| ชอบมาก ห้ามพลาด (29 คน) |
| ชอบ (17 คน) |
| เฉยๆ (13 คน) |
| ไม่ชอบ (3 คน) |
| ไม่ชอบมาก เสียดายตังค์ (3 คน) |
|
จำนวนผู้ร่วมโหวตทั้งหมด 65 คน |
เลือกอ่านบทความนี้พร้อมรูป + อ่านความเห็นเพื่อนคนอื่นๆ + เชิญชวนไปแสดงความเห็นเพิ่มเติมที่ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aorta&month=11-2006&date=06&group=1&blog=1
ความรัก บางครั้งก็ทำหน้าที่เป็น เชือกที่ผูกคล้องคนไว้ให้ต้องยึดติดจนไม่อาจคลาย และ หลายครั้งที่ห่วงเชือกนี้ก็รัดคนๆนั้นไปทั้งชีวิต ทั้งที่จริง นั่นอาจไม่ใช่วัตถุประสงค์ของการที่ ความรัก ถือกำเนิดขึ้นมาบนโลกใบนี้
นวลจัน กับ รัญจวน มี ชีวิต ที่ต่างกันราวฟ้ากับดิน แต่ทั้งคู่ ต่างก็ถูกความรัก ผูกชีวิตติดไว้ไม่สามารถเดินหน้าต่อไป
ทั้งคู่ต่างตกอยู่ในบ่วงรัก
หรือ
มันอาจจะไม่ใช่รัก แต่คือ การยึดติดและความหลง ที่ส่งผลให้คนสองคนต้องมีชีวิตราวติดอยู่ในบ่วงกรรม
นวลจัน เดินทางเข้ากรุงเพื่อมาตามหาคนรัก ที่จากมาแล้วก็เงียบหายไป ทิ้งเธอไว้กับลูกในท้อง
รัญจวน เศรษฐีนีม่ายที่สูญเสียคนรักไป และ ใช้ชีวิตในตึกใหญ่เพียงลำพังกับข่าวลือที่ว่าเธอซุกซ่อนชายชู้
อาจจะเป็นโชคชะตา ที่นำพา นวลจัน เข้ามาสู่เขตรั้วที่ดินของ รัญจวน เพื่อมาอาศัยห้องพักชั่วคราวระหว่างตามหาสามี ก่อนที่ นวลจัน จะต้องตื่นตระหนกเมื่อพบว่า ไม่ใช่ โชคชะตา ที่นำเธอมาที่นี่
นวลจัน ต้อง พบกับ ปรากฎการณ์แปลกประหลาดที่ธรรมชาติไม่สามารถอธิบายได้ เธอได้ยินเสียงประหลาดๆกุกกัก เธอได้ยินเสียงครวญครางดังมาจากตึกของคุณนายรัญจวน เธอพบเด็กผู้หญิงที่วิ่งมาชวนเล่นกลางดึกก่อนจะวิ่งหายไปในทางตัน เธอเห็นเงาผู้ชายตะคุ่มๆขุดดินกลางดึกที่เดิมซ้ำๆ
ช้อย เพื่อนที่คอยช่วยเหลือดูแล ยามเธอมาถึง บอกเธอว่า อาณาเขตนี้ ไม่มีเด็กผู้หญิง และ ไม่มีผู้ชาย เธอจึงต้องหวาดผวากับสิ่งที่ตาเห็น
นวลจัน เริ่มถูก คุณนายรัญจวน ให้ความสนิทสนมด้วยมากขึ้น เธอชวนนวลจันขึ้นมาบนตึก และ เมื่อนวลจันคลอดลูกเธอก็ขอลูกของนวลจันมาเลี้ยงช่วงกลางวัน
เวลาผ่านไป นวลจัน ก็ยิ่งพบว่า รอบตัวเธอนั้น ล้วนไม่น่าไว้ใจ และ จุดหักเหสำคัญครั้งใหญ่ที่ทำให้เธอไม่อาจอยู่เฉยได้ เมื่อมีเหตุการณ์บางอย่างบอกว่า คนรักหรือพ่อของลูกในท้องเธออาจอยู่ในเขตรั้วแห่งนี้
...และแน่นอนว่า ไม่ใครก็ใคร ก็ต้อง เปนชู้กับผี ซักคน ยกเว้นผม ที่ชวนใครต่อใครไป เปนชู้กับผีกลับไม่มีใครสนใจ บ้างก็เปรยว่า ชื่อไม่ชวนให้น่าดูตรงไหน บ้างก็ว่าตัวอย่างดูไม่น่าสนใจ บ้างก็นึกว่าผมชวนไปดูหนังแนวชู้ๆสวาทๆ แม้ผมจะเปลี่ยนคำชวนใหม่ให้น่าสนใจขึ้นว่า เปนชู้กับพี่ มั้ย คนที่ชวนๆไว้ยิ่งส่ายหน้าแล้วเดินหันหลังจากไป
ต่างจากผม ที่ไม่คิด ไม่สงสัยหรือลังเลใจแม้สักนิด เมื่อเห็นชื่อ วิศิษฏ์ ศาสนเที่ยง ผู้กำกับ+คนเขียนบทที่สร้างหนังดูง่าย หนังดี แต่กลับล้มเหลวไปเสียสองเรื่องติด ทั้ง ฟ้าทะลายโจร ที่ชื่อหนังเหมือนยาสมุนไพรและภาพในเรื่องที่อาจทำให้คนดูเข้าใจว่าโรงหนังเอาหนังยุคเจ้าคุณปู่มาฉาย กับ หมานคร ที่หลายคนอาจเข้าใจว่าหนังเกี่ยวกับหมาคงไม่น่าดู หรือ เห็นตัวอย่างหนังแล้วงงจนตั้งตัวไม่ติด
เสียดายทั้งที่งานสองชิ้นนี้ เป็น ผลงานที่หลุดพ้นการย่ำอยู่กับที่ของหนังไทยช่วงเวลานั้น แต่มันกลับเงียบหายไป
...การที่ วิศิษฏ์ ศาสนเที่ยง เลือกมาทำหนังผี จึงน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง ว่าเขาจะทำหนังผีเพื่อเอาใจตลาดและคงคุณภาพตัวเองไว้ได้หรือไม่ ในยุคสมัยที่ ผีซาดาโกะครองเมือง
...ผีซาดาโกะ ใน Ringu คือ ผีตัวสุดท้าย ที่เป็นโปรโตไทป์หรือต้นแบบผีที่มีเอกลักษณ์ เพราะนับจากนั้น ผีทุกตัวบนจอภาพยนตร์ ไม่ว่าจะเป็น หนังผีเกาหลี ผีไทย ไปจนถึง ผีฮอลลีวูด ล้วนเป็น ผลิตภัณฑ์ GMO แปรรูปมาจาก ผีซาดาโกะ ที่ต้องขยับเคลื่อนไหวเป็นขยักๆ กระตุก ๆ บ้างก็เดิน บ้างก็คลาน ด้วยท่วงท่า slow motion สลับ fast forward เข้ามาหลอกคนดู
แม้แต่ ชัตเตอร์ หนังผีไทยที่ดีที่สุดเท่าที่เคยดูมา แต่เวลาพึ่งพาผี ก็ยังคงต้องอาศัยผีต้นแบบซาดาโกะอยู่ดี เคยนึกมานานแล้วว่า จะมีบ้างไหมที่จะมีผีไทยๆแบบในหนังนางนาก แต่ สามารถทำให้คนดูต้อง รู้สึก กลัว ตกใจ หวาดผวา พรั่นพรึง ชนิดดูจบ แล้วรู้สึกว่า มี ผม เอ๊ย ผีอยู่ข้างหลังคุณ ตามติดไปทุกแห่งหน
แล้วในที่สุด ความฝันของผม ก็มาเป็นจริงใน เปนชู้กับผี
...ผลงานลำดับที่สามของ วิศิษฏ์ ศาสนเที่ยง เรื่องนี้ต่างจากสองเรื่องก่อน
สองเรื่องก่อน เต็มเปี่ยมไปด้วยจินตนาการและความคิดสร้างสรรค์ที่น่าชื่นชม แต่สิ่งหนึ่งที่ผมสัมผัสว่าขาดหายไป คือ งานของ วิศิษฏ์ ศาสนเที่ยง ขาด อารมณ์ สองงานนี้ของเขาโดดเด่นในแง่ของไอเดียและความคิด
ทั้ง ฟ้าทะลายโจร และ หมานคร เต็มไปด้วยสีสันจัดจ้าน บาดตาบาดใจ ผสมผสานไปกับ เนื้อหาความคิดสร้างสรรค์ที่ผุดมากมายราวดอกเห็ด แต่หนังกลับแห้งแล้งอารมณ์ความรู้สึกอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นฉากรักโรแมนติก หรือ ฉากเศร้าโศกเสียใจ ฯลฯ
เปนชู้กับผี คือ ผลงานที่เดินเข้าสู่สมดุล ระหว่าง เนื้อหา และ อารมณ์ในงานของ วิศิษฏ์ ศาสนเที่ยง
...องค์ประกอบทุกด้านของหนังอยู่ในระดับ เนี้ยบ โดยเฉพาะงานสร้างที่เนรมิตรให้ยุคสมัยพ.ศ. 2477 มาอยู่บนจอพร้อมความวังเวงเยือกเย็น และ ชวนขนลุกได้โดยที่ผียังไม่โผล่แม้แต่ตัวเดียว
หนังค่อยๆปูบรรยากาศความสยองได้ดีเยี่ยม เป็น ความสยองที่ต่างไปจาก โคตรผีดุ หรือ ริงกุ ที่โผล่มาให้คนดูหัวใจหยุดเต้นพร้อมเสียงดังๆ แต่เป็นบรรยากาศที่คล้ายกับ The others หรือ sixth sense คือ บรรยากาศที่เงียบเยือกเย็นอบอวลไปด้วยภูติผีหรือวิญญาณที่ไม่ต้องเห็นตัวจะๆก็สัมผัสได้ จะต่างออกไปก็ตรง เปนชู้กับผี คือ บรรยากาศแบบไทยแท้ๆที่หนังชาติไหนก็ไม่สามารถรีเมคได้
...ฉากผีหลอกในหนัง ทำได้ดี ผีในหนังที่มาแบบแอบอยู่ข้างหลังหรือยืนเฉยๆ(ผีผู้หญิงผมยาว น่ากลัวโคตร กว่าโคตรผีดุ เสียอีก) ดูจะทำออกมาได้น่ากลัวกว่า ฉากประเภทผีหลอกให้ตกใจแบบโฉ่งฉ่าง ผ่างๆ แบร่ ซึ่ง รางวัลผีหลอกช็อกคนดูดีเด่นรูปแบบนี้ หนังยังไม่สามารถแย่งชิงรางวัลมาจาก ชัตเตอร์ ได้ จังหวะช็อกคนดูให้ตกใจแรงๆยังไม่แรงพอ
และทำให้เสียดาย ตรงฉาก ผีหมู่ตอนท้ายนั้น หนังเลือกใช้ความโฉ่งฉ่างด้วยเสียงประกอบ มากกว่าจะเลือกใช้ความเงียบหลอนเหมือนตอนต้น ทำให้ฉากนี้ที่น่าจะแรงกว่านี้ลดความน่ากลัวลงไป อย่างไรก็ดี สำหรับฉากผีหลอกประเภท รางวัลบรรยากาศชวนให้ขนลุกนั้น ชนะเลิศ
...บทที่ถูกเขียนโดย ก้องเกียรติ โขมศิริ หนึ่งในทีมเขียนบท จาก ลองของ เล่าเรื่องได้ดี และ มีที่มาที่ไป ไม่มั่วๆให้คนดูต้องคลางแคลงสงสัยหรือดูจบต้องไปนอนก่ายหน้าผาก จังหวะการซ่อนปริศนาถือว่าทำได้ดี แต่ก็ไม่ยากต่อการคาดเดานักสำหรับคนที่ชอบดูหนังผีบ่อยๆ ที่อาจจะเดาได้แต่กลางเรื่องว่า เกิดอะไรขึ้น
แต่ ผมกลับชอบบทของ ลองของ มากกว่าในแง่ของ ความเป็นหนังสยองขวัญหักมุม เพราะ หนึ่ง เปนชู้กับผี ไม่ยากต่อการคาดเดานักถ้าเป็นผู้ดูหนังผีอยู่บ่อยๆ ส่วน ลองของ เดาได้ยาก และ สอง การคลี่ปมที่ผูกไว้ตั้งแต่ต้น ลองของ นั้นเมื่อถึงตอนเฉลย สามารถคลี่ปมได้ทุกปมที่ผูกไว้อย่างหมดจด และ ทุกปมที่เฉลยมานั้นต่างเป็นเหตุเป็นผลเชื่อมโยงกัน ส่วนในเปนชู้กับผี แม้จะไล่เฉลยปมที่ขมวดได้หมดก็จริง แต่บางส่วนก็เหมือนส่วนเกิน เช่น ตอนท้ายที่เฉลยเรื่องผีเด็กสาวกับเรื่องราวยายเอิบ ที่เหมือนเฉลยเพื่อให้มันจบๆตามโจทย์ที่ตั้งไว้โดยไม่ได้สัมพันธ์กับ ประเด็นหลักของนวลจันและรัญจวนมากนัก
...จุดที่ก่อเรื่องราวตามหน้าข่าวหน้งสือพิมพ์ คือ หนังสร้างมาโดยได้แรงบันดาลใจของ เหม เวชกร แล้วก็ทำให้ถูกกล่าวว่า หนังลอกงานหรือใช้ชื่อ เหม เวชกร หากิน และ เมื่อหนังออกมา ก็เพิ่มประเด็นเป็น คนบอกกันว่าเหมือนหนังฝรั่งเรื่องหนึ่ง
ผมไม่ใช่แฟนประจำของ เหม เวชกร แต่ ผมเป็นแฟนหนังผีและได้ดูเรื่องนั้นพอดี
Spoiler area : และบรรทัดต่อจากนี้ ที่เป็น ตัวเอียง เล่า จุดสำคัญ รวมไปถึงหนังที่ถูกอ้างอิง
ผมเห็นด้วยว่า เปนชู้กับผี มีบางส่วนละม้าย The others ที่ยากจะปฏิเสธได้ เพราะแค่เห็นภาพหญิงสาวในชุดสีดำปิดถึงคอกับตะเกียงรูปทรงเดียวกันเหมือนซื้อจากร้านเดียวกัน ใครได้ดู The others ย่อมอดไม่ได้ที่จะคิดถึง ยิ่งดูไปก็ยิ่งอดเดาไม่ได้ว่า นางเอกเป็นผี จนเมื่อตอนจบที่เฉลยว่า นางเอกเป็นผี ที่ไม่รู้ตัว และ คนในบ้านทั้งหมดต่างก็เป็นผีเหมือนกันแต่เป็นพวกที่รู้ตัวแล้ว เชื่อได้เลยว่า เมื่อหนังเอาไปฉายเมืองนอก คนดูเห็น คอสตูม ตะเกียง พล็อต นี้ ย่อมต้องมีคนเปรียบเทียบแน่นอน และ น่าเสียดาย ก็ตรงที่มันไม่จำเป็นเลยที่จะต้องมีรายละเอียดแบบนี้ ซึ่งความคล้ายนี่ไม่ได้แปลว่าลอก
ถ้าจับประเด็นจริงๆ เปนชู้กับผี มีประเด็นและธีมที่โดดเด่นแยกไปจากหนังเรื่องนั้นชัดเจน มีความลึกซึ้งไปกว่าเรื่องว่า ใครเป็นหรือไม่เป็นผี
...เปนชู้กับผี คือ เรื่องราวของความรักความหลง และ การวนเวียนในวงเวียนของกรรมที่กระทำมา
แถม เปนชู้กับผี ยังมีเอกลัษณ์ความเป็นไทยในตัวสูง ซึ่งผมเชื่อเป็นอย่างยิ่งว่า ต่อให้ได้ผู้กำกับฝีมือเก่งแค่ไหนเอาไปรีเมคเป็นหนังชาติตัวเอง ก็ไม่สามารถถ่ายทอดได้ดีเท่า และ มันจะกลายเป็นหนังผีดาษๆที่ลอกเลียนหนังฝรั่งเรื่องนั้นไปในอัตโนมัติ
(มีต่อ)
แก้ไขเมื่อ 09 พ.ย. 49 07:27:26
จากคุณ :
"ผมอยู่ข้างหลังคุณ" 
- [
9 พ.ย. 49 07:18:06
]
ดูแล้วมาคุยกัน ... เปนชู้กับผี , พอกันที ผีGMO
ความคิดเห็นที่ 1
ในกรณี นำบทความไปดัดแปลงแล้วอ้างว่าเป็นของตัวเองในเชิงพาณิชย์(เช่น ตีพิมพ์ในคอลัมน์ตัวเอง หรือ ส่งงาน) ขอความกรุณา เคารพตัวเองด้วยนะครับ หากพบอีกครั้งไม่ใช่แค่ ไม่ปลื้ม จบ แต่จะแจ้งต้นสังกัดกับบก. และจะแจ้งดำเนินคดีด้วยจ้า เพราะบทความเหล่านี้มีกฎหมายลิขสิทธิ์คุ้มครองเหมือนกันเน้อ
ดู(อ่าน)หนัง(สือ) ให้ข้อคิด ชวนคุณคลิกไปอ่าน ไปคุย และ ร่วมเป็น 1 ความคิดเห็นในหนังที่คุณเคยดู ที่ 
ขอฝาก"หนังสือรัก" พ็อกเก็ตบุ้คเล่มแรก ที่พูดถึงความรักและความสัมพันธ์ในภาพยนตร์ ของ"ผมอยู่ข้างหลังคุณ" ไว้กับผู้อ่านด้วยเน้อ
