ความคิดเห็นที่ 1 ก่อนอื่น ลง links ก่อน ขอบคุณพี่ susie คนสวย เสียงเพราะ ด้วยค่า กระทู้ที่ 1 http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2006/09/A4705399/A4705399.html กระทู้ที่ 2 http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2006/09/A4711901/A4711901.html กระทู้ที่ 3 http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2006/09/A4716073/A4716073.html กระทู้ที่ 4 http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2006/09/A4718035/A4718035.html กระทู้ที่ 5 http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2006/09/A4721629/A4721629.html กระทู้ที่ 6 http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2006/09/A4728026/A4728026.html กระทู้ที่ 7 http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2006/09/A4730834/A4730834.html กระทู้ที่ 8 http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2006/09/A4734906/A4734906.html กระทู้ที่ 9 http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2006/09/A4749021/A4749021.html กระทู้ที่ 10 http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2006/09/A4751647/A4751647.html กระทู้ที่ 11 http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2006/09/A4754038/A4754038.html กระทู้ที่ 12 http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2006/10/A4771982/A4771982.html กระทู้ที่ 13 http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A4836944/A4836944.html กระทู้ที่ 14 http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A4842044/A4842044.html - - - - - -- - - -- - โจ น้า~ ตอนที่ 15 เซี่ยงชิ๋นแฮ้ปปี้มากกับแหวนที่จือซู่ซื้อให้ เธอเอาไปอวดเพื่อนๆที่รพ. ที่รพ.เองก็มีเรื่องแตกตื่นกันใหญ่ เมื่อมีดาราวัยรุ่นคนดังมารักษาตัว เซี่ยงชิ๋นเองก็ตามพวกพยาบาลสาวๆไปดูด้วย แต่แล้วขณะที่เธอกำลังมองหาดาราคนที่ว่า ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหลัง "บัง" เซี่ยงชิ๋นตกใจ หันมองก็พบว่าตัวเองกำลังยืนบังทีวีคนไจข้อยู่ก็รีบขอโทษขอโพยใหญ่ แต่เมื่อถูกคนไข้หนุ่มซึ่งก็คือ ดาราดังวัยรุ่นคนนั้น ต่อว่าแบบเสียมารยาท เธอก็เลยเอ็ดเขาไปด้วยเธอเป็นผู้ใหญ่กว่า ขณะที่ดาราวัยรุ่นอยู่ๆก็ยื่นหน้ามามองเธอใกล้ๆ "พี่เซี่ยงชิ่น?" เขาทำหน้าแปลกใจ เซี่ยงชิ๋นเองก็แปลกใจ เพราะว่าเธอไม่รู้จักดาราคนนี้มาก่อน แต่ยังไม่ทันคิดอะไรออกก็ถูกดึงไปกอดหมับ! เซ๊ยงชิ๋นตกใจ ดาราวัยรุ่นหนุ่มพูดว่า "คิดถึงจังเลย อยากเจอมานานแล้วพี่เซี่ยงชิ๋น" เซี่ยงชิ๋นโวยวายว่าเธอไม่เคยรู้จักเขามาก่อน ขณะนั้นเองจือซู่ก็เดินมา ณ ที่เกิดเหตุพอดี ... เซี่ยงชิ๋นตกใจที่เห็นจือซู่ เธอรีบเข้าไปอธิบายให้จือซู่ฟัง แต่เขากลับเอ่ยออกมาว่า "อาโนลด์*? นั่นอาโนลด์ไม่ใช่หรือ?) (*เปลี่ยนชื่อตามในซีรียส์ค่ะ) เซี่ยงชิ๋นผงะเมื่อได้ฟัง เธอหัวเราะพลางส่ายหน้า "จือซู่พูดอะไรน่ะ ล้อเล่นใช่ไหม อาโนลด์ที่น่ารักคนนั้น ยังไงก็ไม่ใช่ ไม่มีทางใช่ซะหน่อย" แต่อยู่ๆดาราหนุ่มคนนั้นที่จือซู่เรียกว่า อาโนลด์ ก็พูดขึ้น "ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับพี่จือซู่ พี่เซี่ยงชิ๋น ... ผมตกใจแทบแย่แนะที่พี่เซี่ยงชิ๋นมาเป็นพยาบาล แต่สำหรับพี่จือซู่แล้วก็เหมาะสมแล้วล่ะครับ" เซี่ยงชิ๋นคล้ายถูกฟ้าผ่าเข้าอย่างจัง เธอนึกภาพอาโนลด์ในอดีตที่อ่อนแอและแสนบอบบาง แต่ผู้ชายวัยรุ่นตรงหน้านั้นดูหล่อเหลา และไร้ความอ่อนโยนดั่งเช่นอาโนลด์ที่เธอเคยรู้จัก "ไม่นะ อาโนลด์ไม่ใช่แบบนี้!!" อาโนลด์เลยบอกว่า "ผม 17 แล้วนะครับ เวลามันผ่านมาตั้งนาน ... ว่าแต่พี่เซี่ยงชิ๋นก็สามารถพิชิตใจพี่จือซู่ได้จริงๆแล้วสินะ เพราะว่ายูซู่เชียนจดหมายมาเล่าให้ฟัง" เซี่ยงชิ๋นยังสับสน รู้สึกรับไม่ได้กับภาพความจริง และสิ่งที่เธอคิด อาโนลด์หันไปทักจือซู่บ้าง "พี่จือซู่เป็นหมอก็สมควรแล้ว เพราะเรียนเก่ง แถมยังเคยติวให้ผมด้วย แต่พี่เซี่ยงชิ๋นนี่สิ ... ไม่อยากจะเชื่อเลย นี่ถ้ารู้ว่ารพ.นี้มีพี่เซี่ยงชิ๋นเป็นพยาบาล ผมคงไม่มารักษาหรอก แต่มีพี่จือซู่อยู่ ผมเลยสบายใจหายห่วง" ระหว่างที่คุย ผจก.ของอาโนลด์ก็เรียก อาโนลด์เลยต้องเอ่ยลา ก่อนที่จะไป จือซู่บอกขึ้นว่า "ถ้ายังไงก็มาที่บ้านสิ ยูซู่คงดีใจที่ได้พบเธอ" อาโนลด์รับปากว่าจะไป ... ในวันรุ่งขึ้น ภายในส่วนที่ทำงานของเซี่ยงชิ๋น เธอยังช๋อคไม่หายที่อาโนลด์เปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนั้น เพื่อนพยาบาลต่างก็เข้ามาพูดคุยกับเซี่ยงชิ๋นเรื่องที่เธอรู้จักกับดารา(อาโนลด์)แบบนั้น แต่เซี่ยงชิ๋นไม่ปลืมเลย เพราะเธอคาดฝันถึงอาโนลด์ในภาพลักษณ์ที่ดูอ่อนแอ อ่อนไหว และอ่อนโยน หากอาโนลด์ที่เธอได้พบเมื่อครู่ช่างดูก้าวร้าว ... เขาเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ ยูซู่เองก็ดีใจที่อาโนลด์จะมาที่บ้าน คุณแม่เลยบอกว่าจะจัดปาร์ตี้ต้อนรับอาโนลด์ ยูซู่ดูตื่นเต้นมาก เขาหันไปถามเซี่ยงชิ๋น "อาโนลด์เป็นไงบ้าง เซี่ยงชิ๋น" เซี่ยงชิ๋นหน้าเจื่อนทันที ... ตอบยูซู่ไม่ถูก ยูซู่ก็ไม่ได้คาดคั้นอะไร เขายังมีภาพลักษณ์เดิมๆของอาโนลด์อยู่ในความทรงจำ "อาโนลด์กลายเป็นนายแบบดังไปแล้ว ทั้งทำงาน ทั้งเรียน คงเหนื่อยน่าดู โรคเก่าคงรักษาหายแล้ว ... ดีจังเลยนะเสี่ยวเข้ออ้าย" ยูซู่หันไปเล่นกับเจ้าหมาตัวโต เซี่ยงชิ๋นหันมองสีหน้าดีใจ+มีความสุขของยูซู่แล้วก็คิดว่า ... ถ้าอาโนลด์ได้เจอยูซู่ เขาอาจจะกลับมาเป็นอาโนลด์ที่น่ารักคนเดิมคนนั้นก็ได้ .. วันต่อมา อาโนลด์มาที่บ้าน ยุซู่เองก็ตกใจเมื่อเห็นอาโนลด์ที่ไม่ได้เจอกันมานาน "อาโนลด์จริงๆเหรอเนี่ยย!!" ก่อนที่ยูซู่จะชวนอาโนลด์เข้าไปด้านในบ้าน "นายหายดีหรือยัง" ยูซู่ถาม อาโนลด์ตอบแบบไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่ว่า "ก็ยังมีไปตรวจอยู่เรื่อยๆ" "โฮ่งๆ!!" เสี่ยวเข้ออ้ายเห่าขึ้น ยูซู่เลยแนะนำให้อาโนลด์รู้จัก "นี่ไงเสี่ยวเข้ออ้าย นายจำได้ไหม" เสี่ยวเข้ออ้ายดีใจเลยกระโดดเข้าไปหาอาโนลด์ แต่อาโนลด์กลับเอามือดันให้ออกไปห่างๆ "อย่าน่า สกปรก!" ท่าทางแบบนี้ของอาโนลด์ ทำเอายูซู่เสียความรู้สึกชอบกล ... ภายในห้องรับแขก โคโนมิจังนั่งอยู่ อาโนลด์เห็นเข้าก็เลยทักขึ้น "นั่นน้องสาวนายหรือ?" ยูซู่เดินเข้าไปหาโคโนมิจัง แล้วแนะนำให้อาโนลด์ได้รู้จัก "นี่เพื่อนฉันเอง" "โคโนมิค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก" โคโนมิแนะนำตัว ก่อนจะบอกว่า "เห็นยุซู่เล่าให้ฟังอยู่บ่อยๆ คิดไม่ถึงว่าอาโนลด์ก็คือนายแบบดังนี่เอง" อาโนลด์หันไปถามยูซู่ "นี่แฟนนายเหรอ" ยูซู่และโคโนมิหน้าแดง ก่อนที่ยูซู่จะอ้อมแอ้มตอบไป "ประมาณนั้นล่ะมั้ง" "เหรอ" อาโนลด์ทำหน้ารับรู้ "ดูรักกันดีนะ" ยูซู่เขินจัดเลยถามกลับบ้าง "แล้วนายล่ะมีแฟนยัง" "คงเนื้อหอมน่าดูเลยนะ" คุณพ่อนั่งฟังอยู่ห่างๆพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี อาโนลด์กลับตอบว่า "ไม่มี ผู้หญิงน่ารำคาญจะตาย มีแต่เพื่อนsex" เล่นเอาคนฟังตาโตตกใจกันใหญ่ โดยที่คนพูดไม่มีอาการเขินหรืออะไรยังไงเลย ท่ามกลางภาวะกดดันแปลกๆ คุณแม่เลยหันไปชวนให้ทั้งหมดไปทานอาหารกัน ... โคโนมิอาสาออกไปซื้อเครื่องปรุงให้ และระหว่างทางกลับก็เจอกับอาโนลด์เข้า อาโนลด์ช่วยโคโนมิถือพวกถุงใส่ขวดเครื่องปรุงให้ และเมื่อสายตาของโคโนมิมีคำถามว่าเขามาทำอะไร เขาก็เลยยกบุหรี่กล่องใหม่ขึ้นโชว์ให้ดู โคโนมิขมวดคิ้วกับบุหรี่ในมือของอาโนลด์ เพราะรู้ดีว่าสุขภาพของอาโนลด์ไม่ค่อยดี ก่อนที่จะเล่าให้อาโนลด์ฟังว่า "นี่ยูซู่เขาดีใจมากเลยนะทีได้เจอกับอาโนลด์ พูดถึงทุกวันเลยล่ะ" "พูดถึงว่ายังไงบ้างล่ะ" อาโนลด์ถามกลับ "ก็บอกว่าอาโนลด์ใจดีกับทุกคนมาก จนเซี่ยงชิ๋นตั้งฉายาให้ว่า เทวดาตัวน้อย เลยล่ะ" โคโนมิเล่า "ตรงไหนกันนะ เทวดาตัวน้อยเนี่ย" อาโนลด์สงสัย "แต่ยูซู่น่ะไม่ค่อยชมใครหรอกนะ มีแต่อาโนลด์นี่ล่ะ แถมพี่จือซู่เองก็พูดแบบนั้นเหมือนกัน ฉันก็เลยคิดว่าอาโนลด์จะต้องเป็นอย่างที่พวกยูซู่พูดแน่ๆ" โคโนมิพูดยิ้มๆ "เธอรักยูซู่เหรอ" อยู่ๆอาโนลด์ก็ถามขึ้น โคโนมิหน้าแดง "ใช่ ... รักข้างเดียวมาตลอด แต่เพราะเซี่ยงชิ๋นช่วยจนยูซู่เขาใจอ่อน" เธอเล่าอย่างมีความสุข "แล้วไปถึงไหนกันแล้ว" อาโนลด์ถามต่อ โคโนมิไม่เข้าใจ เขาเลยอธิบายต่อว่า "...เคยนอนด้วยกันหรือยัง" ทำเอาโคโนมิตกใจ อาโนลด์เลยเดาคำตอบได้ "นี่พวกเรายังเป็นเด็กม.ปลายดันอยู่เลยนะ!" โคโนมิยังตกใจไม่หาย ทำไมอาโนลด์ถามเธอแบบนั้น!! แต่อาโนลด์กลับบอกว่า ใครๆเขาก็ทำกันแบบนี้ ทำให้โคโนมิโกรธจัด "ฉันไม่รู้หรอกว่าใครจะทำกันไปถึงไหน ฉันไม่สนใจ!" ซึ่งท่าทางแบบนี้ทำให้อาโนลด์หัวเราะและยิ้มออกมา "เธอนี่น่ารักดีนะ ... มานอนกับฉันไหม? รับรองยูซู่จะไม่รู้เรื่องนี้แน่ๆ" ประโยคหลังเหมือนไม้ตีเข้ากลางกระหม่อมของโคโนมิอย่างแรง เธอตกใจและเสียความรู้สึกมากกับอาโนลด์! ขณะนั้นเองอาโนลด์ก็โน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆโดยที่โคโนมิไม่ทันตั้งตัว และยูซู่กำลังเดินออกมาพอดี ...   (ต่อด้านล่างค่ะ) จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 19:09:08 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ยูซู่กังวลใจที่โคโนมิจังหายไปนานก็เลยจะเดินออกมาดู  แต่ว่าอยู่ๆก็มีเสียงกรีดร้องของโคโนมิจังดังขึ้น "โคโนมิ!!" ยูซู่รีบวิ่งออกมาดู ก็เห็นว่าอาโนลด์กำลังใช้สองแขนกดให้โคโนมิจังติดอยู่กับผนัง แล้วพยายามที่จะทำมิดีมิร้ายกับเธอ โคโนมิจังได้แต่กรีดร้องเพราะว่าเธอสู้แรงของอาโนลด์ไม่ไหว ยูซู่ตกใจจนแทบสิ้นสติสัมปชัญญะ เขาตะโกนขึ้นดังก้องฟ้า "อาโนลด์!!!" อาโนลด์หยุด แล้วหันมามอง เห็นยูซู่ยืนโกรธจนตัวสั่นอยู่ "นายทำอะไร!" อาโนลด์ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัว หรือสำนึกผิดอะไรเลย เขาแค่ห่างออกมา แล้วบ่นๆขึ้น "ชิ! ความแตกจนได้ ... น่าเสียดายเนอะ" แถมยังหันไปพูดกับโคโนมิจังอีก "ไว้คราวหน้าล่ะกัน" ยุซู่โวยวายใส่ "แตกเติกอะไรกัน!" โคโนมิหันหลังให้ยูซู่ "ฉันกลับก่อนนะ ขอโทษนะ" แต่ว่าความรู้สึกที่เธอมีตอนนี้มันเกินกว่าจะเก็บเอาไว้ โคโนมิผิดหวังกับอาโนลด์มาก "อาโนลด์เขาไม่ใช่อย่างที่เธอบอกเลยสักนิด ยูซู่!" เธอตะโกนบอกให้ยูซู่ฟัง ก่อนที่จะวิ่งหนีออกไป   จือซู่เดินมาเห็นเหตุการณ์พอดี เขาแปลกใจที่เห็นโคโนมิดูเหมือนจะโมโหอะไรมา แต่แล้วอยู่ๆยูซู่ก็ตะโกนใส่หน้าอาโนลด์ "นายพูดอะไรกับเธอ!" "เปล่า" อาโนลด์ตอบอย่างไม่มีความรู้สึกใด "เปล่าอะไร! ฉันเห็นนายพยายามจะ...จะจูบ!" ยูซู่ถามเสียงดัง อาโนลด์ก็ทำหน้าเหมือนนึกได้ "อ่อ ก็แค่ถามว่าจะมานอนด้วยกันไหม" อาโนลด์บอกแล้วยิ้มออกมา ... ยิ้มที่เหมือนปีศาจร้าย มากกว่าเทวดาอย่างที่เซี่ยงชิ๋นเคยพูดเอาไว้ "นายแย่จังนะ ที่ไปเจอผู้หญิงหัวโบราณเข้า" แถมเขายังพูดแบบนี้อีก ทำให้ความอดทนของยูซู่หมดลง ยูซู่ผลักจนอาโนลด์เซไปชนกับผนัง "เลิกพูดจาเหลวไหลสักที! นาย...คนอย่างนายไม่ใช่อาโนลด์!" ยูซู่ผิดหวังอย่างที่สุด "จะบอกไว้ให้รู้นะว่าโคโนมิจังเขาไม่ใช่อย่างที่นาย..." แต่ว่าอยู่ๆอาโนลด์ก็ล้มลงไป ยูซู่ใจคอไม่ดี จือซู่เดินมาถึงพอดี และเมื่อเข้าไปดูอาการก็รีบสั่งให้ยูซู่เรียกรถพยาบาลมาอย่างโดยด่วน!! ที่รพ. ที่จือซู่ประจำอยู่ อาโนลด์หลับอยู่บนเตียงคนไข้ เซี่ยงชิ๋นตกใจและกังกวลกับอาการของอาโนลด์ "จือซู่ ทำไมอาโนลด์ถึงเป็นแบบนี้ล่ะ เกิดอะไรขึ้น หรือว่าเพราะทำงานหนัก..." "ที่นี่ที่ไหน" เสียงอาโนลด์ดังขึ้น จือซู่และเซี่ยงชิ๋นหันไปมองอาโนลด์ "รู้สึกตัวแล้วเหรออาโนลด์ ที่นี่รพ.จ้ะ เธอล้มลงไปที่หน้าบ้านน่ะ" เซี่ยงชิ๋นเป็นคนตอบ "ไม่เป็นไรใช่ไหม" ยูซู่ถาม เขารู้สึกผิดไม่น้อยที่ทำให้อาโนลด์ต้องเข้ารพ.แบบนี้ "จริงสิ ฉันถูกนายทำร้ายจนสลบไปนี่นา" อาโนลด์ทำท่านึกขึ้นได้ ยูซู่โวยกลับ "นายต่างหากที่ทำร้ายฉัน! ฉันไม่ได้อยู่ๆไปต่อยหน้านายหรอก แล้วฉันก็จะไม่ขอโทษนายด้วย!!"   "นายอย่าไว้ใจคนมากนักสิ ยูซู่ ... โคโนมิ ผู้หญิงคนนั้นของนาย เขาอาจจะหักอกนายก็ได้" อาโนลด์บอกด้วยแววตาที่ซ่อนความเจ็บปวดบางอย่างไว้ภายใน "ไม่มีทาง! ความเป็นห่วงของนายมันไม่จำเป็น!!" ยูซู่เสียงดังก่อนที่ก้าวไวๆออกจากห้องพักฟื้นของอาโนลด์ไป เซี่ยงชิ๋นหันมองตามยูซู่ อาโนลด์พูดขึ้นมาว่า "เขาไม่เปลี่ยนเลยนะ อยากย้อนเวลากลับไปเมื่อ 7 ปีก่อนจัง บางทีร่างกายอาจจะไม่แย่เท่านั้รก็ได้" เซี่ยงชิ๋นมองหน้าอาโนลด์ด้วยความรู้สึกสงสาร   "ดูจากรายงานแล้ว อาการไม่ค่อยดีนะ นายคงต้องนอนที่รพ.สักระยะ" คุณหมอจือซู่บอก "ก็ได้ครับ ผมชินแล้ว แต่คงนอนนานๆไม่ได้ เพราะผมมีงานต้องไปทำ" อาโนลด์พูด เซี่ยงชิ๋นเลยอาสาที่จะติดต่อทางบ้านให้ แต่อาโนลด์ขัดขึ้นว่า "ไม่ต้องหรอก ผมอยู่คนเดียว" "พ่อแม่เธอล่ะ?" เซี่ยงชิ๋นแปลกใจ "หย่ากันแล้ว ต่างคนต่างแต่งงานใหม่ ตอนนี้ใครอยากทำอะไรก็ทำ ... ถ้าจะเรียก เรียกสาวๆมายังดีกว่า แต่ยังไงก็ช่วยเงียบๆไว้ด้วยนะครับ ส่วนเรื่องรักษาจะแบบไหนก็ตามสบายเลย" อาโนลด์พูดด้วยน้ำเสียงเหมือนเป็นเรื่องปกติ หากกับคนฟังอย่างเซี่ยงชิ๋นแล้ว ราวกับว่า ... เธอจะรับรู้ได้ แท้จริงแล้ว อาโนลด์เองก็คงจะเจ็บปวดอยู่ไม่น้อย ... แม้จะพูดด้วยท่าทางเฉยเมยแบบนั้นก็เถอะ จือซู่และเซี่ยงชิ๋นออกมาจากห้องพักของอาโนลด์ ก็เห็นว่ายูซู่ยังไม่กลับ เขารอเพื่อที่จะพบจือซู่ "อาโนลด์ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ" "อาการดูแย่กว่าเดิม ไม่รู้ทนทำงานได้ยังไง" จือซู่ว่า "เขาเป็นคนอดทนครับ ... อดทน นี่คือนิสัยที่ไม่เคยเปลี่ยนของเขา" ยูซู่นึกถึงภาพวันเก่าๆของอาโนลด์ที่ต้องทนกับความเจ็บป่วยมานาน จือซู่ยิ้มให้น้องชาย เพื่อให้เขาสบายใจขึ้นบ้าง "เอาน่า ยังไงอาโนลด์ก็คืออาโนลด์ล่ะนะ" ยูซู่หันไปหาพี่ชาย "พี่ชาย! ช่วยรักษาเขาด้วยนะครับ" ยูซู่ก้มหัวขอร้องจือซู่ "เดี๋ยวผมจะไปโทรหาโคโนมิ เขาโกรธเลยหนีกลับไปเลย บายครับ" แล้วยูซู่ก็เดินกลับบ้านไป ... การที่มีนายแบบคนดังมาพักรักษาตัวอยู่ในรพ. ทำให้พยาบาลต่างอยากจะรับหน้าที่ดูแลกันใหญ่ มีแต่เซี่ยงชิ๋นที่ไม่อยากทำเลยแม้แต่น้อย แต่อย่างว่า ... เพราะเธอไม่อยากทำที่สุด หัวหน้าพยาบาลก็เลยมอบหน้าที่นี้ให้เธอซะ -*- อาโนลด์เอาแต่ใจอย่างแรง คอยป่วนเซี่ยงชิ๋นทุกอย่าง จนเซี่ยงชิ๋นหมดความอดทนไปหลายครั้ง และแม้ว่าเธอจะเอาไปบ่นให้จือซู่ฟัง แต่เขาก็ยังเป็นเขาที่ไม่ได้คิดว่า ... เซี่ยงชิ๋นจะทนกับเรื่องแค่นี้ไม่ได้ (ยายจอมอึด ^^'') และในวันหนึ่ง ผจก.ของอาโนลด์ก็มาขอให้อาโนลด์ออกจากรพ.เพราะต้องไปทำงานแล้ว เซี่ยงชิ๋นได้ยินก็โวยวายใส่ "หัดนึกถึงอาโนลด์บ้างสิคะ!" แต่อยู่ๆอาโนลด์ที่เผอิญมาได้ยิน ก็พูดขึ้น "จะตกอันดับก็ช่าง ผมไม่สนใจ ผมอยากจะอยู่รักษาที่นี่ต่อ" "พูดง่ายเกินไปแล้ว" ผจก.โวยวาย แต่อาโนลด์ก็ไม่สนใจ เดินจากไปทั้งอย่างนั้น ที่ดาดฟ้า เซี่ยงชิ๋นเดินตามอาโนลด์มา "อาโนลด์ เธอไม่น่าพูดขนาดนั้นนะ บางทีอาจจะหายทันก็ได้" เซี่ยงชิ๋นพุดขึ้น อาโนลด์ยืนเกาะราวกันตกบนดาดฟ้า มองออกไปสุดสายตา "ผมน่ะชินกับการป่วยของตัวเองแล้วล่ะ ผมไม่ค่อยมีความทรงจำในการทำกิจกรรมร่วมกับคนอื่นเลย ออกๆเข้าๆรพ.จนเพื่อนๆพากันลืมผมกันหมด ป่วยการเปล่า ผมหมดกำลังใจซะแล้วล่ะ" เซี่ยงชิ๋นฟังด้วยตวามสงสาร "คนอื่นก็เหมือนกัน เห็นผมอ่อนแอก็พากันมารังแก แต่พอผมเป็นนายแบบ พวกที่รังแกก็พากันมาเอาใจ โดยเฉพาะพวกผู้หญิง บางคนบอกว่ารักผมอย่างนั้นอย่างนี้ แปลกเนอะ ... ผมน่ะไม่ไว้ใจใครแล้วล่ะ เพราะรู้แก่ใจว่ามันจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวผมเอง" อาโนลด์เล่าให้ฟังด้วยสีหน้าเคยชิน แถมยังยิ้มได้เหมือนกับเป็นเรื่องธรรมดา ขณะที่เซี่ยงชิ๋นน้ำตาไหลกับอดีตที่แสนปวดร้าวของอาโนลด์ ที่เธอไม่เคยได้รู้มาก่อนเลย "ทำไมพูดอะไรแบบนั้นล่ะ ทำไมเหมือนคนสิ้นหวังแบบนั้น" แต่เธอก็ไม่เห็นด้วยกับความคิดของอาโนลด์ อาโนลด์จึงหันมาถามกลับ "อย่างเธอจะมาเข้าใจอะไร! เคยถูกคนที่รักและทุ่มเททั้งใจหักอกมาหรือเปล่า และเคยเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันต่อหน้าทั้งๆที่กำลังป่วยหรือเปล่า! ... จะบอกให้นะ อาโนลด์ที่เธอรู้จักน่ะไม่มีแล้ว มีแต่อาโนลด์ที่ใจร้าย และคิดจะแย่งโคโนมิมาจากยูซู่คนนี้นี่แหละ ขอโทษ!"  อาโนลด์พูดจบก็หันหลังเดินจากไป เซี่ยงชิ๋นได้แต่มองตามร่างสูงของอาโนลด์ไปอย่างทำอะไรไม่ได้เลย ร่างสูงของอาโนลด์ซึ่งถูกย้อมด้วยแสงอาทิตย์ยามเย็น ... มันยิ่งทำให้ดูเศร้าจนเธออยากจะร้องไห้ออกมาจริงๆ เซี่ยงชิ๋นเดินมาหาจือซู่ที่ห้องทำงาน และซบใบหน้ากับหลังของจือซู่อย่างหมดแรง จือซู่หันมองด้วยความแปลกใจ "เป็นอะไรไป" เซี่ยงชิ๋นก้มหน้าคอตก ... อันที่จริงแล้วเธอเองก็ไม่ได้เข้าใจความรู้สึกของอาโนลด์เลยจริงๆ "เจ็บปวดจังเลยนะที่ไม่สามารถไว้ใจใครได้ ทั้งๆที่ป่วยก็แย่อยู่แล้ว ... ถ้าเป็นฉัน ฉันคงทนไม่ได้แน่ๆเลย" เธอระบายออกมาให้จือซู่ฟัง "อาโนลด์น่าสงสารมากเลย" และร้องไห้ออกมากับแผ่นหลังของจือซู่ ...     ** น่ารักดี จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 19:11:24 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อันนี้อันใหม่น้า ^^ ** Joe น้า ~ อิอิ “ผ่าตัด” อาโนลด์นิ่งไปทันทีที่ได้ยินสิ่งที่พวกจือซู่บอกพูด “ใช่ นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว เพราะการรักษาด้วยการให้ยา อาการของโรคก็จะไม่หายขาดสักที แต่การผ่าตัดจะช่วยขจัดหนองที่อยู่ภายในออกได้ดีกว่า” คุณหมอนิชิกาคิเป็นคนชี้แจง ก่อนที่จะทำหน้าเซ็งเมื่อพูดต่อว่า “นี่จือซู่เขาออกปากขอให้ฉันเข้าร่วมด้วย (ขอร้องแกมขู่) ซึ่งฉันจะต้องอยู่ตั้งแต่เริ่มจนจบ ... เธอคิดว่ายังไง” คุณหมอถามอาโนลด์ อาโนลด์ยังคงดูเฉย แม้ว่าหัวใจจะหวั่นเกรงกับการผ่าตัดที่เขาเพิ่งได้ยิน แล้วจึงถามออกมา “การผ่าตัดนั่นมันไม่ง่ายนะครับ” “ใช่ มันไม่ง่าย แต่ก็ไม่ได้หมายความทำไม่ได้ รับรองว่าปลอดภัย 100% ไม่ว่าจะผ่าตัดแบบไหนก็ตาม” คุณหมอให้คำยืนยันว่าอาโนลด์จะไม่เป็นอะไรกับการผ่าตัดครั้งนี้แน่นอน หากว่าอาโนลด์ก็ยังไม่เชื่อมั่นอยู่ดี จือซู่เลยพูดให้อาโนลด์มั่นใจในตัวเขา “เธอทรมานมานานมากแล้วนะอาโนลด์ ฉันคงไม่สามารถที่จะกล่อมเธอได้ แต่ตัวเธอย่อมรู้ดีกว่าใครถึงความทรมานที่เธอมี ... ขอเพียงเธอเชื่อใจฉัน ให้ฉันได้รักษาเธอ ... ฉันอยากรักษาเธอนะ อาโนลด์” จือซู่พูดออกมาจากใจจริง อาโนลด์เป็นจุดประกายแรกสำหรับการเป็นหมอของเขา เพียงคำพูดนั้นของเซี่ยงชิ๋นที่เกี่ยวกับอาโนลด์ มันก็ทำให้เขาสามารถมายืน ณ ตรงจุดนี้ได้ และแน่นอนว่าความหวังเดียวของเขาในตอนนี้ก็คือ ทำอย่างไรให้อาโนลด์ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอีก อาโนลด์ เชื่อใจฉันเถอะ ... แววตาและสีหน้าของจือซู่บอกว่าอย่างนั้น แต่ถึงแม้อาโนลด์จะเข้าใจ แต่สำหรับเขาแล้ว ... เขาที่ไม่เคยมีความมั่นใจอะไรสักอย่างเกี่ยวกับชีวิต และโรคภัยของตัวเอง เขาเลยไม่สามารถที่จะทำใจได้หากว่า ... “ไม่ครับ ผมไม่ผ่าตัด!!” อาโนลด์เอ่ยออกมาด้วยสีหน้าที่ดูหวั่นพรึงกับสิ่งที่เขายังไม่สามารถทราบได้ว่า ถ้าเขาผ่าตัดแล้วเขาจะหาย หรือว่าเขาจะตายกันแน่ ... “อาโนลด์! ทำไมล่ะ!” เซี่ยงชิ๋นโพล่งถามออกมาทันทีที่ได้ยินการตัดสินใจของอาโนลด์ หากอาโนลด์ก็ยังยืนยันคำตอบเดิม “มันเรื่องของผม ผมไม่ผ่า ... ตัวของผม ผมเลือกเอง!!” พูดจบ ร่างสูงของอาโนลด์ก็ก้าวฉับๆออกจากห้องไป “อาโนลด์ เดี๋ยวก่อนสิ” เซี่ยงชิ๋นทำท่าจะวิ่งตามอาโนลด์ไป ทว่าจือซู่กลับรั้งเธอไว้ “อย่าตามไปเลยเซี่ยงชิ๋น เขากำลังสับสน ปล่อยเขาไปก่อนเถอะ ฉันจะพยายามพูดกับเขาเอง” แม้จือซู่จะพูดให้เซี่ยงชิ๋นสบายใจ แต่เขากลับทำหน้าหนักใจไม่น้อยเลย เซี่ยงชิ๋นได้แต่มองจือซู่ด้วยความรู้สึกเห็นใจ ... ที่บ้านเจียง จือซู่ฟุบหลับอยู่กับโต๊ะอ่านหนังสือ เซี่ยงชิ๋นเดินเข้ามาดูก็เห็นหนังสือแพทย์มากมายกองอยู่ตรงหน้าเขา เธอหยิบขึ้นมาพลิกดูก็รู้ว่าหนังสือเหล่านี้เกี่ยวกับการผ่าตัดรักษาอาโนลด์ รวมถึงผลกระทบที่จะตามมาแทบทั้งนั้น เธอเหลือบมองใบหน้าที่ฟุบหลับอยู่บนโต๊ะของจือซู่ รู้สึกตื้นตันใจที่เขายังจดจำคำพูดในอดีตของเธอได้ ... เขาจำได้ ... เขาจำที่เราพูดเอาไว้ได้ ... พยายามเข้านะ จือซู่ ... ก็เวลานี้ เซี่ยงชิ๋นทำได้แต่การภาวนาให้เขา ให้กำลังใจเขาเท่านั้นนี่นา ... “ก็บอกหลายครั้งแล้วว่าผมไม่ผ่าตัด” หลังจากที่จือซู่พยายามเกลี้ยกล่อมโน้มน้าวอาโนลด์อยู่นาน คำตอบที่เขาได้ก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง อาโนลด์ยังไม่ยอมที่จะผ่าตัดสักที “อาโนลด์ ตอนนี้ร่างกายเธอสามารถที่จะผ่าตัดได้นะ รีบทำซะก่อนตอนนี้ดีกว่า มันเป็นโอกาสที่ดีนะ” จือซู่ยังคงไม่ยอมล้มเลิกความตั้งใจ เซี่ยงชิ๋นมองจือซู่อย่างเห็นใจนัก “แล้วทำไมพี่จือซู่อยากให้ผมผ่าตัดนักล่ะ” อาโนลด์ย้อนถามกลับ แต่ไม่ยอมให้จือซู่ได้ตอบอะไร ก็ทำท่านึกขึ้นได้ “จริงสิ พี่จือซู่ยังเป็นหมอใหม่ ถ้าหากการผ่าตัดของผมผ่านฉลุย คุณหมอก็คงจะดังใช่ไหมล่ะ” (ต่อด้านล่างค่ะ) จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 19:12:40 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เพียะ!! ทันใดนั้นเซี่ยงชิ๋นที่ยืนฟังอยู่ก็ถลาเข้ามาตบหน้าอาโนลด์เต็มแรง “เซี่ยงชิ๋น!” จือซู่ยังตกใจเลยที่อยู่ๆเซี่ยงชิ๋นทำแบบนี้ “พูดจาเหลวไหลที่สุด!” เซี่ยงชิ๋นระเบิดใส่อาโนลด์ ที่ยังนั่งงุนงงอยู่ “ขืนพูดอีก ฉันจะตบเธอให้หัวหลุดเลย” (โหดฟ่ะ นางเอก -*-) พออาโนลด์ได้สติก็โวยวายใส่ทันที “พยาบาลประสาอะไรตบคนไข้!” “หนวกหูน่า! อย่างเธอน่ะไม่เข้าใจหรอกว่าความตั้งใจของจือซู่น่ะเป็นยังไง!” เซี่ยงชิ๋นเสียงดังด้วยความขาดสติ เธอโกรธและเสียใจเกินกว่าที่จะยับยั้งไม่ให้ตะโกนใส่อาโนลด์ซึ่งเป็นคนไข้ได้ “รู้ไหม ที่จือซู่มาเป็นหมอ ก็เพราะเขาอยากรักษาอาโนลด์! ครั้งแรกที่เจอเธอทรมาน ฉันเองก็พูดว่าถ้าเป็นจือซู่ล่ะก็ จะต้องทำให้อาโนลด์หายได้แน่ๆ ... สำหรับจือซู่แล้ว อาโนลด์คือคนสำคัญนะ เขาตั้งใจจะรักษาเธอ และเขาก็จะต้องทำได้ด้วย นั่นคือความปรารถนาอันดับหนึ่งของเขา! ... แต่ถ้าเธอมัวแต่ท้อแท้อยู่แบบนี้ ทุกคนก็จะพากันลืมเธอ ... แต่ว่านะ ทั้งฉัน จือซู่ และยูซู่ ไม่มีใครที่คิดจะลืมเธอเลย ... ขอร้องล่ะอาโนลด์อย่ากลัวเลยนะ ยอมลุกขึ้นสู้เพื่อคนที่รอเธออยู่เถอะนะ เพราะฉะนั้น เธอจะต้องเข้ารับการผ่าตัดนะรู้ไหม!!!” เซี่ยงชิ๋นพูดทั้งน้ำตา และทันทีที่เธอระบายความรู้สึกทั้งหมดออกมาแล้ว ก็รู้สึกเขินเกินกว่าจะทนอยู่ ณ ที่ตรงนั้นได้ เซี่ยงชิ๋นวิ่งออกไปจากห้องพักของอาโนลด์ “ยอดเลย ... ตั้งแต่ผมเกิดมายังไม่เคยมีใครตบผมเลยนะเนี่ย” อาโนลด์หัวเราะขำๆกับสิ่งที่ตัวเองเพิ่งโดน ทั้งตบ ทั้งเทศนา ... “คุณหมอได้ภรรยาที่ยอดมากเลยนะครับ แต่พี่จือซู่ ถ้าผลผ่าตัดเกิดล้มเหลว ผมไม่ต้องตายไปทั้งอย่างนี้เหรอครับ ... ผมยังไม่อยากตาย ผมยังมีอะไรที่อยากทำตั้งเยอะ การที่ผมต้องตายไปทั้งอย่างนี้มันทรมานเกินไป ... ผมยอมรับว่าผมกลัวทุกทีที่คิดแบบนั้น ผมกลัวตาย กลัวจนแทบบ้า ถึงไม่ยอมผ่าตัด ... แม้จะทรมานแค่ไหน ผมก็ยอมที่จะทนอยู่แบบนั้น ผมเป็นคนขี้ขลาดมากเลยใช่ไหมครับ” อาโนลด์นั่งกอดเข่า ก้มหน้าลง พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ กับความจริงที่ไม่มีใครเคยรู้ว่าลึกๆแล้วเขาทรมานขนาดไหน “ไม่หรอกอาโนลด์ ความกลัวเป็นเรื่องปกติที่ใครๆก็ต้องกลัว แต่ยูซู่เคยบอกฉันว่าเธอเป็นคนเข้มแข็งและอดทนกว่าใคร และฉันก็เชื่อแบบนั้นนะ” จือซู่พูด ด้วยความเห็นใจอาโนลด์อย่างสุดหัวใจ เซี่ยงชิ๋นยืนสำนึกผิดอยู่บนดาดฟ้า ที่เธอเผลอไปตบหน้าอาโนลด์เข้า ... เธอทำอะไรรุนแรงเกินไป แถมเขายังเป็นคนป่วยอีก ... ทันใดนั้นอยู่ๆก็มีคนเอาเข่ามาชนเข้ากับเข่าของเธอ จนเซี่ยงชิ๋นแทบจะทรุด หากโชคดีที่เกาะราวระเบียงไว้ได้ทัน “อาโนลด์! ทำอะไรของเธอกันน่ะ!!” เซี่ยงชิ๋นหันไปโวยวายใส่ อาโนลด์ยิ้มขำๆ “แล้วพี่ล่ะมัวแต่คิดอะไรอยู่ อ้อ ... คงคิดว่า ‘ฉันพูดแรงไปหรือเปล่าน้า เขาคงจะเสียใจแถมฉันยังตบเขาไปด้วย เขาคงจะโกรธฉันแน่ๆเลย’ คิดแบบนี้ใช่ไหม” อาโนลด์ทำราวกับว่าเขาสามารถมองทะลุไปเห็นความคิดของเธอได้ เซี่ยงชิ๋นเชิดใส่ ปฏิเสธเสียงแข็ง “ใครว่า ไม่ใช่เลยย่ะ! ฉันคิดว่าน่าจะตบอีกสักทีทิ้งท้ายเสียด้วยซ้ำ!” ทว่าอยู่ๆเธอก็รู้สึกถึงสัมผัสบางอย่างจากด้านหลัง อาโนลด์ซบศีรษะลงกับไหล่เล็กๆของเธอ “ผมจะผ่าตัดครับ” “อาโนลด์!” เซี่ยงชิ๋นตกใจที่ได้ยินว่าอาโนลด์เปลี่ยนใจจะเข้าผ่าตัดแล้ว! “ถ้าผ่าตัด ผมคงจะหาย” เขาเอ่ยอย่างแผ่วเบา อย่างต้องการความมั่นใจ “ใช่ เธอจะหาย” และปล่อยให้น้ำตาไหลรินออกมาจากดวงตาของเธอ “ผมอยากกลับไปเรียนต่อด้วย” อาโนลด์พูดต่อถึงความหวังที่เขามี “เธอต้องได้ทำ อาโนลด์ ... เชื่อใจจือซู่เถอะนะ” เซี่ยงชิ๋นบอกให้อาโนลด์เชื่อมั่นในตัวและความสามารถของจือซู่ อาโนลด์ที่ยังคงก้มหน้า ซบอยู่กับไหล่เล็กนั้นเผยรอยยิ้มบางๆที่เซี่ยงชิ๋นมองไม่เห็น “ถ้าเซี่ยงชิ๋นพูดแบบนี้ ผมก็เชื่อครับ” เมื่อวันผ่าตัด ภายในห้องผ่าตัดที่กำลังวุ่นวายกับการเตรียมการ จือซู่เดินเข้ามาหาอาโนลด์ที่อยู่บนเตียง “อาโนลด์ พร้อมนะ? ... สู้เขานะ” จือซู่บอกกับอาโนลด์ อาโนลด์ยิ้มรับ “ครับ ... พี่จือซู่ ถ้าผมหาย ผมอยากมีแฟนครับ” “เธอต้องหาได้แน่ ขนาดนางพยาบาลยังกรี๊ดกันเลย” จือซู่ว่า “แต่ผมอยากได้แบบเซี่ยงชิ๋น” สเปคสาวของอาโนลด์ทำให้คนฟังหันไปมองสาวคนที่ว่า ที่ตอนนี้กำลังถูกหัวหน้าพยาบาลเอ็ดอึงอยู่ “หายากหน่อยนะ อาโนลด์” จือซู่มองแล้วตอบอย่างไม่รู้จะช่วยอย่างไรดี และก่อนที่จะทำการผ่าตัด เซี่ยงชิ๋นก็ได้พูดให้กำลังใจกับอาโนลด์ “พยายามเข้านะ” อาโนลด์มองหน้าเซี่ยงชิ๋น ก่อนที่จะขอร้องอะไรบางอย่างกับเธอ “เซี่ยงชิ๋น ช่วยกุมมือผมระหว่างผ่าตัดได้ไหม” “ได้สิจ๊ะ” เซี่ยงชิ๋นจับมืออาโนลด์อย่างแผ่วเบา “ขอบคุณมากครับ” อาโนลด์บอกด้วยรอยยิ้ม เซี่ยงชิ๋นได้แต่ภาวนาให้การผ่าตัดครั้งนี้สำเร็จ จือซู่จะต้องทำได้แน่ๆ และพออาโนลด์ลืมตา เขาก็จะได้ไม่ต้องเจ็บปวดกับความทรมานนี้อีก ... (มีต่ออีกนะคะ) จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 19:13:48 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ณ สนามบินที่แสนวุ่นวาย มีชายหนุ่มสองคนในชุดดำท่าทางน่าสงสัยเดินตามหลังสาวผมบลอนด์ในชุดฟู่ฟ่าและมีเฟอร์ขนๆพาดอยู่ที่คอ “ไปเลยหรือเปล่าครับ คุณนาย” หนึ่งในสองหนุ่มถามสาวผมบลอนด์ “แน่นอน ตรงไปที่ร้าน happiness เลย” หล่อนตอบน้ำเสียงเฉียบขาด ... ณ ที่โรงพยาบาล “อากาศดีแบบนี้ อยากดื่มนมรสกาแฟจังเลย เซี่ยงชิ๋นไปซื้อให้หน่อยสิ” อาโนลด์บอกอย่างเอาแต่ใจ ขณะที่ใบหน้าดูสดใสขึ้นบ้างแล้ว แต่ว่าเซี่ยงชิ๋นเริ่มสติแตกกับความเอาแต่ใจของอาโนลด์แล้ว “อย่าเอาแต่ใจนักสิ! ใช้ทำโน่นทำนี่ตั้งแต่เช้าแล้วนะ ตัวเองก็เดินได้แล้ว จะนั่งรถเข็นไปถึงไหนกันยะ!” “แต่มันยังเจ็บอยู่นี่นา” อาโนลด์บอก “อะไรกันยะ ผ่าตัดมาตั้งนานแล้ว แถมอาทิตย์หน้าก็ออกจากรพ.ได้แล้วด้วย!” เซี่ยงชิ๋นว่า ก่อนที่จะทำหน้าภาคภูมิใจหนักหนา “แถมที่สำเร็จได้เนี่ยเป็นเพราะฉันกุมมือเธอไว้ด้วยนะ” “ใช่ที่ไหน ผมกลัวว่าเซี่ยงชิ๋นจะมาทำเซ่อซ่าจนผมตายต่างหากล่ะ” อาโนลด์ขัดขึ้น “อะไรนะ!” เซี่ยงชิ๋นทำท่าจะเถียงกลับ แต่โคโนมิจังเดินเข้ามาเสียก่อน “อาโนลด์ ฉันมาเยี่ยมจ้ะ” พร้อมกับส่งดอกไม้ในมือให้ “มาคนเดียวเหรอ โคโนมิจัง!” เซี่ยงชิ๋นถาม โคโนมิจังส่ายหน้าตอบ “เปล่าค่ะ ยูซู่ก็มาด้วย” ยูซู่ยืนทำหน้าเขินๆอยู่ด้านหลัง อาโนลด์หันไปทักเขา “มาด้วยเหรอยูซู่” “เป็นไงบ้าง” ยูซู่ถาม “ก็ยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่” อาโนลด์แกล้งทำหน้าอิดโรย เซี่ยงชิ๋นขัดขึ้นทันที “โกหก!” “ทำไงได้ล่ะ ก็ผมไม่อยากจากเซี่ยงชิ๋นนี่นา” อาโนลด์ทำเสียงอ้อน จนเซี่ยงชิ๋นพูดอะไรไม่ออก “นี่ ขอให้หายไวๆนะอาโนลด์ ฉันอยากดูหนังที่เธอเล่นจ้ะ” โคโนมิจังพูดกับอาโนลด์ “ขอบใจนะ ทั้งๆที่ฉันทำไม่ดีกับเธอไว้ ... เธอให้อภัยฉันได้ไหม” อาโนลด์กล่าวจากใจจริง “อาโนลด์!” โคโนมิแปลกใจ แต่ว่าเธอก็หัวเราะออกมา “โธ่ ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้พูดจริงนี่นา ไม่เป็นไรหรอก” แต่ว่าอาโนลด์กลับยื่นหน้าไปกระซิบเบาๆกับโคโนมิจังว่า “แตฉันพูดจริงนะ ไว้วันไหนยูซู่เผลอๆ เรามาทำอะไรสนุกๆกัน” “เฮ้ยยย!!” ยูซู่ทำตัวพองราวกับเป็นแมวเวลาโกรธจัด ทำให้อาโนลด์หัวเราะชอบใจใหญ่ หลังจากนั้น ก็มีข่าวว่าอาโนลด์หายป่วยแล้วออกตามหน้าหนังสือพิมพ์ “มีรูปอาโนลด์ด้วยล่ะ จือซู่” เซี่ยงชิ๋นเอาหนังสือพิมพ์ให้จือซู่ดู จือซู่ยิ้มเมื่อเห็นว่าอาโนลด์ดูสดใสขึ้นแล้วจริงๆ “แต่ไม่รู้ว่า อาโนลด์กับยูซู่จะยังเหมือนเดิมหรือเปล่า ก็ทะเลาะกันแบบนั้นนี่นา” หากเธอก็ยังไม่หายเป็นห่วงเรื่องของยูซู่อยู่ดี จือซู่เลยบอกว่า “ปล่อยเขาไปเถอะ” “อาโนลด์หายดีแล้ว กลับไปทำงานได้อย่างเก่า แฟนๆคงดีใจน่าดูเลยนะ” เซี่ยงชิ๋นพูดอย่างดีใจ “ทั้งนี้ทั้งนั้นเป็นเพราะการผ่าตัดที่แสนวิเศษของจือซู่ จือซู่นี่เก่งจริงๆเลย” “แน่นอนอยู่แล้ว” จือซู่พูดอย่างมั่นใจในตัวเองเต็มที่ และเซี่ยงชิ๋นเองก็คิดแบบนั้น ... ผู้ชายคนเดียว(ของฉัน ... ของโรส 555+)ที่ไม่เคยเปลี่ยน ก็มีแต่จือซู่คนนี้นี่แหละ... “จริงสิ คืนนี้ว่างหรือเปล่าน่ะ จือซู่” เซี่ยงชิ๋นทำท่านึกขึ้นมาได้ “อ้อ ไปที่ร้านอาจินอะเหรอ” จือซู่ถาม เซี่ยงชิ๋นพยักหน้ารับ และบอกอีกว่า “ใช่ๆ ก็วันนี้อาจินจะฉลองที่พ่อแม่เขามาจากต่างจังหวัด” (ต่อจากนี้จะเป็นเรื่องของอาจินล้วนๆเน่อ ^^ อาจจะมีการเล่าแบบไม่ละเอียดนะคะ แบบว่า ... รายละเอียดประมาณอาจินโดนจือซู่เหน็บใส่มันเยอะมากเลยอะ) จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 19:15:22 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ที่ร้าน Happiness “หา เป็นเถ้าแก่เหรอ!” เซี่ยงชิ๋นและจือซู่ถามออกมาแทบจะพร้อมกัน อาจินทำหน้าเขินๆแต่ก็พยักหน้ารับ “แฮะๆ ใช่ ฉันคิดเอาไว้นานแล้วล่ะ” “ยอดไปเลยเนอะ ในที่สุดความฝันก็เป็นจริงสักที” คริสบอกด้วยสีหน้าดีใจ “จะมีร้าน ... ไม่เป็นไรหรือครับคุณพ่อ” แต่จือซู่กลับทำหน้าแปลกๆ หันไปถามคำยืนยันจากคุณพ่อตา “ก็คิดเหมือนกันว่าอาจจะเร็วไป” คุณพ่อตาบอก ทำให้อาจินเต้นเร่าๆอยู่ด้านหลัง “แต่อาจินเขาก็เรียนรู้อะไรไปมาก ทั้งยังสามารถดูแลลูกน้องได้ดี” คุณพ่อชมอาจิน “ดีจังเลยนะ อาจิน จะได้มีร้านเป็นของตัวเองแล้ว” เซี่ยงชิ๋นพูดด้วยรอยยิ้ม “เซี่ยงชิ๋น ... รู้ไหมว่าใจจริงแล้วฉันฝันอยากจะมีร้านโดยที่ฉันกับเธอเป็นเจ้าของนะ แต่เป็นเพราะจือซู่แท้ๆ...” อาจินกุมมือเซี่ยงชิ๋น แล้วพร่ำพรรณนาด้วยน้ำตา เลยโดนคริสเหล่ใส่เลย “สวัสดีครับทุกคน!” แล้วก็มีคนเข้ามาในร้าน ทุกคนหันไปมองกันเป็นสายตาเดียวกัน “คุณพ่อคุณแม่อาจิน?” เซี่ยงชิ๋นเห็นแล้วก็รู้โดยทันที ด้วยใบหน้าที่เหมือนอาจินแบบถอดบล็อกออกมาเลย จือซู่กลั้นหัวเราะจนตัวสั่นอยู่ด้านหลัง “ใช่แล้วจ้ะ ขอบคุณมากนะครับ/คะ ที่ดูแลอาจินอย่างดีมาโดยตลอด” ทั้งคู่ก้มหัวให้กับทุกคนในร้าน อาจินเห็นแล้วรู้สึกอาย “พ่อ แม่! ทำอะไรน่ะ!” เขาโวยวายขึ้น “เงียบน่ะ! เป็นเพราะพวกเขาหรอกนะแกถึงได้มีทุกวันนี้ได้” คุณแม่ดุอาจิน “โฮ่ ครอบครัวลิงอยู่กันพร้อมหน้าเลย” คุณพ่อของคริสก็โผล่มาทักทายแบบอารมณ์ดี และหลังจากที่ทุกคนทักทายกันพอหอมปากหอมคอแล้ว อาจินจึงประกาศต่อหน้าทุกคนทั้งเรื่องร้านที่เขาจะเป็นเถ้าแก่ และก็ “ผมจะแต่งงานกับคริสครับ!” คริสตกใจ หันมองอาจิน “อาจิน!!” “ขอโทษนะที่ปล่อยให้เธอรอฉันมานาน คริส ..” อาจินทำหน้าสำนึกผิด “ฉันคิดมาตลอดน่ะว่า ถ้าฉันสามารถมีร้านเป็นของตัวเองได้ เธอก็จะได้ไม่ต้องลำบาก ... คุณพ่อครับ กรุณาทำตามสัญญาที่ให้คริสแต่งงานกับผมด้วยนะครับ” ก่อนที่เขาจะเงยหน้าทวงคำสัญญาจากพ่อของคริส เซี่ยงชิ๋นมองทั้งคู่แฮ้ปปี้เอนดิ้งกันแล้วก็สุขใจตาม “ดีจังเลย ไม่มีอุปสรรคแล้วล่ะนะ ดีจังเลยนะคริส อาจิน” แล้วทันใดนั้น จู่ๆผู้หญิงพร้อมชายหนุ่มชุดดำสองคนท่าทางเกรงขามเหมือนพวกมาเฟียก็เดินเข้ามาร้าน ทั้งหมดตกตะลึง “ลืมอะไรไปหรือเปล่าคะ คริส ... ดาร์ลิงค์” หล่อนเอ่ยขึ้นน้ำเสียงไม่พอใจ คุณพ่อของคริสและคริสตะโกนออกมาแทบจะพร้อมกัน “คุณแม่!!!” “คุณเป็นแม่เหรอ” อาจินตกใจด้วย ก่อนที่เขาจะถูกชายสองคนเข้าประชิดกายทั้งซ้ายและขวา “อะไรกันเนี่ย พวกนี้เป็นใคร!!” อาจินโวยวายใหญ่ “บอดี้การ์ดฉันเอง” คุณแม่ผมบลอนด์ตอบ เธอหันไปเล่นงานสามีตัวอวบต่อ “คุณคะ หายมานานเลยนะคะ” “เธอก็ยังสวยเหมือนเดิมนะจ๊ะ แมรี่” คุณพ่อของคริสทำตัวลีบลงทันที ความสวยอันน่าตกตะลึงของคุณแม่คริสทำเอาเป็นที่ข้องใจของคนรอบๆ คริสจึงชี้แจงว่า อดีตก่อนที่แม่ของเธอจะมาแต่งงานกับพ่อเธอนั้น แม่ของเธอเคยเป็นดาราเก่า อาจินถึงกับซีด ... แม่ของคริสก็เป็นดารา พ่อก็อภิมหาเศรษฐี ส่วนเขา ... ยาจกชัดๆ “ไหนล่ะ ว่าที่สามีของคริส” คุณแม่ถาม “คนไหนคืออาจิน?” คุณพ่อของคริสรีบดันอาจินไปหลบ จือซู่เลยเดาออกมาว่า “ถ้าไม่หล่อ คงไม่ยอมให้คริสแต่งงานสินะ” คริสเองก็ยอมรับว่าแม่ของเธอเคยบอกแบบนั้น “แม่บอกเสมอว่าสามีของฉันจะต้องรูปหล่อและสง่างาม” อาจินหน้าซีดยิ่งกว่าเก่า จือซู่ยืนให้กำลังใจอยู่ด้านหลัง “จบแล้ว อาจิน...” ^^’’ “แต่แม่คะ สำหรับหนูแล้ว อาจินหล่อที่สุดเลยนะคะ” คริสประกาศก้อง แล้วอยู่ๆคุณแม่ก็หันมาทางจือซู่ “เธอเหรอหล่อที่สุด” “ไม่ใช่คนนี้น่ะแม่!!” คุณพ่อรีบเข้ามากันจือซู่ออกไป “ตอนแรกฉันก็คิดแบบนี้ แต่ว่าจือซู่เขามีภรรยาแล้ว อาจินน่ะอาจจะไม่หล่อ หน้าตาเหมือนลิงก็จริง แต่ว่าตลอดเวลาสามเดือนเขาก็ดูแลฉันเป็นอย่างดี ฉันจึงยอมรับในตัวเขา” คุณพ่อบอกทุกอย่างให้คุณแม่ฟัง ซึ่งอาจินเองก็ไม่อยากที่จะต้องหลบอีกต่อไป ในเมื่อเขารักและจริงใจต่อคริส “ผมนี่แหละครับ อาจิน ... พ่อครัวที่เก่งที่สุด และรักคริสที่สุดเหมือนกัน ให้ผมแต่งงานกับคริสเถอะนะครับ” อาจินก้มหัวให้คุณแม่ผมบลอนด์ของคริส คุณพ่อเข้ามาช่วยเกลี้ยกล่อมศรีภรรยา “เขาสองคนรักกันน่ะแม่ อย่าขวางเขาเลยนะ” คุณแม่มองอาจินแล้วถามออกมา “เธอหรืออาจิน ... คริส ...” แล้วอยู่ๆคุณแม่ก็รวบอาจินมากอด “ลูกเจอผู้ชายทีดีขนาดนี้เชียวเหรอ? ช่างดูดี สมาร์ทมาก พ่อลูกเขยที่น่ารัก!!” (ท่าทางคุณแม่จะถูกใจอาจินซะแล้ว ^^’’ ขออนุญาตสรุปเรื่องของอาจินเลยนะคะ รายละเอียดยิบๆมันเล่ายากอะ) และเพราะเหตุนี้จึงทำให้ทุกอย่างดูจะลงเอยได้ด้วยดี แต่คุณแม่อยากจะให้คริสกับอาจินแต่งงานกันที่อังกฤษ โดยจะเปิดร้านให้อาจินที่นั่น หากอาจินไม่ต้องการ เขาเลยขอเงื่อนไขกับคุณแม่คริสว่า ถ้าภายใน 3 ปี เขาไม่สามารถสร้างความฝันได้สำเร็จ เขาจะยอมไปอังกฤษ แต่ถ้าเขาทำได้ ขอให้เขากับคริสได้อยู่ที่ญี่ปุ่นด้วยกัน (ไต้หวันสิ -*-) และอาจินก็หันไปชวนคริสให้ไปร่วมชีวิตใหม่กัน คริสดีใจมากจนหลั่งน้ำตาออกมา Power ความรักที่อาจินมีทำให้ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ของคริสยอมรับในที่สุด (Powerนี้ได้รับการกระตุ้นจากจือซู่ ^^) แต่ว่ายังไงเสีย พิธีแต่งงานยังไงก็ต้องจัดที่อังกฤษตามสิ่งที่คุณแม่อยากให้เป็น ทำให้คริสและอาจินต้องผ่านพิธีการแต่งงานที่โน่น ... (จะจบแล้วนะคะ ^^) จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 19:16:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อยู่มาวันหนึ่ง โรคหวัดก็ระบาด ยูซู่กลับมาจากโรงเรียนด้วยอาการหวัด พร้อมกับบ่นๆว่าติดมาจากโคโนมิจัง หลังจากนั้น คุณพ่อ ทั้งพ่อจือซู่ และพ่อเซี่ยงชิ๋นก็กลับพร้อมอาการหวัดด้วยเช่นกัน รวมถึงคุณแม่ด้วย ทำให้เซี่ยงชิ๋นต้องดูแลคนป่วยภายในบ้าน และต้องออกไปทำงานที่รพ.พร้อมๆกัน ซึ่งที่รพ.เองก็วุ่นวายเพราะมีแต่คนเป็นหวัด ทั้งหมอและพยาบาลต่างทำงานกันหนัก ทั้งวันทั้งคืน เซี่ยงชิ๋นกับจือซู่ต้องทำงานอยู่ที่รพ. ไม่สามารถกลับบ้านได้ “เธอไหวนะ” จือซู่ถามเซี่ยงชิ๋นเมื่อหลบมาพักดื่มน้ำ “แล้วกินข้าวหรือยัง” “อืม ลืมกินเลย ทำงานยุ่งๆ” เซี่ยงชิ๋นตอบ “ไปหาอะไรกินซะ” จือซู่บอกอย่างเป็นห่วง ทำให้เซี่ยงชิ๋นออกอาการดีใจจนออกนอกหน้า “อุ๊ย นี่จือซู่เป็นห่วงฉันด้วยเหรอ แหมกลัวภรรยาป่วย น่าปลื้มจังเลย กรี๊ดๆ” จือซู่หันหลังให้อย่างไม่สนใจท่าทีเวอร์ๆของเธอ แต่ว่าการที่เขาเป็นห่วงเธอแบบนี้ ก็ทำให้เซี่ยงชิ๋นหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง “หมอคะ มีเด็กชักค่ะ!” มีพยาบาลคนหนึ่งวิ่งมาตามจือซู่ จือซู่เลยรีบไปดู เป็นเด็กผู้ชาย เขาตรวจแล้วบอกว่า “เศษอาหารติดคอน่ะครับ ไม่เป็นอะไร คุณแม่ออกไปรอข้างนอกก่อน” “ช่วยลูกฉันด้วยนะคะ” คุณแม่เว้าวอน เซี่ยงชิ๋นเลยช่วยปลอบคุณแม่แทน “คุณหมอเขาเก่งค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ” เลยโดนมะเหงกจากจือซู่เป็นของตอบแทน จือซู่ช่วยเด็กจนปลอดภัย คุณแม่เองก็ดีใจมาก “ขอบคุณมากเลยนะคะ” เซี่ยงชิ๋นมองภาพความรักระหว่างแม่กับลูกแล้วก็น้ำตาคลอตาม “เดี๋ยวไปรับยานะคะ ทานยาแล้วพักผ่อนมากๆ ... หายไวๆนะ” เธอบอกกับเด็กน้อย พอคุณแม่ของเด็กหายอาการตกใจก็รู้สึกอายๆ “เมื่อกี้ฉันโวยวายมากเลย น่าอายจังเลยค่ะ” “เป็นเรื่องธรรมดา เข้าใจนะคะ” เซี่ยงชิ๋นยิ้มให้ “แต่ว่าคุณหมอกับคุณพยาบาลนี่ใจดี และทำให้รู้สึกดีมากๆเลยค่ะ เป็นคุณหมอและคุณพยาบาลที่ดีที่สุดเลย จริงๆนะคะ” คุณแม่ของเด็กชมเซี่ยงชิ๋นและจือซู่ ก่อนที่จะเดินจากไป “ขอบคุณมากค่ะ” เซี่ยงชิ๋นรู้สึกแปลกๆกับคำชมเมื่อครู่ ... มันรู้สึกดี ปลื้มใจ มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ... ดีจังเลยนะ ... ดีจัง ... เธออยากจะพูดแต่คำๆนี้จริงๆ “ดีจัง ... ไม่เคยถูกใครชมเลยนะ” จือซู่พูดขึ้น เขาออกมายืนข้างหลังเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่เขาคงจะได้ยินทั้งหมดแล้ว “จือซู่! นี่แอบฟังกันเหรอ” เซี่ยงชิ๋นหน้าแดง “ก็ฉันพูดความจริงนี่” เขาบอกด้วยท่าทางเฉยๆตามแบบฉบับจือซู่ที่ทุกคนรู้จัก “แต่ ... แต่ฉันดีใจจัง” เซี่ยงชิ๋นโผเข้ากอดจือซู่ ด้วยความรู้สึกดีจนบอกไม่ถูก “จือซู่ การเป็นคุณแม่นี่วิเศษมากเลยนะ การรักลูก ปกป้องลูก นี่เยี่ยมที่สุดเลยนะ” เธอเงยหน้าถามจือซู่ จือซู่อมยิ้มเออออไปกับเซี่ยงชิ๋น “เหรอ” “ขอโทษนะคะคุณหมอ มีคนไข้มา” นางพยาบาลเข้ามาเรียกจือซู่ “คืนนี้ท่าจะหนักนะ เธอกลับไปก่อนก็ได้” เขาหันมาบอกกับเซี่ยงชิ๋น “ไม่ได้หรอก ฉันจะอยู่กับจือซู่ ฉันจะพยายาม ...” เซี่ยงชิ๋นพูดได้แค่นั้นก็รู้สึกวืด สมองเบลอ เสียงหนึ่งดังก้องไปทั่วโสตประสาท “เซี่ยงชิ๋น!!” ใบหน้าจือซู่ตระหนกตกใจ และหลังจากนั้นทุกอย่างก็ดับมืดไป ... เซี่ยงชิ๋นฟื้นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองอยู่ที่บ้านแล้ว ท่ามกลางคนในครอบครัว “พี่ชายๆ เซี่ยงชิ๋นฟื้นแล้ว!!” คุณแม่ตะโกนบอกจือซู่ “หนูน่ะเป็นลมไปรู้ไหม พี่ชายอุ้มหนูกลับมา แล้วหนูก็หลับตลอดเลย แม่เป็นห่วงมาก ดีจังเลยที่ฟื้นแล้ว” คุณแม่เล่าให้เซี่ยงชิ๋นฟัง “ขอโทษนะคะที่ทำให้เป็นห่วง” เซี่ยงชิ๋นบอกอย่างรู้สึกผิด “ไม่เป็นไร เพราะพวกแม่แท้ๆเลย หนูดูแลทั้งแม่ แล้วยังทำงานที่รพ.อีก ขอโทษจริงๆนะจ๊ะ หนูเซี่ยงชิ๋น” คุณแม่เริ่มฟูมฟาย “ไม่หรอกค่ะคุณแม่ ตอนนี้หนูไม่เป็นไรแล้ว ได้นอนพักซักงีบก็รู้สึกดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ ... เดี๋ยวกินยานี่ก็คงหาย” เซี่ยงชิ๋นหยิบยาแก้ไข้ขึ้นมาเตรียมจะกิน แต่ถูกจือซู่แย่งไป “อย่ากินนะ” เขาสั่งเสียงเฉียบ “ทำไมล่ะ อ๋อ จือซู่เองก็คงจะเป็นห่วง แต่ฉันไม่เป็นไรแล้วจริงๆนะ” เซี่ยงชิ๋นพยายามบอกให้เขารู้  แต่จือซู่กลับถามออกมาว่า “เธอประจำเดือนมาหรือยัง” เซี่ยงชิ๋นและคนรอบๆตกใจ พากันหน้าแดงไปหมด “จือซู่! ทำไมถามอะไรแบบนี้ล่ะ ... ตรงนี้มัน ...” เซี่ยงชิ๋นตกใจ และก็เขินมากที่อยู่ๆจือซู่มาถามอะไรตรงนี้ ... ต่อหน้าคนมากมาย แต่จือซู่กลับไม่สนใจ “ก็เธอ ... กำลังท้องอยู่น่ะสิ!” “หา!!” ทุกคนช็อคกับสิ่งที่เพิ่งได้รู้ ........................... จบ ค่า .... อนึ่ง! ตอนจบนี้ได้มีการถกเถียงกันในหมู่นักอ่านแฟนตัวยงว่าใช่ตอนจบจริงๆที่คุณ ทาดะ คาโอรุแต่ง หรือว่าเป็นผู้ช่วยแต่งต่อให้จบกันแน่ แต่เพื่อไม่ให้มีการวิพากษ์วิจารณ์กันต่อ  ทุกคนจึงไม่ติดใจหาความอีก เพราะบางทีคุณทาดะคงอาจจะมีการร่างไว้แค่นี้จริงๆ T^T อยากอ่านต่อค่ะ ... แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 49 19:42:22 จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 19:19:24 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่สังเกตจากการ์ตูน ... ตอนที่จือซู่จะออกไปรพ.ตอนที่ทุกคนเป็นหวัด จือซู่คงเริ่มรู้สึกแล้วล่ะว่า เซี่ยงชิ๋นน่าจะท้อง แต่ทำไมก็ไม่รู้ สงสัยเซี่ยงชิ๋นจะดูวืดๆ เพราะว่าเขาจะออกท่าทางไม่อยากให้เซี่ยงชิ๋นทำงานหนัก หรือวิ่ง ออกแรงมากๆ ... ก็เลยสงสัยว่าน่าจะรู้มาตั้งแต่ตอนนั้น แต่อาจจะไม่แน่ใจ ... ว่าเธอท้อง .. ^^’’ และทุกครั้งที่อาจิน หรือไม่ว่าหนุ่มใดๆมาใกล้เซี่ยงชิ๋น จือซู่จะต้องออกอาการหึงแบบชัดเจน คือ ไม่แสดงออกว่า ห้ามมายุ่งนะ แต่จะพาลด่าแบบเจ็บๆแสบๆ ไม่ก็ทำหน้ามุ่ยใส่ อิอิ ... พ่อคนขี้หึง น่าร๊าก!!! และทุกครั้งที่เซี่ยงชิ๋นเพ้อถึงตนทีไร จือซู่จะทำหน้าเอือม ประมาณว่า เวอร์ๆ แต่ถ้าครั้งใดที่เซี่ยงชิ๋นทำสิ่งที่แบบว่าน่าประทับใจมากเลยนั้น แววตาจือซู่ก็จะแบบ ... นิ่งๆ เหมือนรับรู้ และถ้าเขาทำให้เธอได้ เขาก็จะทำให้ อย่างเช่นตอนวันเกิด โรสแบบว่า กรี๊ดมาก ... ปากบอกว่าไม่สนใจ แต่ก็ยอมที่จะแลกเวรกับคนอื่นเพื่อเซี่ยงชิ๋น ไม่รวมตอนไปเดทในหัวข้อคู่รักด้วยแล้ว กรี๊ดๆๆๆๆ ...  (บ้าไปแล้ว หุหุ) ปล. ปล. ปล. และต้องขอโทษที่อาจจะบรรยายไม่ได้ดี เพราะไม่ได้เก็บทุกรายละเอียดน่ะค่ะ อีกอย่างโรสก็ไม่อยากจะใส่ความคิดตัวเองลงไปเยอะ เพราะมันเป็นการ์ตูน กลัวว่าพออกมาเป็นซีรียส์ อาจจะไม่ตรงกัน อีกอย่างความรู้สึกส่วนตัวจะทำให้ภาพและบรรยากาศของเรื่องบิดเบือน ^^ ขออภัยไว้ ณ ที่ตรงนี้ด้วยนะคะ สุดท้าย ... จุดประสงค์หลังโรสพิมพ์ให้อ่าน แค่ต้องการจะให้เพื่อนๆได้อ่านภาคต่อ ซึ่งจริงๆแล้วในซีรียส์อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงก็ได้ จึงขออย่าเอาไปแปะที่ไหนเพิ่มนะคะ ถ้าจะเอาไปลงที่อื่นก็ช่วยลง credit ไว้ด้วยว่ามาจากฉบับการ์ตูน เพราะอาจจะทำให้คนเข้าใจผิดกันได้อะค่ะ ส่วนตัวโรสเองยินดีถ้าหากมันทำให้คนอ่านสนุกได้(บ้าง 555) ขอบคุณนะคะที่ตามอ่านกันมา อิอิ จบภารกิจแล้วววว วิ้ววว ฮิปปี้ 5555 ตอนนี้ขอกรี๊ดอาจินแทนก่อนได้ไหม น่ารักอะ ... หุหุ ใครก็ได้ช่วยตอบทีว่า เรื่อง สับขั้วมาลุ้นรัก ที่ ella เล่นกับ อู๋จุน นี่ ใช้จิโร่เล่นด้วยหรือเปล่า????????????????? จะหามาดูค่า จะหามาดู กรี๊ด ... จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 19:26:56 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หนี่ห่าวจ้า น้องโรส กระโดดเข้ามาอ่านก่อนใคร แต่กว่าจะพิมพ์สาธยายเสร็จอาจมีคนปาดเข้ามาแล้ว หุๆๆ รู้ตัวเองดี ในที่สุด...ฉางฉินก็ท้อง  พี่ล่ะชอบมากเลย จือซูมอบของขวัญที่พิเศษสุดให้กับฉางฉินในวันเกิด โอววว มายก้อด พระเจ้าจอร์จไม่อยากจะเซด เนาะ พี่ยังจำฉากนั่นในการ์ตูนได้ติดตา มีค่ำคืนที่หวานชื่นร่วมกัน คริ๊กๆๆ ขอบคุณนะจ๊ะ..น้องโรส  อ่านแล้วอิ่มอกอิ่มใจจัง แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 49 20:20:56 จากคุณ : natnamo - [ 25 พ.ย. 49 20:14:38 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ใช่จ้า คงเป็นเรื่องนี้อ่ะ เอารูปมาโพสให้นะ จากคุณ : natnamo - [ 25 พ.ย. 49 20:16:06 ]

ความคิดเห็นที่ 11 น้องโรส...พี่ไปหาลิงค์มาให้ ชื่อเรื่อง Hanazakarino Kimitachihe (Hua Yang Shao Nian Shao Nu)   เป็นกระทู้ที่คุณเทวดาน้อยโพสไว้ที่บันเทิงเอเซียจ้า  ขอบคุณคุณเทวดาน้อยด้วยนะค่ะ http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A4891204/A4891204.html จากคุณ : natnamo - [ 25 พ.ย. 49 20:18:34 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านจบแล้วค๊า คุณ โรส สุขสุดๆ ขอบคุณม๊าก..ที่นำพาความสุข สนุกสนานมาให้นะจ๊ะ ขอยืนยันว่าซีรี่ย์ สับขั้วมาลุ้นรัก มี อาจินเล่นด้วยค่ะ เราไปดาวโหลดจาก you tube ตามที่ คุณ แมวจรจัด โพสไว้ ตามไปโหลดได้ที่ลิ้งค์นี้นะค่ะ http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A4894491/A4894491.html จากคุณ : ชลล่า (chollagreen) - [ 25 พ.ย. 49 20:18:51 ]

ความคิดเห็นที่ 13 โฮ่!!! โดนพี่ต่ายปาดหน้ากันจะๆ Ni-Sai!!! จากคุณ : cholla (chollagreen) - [ 25 พ.ย. 49 20:21:17 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ชลล่า...NI-SAI เคยได้ยินมาหรือเปล่า "เดินตามหลังผู้ใหญ่ หมาไม่กัด" 5555  อ้อเพราะงี้นี้เอง...ชลล่า..555 ชลล่าไม่รักสัตว์ 5555 แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 49 20:26:06 จากคุณ : natnamo - [ 25 พ.ย. 49 20:25:18 ]

ความคิดเห็นที่ 15 กรี๊ดดดดดดดดดด >_________< อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก อยากดู~ แต่โรสยางโหลดไม่ได้อ่า ... เน็ตความเร็วเต่า T^T อยากดู~ อยากดู~ (โปรดสังเกต ไม่สนนางเอก ไม่สน ella เลย นางเอกในการ์ตูนออกจะผอม นี่กลมมากเลยอะ ella เนี่ย) แต่รับคนที่เล่นเป็นอ.อูเมดะ ไม่ได้อะ  T^T เหอๆๆๆ จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 20:27:29 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เสียดายแทนน้องโรสจังเลย.. ที่โหลดมาดูพี่รู้สึกว่า น่าสนุกมั่กๆๆ ขอบอก ว่าแต่..น้องโรสมีการ์ตูนเรื่องนี้ด้วยเหรอ เหอๆๆ ชื่อภาษาไทยว่าอะไรอ่ะ  มาเล่าสู่กันฟังหน่อยสิ จากคุณ : natnamo - [ 25 พ.ย. 49 20:31:44 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อยากดูอู๋จุนในมาด อิสึมิ มากมาย แง้วๆๆๆ จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 20:32:34 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ให้มันได้งั้นพี่เรา ถ้าขับรถ ก็พริกไปหลายตลบตกคูคลองแล้วนั้น!!! ดูๆๆดูตรงนาทีที่โพสดิ diff. 17 วินาที...โซเซ็ง ชิงตอบคุณโรสก่อนเราแถมแปะลิ้งค์เดียวกันอีก...อะไรจะเหมือนตาเห็นขนาดน๊านนนนน.....กลัวพี่ต่ายแล้วอะ เปลี่ยนอาชีพ ไปทำร่างทรง ดีกว่าไม๋อะเจ๊...แหมๆๆๆๆ จากคุณ : ชลล่า (chollagreen) - [ 25 พ.ย. 49 20:33:34 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เอารูปไปก่อนล่ะกันเนาะ จากคุณ : natnamo - [ 25 พ.ย. 49 20:33:57 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สั้บขั้วมาลุ้นรัก ค่ะ ของบงกช โรสชอบอะ หนุกดี อิอิ ลายเส้นก็สวย ชอบตอนที่พระเอกกับนางเอกถึงเนื้อถึงตัวกัน 555 แอบหื่นๆๆๆๆ จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 20:34:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เจ้าหมาน้อยยูจิโร่ น่ารักจริงๆ ฮิๆๆๆ จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 20:36:58 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ชลล่า...ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ กร๊ากๆๆ ฉันยังกลัวตัวเองเลย บรื้อ !!! ว่าแต่ NI-SAI ไปอ่านของฉันอ่ะยัง  เดี๋ยวเถอะ ให้ฉันพิมพ์แล้วมาระเริงชลอยู่นี่... จากคุณ : natnamo - [ 25 พ.ย. 49 20:37:18 ]

ความคิดเห็นที่ 23 รู้สึกว่าโล่ง เบา สบาย ยังไงไม่รู้สิ 5555555 จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 20:39:03 ]

ความคิดเห็นที่ 24 น้องโรส...แล้วมันมีขายอยู่อ่ะป่าว กี่เล่มจบจ๊ะ พี่จะไปคว้ามาครอบครองมั่งอ่ะ เหอๆๆ ไม่อยากจะเชื่อว่า น้องโรสก็หื่นเป็นกะเค้าเหมือนกัน  ถ้าเป็นชลล่าล่ะก้อ  คนนั่นอ่ะ...ไมค์ในคราบสตรีชัดๆ 5555 ว่าแล้วโพสรูปอีกดีกว่า จากคุณ : natnamo - [ 25 พ.ย. 49 20:39:54 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ella น่ารักค่ะคุณ โรส เท่าที่ดูก็เล่นได้ตลกดีละ เรามี S.H.E อยู่ 8 album เพราะมีพี่ที่ทำงานเราหลงรัก ไป่เหอใน The Rose เธอก็เลยไปตามหาซื้อ Original album มาได้ทั้งหมด 8 ชุด เราก็เลยได้กุศลผลบุญด้วย ยิ่งดู ยิ่งฟัง ยิ่งน่ารักค่ะ (แต่ละ album จะมี mv แถมมาด้วย) ดูเป็นผู้หญิงไม่ธรรมดาค่ะ จากคุณ : ชลล่า (chollagreen) - [ 25 พ.ย. 49 20:41:44 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เอ่อ ทำไมอู๋จุนกับจิโร่ในชุดนักเรียนถึงได้เนียนได้ขนาดนี้อะ 5555 ยังไม่จบเลยค่ะ ไปลองหาตามแผงดูนะคะ สนุกดี โรสชอบอะ พระเอกนิสัยขรึมๆหน่อย แต่ก็ฮาดี ^^ นางเอกก็แนวสดใสชนะใจทุกสิ่ง ขำตรงที่พระเอกรู้ว่า นางเอกเป็นผู้หญิง แต่ทำอะไรไม่ได้ หุหุ และอีกคนที่น่าจะเป็นจิโร่มั้ง มาชอบนางเอกทั้งๆที่รู้ว่าเปนผู้ชาย เกิดอาการรับไม่ได้กับตัวเองอะว่า ตัวเองเป็นเกย์หรือเปล่า มันน่าสงสารอะ แต่ก็สนุกดีค่ะ ^^ จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 20:42:36 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เหรอคะพี่ชลล่า แหมมมมม โรสขอลองดูเรื่องนี้ก็แล้วกันนะ 555 จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 20:43:50 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คุณ Natnamo ค่ะ อิช้านนะกำลังรวบรวมสมาธิที่จะอ่านกระทู้ของคุณนายอยู่ค๊า....ใจเย็นดี๊...แหม เอาเชียว...เขามีเรื่องไหน ก็จะมีตาม...ni-sai!!!(D) เจ้งๆๆ จากคุณ : ชลล่า (chollagreen) - [ 25 พ.ย. 49 20:46:41 ]

ความคิดเห็นที่ 29 นี่ๆ โรสฝากกระทู้ไว้ก่อนนะคะ ไปหาอะไรกินก่อน (ออกหาของกินซะแล้ว 555 แต่ไม่ใช่ผู้ชายนะ ของกินจริงๆ อิอิ ... แบบว่าพี่ๆคงได้รู้ว่าหนูโรสน่ะหื่นน้า ก๊าก!!! แตแค่ไม่ชอบฉากนัวเนียของคนที่เรากรี๊ดเท่านั้นเอง รับไม่ได้อะ ><) เด๋วมาตามอ่านค่ะ แล้วคืนนี้ลองจะอดทนโหลดดูดีกว่า หุหุ จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 20:49:09 ]

ความคิดเห็นที่ 30 "สับขั้วมาลุ้นรัก" ของบงกช เหรอค่ะ!! เสร็จเรา....อ้าวววววว!! (ติดนิสัยเจ๊ ต่ายค่ะ) จากคุณ : cholla (chollagreen) - [ 25 พ.ย. 49 20:50:26 ]

ความคิดเห็นที่ 31 น้องโรส...พี่ว่า Ella ก็ได้อานิสงส์แรงเชียร์จากชลล่าพูดกรอกหูให้พี่ฟังทุกวันเหมือนกัน  พี่เลยไปซื้อมา 2 ชุด แต่ยังไม่มีเวลาเปิดฟังดูเลย เหอๆๆ (ชลล่าจะบอกว่า พี่จะพูดทำไมเนี่ย) ว่าแต่..อาการ เบาสบาย เนี่ย แสดงว่า ทีสิท ผ่านฉลุยใช่มั้ยจ๊ะ  จะได้ร่วมแสดงความยินดีอ่ะจ้า จากคุณ : natnamo - [ 25 พ.ย. 49 20:51:59 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ชลล่า...Ni-Sai มาทำเนียนเลียนแบบ รู้สึกว่า จะเหมือนพี่มากเกินไปแล้วนะ ยัย Copy A 5555 น้องโรส...ได้เลยจ้า ไปหม่ำข้าวให้สบาย เดี๋ยวพี่ชลล่าเค้าเฝ้ากระทู้ให้ เผลอน้องโรสจะได้เห็น ไมค์ ในกระทู้ด้วย เพราะคุณน้อง เค้าหาที่ present ไมค์ตลอด เวลาไม่มีอะไรจะทำแล้วอ่ะ 5555 แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 49 21:07:22 จากคุณ : natnamo - [ 25 พ.ย. 49 20:56:24 ]

ความคิดเห็นที่ 33 น้องโรส...พี่ต้องบ้าย บาย ไปปฏิบัติภาระกิจก่อนแล้วจ้า ไว้เจอกันใหม่นะ ส่วนชลล่า...เดี๋ยวเจอกันเด้อ.. จากคุณ : natnamo - [ 25 พ.ย. 49 21:09:38 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อ้าว!! ไปกันหมดเลย อิช้านจาอยู่กะใครละเนี๊ย...ดูเหมือน มาดามกุ้ง ยังไม่ถึงบ้านแน่เลย ไม่มาโพสเป็นเพื่อนเรา พี่ต่าย!!! พูดดักซะขนาดนั้นใครจะกล้าละ กะจะแปะไมท์เลย..รมณ์ค้างเลย (เชื่อเลยรู้ไปโม๊ด) พึ่งไปอ่านกระทู้ที่คุณพี่ต่ายโพสมาจบหมาดๆ ยังไม่ได้ตั้งตัวโดนพี่ต่าย kad ซะหลุดลุ่ย madamkung where are you now?help me please!!! จากคุณ : cholla (chollagreen) - [ 25 พ.ย. 49 21:17:53 ]

ความคิดเห็นที่ 35 มาแล้ววววว ที่บอกว่าเบาสบายคือ แปะจบแล้วต่างหากล่ะคะ 555 ไม่ใช่ทีสิส ทีสิสน่ะอีกยาวไกลค่า ^^ จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 21:44:10 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ดีแล้วค่ะ คุณพี่ก็พลอยเบาสบายกะคุณน้องโรสด้วยล่ะ..ขอบอก เพราะทุกวันๆๆที่ office พี่ชอบถามหาตอนจบ iswak#2 พอได้อ่าน ได้ coppy(ที่ทำงานเข้าเน็ตไม่ได้ค่ะ) ไปฝากเพื่อนๆคุณนายเจียงทั้งหลายในเช้าวันจันทร์ที่จะถึงทุกคนคง happiness.... รู้สึกดีเน๊อะ จากคุณ : cholla (chollagreen) - [ 25 พ.ย. 49 21:58:35 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอย้ำนะจ๊ะว่า S.H.E เพลงเพราะ โดยเฉพาะ เพลงที่เป็น Ella ร้องจะเพราะสุดๆเพราะคุณเธอเสียงใหญ่มั่กม๊าก ฟังแล้วจะคิดถึง ใหม่ เจริญปุระ บ้านเราเลยแหละ แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 49 22:04:01 จากคุณ : ชลล่า (chollagreen) - [ 25 พ.ย. 49 22:03:30 ]

ความคิดเห็นที่ 38 วุ้ย..ไม่มีใครอยู่แล้วแปะ ไมท์เอ้ย!! โจดีก่า คิๆๆ แปะไว้ให้เริ่มคิดถึงกันใหม่....ไหนๆ iswak#2 ก็จบเสียแล้ว กลัวทุกคนจะลืม จากคุณ : cholla (chollagreen) - [ 25 พ.ย. 49 22:19:14 ]

ความคิดเห็นที่ 39 at first sight.....(รึป่าว) จากคุณ : cholla (chollagreen) - [ 25 พ.ย. 49 22:22:21 ]

ความคิดเห็นที่ 40 หนีห่าวทุกคนค่ะ ขอบคุณนะคะคุณโรสที่ทำให้เราหายอารมณ์ค้าง หลังจากเฝ้ารอมาน๊าน นาน แต่เราชักสงสัยจังว่าทำมั้ย ทำไม หนังใต้หวันแต่ละเรื่อง นางเอกความสวยน้อยกว่าพระเอกทุกทีเลยล่ะ เป็นจุดขายที่ประหลาดเนอะ จากคุณ : Aug_girl (Aug_girl) - [ 25 พ.ย. 49 22:40:46 ]

ความคิดเห็นที่ 41 หวาดดีค่าทุกๆท่าน ชลล่าเอ๋ย เหอๆๆๆ มาดามกุ้ง เพิ่งจาถึงบ้านอ่ะ มาถึงก็นุ่งผ้าเช็ดตัวหลุดเล่นเน็ทก่อนเลย อิอิ คุณโรสจ๋า น่ารักจริงๆเลย ขอบคุณนะคะ แต่จริงๆ ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ สนุกจังค่ะ เราจะเลียนแบบ พี่ต่าย กะชลล่า ด้วยการไปหาการ์ตูนเรื่องสับขั้วมาอ่าน หุหุหุ เออ ว่าแต่หาซื้อได้ตามร้านขายการ์ตูนทั้วไปป่าวอ่ะ พี่ต่าย น้องสาวกลับมายังจ๊ะ อย่าลืมๆ 5555 จากคุณ : มาดามกุ้ง - [ 25 พ.ย. 49 22:48:39 ]

ความคิดเห็นที่ 42 รู้สึกดีๆ จากคุณ : ชลล่า (chollagreen) - [ 25 พ.ย. 49 22:52:28 ]

ความคิดเห็นที่ 43 คุณ Aug_girl คะ มาดามเห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ มาดามกุ้งก็สังเกตุเช่นกันค่ะว่า ละครไต้หวันนางเอกจะสวยน้อยกว่าพระเอก (โดยเฉพาะตาโจ 555) แล้วยังจะสวยน้อยกว่าตัวรองอีกนะ แฟนบอกว่าถ้านางเอกสวยกว่า ก็ไม่ต้องลุ้นดิ มาดามอยากให้โจเล่นคู่กับแฟนเก่าเจโชอ่ะ ชื่อไรน้า โจลิน ป่ะ น่านนะ น่ารักดีเนอะ จากคุณ : มาดามกุ้ง - [ 25 พ.ย. 49 22:53:03 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เหว่ยๆ มาดามกุ้ง ยินดีต้อนรับกลับบ้าน ว่าแต่ว่าไปอาบน้ำอาบท่าก่อนดีไม๋อะ... ทอดๆแปะรูปซ้ำ แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 49 22:58:31 จากคุณ : ชลล่า (chollagreen) - [ 25 พ.ย. 49 22:57:06 ]

ความคิดเห็นที่ 45 หาซื้อได้ เพราะมันยังไม่จบอะค่า บงกชดองจนเค็มได้ที่แล้วเนี่ย -*- แล้วเราก็จะลืมทุกทีว่ามันยังไม่จบ แหะๆ จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 22:58:56 ]

ความคิดเห็นที่ 46 รอวันฉานรักเธอ จากคุณ : ชลล่า (chollagreen) - [ 25 พ.ย. 49 22:59:48 ]

ความคิดเห็นที่ 47 และแล้ว เวลาก็เป็นเครื่องพิสูจน์...รักฉันนั้นเพื่อเธอ จากคุณ : ชลล่า (chollagreen) - [ 25 พ.ย. 49 23:02:38 ]

ความคิดเห็นที่ 48 โรสอยากดุโจเล่นกับเจ้าเหว่ยอะ อิอิ เพราะชอบทั้งคู่เลยอะ ถ้าเป็นไปได้ เอามาเล่นกับเฮเคียวได้ไหม 555 ชอบอะ อิอิ จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 23:05:00 ]

ความคิดเห็นที่ 49 แต่ตอนนี้ อยากดูเรื่องใหม่ของโจมาก จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 23:06:56 ]

ความคิดเห็นที่ 50 happy ending ต้า...ล่า...ลา ขอตัวไปนอน(หรือจาดูซีรี่ย์)ก่อนนะค่ะ ประหนึ่งว่าง่วงแว้ว จากคุณ : ชลล่า (chollagreen) - [ 25 พ.ย. 49 23:08:29 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ว้าวๆ น้องโรสมาโพสต่อแล้ว ขอบคุณมากๆเลยจ้า^-^ จากคุณ : nuzzi - [ 25 พ.ย. 49 23:18:06 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ราตรีสวัสดิ์จ้าชลล่าจ๋า คุณโรสคะ เจ้าเหว่ย นี่หน้าตาเป็นงัยอ่ะ ไม่รู้จัก แต่อยากรู้ค่ะ เฮเคียวนี่ใช่คนที่เป็นนางเอก full house ป่าวคะ คนนี้น่ารักดี ความน่ารักสูสีโจดีค่ะ เนอะๆๆๆ ได้เล่นคู่กันคง น่ารักดีนะ เอ่อ ตอนนี้มาดามก็รอ magic ring ไม่รู้อีกนานมั้ยกว่าจะได้ดูค่ะ แต่ hot summer love ก็อยากดูค่ะ คงอีกนานกว่าจะแพร่หลายในบ้านเราเนอะ ไม่รู้ว่าใน youtube มีอ๊ะยัง จากคุณ : มาดามกุ้ง - [ 25 พ.ย. 49 23:25:51 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เจ้าเหว่ย องค์หญิงกำมะลอไงคะ พี่มาดามกุ้ง ฮุๆ โรสล่ะชอบจริงๆเย น่ารักอะ จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 23:33:38 ]

ความคิดเห็นที่ 54 magic ring เรื่องน่าดูค่ะ แต่ไม่ชอบนางเอกอะ 5555 โจอวบๆด้วยล่ะ หุหุ เรื่องมันออกแนวรันทด เศร้าๆ ^^ จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 23:35:07 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ใครบอกว่าเอเรียลไม่น่ารัก แต่งแบบนี้น่ารักออก อิอิ จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 23:40:09 ]

ความคิดเห็นที่ 56 แบบนี้ก็ยิ่งน่ารัก จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 23:41:25 ]

ความคิดเห็นที่ 57 โรสว่า ใน ISWAK ตั้งใจจะทำให้เอเรียลดูเชยๆมากกว่า หุหุ ตอนวันคริสมาสต์ก็น่ารักดีนะคะ โจหล่อเชียว ชอบตอนกินเค้กอะ น่ารักจัง อยากให้มียาวๆกว่านั้น 555 ในการ์ตูน นางเอกให้นาฬิกาพระเอก พระเอกทีแรกก็บ่นๆว่า มีของขวัญให้ตลอดลเย นางเอกลเยบอกว่า ไม่เอาก็ไม่เป็นไรนะ แต่พระเอกก็เลือกที่จะใส่ แล้วบอก ขอบใจนะ น่ารัก ^^ จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 23:44:44 ]

ความคิดเห็นที่ 58 แต่ตอนนี้หัวใจกำลังปั่นป่วนด้วยคนนี้อะดิ ทำไงดี น่ารักอ่า ^^ จากคุณ : iNt_GaL - [ 25 พ.ย. 49 23:46:28 ]

ความคิดเห็นที่ 59 อิอิ มาดามกุ้งเพิ่งจาได้เข้าเวป หายไปหลายชั่วโมงเลย คุณโรสขา อ้อ เจ้าเหว่ย คนนี้นี่เอง ก็น่ารักดีนะคะ ตาโตจัง หลานกุ้ง กะแฟนกุ้งบอกว่าอาจิน (จิโร่) หล่อกว่าพระเอก (มีเคืองเล็กๆ) หล่ะ กุ้งรู้สึกว่าฉางฉินจะมาน่ารักเอาตอนท้ายๆเรื่องอ่ะค่ะ ช่วงต้นๆ ดูไม่ค่อยน่ารักอ่ะค่ะ กุ้งก็รู้สึกว่านางเอกเรื่อง MAGIC RING หน้าตาแปลกๆค่ะ แล้วโจผมสั้นก็ดูอวบๆ แต่ก้ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าเป็นโจ อยากดูหมดแหละ อิอิ จากคุณ : มาดามกุ้ง - [ 26 พ.ย. 49 17:30:52 ]

ความคิดเห็นที่ 60 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ในที่สุดก็ได้อ่านจนจบ อยากดูภาค 2 เร็ว ๆ จังเลย thank you น้องโรสสุด ๆ ใจดีน่ารักไม่มีใครเกิน ขอกรี๊ดดดดอีกรอบ ที่เค้าเอาการ์ตูนเรื่อง "สับขั้วมาลุ้นรัก" มาทำซีรี่ย์ด้วย เราชอบเรื่องนี้มั่ก ๆ แต่บงกชออกจนถึงเล่มจบรึยังจ๊ะ ช่วงนี้ไม่ได้ติดตามช้อปการ์ตูนเลย จากคุณ : Susie - [ 27 พ.ย. 49 21:51:13 ]

ความคิดเห็นที่ 61 แวะ มาอับเดท ข่าว โจ ค่ะ ~~~ หลงทางโจ เข้าอย่างจัง ~~~ จากคุณ : ~>Lee Hun Ven<~ - [ 28 พ.ย. 49 11:26:58 ]

ความคิดเห็นที่ 62 หายไปหลายวัน กลับเข้ามาอ่าน ขอบคุณนะคะคุณโรส ในที่สุดก็จบเสียที อยากเห็น ยูซู่ กะอาโนลด์ ตอนโตจัง สงสัยคงจะหล่อน่าดูเลยเนอะ อยากดูเรื่องนี้เร็วๆ จัง ขอให้รีบถ่ายทำเร็วๆเถอะ คิดถึงจื่อซู่จะแย่อยู่แล้วค่ะ จากคุณ : มนเกรซ - [ 28 พ.ย. 49 12:08:11 ]

ความคิดเห็นที่ 63 สับขั้วมาลุ้นรัก ?!? มันคือเรื่องแบบไหนอ่า  ทำไมน้องโรสกรี๊ด  ชอบมากขนาดนี้ แสดงว่าต้องหนุกอ่ะดิ ชิมิคะ? แล้วมันกำลังถ่ายทำ  หรือว่า มีออกมาเป็นซีรี่ส์ให้จับจองแล้วอ่าค้า ส่วนคำขอบคุณที่จะมีให้น้องโรส ผู้ที่มีความอุตสาหะ (เอิ๊กส์) ต่อจนจบเรื่องจนได้ในวันนี้ (เพิ่งมาเปิดเจอน่ะค่ะ พลาดไปอย่างแรง) ก็ต้องขอบใจน้องมากนะคะ ทั้งๆที่น้องมีงานรัดตัวติ้วขนาดไหน ยังช่วยสานต่อเรื่องจนจบได้ ชื่นชมค่ะ "สับขั้วมาลุ้นรัก" อยากรู้ข้อมูลมากกว่านี้จังค่ะ จากคุณ : deawdai - [ 28 พ.ย. 49 21:34:25 ]

ความคิดเห็นที่ 64 "สับขั้วมาลุ้นรัก" เป็นการ์ตูนของสำนักพิมพ์บงกชที่ยังมีขายอยู่และยังไม่จบค่ะ ตอนนี้ถึงเล่ม 17 แนวเรื่องก็คือนางเอกต้องปลอมตัวเป็นผู้ชายเข้ามาอยู่ในโรงเรียนชายล้วนซึ่งต้องอยู่หอของโรงเรียน และบังเอิญได้อยู่ร่วมห้องกับพระเอกที่ตัวเองกรี๊ดอยู่ ต่อมาไม่นานพระเอกก็รู้ว่านางเอกเป็นผู้หญิงแท้ ๆ แต่ก็ต้องเก็บเงียบไว้และคอยช่วยเหลือนางเอกไม่ให้ความแตก เรื่องราวก็จะสนุกน่ารักน่าลุ้นค่ะ ลองหามาอ่านสิคะ เราชอบเรื่องนี้มาก ๆ เลย เราคิดว่า Ella เล่นเป็นนางเอกเรื่องนี้เหมาะมาก ๆ จากคุณ : Susie - [ 29 พ.ย. 49 19:52:00 ]

ความคิดเห็นที่ 65  เฮ้อจบแล้ว  ยิ่งอ่านยิ่งอยากดูจังเลย อ่ะ ภาค  เนี่ย ขอบคุณมากจ้าคุณโรส จากคุณ : burin piggypink - [ 1 ธ.ค. 49 21:25:21 ]

ความคิดเห็นที่ 66 คุณนายเจียงทั้งหลายคะ อย่าลืมคลิก "เก็บเข้าคลังกระทู้" นะจ๊ะ จากคุณ : Susie - [ 2 ธ.ค. 49 11:09:45 ]

ความคิดเห็นที่ 67 กระทู้ที่ 13 http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A4836944/A4836944.html กระทู้ที่ 14 http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A4842044/A4842044.html เปิดไม่ได้อา ทำไงอา บอกหน่อยอา แง แง ~!!* จากคุณ : ^j_Ra^ - [ 4 ธ.ค. 49 16:08:56 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ตอนที่ 13 http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2006/10/A4836944/A4836944.html ตอนที่ 14 http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2006/11/A4842044/A4842044.html จากคุณ : shinshing (shinshing) - [ 14 ธ.ค. 49 18:47:24 ]