ความคิดเห็นที่ 1 เครียดจริงๆ ( กึกๆ) ก็เห็นด้วยอะนะ บางข้อ แต่ 24 เล่มหลังอ่านไม่ค่อยละเอียดโดดไปมา ( สันปกดำ) ตามประสาหนังสือเช่า ก็เลยชอบภาคแรกมากกว่า ความคิดส่วนตัวก็คือ จบ 24 เล่มแรก นั่น สมบูรณ์ที่สุดแล้ว..24 เล่มหลังเลยไม่ได้มีไม่ได้ติดตาม ^^ ว่าแต่ นอนดึกจัง จขกท ปล. แก้ไขจำนวนเล่ม แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 50 08:26:25 จากคุณ : .. (พันธารา) - [ 9 เม.ย. 50 04:01:55 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อึม ..... กระผมว่าภาคสองเป็นจินตนิยายดีออก ให้อารมณ์กับเนื้อเรื่องคนละแบบ ชอบทั้งสองภาคขอรับ จากคุณ : หนองบัวบาน - [ 9 เม.ย. 50 09:28:56 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ค่อนค่างต่างกันนะ แต่ถ้าแต่งให้เหมือนเดิมก็ไม่มันดิ และก็เห็นด้วยที่ภาคหลังมันมั่วๆไงไม่รู้อะ จากคุณ : lufy (lufylove) - [ 9 เม.ย. 50 13:42:35 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เท่าที่คุยกับเพื่อนๆ นักอ่านเพชรพระอุมา นะคะ ภาค 2 เป็นภาคที่หลายๆ คนชอบน้อยกว่าภาคแรกอ่ะค่ะ สาเหตุก็ตามนั้น คือ 1.  เน้นเรื่องอิทธิปาฏิหาริย์มากจริงๆ และ 2.  รับไม่ได้ที่รพินทร์ เปี๊ยนไป๋ ทั้งวาจา(พูดจาทะลึ่ง 2 แง่ 2 ง่ามขึ้นเยอะ ) กิริยา (อยู่ดีๆ ก็ตบสาวปากแตกซะงั้น แค่เพราะเธอสวย !) ความคิด (โกรธเกลียดทหารฝรั่งอะไรจะปานนั้น + เรื่องหญิง) อ่านดูแล้วเกือบเชื่อว่ารพินทร์ คิดถึงดารินจนเกือบจะเป็นโรคจิต โรคประสาทอ่อนๆ หรือหมอคริส หมอเบลล์ จะฉีดสารเอฟริดีนเข้าเส้นจนเพี้ยนเสียก็ไม่รู้ อิอิ แต่เราชอบตอนจิตรางคนางค์นะคะ ซึ้งดี จากคุณ : Nymph~* - [ 10 เม.ย. 50 12:49:57 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รพินทร์ มีพฤติกรรมแปลกๆ ก็จริงในภาคหลัง แต่ถ้าดูตามเหตุและผลในบทประพันธ์แล้วก็ไม่แปลก ก็ไม่ใช่ว่าหลุดจากความเป็นตัวของรพินทร์ไปตรงไหน ถ้าจะคิดว่าเป็นเรื่องน่าสรรเสริญก็ได้เหมือนกัน...รพินทร์ไม่ชอบพวกนายจ้างอเมริกันอยู่ในส่วนลึก และไม่เต็มใจที่จะออกเดินทางครั้งนี้ แต่ถึงกระนั้นก็ยังทำงานโดยซื่อสัตย์สุจริตที่สุด ไม่มีการหันหลังกลับ ไม่มีการคิดทรยศ เรื่องตบคริส หรือเอ่ยถึงผู้หญิงลับหลัง (แต่ยังไม่ถึงขั้นนินทา) นั้นเทียบไม่ได้เลยกับการเสี่ยงชีวิตช่วยเหลือทั้งคริสและเบลหลายครั้งหลายครา บางที...ผู้อ่านอาจคิดว่ารพินทร์ควรจะเพอร์เฟคเกินไปกระมัง พอคุณลุงพนมเทียนสะท้อนด้านมืดของรพินทร์ออกมาเลยรู้สึกขัดใจ ส่วนเรื่องอิทธิปาฏิหาริย์ก็เห็นด้วยว่าออกจะมากไปหน่อย และชัดเจนเกินไป เป็นต้นว่าไอ้ด้วนฟังภาษาคนรู้เรื่อง แก้ไขเมื่อ 10 เม.ย. 50 14:39:03 จากคุณ : สลัดดำ - [ 10 เม.ย. 50 14:32:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ผมชอบภาคแรกมากกว่า ภาคสองอ่านแล้วมันขัดใจกับอิทธิฤทธิ์ที่มีมากจนเกินไป แตก็ยังอ่านอยู่ดี จากคุณ : เหมือนว่าฝนจะตก - [ 10 เม.ย. 50 14:51:47 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ภาคสอง รพินทร์ถึงค่อยเป็น คน ขึ้นมาหน่อย รพินทร์ไม่ใช่เทวดาที่จะดีตลอดเวลานะครับ มีโลภ โกรธ หลง บ้าง เหมือนเป็นส่วนเติมเต็มให้รพินทร์มากกว่า จากคุณ : P Lloyd - [ 11 เม.ย. 50 08:18:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ผมเห็นด้วยนะครับสำหรับภาค 2 ถ้าไม่มีภาค 2 รพินทร์เหมือนบุคคลที่ดีจนเกินไป (สำหรับความคิดผมนะแต่ผมก็อยากเป็นเหมือนรพินทร์นะ) คิดว่าน่าจะเป็นกระจกสะท้อนอะไรบางอย่างจากผู้เขียนที่แสดงออกมาสู่ตัวรพินทร์และเหตุการณ์ช่วงที่เขียนมากกว่า และอีกอย่างไม่รู้คนอื่นจะคิดเหมือนผมหรือป่าวนะว่า ตอนมันตรัยมันจบง่ายจนเกินไปรู้สึกว่ามันขาดบางอย่างไป(ตอนอ่านจบตอนมันตรัยนะ) เหมือนต้องการเขียนให้มีตอนต่อมาซึ่งมีรายละเอียดที่มากกว่าเพราะตามที่ผมเข้าใจน่าจะเป็นเพราะว่าถ้าให้รายละเอียดเกี่ยวกับตอนมันตรัยมากเกินไป จะทำให้เนื้อเรื่องมันยืดออกไป และผู้อ่านคงจะรู้สึกได้ว่ามันมากเกินไปสำหรับเนื้อเรื่องในการที่เราจะไปติดตามคน ซึ่งคนอื่นๆ คิดเหมือนผมหรือป่าวในการที่แม่มดวชิกานั้นโดยเผาได้ง่ายๆ ซึ่งน่าจะมีอะไรที่น่าชวนให้คิดซึ่งผมคิดว่าแม่มดวชิกาน่าจะร้ายกาจสูสีกับมันตรัย แล้วการที่รพินทร์มีคาถาอาคมซึ่งภาคไม่ได้แสดงออกมามากนักเพราะต้องการให้บุคคลผู้ติดตามว่าด้วยเห็นถึงตรรกะทางวิทยาศาสตร์ที่พิสูจน์ได้ แต่เมื่อได้เดินทางมีประการณ์จากการเดินทางในเส้นทางเดิมก็รู้แล้วว่าควรจะใช้วิธีการในการเดินทางมที่ต้องอาศัยคาถาอาคมต่างๆ ช่วยเหลือ แต่ก็อีกนั่นแหละ ภาค2 ทำให้ผมหลงไหลในเพชรพระอุมามากขึ้นไปอีกรู้สึกว่าเราก็สามารถเป็นเหมือนรพินทร์ได้ จากคุณ : wanwan (rato) - [ 11 เม.ย. 50 11:11:36 ]