ความคิดเห็นที่ 1 เป็นเหมือนกันนะครับ เพราะยิงทิ้งยิงขว้างกันจริงๆ แต่พอภาคสอง จะยิงสัตว์น้อยลงครับ(ยกเว้นช้าง) และ(คุณหญิง)สอนให้เมตตากรุณาต่อสัตว์ทั้งหลายซะด้วย...เอวังด้วยประการฉะนี้ แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 50 01:23:37 จากคุณ : ใจดีสู้เสือ - [ 24 มี.ค. 50 01:22:33 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เป็นเหมือนกันค่ะ รอบแรกหยิบมาอ่านแล้ววางก็เพราะทำใจไม่ได้เรื่องฆ่าสัตว์ทิ้งๆขว้างๆนี่แหละค่ะ พอทำใจได้ อ่านรอบสอง มาชอบตอนที่เข้าดงมรณะไปแล้วค่ะ จากคุณ : time traveller - [ 24 มี.ค. 50 02:08:52 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ก็รู้สึกบ้างแต่ทำใจคิดว่ามันเป็นยุคเป็นสมัย อ่านช่วงแรกๆมันทำให้เห็นบุคคลิกคุณหญิง ที่ดูแก่นๆ ซนๆ อยากรู้อยากเห็นไปหมด ดีครับ จากคุณ : McGy - [ 24 มี.ค. 50 02:19:45 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แต่เราทำใจไม่ได้ตอน รพินทร์กะมาเรีย แฮะ แบบว่าใจไม่กว้างพอ จากคุณ : ต้นไม้ในบ้านหลังเก่า - [ 24 มี.ค. 50 04:56:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนแรก ๆ ก็ทำใจไม่ได้เหมือนกัน แต่พอมองย้อนกลับไปในอีกมุมหนึ่ง นั่นก็คือ เหตูการณ์ที่เกิดขึ้น อยู่ในยุคสมัยประมาณ 2500 ซึ่งอาจจะเป็นเหตุการณ์ปกติ ที่การล่าสัตว์ อาจเป็นกีฬาประเภทหนึ่ง และสัตว์ก็ยังมีจำนวนมาก พอให้ล่าได้อยู่ (ก็เลยพอทำใจได้บ้าง) จากคุณ : อาบูบาบี - [ 24 มี.ค. 50 06:24:10 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คิดๆเหมือนกันค่ะ บางครั้งอ่านแล้วยังใจหายเลย ก็คิดว่าสัตว์ป่าคงมีเยอะแยะนะสมัยนั้น แต่ว่าพ.ร.บ.สงวนและคุ้มครองสัตว์ป่าปีพ.ศ.2503 ก็ออกแล้วนี่นา เล่นเอาอ่านไปคิดไป ขัดแย้งในใจพิลึก แต่ถลำตัวรักไปแล้ว เลยถอนตัวไม่ขึ้นอ่ะ แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 50 09:48:25 จากคุณ : เสือสั่งป่า - [ 24 มี.ค. 50 09:07:30 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คิด ว่ามันเป็น วัฏจักร แล้วกันครับ คุณ ญ ไม่ ฆ่า ก็เดินอย่างอื่น ฆ่า แต่ว่าพูด ถึง มันก็ตายเยอะและ บ่อย เหมือนกันนะเนี่ย จากคุณ : kamahltew - [ 24 มี.ค. 50 10:16:04 ]

ความคิดเห็นที่ 8 รู้สึกเหมือนกันนะคะ สงสารมาก ยิ่งเล่มเเรก ที่คุณหญิงยิงกระรอกเเก้เบื่อเเล้ว ... พอนึกถึงหน้ากระรอกเเล้ว ยิ่งทำใจไม่ได้..สงสารมันอ่ะ จากคุณ : bunhawon - [ 24 มี.ค. 50 13:18:51 ]

ความคิดเห็นที่ 9 รู้สึกไม่ดีเลยแหล่ะค่ะ โดยเฉพาะคุณหญิง (ทำไมใจร้ายจัง) ขนาดรพินทร์ ยังไม่ฆ่าโดยไม่จำเป็นเลยอ่ะ แต่มันเป็นกีฬาของเค้าต้องทำใจ (ทำใจไม่ด้ายยยยยยยย) แต่หลัง ๆ ก็ยิงเพื่อป้องกันตัว และเพื่อเป็นเสบียง ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นอันนี้ไม่ว่ากัน (เป็นเราก็ต้องฆ่า) จากคุณ : คุณนายขาวมณี - [ 24 มี.ค. 50 13:33:52 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เห็นด้วยเรื่องยิงสัตว์เล่นน่ะ ค่อนข้างจะโหดร้ายไปหน่อย แต่อีกเรื่องคือเรื่องกินเหล้าสูบบุหรี่นี่นะซิ รู้สึกตะหงิดๆ บ้างเหมือนกัน แต่ก็เข้าใจนะว่าเขียนตั้งแต่สมัยโน้น ค่านิยมก็คงจะแตกต่างจากสมัยนี้ จากคุณ : amilan - [ 24 มี.ค. 50 14:02:02 ]

ความคิดเห็นที่ 11 "การล่าสัตว์" สมัยโน้นคงเหมือน "การตกปลา" สมัยนี้ล่ะมังคะ ไม่เห็นมีใครจะสงสารปลาเท่าไหร่เลย มีแต่ความสะใจ ยิ่งได้ตัวใหญ่ ๆ ยิ่งสนุก ถ้าไม่ได้ ตัวเล็กตัวน้อย ก็เอา จากคุณ : ข้ามขอบฟ้า ไปหาเธอ - [ 24 มี.ค. 50 14:25:11 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องล่าสัตว์คิดเหมือน คห. 5 ล่ะค่ะ แล้วก็เรื่องสูบบุหรี่นี่ผู้หญิงยุคโน้นที่หัวสมัยใหม่หน่อยเค้าก็มีสูบกันเห็นคนแก่ๆ รุ่นคุณยายคุณป้าหลายคนเลยที่ติดบุหรี่ ตอนนั้นคงยังไม่ได้มีการวิจัยและเผยแพร่เรื่องอันตรายของบุหรี่กันอย่างจริงจังเหมือนปัจจุบัน จากคุณ : tpensuda - [ 24 มี.ค. 50 15:48:12 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สมัยนั้นการล่าสัตว์เป็นกีฬาชนิดหนึ่ง สัตว์ก็ยังเยอะอยู่ สำหรับผมรับได้ครับ จากคุณ : kikisayu - [ 24 มี.ค. 50 17:06:18 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ก็สนุกไปอีกแบบดี..คิดว่ามันคนละยุคสังคมการคิดไม่เหมือนกัน แต่ภาค 2 ฆ่าน้อยลงรสก็จืดๆ ไปนิดนึง..ชอบที่ฆ่าเพื่อกำจัดสัตว์ร้าย ไม่ใช่ฆ่าพร่ำเพื่อ...แต่รับได้นะคะ ถ้าไม่ฆ่ามันคงแปลก จากคุณ : คินดะนิ - [ 24 มี.ค. 50 17:43:51 ]

ความคิดเห็นที่ 15 รู้สึกนิดหน่อย..ถ้าบังเอิญต้องยิงหลายนัดกว่าจะตาย .. แต่ถ้ายิงนัดเดียวแล้วจอด ก็รับได้ค่ะ ************ เห็นด้วยกับคุณขอบฟ้าค่ะ การตกปลา..เบ้ดไปติดกับเหงือก..แล้วแงะเอาออก  เจ้าปลาคงเจ็บ แต่ก็ร้องไม่ได้ ได้แต่อ้าปากพะงาบๆ..มองตาคนตกปริบๆ เมื่อคนตกเอาเบ็ดออก ก็ถูกขังหมดอิสรภาพ..อดอาหาร...จนหัวโต ทรมานนานกว่าจะจบชีวิตลงด้วยน้ำมือมนุษย์ ปล. เราเคยตกปลาสมัยเด็ก เหยื่อคือตั๊กแตน วิธีการ ก็ไปจับตั๊กแตน แล้วหักแข้งหักขา.. หลังจากนั้นก็เอสไปล่อปลาอีกที(ทำบาปหลายต่อ) จากคุณ : ยายเมี้ยน - [ 24 มี.ค. 50 19:32:30 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เวรกรรม ทำไมตัวร้ายไม่รู้สึกอะไรเนี่ย คือ เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนเด็กๆ อยากอ่านหนังสือเรื่องนี้มากค่ะ แต่ ด้วยความที่พี่ชายซึ่งรับคำสั่งจากแม่ให้เผาหนังสือ(ที่มีปลวกกินทิ้ง) พี่ชายเผาผิดกอง เพชรพระอุมา เลยมลายหายไป จึงไม่ได้อ่านเรื่องนี้เพียงคนเดียวในบ้าน (ทั้งบ้าน พ่อ แม่ พี่ชาย อ่านกันหมดทุกคน) จากนั้นพยายามอ้อนให้แม่เล่าเรื่องให้ฟัง ก็เลยรู้เรื่องคร่าวๆ มาบ้าง  พอมาอ่านจริงๆ เลยไม่รู้สึกอะไร แหะๆ (แก้ตัวยาวๆเนอะ อิอิ) จากคุณ : เ จ้ า ตั ว ร้ า ย - [ 24 มี.ค. 50 20:07:10 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คิดค่ะ บางทีอึ้งๆต้องอ่านผ่านๆ ^^" จากคุณ : wantjam - [ 24 มี.ค. 50 20:21:23 ]

ความคิดเห็นที่ 18 นิดหน่อยขอรับ ยิ่งเป็นพวกกระผมและเพื่อนบางคนจะพยายามเป็นพวกสืบสานตำนานสืบก็ว่าเช่นกัน (แม้จะเป็นนิยายก็เถอะ) ยังดีหน่อยที่เป็นแค่ตอนแรกๆ และทำเพื่อการอยู่รอด เลยพอยิ้มกันออกขอรับ จากคุณ : หนองบัวบาน - [ 24 มี.ค. 50 22:08:54 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เฉยๆ ครับ สมัยก่อนอย่าว่าแต่ป่าเลย ตามทุ่งนานี่ ก็มีอะไรให้ยิงเล่นกันเพียบเหมือนกัน แต่เมื่อความเจริญพิ่มมากขึ้น สัตว์ เหล่านี้ก็น้อยลงไป ก็จะหยุดไปตามกลไกเอง เหมือนกับตอนนี้ สัตว์อะไรที่หาง่าย มีจำนวนมาก ก็กลายเป็นเกมกีฬา เป็นเรื่องปกติของสังคมด้วยซ้ำไป แต่เมื่อไหร่สัตว์เหล่านั้นมีจำนวนน้อยลง การเล่นเป็นเกมกีฬาก็จะน้อยลงไปอีกเช่นกัน จึงไม่แปลกที่คนที่เกิดในสังคมยุคหลังจะไม่เข้าใจสังคมของคนที่เกิดก่อนครับ อะไรที่คนปัจจุบันถือเป็นเรื่องปกติ คนรุ่นต่อไปที่ไม่เคยสัมผัสก็อาจจะด่าคนรุ่นปัจจุบันได้เช่นกันครับ จากคุณ : monjangja - [ 24 มี.ค. 50 22:22:15 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อย่าลืมนะครับ  ที่ดารินยิงสัตว์ทิ้งขว้างแบบนั้น เป็นเพราะประชดรพินทร์ด้วยนะครับ  เห็นว่าดูถูกฝีมือนัก  ก็จะแสดงให้เป็นที่ประจักษ์แก่สายตาซะเลย   -ถ้าสังเกตดูให้ดีดารินยังให้แงซายปล่อยสัตว์อะไรสักอย่างทั้งๆที่จะเดินทางต่อไปแล้ว  แงซายกับเกิดต้องย้อนกลับไปปล่อยอีก   -เรื่องไก่พญาลอ ดารินก็ได้แต่นั่งสงสารที่ถูกช้างเหยียบตาย -ตอนที่รพินทร์ใช้มีดจ้วงแทงลูกเสือตอนหลงป่า  ดารินยังบอกว่ารพินทร์ใจร้ายเลย   -และตอนที่ดารินได้ของกำนัลเป็นลูกเสือจากคะหยิ่นก็เป็นเพราะความรักสัตว์เป็นที่ตั้งอยู่แล้วนะครับ... ส่วนสัตว์ใหญ่นอกจากฝึกปรือฝีมือแล้วก็ใช้เป็นเสบียงและทำเป็นเนื้อย่างสุกพอห่ามๆและเอาฝากชาวบ้านที่หล่มช้างนะครับ นอกนั้นก็เพื่อการป้องกันตัว หรือที่ยิงเสือที่พุบอนก็เป็นเพราะช่วยชาวบ้าน และการแก้แค้นไอ้แหว่งก็ทำเพื่อคนที่ตายไปเพื่อซื้อใจชาวลูกหาบ... แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 50 23:46:14 แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 50 23:42:21 แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 50 23:35:16 จากคุณ : โอจิ (Oji_yoyo) - [ 24 มี.ค. 50 23:32:31 ]

ความคิดเห็นที่ 21 แต่ก็มีบ้างแหละน่ะนะ อย่างเช่นที่ จขกท.ว่า ยิงเสือโดยไม่จำเป็น   อิอิ หยวนๆ..หน่า จากคุณ : โอจิ (Oji_yoyo) - [ 24 มี.ค. 50 23:52:30 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มะเคยคิดเรยค่ะ (สงสัยเราบ้าเลือดเกินไป- -) แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 50 12:08:21 จากคุณ : Sienna - [ 25 มี.ค. 50 12:08:07 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คิดมากเหหมือนกันค่ะ ตอนแรกรับไม่ได้เลยค่ะ คิดแต่ว่า อารัยเนี่ย ทำไมมีแต่คนชอบ มันน่าอ่านตรงไหน แต่ก็ทำใจค่ะ พยายามอ่าน แต่หลังจากนั้น ตั้งแต่ตามล่าไอ้แหว่งเนี่ย วางไม่ลงเลยค่ะ จากคุณ : No.49 (Kaekoe) - [ 25 มี.ค. 50 15:04:18 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ไม่ถึงกับรับไม่ได้นะค่ะ แต่ก็ยังคิดอยู่ว่าทำไมยิงกันจริงยิงกันจัง สมัยก่อนคงถือว่าเป็นกีฬาเหมือนที่หลายๆ คห. ว่าล่ะมั้งล่ะมั้ง จากคุณ : ละอองดาว พราวฟ้า - [ 25 มี.ค. 50 18:07:35 ]

ความคิดเห็นที่ 25 :-)ีใจ ในที่สุดก็มีคนคิดเหมือนเรา วีคิดว่า วีเป็นคนเดียวแล้วน่ะนี้ อ่านตอน ยิงเก้ง กวาง อะไร ที่ไล่ราวออกมาให้ยิงอ่ะ ทำใจไม่ได้เลย ทำไมยิงทิ้งยิงขว้างกันแบบนี้ แต่มานึกอีกที เราจะเอาความคิดของเรา ไปตัดสินคนในอีกยุค ก็คงไม่ถูกเท่าไร จากคุณ : สงครามกวี - [ 26 มี.ค. 50 10:45:59 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เหมือนกันค่ะ  อ่านไปหงุดหงิดไป แต่ก็คิดว่า แบบนี้แหล่ะที่อยากอ่านไม่ใช่เหรอ ตัวละครมันเป็นมนุษย์ดี ไม่ใช่ เทวดานางฟ้ามาเกิดซะหมด จากคุณ : Honeydukes - [ 26 มี.ค. 50 11:34:57 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เป็นเหมือนกันครับ บางช่วงบางตอนนี่ผมเอาใจช่วยพวกสัตว์ด้วยซ้ำไป แต่ก็เข้าใจเรื่องยุคครับ ยุคที่การล่าสัตว์เป็นกีฬาที่ศิวิไล จากคุณ : lagunited - [ 26 มี.ค. 50 21:26:10 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ตอนอ่านตอนแรกไม่ได้คิดอะไรครับ รู้สึกเฉยๆ เพราะเข้าใจว่ายุคนั้นสมัยนั้นมันไม่เหมือนกับสมัยนี้ ทั้งด้านค่านิยม และความคิดต่างๆ พออ่านมาเรื่อยๆ ก็รับรู้ว่าแต่ละคนนั้นมีจิตใจที่ดี เมตตาปราณี ยิงและฆ่าเท่าที่จำเป็นเท่านั้น จากคุณ : ChocolateMousse - [ 27 มี.ค. 50 10:24:03 ]

ความคิดเห็นที่ 29 กลับมารับฟังความคิดเห็นจากเพื่อนๆ อีกที ปรากฎว่ามีคนที่คิดเหมือนเราเยอะเหมือนกันแฮะ อาจจะจริงเรื่องที่เกี่ยวกับยุคสมัยนะ ที่ตอนนั้น อะไรๆ ก็อุดมสมบูรณ์สัตว์ป่ามีมากกว่าตอนนี้ ทำให้ค่านิยมการอนุรักษ์ยังไม่มากเหมือนสมัยนี้ ( แต่ยังไงเราก็ว่ามันมากไปอยู่ดีอ่ะ อย่างน้อยก็นับถือพุทธในแง่ ละเว้นบาปฆ่าสัตว์นี่นะ) พอเข้าตอนดงมรณะไปเนี้ยค่อยยังช่วงหน่อย เริ่มมันส์แล้วเพราะเริ่มมีเรื่องราวอะไรแปลกๆ มากกว่าแค่การยิงสัตว์ธรรมดาอันนี้รับได้   ก็แค่เข้ามาบ่นๆ แชร์ความรู้สึกแรกๆ ที่ได้อ่านเท่านั้นเอง ขำๆ จ้า จากคุณ : อามาเจง - [ 30 มี.ค. 50 20:14:01 ]