียที

จะได้ลดคำครหาของคนในและนอกที่ว่า " ละครไทย ทำได้แค่น้ำเน่า " ไปด้วยในที่สุดครับ

Comment : นอกเรื่องครั้งสุดท้าย ถ้าหากฮอลลีวู้ดเอาละครเรื่องนี้ไป Remake เป็นหนังโรง คุณอยากให้ใครเป็นใครกันบ้าง
----------------------

TonyMao_NK51 ( เจ้าลัทธิแห้ว )

Mail To : tonymao_nk51@hotmail.com

ปล.ตอบ rep.9

ผมเป็นศิษย์เก่าที่นั่นครับ แต่ผมว่าผมเหมือนคนนอกมากกว่า หุๆ
แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 49 23:40:21

จากคุณ : TonyMao_NK51 (TonyMao_NK51) - [ 30 ก.ย. 49 23:38:11 ]