ได้ดูโฆษณาเปิงมางแล้ว มีคำโปรยที่ว่า เปิงมางเป็นเครื่องดนตรีที่จะเล่น ต้องเล่นจนตาย
มันพาลฟังแล้วหงุดหงิด นี่มันดนตรีไทยที่ผู้ใหญ่ทุกท่านรณรงค์ให้เด็กไทยไม่ลืมของไทย ผมเชื่อว่าเด็กไทยไม่ได้ลืมของไทยดอกครับ กลับกัน จำได้ขึ้นใจเสียด้วยซ้ำ
แต่จำในความรู้สึกกลัว
ผีก็ใส่ชุดไทย ไม่กลัวได้อย่างไร
เครื่องดนตรีไทยก็มีผีสิงอยู่ ไม่กลัวได้อย่างไร
ก่อนจะเล่นดนตรีไทย ก็ถูกขู่ว่าเครื่องดนตรีไทยมีครูนะเคยโดนมาแล้ว แทนที่จะเป็นการสอนให้เคารพนบน้อม เพราะเครื่องดนตรีไทยต้องใช้ความสุขุมในการเล่น และเป็นของที่ควรเคารพ ไม่ใช่อะไร ๆ ก็ผี
ขู่กันเช่นนี้เด็กไทยจะรักของไทยได้อย่างไร
เมื่อก่อนชีวิตประจำวันผมต้องเดินผ่านห้องดนตรีไทยทุกวัน ยอมรับว่ารู้สึกกลัวอยู่ลึก ๆ และภาพที่นึกกลัวนั้นก็เป็นภาพที่เคยดูหนังมาแล้วทั้งนั้น
แต่มีอยู่วันหนึ่งได้จับผลัดจับผลูไปนั่งเล่นกับเขาบ้าง บรรยากาศสนุกสนานมาก ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด
คนทำหรือคนพูดเขาอาจจะพูดได้ว่า ผมยังไม่ได้ดูหนังแล้วไปวิจารณ์ได้อย่างไร ในหนังเขา อาจจะเป็นคนเลวจึงโดนผีหลอก
แต่ภาพที่ติดมาคือความน่ากลัว เด็กเขาไม่สนใจหรอกว่าใครเลวใครดี เขาสนเพียงว่าเขาไม่อยากถูกผีหลอก เลยไม่ยุ่งกับดนตรีไทยดีกว่า
หรือถ้าเด็กไทยที่ยังไม่รู้จัก เปิงมาง แค่ดูโฆษณา เขาก็กลัวแล้วว่าเปิงมางนี่ถ้าจะเล่นต้องเล่นจนตายเลยนะ อย่าเล่นดีกว่าเรา
ผมคยดูรายการ คุณพระช่วย เขานำอาจเปิงมางมาตีประชันกัน ดูแล้วรู้สึกอัศจรรย์ใจ กับดนตรีไทยมาก
นึกถึงหนังโหมโรง ที่ทำให้ดนตรีไทยได้รับความนิยมได้พักนึกทีเดียว
จากคุณ :
stylish's party
- [
วันเนา (14) 14:14:12
]