ความคิดเห็นที่ 1 While You Were Sleeping (1995) ถนอมดวงใจ ไว้ให้รักแท้ *รักโรแมนติกกรุ่นไออุ่นท่ามกลางความหนาวเย็น* แนวหนัง โรแมนติก - ตลก หนังหวานๆ ของ Sandra Bullock ในบท ลูซี่ เอลเลนเนอร์ โมดาเรซ พนักงานขายตั๋วรถไฟฟ้า ที่แอบชอบ ปีเตอร์ คัลลาแฮน (Peter Gallagher) ชายหนุ่มที่ขึ้นรถไฟฟ้าเป็นประจำ แล้ววันหนึ่งเธอก็ได้ช่วยชีวิตเขา และด้วยความเข้าใจผิดทำให้ครอบครัวของปีเตอร์เข้าใจว่าเธอคือคู่หมั้นของเขา ... ไหนๆ ก็ไหนๆ เธอก็ปล่อยเลยตามเลยไป จนกระทั่งเธอได้พบกับ แจ๊ค (Bill Pullman) น้องชายของปีเตอร์ และเธอก็เริ่มพบว่า หัวใจของเธอมันดันไปสนใจแจ๊คมากกว่าน่ะสิครับ ... เอาไงล่ะงานนี้ ครับ ผมดูแล้วชอบมาก ได้ใจมาก การแสดงของ เจ๊ Sandra ต้องเรียกว่าสุดยอด เอาแค่ฉากที่เธอเดินออกจากบ้านตอนตีสาม เพื่อที่จะไปนั่งคุยกับปีเตอร์ที่กำลังโคม่าอยู่ ซึ่งเขาไม่ได้ยินเธอหรอกครับ แต่เธออยากพูด เพราะเธออยู่ตัวคนเดียว พ่อแม่ก็ไม่มี ว่าตามจริงเธอไม่มีใครในชีวิตเลย ไม่มีแฟน ไม่มีเพื่อน เธออยู่ตามลำพังตลอดมา ... นี่คือเหงา นี่แหละเหงาครับ ดังนั้นแม้จะปีเตอร์จะไม่ได้ยิน แต่เธอไม่ต้องการให้ใครคุยตอบ ขอแค่มีคนฟังและมีความหมายต่อเธอก็พอแล้ว เนี่ยครับแค่นี้ก็ได้ใจแบบสุดๆ แล้ว และยังสื่อออกถึงความเหงาในตัวลูซี่ได้แบบชัดเจนสุดๆ ไอ้ฉากที่ว่านี่ดนตรีดีเกินไปครับ ดีจนผมบ่อน้ำตาตื้นไปเลยอ้า ตัวหนังนั้นก็มีดนตรีชั้นยอด การกำกับชั้นเยี่ยมของ Jon Turteltaub ใช่ครับ พี่แกทำ National Treasure นั่นเอง เท่าที่ดูมาเขาทำได้ทุกแนวครับ จะตลก จะแอ๊คชั่น จะชีวิต จะโรแมนติก ได้หมด เป็นผู้กำกับมือทองอีกราย (ที่ยังไม่ดังเปรียงปร้างซะที) แต่รับรองได้ครับ หนังที่มีชื่อพี่แกจั่วหัวเป็นผู้กำกับล่ะก็ น่าดูทุกเรื่องน่ะแหละ เป็นอีกหนึ่งหนังที่เข้าท่ามากครับ สนุก น่ารัก อบอุ่น หวานพอประมาณ นักแสดงทุกคน โดยเฉพาะที่มาเล่นเป็นครอบครัวคัลลาแฮนนี่ ต้องยกนิ้วเลยครับ ดูเป็นครอบครัวเดียวกันจริงๆ ยิ่งตอนเถียงกันนี่ ทั้งฮาทั้งน่ารัก จนไม่แปลกใจเลยครับ ว่าทำไมลูซี่ถึงไม่กล้าบอกความจริงว่าเธอไม่ใช่คู่หมั้น นั่นก็เพราะ ตอนนี้ทุกคนกำลังเศร้าที่ปีเตอร์อยู่ในโคม่า และลูซี่ก็เปรียบเป็นอย่างเดียวที่ทำให้ครอบครัวมีชีวิตชีวาต่อไป หากเธอบอกความจริงเมื่อไหร่ก็เท่ากับเธอทำร้ายครอบครัวนี้ทันที ซึ่งไม่มีทางที่เธอจะทำได้หรอกครับ เป็นหนังอีกเรื่องครับที่ตั้งคำถามใส่หน้าเราว่า ระหว่างคนที่ชอบกับคนที่ใช่จะเลือกใคร ผมเชื่อว่าหลายคนเจอสถานการณ์แบบนี้นะครับ เจอคนที่ชอบ เราชอบเขา แอบมองทุกวัน หลงรักเขาไปแล้ว แต่ต่อมาเราดันเจออีกคนที่ไม่ถึงกับชอบ แต่รู้สึกว่าไอ้หมอนี่ใช่อ้ะ มันไปกับเราได้ รู้ใจเราดี แต่ยังไง๊ยังไงเราก็ยังรู้สึกชอบคนที่เราชอบอยู่ดี โอย เหนื่อยครับ เจอแบบนี้ยอมัรบว่าเหนื่อยนะ และเลือกลำบากเหมือนกัน โอเค ถ้ามันไม่เกิดกับเราก็ง่ายสิครับ เราก็พูดได้สิว่า เลือกคนที่ใช่เถอะ หรือ เลือกคนที่ชอบเถอะ แต่เชื่อเถอะครับ พอเราเข้าไปอยู่ในสภานการณ์นั้นจริงๆ น้ำก็ท่วมปากเราเหมือนกันล่ะน่า ก็เอาเป็นว่ขอให้คนที่พอเจอปัญหาในรูปแบบนี้โชคดีก็แล้วกันนะครับผม (หมื่นทิพ ปรารถนาดีอีกแล้ว ) สรุปได้ว่าดูเลยครับ ถ้าชอบแนวนี้ หนังรักอบอุ่นๆ ฮาๆ ได้บรรยากาศ พลาดแล้วจะเสียใจนะครับ บรรยากาศงดงามไม่แพ้ Sleepless in Seattle เลยล่ะครับ เฉียดสามดาวครับ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=10000tip&group=11&month=06-2005&date=09&blog=2 จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 12:26:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 Notting Hill (1999) รักบานฉ่ำ ที่น็อตติ้งฮิลล์ *รักแบบสำคัญที่ใจ ใครๆ ก็รักกันได้ ถ้ามันรู้สึกใช่* แนวหนัง โรแมนติก - ตลกอีกแล้วครับท่าน ผลงานอีกชิ้นของผู้เขียนบทโคตรเก่งอย่างพี่ Richard Curtis ที่เอาอีกแล้วครับ จับเอาพล็อตที่...เอ่อ...จะว่าไปมันก็คล้ายๆกับละครน้ำเน่าบ้านเราเลยนะครับ ประเภทดอกฟ้ากับหมาวัด เรื่องของหนุ่มอังกฤษนิสัยดี วิลเลี่ยม (Hugh Grant - ที่ผูกขาดบทหนุ่มอังกฤษตลอดกาลครับเพราะไม่มีใครเล่นดีเท่าเขาอีกแล้วกับบททำนองนี้) ที่ได้ไปเจอกับ แอนนา สก็อต (Julia Roberts) ดาราสาวขวัญใจคนทั้งโลกที่เผอิญมาถ่ายทำหนังอยู่ที่แถวๆ นั้น เมื่อทั้งคู่เจอกัน ไฟก็สปาร์คครับ แต่ก็นั่นแหละ ชีวิตรักดารากับคนสามัญธรรมดามันจะราบรื่นได้ซักแค่ไหนกันเร่อ อันนี้ก็ต้องดูต่อครับ บอกได้แค่ว่าตอนจบนี่คุ้มกับที่ดูมาทั้งเรื่องอย่างแน่นอน Curtis เอาอีกแล้วครับกับบทพูดที่โคตรจะน่าสน บางคนอาจสงสัยเพราะผมย้ำไอ้ประโยคนี้มาหลายครั้งแล้ว กับเรื่อง Four Weddings ผมก็ย้ำหลายทีแล้วเหมือนกัน มันอะไรกันนักหนาหรือ ?... ก็อยากจะชี้แจงครับ ว่าบทสนทนาสไตล์พี่ Curtis นั้น มันชวนให้คิด มันมีนัยทางจิตวิทยาแฝงเข้ามาอีกต่างหาก และมันยังเพิ่มความน่าเชื่อถือให้กับพัฒนาการของความรักที่พระ-นางมีให้แก่กันครับ คือ ในหนังสไตล์พี่ Curtis แทบทุกเรื่องครับไปดูได้เลย จะพบว่าการที่พระ-นางจะชอบกันนั้น ไม่ได้แค่หล่อเลยชอบ สวยเลยชอบ ไม่ใช่การปิ๊งฉาบฉวย แต่เขาปิ๊งกันที่ความคิดและวุฒิปัญญา (เว่อร์ไปมั้ยเนี่ย) พวกเขาชอบพอโดยผ่านการสื่อสารทั้งคำพูดและท่าทาง ไอ้คำพูดนี่ตัวดีเลยครับ ไม่ต้องเอาเฉพาะในหนังหรอก ในชีวิตจริงเรานี่แหละ คารมเป็นต่อเคยได้ยินใช่มั้ยครับ ก็เช่นกัน การที่คนจะชอบกันหรือการที่ผู้หญิงซักคนจะเห็นว่าผู้ชายคนนี้มีดีน่าคบหา ย่อมต้องมาจากหลายๆ ส่วนประกอบกัน ไม่ใช่แค่หล่อครับ ถ้าหล่อแล้วชอบอันนั้นเขาเรียกว่าหลงแล้ว หรือไม่ก็เป็นประมาณ Puppy Love เท่านั้น การที่ผู้ชายจะมัดใจหญิงได้ต้องมีทั้งท่าทางที่แมน สุภาพบุรุษ มีความคิด ซึ่งไอ้การแสดงถึงความเป็นคนที่มีความคิดนั้น ก็ต้องสื่อออกมาทางวาจานี่แหละครับ พูดฉลาดมั้ย เพราะบางครั้งถ้าเราพูดเข้าที อีกฝ่ายก็จะมองว่าเรานี้น่าค้นหาอะไรเทือกนั้นนะครับ ... นี่ผมไปไหนแล้วเนี่ย ก็สรุปง่ายๆ คือ มันทำให้เราเชื่อครับว่าแอนนากับวิลเลี่ยมมีใจให้กันจริงๆ เพราะมีจุดที่ทำให้ทั้งสองสนใจกันและกัน ซึ่งอะไรแบบนี้ไม่ค่อยมีในหนังฟาก Hollywood ครับ ปกติโดยมากหล่อปุ๊บสวยปั๊บ บรรยากาศเป็นใจเข้าหน่อยก็ไปซะแล้ว ไอ้พวกนั้นมันเป็นการปิ๊งตามสูตรมากกว่า แต่กับอะไรแบบนี้ผมเรียกว่า ปิ๊งแบบมีที่มาที่ไป ครับ ดาราเด็ดทุกราย ยิ่งดาราสมทบก็เอาอีกแล้วครับ แย่งซีนแบบไม่เสียเส้นทุกทีที่มีโอกาส ยิ่งตอนท้ายนั่นทำได้ฮาสุดๆ ครับ ดูไปแล้วสะใจและยอมรับเลยว่าเพื่อนๆ ของวิลเลี่ยมทุกคนนั้นเป็นเพื่อนแท้จริงๆ แน่นอน ก็ต้องชม Roger Michell ผู้กำกับด้วยครับ เพราะถ้าบทดี แต่คนทำไม่ได้เรื่อง หนังก็คงไม่ดีอย่างที่เป็นหรอก ตอนนี้เห็นหนังเรื่องนี้เอามาลดราคาขายอยู่ครับ แผ่นละ 39 มั้ง อยากบอกว่าใครยังไม่มีแล้วเจอล่ะก็ กรุณาตะครุบโดยไวครับ เพราะผมถือว่านี่เป็นหนังโรแมนติกที่ควรมีในครอบครองอย่างยิ่ง ถ้าไม่เชื่อ เอามาดูสิครับ สามดาวครับ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=10000tip&group=11&month=06-2005&date=10&blog=8 จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 12:29:39 ]

ความคิดเห็นที่ 3 Love Actually (2003) ทุกหัวใจมีรัก *สำหรับท่านที่อยากประหยัดเวลา ดูเรื่องเดียวได้ครบทุกรูปแบบแห่งความรัก* แนวหนัง โรแมนติก - ตลก - น่ารักดีแท้ๆ หลังจากพี่ Richard แกเขียนบท ดัดแปลงบทมาไม่รู้กี่รอบ ก็ถึงเวลาที่เขาจะกำกับซะทีครับ กับงานหนังน่ารักๆเกี่ยวกับความรักที่มาในหลายรูปแบบ ตั้งแต่ความรักแบบพ่อลูก, เจ้านายลูกน้อง, เพื่อนกับแฟนเพื่อน อะไรเหล่านี้ถูกจับมารวมกันเป็น Love Actually ครับ ประการแรก หนังเรื่องนี้ไม่ได้ทำง่ายๆ ครับ การจับเอาตัวละครกว่า 10 ตัวมาร้อยเรียงกันเนี่ย มือไม่ถึงล่ะเสร็จกัน ไหนจะต้องแบ่งความเด่น ไหนจะต้องสร้างปมสร้างปูมหลัง แล้วนี่เป็นหนังโรแมนติกนะครับ ไหนจะต้องสร้างความโรแมนติกอีก โอย บอกตรงๆ แค่คิดผมก็เหนื่อยแล้วครับ แต่ Richard แกทำได้ครับ ทำอยู่คนเดียวด้วย งานกำกับก็แก เขียนบทก็แก เออ แล้วยังทำออกมาได้น่ารักลื่นไหลแบบนี้ จริงๆ ทุกส่วนของหนังถือว่าเยี่ยมล่ะครับ มีมุขฮาๆ ประโยคเข้าท่า ผมล่ะชอบไอ้คู่พ่อลูกที่สุดเลยครับ น่ารักมากๆ Colin Firth, Liam Neeson, Hugh Grant, Alan Rickman, Emma Thompson ก็เจ๋งทั้งนั้น Keira Knightley ก็น่ารักกันเข้าไป พี่ Bill Nighy ก็กวนตีนอีกประมาณนั้น และยังมี Rowan Atkinson อีก พี่แกโผล่มาได้เรื่องดีแท้ๆ เลยเชียว เป็นหนังดีครับ ทำได้ดีมากๆ ดูแล้วสบายใจ เพลงเพราะ แต่ ... ไม่รู้สิครับ มันยังขาดอะไรไปบ้าง แต่ผมก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน มันยังไม่ถึงกับลงตัวสุดยอดน่ะครับ อาจเป็นในเรื่องของอารมณ์ที่ยังไม่สุดๆ แต่มันก็สุดๆ ไม่ได้ล่ะคับ เพราะตัวละครมาเป็นล้านน่ะ อันนี้ก็เข้าใจ แต่มันก็เป็นข้อจำกัดไปด้วยล่ะครับ หนังเลยยังไม่สุดๆ แต่ก็นั่นแหละ พูดถึงแง่มุมความรัก หนังมีให้เยอะครับ ลองไปพินิจดูให้ดี ผมเชื่อสุดๆ ว่ามันต้องมีประโยชน์กับชีวิตรักของแต่ละท่านแน่ๆ สรุปว่านี่ก็เป็นอีกเรื่องครับ ที่ซื้อได้ซื้อเลยนะ แต่เสียดายหน่อยนึงครับ ฉบับพากย์ไทยน่ะ คือ ทำไมไม่เอาทีมเจ๋งๆ มาพากย์ก็ไม่ทราบ ขายตั้งแพงน่ะ เสียดายมากๆ นะเนี่ย เกือบๆ สามดาวครับ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=10000tip&group=11&month=06-2005&date=10&blog=13 จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 12:31:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 She's All That (1999) สาวเอ๋อ...สุดหัวใจ *รักแบบไม่ตั้งตัว เพราะเจอคนดีๆ ที่มีความงานในใจ แม้ภายนอกจะเปิ้บแค่ไหนก็เหอะ* แนวหนัง โรแมนติก - วัยรุ่น + ตลก อีกหนึ่งหนังวัยรุ่นโรแมนติกพลิกความคาดหมายแห่งปี 1999 เรื่องราวของแซค (Freddie Prinze Jr.) ที่พนันจะทำให้สาวเฉิ่มประจำไฮสคูลอย่างเลนี่ (Rachael Leigh Cook) กลายเป็นสาวงามให้จงได้ แล้วก็ตามสูตรครับ พอแซคได้เข้าใกล้เลนี่มากเท่าไร เขาก็ได้รู้จักมากขึ้นเท่านั้น แล้วความรักมันเลยมาเกิดขึ้นจนได้ล่ะครับ แม้จะเป็นหนังสูตรสำเร็จ แต่ความลื่นไหลของเนื้อหาและนักแสดงทำให้เราพอจะลืมข้อด้อยต่างๆ ไปได้ เพราะหนังทำได้ดีครับ สนุกและดูเพลิน Leigh Cook เธอก็น่ารักเหลือเกิน สวยและน่ารักเอามากๆ ใครได้รู้จักแล้วใจไม่อ่อนที่คงจะเกินไปล่ะครับ ทั้งเข้มแข็งและอ่อนโยนในเวลาเดียวกันขนาดนี้น่ะ ส่วน Prinze Jr. ก็หล่อเข้าไป เท่ห์เข้าไป สาวๆ กรี๊ดแน่ครับ เรื่องการแสดงเขาก็ทำได้ดีตามบท ดาราสมทบก็ดีทุกคนครับ ไม่ว่าจะ Matthew Lillard กับบทบร็อค ฮัดสัน ดาราจอมบ้าที่บ้าแบบสุดๆ จริงครับ, Jodi Lyn O'Keefe สาวสวยที่ออกไปในเชิงเซ๊กซี่แบบอวบๆ ก็มาเล่นเป็นเทย์เลอร์ สาวป็อบประจำไฮสคูลที่สลัดรักแซคไป ไอ้บททำนองอิจฉาๆ แบบนี้ไม่ครณามือเจ๊แกหรอกครับ แล้วยังมี Anna Paquin ด้วย ฮี่ๆๆๆๆ น่ารักจังเยยคับ  แม้บทจะมาแค่เดินไปเดินมาก็ตาม ผมว่าหนังทำได้เหมาะกับวัยรุ่นดีครับ มันไม่ใช่แนวความรักแบบผู้ใหญ่นะฮะ อ้า อันนี้ต้องพูดกันนิดนึง เพราะความรักแนวผู้ใหญ่นั้นส่วนมากนะครับ มันจะเป็นการแสวงหาคู่ชีวิต หาคนที่จะร่วมเรียงเคียงหมอนเราไปตลอดกาล หาเพื่อนคู่คิดอะไรแบนั้น ในขณะที่ความรักของวัยรุ่นมันจะไม่ถึงขนาดนั้นครับ มันจะประมาณว่า เราอยากได้ใครซักคนอยู่เคียงข้าง คอยจูงมือและซบยามเหงาๆ หรือเหนื่อยมากๆ อะไรทำนองนั้น พูดง่ายๆ รักของวัยรุ่นมักจะแสวงหาความหวาน แต่รักของผู้ใหญ่มันออกจะแสวงหาความมั่นคงขอชีวิตน่ะครับ ประมาณกะจะแต่งงานอย่างนั้นเลยน่ะฮะ (ส่วนมากนะครับ ส่วนมาก) เรื่องนี้ ก็เป็นรักแบบวัยรุ่นซึ่งทำออกมาดีครับ หวานพอดีไม่เลี่ยนเกินไป มีมุขฮาแทรกเป็นระยะๆ เพลง Kiss Me ก็ฮิตติดลมบนกันไปเลยช่วงนั้นน่ะ ส่วนต่างๆ ออกมาน่ารักและลงตัวดีครับ ถือเป็นงานท็อปฟอร์มอีกเรื่องของ Robert Iscove เลยก็ว่าได้ พี่แกส่วนมากจจะจับหนังทีวีครับ อย่างงานพวกซีรี่ส์ Miami Vice หรือ Star Trek: The Next Generation และ The Flash ซึ่งงานที่ออกมาส่วนใหญ่ก็ไม่เด่นนัก คือดูได้ล่ะครับ แต่ไม่ถึงกับน่าประทับใจ มีเรื่องนี้นี่แหละที่จับสูตรเอามาทำได้อย่างลงตัวมากจริงๆ ตัวหนังก็มีสาระแทรกอยู่นะครับ เอาง่ายๆ เรื่องของแซคที่จะต้องทำตามความปรารถนาและคาดหวังของพ่อแม่ มันก็กดดันนะครับ แล้วนี่เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อด้วย ถ้ากดดันมากๆ แล้วทำอะไรผิดพลาดไปก็แย่อะดิ แต่นี่แซคไม่กดดันตัวเองครับ เขาพยายามทำตามความฝันตัวเองมากกว่า สิ่งไหนที่ไม่เหมาะกับเขา เขาก็เลือกที่จะไม่ทำ ... ไอ้คำว่าทำตามความฝัน กับ เอาแต่ใจมันออกจะคาบเกี่ยวกันอยู่นะครับ แต่สำหรับผม ผมว่า การทำสิ่งที่เราชอบมักจะดีกว่าน่ะครับ เพราะเราจะหาข้อดีเป็นกำลังใจในการทำมันตลอดเวลา และเราก็จะสู้ต่อไปได้เรื่อยๆ ซึ่งเรื่องทำนองนี้ผมเชื่อว่าวัยรุ่นหลายคนโดนครับ โดนพ่อแม่คาดหวังซึ่งพวกท่านก็ไม่ผิดซะทีเดียวหรอกนะฮะ แค่อยากให้ลูกได้ดีอ้ะ เพียงแต่บางครั้งเราก็ต้องเข้าใจครับว่าลูกไม่ใช่ม้าแข่ง จะมาเอาเพลงไม่แข่งยิ่งแพ้ของป้าเบิร์ดมาเปิดกรอกหูลูกก็ไม่ถูกครับ ถ้าลูกราชอบนิเทศแล้วพ่อแม่เจือกผลักให้ไปเรียนหมออย่างเดียวมันไหวได้ไงล่ะครับ บางครั้งเราก็ต้องโูด้วยว่าลูกต้องการสิ่งใด แล้วค่อยมาตกลงกันอย่างสันติ (ย้ำนะครับ สันติไม่ใช่เผด็จการ) ให้ลูกเข้าใจเหตุผลและเราก็เข้าใจลูกด้วย อย่างงี้ถึงจะคุยกันรู้เรื่องครับ ไม่งั้นบ้านก็ไม่มีความสุขหรอก อ้าว นี่หนังรักนี่หว่า ลืมไป สรุปว่าหนังรักวัยรุ่นเรื่องนี้ สนุกและน่ารักครับ ไม่ผิดหวังหรอก แต่เรื่องความรักมันก็ไม่ไ่ด้ลึกมากมายนะครับ ไม่ได้เน้นการละเลียดอารมณ์เหงาอย่างหนังเกาหลีหรอก มันหนังวัยรุ่นน่ะครับ แค่มีประเด็นทำได้น่ารักก็ถือว่าสอบผ่านแล้ว แต่กับเรื่องนี้ผมถือว่ายิ่งกว่าผ่านครับ เพราะมันถึงและสนุกดี เพลงดี ดนตรีดีด้วย เอาเป้นว่า คอหนังรักวัยรุ่นไม่ควรพลาดครับ สองดาวครึ่งครับ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=10000tip&group=11&month=11-2005&date=20&blog=2 จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 12:34:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องแรกหาดูยากแล้วนะ เคยดูสมัยเด็กๆน่ารักดี เรื่องที่ 2 น่าจะหาเป็น VCD มาดูได้ ปล.ไม่รู้ว่าจะมีหนังเรื่อง Down to you ติดด้วยรึเปล่า??? ทั้งๆที่คนบอกว่าห่วย แต่ผมกลับชอบนะ แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 50 12:36:11 แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 50 12:35:59 จากคุณ : billy bob - [ 14 ก.พ. 50 12:34:47 ]

ความคิดเห็นที่ 6 My Sassy Girl (2001) ยัยตัวร้ายกับนายเจี๋ยมเจี้ยม *เมื่อคนที่คุณรัก คือยัยตัวร้าย* แนวหนัง มหาหนังฮาโรแมนติก ถ้าจะพูดกันถึงหนังรักสนุกๆ ล่ะก็ เอเซียของเราไม่เป็นที่สองรองใคร นอกจากดูเพลิน บรรยากาศใสดีแล้ว ยังได้แง่คิดซึ้งๆติดหัวกลับมาทุกที นานๆครั้งฮะถึงจะเจอเรื่องที่น่าผิดหวัง สำหรับเรื่องนี้ผมหวังตั้งแต่ดูเทรลเลอร์แล้ว ทั้งฮาทั้งสนุก มั่นใจล่ะว่าโดนใจแน่นอน เกียนยู (CHA TAE-HYUN) หนุ่มท่าทางต๊องๆ ที่มีวิถีชีวิตง่ายๆ เรียนๆ เล่นๆ ไปตามเรื่อง แต่แล้ววันหนึ่งระหว่างยืนคอยรถไฟใต้ดินอยู่ เขาก็ได้พบกับหญิงสาวนางนึง (JEON JI-HYUN) ในสภาพเมาแอ๋ มิหนำซ้ำเธอยังก่อวีกรรมบนรถไฟจนป่วนไปทั้งคัน สุดท้ายก่อนเธอจะสลบดันหันมาเรียกเกียนยูว่าที่รักอีก งวดนี้เกียนยูเลยต้องรับผิดชอบเรื่อง บ้าๆ สารพัดที่เธอทำ แล้วก็ต้องหอบเธอไปอีก โอยนั่นมันแค่วันแรกและแค่วันเริ่มเท่านั้น เพราะหลังจากนั้นทั้งเขาและเธอต้องมาผูกพันเจอกัน จนกลายเป็นความสัมพันธ์ติดหนึบที่แยกจากกันยังไงก็ไม่ออก ฮาโคตรครับ อันนี้ความดีความชอบต้องยกให้กับทีมพากย์พันธมิตรที่เคารพเลย ใส่ลูกเล่นตลอด โดยเฉพาะคุณพี่สุภาพ ไชยวิสุทธิกุล (ที่เล่นมุขบนรถไฟแบบไม่เว้นวรรคนั่นไงฮะ) ใครดูพันธมิตรจะทราบฮะว่า พี่แกเสริมมุขได้ดีมาก ช่วงครึ่งแรกคงมีตายกันล่ะครับ กระหน่ำมุขแบบมันส์จริงๆ ช่วงครึ่งหลังก็ผ่อนลง (แต่ยังฮาอยู่) สรุปว่าความฮานี่เด็ดขาดหลายแท้ ส่วนในแง่เนื้อหาเกี่ยวกับความรัก ครึ่งแรกยังไม่เน้นย้ำเท่าไหร่ แต่พอมาถึงตอนวันเกิดของยัยตัวร้าย ตอนนั้นเริ่มแล้วล่ะ ความซึ้งค่อยๆ เพิ่มขึ้นมาพร้อมกับเสียงหัวเราะ เรียกได้ว่าผมดูไปนี่น้ำตาไหลทั้งเรื่องเลยครับ เพราะฮาจนน้ำตาเล็ดแล้วก็ซึ้งจนน้ำตาริน เจ๋งจริงๆ ให้ดิ้นตายเถอะ JEON JI-HYUN นางเอกสาวสุดสวยจาก IL MARE ว่าตามจริงหน้าตาใสๆ ของเธอเนี่ยก็มีแววเป็นยัยตัวแสบอยู่แล้วนะฮะ แค่ตอนชายหางตามองชาวบ้านนั่นก็ใช่แล้ว ใน IL MARE เธอดูเป็นสาวโดดเดี่ยว ต๊องนิดๆ มาเรื่องนี้จะว่าไปมันก็ไม่ต่างกันนักหรอกครับ เพราะเธอยังคงโดดเดี่ยวอยู่ (แบบนี้จะมีใครกล้าคบล่ะ) ไอ้ต๊องน่ะต๊องแน่ๆ แล้วก็เอาความแสบซ่าส์ใสใส่ลงมาด้วย ปรากฏว่าสุดยอดครับ แสดงได้เยี่ยมมาก ตอนเธอเป็นปกติก็ดูใส น่ารัก น่าคบหา น่าเห็นใจด้วยซ้ำ แต่พออารมณ์โหดมาทีไรนี่ตีหน้าตายทำตาลุกวาวฉับพลัน ตั้งตัวไม่ทัน ยังกับหนังภัยธรรมชาติเลยล่ะ ประโยคติดปากเจ๊แกก็คือ อยากตายรึไง ฟังกี่รอบก็ฮาครับ ผู้หญิงคนไหนหยิบประโยคนี้ไปใช้แปลว่ายืมไปใช้ชัวร์ ผมว่าหนังเรื่องนี้มีส่วนทำให้ผู้หญิงก้าวร้าวขึ้นนะครับ (อันนี้เป็นเรื่องส่วนตัวครับ ไม่เกี่ยวกับหนัง ... ฮือๆๆ โดนบ่อยครับ) ส่วน CHA TAE-HYUN พระเอกจอมหงอของเรา ดูแล้วสงสารพี่เค้าเหลือเกิน ไม่รู้ว่าเวรกรรมหรือบุญนำที่ชักพาให้มาเจอกับยัยนี่ แล้วซวยตลอด เอะอะตบ เอะอะติดคุกอะไรก็ไม่รู้ ทำยังไงก็ไม่ถูกใจซักอย่าง แต่ที่ปฏิเสธไม่ได้คือ เวลาที่เขาอยู่กับเธอมันมีความสุขครับ แม้จะต้องคอยรองมือรองเท้าเธอตลอดเวลาก็เถอะ แต่มันสนุกอย่างบอกไม่ถูก (ผมพอจะเชื่อแล้วว่าสามีภรรยาบางคู่ที่ตีกันทุกวัน ถ้ามีคืนไหนไม่ตบกับซักป้าบ มันก็เหมือนกับขาดอะไรไปสักอย่างน่ะ) มีคนบ่นมาว่าพระเอกไม่เห็นจะหล่อเลย ก็เอาน่ะครับ เขาเอาพระเอกต๊องๆไม่ใช่เทพบุตรซักหน่อย ขืนเอาพระเอกหล่อๆอย่าง ลีจุงแจจาก IL MARE มา หนังคงไม่ฮาขนาดนี้หรอก แล้วโทนมันก็ผิดกันด้วย เอาคนหล่อมาโดนตบมันก็แหม่งๆ นะผมว่า KWAK JAE-YONG คือผู้กำกับครับ ผลออกน่าพอใจเป็นอย่างมาก ทั้งฮาทั้งน่ารัก (ไอ้เรื่องฮาน่ะทีมพากย์บ้านเรารับความดีไปกว่าครึ่ง) อีกอย่างทั้งฮาทั้งซึ้งเนี่ยมันไปด้วยกันได้ตลอด ไม่ทำให้จังหวะเสีย ลื่นไหลลงตัวมาก งานดนตรีของ KIM HYUMG-SUK ก็เข้ากับหนังครับ ฉากฮาเนี่ยใช้ได้ ฉากซึ้งก็ถึงรส เพลงประกอบก็ดีครับ I BELIEVE ตอนแรกไม่ค่อยติดใจแต่พอเอามาฟังใหม่ก็ชอบแฮะ สรุปว่าดีอ้ะครับ นอกจากนี้บทหนังยังมีการแจกรายละเอียดของตัวละครได้อย่างดี โดยเฉพาะยัยตัวแสบ หนังไม่ได้ให้เธอร้ายอย่างเดียวเท่านั้น ยังมีการสอดแทรกอารมณ์ความรู้สึกของเธอออกมา ผ่านสิ่งต่างๆ ที่เธอทำ อย่างการที่เธอเขียนนิยาย (ในแบบที่บ้าสุดๆ) เธอมักจะให้ตัวเอกมาจากโลกอนาคต แล้วตัวเธอเองก็เชื่อเรื่องไทม์ แมชชีน กับ การเจาะเวลามันเหมือนกับเธอต้องการใช้มันไปแก้ไขสิ่งต่างๆ ที่ผิดพลาดในอดีต แล้วขณะเดียวกันเธอก็ต้องการใช้ยานเจาะเวลานี่แหละเป็นสิ่งที่พาตัวเองหนีไปจากอดีตที่เธอกำลังจมอยู่ในความเศร้า แล้วการที่เธอต้องทำตัวร้ายๆ ก็เหมือนกับเป็น การสร้างเกราะป้องกันตัวให้เธอลืมความเศร้าและไม่ให้คนรอบข้าง สัมผัสถึงความเศร้าที่เธอมีอยู่ด้วย (และไอ้ปมเรื่องไทม์ แมชชีนนี่ยังมีปริศนาแทรกเพียบครับ ไม่ว่าจะเรื่องตาลุงแก่ๆ ที่โผล่มาบ่อยๆ อันนี้ผมว่าน่าจะรู้ความนัยกันหมดแล้วเน้อะ) สำหรับการแสดงที่ยอดเยี่ยมนี้ต้องขอยกนิ้วให้ JI-HYUN เลยครับ เธอครองหนังทั้งเรื่องอยู่จริงๆ แล้วน่ารักสุดๆ ด้วย แค่เฉพาะตอนที่เธอกับเกียนยูเล่นทายว่าใครจะเอาขาไหนข้ามเส้นบนรถไฟ แล้วพอเธอแพ้ เกียนยูก็จะดีดหน้าผาก ตอนนั้นหน้าเธอน่ารักมหากาฬเลยล่ะฮะ เป็นฉากสำคัญที่แสดงออกมาง่ายๆ ว่าลึกๆ แล้วเธอก็เป็นผู้หญิงหวานๆ คนนึง (แต่ความหวานคงอยู่ลึกมากฮะ เจ๊แกถึงแสบทรวงทะลวงไส้ได้ขนาดนี้) อีกฉากก็ตอนตะโกนข้ามเขา สิ่งที่เธอพูดออกมาจับใจเกินไปแล้วครับ น้ำตาไหลเลยเรา ส่วนเกียนยูว่าตามจริงบทของเขาเป็นส่วนเสริมมากกว่า แต่ก็ขาดไม่ได้เหมือนกัน พี่แกต๊องดีจริงๆ แต่พอถึงฉากซึ้งๆก็ทำได้เฉียบเช่นกัน ฉากเด็ดต้องนี่ "กฎเหล็ก10 ข้อ"กระชากใจผม (อีกแล้ว) สิ่งที่เขาพูดออกมาเป็นคุ้งเป็นแควนั้น มันไหลออกมาเองจากการที่ได้ใกล้ชิดยัยตัวแสบมากๆ เข้า เขาอาจจะรำคาญเธอแต่ก็เข้าใจเธอด้วย เขารู้ว่าต้องทำไงเธอจึงจะอารมณ์ดี อันนี้ทั้งชายหญิงที่เคยสัมผัสความรักมาแล้ว ยังไงก็ต้องโดนครับ โดนใจ เพราะบางครั้ง เราอาจไม่ชอบนิสัยของอีกฝ่ายที่เราคบ ที่เป็นยังงั้นเป็นยังงี้ หาว่าเขานิสัยเสีย แต่ถ้าถามว่าทำไมเราถึงจำนิสัยเสียของเขาได้ล่ะ...นั่นก็เพราะ เราใส่ใจเขา เราชอบเขา อาจเป็นไปโดยไม่รู้ตัวก็ได้ ไอ้ไม่รู้ตัวนี่แหละตัวดีนักล่ะ รักกันมานักต่อนักแล้ว ลองสำรวจตัวเองดูว่าเคยไปรู้จักกฎเหล็กของใครเข้ามั้ย เพราะนั่นอาจหมายความว่า คุณรักใครผู้นั้นเข้าแล้วน่ะสิ แต่หนังก็มีจุดเสียเล็กๆ อยู่อันหนึ่ง จริงๆ ไม่ได้เสียที่หนังหรอกครับ มันเป็นที่ทีมพากย์นี่แหละ มุขโทรศัพท์ที่เกียนยูไม่อยากรับสายจากยัยตัวแสบเลยแกล้งพูดไป จริงๆ แล้วเขาต้องพูดประมาณว่า "เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้..."อะไรทำนองนั้น (ใครดูเทรลเลอร์แล้วจะรู้) แต่หนังดันเปลี่ยนเป็นกลอนพระอภัยมณีไปได้ ผมไม่แน่ใจว่าด้วยเรื่องลิขสิทธิ์รึเปล่าถึงเอามุขนี้มาเล่นไม่ได้ ลางสังหรณ์ผมไม่พลาดครับงานนี้ ชอบตามความคาดหมายดีทุกจุด ไม่น่าแปลกใจที่ค่าย DREAMWORKS จะซื้อลิขสิทธิ์ไปทำ ตรงนี้ผมเสียวนิดๆ ว่าฟากโน้นจะทำออกมาได้ดีแค่ไหน เฉพาะเลือกตัวละครนี่ผมก็นึกไม่ออกแล้วล่ะครับว่าใครจะเหมาะกับบทยัยตัวร้าย เอาดาราหน้าใหม่มาเลยดีกว่ามั้ง แต่ก็ชัดไม่แน่ใจแล้วครับว่าเขาจะสร้างมั้ย เพราะนี่ก็หลายปีมาแล้วครับ ยังไม่เห็นวี่แววซะทีเลยเนี่ย แต่กับฉบับนี้ สามดาวเต็มๆ ครับ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=10000tip&group=11&month=11-2005&date=15&blog=1 จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 12:36:06 ]

ความคิดเห็นที่ 7 Sleepless in Seattle (1993) กระซิบรักไว้บนฟากฟ้า *เมื่อคนที่คุณรัก อยู่ที่หนังสักแห่ง ใต้ผืนฟ้านี้* แนวหนัง โรแมนติก + ตลกครับ มาเจอหนังโรแมนติก 100 ล้านกันดีกว่าครับ กับเรื่องราวน่ารักๆ ที่เกิดขึ้นในค่ำคืนหนึ่ง เมื่อโจน่าห์ บอลด์วิน (Ross Malinger) เด็กชายที่เห็นว่าพ่อของเขา แซม (Tom Hanks) ดูเศร้าเหลือเกิน นับแต่ภรรยาของเขาเสียไป ส่วนโจน่าห์แม้จะคิดถึงแม่เหมือนกันก็ตาม แต่ก็อยากให้พ่อหายเศร้าครับ ก็เลยโทรไปรายการวิทยุ เพื่อเล่าเรื่องของพ่อออกอากาศ แล้วก็อยากให้ใครซักคนเดินเข้ามาทำให้พอ่ของเขาร่าเริงอีกครั้งนึง แล้วในคืนที่ว่านั้นเอง แอนนี่ รี้ด (Meg Ryan) ก็เป็นหนึ่งในผู้ฟังรายการนี้ด้วย เธอรู้สึกเหมือนกับต้องมนต์กับเรื่องราวนี้ครับ ยิ่งตอนที่แซมพูดระบายความรู้สึกว่าคิดถึงภรรยาที่ตายไปแค่ไหน ก็ทำให้ยิ่งรู้สึกอยากรู้จักผู้ชายคนนี้ แล้วในที่สุด ทั้งคู่จะได้พบกันหรือไม่ ... ไปดูต่อเองครับผม สิ่งที่น่านับถือประการหนึ่ง ในหนังเรื่องนี้คือ พระ-นางไม่ได้เจอกันเลยนะครับ ไม่ได้มีวาระสวีทกันเลย แต่หนังมันสามารถโรแมนติกได้ มันสามารถทำให้เราสัมผัสถึงอารมณ์ความรักที่ฟุ้งกระจายอยู่ในหนังได้ มาทางเดียวกับ IL Mare เลยครับ เอ ต้องบอกว่า IL Mare มาทางเดียวกับเรื่องนี้ถึงจะถูกนะ เพราะเรื่องนี้มาก่อน กเอาเถอะครับ จะอันไหนมาก่อนก็เหอะ แต่ที่แน่ๆ หนังทำได้ยอดเยี่ยมมาก โดยเฉพาะเรื่องอารมณ์และบรรยากาศนะครับ เหมือน IL Mare น่ะแหละ อากาศในเรื่องดูก็รู้ว่าหนาวเย็น แต่โทนกลับกลายเป็นความอบอุ่นได้ ซึ่งผมต้องขอบอกว่านี่ไม่ใช่ของง่ายๆ นะครับ ทำให้อารมณ์ความอุ่นแผ่ซ่านทะลุจอมาได้เนี่ย กับหนังบางเรื่องขนาดพระเอกนางเอกจีบกันหน้ากองไฟ แต่คนดูยังไม่รู้สึกอุ่นขึ้นตรงไหนเลยก็มี ไอ้การทำฉากแบบนี้มือต้องถึงครับ ดาราต้องดี ดนตรีต้องหวานแบบพอเหมาะ สามารถแตะลงไปที่ใจคนดูได้ หรือแม้แต่โทนสีของภาพรวมไปถึงมุมกล้องต่างๆ ต้องลงล็อคครับ ไม่งั้นทำยังไหหรือจะเอาไปจีบกันตรงลาวามันก็ไม่อุ่นขึ้นมาหรอก ครับ คือหนังได้ฝีมือของ 2 ดารานำ ทั้ง Hanks และ Ryan ไปกันได้ทั้งคู่ เด่นกันดีแท้ Hanks ดูหมดอาลัยแบบพอดีๆ ครับ คือไม่ได้ฟูมฟายซังกะตายจนเกินเหตุ (เพราะเมียตายมาได้พักนึงแล้วครับ ถ้ายังนั่งร้องไห้อยู่ไอ้นี่ก็ซึมเศร้าเกินไปแล้ว) เขาดูพยายามทำตัวเข้มแข็งน่ะครับ เพื่อไม่ให้คนรอบข้างเป็นห่วง แต่ยังไงๆ สีหน้าและแววตามันก็แฝงความอาลัยอยู่ดี ไม่จงใจเกินไป เอ่อ นี่แหละครับฝีมือของพี่ Hanks แกล่ะ ส่วน Ryan ก็สวยเข้าไป น่ารักเข้าไป ผมชอบฉากที่เธอฟังเรื่องของแซมผ่านทางวิทยุนั่นแหละฮะ เพระาทั้งน้ำเสียงและแววตาเธอสื่ออกมาแบบเกินร้อยว่าต้องมนต์กับเรื่องนี้จริงๆ ประเภทมือไม้เอามาก่ายหน้าแบบธรรมชาติสุดๆ ครับ หนังโรแมนติกดีๆ มันต้องอย่างนี้แหละ ถ้าดารานำทำได้ดี ก็มีชัยไปกว่าครึ่ง แล้วหนังก็มีมุขฮาแทรกกันมาเป็นพักๆ อย่างตอนที่แอนนี่ตั้งใจจะไปหาแซมให้ได้ เธอก็ไปเลยครับ แต่พอไปเจอหน้าปุ๊บ ก็ดันไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี เลยไปยืนจ้องหน้าแล้วก็บินกลับบ้านเลย เออ ทำไปได้ครับ อีกฉากที่ฮาสุดๆ ก็ตอนที่ โจน่าห์ โทรไปโวยวายกับวิทยุว่าพ่อกำลังจะโดนผู้หญิงไม่ดีคว้าไปกินแล้วนั่น ฮามากๆ ครับ ตัว Malinger ก็แสดงได้น่ารักประมาณหนึ่ง ดาราสมบทส่วนมากก็น่ารักทุกคนครับ มืออาชีพทังนั้นไม่ว่าจะ Bill Pullman, Rosie O'Donnell, Victor Garber และ Rita Wilson (ภรรยาในชีวิตจริงของ Hanks ครับ) ทำให้หนังลื่นไหลแบบสุดๆ จริงๆ เชียว หนังมันอบอุ่นดีนะครับ เป็นเรื่องของคนอ้างว้าง 2 คนที่อยู่กันคนละฟากฟ้า คนละซีกของอเมริกา แต่หัวใจตรงกัน เลยได้มาบรรจบกัน ถือเป็นหนังโรแมนติก-คอมาดี้ ที่ทำได้ดีเรื่องนึงเลยครับ อบอุ่นไม่ผิดหวังหรอกฮะ สองดาวครึ่งกันไปครับ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=10000tip&group=11&month=11-2005&date=21&blog=1 จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแ (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 12:38:10 ]

ความคิดเห็นที่ 8 You've Got Mail (1998) ยูฟว์ กอท เมล เชื่อมใจรักทางอินเตอร์เน็ท *สำหรับคู่รัก ที่เจอกันทางเน็ท!!!!* แนวหนัง โรแมนติก - ตลก พระ-นางคู่เดิม (Tom Hanks และ Meg Ryan) และผู้กำกับคนเดิม (Nora Ephron) จาก Sleepless in Seattle กลับมาสร้างความประทับใจอีกเป็นคำรบสอง เพราะมีแฟนๆ บ่นมาครับ ว่าแม้ Sleepless จะทำได้ดี แต่พระนางคู่นี้กว่าจะได้เจอหน้าก็ปาเข้าไปช่วงจะจบแล้วนั่นน่ะ ดังนั้นเรื่องนี้เลยสร้างเพื่อให้ Hanks และ Ryan มาเจอกันแบบเต็มๆ แคธลีน เคลลี่ (Meg Ryan) กับ โจ ฟ็อกซ์ (Tom Hanks) ได้ติดต่อคุยกันทางเมลล์ในเน็ท แต่ทั้งสองไม่รู้นะครับ ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร ชื่ออะไร เป็นการติดต่อแบบไม่ถามชื่อแบบคนเล่นเน็ทในยุคแรกๆ น่ะแหละ ซึ่งความจริงแล้วแคธลีน คือ เจ้าของร้านขายหนังสือเล็กๆ ที่ชื่อว่า The Shop Around The Corner ส่วน โจ คือ เจ้าของร้านหนังสือรายใหญ่ที่กำลังจะทำให้ร้านของแคธลีนเจ๊ง แน่ล่ะครับสองคนนี้เจอหน้ากันตลอด แต่ก็กัดกันตลอดเหมือนกัน เอาล่ะสิครับ แล้วมันจะลงเอยกันหรือวะเนี่ย ต้องดูกันต่อไปล่ะครับผม เรื่องของบรรยากาศความประทับใจนั้น เรื่องนี้ออกจะน้อยกว่า Sleepless เล็กน้อยนะฮะ แม้จะยังอบอุ่นและบรรยากาศดีอยู่ แต่ก็ไม่ได้อบอุ่นขนาดนั้นอีกแล้ว ทว่าหนังจะมาเน้นฮาครับ มีมุขเป็นตันยิงกันกระจายในหนังเรื่องนี้ ถ้าเก๊ทน่ะนะครับ อย่างเรื่องความแตกต่างของผู้หญิงกับผู้ชายในอเมริกา เช่น ผู้ชายมะกันแทบทุกคนต้องเคยอ่านนิยาย The Godfather กันมาแล้วทั้งนั้น ส่วนผู้หญิงก็ไม่เข้าใจว่าผู้ชายจะบ้านิยายเรื่องนี้ไปทำไม ในขณะที่ผู้หญิงเองก็มีนิยายหวานๆ น่ารักๆ เหมือนกัน แต่พอผู้ชายมาอ่านได้ไม่กี่หน้า ก็วางลงในเวลาอันรวดเร็วอะไรยังเงี้ย หนังเอามาใช้ได้อย่างสนุกทีเดียว แล้วครั้งนี้ ทั้ง Hanks และ Ryan ต่างก็ฉายเสน่ห์แบบคู่กัดกันตลอดทั้งเรื่อง น่ารักมากเลยครับ อย่างไอ้ตอนที่โจกวาดไข่ปลาคาร์เวียร์ไปจนหมดจาน(ในงานเลี้ยงบุฟเฟ่ต์) แล้วแคธลีนก็ตั้งหน้าตั้งตาด่าไปชุดใหญ่หาว่าไร้น้ำใจอะไรเทือกนั้น แค่ฉากนั้นก็สื่อถึงตัวตนของทั้ง 2 ได้แล้วล่ะครับ ผมว่าหนังสนุกนะครับ เน้นฮาและยังโรแมนติกในระดับหนึ่ง น่าประทับใจไม่น้อย หนังไม่ได้หวานจนเลี่ยน โอย แต่ดู 2 ดารานำกัดกันผมก็ว่าคุ้มแล้วนะครับ ทั้งฮาและน่ารักจริงๆ ส่วนพวกดาราสมทบก็น่ารักตามเคย Nora Ephron ไม่ทำให้ผิดหวังคับ (และไม่ทำให้ผู้สร้างผิดหวังด้วยครับ เพราะโกยเป็นร้อยล้านอีกแล้ว) แม้จะไม่อบอุ่นเท่า Sleepless แต่หนังก็ทำได้ดีในทางของมันครับ เน้นฮาเน้นน่ารัก แล้วหนังยังมีแง่มุมสาระดีๆ ไม่น้อยเลยนะครับ ที่ผมชอบมากคือฉากที่แคธลีนเธอกำลังจะปิดร้านแล้วก็มองเข้าไปในร้านนึกถึงภาพอดีตที่มีความสุขเป็นฉากง่ายๆ เลยครับ ที่บอกว่าร้านหนังสือนี้ไม่ใช่แค่ร้านในเชิงการค้าสำหรับเธอ แต่มันเป็นอะไรที่มีความหมายกว่านั้น ไม่รู้สิครับ ผมว่าคนที่ทำธุรกิจหรือการค้าที่เปิดด้วยความรักในเรื่องนั้นจริงๆ มันจะมีอะไรมากกว่าสินค้าครับ มันจะมีเรื่องของจิตใจ มีความผูกพันและความรักผสมอยู่ด้วย ไม่ว่าจะคนที่เปิดร้านหนังสือด้วยความรักจริงๆ หรือคนที่ทำอาหารด้วยความรักจริงๆ อะไรอย่างเนี้ย คือโอเครับส่วนหนึ่งของทำเพื่อเลี้ยงชีพ แต่ผมว่าลึกๆ แล้วมันต้องมีอะไรมากกว่านั้น เช่นคนขายอาหารเงี้ย เขาจะไม่ใช่แค่สักแต่ทำๆๆ แต่ระหว่างที่เขาทำนั้นมันจะมีความตั้งใจใส่ลงไปด้วย หรือแค่ร้านกาแฟนี่แหละครับ เราเห็นแค่ชงๆๆ ใส่เครื่องปั่นๆ แล้วเสร็จออกมา 1 แก้ว แต่ผมว่าถ้าคนทำนั้นทำด้วยความรักจริงๆ กาแฟแก้วนั้นจะต้องมีความหมายมากกว่า กาแฟ 1 แก้วแน่ๆ ครับ ลองดูฮะ ผมเชื่อว่าอะไรแบบนี้เราจะสัมผัสได้ หากเราสังเกตจริงๆ น่ะครับ ว่างๆ ลองดูสิฮะ ตอนไปกินกาแฟตามร้านก็ได้ ลองสังเกตตอนพนักงานเขาทำดู ผมว่าคนที่รักในงานนั้นกับคนที่ทำเพราะมันเป็นอาชีพน่ะต้องมีอะไรบ่งบอกอยู่ ฉากเจ๋งอ ๆ อีกอันที่ผมชอบมากคือตอนที่ร้านของแคธลีนเริ่มย่ำแย่ลง เธอเลยลองเข้าไปในร้านหนังสือของฟ็อกซ์ดู แล้วเธอก็พบว่าการจัดวางหนังสือเป็นไปอย่างลวกๆ และพนักงานไม่ได้มีความรู้เรื่องหนังสือเลยแม้แต่น้อย จนไปๆ มาๆ เธอเลยร่ายเองเลยครับว่าหนังสือเล่มนี้ ใครเขียน พิมพ์เมื่อไหร่ มีกี่เวอร์ชั่น เฮ่อ ผมคิดถึงร้านหนังสือแล้วก็ร้านวีดีโอแบบนี้จังเลยครับ เมื่อก่อนมีนะครับ แถวบ้านผมมีอยู่ แต่ตอนนี้โดนร้านใหม่ๆ กลืนไปหมดแล้ว หมายถึงร้านวีดีโอ VCd น่ะนะครับ เมื่อก่อนมีร้านที่รู้จริงรู้ลึกนั่งคุยกัน แต่สุดท้ายก็ล่มสลายไป ... เฮ่อ ไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆ ในโลกนี้ ดังนั้นหนังเรื่องนี้เลยมีอะไรเยอะครับ ไม่ใช่แค่รักหนุ่มสาวเท่านั้น มันยังมีเรื่องความรักให้แก่กัน ความรักต่อบางสิ่งบางอย่าง เช่นรักในหนังสืออะไรทำนองนี้น่ะครับ มีแง่มุมเรื่องความรักหลายอันอยู่เหมือนกัน ดูได้เลยครับ ไม่ผิดหวังแน่ๆ สองดาวครึ่งตามเคยครับ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=10000tip&group=11&month=11-2005&date=21&blog=2 จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 12:39:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 The MatchMaker (1997) คู่สมไม่ต้องสร้าง *สำหรับคู่รัก ที่เจอกันด้วยหัวใจ ไม่ใช่หน้าตาหรือคารม* แนวหนัง โรแมนติก + ตลก แบบอังกฤษ ผมเชื่อว่าแต่ละคนมีวิธีการดูหนังโรแมนติกต่างกันไปนะครับ บางรายก็อาจจะใช้เลาทั้งวันเอาหนังรักๆ มาดูต่อๆ กัน กะจะให้น้ำตาลในเลือดมันทะลักกันไปเลยก็มี แต่สำหรับผมนะครับ มักจะดูหนังรักซักเรื่องนึงแล้วก็เว้นไปดูหนังแนวอื่นซัก 2 - 3 เรื่อง ก่อนจะเอาหนังรักมาดูอีก เพราะผมเชื่อว่าถ้าหนังโรแมนติกเรื่องนั้นๆ มันแจ๋วจริงล่ะก็ มันก็ไม่จำเป็นจะต้อง Build อารมณือะไรมากเลยครับ หนังจะต้องสามารถทำให้คนดูรู้สึกหวานแหววตามไปได้เองน่ะ สำหรับเรื่องนี้นะครับ เคยได้เข้าฉายในโรงบ้านเราด้วยนะครับ (อย่างเงียบเชียบแบบโคตรๆ) เพราะดาราไม่ดังนี่ครับ แล้วหนังยังเป็นสไตล์อังกฤษด้วย ยิ่งขายยากกันไปใหญ่เลยในตลาดบ้านเาน่ะ ผมหามาดูได้นี่ก็บุญแล้วล่ะครับ หนังเป็นเรื่องของมาร์ซี่ (Janeane Garofalo) เป็นผู้ช่วยของวุฒิสมาชิกที่กำลังลงสมัครรับเลือกตั้ง แล้วเธอก็มีภารกิจจะต้องเดินทางมายังเมืองๆ หนึ่งในไอร์แลนด์ ซึ่งก้พอดีครับ ไอ้เมืองที่ว่าก็กำลังมีงาน "เทศกาลจับคู่" ด้วย พอเธอก้าวเข้าในเมืองเท่านั้นล่ะครับ ก็มีหนุ่มชื่อ ฌอน (David O'Hara) หมายปองเธอทันที แล้วมิหนำซ้ำยังมีพ่อสื่อประจำเมืองอย่างเดอมอท (Milo O'Shea) มาช่วยอุ้มสมให้อีก ในตอนแรกเธอก็ไม่สนหรอกครับ เพราะมาทำงานอ้ะ แต่แล้วไปๆ มาๆ หัวใจของเธอก็เริ่มอ่อนลงจนได้ แล้วจะเป็นไงต่อ ต้องดูครับ อืมม์ กี่รอบแล้วล่ะครับเนี่ย  ตกลงว่าหนังรักสไตล์อังกฤษนี่มันจะดีทุกเรื่องเลยรึไงฟะ ไอ้พวก Notting Hill ก็ดี Four Wedding And A Fenural ล้วนแต่ลงตัวทั้งสิ้น จะเอาฮาเอาหวานเอาอบอุ่นก็ได้ครบหมด และเรื่องที่ผมว่าอยู่นี่ก็เช่นกันครับ สิ่งหนึ่งทีคาดหวังจากหนังโรแมนติกแบบอังกฤษนั้น ก็คือ ความอบอุ่นครับ บรรยากาศชนบทที่เงียบสงบ ชาวเมืองมีมนุษยสัมพันธ์ ไอ้พวกนี้ต้องยกนิ้วให้เขาเลยครับ ถ่ายทอดออกมาได้ถึงจริงๆ อีกอย่าง เท่าที่สังเกตมานั้น ดาราบ้านเขาจะไม่ขายหน้าตานะครับ เออ เขาขายฝีมือกันมากกว่า ทั้ง Garofalo และ O'Hara เป็นคู่ที่เข้ากันมาก ฉากที่ฌอนแอบหอมแก้มมาร์ซี่รงหน้าผานั่นทำออกมาได้น่ารักจริงๆ ครับ ผมว่าตัว Garofalo เธอไม่ใช่คนสวยอะไรนะครับ จากการดูหนังมาหลายเรื่องเนี่ย หน้าตากลมๆ พิกล แต่มาเรื่องนี้ เออ ดูดีขึ้นว่ะเฮ้ย เออ แปลกดีครับ ดูไฉไลมากๆ คือหน้าเธอก็ยังกลมเหมือนเดิมน่ะครับ แต่ดูดีอ้ะ มีเสน่ห์เฉยเลย ตอนยิ้มนี่สดใสเอามากๆ ครับ อย่างนี้ไม่ชมไม่ได้ล่ะฮะ ดาราอีกรายที่ทำเอาผมตายคาจอก็หนีไม่พ้นลุง Milo O'Shea ในบทพ่อสื่อเดอมอทครับ เจ๋งสุดยอด ทุกฉากที่ออกมาน่ารักด้วย อบอุ่นด้วย เกินร้อยกันไปเลยล่ะ เขาเป็นพ่อสื่อประเภทมั่นใจในตัวเองครับ เชื่อว่าพอจับคู่แล้วก็ชัวร์ล่ะว่าคู่นี้เหมาะแน่ ตรงนี้เลยทำให้เขาลุ้นคู่ของพระนางในเรื่องค่อนข้างมาก (แต่ก็ยอมรับว่าเขามองไม่พลาดจริงๆ ฮะ ดูๆ ไปแล้วคู่นี้เหมาะกันจริงๆ) นี่ถ้าผมทำได้คงยกออสการ์สาขาดาราประกอบชายยอดเยี่ยมให้ไปเลยล่ะ ยิ่งไอ้ช่วงท้ายจะมีตอนที่ลุงแกค่อยๆ เดินมานั่งลงตรงเก้าอี้ประจำ แล้วก็นั่งมองภาพถ่ายคู่ของเหล่าหนุ่มสาวที่เขาสามารถสื่อรักจนทั้งคู่ตกร่องปล่องชิ้นกันนั่นน่ะ มันช่าง โว้ยยยยย  น้ำตาจะแตกเอาครับ แล้วตอนท้ายอีกดอกนึง ฉากที่ว่าเนี่ยก็เล่นเอาผมน้ำตาซึมไปอีกรอบครับ โธ่ ลุง จะเล่นดีไปไหนครับ ผมไม่รู้จะชมลุงเป็นภาษาอะไรแล้วนะเนี่ย ฝีมือการกำกับของ Mark Joffe ถือว่าทำได้ดีครับ แล้วยังมีนักแสดงเยี่ยมๆ ดนตรีเจ๋งๆ ของ John Altman หนังเลยออกมาอบอุ่นและน่ารักแบบสุดๆ ครับ เยี่ยมมากๆ ก้ไม่รู้จะติตรงไหนดีล่ะครับ ถ้าอยากดูหนังรักดีๆ ซักเรื่องนี่ก็เป็นอีกอันที่ไม่อยากให้พลาดครับ มันมีอะไรน่ารักๆ เกี่ยวกับเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ให้เราได้ยิ้มกันในหลายๆ ฉาก ไอ้พวกฉากงอนง้อหรือออกอารมณ์หึงก็ทำออกมาเจ๋งอ้ะฮะ ไม่หนักเกินไป แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าในชีวิตจริงพอเจอลมหึงแบบนั้นบ้างเราก็คงทำตัวไม่ถูกเหมือนกันแหละน่า ไม่ควรพลาดครับ สองดาวครึ่งโดยประมาณไปเลย http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=10000tip&group=11&month=12-2005&date=01&blog=1 จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 12:41:11 ]

ความคิดเห็นที่ 10 Runaway Bride (1999) สาวกลัวฝน อลวนทุกวิวาห์*โรแมนติก เบาสมอง ดูเอาสบายๆ กับเพลงเยี่ยมๆ เหมาะกับคู่ที่อยากได้หนังหวานๆ แบบบันเทิงน่ะ ว่างั้นเถอะ* แนวหนัง โรแมนติก + ตลก พอ Pretty Woman ดังทาง Touchstone Pictures บริษัทผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการก็คิดจะทำ Pretty Woman 2 ต่อในทันที แต่ก็นั่นแหละครับ ทั้ง Richard Gere, Julia Roberts และ ผู้กำกับ Garry Marshall ก็ยังไม่ตกลงชัวร์ๆ ซักที จนเวลาผ่านไปเกือบ 10 ปีน่ะครับ พวกเขาจึงกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง ในหนังเรื่องนี้ ซึ่งก็สร้างขึ้นมาเพื่อให้คนที่อยากเห็นคู่ขวัญคู่นี้ขึ้นจออีกครั้ง ได้หายคิดถึงกัน เรื่องราวเริ่มต้นเมื่อไอค์ เกรแฮม (Richard Gere) นักเขียนคอลัมนิสต์ที่ได้ยินเรื่องของแม็กกี้ คาร์เพนเธอร์ (Julia Roberts) สาวผู้ที่กลัวพิธีวิวาห์ครับ ทิ้งเจ้าบ่าวที่งานแต่งมาหลายรายแล้ว แม้จะเป็นเรื่องจริงก็ตาม แต่แม็กกี้ก็ไม่พอใจครับ ที่มีคนเอาเรื่องไปตีพิมพ์โดยที่ไม่ได้รับอนุญาตอย่างนี้ เธอเลยเล่นไอค์ซะจนโดนเจ้านายเฉ่ง ทำให้ไอค์ต้องรีบเดินทางไปกู้ชื่อตัวเองโดยการสืบหาความจริงเกี่ยวกับตัวแม็กกี้ แล้วไงล่ะครับ เขาก็ชอบเธอเข้าน่ะสิถามได้ อีกหนึ่งหนังโรแมนติกที่ดูเพลินอย่างมากครับ มีมุขฮาๆ แทรกเข้ามาเต็มไปหมด เพลงก็ดีๆ ทั้งนั้น ส่วนดารา โอย คุณ จะห่วงทำไม บทแบบนี้ขนมเลยล่ะครับ ส่วนต่างๆ ทำออกมาเพื่อความบันเทิงทั้งสิ้น บทพูดคมๆ ก็มีเยอะ ยิ่งไอ้คำขอแต่งงานนั่นยิ่งไปกันใหญ่ หนังสนุกครับ แต่ดูแล้วอย่าไปคิดมากนะครับ ดูเอาเพลินจริงๆ ครับ เพื่อนผมหลายคนบ่นว่าหนังมันไม่มีอะไรอ้ะ สาระก็ไม่ค่อยมี แต่ก็นั่นแหละครับ หนังเขาไม่ได้ขายสาระขนาดนั้นนี่หน่า มันเน้นตรงความสนุกมากกว่าครับ เพราะหนังมันลงสูตรเลยนี่ครับ เพลงดี ดาราดี ฮา และคำพูดก็คม เน้นความบันเทิงอย่างที่บอกน่ะแหละครับ สองดาวครึ่งครับ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=10000tip&group=11&month=12-2005&date=01&blog=4 จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 12:43:24 ]

ความคิดเห็นที่ 11 Frankie and Johnny (1991) สั่งหัวใจ อย่าให้มีเครื่องหมายคำถาม *เหมาะกับคู่ที่โรแมนติก แบบเป็นผู้ใหญ่ครับ อยากได้แนวนี้ก็ต้องเรื่องนี้เลย รักแบบไม่ฉายฉวยครับ* แนวหนัง โรแมนติกแบบผู้ใหญ่ อีกหนึ่งผลงานการกำกับของ Garry Marshall แห่ง Pretty Woman และ Runaway Brideโดยจับเอา 2 ดาราคุณภาพมาเล่นหนังคู่กัน นั่นคือ Al Pacino กับ Michelle Pfeiffer ในหนังโรแมนติกแบบผู้ใหญ่ครับ ... ผมไม่ได้หมายถึงหนังผู้ใหญ่แบบน้าน รู้นะคิดอะไรอยู่ มันเป็นความรักแบบผู้ใหญ่น่ะครับ อย่างที่ผมเคยบอกอ้ะ ประมาณมุ่งแสวงหาคู่ชีวิตและความมั่นคง ไม่ได้ปิ๊งฉาบฉวย โดย Pacino เป็น จอห์นนี่ ชายผู้เพิ่งพ้นโทษออกจากคุกมาหมาดๆ แล้วก็ได้งานทำที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งทำให้เขาได้เจอกับ แฟรงกี้ (Pfeiffer) สาวเสิร์ฟในร้านนั้น จอห์นนี่เลยส่งขนมจีบไป แต่แฟรงกี้ไม่ค่อยเล่นด้วยเท่าไหร่ สาเหตุก็เพราะเธอเคยเจ็บมามากน่ะครับ เธอเลยกลัวที่จะมีความสัมพันธ์ครั้งใหม่ ... บอกแล้วว่ามันเป็นความรักสไตล์ผู้ใหญ่จริงๆ อ้ะ ทีนี้ความหวานอะไรจึงไม่ค่อยมีครับ มันจะเน้นการพูด เกี่ยวกับชีวิต มุมมองของหัวใจอะไรมากกว่า ดังนั้นถ้าคุณคิดจะเลือกหนังดูสบายๆ กับยาหยีล่ะก็ ดูไปสวีตวี๊ดวิ่วไป เรื่องนี้ไม่น่าจะเหมาะล่ะครับ เพราะมันถกประเด็นชีวิตกันทั้งเรื่องเลย ไอ้พวกหวานมาซึ้งไปล่ะไม่ค่อยมีล่ะครับ เดี๋ยวดูๆ ไปแล้วมันจะถกกันมากกว่าที่จะซบกันน่ะสิครับ (นี่ผมเตือนด้วยความหวังดีนะคับเนี่ย 5555 ) ดังนั้นหนังเหมาะสำหรับคนที่อยากจะได้แง่คิดเพิ่มเติมเกี่ยวกับแง่มุมของหัวใจมากกว่า นะฮะ ดูแล้วคงจะได้มุมมองในเรื่องความรักแบบผู้ใหญ่ หรือมุมแบบคนที่เคยผ่านความเจ็บช้ำเพราะรักมาแล้วน่ะนะครับ ถ้าหากสังเกตสักนิดจะรู้สึกได้ครับว่าหนังมันมีอยู่แค่ไม่กี่ฉาก ตัวละครก็ไม่กี่ตัว ซึ่งนั่นก็เพราะว่า หนังดัดแปลงมาจากบทละครเวทีของ Terrence McNally ซึ่งตอนฉบับละครเวทีนั้น แสดงโดย Kenneth Welsh กับ Kathy Bates (ก็เจ๊คนที่เล่นเป็นแอนนี่ วิลส์ค แห่ง Misery ได้อย่างน่าขนลุกยังไงล่ะครับผม) และตอนแรก Bates เอง จะมารับบทเดิมครับ แต่สุดท้าย Pfeiffer ก็คว้าไป ซึ่งผมถือว่าเป็นเรื่องดีครับ เพราะ Pfeiffer ดูมีเสน่ห์กว่า Bates มากโขอยู่ (ดูสวยกว่าด้วยล่ะครับ อันนี้ชัดเจนเลย) และบทแฟรงกี้นี้ก็ต้องสามารถทำให้คนดูรู้สึกเห็นใจได้ ซึ่งผมว่า Pfeiffer จะสามารถทำประเด็นนี้ได้ดีกว่า Bates น่ะครับ เอาล่ะ ฝีมือนักแสดงก็เข้ม หนังก็ดีครับ ถ้าคิดว่าแนวหนังสไตล์นี้ เข้าทางกับคุณ ก็อย่ารอช้าครับ หามาดูได้เลย มันมีสาระและแง่มุมความรักของผู้ใหญ่ ที่แสวงหาความมั่นคงในชีวิต หรือแง่มุมของคนที่เคยเจ็บมาก่อน ความทรมานของผู้หญิงที่เคยโดนคนที่เธอรักและไว้ใจหักหลังเอาเนี่ยมันมากมายไม่ใช่น้อยครับ ดูแล้วเข้าใจเลยว่า ทำไมผู้หญิงบางคนกลัวที่จะเริ่มต้นความสัมพันธ์ใหม่อีกครั้ง นั่นก็เพราะมันไม่ใช่แค่เจ็บแปล่บๆ แล้วหายเมื่อไหร่เล่า มันเจ็บยาวและปวดนานครับ หนังดีครบเครื่อง ดาราดี บรรยากาศในหนังก็ดีครับ ง่ายๆ เหมือนเราตามดูชีวิตของสองคนนี้ยังไงยังงั้นเลยล่ะ บทก็ดีครับ แง่มุมความรักน่าสนใจ ไม่ควรพลาดนะครับผม แค่ดูสองดารานำก็คุ้มแล้วล่ะฮะ สองดาวครึ่งครับ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=10000tip&group=11&month=12-2005&date=04&blog=2 จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 12:45:04 ]

ความคิดเห็นที่ 12 How to Lose a Guy in 10 Days (2003) แผนรักฉบับซิ่ง ชิ่งให้ได้ใน 10 วัน *เรื่องนี้คู่รักดูแล้วต้องขำ เพราะมันยำพฤติกรรมทั้งดีและไม่ดีของคนเป็นแฟนกันมาได้อย่างลงตัวสุดๆ ใครที่คิดว่าตนไม่เข้าใจคนรักเรา ลองดูและลองเปิดใจ ท่านอาจจะได้คำตอบอะไรบางอย่างนะครับ* แนวหนัง โรแมนติก + ตลก น่ารักๆ นี่ล่ะครับท่านทั้งหลาย นี่เป็นหนังที่ทำออกมาได้สนุกและฮา น่ารักครบเครื่องอีกต่างหากด้วย เรื่องราวของแอนดี้ แอนเดอร์สัน (Kate Hudson) คอลัมนิสต์สาวที่กำลังจะทำคอลัมน์ เกี่ยวกับการบอกวิธีว่า "ต้องทำยังไง ถึงจะชิ่งจากผู้ชายได้ใน 10 วัน" แล้วเธอก็เลือกเป้าหลายในการทดลอง นั่นคือ เบนจามิน แบร์รี่ (Matthew McConaughey) นักโฆษณาหนุ่มอนาคตไกล และขณะเดียวกันทางฟากแบร์รี่ ก็มีคนมาท้าให้เขาจีบหญิงให้สำเร็จใน 10 วัน เป้าหมายก็คือ แอนดี้ เอาล่ะสิครับ คนนึงจีบเพื่อเป็นแฟน อีกคนจีบเพื่อให้เลิก มันจะเป็นยังไงล่ะทีนี้ หนังขายเสน่ห์ 2 ดารานำแบบเต็มที่ เนื้อหาข้างในก็น่ารัก ดูเพลินมิใช่น้อย ผมชอบอ้ะคับ ชอบมากๆ ด้วย เพราะจะว่าไปหนังมันกัดพฤติกรรมของคนเป็นแฟนกันแบบเต็มๆ อย่างตอนที่เบนกับแอนดี้ไปดูแข่งกีฬา แล้วแอนดี้จะเอาโค้กกระป๋องนึง ทีนี้เบนในฐานะผู้ชายก็ต้องออกไปซื้อใช่มั้ยครับ ทั้งๆ ที่โคตรอยากดูกีฬาเลยอ้ะ แต่ก็นั่นแหละ แฟนเราอยากกินเราก็เดินออกไปซื้อให้ แล้วพอซื้อมาปุ๊บ เจ๊แอนดี้แกยังจะจู้จี้เอาเป็นไดเอทโค้กอีก เออ คือ ใครเคยเจอสถานการณ์ทำนองนี้ในชีวิตจริงก็ต้องฮาอ้ะครับ ดีไม่ดีฮาทั้งน้ำตาเลยแหละ แล้วหนังก็เล่นกับเรื่องแบบนี้ตลอดทั้งเรื่อง ก็เพราะแอนดี้ต้องการสลัดเบนไปไงครับ เลยต้องงัดสารพัดมารยาหญิงที่จะทำให้ผู้ชายรำคาญได้ ออกมาใช้จนหมด ผมล่ะฮาไปทั้งเรื่องเลยล่ะครับ ยิ่งไอ้เรื่องอ้วนไม่อ้วนนี่ สุดตีน (ผู้หญิงมักห่วงเรื่องตัวเองอ้วนไงครับ เป็นแทบทุกราย ต้องพึมพำเรื่องอ้วนขึ้นมาเนี่ย แล้วพอเราพูดอะไรไป แทบจะทุกคำพูดครับ เธอจะเข้าใจว่าเราคิดว่าเธออ้วนซะนี่ เอิ้กๆๆ - บ้าไปแล้วครับผม เอิ้กๆๆ) แต่ขณะเดียวกัน ดูไปก็คิดไปล่ะครับ ว่า เออ ผู้หญิงมีจุดที่เรารำคาญก็จริง แต่ตัวเราเหล่าผู้ชายเนี่ย ก็มีกะเขาเหมือนกันนะครับ มันก็พอกันน่ะแหละ คู่รักทุกคู่ล้วนมีปัญหาเกี่ยวกับการปรับตัวทั้งนั้น รายไหนปรับได้ก็ดีไป รายไหนปรับไม่ได้ก็เลิกกันไป เรื่องแบบนี้พูดยากครับ เพราะบางคู่ก็เลิกกันด้วยเหตุผลที่ฟังไม่ค่อยขึ้น แต่เราจะไปว่าก็ไม่ได้เพราะเราไม่ใช่เขานี่ครับ ปัญหานั้นพวกเขาอาจจะรับไม่ได้จริงๆ เลยต้องเลิกไป คือจะไปบอกว่า "เลิกด้วยเรื่องแค่นี้เองเหรอ เป็นเรา เราไม่เลิกหรอก" บอกน่ะบอกได้ครับ แต่เราไม่ได้อยู่ในสถานการณ์นั้นจริงๆ ซะหน่อย จะไปคิดแทนคนอื่นได้ไงเล่า แต่ยังไงก็เหอะ มีปัญหาก็แก้ครับ พูดกันดีๆ ก่อนดีกว่านะ ถนอมความรักกันไว้ดีกว่า ผมว่านะ McConaughey แสดงได้ดีครับ ไหลลื่นทีเดียวกับบทนี้ แต่ในเรื่อง Hudson จะเด่นกว่าครับ เพราะเธอต้องแสดงท่าสารพัด ทั้งตอนออกมารยาหญิง ให้ดูเว่อร์ๆ ฮาๆ (แต่เป็นไปได้ครับ) หรือตอนที่เธอมองเบนด้วยสายตาที่ไม่ใช่แค่การเล่นเกมอีกต่อไป เธอเริ่มเห็นอะไรในตัวผู้ชายคนนี้จริงๆ Hudson เลยมีมิติค่อนข้างมากครับ และเธอยังดูน่ารักสุดๆ อีกด้วย ก็ถือเป็นงานท็อปฟอร์มอีกเรื่องของผู้กำกับที่ฝีมือชอบขึ้นชอบลงอย่าง Donald Petrie (Miss Congeniality, My Favorite Martian, Ri¢hie Ri¢h และ Grumpy Old Men) ในเรื่องเขาได้พลังดาราช่วยด้วยล่ะครับ และจังหวะต่างๆ ของหนังก็ลงไปหมดเลยด้วย เป็นงานที่ออกมาน่ารักลงตัวดีไม่ใช่น้อยเลยล่ะครับ เรื่องนี้ สองดาวครึ่งครับ เป็นโรแมนติก+ตลกที่ไม่น่าพลาดจริงๆ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=10000tip&group=11&month=12-2005&date=04&blog=3 จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 12:46:55 ]

ความคิดเห็นที่ 13 Ghost (1990) วิญญาณ ความรัก ความรู้สึก *รักแบบชั่วฟ้าดินสลาย ... ผมเชื่อว่าถ้าใครดู พอถึงฉากปั้นหม้อ มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ ล่ะครับ อิอิอิ*   แนวหนัง โรแมนติก หนังโรแมนติก แฟนตาซีที่ทำเงินระเบิดระเบ้อทั่วโลก ไม่เว้นแม้แต่ในบ้านเราครับได้ไป 15,177,031 ล้านบาท ในปี 2533 (แล้วก็ลากยาวมาถึงปี 2534) ซึ่งถือว่าสูงสุดแห่งปีทีเดียว หนังก็เป็นเรื่องของคู่รักแซม (Patrick Swayze) กับ มอลลี่ (Demi Moore) ที่รักกันหวานชื้นปานจะกลืนกิน แต่แล้วแซมกลับถูกฆ่าต่อหน้าต่อตามอลลี่เลยครับ ทว่าแม้ตัวแซมจะตายแต่วิญญาณยังอยู่ครับ เขากลับมาเพื่อปกป้องมอลลี่ ตามสัญญารักที่เขากล่าวไว้ว่า จะรักและพิทักษ์เธอไปตลอดกาล ตัวหนังนั้นดูเพลินสุดๆ ครับ ซาบซึ้งและสวยงาม Swayze นั้นแสดงได้ดีจริงๆ เขาทำให้คนดูเชื่อครับ ว่าเขารักมอลลี่เหลือเกิน ส่วน Moore ก็สวย น่ารัก ซึ่งถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าช่วงที่หนังฉายนี่ ทรงผมสั้นๆ แบบในหนังนี้จะฮิตกันทั่วบ้านทั้วเมืองเลยล่ะ (ก็ครือๆ กับทรง กุมภาพันธ์ เมื่อปีกลายล่ะครับ) แต่คนที่เด่นสุดๆ จนคว้าออสการ์ไปรับประทานก็คือ เจ๊ Whoopi Goldberg กับบท โอด้า เมบราวน์ หมอผีกำมะลอที่ดันเจอผีจริงๆ อย่างแซมป่วนชีวิตเข้าให้ คุณเธอก็ช่างยอดจริงๆ เล้ย โดยเฉพาะฉากตรงธนาคารน่ะครับ แค่ชุดที่แต่งก็สุดๆ แล้วนั่น ฮาเต็มๆ ไปเลยทีเดียว ซึ่งต้องถือว่าเธอโชคดีมากครับ และเกิดมาเพื่อบทนี้ด้วย เพาะตอนแรกจริงๆ แล้วบุคลิกของโอด้านั้นไม่ได้เป็นอย่างที่เราเห็นในหนังหรอกนะครับ แต่เธอกับ Swayze พระเอกของเรื่องช่วยกันต่อรองจนบุคลิกของโอด้าเป็นแบบนี้ ส่วนต่างๆของหนังก็ทำได้ดีทั้งสิ้นครับ ไม่ว่าจะเทคนิคพิเศษที่ทำให้แซมดูเป็นผีจริงๆ ได้ หรือเพลง UNCHAINED MELODY ที่เอามาใช้จนฮิตแบบสุดๆ ไปกับฉากปั้นหมอรอผัวอันลือลั่น และฉากจบที่ไม่ได้อลังการอะไรมาก แต่สรุปทุกอย่างได้ดีครับ จบแบบนั้นแหละดีแล้ว ไม่ยืดยาดดีด้วย เฮ่อ หนังก็มีเกร็ดอะไรมาให้ทราบกันตามเคยนะครับ คือ ตอนแรกน่ะ บทพระเอกที่เขาเล็งๆ กันไว้ก็คือ Bruce Willis แต่เฮีย Bruce แกดันบอกปัดไปครับ เพราะคิดว่าหนังเรื่องนี้คงไม่เวิร์คหรอก แล้วไงล่ะครับ 5555 แต่การที่แกบอกปัดก็ถือเป็นเรื่องดีครับ เพราะบทนี้เหมาะกับ Swayze มากกว่าจริงๆ แต่ที่ต้องปรบมือให้ก็คือผู้กำกับ Jerry Zucker ซึ่งก่อนหน้านี้เขาทำแต่หนังฮาๆ อย่าง Airplane! หรือ Top Secret! แต่มาเรื่องนี้เขาสามารถทำหนังรักเรื่องนี้ให้ออกมาซาบซึ้งตรึงใจได้ ก็ต้องนับว่าฝีมือแน่มากล่ะครับ (จริงๆ ผมก็ไม่แปลกใจนะ เพราะเอะใจมาตั้งแต่สมัย Top Secret! แล้ว เพราะแกเคยแต่งเพลงซึ้งๆ ไว้ในหนังเรื่องนั้นน่ะสิครับ แล้วมันซึ้งมากจนผมยังอึ้งง่ะ ว่าพี่แกเนี่ยนะแต่ง ก็เรียกได้ว่ามีแววซึ้งๆ มาตั้งแต่ยุคนั้นแล้วล่ะครับ) ประทับใจดีครับ น่าติดตามตลอด ตอนฮาก็ฮา ตอนซึ้งก็ซึ้ง หรือตอนลุ้นในช่วงท้ายก็ยังทำออกมาได้ตื่นเต้นด้วย โอย ครบรสกันไปเลย สองดาวครึ่งสิครับ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=10000tip&group=11&month=12-2005&date=06&blog=3 จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 12:48:58 ]

ความคิดเห็นที่ 14 Down to You (2000) รักหนสอง ต้องลึกสุดใจ *สำหรับคู่รัก ที่กลับมาคบกันแล้วสมหวังครับ* หนังเรื่องนี้ก็จัดว่าตามรอยความสำเร็จของ She's All That มาน่ะครับ ได้ Freddie Prinze Jr. คนเดิมมารับบทนำเป็น อัลเฟรด คอนเนลลี่ นักศึกษาที่ได้มาพบเจอกับ อีโมเจน (Julia Stiles) สาวสวยน่ารัก แล้วทั้งคู่ก็รักกัน แต่ด้วยความแตกต่างครับจึงทำให้มีปัญหากระทบกระทั่งกัน แล้วรักนี้จะลงเอยยังไงน้อ อืมม์ หนังไม่ดังนักครับ ส่วนผมดูแล้วเห็นว่าโอเค โอเคจริงๆ นาครับ อย่างแรกคือเรื่องนักแสดงน่ะเลิกห่วงเถอะ ใช้ได้อยู่แล้ว ด้านเนื้อเรื่องนั้น มันก็ยังคงเวียนวนอยู่แต่ตรงที่ว่า ฉันรักเธอ เธอรักฉัน มีแค่นี้จริงๆ นะครับ เป็นเรื่องของความรักล้วนๆ และไม่เชิงโรแมนติกซะทีเดียวครับ มันจะเป็นเรื่องของความรักจริงๆ มากกว่า อ้าว แล้ว โรแมนติกไม่ใช่ความรักรึ บางคนอาจสงสัย ในความเห็นผม ผมว่าความโรแมติกมันเป็นเพียงส่วนหนึ่งหรือเป็น Subset ของความรักมากกว่าครับ ซึ่งใครเคยมีความรักก็คงปฏิเสธไม่ได้นะครับ ว่าความรักน่ะไม่ได้มีแต่เรื่องโรแมนซ์เพียงอย่างเดียว มันต้องมีปัญหา การทะเลาะ ไม่เข้าใจกัน เกิดขึ้นควบคู่ไปด้วย ซึ่งหนังก็นำเสนอตรงนี้ได้ดี เหมือนกับเราได้นั่งดูชีวิตรักของชายหญิงคู่หนึ่ง ว่าเป็นอย่างไรบ้าง มีทั้งสุขและทุกข์ ตอนสุขนี่ก็แทบจะแกะจากกันไม่ออก แต่พอมีปัญหากันก็แทบจะมองหน้ากันไม่ติด (ทั้งๆ ที่อยากจะมองหน้าจะตายไปอ้ะ  ฮือๆ) ไอ้อะไรแบบนี้นี่แหละครับที่ทำให้ผมชอบหนังเรื่องนี้ในระดับหนึ่ง เพราะมันค่อนข้างถึงและครบเครื่องครบรสในเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ตอนต้นเรื่องหนังก็แนะนำให้เรารู้จักอัลและอีโมเจน เขาเจอกันตอนเรียน เราเห็นเขารักกัน แล้วก็สวีทกัน จนท้ายสุดก็มีปัญหากัน ผมชอบอ้ะคับ หนังเอาปัญหาที่คู่รักวัยรุ่นส่วนใหญ่ต้องเคยเจอกันมาทั้งนั้น เช่น ขัดใจเรื่องข้าวของเครื่องใช้ หรือ ฝ่ายหนึ่งมีอารมณ์อยากสวีทด้วยแต่อีกฝ่ายกลับไม่มีอารมณ์จะสวีทยังเงี้ย ไปๆ มาๆ เลยกลายเป็นเรื่องขึ้นมาซะนี่ ดูไปแล้วก็พยักหน่าหงึกๆ เพราะมันใช่เลยอ้ะคับ แล้วแน่นอนว่า แต่ละฝ่ายก็ย่อมมีโลกของตัวเอง ซึ่งจุดนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าอีกฝ่ายพร้อมจะเข้าใจความเป็นอีกโลกหนึ่งของเขามั้ย ถ้าทำไม่ได้ก็คงต้องมีการแยกกันเกิดขึ้นน่ะครับ เพราะเข้ากันไม่ได้ ซึ่งอัลกับอีโมเจนก็ทำท่าจะเป็นเช่นนั้นเหมือนกัน ผมว่าหนังเรื่องนี้ตั้งชื่อไทยได้ตรงกับเนื้อในมากๆ ครับ เพราะในเรื่อง ความรักมันจะเกิดขึ้นสองครั้ง ครั้งแรกก็อย่างที่บอก เกิดตอนเรียน แล้วความรักครั้งที่สองก็มาเกิดอีกทีตอนที่ 2 คน เป็นผู้ใหญ่ขึ้นแล้ว อะไรๆ มันจึงเปลี่ยนไป ซึ่งผมว่าผู้กำกับ Kris Isacsson (พี่แกเขียนบทหนังเรื่องนี้ด้วยครับ) ทำออกมาได้ดีและถึงพอสมควร ดูหนังแล้วจะรู้สึกเลยครับ ว่าอารมณ์ครึ่งแรกกับครึ่งหลังมันแตกต่างกัน ครึ่งแรกเป็นรักวันรุ่น ดูสดใสมีเรื่องฮาๆ เพียบ ส่วนปัญหาที่ทั้งคู่มีก็ดูเหมือนจะเป็นเรื่องผิวเผิน เป็นเรื่องอารมณ์มากกว่า แล้วทั้งคู่ก็เอาแต่อารมณ์ด้วยครับ พออีกฝ่ายหนึ่งหนักมา อีกคนก็หนักตาม จะเพราะทั้งคู่ยังเด็กหรือยังไงก็แล้วแต่เถอะ แต่พอมาครึ่งหลังหนังดูโทนเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาจริงๆ ครับ ทั้งคู่เริ่มพูดด้วยเหตุผล + ความรู้สึกมากขึ้น ไม่ได้ใช้อารมณ์ล้วนๆ อีกต่อไป แต่ถ้าว่ากันถึงตัวหนัง มันก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอกครับ มันยังคงเป็นเรื่องรักๆ ธรรมดานั่นเอง หลายๆ อย่างยังไม่ถึงนัก เรื่องอารมณือะไรอาจจะแค่ในระดับหนึ่ง ทว่าตรงเนื้อในนี่สิ ผมว่า Isacsson สังเกตแง่มุมความรักของวัยรุ่นออกมาได้เข้าท่าครับ ค่อนข้างละเอียดและน่าคิดดีจริงๆ หนังไม่ถึงกับดีครับ แต่ในหนังน่ะมีดีนะ อันนี้แล้วแต่ด้วยนะครับ เผอิญผมดูหนังแล้วคิดตามอยู่แล้วด้วย ถือเป็นกำไรน่ะครับ แล้วนี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับหัวใจด้วย ผมเลยคิดว่ากำไรเรื่องแบบนี้ก็ดีเหมือนกันครับ เพราะปรับใช้ได้จริงและเห็นได้จริง บางครั้งเราไม่ต้องรอให้ปัญหานั้นๆ มาเกิดกับเราแล้วเราค่อยคิดก็ได้นะครับ เราลองคิดก่อนล่วงหน้าเผื่อตอนมีปัญหาจริงๆ เราจะได้พอตั้งหลักได้ถูก ยิ่งปัญหาเรื่องรักๆ ด้วยแล้ว มีทีล่ะเหนื่อยครับ (แต่มันจะมาสนุกตอนงอนนี่แหละ ) ดูได้ ไม่ผิดหวังครับ สองดาวเฉียดครึ่งครับ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=10000tip&group=11&month=11-2005&date=20&blog=3 จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 12:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 15 One Fine Day (1996) วันหัวใจสะกิดกัน *สำหรับคู่ที่รักแรกปิ๊ง* แนวหนัง โรแมนติก + ตลก + น่ารักๆ + ยอดเยี่ยมๆ อ่านจากแนวหนังคงพอจะเดาได้นะครับว่าผมค่อนข้างชอบหนังเรื่องนี้เอามากๆ ทีเดียว ก็ทำไงได้ล่ะครับ มันออกมาโดนใจน่ะ และผมว่ามันทำออกมาได้ถึงและยอดมากๆ สำหรับหนังโรแมนติกของฝั่งตะวันตกเขาน่ะครับ ไม่ใช่สไตล์ชีวิตหนักๆ แต่มันเป็นแนวแบบพ่อแง่:-)อนที่น่ารักและลงตัวสุดๆ เรื่องหนึ่งเลยล่ะ นี่ก็เป็นงานกำกับของ Michael Hoffman น่ะครับ ก่อนที่จะไปจับงานกำกับเรื่อง William Shakespeare's A Midsummer Night's Dream เป็นเรื่องวันวุ่นๆ ของ เมลานี ปาร์คเกอร์(Michelle Pfeiffer) คุณแม่ยังสาวที่จะต้องดูแลแซมมี่ ลูกจอมซน (Alex D. Linz) พร้อมๆ กับต้องพรีเซนต์งานสำคัญที่จะชี้ชะตากรรมของเธอได้เลยว่าจะรุ่งหรือไม่รุ่ง ส่วนอีกคนก็คือ แจ๊ค เทเลอร์ (George Clooney) คอลัมนิสต์หนุ่มที่กำลังตามข่าวสำคัญ แต่ขณะเดียวกันก็ต้องมาทำหน้าที่คุณพ่อ เลี้ยงลูกสาวของเขา แม็กกี้ (Mae Whitman) โอย วันนี้เป็นวันที่โคตรวุ่นของทั้ง 2 เลยครับ ทั้งสองได้รู้จักกัน เริ่มต้นด้วยการไม่กินเส้นกัน ตีกัน พูดจาแขวะกันตลอด แต่ก็ลงท้ายด้วย ... อะไรคงไม่ต้องเดาให้เสียเวลานะครับ  ชื่อหนังก็บอกโต้งๆ ว่า "วันหัวใจสะกิดกัน" ไม่ใช่วันแดงเดือดซะหน่อยน่ะ หนังเป็นเหตุที่เกิดขึ้นในวันเดียว ซึ่งบอกได้ว่าทำได้ดีโคตรๆ น่ะครับ แน่นอน 2 ดารานำฉายเสน่ห์แบบเกินร้อย พี่ George แกก็ยังหล่อคอเอียงตามเคย เรื่องนี้เขาดูเทห์และมีความน่ารักแบบสุดๆ แล้วยังเพิ่มด้วยความฮาขี้เล่น ผมล่ะคลั่งพี่แกจากเรื่องนี้แหละครับ พอดูปุ๊บผมล่ะเป็นแฟนพันธุ์แท้ของแกทันที ยิ่งฉากช่วงแรกๆ ที่พี่แกปรึกษาจิตแพทย์ โดยใช้ปลาเป็นตัวแทนเขานี่ก็ฮากันเต็มที่ล่ะครับ ส่วน Pfeiffer ก็สบายๆ ครับ เล่นได้อย่างลื่นไหล ทั้งเปิ่นและมีความเป็นสาวเก่ง ภายนอกของเธอนั้นดูแกร่งนะครับ แต่ความเป็นจริงน่ะเธอซ่อนความอ่อนแอเอาไว้ ฉากที่เธอยืนกรานไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากผู้ชายนี่ บ่งบอกถึงความเป็นตัวเธอได้อย่างดี ซึ่งในหนึ่งวันนี้ ทั้งคู่ต้องมาเจอและกัดกันตลอดงานครับ (ซึ่งบทสนทนาเป็นไปอย่างฮาสุดๆ ครับ น่ารักมากๆ แล้วก็แสดงความเป็นตัวตนได้สุดๆ เลยจริงๆ) แต่นั่นก็ทำให้ทั้งคู่รู้จักตัวตนของกันและกันไปเรื่อยๆ คือแจ๊คก็ดูเมลานี่ย์ออกครับ ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้ข้างใน ทำให้เขาเริ่มมองเธอด้วยสายตาที่อ่อนโยนขึ้นเรื่อยๆ และเพราะเมลานี่ย์นี่เอง ที่ทำให้กำแพงซึ่งแจ๊คชอบสร้างไว้ค่อยๆ พังทลายลง เพราะความจริงแล้ว แจ๊คเป็นคนที่ไม่ใคร่จะศรัทธาในความรักแล้วน่ะครับ เลยชอบทำตัวเป็นพ่อพวงมาลัย โปรยเสน่ห์ไปเรื่อย ทำให้เขาห่างเหินจาก "ความรักและความเข้าใจ" ที่แท้จริงไปนานโข แต่ก็เพราะเขาได้เห็นบางอย่างในตัวเมลานี่ย์นี่แหละ เขาจึงเริ่มรู้สึกอยากจะรักใครสักคนขึ้นมา นี่แหละหนอ ความรักตอนจ้องๆ หาๆ นั่งคอยแทบตายไม่ยักกะมา แต่พอเราแทบจะลืมๆ ไม่ค่อยสนใจกับมันแล้ว มันก็ชอบจู่โจมมาแบบไม่ทันตั้งตัวทุกที นอกจากนี้ บรรยากาศครับ มันโรแมนซ์กันได้ทั้งเรื่อง ทั้งสองแสดงทีท่าว่าจะจีบกันโดยไม่ต้องยื่นดอกไม้หรือพูดหวานๆ แม้แต่นิดเดียว แค่พูดครับ พูดกันเชิงหาเรื่อง แต่มันแฝงนัยการจีบได้อย่างยอดเยี่ยม แน่นอนว่าคนที่เสนอการจีบคนแรกย่อมเป็นพี่ George ครับ คือ ถ้าหนุ่มคนไหนอยากก็อปปี้บุคลิกพี่แกไปใช้นี่ ทำได้ทำเลยนะครับ ผมว่าทำสาวๆ หลงได้แน่ๆ พูดไปยิ้มไป กรุ่มกริ่ม (ไปๆ มาๆ บุคลิกสไตล์ผมก็มาจากพี่แกนี่แหละ) และส่วนที่สุดยอดเกินคำบรรยายใดๆ ก็คือดนตรีกับเพลงประกอบที่อัดกระหน่ำกันตลอดทั้งเรื่อง และแต่ละเพลงก็สุดยอดครับ มันเข้ากับหนังได้อย่างลงตัว ขอย้ำว่าทุกเพลงที่หนังใช้ครับ ซึ่งมีอยู่น้อยเรื่องนะ ที่จะเอาเพลงมาใส่ได้อย่างลงตัวขนาดเนี้ย แต่กับเรื่องนี้ เขาทำได้ครับ ผมก็เลยชอบน่ะสิ ชนิดที่พอผมดูจบปุ๊บนี่ก็วิ่งไล่ตามล่าหาซื้อ Soundtrack กันให้วุ่นเลยแหละครับ เพราะเพลงดีๆ ทั้งนั้น โดยเฉพาะ Have I Told You Lately ? ที่ Van Morrison ร้องได้อย่างให้อารมณ์สุดๆ แล้วฉากที่หนังใช้นี่ก็ได้ Feel มากๆ (ฉากตอนค่ำ แล้วฝนก็ตกพรำๆ อารมณ์เหงาๆ โอย สุดยอดดดดดดดดดดดด ) และยังมีอีกเพลงครับ นั่นคือ For the First Time ที่ดีทั้งโทนและความหมาย ก็ดีขนาดได้เข้าชิงออสการ์น่ะครับ ลองหาฟังดูแล้วกัน ดาราดี เพลงเด็ด ดนตรีเยี่ยม จังหวะโทนหนังแนวกุ๊กกิ๊กแบบผู้ใหญ่ ไม่เครียดนะครับ เป็นไปในเชิงน่ารักๆ น่ะ ผมเชื่อว่าคุณๆ น่าจะชอบกันล่ะครับ สำหรับคอหนังแนวรักหวานๆ แบบนี้ ดาราเด็กสองคนก็เพิ่มความสดใสน่ารักได้อีกเพียบครับ ตกลงคือมันดีไปหมดเลยล่ะฮะ แนะนำคำเดียวสั้นๆ ... ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง!!! สามดาวถ้วนครับ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=10000tip&group=11&month=12-2005&date=25&blog=5 จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 12:58:20 ]

ความคิดเห็นที่ 16 When a Man Loves a Woman (1994) จะขอรักเธอตราบหัวใจยังมีอยู่ *รักแบบร่วมทุกข์ ร่วมสุขอย่างแท้จริง* แนวหนัง โรแมนติก แบบขมๆ ก่อนที่บางคนจะมีปริมาณน้ำตาลในเส้นเลือดมากเกินไป ผมต้องลดบ้างล่ะครับ ต้องเอารักแท้แบบขมๆ มาให้ดูซะแล้วล่ะ ผลงานกำกับของ Luis Mandoki ครับผม เรื่องของคู่สามีภรรยา ไมเคิลและอลิซ (Andy Garcia กับ ... Meg Ryan อีกแล้ว)พวกเขามีครอบครัวที่ดี ลูกสาว 2 คนที่น่ารัก (Tina Majorino และ Mae Whitman) แต่มรสุมใหญ่ก็มาสู่ครอบครัวนี้ ปัญหามาจากสุขภาพของอลิซครับ เธอมีอาการติดสุราและอาละวาดบ่อยครั้ง อืมม์ ก็มีแต่รักแท้เท่านั้นแหละครับ ที่จะสามารถรักษาครอบครัวนี้ไว้ได้ หนังมันหวานแบบไม่หวานครับ งงมั้ย? คือถ้าหวานในความหมายของท่านคือการรักกันเคียงบ่าเคียงไหล่กันไปไม่ว่ายามสุขหรือยามเศร้า หนังเรื่องนี้ก็หวานโคตรละครับ เพราะไมเคิลก็รักภรรยาเหลือเกิน ดูแลเธอไม่ว่าเธอจะเป็นอะไร คือจะว่าไป ผู้ชายที่ทำเพื่อภรรยาทุกอย่างขนาดนี้มันก็ชักจะหาได้ยากขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะครับในโลกเรานี้ ดูแล้วถ้าจะซึ้งก็คงซึ้งตรงความรักแท้ที่ทั้งคู่มีต่อกันนั่นเอง โอย ถ้ายุคนี้เหรอครับ ดีไม่ดีก็หย่ากันไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว คู่รักบางคู่ ไม่ได้มีปัญหาด้วยซ้ำครับ แค่เบื่อหรือไม่ก็มีความเห็นไม่ตรงกันแค่เนี่ย เลิกกันแล้ว เฮ่อ มันก็ไม่ใช่เรื่องของผมอ้ะนะครับ เพราะผมเชื่อว่าทุกคนย่อมมีเหตุผลให้เลิกกันยามมีปัญหา แต่ผมอยากให้ดีต่อกันไว้ดีกว่าครับ เพราะอย่างน้อย ช่วงเวลาหนึ่งเขาหรือเธอก็เคยเป็นเหมือนลมหายใจของคุณนะครับ ดาราทุกคนแสดงได้อย่างยอดเยี่ยมครับ Garcia ดูน่ารักไปกับบทจริงๆ ฉากที่เขาร้องไห้นี่มันก็สมจริงสุดๆ ครับ จนอดสงสารไม่ได้ เพราะไม่ว่าจะอย่างไรเขาก็รักเธอ และไอ้การที่เขาต้องมาเจอเธออาละวาดจนบ้านไม่เป็นสุขอยู่บ่อยครั้ง หรือการที่มรสุมมันรุมเร้าแบบนี้ บางทีน้ำตาลูกผู้ชายมันก็หลั่งออกมาได้เหมือนกันนะครับ ดูแล้วมันซึ้งนะ ผมดูแล้วย้อนนึกถึงตัวเองน่ะครับ เวลาคนที่เรารักสุดหัวใจเจอปัญหาใหญ่ๆ ที่ไม่รู้จะแก้อย่างไร และเราก็ช่วยเธอไม่ไ่ด้มาก ทำได้เพียงอยู่เคียงข้างเธอและให้กำลังใจเท่านั้น ไม่รู้สิครับ ... มันเจ็บอ้ะ บางทีก็มีแค้นตัวเองด้วยซ้ำว่าทำไมเราถึงช่วยเธอไม่ไ่ด้เลย เฮ่อ ตอนดูแล้วก็อดน้ำตาซึมไม่ได้ครับ หนังมันทำได้ถึงมากจริงๆ ส่วน Meg Ryan มางาดนี้เธอพลิกบทเลยครับ เมื่อก่อนเป็นสาวสไตล์หวานๆ หรือไม่ก็ออกแนวห้าวๆ แบบน่ารัก แต่มาเรื่องนี้เจ๊แกเมาอาละวาดครับ ยิ่งไอ้ฉากที่เธอเปิดหน้าต่างออกไปโวยวายรถข้างนอกนี่ก็แทบสะดุ้งแล้วล่ะครับ เพราะเธอออกอารมณ์หงุดหงิดจริงๆ สัมผัสได้เลย ดูแล้วเชื่อแบบไม่ต้องสงสัยว่ากำลังเมาแน่ๆ (ไม่รู้ตอนถ่ายทำผู้กำกับแกกรอกเหล้าให้เจ๊แกหรือเปล่าน้อ ถึงได้สมจริงซะขนาดนี้) เนี่ยครับ ดาราดี ส่วนต่างๆ ในหนังก็ลงตัวและซึ้งดี แง่คิดเรื่องชีวิตคู่ก็หาน้อยไม่ เอาแค่ประเด็นการร่วมชีวิตกันนี่ก็เป็นอะไรที่เราลองเอาไปคิดเล่นๆ ได้แล้วล่ะครับ ว่าถ้าหากท่านมีสามีหรือภรรยา ... หรือไม่ต้องไกลขนาดนั้น เอาแค่แฟนนี่แหละ ท่านลองคิดดูว่าท่านจะรักเธอ เคียงข้างเธอไปได้แค่ไหน เพราะการตัดสินใจจะร่วมชีวิตใครสักคนมันไม่ใช่การสิ้นสุดนะครับ ไม่ใช่ว่าพอคุณแต่งงานปุ๊บแล้วจะได้พบกับความสุขไปชั่วนิรันดร์ และไม่ใช่ว่าพอท่านพบแฟนที่ถูกใจแล้ว จะมีแต่รอยยิ้มไปตลอดกาล การที่ท่านได้พบใครคนหนึ่ง ใครบางคนที่ท่านอยากร่วมเคียงข้างไปด้วยนั้น เป็นเพียงการเริ่มต้นครับ จริงๆ ตอนเริ่มคบนี่แหละจะเป็นช่วงที่สนุกและสวีทสุดๆ อะไรๆ ก็ดีหมด ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ ชี้ตึกเป็นตึก โอย ช่วงนั้นโคตรงดงามครับชีวิตนี้ แต่เชื่อเถอะครับ พอคบไปซักพัก บททดสอบความรักมันจะค่อยๆ โผล่มาทีละอัน ช่วงนี้ต่างหากถึงจะบอกได้ว่าเขาหรือเธอคนนั้นใช่สำหรับคุณแค่ไหน สำหรับในหนัง ก็จะเป็นบททดสอบความรักครับ ในตอนท้าย ไมเคิลและอลิซจะสามารถผ่านมันไปได้หรือไม่ ก็ต้องลองชมดูครับ สรุปได้ว่าหนังไม่ได้หวานแบบน่ารักนะครับ เป็นหนังชีวิตที่ทำให้เราเห็นถึงรักแท้ น่าดูครับ อาจจะเครียดนิดนึงนะฮะ ปรับใจนิดนึง แต่ผมเชื่อว่าท่านจะได้แง่มุมเกี่ยวกับชีวิตคู่ไม่ใช่น้อยเลยล่ะครับ และ ... สำหรับใครที่กำลังเผชิญกับบททดสอบความรักอยู่ในตอนนี้ล่ะก็ ขอให้ท่านผ่านพ้นมันไปด้วยดีครับ ผมจะเป็นกำลังใจให้พวกท่านอยู่ที่บ็อกนี่แหละ สองดาวครึ่งครับ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=10000tip&group=11&month=01-2006&date=05&blog=2 จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 12:59:42 ]

ความคิดเห็นที่ 17 La Boum (1980) ลาบูมที่รัก *รักวัยรุ่น* แนวหนัง ชีวิต + ความรักแบบวัยรุ่น จริงๆ แล้วจะว่าไป นี่จัดเป็นหนังชีวิตนะครับ เพราะมันเป็นเรื่องของวิค (Sophie Marceau) สาวน้อยวัย 13 ปี ที่กำลังสนุกกับชีวิตไปวันๆ แต่ถ้าจะลิ้งค์ให้มันมาเกี่ยวกับความรักมันก็ได้น่ะครับ เพราะวิคนั้น ก็กำลังเริ่มต้นพบรักเป็นหนแรกอยู่เชียว ชายคนนั้นก็คือ แมทธิว (Alexandre Sterling) เด็กหนุ่มวัยรุ่นผู้กำหัวใจของวิคได้ แต่แน่นอนล่ะครับ ลองขึ้นชื่อว่าความรัก มันก็ต้องมีปัญหามาให้ปวดหัวอยู่แล้ว และที่สำคัญ วิคปวดหัวเรื่องตัวเองยังไม่พอ ยังมีพ่อแม่ของวิคเอง (Claude Brasseur และ Brigitte Fossey) ที่แม้จะอยู่กินกันมานานปี แต่กลับมีปัญหาที่คาดไม่ถึงขึ้นมา จนบ้านจะแตกแหล่ไม่แตกแหล่อยู่แล้ว แต่บทสรุปจะลงเอยที่ตรงไหน ลองไปหาคำตอบกันครับ หนังเรื่องนี้ไม่ธรรมดานะขอรับกระผม เพราะหนังได้เข้าฉายในบ้านเราด้วย เมื่อปี 2525 โน่น (ซึ่งเป็นปีเกิดของผมพอดี) และตัวหนังเองก็ยืนโรงฉายอยู่เป็นเดือนๆ โกยไปเป็นล้านบาท ซึ่งยุคนั้นนับเป็นตัวเลขที่ไม่น้อยเลยนะครับ หนังดังแบบสุดๆ พ่อแม่ผมก็รู้จักหนังเรื่องนี้ครับ และที่ดังไม่แพ้หนังก็คือเพลง Reality ที่โคตรจะเพราะ ชนิดที่พอผมได้ยินก็เป็นต้องไปตามล่าซื้อเพลงนี้มาเก็บไว้ในครอบครองเลยทีเดียว แล้วหนังเรื่องนี้มีดีอะไร...ประการแรก Sophie Marceau ครับ โอย น่ารักเหลือเกินนนนนน สวย คม ดูทอมบอยนิดๆ แต่ก็แทรกความหวานเอาไว้แบบที่หนุ่มๆอย่างเราๆไม่อาจปฏิเสธได้ เฮ่อ รู้สึกว่าตัวเองเกิดช้ายังไงก็ไม่ทราบครับ ตอนเธอกำลังน่ารัก ผมดั้นเพิ่งเกิด โธ่ พระเจ้า ทำไมไม่ถีบผมลงมาเกิดให้ไวกว่านี้ว้า... อาจจะออกนอกหน้าไปนิดนะครับ แต่ผมว่าเธอน่ารักจริงๆ รับรองครับคุณอดใจไม่หลังรักเธอไมไ่หวหรอก ประการต่อมา หนังมีสาระเรื่องเกี่ยวกับความรักแบบ Puppy Love รักแรกรุ่นน่ะครับ ซึ่งเด็กๆ ที่เพิ่งจะริอ่านมีความรักน่ะนะครับ เอาเรื่องนี้ไปดูก็ดีครับ เป็นการเตรียมตัวและเตรียมใจล่วงหน้า เพราะความรักนั้น จะให้มันสมหวังทุกอย่างร้อยเปอร์เซ็นต์น่ะ มันเป็นไปไม่ได้หรอก ต้องมีผิดมีพลาดตามครรลองของมัน เราก็ทำได้แค่เตรียมรับเท่านั้นน่ะครับ ไม่อาจจะไปจัดกระทำกับมันได้ จะรักก็ได่ แต่ก็เผื่อใจไว้บ้างนะครับผม เวลาอะไรไม่เป็นไปตามใจหมายจะได้ไม่เจ็บจนเกินไป (แต่ส่วนใหญ่มันก็เจ็บปางตายทั้งนั้นแหละ) ด้านนักแสดง เฉียบครับ ทุกคนแสดงได้ดีทีเดียว หนังจัดว่าดูได้เรื่อยๆ เพลินดีและเป็นหนังวัยรุ่นที่ทำออกมาดีเรื่องหนึ่งเลยล่ะครับ แล้วนี่เป็นหนังฝรั่งเศสด้วย โทนและจังหวะบางอย่างมันอาจจะดูขัดๆ บ้าง ฟิล์มก็ไม่เนี้ยบเหมือนฮอลลีวู้ดเค้า แต่ถ้ามองข้ามไอ้อะไรเหล่านั้นไป หนังก็ทำได้ดี ไม่ผิดหวังหรอกครับ ก็อยากให้ลองดูครับ จะได้รู้ว่า หนังเรื่องนี้มีอะไร ทำไมคนรุ่นพ่อๆ แม่ๆ เราถึงฮิตกันนักหนา สำหรับผม ดูแล้วเข้าใจครับ มันคือหนังวัยรุ่นที่ดูร่วมสมัย ไม่มีตกยุค เพราะประเด็นความรักของวัยรุ่นมันเกิดขึ้นทุกยุคทุกสมัยอยู่แล้ว และยิ่งคนที่เป็นวัยรุ่นก็จะต้องคิด ใคร่ครวญเรื่องความรักกันอยู่เป็นกิจวัตรอยู่แล้วด้วย ดูแล้วก็จะเก็ททันที กับเรื่องของหัวใจสองดวงที่มันมาตรงกันแบบนี้ สองดาวครึ่งกันไปครับ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=10000tip&group=11&month=01-2006&date=13&blog=1 จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 13:00:47 ]

ความคิดเห็นที่ 18 La Boum 2 (1982) ลาบูมที่รัก 2 *รักวัยรุ่น แบบมีหัวคิด* แนวหนัง ชีวิต + โรแมนติก ผมบอกแล้วใช่มั้ยครับ ว่า La Boum น่ะดัง ภาคแรกก็โกยไปทั่วโลก จนทาง Gaumont บริษัทเจ้าของก็ตัดสินใจเข็นหนังภาคต่อออกมา โดยได้ผู้กำกับคนเก่า Claude Pinoteau ตามด้วยทีมนักแสดงจากภาคแรกครบครัน เรื่องราวในภาคนี้ วิค (Sophie Marceau) อายุ 15ปีครึ่งแล้วครับ แล้วเธอก็พบกับรักใหม่กับ ฟิลลิปเป้ (Pierre Cosso) หนุ่มหน้ามนผู้น่ารัก แล้วความรักครั้งนี้ของเธอจะเป็นไงบ้าง หนังภาคนี้ ผมชอบมากกว่าตอนก่อนครับ คือ จะว่าสวนกระแสก็แล้วแต่นะครับ เพราะส่วนมากคนเขาจะชอบภาคแรกมากกว่า ที่ผมชอบภาคนี้ก็เพราะ วิคโตขึ้นแล้วครับ ความรักของเธอมันไม่ใช่แค่ Puppy Love อีกแล้ว มันเป็นอะไรที่ก้าวไปอีกขั้นอย่างเห็นได้ชัด ในภาคแรกที่วิคชอบแมทธิวนั้น มันเป็นเพราะตามกระแสวัยรุ่น ที่วัยนั้นการมีแฟนเป็นเรื่องที่แทบทุกคนก็ทำกัน วิคเห็นชาวบ้านมีเลยอยากมีบ้าง อีกอย่างตอนนั้นมันเป็นความแปลกใหม่ของชีวิต เธอเพิ่งจะมีรักครั้งแรก รวมไปถึงฮอร์โมนวัยรุ่นที่เพิ่งพุ่งพล่านใหม่ๆ ความรักที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับแมทธิว มันจึงจัดว่าอยู่ในระดับรักแรกรุ่นไม่ล้ำลึกเท่าไหร่ครับ ออกจะผิวเผินมากกว่า แต่กับครั้งนี้ ความรู้สึกของวิคจะมามีอิทธิพลมากกว่า รู้สึกดีและปรารถนาจะอยู่ใกล้ รู้สึกมั่นคงเมื่อได้เจอฟิลลิปเป้ มันเป็นอะไรที่ลึกขึ้นครับ ไม่ใช่แค่เรื่องว่าหน้าตาอีกฝ่ายหล่อหรือสวย และไม่ได้เป็นการชอบตามกระแสเท่านั้น แต่มันเป็นเรื่องของหัวใจและเรื่องของ คนที่ใช่ น่ะครับ มันจึงมีความหมายและอะไรมากขึ้นกว่ารักครั้งก่อน ฉากที่ผมชอบมากคือ ตอนที่วิคไปเที่ยวดึกดื่นจนพ่อแม่ต้องมาตามรับกลับบ้าน วิคก็โดนพ่อแม่สวดซะยกใหญ่จนเธอต้องร้องไห้ออกมา คือ เธอรู้ว่าเธอผิดนะครับ แต่จะทำไงล่ะ ก็ความรู้สึกของเธอมันอยากอยู่ใกล้ฟิลลิปเป้นี่นา ... เรื่องแบบนี้มันพูดยากนะครับ ใครเคยมีแฟนน่าจะทราบนะครับ ไม่รู้ทำไม อยู่ใกล้คนที่เรารักทีไร มันจะอยากอยู่ไปเรื่อยๆ นานเป็นวันก็ไม่ว่าขอให้ได้อยู่ใกล้ เหมือนมีอะไรซักอย่างมาดึงเราเอาไว้น่ะ และไอ้การที่อยากอยู่ใกล้ๆ เขาเนี่ย ไม่ใช่แค่เพราะอยากได้คนคอยกุมมือเท่านั้น และไม่ใช่แค่เพราะอยากได้ยินเสียงเขาเท่านั้น ... มันเหมือนกับ เราอยากหายใจไปพร้อมกับเขา อยากให้โลกนี้มีแต่สองเรา อยากอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ เพราะเขาหรือเธอทำให้ความเหงาของเราหายไป และทำให้เราได้รู้ว่า แม้ในช่วงที่ใจเราเต้นรัว ก็สามารถมีความอุ่นใจอย่างประหลาดได้ ตื่นเต้นก็เพราะเขา อุ่นใจก็เพราะเขา อีกอย่าง ลองสังเกตดูครับ การรับรู้ของเราระหว่างตอนเดินคนเดียว กับตอนเดินจับมือกับแฟน รับรองว่าไม่เหมือนกันครับ นึกง่ายๆ สมมติเราเดินห้างเงี้ย เดินคนเดียวหรือเดินกับเพื่อน เราจะรับรู้ มองเห็น หรือสัมผัสสิ่งรอบตัวด้วยดวงตาแบบนึง แต่ตอนเราเดินจับมือกับคนที่เรารักนี่สิครับ แม้จะเป็นสถานที่เดิมๆ แต่ความรู้สึกมันจะไม่เหมือนเดิม มันจะมีอะไรบางอย่างเพิ่มขึ้นมา และอะไรบางอย่างนั้นมันก็เป็นสิ่งที่เราพึงพอใจเสียด้วยซี่ นี่แหละครับ ไอ้ความพึงพอใจหลายๆ อย่าง ไอ้ความแปลกใหม่หลายๆ อย่างแบบนี้นี่แหละ ที่เกิดขึ้นกับความรู้สึกของวิคในขณะนั้น และถ้าจะบอกว่าตอนนั้นวิคขาดสติ มันก็ไม่ใช่นะครับ เพราะเธอรู้ว่าอะไรถูกหรือผิด แต่เธอควบคุมตัวเองไม่อยู่จริงๆ เฮ่อ ...พูดยากเหลือเกิน เนี่ยครับ ไอ้อะไรทำนองเนี้ย มันเกิดขึ้นตลอดทั้งเรื่อง หนังทำสำเร็จให้เราเชื่อว่า 2 คนนี้เป็นแฟนกันจริงๆ แค่นี้หนังก็ตีโจทย์แตกแล้วครับ ดูแล้วก็ลุ้นไปว่าคู่นี้จะสมหวังกันหรือเปล่าหว่า ภาคนี้ Marceau สวย ดูดี น่ารักและมีเสน่ห์มากครับ และผมว่าเธอเล่นได้ดีขึ้นด้วย ฉากที่เธอร้องไห้อย่างที่ผมว่านั่นก็ยอดมากๆ ครับ ดูแล้วคุณจะเห็นจะเธอเลยล่ะ ส่วนคนอื่นๆ ก็ดีตามเคยครับ ดาราส่วนมากยกชุดมาจากภาคแรกทั้งนั้น (รู้สึกจะเปลี่ยนที่ตัวคุณยายหรือไงนี่แหละ) เป็นหนังภาคต่อที่คงอารมณ์ของภาคแรกไว้ได้ดีครับ เอามาดูต่อกันในวันสบายๆ ผมว่ามันก็ได้อารมณ์ดีไม่น้อยนะครับ ส่วนอื่นๆ ของหนังก็ยังดีไม่มีตก และแน่นอนว่าเพลง ครับ เพลง เรื่องเพลงนี่ยอดตามเคย ภาคที่แล้ว มีเพลง Reality ให้ผมคลั่งแทบบ้า พอมาภาคนี้ ก็มีเพลง Your Eyes อีก ซึ่งก็เพราะอีกแล้วครับ แล้วความหมายของเพลงมันก็บ่งไปถึงความนัยของหนังแต่ละภาคได้เลยนะครับ ภาคแรกใช้เพลง Reality ก็เพราะรักในภาคแรกนี่มันเป็นเสมือนความฝันไงครับ ไม่ยั่งยืน ซักวันเราก็ต้องตื่นขึ้นมา แต่พอมาภาค 2 ใช้เพลง Your Eyes นี่เล่นจ้องตาเลยครับ ของจริงชัวร์ อยู่ตรงหน้าแหงมๆ สัมผัสได้ทั้งกายและใจ ภาคแรกกึ่งชีวิตกึ่งตลกแล้วมีโรแมนติกมาแจม ส่วนภาคนี้ โรแมนติกเต็มๆ ไปแล้วครับ เป็นหนังรักวัยรุ่นที่ทำออกมาได้ถึงมากๆ ภาคแรกผมอยากให้วัยรุ่นดูครับ เป็นการเตรียมใจเรียนรู้เรื่องความรัก แล้วก็อยากให้พ่อแม่ดูอย่างเข้าใจด้วย ซึ่งผมว่าความรักนั้น มันไม่ใช่เรื่องน่าปกปิดเลยนะครับ เราควรให้ลูกๆ ได้สัมผัสกับมันอย่างพอเหมาะ ไอ้การจะเปิดหมดอาจจะไม่ดีซะทีเดียว แต่การจะไปปิดหมดมันก็ไม่เข้าท่าเหมือนกันล่ะครับ ควรเปิดบ้าง ภาคนี้ก็เช่นกันครับ อยากให้พ่อแม่ดูเพื่อเข้าใจ ว่าการที่ลูกมีการเปลี่ยนแปลงอันมีสาเหตุมาจากความรักนั้นมันไม่ใช่เรื่องผิดหรอกครับ แต่เราก็ต้องบอกลูกอย่างใจเย็นด้วยว่ามันเป็นอย่างไร ... ก็เราผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อนลูกนี่ครับ แนะนำลูกเราหน่อยจะเป็นไรไปล่ะฮะ หนังเรื่องนี้ เอ้ยไม่ใช่สิ หนังชุดนี้ (ทั้งสองภาคนั่นแหละ) ผมเลยยกให้เป็นหนังครอบครัวที่ดีมากอีกเรื่องครับ สองดาวครึ่งกว่าๆ บวกๆ ชอบๆ ครับ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=10000tip&group=11&month=01-2006&date=13&blog=2 จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 13:02:06 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เพื่อนสนิท (2548) Dear Dakanda *รักเพื่อน!!!* แนวหนัง ชีวิต + ตลก + เรื่องรักๆ ใคร่ๆ อิอิอิอิอิอิ แนวหนังผมวันนี้อาจจะกวนโอ้ยน่าหยิกซักหน่อยนะครับ (บางคนบอก น่ากระทืบสิไม่ว่า) แต่ดูแล้วมันครบถ้วนทางอารมณ์ดีจริงๆ เลยเชียว เนื้อเรื่องผมว่าก็น่าจะรู้คร่าวๆ แล้วนะครับ จริงๆ ผมว่าไปดูเองแล้วค่อยๆ ซึมซับจะดีกว่า เพราะมันมีผลทางอารมณ์หาใช่น้อยไม่ เอาเป็นว่าผมจะพูดถึงตัวละครแล้วกันนะครับ เริ่มจากไข่ย้อย (ซันนี่ สุวรรณเมธานนท์) หนุ่มจากกรุงเทพที่ระเห็จไปเรียนที่ ม.เชียงใหม่ เขาก็ไม่กล้าเข้าหาใครครับ ยิ่งผู้หญิงนี่ไม่เลย มีแต่ก้มหน้าคุยกับพื้นอย่างเดียว แต่แล้ว ดากานดา (นุ่น - ศิรพันธ์ วัฒนจินดา) ก็ก้าวเข้ามาในชีวิตครับ เจ๊แกเดินตรงรี่เข้ามารู้จักมักจี่กับไข่ย้อยเป็นคนแรก แล้วนับแต่นั้นเขาก็แอบรักเพื่อนสนิทคนนี้มาตลอด แต่ก็อย่างที่รู้อ้ะคับ เพื่อนสนิทอ้ะ มันจะเป็นแบบไหนล่ะ ซึ่งหนังจะตัดสลับเหตุการณ์นะครับ ไอ้เรื่องไข่ย้อยกับดากานดานั่นคือเรื่องสมัยเรียน แล้วก็จะมีอีกเหตุการณืหนึ่งนั่นก็คือช่วงที่ไข่ย้อยตัดสินใจเดินทางมาเกาะพะงัน (จากเหนือมาใต้ครับ) แล้วพี่แกก็ดันประสบอุบัติเหตุขาหักจนต้องนอนพักที่โรงพยาบาล และที่นั่น เขาได้พบกับพยาบาลสาว โคตรน่ารัก น่ารักโคตร โคตรน่ารักจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆ (บ้าไปหน่อย ขอโต๊ดก้าบบบ) เธอชื่อนุ้ยครับ (เอ๋ - มณีรัตน์ คำอ้วน) ทีนี้ก็น่าจะเดาได้นะครับ นุ้ยเมื่อได้รู้จักกับไข่ย้อยมากขึ้น เธอก็ชอบเขาอ้ะดิคับ งานนี้คำว่าเพื่อนสนิทก็เริ่มสำแดงเดชอีกครั้ง แล้วเรื่องจะเป็นไงต่อไป จะลงเอยอีท่าไหน ดูครับ ต้องดู งานชิ้นนี้ได้ เอส - คมกฤษ ตรีวิมล 1 ในทีมผู้กำกับแฟนฉันมาทำนะฮะ ซึ่งจะว่าไปมันก็เป็นแนวคล้ายๆ กับแฟนฉันน่ะแหละ เป็นการหยิบจับเรื่องราวใกล้ตัวของวัยรุ่นมาทำ เอาเรื่องประทับใจมาผูกเป็นเรื่องเป็นราว ซึ่งหนังทำนองนี้ผมว่าไม่ใช่จะทำได้ง่ายๆ หรอกนะฮะ อารมณ์มันต้องได้ คำพูดมันต้องได้ ดนตรีก็ต้องลง และทิวทัศน์การถ่ายภาพก็ต้องให้เข้ากับโทนความรู้สึกของตัวละคร แต่ไอ้ที่พูดทั้งหมดนี่ต้องอยู่ภายใต้ความเป็นจริงนะครับ เข้าใจมั้ยฮะ เปรียบง่ายๆ หนังไซไฟเราต้องเน้นจินตนากรให้บรรเจิดที่สุด เล่นกับจินตนาการคนดูให้มากที่สุด แต่กับหนังชีวิต โจทย์ใหญ่ๆ คือ ทำยังไงให้เล่นกับความรู้สึกของคนดูให้มากที่สุด โดยที่ใช้ลูกเล่นน้อยที่สุด กล่าวคือ ยิ่งเหตุการณ์ในหนังมันพื้นๆ มากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งใกล้กับประสบการณ์ที่สามารถเกิดขึ้นจริงได้มากเท่านั้น และถ้ามันยิ่งใกล้ ยิ่งเป็นไปได้มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งถึงอารมณ์ครับ งานนี้ล่ะ ใครเคยเจอเรื่องแบบนี้ได้น้ำไหลออกตากันพอดีล่ะท่านเอ๋ย และในหนังเรื่องนี้ ผมว่าทำได้สำเร็จอย่างน่าพอใจครับ เอาล่ะสิครับ ลองว่าผมขึ้นแบบนี้แสดงว่าผมชอบหนังเรื่องนี้เข้าให้แล้ว ทีนี้ครับตามสูตรผมต้องเตือนทุกท่านนะฮะ ว่าผมชอบหนังเรื่องนี้ครับ ดังนั้นอย่าเชื่อผมไปซะหมดนะฮะ ใช้วิจารณญาณด้วยก็ดีครับ (ฮี่ฮี่ฮี่ฮี่) มาเริ่มที่ตรงไหนดี อ้า สาวๆ สวยมาก 5555 (... นี่แหละหนอ เอกลักษณ์ของเอกบุรุษ) โอเค ผมจะพยายามสำรวมน่ะนะครับ ดาราในเรื่องผมว่าดีทุกคนทีเดียว ซันนี่ พระเอกของเรื่องแสดงได้ดีครับ ยิ่งไอ้ฉากเมาแล้วเล่าเรื่องบ้าๆ มาขู่เพื่อนนี่ผมฮาแทบตายจริงๆ สายตาพี่แกนี่ออกอาการสุดๆ ไปเลย (แล้วลองฟังเพลงแบคกราวน์ฉากนั้นให้ดีครับ ฮาโคตรๆ) ส่วนสองสาวเริ่มจาก นุ่น - ศิรพันธ์ ในบทดากานดำ เอ้ย ดากานดา เจ๊แกแสบสันต์แต่น่ารักโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คือน่ารักแบบแก่นๆ แสบๆ ห้าวๆ แต่ไม่ถึงกับทอมอ้ะคับ ห้าวแบบเด็กเซอร์ๆ อะไรหยั่งงั้นน่ะนะฮะ แต่น่ารักจริงๆ เธอมีเสน่ห์บางอย่างแฝงอยู่ ผมพอจะเข้าใจเลยครับว่าทำไมไอ้ไข่ย้อยถึงแอบชอบ ก็เธอคนนี้เป็นแบบเซลฟ์สูง มั่นใจ แต่ก็ยังมีความอ่อนโยนแฝงอยู่นี่หน่า แล้วไข่ย้อยก็ไม่ได้เป็นโคตรสุภาพบุรุษซักหน่อย เขาเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างจะอ่อนโยนและเซอร์ในแบบเก็บตัว ดังนั้นสาวสไตล์ดากานดานี่แหละครับที่จะเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปได้อย่างชะงัดนัก (ประมาณยัยตัวร้ายกับนายเจี๋ยมเจี้ยมนะครับ) ไม่ต้องอื่นไกล เอาแค่ฉากที่เจ๊แกอ้อนให้ไข่ย้อยช่วย แล้วทั้งพูดทั้งเว้าวอน "น้า นะนะนะ น้าาาาาา" นั่นผมก็จะตายห่าอยู่แล้วครับ มาที่สาวอีกคนครับ คือ เอ๋ - มณีรัตน์ ในบทนุ้ย นี่ก็น่ารักอีกแล้วอ้าาาาาาาาาาาา (ใครก็ได้หยุดผมที) ขานี้ก็เป็นสไตล์น่ารักครับ แค่รอยยิ้มผมก็จะตาย-่าอีกเหมือนกัน แล้วเธอก็เล่นได้เป็นธรรมชาติอีกคนครับ แม้การแสดงอารมณ์บางอย่างจะยังไม่ถึงนัก จริงๆ ทั้งสามคนที่กล่าวมาก็เล่นได้ดีครับ แต่ยังมีบางอารมณ์ที่ไม่ถึงทั้งนั้นแหละ ทว่าหากสรุปสำนวนโดยรวมออกมา ทั้งสามคนก็นับว่าน่าพอใจครับ แต่นี่ครับ ต้องเจ๊นี่เลย ปาณิสรา พิมพ์ปรุ ที่เล่นเป็นนางพยาบาลแตน ขโมยซีนกระจุย โผล่ฉากไหนฮาฉากนั้น หนังมีรสชาติมากมายก็เพราะเจ๊แกนี่แหละครับ งานด้านฉาก ด้านภาพอะไรต่างๆ นั้น ผมว่าออกมาดีครับ เรียบง่ายแต่มีความหมายดี ดนตรีก็ถึงนะครับ จัดว่าดีเลยล่ะ คือถ้าว่ากันตามตรงคือไม่มีอะไรให้ติครับ ไม่รู้จะติอะไรอ้ะ เพราะหนังมันออกมาตามทางที่มันควรจะเป็น การเดินเรื่องจังหวะต่างๆ มันเหมาะกับเรื่องทำนองเนี้ยอ้ะครับ ไม่ต้องไปปรุงเพิ่มเลย ปล่อยให้คนดูค่อยๆ ดูไป ค่อยๆ ซึมซับไป อย่างที่บอกน่ะยิ่งติดดินเท่าไหร่ยิ่งอร่อยเท่านั้น ไม่รู้สิครับ อันนี้ในฐานะคนที่เคยมี "เพื่อนสนิท" ในรูปแบบนี้มาก่อนน่ะนะครับ มันโดนแบบป้ากๆๆๆๆ เข้าให้ หลายจุด ไม่ว่าจะการแอบดูแอบมอง การแอบหงุดหงิดหรืออะไรเหล่านี้ รวมไปถึงฉากมาตรฐานก็คือการไปบอกเพื่อนสนิทว่า "เราชอบเธอ" แต่คำตอบที่ได้มากลับเป็นสิ่งที่เราไม่ได้คาดหวังไว้เลย โอ้แม่เจ้า ใครไม่เคยทำแบบนั้น ไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้ให้ทำยังไงก็นึกไม่ออกหรอกครับ แต่ไอ้ที่เคยทำ เคยเจอเนี่ย ........ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่างที่บอกครับ ฉากยิ่งพื้นเท่าไหร่ยิ่งโดนเท่านั้น (และผมก็โดนเต็มสองตีนไปเล้ย 55555) ดังนั้น เมื่ออ่านถึงตรงนี้ ผมยอมรับในประการหนึ่งครับว่ามีความชอบส่วนตัวและประสบการณ์ส่วนตัวมาบวกเข้าไปด้วยน่ะครับ ก็เลยไม่อยากให้เชื่อผมมากน่ะ แต่ถ้าถามว่าหนังดีมั้ย ก็ต้องตอบว่ามันดีและจังหวะมันเหมาะสมตามแนวทางของมันนะครับ มีความฮาค่อนข้างมาก ฉากซึ้งก็ไม่ใช่น้อย เอาเป็นว่าถ้าสนใจหนังแนวนี้ตลก + รักๆ อะไรทำนองนี้ผมว่าเรื่องนี้ได้เลยครับ และผมคงไม่เอาไปเทียบกับแฟนฉันนะเพราะมันคนละแนวทางอ้ะ เอาเป็นว่าดีคนละแบบครับ ผมได้ยินมาว่าหลายๆ คนเฉยๆ นะ ซึ่งผมก็เข้าใจน่ะครับ แต่ผมก็เข้าใจผู้กำกับเหมือนกัน หากจะทำอะไรให้มากกว่านี้ก็ไม่รู้จะไปเพิ่มตรงไหนน่ะฮะ มันสุดในจุดของมันแล้ว (ในความคิดผมนะ) หากไปเพิ่มนู่นแต่งนี่ มันก็ยิ่งเป็นหนังอ้ะคับ แต่อะไรที่เป็นนี่ก็ถือว่าติดดินกับโลกแห่งความจริงมากพออยู่แล้ว อย่างที่บอกครับ หนังไซไฟ ต้องเสนออะไรที่มันโอเวอร์จากความจริงให้มากที่สุด แต่กับหนังชีวิตต้องเสนออะไรที่มันติดดินมากที่สุด ยังไงก็อยากให้ลองไปพิสูจน์กันดู ส่วนกระผม ... ชอบขนาดนี้ ไม่มีสามดาวได้อย่างไร http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=10000tip&group=4&month=10-2005&date=10&blog=3 จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 13:03:27 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ชอบ While You Were Sleeping กับ Sleepless In Seattle มาก ๆ เหมือนกันค่ะ ^-^ น่าจะมี The Notebook ที่ Rachel McAdams เล่น กับ Be with you ที่เป็นหนังญี่ปุ่นด้วยนะคะ ^^ จากคุณ : ~'o'~LiLLa_KrOnPrInSeSsA~'o'~ (SnOwY~SeAsOn) - [ 14 ก.พ. 50 13:04:36 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เอาไปเท่านี้นะครับ แค่นี้ก็บานแล้ว หวังว่าจะช่วยท่านได้บ้างเน้อะ แล้วนี่ก็บล็อคผมครับ รอการมาเยือนของทุกท่านอยู่นะครับผม http://10000tip.bloggang.com จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 13:04:46 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ชอบเพื่อนสนิทมากๆเหมือนกันครับ ส่วนอีกเรื่องนึงก็คือ Love Actually ร้องไห้ตามเลยอะ จากคุณ : blackeyesscope - [ 14 ก.พ. 50 13:20:46 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ผมชอบ Nothing Hill กับ She's All That ครับ She's All That นี่หาซื้อ DVD นานมาก หาไม่เจอจนต้องไปซื้อแผ่นผีที่ร้านขายหนังเก่า ซื้อมา 150 ไม่มีกล่อง พอซื้อมาแล้วไปเจอของแท้ ลดราคา กล่องแข็งโป๊ก 69 บาท เสียดายโคตรๆ ปล.น่าจะแนะนำเรื่อง My Best Friend Wedding ด้วยนะฮะ เรื่องนี้ผมชอบสุดๆเลย จากคุณ : silencio - [ 14 ก.พ. 50 13:25:23 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ป๋า หาหนังได้เก่ามากเลย หนังบางเรื่องอย่าว่าแต่หาเช่าเลย หาชื้อยังลำบาก เคยดู ฟอร์เก็ท ปารีส ไปดูบ้านญาติ เจ้าของไม่ชอบ บอกว่ายืดยาด แต่นู๋ชอบแหะ แต่ดูรอบเดียวก็เกินพอ เพราะหนังมันไม่มีอะไรเลย ขาประจำหนังรักเหมือนกัน แต่บางเรื่องก็ไม่เคยดู เพราะเก่ามากๆ จากคุณ : หวานใจนายโหด - [ 14 ก.พ. 50 13:54:07 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ชอบ เจ๊ Kate อ่าคับ จากคุณ : Zelux - [ 14 ก.พ. 50 15:21:33 ]

ความคิดเห็นที่ 26 Say Anything นี่ก็น่าได้นะคะ จากคุณ : jangs - [ 14 ก.พ. 50 16:39:57 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณมากๆค่ะ กะลังหาหนังดูพอดี^^ จากคุณ : Lingpin - [ 14 ก.พ. 50 16:49:08 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ชอบเพื่อนสนิทที่สุดค่ะ ได้ดูมาหลาย ๆ เรื่อง สุดท้ายก็อย่างคุณหมื่นทิพบอกน่ะค่ะ มันพื้น ๆ และใกล้เคียงกับความรู้สึกที่สุด เพื่อนสนิท งอแงอยู่นานว่าจะไม่ดู พอดู โอย เกือบพลาดหนังดี ๆ แล้วสิ ปล. เรายังชอบดากานดาเลยค่ะ ^ ^ ปล. อีกที เขียนได้ดีมากค่ะ จากคุณ : BabyRed - [ 14 ก.พ. 50 16:54:56 ]

ความคิดเห็นที่ 29 As good as it get หายไปใหน... คุณ ไอ้หมื่น ฮ่า จากคุณ : oak_me - [ 14 ก.พ. 50 19:49:15 ]

ความคิดเห็นที่ 30 แหม ก็เล่าเยอะแล้วนี่ครับ เลยเอาเฉพาะหนักๆ มาน่ะคับ อิอิอิ จากคุณ : หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!!) - [ 14 ก.พ. 50 23:13:12 ]