ความคิดเห็นที่ 1 ก็แบบนี้แหละครับที่ทำให้ได้รู้ซึ้งกันระหว่างความรู้สึกของรพินทร์ที่มีต่อแงซาย  แต่ของแงซายผมว่าเห็นได้ตอนชัดๆก็อยู่ที่มรกตนครแล้วนะ   ยิ่งภาคสองตอนที่แงซายเรียกดูตราราชวงศ์ที่เคยมอบให้รพินทร์ก่อนจะจากกันในภาคแรก  ผมว่าดูแล้วกินใจมากๆงะ  เป็นฉากที่ผมว่ากินใจมากในบรรดาไม่กี่ฉากในภาคสอง จากคุณ : นาครียะ - [ 6 มี.ค. 50 16:31:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 1) หลุมอุกกาบาตหลุมที่ 1 ขอรับ ตอนที่พรานใหญ่มอบแผนที่ให้แงซายเป็นคนถือขอรับ แล้วแงซายก็แสดงความเคารพพรานใหญ่ โดยก้มลงจนเกือบถึงพื้น ทำให้นึกไปถึงภาพยนตร์จีนครับ ที่ว่า ชาติเชื้อกษัตริย์ จะคุกเข่าให้เฉพาะฟ้าดิน และบรรพบุรุษเท่านั้น แล้วมาเปรียบกับแงซาย ซึ่งตอนนั้นเดาออกแล้วว่าเป็นคนใหญ่คนโตแน่ ซึ่งเขาก็แสดงความเคารพพรานใหญ่อย่างจริงใจ น้ำตากระผมไหลพรากๆ 2) แล้วมาอีกรอบตอนแงซายหลั่งน้ำตาเมื่อพรานใหญ่จะลาจากมรกตนคร โดยบอกว่า ตั้งแต่เกิดมา เคยหลั่งน้ำตาเพียงสองครั้ง (ถ้าจำไม่ผิด) แล้วครั้งที่สาม ก็หลั่งเมื่อพรานใหญ่ผู้เสมือนเป็นพี่ชายจะจากไป แล้วฉากนั้น พรานใหญ่ ก็ทำความเคารพกษัตริย์จักราชอย่างจริงใจ จากคุณ : Rapin_junior - [ 6 มี.ค. 50 17:30:53 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ชอบตอนที่ดารินเจ็บขา ซักเล่ม18ได้มั๊ง ที่พอดารินหายแล้วออกมาจู๋จี๋ก่ะรพินทร์ แล้วแงซายมาเตือนว่าคนอื่นกำลังจะมาเห็นอะไรทำนองนั้นน่ะ อ่านแล้วมันเขินๆนะ แบบเรื่องแค่นี้ก็ห่วงเค้าด้วยน่ะ จากคุณ : captainhyuk - [ 6 มี.ค. 50 20:21:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนที่รพินทร์คิดว่าแงซายตายแล้วเพราะโดนหินทับ แล้วตัวเองก็โดนแมงมุมกัดน่ะค่ะ แล้วแงซายก็มาช่วยน่ะค่ะ เอ..ใช่ปะ อ่านนานแล้วง่ะ แหะๆ จากคุณ : สาวไกด์ใจซื่อ - [ 7 มี.ค. 50 09:33:58 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ชอบตอนที่ทันเล่ห์เลี่ยมกัน   อย่างตอนที่แงซายไปเอาปลาคืนมาจากรพินทร์ ที่อยู่กับคุณหญิง ในซอกหิน อิอิ.... แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 50 11:02:44 จากคุณ : ดอกปักษาสวรรค์ - [ 7 มี.ค. 50 10:59:12 ]

ความคิดเห็นที่ 6 นึกถึงตอนเอาปลาคืนเหมือนกันค่ะ อ่านแล้วแอบหน้าแดงด้วย 555 อินจัด เขินแทนรพินทร์กับดาริน จากคุณ : dent_mod - [ 7 มี.ค. 50 14:29:39 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ชอบตอนแงซายไปขอนอนกับรพินทร์...(Y เปล่าหว่า...^ ^") จากคุณ : คำพู - [ 7 มี.ค. 50 16:25:22 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ชอบตอนที่แงซายเรียกรพินทร์ว่า พี่ชาย แล้วรพินทร์ก็เรียกแงซายว่า น้องชาย แค่คำว่าพี่ชาย น้องชายมันรวมหมดทุกความรู้สึกของทั้งสองคนไว้เลยเชียว จากคุณ : pakem - [ 7 มี.ค. 50 20:48:23 ]

ความคิดเห็นที่ 9 รพินทร์กับแงซายเป็นคู่ปรับที่เบื้องหน้าอาจจะแสดงออกว่าไม่ลงลอยกัน แต่เบื้องลึกทั้งคู่ เป็นเพื่อนแท้กัน แต่กว่าจะเปิดใจกันก็เกือบจบภาค 1 - คนรู้ใจกันจริงๆ ไม่จำเป็นต้องแสดงออกหรอกครับ แค่มองตาก็รู้แล้วว่าหมายถึงอะไร ลองย้อนกลับไปอ่านใหม่ดูดีๆ นะครับว่า เริ่มต้นเมื่อไหร่ที่ รพินทร์กับแงซายสามารถทำอะไรที่เกี่ยวข้องกันได้โดยที่ไม่ได้คุยกันด้วยซ้ำไป ยังโดนเชษฐาแซวเล่นเลยว่า ทั้งคณะโดนสองคนนี้เล่นละครหลอกมาได้ตั้งนาน นั่นก็หมายความว่า ทั้งสองคนเปิดใจให้กันมานานแล้วครับ ที่เหลือเป็นแค่เล่นละครหน้าฉากเท่านั้นเองครับ ******* ส่วนตอนที่ฉะกันนี้ ผมชอบแค่สองตอนเท่านั้นเอง ตอนแรกตอนที่ไปหาตัวยามารักษาดารินให้หายจากรูมาตอย ขนาดระวังตัวแล้วนะเนี่ย, ส่วนอีกตอนก็ตอนที่หาตำแหน่งของเนินพระจันทร์ ใครที่อ่านรอบแรกแล้วสามารถทายตอนจบได้บ้างละครับ อ่านทีไรก็สะใจทุกที 66666 จากคุณ : monjangja - [ 7 มี.ค. 50 23:51:52 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ชอบตอนที่ระพินทร์วิ่งออกไปช่วยแงซายตอนที่แงซายขาติดหิน กำลังเฉชิญหน้ากับเจ้าไดโนสออยู่ ชอบตอนแงซายไปขอนอนด้วย ชอบตอนระพินทร์ขโมยปลาแงซายแล้วแงซายมาขโมยต่อ ชอบตอนที่แงซายร้องเพลงแซวระพินทร์ ชอบแงซายทำหน้าแบบเป็นทุกข์เป็นร้อนว่าตอนที่ระพินทร์บอกว่าแงซายรู้อะไรแล้วไม่ค่อยบอกต้องรอให้เค้าแก้ปัญหาด้วยความความเหนื่อยยากด้วยตัวเอง เหมือนชอบแกล้งให้ระพินทร์เหนื่อยโดยไม่จำเป็น จากคุณ : กาฟิว (NONG-SWI) - [ 8 มี.ค. 50 10:56:25 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ชอบตอนที่รพินทร์เอาปลามาจากแงซายไปดื้อๆ แต่แงซายมาดอดกลับเอาคืนตอนที่รพินทร์กะลังกุ๊กกิ๊กกับดาริน แล้วก็ตอนที่รพินทร์คิดว่าแงซายตายแล้ว ตอนนั้นรพินทร์ร้องไห้ มันแสดงถึงความรักที่มีต่อกันอย่างแท้จริง (ว้าย Y หรือเปล่าเนี่ย???) จากคุณ : ภคิน - [ 8 มี.ค. 50 19:41:13 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แงซาย ขอเป็นคุณปิ๊บ รวิชญ์ เทอดวงศ์ รพินทร์ ขอเป็นคุณพงษฺพัฒน์ วชิรบรรจงค่า จากคุณ : กฤติยาเทวี (กฤติยาเทวี) - [ 13 มี.ค. 50 16:42:14 ]