PANTIP.COM : A4972176 เพื่อนสนิท ถามหน่อยครับ [ภาพยนตร์]

ความคิดเห็นที่ 3

เล่าสู่กันฟังนะครับอาจจะมีเกินไปในส่วนที่จขกท.อยากรู้มั่ง
ยังไงก็ถือว่า มานั่งฟังวัยรุ่นบ่นไปเรื่อยก็แล้วกันนะ อิอิ

===================================

ฉากสะพานที่ว่านั้นมันใกล้เคียงชีวิตจริงของเด็กวิจิตรศิลป์มาก

คือเด็กวิจิตรศิลป์ชอบไปกินเหล้ากันที่แถวริมปิง
เพราะมีรุ่นพี่รุ่นแรก ๆไปเล่นดนตรี และไปเป็นผู้จัดการอยู่ที่นั่น
(บางคนก็ไปฝึกภาษา... เรียน Eng 101 ตกแล้วตกอีก ไปที่นั่นจีบฝรั่ง ได้เมียเป็นฝรั่งไปหลายคนแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า )

ขากลับก็ซ้อนมอเตอร์ไซค์ข้ามสะพานกลับมอกัน
อากาศมันเย็น มุขดึงมือมากอดเอวนี่ก็เลยเป็นอะไรที่ใช้กันบ่อยมาก อิอิ

***

ถ้ามีเวลาเพิ่มเติม

อย่าลืมหาเวลาซื้อแคบหมู ใส้อั้ว น้ำพริกหนุ่ม ข้าวนึ่ง ที่ตลาดต้นพยอม หลัง มช.
แล้วขี่รถบนถนนสายนั้นแหละตรงไปเรื่อย ๆทางไปดอยสุเทพ จนสุดทาง ก็จะเป็นอ่างเกษตร
เป็นฉากที่ไข่ย้อยสอนขี่มอเตอร์ไซค์ให้เพื่อนนางเอก

ซึ่งในเรื่องจริงพวกไข่ย้อยกะดากานดาที่วิจิตรศิลป์ไปนั่งกินแสงโสม(แต่ก่อนเป็นแสงทิพ)กันที่นั่น อิอิ

ถ้าสังเกตุให้ดี เหล้าในฉากที่ไข่ย้อยนั่งกินเหล้ากับเพื่อนวิศวะ แล้วองุ่นเปรี้ยว
"เป็นหุ่นวาดภาพนี่มันมีอาถรรพ์นะเว่ย!!!"

ทำ ใ ม ต้ อ ง เ ป็ น เ ห ล้ า ยี่ ห้ อ นี้

เด็กวิจิตร จะมีเครื่องดื่มอยู่สองประเภทคือ เหล้าสี กะเหล้าข้าวโพด

เหล้าข้าวโพดนี่จะได้กินกันตอนไปมิตติ้ง
เอาไปกันทีละหลายแกลลอน เลยนะครับ แกลลอนขาว 20 ลิตร นั่นแหละ
ไอ้เจ้าข้าวโพดนี่ดีกรีแรงขนาดจุดไฟติดเลยนะครับ

ส่วนเหล้าแดง ก็จะได้กินกันเฉพาะต้นเดือนเท่านั้น
เหล้านอกพวกเรด เดวา เฟมัสเกาท์(สมัยผมเรียนขวดละ 300 กว่า แบล๊ค 500)
ถ้าไม่เกาะอาจารย์ไปไม่ได้กินหรอกครับ
เด็กวิจิตรมีปัญญาเฉพาะเหล้าไทย คือแสงโสม (สมัยก่อนเป็นแสงทิพ)ที่ปรากฏอยู่ในฉากหนังนี่แหละครับ
(ไม่รู้เหมือนกันว่าทำใมไม่นิยมกินแม่โขงกัน)

มีเพลงคณะท่อนนึงร้องว่า
ก็ ค น เ รี ย น ศิ ล ป์ มั น จ น......
เพราะค่าสีค่าอุปกรณ์ทำงานมันแพงมาก ต้องซื้อสีเป็นหลัก
เวลาจะสังสรรค์ก็เลยได้แค่ซื้อแสงทิพมากินสุมหัวกันที่บ้านเช่าเหมือนฉากใหหนังนั่นแหละครับ

เอ....เล่าเรื่องนี้ยาวไปหน่อย ถ้า จขกท. ไม่ใช่พวกสุรานิยม ก็ขออภัย
แต่ถ้าใช่ ลองดูหน่อยก็ดีนะครับ อิอิ

ต่อครับต่อ

ถ้าอยากเห็นฉากบ้านเช่าของไข่ย้อย

ขากลับถ้าไม่มืดมาก ให้แวะตรงซอยวัดอุโมค์
เข้าไปลึก ๆ ก็จะสังเกตุเห็นบ้านเก่า ๆ แต่งแบบเก๋ ๆ
แบบนี้แหละที่พวกเด็กวิจิตรศิลป์รวมตัวกันเช่าอยู่

ตอนนี้ เด็ก วิจิตรศิลป์รุ่นแรกๆ บางคนเช่าอยู่จนซื้อเป็นเจ้าของแล้วก็มี
เพราะผูกพันธ์กับซอยวัดอุโมงค์ มาก ๆ

แต่ระวังนะครับ อย่าให้มืดมาก เพราะแถวนั้น ผีดุ อิอิ

ส่วนอีกหลายฉากที่อยู่ในมอ น่าเสียดายมากที่ ม.ช. ไม่อนุญาติ ให้ถ่ายทำในมอ
เพราะมีหนังหลายเรื่องมากที่ขอใช้ ถ้าให้คนนึงก็ต้องให้ทั้งหมด ถ้าให้ทั้งหมด
เด็ก ๆ ไม่อันเป็นได้เรียนกันหล่ะ
แต่หลังจากที่มหิดลเปิดให้ Seasons Change แล้วเวอร์ค ที่มอชอ ไม่รู้กระแสเป็นยังไง
แต่ที่ ม.ขอนแก่น รอดูหนังเรื่องราวในมอดินแดง ได้แล้วนะครับ อิอิ

เอาเป็นว่าถ้าอยากตามรอยฉากลูกทุ่งวิจิตรฯ ก็ไปที่ศาลาอ่างแก้ว ม.ช.
เดินออกมาหนอยก็จะมีลานสัก ที่ตรงนั้นแหละที่เขาวางฉาก "ดากานดา ฉันรักแกว่ะ"ไว้

****

เขียนมาตั้งยาวไม่รู้มีใครอ่านหรือปล่าว
บางอันอาจจะผิดเพี้ยนไปมั่งก็ขออภัย เพราะยุคสมัยมันเปลี่ยนไป
แต่ที่แน่ ๆ คนเขียนหนังสือเล่มนี้ก็อยู่รุ่นใกล้เคียงกัน และคนในแรงบันดาลใจก็เป็นคนที่เรารู้จัก

คนอ่านจบก็ขอบคุณอย่างสูง อ่านไม่จบ ไม่เป็นไร แค่ได้เขียนก็ทำให้วัยรุ่น(นู้นนนน)สุขใจแล้วครับ

จากคุณ : d4b - [ 18 ธ.ค. 49 08:11:35 ]