"เสร็จกูล่ะคราวนี้"
นายพรานรำพันออกมาด้วยความดีใจ
หลังจากที่เขาตามล่าเจ้าพลายใหญ่มาเป็นระยะเวลาสามวันติดต่อกัน ในที่สุดมันก็มาหลบกินน้ำอยู่ที่แอ่งด้านหน้าพุ่มไม้นี้เอง
นายพรานค่อยๆ คืบคลานเข้าไปไกล้ แกถึงกับอุทานเบาๆ เมื่อเห็นว่างาขาวอวบงามของมันนั้น สวยงามไม่มีที่ติ
เจ้างาสวยแช่น้ำอย่างสบายอารมณ์ แผลที่โดนยิงบริเวณสะโพกด้านหลังเริ่มดีขึ้นบ้างแล้ว
"นี่ถ้าปืนดีกว่านี้หน่อย เสร็จกูนานไปแล้ว ไม่ต้องให้มาตามอย่างนี้หรอก"
พรานลาวโซ่งพูด พร้อมมองไปที่ปืนแก๊ปของแก
นายพรานค่อยๆ กระดืบตัวออกมาจากพุ่มไม้ เพื่อหาทำเลที่ดีๆ เพราะบริเวณรอบแอ่งนั้นเป็นดินโคลนที่ค่อนข้างลื่น พอแกหามุมยืนได้มั่นเหมาะ แกก็ยกปืนแก๊ปของแกขึ้นเล็งที่ "เนินน้ำเต้า" ของเจ้าพลาย
เจ้าช้างใหญ่เอี้ยวตัวไปมา ทำให้มุมยิงของแกนั้นเห็นไม่ถนัด แกจึงขยับตัวเข้าไปใกล้ อารามที่มัวแต่เล็งปืน เท้าของแกดันไปเหยียบโคลนลื่น พาเอาแกเสียหลัก ก้นจ้ำเบ้าดังโครมใหญ่
จะด้วยคราวเคราะห์ของแก เจ้าช้างใหญ่ลุกขึ้นมาร้องแปร๋น มองแกดูด้วยความเคียดแค้น พร้อมทั้งเดินก้าวสามขุมลุยน้ำเข้ามา
พรานเฒ่าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรีบลุกขึ้น และยิงไปอย่างรวดเร็วที่สุด อาจจะด้วยความรีบร้อนทำให้กระสุนนัดนั้นพลาดจุดสำคัญ แทนที่จะทำให้มันหยุด มันกลับร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวด และยิ่งกวดเข้ามาใกล้ขึ้น
นายพรานซึ่งจากเดิมเป็นผู้ล่า บัดนี้ต้องมากลายเป็นผู้ถูกล่า มองไปรอบข้าง เห็นโขดหินทางด้านหน้า ก็รีบแล่นไปอย่างเพื่อเอาชีวิตรอด แต่ด้วยความที่อายุก็มาก ไม่คล่องแคล่วเหมือนแต่ก่อน อีกทั้งพื้นที่บริเวณนั้นลื่นมาก แกวิ่งไปจนอีกประมาณยี่สิบเมตรจะถึงโขดหิน ก็ไปสะดุดก้อนหินแถวนั้นเข้า
เจ้าพลายใหญ่กวดเข้ามาใกล้เหลืออีกไม่กี่ก้าว เท้าของมันถ้าเหยียบแกทีเดียว เห็นทีจะไม่รอดแน่
พรานลาวโซ่ง พยายามที่จะลุกขึ้น แต่ด้วยกำลังที่ลดลงเพราะติดตามมันมาอย่างไม่ได้หยุดพัก ทำให้ขาแกก้าวไม่ออก คิดในใจว่าชีวิตของแกคงไม่รอดเสียแล้วในคราวนี้
ขณะที่มัจจุราชกำลังจะมาปลิดชีวิตของแกไปนั้น เสียงปืนก็ดังสนั่นหวั่นไหวขึ้น เจ้าช้างใหญ่ทรุดหมอบลงทันที ปลายงาของมันห่างจากแกไม่กี่คืบ มันกระตุกอยู่ไม่กี่อึดใจก็เงียบไป
นายพรานมองไปที่ทิศทางของเสียงปืน ก็พบชายหนุ่ม รูปร่างสูงใหญ่ ประทับไรเฟิล พร้อมทั้งมีควันกรุ่นออกมาจากปลายกระบอก
"ลุง เป็นอะไรมากหรือเปล่า"
เสียงนั้นถามขึ้น หลังจากลดปืนลง
"ขอบคุณนายมาก ถ้าไม่ได้นายช่วยไว้ ป่านนี้หนานอินคงตายไปแล้ว" นายพรานยันตัวให้ลุกขึ้น ยกมือไหว้ปะหลก ปะหลก
"ไม่เป็นไรหรอกลุง ฉันบังเอิญมาตั้งแคมป์อยู่แถวนี้ ได้ยินเสียงปืน เลยออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น"
ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ พร้อมเอื้อมมือไปจับมือของพรานเฒ่าเขย่า เบาๆ
"นายคงไม่ใช่คนแถวนี้"
นายพรานผู้เพิ่งรอดเงื้อมมือมัจจุราชถามขึ้น
"ไม่ใช่หรอกลุง ฉันมาเที่ยวป่าล่าสัตว์น่ะ อ้อ ฉันชื่อชดนะลุง ชด ประชากร"
ชายหนุ่มพูดมาด้วยสายตาที่เป็นมิตร
จากคุณ :
Pariwat 
- [
22 เม.ย. 50 13:21:16
]
[FAN FIC] หนานอิน
