"ท่านพ่อ ไม่ยุติธรรม"
ราชนิกูลหนุ่มกล่าวพลางสะบัดหน้าด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ กลั้นน้ำตาลูกผู้ชายไว้ไม่ให้คลอออกมา
"แกลองดูตัวเองซิ กลาง" ท่านชายกล่าวด้วยความไม่พอพระทัย
"พี่ของแก ตอนนี้เค้าก็ได้ดิบได้ดีเป็นถึงทูตทหารบกไปแล้ว ส่วนน้อยน้องสาวแก ตอนนี้กำลังทำด็อกเตอร์อยู่ที่อังกฤษ อีกไม่นานก็จะจบ แต่ตัวแกเล่าเอาแต่ผลาญทรัพย์สมบัติไปวันๆ ฉันไม่เห็นแกทำอะไรให้เป็นแก่นสารเลย"
"เอาเถิดครับ สุดแล้วแต่ท่านพ่อเถิด ทรัพย์สมบัติของท่านพ่อ ผมไม่อยากได้อีกต่อไปแล้ว เก็บไว้ให้พี่ใหญ่ กับ น้อยเถิด ไม่ต้องมาสนใจใยดีผม"
"กลาง แกอย่ามาพูดประชดประชันกับท่านพ่อนะ" พี่ชายใหญ่ซึ่งเงียบอยู่นานตอบกลับมาด้วยเสียงต่ำๆ
"พี่ใหญ่ก็เช่นเดียวกัน ผมมันไม่ดีเหมือนพี่ใหญ่ แต่เรื่องน้ำใจผมไม่เคยเป็นรองใคร" น้องชายรองสวนกลับอย่างไม่เกรงใจ
"แกหมายความว่าอย่างไร กลาง" เสียงของราชสกุลผู้พี่ชักเริ่มกร้าวขึ้น
"ช่างมันเสียเถิดครับ พี่ใหญ่ ผู้หญิงคนเดียว ผมยกให้พี่" น้องชายมองตาเหมือนเย้ยเยาะ แล้วก็เดินออกจากห้องไปอย่างฉุนเฉียว ทิ้งให้ราชนิกูลทั้งพ่อและลูกนั่งมองตาไม่กระพริบ
"อ้าว อนุชา นั่นแกจะไปไหน แล้วเป็นอะไรทำไมหน้าตาไม่ค่อยจะดีเลย" นายทหารปืนใหญ่ที่เพิ่งเดินสวนเข้ามาทักทายอย่างยิ้มแย้ม
"ลาก่อน ไชยยันต์ ถ้าไม่ตายเราคงได้พบกันอีก" ม.ร.ว. อนุชา วราฤทธิ์ บอกลากับเพื่อนรักที่ยืนงงเป็นไก่ตาแตกเพราะไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น
จากคุณ :
Pariwat 
- [
16 เม.ย. 50 21:08:48
]
ม.ร.ว. อนุชา วราฤทธิ์ aka ชด ประชากร
